Όταν το σύστημα καταρρέει από την υποχρηματοδότηση...

«ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΠΡΟΛΗΨΗΣ»
(ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΟΚΑΝΑ & ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ)

Διεύθυνση Γραμματείας: Κ. Π. Ν. Σάμου «Φάρος», Θ. Σοφούλη 261, 83100, Σάμος.

Τηλ.: 2273023443, 2273087070. ΦΑΞ: 2273023441.

Κινητά: 6956248200,6936828341.

prolipsiworkers@yahoo.gr



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς μάς βρίσκει εργαζόμενους σε Κέντρα Πρόληψης με αβέβαιο παρόν και μέλλον καθώς, δυστυχώς, η πραγματικότητα μας δείχνει ότι η Πρόληψη των Εξαρτήσεων συνεχίζει να κατανοείται ως ζήτημα «διαφημιστικών εξορμήσεων» κι όχι έμπρακτης φροντίδας για την προαγωγή της ψυχο-κοινωνικής υγείας και γενικά της ποιότητας ζωής των πολιτών.

Αυτή την στιγμή 18 από τους περίπου 330 εργαζόμενους των Κέντρων Πρόληψης Εξαρτήσεων της χώρας δεν θα πληρωθούν μισθούς του μήνα Σεπτέμβρη, εξ αιτίας κυρίως των σωρευμένων οφειλών των σημερινών διευθύνσεων Υπουργείου Υγείας και ΟΚΑΝΑ, οι οποίες ανέρχονται πλέον στα 15 εκατομμύρια ευρώ. Μια ενδεικτική εικόνα της διαμορφωμένης κατάρρευσης στον χώρο της Πρόληψης των Εξαρτήσεων προσφέρουν τα παρακάτω στοιχεία για τον μήνα Σεπτέμβρη:

-Το ιστορικό Διαδημοτικό Κέντρο Πρόληψης Αλίμου-Αργυρούπολης-Γλυφάδας-Ελληνικού κλείνει. Δεν υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν οι 14 εργαζόμενοι τους μισθούς Σεπτεμβρίου, το ηλεκτρικό και το τηλέφωνο είναι κομμένα, τα ενοίκια των εγκαταστάσεων σε Άλιμο και Αργυρούπολη είναι απλήρωτα εδώ και ενάμιση χρόνο και εκκρεμούν αγωγές εξώσεων, ενώ οι απλήρωτες εισφορές στο ΙΚΑ και την εφορία ανέρχονται σε 70.000€. Στο το Κέντρο Πρόληψης Γλυφάδας έχει μείνει μόνο ένα επιστημονικό στέλεχος και τα στελέχη των όμορων Κέντρων ανέλαβαν πέρα από το ωράριό τους να καλύπτουν το κέντρο αυτό. Πρόσληψη επιπλέον στελεχών σε αυτή την περίοδο, όπως έχει ζητήσει ο ΟΚΑΝΑ, δεν μπορεί να γίνει, καθώς αυτό θα σημάνει την επιδείνωση τ ων οικονομικών προβλημάτων.

- Οι 4 εργαζόμενοι του Κέντρου Πρόληψης Κω είναι απλήρωτοι εδώ και 4 μήνες.

-Στο Κέντρο Πρόληψης Αιγάλεω-Αγίας Βαρβάρας-Χαϊδαρίου υπάρχουν οφειλές ασφαλιστικών εισφορών ύψους 90.000€ των 7 εργαζομένων, οφειλές δύο ετών στην εφορία, οφειλές ενοικίων, μισθών λογιστή και καθαρίστριας.

-Στο Κέντρο Πρόληψης Ζακύνθου οφείλονται στο ΙΚΑ οι ασφαλιστικές εισφορές των 6 εργαζομένων, ύψους 60.000€.

-Στο Κέντρο Πρόληψης Βοιωτίας (Λειβαδιά) οφείλονται γύρω στα 50.000€ στο ΙΚΑ, ενώ έχουν μείνει μόνο 2 επιστημονικά στελέχη. Το παράρτημα της Θήβας έχει μείνει χωρίς εργαζόμενους.

-Το Κέντρο Πρόληψης Αιτωλοακαρνανίας (Αγρίνιο) υπολειτουργεί, καθώς έχουν μείνει 2 επιστημονικά στελέχη. Το παράρτημα του Μεσολογγίου υπολειτουργεί με μία εργαζόμενη.

-Το Κέντρο Πρόληψης Ευρυτανίας υπολειτουργεί με 2 επιστημονικά στελέχη. Οφείλονται οι εισφορές τους στο ΙΚΑ και ο λογιστής δεν συντάσσει τους οικονομικούς απολογισμούς των προηγούμενων 2 ετών.

-Το Κέντρο Πρόληψης Θεσπρωτίας και το Κέντρο Πρόληψης Γρεβενών υπολειτουργούν, καθώς έχουν μείνει με 2 επιστημονικά στελέχη έκαστο.

-Μόνο δύο επιστημονικά στελέχη διαθέτει και το Κέντρο Πρόληψης Λήμνου, όπου δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα σωστής λειτουργίας των υποδομών του.

-Το Κέντρο Πρόληψης του πολυπληθούς Νομού Φθιώτιδας υπολειτουργεί με 3 επιστημονικά στελέχη, δεν υπάρχουν χρήματα για κάλυψη θέσης ψυχολόγου, αλλά και για υλικά επιστημονικών και ενημερωτικών παρεμβάσεων.

- Στο ταμείο του Κέντρου Πρόληψης Χίου υπάρχουν χρήματα για έναν μήνα ακόμη. Το ίδιο και στο Κέντρο Πρόληψης Ξάνθης, όπου οφείλονται και εισφορές στο ΙΚΑ και δεν υπάρχουν υλικά για επιστημονικές και ενημερωτικές παρεμβάσεις.

Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες των Κέντρων Πρόληψης των Εξαρτήσεων θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας ενάντια στην αδιαφορία της Πολιτείας, εργαζόμενοι με πείσμα και μεράκι ώστε να προσφέρουμε ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες ποιότητας στις τοπικές κοινωνίες, ιδιαιτέρως στα παιδιά και τους νέους.

Απαιτούμε η Κυβέρνηση να στηρίξει το έργο μας, σε μια πρώτη φάση εξασφαλίζοντας:

* Την επανέναρξη της μισθοδοσίας των 18 απλήρωτων συναδέλφων μας και την έγκαιρη καταβολή όλων των μισθών εφεξής.
* Την καταβολή του ποσού των 15 εκατομμυρίων ευρώ στα Κέντρα Πρόληψης, που προβλέπεται βάσει των προγραμματικών συμβάσεων που το Υπουργείο Υγείας και ο ΟΚΑΝΑ έχουν συνυπογράψει.
* Την πάγια και επαρκή χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2010 με Αποκλειστικό Κωδικό.

Περιμένουμε αμέσως μετά τις εκλογές, την αξιοποίηση των προτάσεων του Σωματείου στην προοπτική της νομοθέτησης ενός αρτιότερου θεσμικού πλαισίου, που θα μετατρέπει τα σημερινά Κέντρα Πρόληψης από θνησιγενείς αστικές εταιρείες σε ένα εύρωστο, αποκεντρωμένο δίκτυο ειδικών Δημόσιων Υπηρεσιών με μόνιμη χρηματοδότηση, εργασιακή εξασφάλιση του προσωπικού και αναβαθμισμένης ποιότητας παρεχόμενες υπηρεσίες.

Ενημερωθήκαμε «στο παραπέντε» πως ο Υπουργός Υγείας, σε μια προσπάθεια αποποίησης των σοβαρότατων ευθυνών του για το δημιουργημένο χρέος των 15 εκ. ευρώ, έστειλε πρόσφατα στο Υπουργείο Οικονομικών επιστολή, με την οποία ζητά εκ νέου την εκταμίευση 7,7 εκατομμυρίων ευρώ για τη χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης. Καλούμε το Υπουργείο Οικονομικών να αποφασίσει υπεύθυνα και άμεσα υπέρ της εκταμίευσης του ποσού ώστε να ανασάνουν τα Κέντρα Πρόληψης, έστω την ύστατη στιγμή. Οι δεσμεύσεις για «στήριξη ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων» πρέπει να κατέβουν από τα προεκλογικά μπαλκόνια και να περάσουν από τα δημόσια ταμεία – για να δοθούν πίσω στους φορολογούμενους πολίτες με τη μορφή δωρεάν δημόσιων υπηρεσιών υγείας.

Δεσμευόμενοι για μια νέα χρονιά επιστημονικού έργου και αγώνων σε σχολεία, χώρους άθλησης, πλατείες, στρατώνες, φυλακές, χώρους εργασίας, αλλά και στους δρόμους, για μια κοινωνία πιο δίκαιη και υγιή,


Το Δ.Σ. του Σωματείου

Για τις επερχόμενες εκλογές

Ήρθε λοιπόν και μένα η ώρα μου να κάνω το σχόλιο μου για τις επερχόμενες εκλογές. Δεν έχω και πολύ όρεξη, αλλά έπιασα μια κουβέντα με τον αρσεν όπου άκουσα τη γνωστή ρύση ότι "τι να βγει το ΠΑΣΟΚ, τι να βγει η ΝΔ, το ίδιο είναι"....Διαφωνώ κάθετα με αυτή την άποψη (ελπίζω αρσεν να μην με παρεξηγήσεις) και θέλω να σταθώ λίγο στους υπάρχον πολιτικούς-κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, τι εκφράζουν κτλ. Θα βάλω 5 θέσεις μου και ένα σχετικό άρθρο-τσόντα για το ζήτημα από τροτσκιστές συριζαίους (ναι, υπάρχει και αυτό….)

Θέση 1:

Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ίδιο με τη ΝΔ, όπως και το ΛΑΟΣ δεν είναι ίδιο με τη ΝΔ κτλ....
Μπορεί για τον κόσμο της αριστεράς, ή της αναρχίας, ή τέλοσπαντων για αυτούς που ασχολούνται με τα πολιτικά-κοινωνικά πράγματα έντονα να είναι δεδομένη η κοινή αστική γραμμή των δύο μεγάλων κομμάτων, η κοινή τους διαφθορά, η κοινή τους παρακμή, αλλά αυτό δεν είναι δεδομένο για τον περισσότερο κόσμο που δεν ενδιαφέρεται να αναλύσει τον κόσμο με βάση «τους αστούς και τους εργάτες».

Το ΠΑΣΟΚ θεωρείται πάγια ως πιο «φιλολαϊκό», ειδικά για τους παλιότερους εργαζομένους που το έζησαν και το '80. Είναι θετικό πως για τους περισσότερους νέους ανθρώπους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ταυτίζονται στο πόσο σκατά είναι, αλλά και πάλι το ΠΑΣΟΚ, το "χωνευτήρι", δεν ταυτίζεται με τον συντηρητισμό της δεξιάς...είτε γιατί ο Γιωργάκης μιλάει για lamptop, είτε γιατί η ΠΑΣΠ κατέβαινε στο φοιτητικό κίνημα, είτε γιατί πολλοί ΠΑΣΟΚοι απεργούν όταν μπαίνει το αυγό στον κώλο, όπως και να' χει, δεν είναι το ίδιο! Η στροφή λοιπόν του κόσμου προς το ΠΑΣΟΚ είναι μια στροφή που θέλει πιο φιλολαϊκά μέτρα στη συγκυρία....

Θέση 2:

Η ανοχή στο ΠΑΣΟΚ θα είναι πολύ πιο μικρή
Επειδή όμως, ειδικά για τους νεότερους, το ΠΑΣΟΚ δεν σημαίνει και σωτηρία (αν και ο κόσμος που ψηφίζει παραδοσιακά ΠΑΣΟΚ πιστεύει πραγματικά ότι μπορούν τα πράγματα να γίνουν καλύτερα- η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ως γνωστόν), μάλλον η ανοχή που θα δοθεί στο συγκεκριμένο κόμμα θα είναι πολύ μικρότερη από αυτή που του δόθηκε τη δεκαετία του ’90, όταν ο κόσμος έφαγε την παπάρα από τον μητσοτάκη, δεν το φυσούσε, και ψήφιζε ΠΑΣΟΚ δαγκωτό, ό,τι αντιλαϊκό μέτρο και να έπαιρνε αυτό…

Θέση 3:

Η ΝΔ πάει σπίτι της λόγω των αγώνων και της γενικευμένης δυσαρέσκειας– και αυτό είναι σημαντικό!

Η πάλη ενάντια στο νόμο-πλαίσιο ενέπλεξε σχεδόν όλους τους φοιτητές, η πάλη ενάντια στο ασφαλιστικό και την κρίση-απολύσεις έχει εμπλέξει σχεδόν όλη την εργατική τάξη, οι μαθητές ήταν στον δρόμο τον Δεκέμβρη, οι αγρότες τον Γενάρη, στις ΔΕΚΟ (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΑΘ κτλ.)και το δημόσιο (υγεία, εκπαίδευση) υπάρχει δυσαρέσκεια για τις πολιτικές που έχουν ακολουθηθεί: όλα αυτά έπαιξαν ρόλο στην αποκαθήλωση της ΝΔ. Δεν κερδίζει δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, και αυτό πρέπει να το λέμε ξεκάθαρα. Απλά το ΠΑΣΟΚ «θερίζει» και θα πιάσει θέσεις εξουσίας (και χρήματος), από αυτά που εμείς, ο κόσμος που παλεύει, «σπέρνει». Άλλος σπέρνει δηλαδή και άλλος θερίζει, αφού δεν είμαστε τόσο δυνατοί και οργανωμένοι για να αλλάξουμε τελείως τον κόσμο με τους αγώνες μας. Πιέζουμε απλά το αστικό καθεστώς να βρει μια «πιο ανεκτή προς τους πολλούς» λύση αστικής διακυβέρνησης. Αυτοί είναι οι συσχετισμοί τώρα. Ότι ο κόσμος «τσιμπάει» και πιστεύει ότι ήταν το ΠΑΣΟΚ το ’81 που άλλαξε τα πράγματα προς το καλύτερο (ενώ ήταν οι προηγούμενοι σφοδροί αγώνες από το Πολυτεχνείο και μετά), το ότι πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα (ενώ είναι οι αγώνες που έχουν πιέσει τα ζητήματα σε παιδεία, υγεία, ασφάλιση, εργολαβίες κ.ο.κ.), θυμίζει το κλασσικό τρόπο σκέψης πολλών συνδικαλιστών που λένε «κατεβάσαμε 100 άτομα στην πορεία». Δηλαδή ότι τα πράγματα γίνονται «από τα πάνω». Ενώ αντίθετα, οι ριζοσπάστες συνδικαλιστές, εργαζόμενοι κτλ. υπάρχουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Δεν είναι με άλλα λόγια τα παιδιά στο Δ.Σ. του σωματείου της Wind που «τραβάνε» τον κόσμο (αν και παίζουν σημαντικό ρόλο οι ριζοσπαστικές προσωπικότητες) αλλά είναι κυρίως ο κόσμος που δουλεύει στην Wind «τέτοιος» (νέος, προοδευτικός, με ανησυχίες σε σχέση με άλλους κλάδους του ιδιωτικού τομέα κτλ.) που επιτρέπει στα παιδιά να κινούνται με τον τρόπο που κινούνται! Μπορεί να μην είναι επαναστάτες οι εργαζόμενοι, μπορεί να μην κάνουν πράγματα που για μας θα έπρεπε να είναι «δεδομένα», αλλά σε κάθε επιχείρηση και σε κάθε κλάδο υπάρχουν διαφορετικές κουλτούρες αντίστασης και περιθώρια ανοχής/δεκτικότητας του ταξικού ριζοσπαστισμού ή του ταξικού συντηρητισμού/συναίνεσης. Απλά αυτές οι κουλτούρες και αυτά τα περιθώρια είναι ευδιάκριτα μόνο: α) όταν έχεις καλή εικόνα της κίνησης όλων των κλάδων, όλης της εργατικής τάξης και β) όταν έχεις καλή εικόνα και για το τι γίνεται πραγματικά μέσα σε μια επιχείρηση ή κλάδο, π.χ. ξέρετε το ότι στη Wind αρκετές φορές οι εργαζόμενοι έχουν γράψει κείμενα διαμαρτυρίας χωρίς τη διαμεσολάβηση του Δ.Σ. του σωματείου (και ευτυχώς τα παιδιά στο δ.σ. αναγνωρίζουν, αποδέχονται και προωθούν αυτή την αυτενέργεια και αυτονομία των εργαζομένων);

Θέση 4:

Χρειάζεται πολιτικός-κοινοβουλευτικός φορέας ή πολιτική-κοινωνική οργάνωση;

Πολλοί λένε ότι το πολιτικό-κοινοβουλευτικό κόμμα συμπυκνώνει τα κινήματα, τους αγώνες, την εμπειρία, τους συσχετισμούς δύναμης στην κοινωνία. Όμως δεν λένε το πιο προφανές και ιστορικά αποδεδειγμένο πράγμα: ότι αυτό το κόμμα δεν στήνεται από εργάτες και αναγκαστικά αποστασιοποιείται από τα πραγματικά προβλήματα και ανάγκες και (πολλαπλές) επιθυμίες των «από κάτω». Οι καθημερινοί εργαζόμενοι δεν μπορούν να στήσουν ένα τέτοιο πράγμα, δεν μπορούν να συμμετάσχουν στην κοινοβουλευτική επιτροπή παιδείας ή υγείας κτλ. ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝ ΓΙΝΟΥΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ, πληρωμένα από το κόμμα ή το κράτος. Το εργατικό κόμμα είναι στην πραγματικότητα ένας μύθος, και είναι ειδικά μύθος σήμερα, που δουλεύεις συνήθως πάνω από 8 ώρες. Για αυτό και η προγραμματική λογική των κομμάτων της αριστεράς δεν αγγίζει τον κόσμο, που έμαθε να είναι δύσπιστο σε κάθε κοινοβουλευτικό διαμεσολαβητή. Για αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ σφάζονται, επαγγελματίες εναντίον επαγγελματιών (και η βάση στο περιθώριο). Δεν μιλάμε καν για την κάθετη ιεραρχία των περισσότερων κομμάτων. Ούτε για τον ιδεολογικό τους ρόλο ως νομιμοποίηση της αστικής δημοκρατίας («Αφού δεν σας ψήφισε ο κόσμος, τι μιλάτε οι αριστεροί, αν γίνετε κυβέρνηση τότε να τα αλλάξετε τα πράγματα...»), ούτε για τα κρατικά φράγκα που παίρνουν (και από αυτά ΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ), ούτε για την από-τα-πάνω παρέμβαση τους στο κοινωνικό πεδίο (βλέπε το μασκάρεμα του ΚΚΕ σε ΠΑΜΕ όπως και την κοινοβουλευτικοποίηση των συνδικάτων, συλλόγων) κτλ. Αφήστε τα αυτά. Μιλάμε για το πιο απλό. Οι απλοί άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, χρειάζονται και μπορούν να συμμετάσχουν σε εγχειρήματα κοινωνικής (πολιτικής) οργάνωσης, όπως σωματεία, συλλόγους, επιτροπές γειτονιάς (και αν…), κάτι τέλοσπαντων γήινο, με ρυθμούς που σέβονται τους εξαναγκασμούς της καπιταλιστικής καθημερινότητας (δουλειά, υποχρεώσεις στο σπίτι κτλ.). Μπορούν και έχουν ανάγκη το χαμόγελο, την αλληλεγγύη, το γλέντι με τους καθημερινούς συναδέλφους ή γειτόνους ή συμφοιτητές κτλ. Μπορούν και έχουν ανάγκη την πολιτική γειωμένη. Η πολιτική του κοινοβουλίου, των κρατικών θεσμών και κρατικών επιλογών, είναι μακριά, για τους ειδικούς. ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ! Μόνο εμείς οι μαλάκες δεν το έχουμε καταλάβει και ακόμα ο κόσμος (κυρίως της αριστεράς) αναλώνεται στην πολιτική-κοινοβουλευτική «δουλειά»…Και μιλάμε για πολύ κατανάλωση δυνάμεων, όχι αστεία!

Αν και δεν ταυτίζομαι με τον αναρχοσυνδικαλισμό, σκέφτομαι πολλές φορές πόσο πιο γήινοι ήταν οι Wobblies ή η CNT στις τοπικές οργανώσεις τους (χωρίς να λείπει και η ιεραρχία σε αυτούς), πως έχτιζαν την πραγματική κοινωνική εξουσία…και πως ιστορικά έχουμε δει ότι κανένα (κοινοβουλευτικό ή μη) πολιτικό κόμμα του σοσιαλισμού δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει την κοινωνική αλλαγή αν δεν υπήρχε πραγματική κοινωνική εξουσία της τάξης μας (και άμα θέλετε πιάνουμε κουβέντα και για τους «βίαιους» μπολσεβίκους, και για την «ειρηνική», «δημοκρατική» Χιλή του Αλιέντε)…

Και σκέφτομαι πως τελικά το εργατικό κόμμα είναι μύθος, οι εργαζόμενοι της καθημερινότητας, των αντιφάσεων του κοινωνικού πεδίου, ΟΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΙ, δεν μπορούν ποτέ, δεν έχουν καν τον αναγκαίο ελεύθερο χρόνο και την ενέργεια να κάνουν κουμάντο σε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, παρά μόνο να ψηφίζουν σε κάποιο συνέδριο του πολιτικές γραμμές που άλλοι φτιάχνουν και άλλοι διαχειρίζονται…

Θέση 5:

Η ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΠΟΥ «ΘΑ ΤΑΡΑΞΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ» ΚΤΛ. ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΔΙΟ.

ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΟΣΩΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΤΙΣΜΟ, ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΝ ΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΔΙΚΤΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ (ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ) ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

Με άλλα λόγια… «μαζί με το κόμμα του 20^ου αιώνα, πετάξαμε και την οργάνωση μας!»

Επίλογος

Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι δεν είναι αρνητικό αν ένας βουλευτής π.χ. της αριστεράς μιλήσει για έναν αγώνα, ή ένα κόμμα αναδείξει έναν αγώνα. Αυτή η διαμεσολάβηση (όταν βέβαια δεν είναι καπήλευμα ή ασφυχτική ηγεμόνευση τύπου ΚΚΕ που μασκαρεύεται σε ΠΑΜΕ) δεν βλάπτει. Φέρνει μια δημοσιότητα, μια δημοσιότητα θεμιτή στη μαζική (μη το ξεχνάμε) κοινωνία που ζούμε. Δεν χειραφετεί όμως τους εργαζόμενους, που συχνά τρέφουν μάταιες ελπίδες ότι οι βουλευτές μπορούν να λύσουν το πρόβλημα τους (και χωρίς αυτοί οι ίδιοι να έχουν κοινωνική δύναμη/εξουσία, χωρίς να αγωνίζονται…). Εγώ λοιπόν τέτοιο κόμμα δεν έχω δει, που απλά να στηρίζει, να δίνει δημοσιότητα, και τίποτα άλλο. Και πόσο μάλλον δεν έχω δει κοινοβουλευτικό κόμμα που να μην έχει ιεραρχία μέσα του, που να μην κάνουν παιχνίδι τα επαγγελματικά στελέχη, που να μην θέλει να επιβάλλει το πρόγραμμα του στους κοινωνικούς χώρους (αντί «να κάνει πρόγραμμα αυτό που λένε οι κοινωνικοί χώροι»), που απλά να στηρίζει, να κόβει ψήφους και όρεξη από τους αστούς, χωρίς να προσπαθεί την ίδια στιγμή να κόψει την αυτενέργεια και αυτονομία της τάξης.

Εσείς έχετε δει ρε παιδιά;;

Γίνεται να υπάρξει τέτοιο κοινοβουλευτικό κόμμα;;

Ακολουθεί ένα άρθρο από ένα μέλος της συλλογικότητας Κόκκινης Ορχήστρας.

Το άρθρο ναι μεν στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ (το οποίο αδυνατεί να είναι το minimum κόμμα που περιγράφτηκε παραπάνω, δηλαδή ένα κόμμα που μόνο στηρίζει ως προς τη δημοσιότητα τους αγώνες και «κόβει ψήφους» και «αέρα» στις αντιλαϊκές πολιτικές, εκφράζοντας την εργατική διάθεση) αλλά θέτει κάποιους προβληματισμούς στη συγκυρία με τους οποίους συμφωνώ και τους έχω βάλει με bold γράμματα…

Καλή ανάγνωση….

Στις εκλογές ψηφίζουμε αριστερά

Δημοσιεύθηκε 03/09/2009

Για να γκρεμιστεί η κυβέρνηση.

Για να προετοιμάσουμε την εναλλακτική λύση στην επόμενη

Επιτέλους πήραν δρόμο
Τελικά στο δίλημμα αξιοπρεπή ήττα το φθινόπωρο ή συντριβή την άνοιξη ο Καραμανλής συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί πλέον να κυβερνήσει αποφάσισε να εξέλθει του μεγάρου Μάξιμου. Όσο κι αν ωρύονται μπροστά σε αυτή την επιλογή ο Λιάπης και οι λοιποί οπαδοί της εξάντλησης της τετραετίας και της “ολοκλήρωσης του έργου της κυβέρνησης”, ήταν πλέον κοινή πεποίθηση όλων των σοβαρών αστικών επιτελείων ότι η κυβέρνηση αυτή δεν μπορούσε πλέον να πάρει τα πόδια της.

Δεν είναι μόνο οι εκκρεμότητες ενός προϋπολογισμού άγριας λιτότητας και περικοπών, δεν είναι μόνο τα τεράστια ελλείμματα, δεν είναι μόνο η νέα χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων και οι συνέπειες της βαθιάς ύφεσης που έχει εισέλθει η οικονομία με τις μαζικές χρεοκοπίες μικρών επιχειρήσεων και τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας. Πάνω και από όλα αυτά είναι η βαθιά ανυποληψία μιας κυβέρνησης βουτηγμένης στα σκάνδαλα, με βουλευτές και υπουργούς που έχουν γλιτώσει τον Κορυδαλλό χάρη στο δεξιό δικαστικό παρακράτος Σανιδά που έθαψε τα δομημένα ομόλογα, το Βατοπέδι, τις άγονες γραμμές, τη Ζημενς και ποιος ξέρει ακόμα πόσες άλλες υποθέσεις που δεν είδαν καν το φως της δημοσιότητας. Μια κυβέρνηση που μπορεί να μεταμορφώνεται σε κου κλουξ κλαν κυνηγώντας μετανάστες και πυρπολώντας τους καταυλισμούς τους, αλλά την ίδια στιγμή αφήνει μια μικρή φωτιά στο Γραμματικό να κάψει 200.000 στρέμματα στη Β.Α. Αττική.
Όσο κι αν οι κάλπες του Οκτώβρη θα στηθούν με τις ευλογίες των καπιταλιστών, στην αγωνιώδη τους προσπάθεια να βρουν το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό που θα διαχειριστεί με το μικρότερο κόστος τα δύσκολα χρόνια της ύφεσης, η παραίτηση της κυβέρνησης των βατοπεδινών, των ομολόγων, των απαγωγών, της άγριας λιτότητας, της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας, των Μαρκογιαννάκηδων, του Σανιδά, των ρατσιστικών πογκρόμ κατά των μεταναστών, της απίστευτης καταστροφής των δασών, είναι επιτέλους ένα χαρμόσυνο γεγονός, για όλους όσους εδώ και 5,5 χρόνια βρέθηκαν απέναντί της. Ο χειρότερος εφιάλτης θα ήταν να ξαναδούμε τον Καραμανλή πρωθυπουργό και πάλι. Ίσως για όσους βλέπουν μόνο το δικομματισμό να μην υπάρχει πρόβλημα, αλλά για κάθε υγιή αριστερό νου κάτι τέτοιο ισούται με την απόλυτη καταστροφή.
Για το κεφάλαιο και το βαθύ κράτος η επιλογή της κάλπης δεν αντανακλά καμία αντιπάθεια προς το πιστό τους σκυλάκι τη ΝΔ, ούτε πρόκειται για καμία ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον Γ. Παπανδρέου και το “νέο” του ΠΑΣΟΚ. Απεναντίας κάθε πρόωρη κυβερνητική αλλαγή, δεν είναι καθόλου μια ευχάριστη επιλογή, αφού καιει τις εναλλακτικές λύσεις πολύ πριν την ώρα τους. Ποιος αστός δεν θα προτιμούσε να κυλήσουν όλα όμορφα και ωραία; Να ψηφιστεί ο πρόεδρος από κοινού την άνοιξη, και να πάνε σε εκλογές σε δύο χρόνια από τώρα. Κάθε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι σημάδι πολιτικής κρίσης και αδυναμίας του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και ως τέτοιο πρέπει να το εκλαμβάνει κάθε σοβαρός τους αντίπαλος και όχι με “διαχρονικά” χασμουρητά και κοινοτυπίες του στυλ: παιχνίδια της εξουσίας, εναλλαγή του δικομματισμού, έτσι κι αλλιώς ίδιοι είναι κ.ο.κ.
Ίδιοι ξε-ίδιοι, υπάρχουν δυο θεμελιώδεις διαφορές: πρώτον, όσο πιο γρήγορα καίγονται οι εναλλακτικές λύσεις του αστισμού τόσο πιο δύσκολη θα γίνεται η επανεμφάνισή τους με νέο προσωπείο. Δεύτερον και ας το συνειδητοποιήσει επιτέλους η αριστερά. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι το ίδιο με τη ΝΔ, όπως και η ΝΔ δεν είναι το ίδιο με το ΛΑΟΣ, και όπως οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ δεν είναι ακριβώς το ίδιο με τους Ρεπουμπλικάνους. Ακόμα και αν σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, ακόμα και αν αποτελούν πυλώνα του ίδιου πολιτικού συστήματος εξουσίας, συνεχίζουν να μην ταυτίζονται κι αυτό δεν είναι ένα κολπάκι των καπιταλιστών αλλά αντανακλά έστω και διαθλασμένα διαφορετικές απόψεις και προσδοκίες ευρύτερων κομματιών στη βάση ολόκληρης της κοινωνίας και όχι απλώς παρασκηνιακές επιλογές ενός αδιευκρίνιστου σκοτεινού αστικού -ίσως και ιμπεριαλιστικού- κέντρου εξουσίας. Ακόμα και μια αστική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να λάβει υπόψη της τον κοινωνικό συσχετισμό. Ακόμα κι αν δεν μπορούμε να ανατρέψουμε το καπιταλιστικό σύστημα, δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για το ποιος βρίσκεται απέναντί μας. Μόνο αυτιστικά θα αδιαφορούσαν για το αν υπουργός δικαιοσύνης είναι ο Άδωνις ή ο Μαγγάκης ή υπουργός Παιδείας είναι ο Βελόπουλος ή η Αποστολάκη. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η αστική οικονομική και πολιτική εξουσία επιθυμεί μια αριστερά με συμβιβαστικούς ηγέτες και στα συνδικάτα ένα μάτσο γραφειοκράτες που βρίσκονται εδώ και 20 χρόνια σε μόνιμη συνδικαλιστική άδεια.

Ορισμένες σκέψεις πριν στην κάλπη
Η Κόκκινη Ορχήστρα είναι μια μικρή πολιτική συλλογικότητα που έχει πλήρη επίγνωση του μεγέθους της. Ξέρουμε ότι οι απόψεις μας δεν φτάνουν στο μέσο όρο, αλλά σε ανθρώπους που βρίσκονται συνειδητά απέναντι στην αστική εξουσία και σε θέση μάχης. Δεν πιστεύουμε ότι η κάλπη αποτελεί τη μήτρα του σοσιαλισμού, ούτε ότι υπάρχει ένας θεσμικός, “δημοκρατικός”, κοινοβουλευτικός δρόμος προς τα κει. Δυστυχώς για τους θιασώτες όλων αυτών των αναίμακτων δρόμων, η οικονομική εξουσία έχει βρει τους τρόπους να ορίζει, να ελέγχει και να εξαγοράζει την πολιτική εξουσία και μαζί με αυτή μερικά εκατομμύρια ψήφους μέσα από ένα πολυδαίδαλο σύστημα εξυπηρετήσεων, ρουσφετιών, εξαγοράς συνειδήσεων και διπλά σε αυτά απειλών και καταστολής όσων σηκώσουν το ανάστημά τους προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων. Όλα αυτά δεν πατάνε απλά στην ιδεολογική και πολιτική εξαπάτηση των εργαζομένων και των άλλων συναφών στρωμάτων που θα έπρεπε λογικά να βρίσκονται στην αριστερά, αλλά σε ικανά υλικά ανταλλάγματα από τα οποία επωφελούνται όσοι συνειδητά τάσσονται σε ρόλο πραιτοριανού της εξουσίας. Υπάρχει “λαός” που είναι με τη ΝΔ και δεν είναι καθόλου μπερδεμένος και εξαπατημένος. Χιλιάδες ηλίθιοι με ελάχιστο μυαλό στο κεφάλι τους διατηρούν ένα βιοτικό –υλικό πάντα- επίπεδο χάρη μόνο στον κοινωνικό και πολιτικό ρόλο που έχουν αναλάβει, και αυτός είναι και ένας τρόπος για μια ανοδική ταξική κινητικότητα. Και αυτοί δεν είναι λίγοι. Είναι όσοι ακριβώς χρειάζονται για να σχηματιστεί μια ισχυρή μεσαία τάξη γύρω από την μεγαλοαστική, ένας κρίκος με τους υπόλοιπους που θέλουν να ανήκουν ή να νομίζουν ότι ανήκουν στο ίδιο κλαμπ. Αυτή η πυραμίδα εξουσίας, αυτό το άρχον συγκρότημα όπως το ονόμαζε ο Πουλαντζας, αυτή η ιδιότυπη ταξική συμμαχία δεν θα καταρρεύσει όταν το άγιο πνεύμα φωτίσει τους ψηφοφόρους να ρίξουν το κατάλληλο χαρτί στην κάλπη, αλλά όταν γίνει σμπαράλια το ίδιο το οικοδόμημα, όταν χτυπηθεί την κατάλληλη στιγμή ο άρχων εγκέφαλος της πυραμίδας, ο σκληρός πυρήνας της αστικής τάξης και πάνω απ’ όλα η εκάστοτε πολιτική εξουσία. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί μέσα από τις διαδικασίες αστικής κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και εκπόρνευσης της ψήφου. Και όσο θα γερνάει ο καπιταλισμός τόσο το πολιτικό σύστημα θα γίνεται πιο αρτηριοσκληρωτικό και διεφθαρμένο. Έτσι κάθε κοινωνική αλλαγή έξω από τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος και στο βαθμό που υπάρχει εναλλακτική λύση, είναι αδύνατον να προκύψει μέσα από αυτούς τους θεσμούς, αλλά από άλλους θεσμούς εκπροσώπησης της επαναστατικής θέλησης του συνειδητού προλεταριάτου και όλων όσων βλέπουν μια νέα κοινωνική ισορροπία έξω από την παρακμιακή καπιταλιστική κοινωνία. Γι’ αυτό και οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές στην γνωστή ανθρώπινη ιστορία έχουν προκύψει μέσα από κοινωνικές καταρρεύσεις και επαναστάσεις, που έφεραν μαζί τους νέες σχέσεις παραγωγής, και νέους θεσμούς κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης.

Μπροστά στην κάλπη
Παρόλα αυτά η κάλπη θα βγάλει κυβέρνηση και μαζί με αυτό θα φωτογραφίσει πολιτικούς συσχετισμούς. Συσχετισμούς που δεν θα ανατρέπουν το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, αλλά θα δείχνουν πως σκέφτεται η κοινωνία. Αυτό είναι το νόημα των εκλογών και κανένα άλλο. Όσοι στην αριστερά επενδύσουν για ακόμη μια φορά στην ανατροπή του “δικομματισμού”, ή όσοι θεωρήσουν ότι στις εκλογές το δίλημμα είναι κοινοβουλευτισμός ή επανάσταση για ακόμη μια φορά θα βαράνε στο γάμο του καραγκιόζη. Οι εκλογές δεν αποτελούν κανένα κοσμογονικό γεγονός, που κρίνουν τις φαντασιοπληξίες του καθενός, ούτε γενικά τις ιδεολογικές του αρχές. Είναι μια πολιτική μάχη, (αύτη είναι η κύρια μάχη μέχρι τις 4/10) όπως πολλές άλλες και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Μια σωστή πολιτική στάση εξαρτάται βασικά από τα υπαρκτά (στα μυαλά των ανθρώπων που θα ψηφίσουν) διλήμματα αυτών εδώ των συγκεκριμένων εκλογών.
Πολύς κόσμος θα πάει στην κάλπη για να διαλέξει κυβέρνηση χωρίς να συνδέει κατ’ ανάγκη την ψήφο του με βαθύτερες κοσμοαντιλήψεις. Το δίλημμα εδώ είναι ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ.
Όσο κι αν αυτό είναι “ψευτοδίλημμα” για την αριστερή ορθοδοξία, θα παίξει αποφασιστικό ρόλο στο αποτέλεσμα. Εδώ θα εκφραστεί σε μεγάλο βαθμό η απέχθεια στα 5,5 χρόνια ελεεινής διακυβέρνησης από τη ΝΔ. Η ψήφος αυτή μπορεί να μην είναι αυτή που θέλει η αριστερά, αλλά θα ήταν λάθος να συνυπολογιστεί στο “δικομματικό” άθροισμα. Η αριστερά θα πρέπει να αντιμετωπίζει τις πολιτικές μάχες με βάση όχι τις φανταστικές πιθανές ιστορικές δυνατότητες που έχει ή που νομίζει ότι έχει, αλλά με έναν άμεσο και πολιτικό τρόπο. Κάθε μάχη έχει μια ορισμένη αυτονομία. Ακόμα και αν δεν πάρουν τα αριστερά ψηφοδέλτια 20 και 30% δεν μπορεί να είναι αδιάφορο που κατευθύνεται η πλειοψηφία των εκλογέων, γιατί τώρα μιλάμε για εκλογείς και όχι για επαναστάτες που είναι έτοιμοι να πάρουν τα όπλα. Έχει σημασία αν το 40% ξαναψηφίσει τον Καραμανλή ή δεν έχει; Αυτό πρέπει να το απαντήσει όποιος θέλει να ασχολείται σοβαρά με την πολιτική. Ανεξάρτητα αν θα επιθυμούσε να γίνει αυτός ο αποδέκτης της λαϊκής δυσαρέσκειας. Αν δεν έχει τότε να το πει ανοικτά. Η αριστερά λεει ότι πρέπει να μαυριστεί ο δικομματισμός. Αυτή είναι μια εντελώς ελλιπής θέση. Όχι μόνο γιατί έχει τεράστια διαφορά αυτή τη στιγμή, όχι το 2000 ή το 1996, αν θα επανεκλεγεί ο Καραμανλής ή αν θα κερδίσει ο Παπανδρέου, αλλά και γιατί πέρα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπάρχει και το ΛΑΟΣ που επίσης φέρεται κατά του “επάρατου” δικομματισμού. Επομένως το πρόβλημα δεν είναι ο δικομματισμός γενικά. Αυτό θα ήταν σωστό σαν στόχος αν είχαμε εκλογές το Μάρτιο του 2008 και ο ΣΥΡΙΖΑ όντως χτύπαγε 18%. Τότε ναι ο δικομματισμός μπορούσε να ηττηθεί. Τώρα όχι, πάει και τελείωσε. Το να το πει αυτό κανείς δεν διαπράττει καμία εσχάτη προδοσία. Είναι σαν να θέτει στόχους μια ποδοσφαιρική ομάδα. Ο στόχος μπορεί να είναι το πρωτάθλημα. Αλλά αν το πει αυτό ο Ατρόμητος όλοι θα σκάσουν στα γέλια.
Ο στόχος πχ του ΣΥΡΙΖΑ όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα είναι να πάρει ένα αξιοπρεπές 4-5% και να παραμείνει στη Βουλή. Αυτός ο στόχος μπορεί να συσπειρώσει τον κόσμο που κινείται γύρω του. Το να λεει όμως ότι το ζητούμενο είναι να χτυπηθεί ο δικομματισμός είναι εκτός τόπου και χρόνου. Η αριστερά και πολύ περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ θα συγκριθούν σε αυτές τις εκλογές όχι με τον δικομματισμό, αλλά με το ΛΑΟΣ. Αν υπάρχει ένας πολύ σημαντικός λόγος να ψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός. Για να κόψει τη φόρα στη ρατσιστική δημαγωγία του ΛΑΟΣ και στις φασιστικές συμμορίες που το ακολουθούν. Η πολιτική έχει διλήμματα και καθένας αν θέλει να έχει το μέγιστο αποτέλεσμα πρέπει να βάλει τα διλήμματα που του αναλογούν. Αυτό θα συγκινήσει και θα συσπειρώσει δυνάμεις. Όλα τα άλλα σε κάνουν να δείχνεις μόνο ονειροπαρμένος.
Και το πιο αστείο θα είναι τις κατάρες για τον επάρατο δικομματισμό να τις διαδεχτεί, μια συνθηκολόγηση άνευ όρων είτε με το ένα, είτε και με τα δύο συστατικά του. Ένας σοβαρός πολιτικός σχηματισμός δεν μπορεί να έχει μια πολιτική μόνο για τους οπαδούς του, αλλά και μια πολιτική για όσους βρίσκονται κοντά του, αλλά για διάφορους λόγους δεν τον εμπιστεύονται ακόμα. Μια πολιτική που απευθύνεται σε όλη την κοινωνία είναι και λάθος και καταστροφική. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που κινούνται πολιτικά ανάμεσα στην αριστερά και το ΠΑΣΟΚ. Σε κινηματικές περιόδους εμπιστεύονται περισσότερο το μαχητικό πνεύμα της αριστεράς. Σε πιο θεσμικές μάχες θεωρούν πιο χρήσιμο να στηρίξουν το ΠΑΣΟΚ, όπως για παράδειγμα στις εκλογές. Είναι καθαρή ανοησία να βάζει η αριστερά αυτόν τον κόσμο στο ίδιο τσουβάλι με τη βάση της δεξιάς αντίδρασης. Όποιος ζει μέσα στην κοινωνία και αντιλαμβάνεται περί τίνος μιλάμε μπορεί να καταλάβει αυτή τη λεπτή διαφορά. Όπως κι αν ζούσε στην Αμερική θα μπορούσε να διακρίνει έναν κοσμοπολίτη κάτοικο της Ν. Υόρκης που ψηφίζει δημοκρατικούς από τον καθυστερημένο ρεπουμπλικάνο προτεστάντη του Τέξας που τον έχουν απαγάγει τα UFO τουλάχιστον 5-6 φορές και κυνηγάει με την καραμπίνα του μεξικάνους και ομοφυλόφιλους.
Ας αντιμετωπίσει λοιπόν η αριστερά τη μάχη των εκλογών με τους περιορισμούς που υπάρχουν και θα έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Μετά τις εκλογές
Κάθε ρεαλιστής μπορεί να υποθέσει ότι στις εκλογές αυτές δεν θα γίνει κανένα θαύμα. Το πιθανότερο σενάριο είναι το ΠΑΣΟΚ να πλησιάσει κοντά στο 40%. Σ’ αυτή την περίπτωση θα είναι οριακή μια αυτοδύναμη κυβέρνηση και θα εξαρτηθεί περισσότερο αν οι Οικολόγοι καταφέρουν να μπουν στη Βουλή. Αλλά ακόμα κι αν δεν βγει εκεί η αυτοδυναμία τότε σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση με το νόμο Παυλόπουλου που πριμοδοτεί με 50 έδρες το πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση ακόμα και με 38%.
Για την αριστερά τώρα που επιμένει στο στόχο της μη αυτοδύναμης κυβέρνησης, και σε αυτό συμφωνούν όλοι από το ΚΚΕ μέχρι και τους ανανεωτικούς του ΣΥΝ, δεν φαίνεται να υπάρχει επόμενος στόχος μετά από αυτό. Τι ακριβώς σημαίνει μη αυτοδυναμία; Για τον Καρατζαφέρη υπάρχει απάντηση. Μη αυτοδυναμία σημαίνει συγκυβέρνηση με τη ΝΔ. Κατανοητό, όχι μόνο σε μας αλλά και στον κόσμο της “πολυκατοικίας”. Για την αριστερά δεν σημαίνει τίποτα ξεκάθαρο. Οι απόψεις εδώ διίστανται. Από το να υποχρεωθεί το ΠΑΣΟΚ να συρθεί σε προγραμματικό διάλογο με την αριστερά όπως φαντάζεται ο Κουβέλης, μέχρι να μείνει ως δια μαγείας η χώρα χωρίς κυβέρνηση όπως φαντάζεται το ΚΚΕ, ο μισός ΣΥΝ, και ολόκληρος ο υπόλοιπος ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά υπάρχει η πιθανότητα να μην μπορεί να σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση, ούτε καν συνεργασίας, αν η κάλπη δεήσει και ικανοποιήσει τις αιτιάσεις της υπαρκτής αριστεράς. Όμως αυτό δεν πρόκειται να κρατήσει αιώνια. Αν η αριστερά δεν μπει σφήνα σε αυτό το σκηνικό, τότε το αστικό πολιτικό σύστημα θα βρει τη λύση ψηφίζοντας έναν εκλογικό νόμο που να βγάζει κυβέρνηση και με 30%.
Μια στιγμή λοιπόν “ακυβερνησίας” θα έχει νόημα για την αριστερά αν έχει σκεφτεί την επόμενη κίνηση. Ποια μπορεί να είναι αυτή; Να θέσει τον εαυτό της προ των ευθυνών της: Κυβέρνηση της αριστεράς. Σε μια τέτοια προοπτική πρέπει να συμφωνήσει και το ΚΚΕ. Ίσως αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ικανή βάση για να παρασύρει το πολιτικό σκηνικό μεταφέροντας τα διλήμματα μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Μια τέτοια προοπτική όμως προϋποθέτει ένα ΠΑΣΟΚ σε κρίση τουλάχιστον σαν αυτή του 2007, έναν ΣΥΡΙΖΑ με δημοσκοπικά στο 20% και με διάθεση να κυβερνήσει, και ένα ΚΚΕ που να το σκέφτεται. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υπάρχουν σήμερα και επομένως είναι άσκοπο και να το συζητάμε. Άλλο σενάριο θα ήταν η αριστερά να εκμεταλλευτεί το προσωρινό κενό εξουσίας και να καταλάβει με επαναστατικό τρόπο την εξουσία. Ακούγεται αστείο και πραγματικά είναι. Γιατί δεν υπάρχει τέτοια αριστερά που να κάνει τέτοιες ανομολόγητες σκέψεις. Τι άλλο απομένει; Αυτή η “ακυβερνησία” να γίνει μόνιμη μέχρι να “ωριμάσουν οι συνθήκες” και ο λαός πάρει απόφαση να το ρίξει στην αριστερά αναγνωρίζοντας με τα πολλά ότι είναι η μόνη λύση, ανοίγοντας έτσι το “δημοκρατικό δρόμο για το σοσιαλισμό”, αν φυσικά το επιτρέπουν και πολλοί άλλοι παράγοντες, όπως ο βαθμός συνείδησης, το διεθνές περιβάλλον, η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, ο βαθμός τεχνικοεπιστημονικής επανάστασης και διάφορα αλλά που ούτε ο ύψιστος γνωρίζει και που σίγουρα θα προκύψουν όταν φτάσει εκείνη η μέρα. Το ότι η αριστερά δεν έχει σχέδιο είναι ηλίου φαεινότερο και το γνωρίζουν οι πάντες γι’ αυτό και αντιμετωπίζεται σαν τσόντα του επίσημου πολιτικού σκηνικού.
Μια πολιτική τακτική που να ανοίγει το δρόμο σε ένα στρατηγικό σχέδιο (που επίσης πρέπει να υπάρχει) δεν μπορεί να είναι κάθε φορά η ίδια εδώ και 35 χρόνια. Όσο μπορεί να θυμηθεί κανείς η μεταπολιτευτική υπαρκτή αριστερά, πολιτεύεται με μια μόνιμη παντός καιρού τακτική. “Να σπάσει ο δικομματισμός” και άλλοτε να γίνει συνοδοιπόρος στην “πραγματική αλλαγή” και άλλοτε να φορτώνει όλο της το σχέδιο στο “κίνημα” τον “λαό” και την “εργατική τάξη”, αυτοακυρώνοντας έτσι το λόγο ύπαρξής της. Λες και η αριστερά αποτελεί έναν ενδιάμεσο σταθμό, θυσία στην αυτοπραγμάτωση του “λαϊκού κινήματος” που θα ολοκληρώσει έτσι το καθήκον της κοινωνικής του απελευθέρωσης. Ωραίος τρόπος για να παραμένει κανείς μόνιμα στο περιθώριο φορτώνοντας τις ευθύνες του σε κάποιο φαντασιακό “λαϊκό κίνημα” που ακόμα δεν λεει να ωριμάσει, και ενίοτε να βάζει το χεράκι για να περισώσει το υπάρχων πολιτικό σύστημα όταν αυτό κινδυνεύει (βλ. Οικουμενική, Τζανετάκης).
Η αριστερά σήμερα δεν μπορεί να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό. Το πολιτικό σκηνικό θα ανατραπεί εν μέρει με την πτώση της ΝΔ και την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γ. Παπανδρέου. Η αριστερά γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να εκβιάσει διαδικασίες μέσα στο ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να το περιμένει στη γωνία. Ο χειμώνας και οι μήνες που θα ακολουθήσουν προβλέπονται όχι απλώς θερμοί αλλά εκρηκτικοί. Μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ σε αυτές τις συνθήκες θα αναγκαστεί να πάρει μέτρα που θα το οδηγήσουν γρήγορα στη χρεοκοπία και τότε θα επιστρέψει το φάντασμα της κρίσης του 2007 ακόμα δριμύτερο. Μια αριστερά που θέλει να είναι σοβαρή πρέπει να προετοιμαστεί για αυτό και όχι να αναλώνεται σε κούφιες και βαρετές διακηρύξεις περί του δικομματισμού. Τώρα το θέμα είναι να συντριφτεί ο Καραμανλής. Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι που πλησιάζει αυτή η ώρα. Ας μας χαρακτηρίσει γι’ αυτό που λέμε όποιος θέλει. Je m’en foue. Δυστυχώς δεν ήταν η αριστερά που άνοιξε τον τάφο στους πλιατσικολόγους της Ρηγίλλης. Ας σκεφτεί πως θα είναι αυτή ο νεκροθάφτης της επόμενης κυβέρνησης. Ας ετοιμαστεί από τώρα γι’ αυτό για να μην κλαίγεται και τότε που ο άλλος πυλώνας του δικομματισμού της πάρει τη μπουκιά από το στόμα. Και καλά να είναι αυτός. Mην είναι κάνα ΛΑΟΣ και μας στείλει όλους υποχρεωτικά στο κατηχητικό ή και πουθενά αλλού για εθνική ανάνηψη.

Κάτω η κυβέρνηση της ΝΔ. Μαύρο στους ρατσιστές του ΛΑΟΣ
Καμία εμπιστοσύνη και ανοχή στο ΠΑΣΟΚ
Ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς καμία αυταπάτη για το διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα

avantgarde2009.wordpress.com/

Κινητικότητα στον Βόλο

Κινητικότητα επικρατεί στον Βόλο καθότι αρκετές επιχειρήσεις "ζορίζονται" από την κρίση (και το πρόβλημα βέβαια δεν είναι η οικονομική κρίση, αλλά ο τρόπος που τα αφεντικά μεταφέρουν την οικονομική κρίση από τις δικές τους πλάτες στις δικές μας).

Προβλήματα αντιμετωπίζουν επιχειρήσεις όπως ο Κανάκης (μεταλλικές κατασκευές), η ΣΩΛΗΝ (απέλυσε εργάτες), η ΜΕΤΚΑ, η ΒΙΟΣΩΛ, η SOLEN κ.α. ενώ υπάρχουν και στοχευμένες απολύσεις σε αγωνιζόμενους, στην SMART (κινητή τηλεφωνία), στην εταιρεία Καμπύλη, στο Ορφανοτροφείο του Βόλου κ.α.

Την ίδια στιγμή οι καθαρίστριες, μετά τον πετυχημένο αγώνα τους ενάντια στον εργολάβο του ΙΚΑ το καλοκαίρι, όχι μόνο έχουν στήσει σωματείο, αλλά αποτελούν και "σημείο συσπείρωσης" για τους αγωνιστές της πόλης (ακολουθεί ενημερωτική ανακοίνωση από το συγκεκριμένο σωματείο παρακάτω).
Επίσης μια ανοιχτή συνέλευση εργαζομένων-ανέργων έχει δημιουργηθεί στην πόλη, ενώ και πολλοί φοιτητές παίρνουν θέση για ζητήματα του εργατικού κινήματος. Δεν είναι τυχαίο τελικά ότι τον Δεκέμβρη, ο Βόλος ήταν μια από τις πρωτοπόρες πόλεις στον αγώνα....



ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ Ν. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Στη συνεδρίαση του σωματείου μας στις 17/9/09, συζητήθηκε το θέμα της οικονομικής κρίσης και οι επιπτώσεις της.

Ιδιαίτερα συζητήθηκε το θέμα των εργατών της εταιρείας μεταλλικών κατασκευών
ΚΑΝΑΚΗΣ που έχουν μείνει απλήρωτοι για 4 μήνες, ενώ κινδυνεύουν όλοι να χάσουν τη δουλειά τους καθώς η εταιρεία βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση.. Το ίδιο συμβαίνει και με τους οικοδόμους της εταιρείας ΜΕΛΚΑ.

Οι καθαρίστριες του Ν. Μαγνησίας στέκονται αλληλέγγυες στον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι για να πληρωθούν όπως και στο να παραμείνει το εργοστάσιο ανοικτό και να προσφέρει δουλειά στους εργαζόμενους της Μαγνησίας. Μας κάνει εντύπωση με ποιο τρόπο δοθήκανε δισεκατομμύρια από τη κυβέρνηση στις τράπεζες και σήμερα δεν υπάρχει κανείς για να πληρώσει τους εργάτες και να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας.

Γνωρίζουμε από τον αγώνα που δώσαμε το καλοκαίρι και νικήσαμε, ότι χωρίς την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων και ένα σχέδιο αγώνα, κανένας αγώνας δεν μπορεί να πετύχει σήμερα..

Καλούμε όλες τις καθαρίστριες του νομού να βρεθούν δίπλα στους εργάτες του ΚΑΝΑΚΗ, της ΜΕΛΚΑ και όλους τους απολυμένους. Χωρίς την αλληλεγγύη και τον αγώνα όλων μας, η οικονομική κρίση θα περάσει πάνω από το δικό μας κεφάλι και όχι αυτών που την δημιούργησαν.

Ένα δεύτερο θέμα που συζητήθηκε ήταν οι περικοπές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στη σίτιση των φοιτητών εξαιτίας της έλλειψης κονδυλίων. Πολλοί εργαζόμενοι βρέθηκαν στο δρόμο από τον εργολάβο σίτισης. Οι φοιτητές έχουν δικαίωμα να αγωνιστούν για τη πλήρη και χωρίς κριτήρια σίτιση, όλων των φοιτητών, όπως και τη πλήρη κάλυψη των εξόδων στέγασης, αλλιώς τι νόημα έχει η δωρεάν παιδεία; Σε μια εποχή που το εισόδημά μας πλήττεται από την ανεργία και την ακρίβεια, οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις περικόπτουν συνεχώς τις επιχορηγήσεις των πανεπιστημίων, ενώ θέλουν να δημιουργήσουν και ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το απαράδεκτο καθεστώς των εργολαβιών (μαζί και της καθαριότητας) οδηγεί το πανεπιστήμιο να κάνει σήμερα λάστιχο τη σίτιση των φοιτητών και αύριο λάστιχο τη καθαριότητα.

Καλούμε τους φοιτητές να παλέψουμε μαζί για τη κατάργηση των εργολαβιών σε όλους τους τομείς, για δωρεάν σίτιση, μόνιμη δουλειά για όλους και τη πλήρη και χωρίς όρους χρηματοδότηση του πανεπιστημίου. Συμπαραστεκόμαστε στους φοιτητές μας στον αγώνα που δίνουν, όπως κι αυτοί μας συμπαραστάθηκαν στον αγώνα που δώσαμε το καλοκαίρι για αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς. Κι όταν οι καθαρίστριες μπαίνουν στον αγώνα όλοι πια ξέρουν ότι λέμε «τη σκούπα, σκούπα και το φαράσι, φαράσι».

17/09/2009

Tηλεπικοινωνίες: συνεχίζονται οι αναδιαρθρώσεις και ο αναβρασμός...

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ

(Αρ. Απόφασης Πρωτοδικείου: 5215/2008)

Αρ. Πρωτοκόλλου: 31/09

Αθήνα, 21 Σεπτεμβρίου 2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Όχι στην μεταφορά των συναδέλφων από το ADSL/Broadband στη HOL

Μέσα στο κατακαλόκαιρο η Διοίκηση της VODAFONE ανακοίνωσε ότι έχει δρομολογήσει την μεταφορά στην HOL του εξοπλισμού και 30 συναδέλφων που απασχολούνται στο ADSL/Broadband με αντάλλαγμα το 18,5% των μετοχών της HOL. Δηλαδή προκειμένου η VODAFONE να αποκτήσει το πακέτο μετοχών της HOL, οι συνάδελφοι καλούνται να πληρώσουν την «νύφη» με ανασφάλεια και επιδείνωση των συνθηκών εργασίας τους. Πρόκειται για μια ακόμη απόπειρα μείωσης του προσωπικού, μετά την μεταφορά 40 συναδέλφων του τμήματος FNM στην εταιρία-εργολάβο KINTEC και την εξώθηση σε παραίτηση 80 συναδέλφων πέρυσι το καλοκαίρι.

Πολλά είναι τα ερωτηματικά γι’ αυτή τη μεταφορά:

- Η Διοίκηση μιλάει για «απόσχιση κλάδου» από την VODAFONE στη HOL, δηλαδή ότι οι συνάδελφοι θα διατηρήσουν το αντικείμενο εργασίας τους στην νέα εταιρία. Την ίδια στιγμή όμως τους καλούν να καταθέσουν βιογραφικά και να περάσουν από συνεντεύξεις, ενώ στελέχη της HOL παραδέχονται ανοιχτά ότι τους προορίζουν για τελείως διαφορετικές θέσεις.

- Αν και ποτέ δεν διευκρινήστηκαν σαφώς τα κριτήρια με τα οποία επιλέχθηκαν οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι από τρία διαφορετικά τμήματα, η Διοίκηση επιμένει ότι η εμπειρία και τεχνογνωσία τους είναι απολύτως αναγκαίες στην HOL. Μια εταιρία που χρόνια τώρα παρέχει το συγκεκριμένο προϊόν και χρησιμοποιεί διαφορετικό εξοπλισμό από αυτόν που έχει η VODAFONE!

- Ενώ η Διοίκηση παρουσιάζει ως «υποχρεωτική» τη μεταφορά των συναδέλφων, παραδέχεται ότι ακόμη κι αν οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι την αρνηθούν, η συμφωνία με την HOL θα προχωρήσει με τη μεταφορά άλλων!

Το συμπέρασμα είναι σαφές: Η VODAFONE επιχειρεί να ανταλλάξει ως «περιουσιακό στοιχείο» τους εργαζόμενους με μετοχές της HOL στο πλαίσιο μιας ακόμη επικερδούς συμφωνίας.

Το Σωματείο μας προχώρησε στις 17/9 σε Παράσταση Διαμαρτυρίας με αίτημα την απορρόφηση των συναδέλφων σε άλλα αντίστοιχα τμήματα της εταιρίας, ιδιαίτερα καθώς διαθέτουν γνώσεις και εμπερία και σε άλλα αντικείμενα. Είναι εξοργιστική η θέση της Διοίκησης ότι μια επιχείρηση 2.500 εργαζομένων δεν μπορεί να απορροφήσει 30 συναδέλφους, όταν:

- Παρουσιάζει έσοδα 1,25 δισ. λιρών για την χρήση έως 31/3/2009 (έναντι 1,18 δισ. ευρώ πέρυσι) και κέρδη 410 εκατ. λίρες (409 εκατ. λίρες πέρυσι).

- Πολλοί συνάδελφοι εξαναγκάζονται σε υπερωρίες ή μετακινούνται από το ένα τμήμα στο άλλο για να βγει η δουλειά (το ίδιο και οι συγκεκριμένοι συναδέλφοι, που για αρκετό διάστημα αναπληρώνουν κενά σε άλλα τμήματα).

- Η εντατικοποίηση και οι εξοντωτικοί ρυθμοί δουλειάς έχουν γίνει καθεστώς.

- Οι «οικειοθελείς» αποχωρήσεις ή απολύσεις είναι δεκάδες και οι περισσότερες δεν αναπληρώνονται.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

Ø Να σταματήσει άμεσα κάθε πίεση για αποδοχή της μεταφοράς ως «τετελεσμένης». Να πάψει η τακτική διαίρεσης και αποπροσανατολισμού των συναδέλφων, η οποία επιχειρείται από τις διοικήσεις των VODAFONE και HOL (ατομικές συναντήσεις, «ενημερώσεις» από στελέχη κλπ.), για να υπονομεύσει την προσπάθεια να διασφαλιστούν συλλογικά οι θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά τους.

Ø Η Διοίκηση της VODAFONE να δεσμευτεί ότι θα απορροφήσει άμεσα όλους τους συναδέλφους σε άλλα αντίστοιχα τμήματα της VODAFONE.

Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ

Επικοινωνία: info@pasevodafone.gr www.pasevodafone.gr

Και ένα νέο από το ξεχασμένο Κιλκίς (που μόνο η ταξική πάλη δεν το ξεχνά...)

Τις κινητοποιησεις τους στο χωρο εργασιας αλλα και εκτος αυτου συνεχιζουν οι εργαζομενοι στην εδρευουσα στην ΒΙΠΕ(ΒΙομηχανικη ΠΕριοχη) Κιλκις στο Σταυροχωρι,<<Στημπεθερμ>> ΑΕ, καθως παραμενουν απληρωτοι επι 5 μηνες.

Στις κινητοποιησεις αυτες εντάσσονται η ανάρτηση πελωριου <<πανω>> στην περιφραξη του εργοστασίου με το οποιο ενημερωνουν τους διερχόμενους για το προβλημα τους και η έκδοση δριμείας και με <<πυρα>> κατα της εργοδοσίας ανακοινωσης αναφεροντας τα εξης:

<< Με το προσχημα την << παγκοσμια οικονομικη κριση>> η εργοδοσια <<ΣΤΗΜΠΕΘΕΡΜ>> Α.Ε. και ο ιδιοκτητης κ. Καστανακης μας έχει απληρωτους εδω και 5 μηνες.
Βρισκομαστε εδω και 7 εβδομαδες σε επίσχεση εργασιας για να παρουμε τα δεδουλευμενα και δεχομαστε την κοροϊδια απο τον εργοδοτη μας.
Παλεύουμε να μην χαθει καμμια θεση εργασίας και να γίνει εξοφληση όλων των δεδουλευμένων μας. Ξερουμε οτι το προβλημα δεν ειναι μονο δικο μας, αφου υπαρχει και σε αλλα εργοστασια.

Γι αυτο σας καλουμε να στηριξετε τον δικαιο αγωνα μας. Να ενωθουμε για να παλεψουμε την εργοδοσια. Να περασουμε το μυνημα οτι εμεις οι εργαζομενοι της ΒΙΠΕ ΚΙΛΚΙΣ και του νομου γενικοτερα, ειμαστε ενωμενοι για να αποτρεψουμε τα σχεδια των εργοδοτων που συντονισμενα και ενιαια απο την μερια τους, θελουν να θεσουν σε εφαρμογη.

Γι αυτο και τοσα αλλα, που γνωριζετε,σας καλουμε να στηριξετε τον δικαιο αγωνα μας.

Λεμε στην εργοδοσια και στον κ. Καστανακη οτι εμεις, οι εργαζομενοι της <<ΣΤΗΜΠΕΘΕΡΜ>> Α.Ε. ειμαστε αποφασισμενοι και ενωμενοι ως το τελος!>>



Το αρθρο ειναι απο την τοπικη εφημεριδα "Ο Μαχητης του Κιλκις"

Οι ΜΚΟ, το Κράτος και οι εργαζόμενοι...απλήρωτοι "συνεργάτες"...

Σ.Ε.Κ.Υ.Ι.Φ.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ

ΠΡΑΞΙΤΕΛΟΥΣ 31 105 60 ΑΘΗΝΑ

ΤΗΛ & FAX 210 3231832, 6984 830630

email: social_somatio@yahoo.gr

Παιχνίδια του Υπουργείου Υγείας και των «μη κερδοσκοπικών» σε βάρος των εργαζομένων…

Η περίπτωση του «Ίρις»

Στις 3/9 η διοίκηση της εταιρίας «Ίρις» ενημέρωσε τους εργαζομένους ότι το Υπουργείο Υγείας με υπουργική απόφαση ανακαλεί τις άδειες ίδρυσης και λειτουργίας των δομών από την εν λόγω διοίκηση και η διαχείρισή τους περνάει προσωρινά στο ΨΝΑ και στο ΨΝ Τρίπολης έως ότου προκηρυχτεί διαγωνισμός και τις δομές του «Ίρις» τις πάρει άλλη «μη κερδοσκοπική» εταιρία. Ταυτόχρονα, ο αριθμός των εργαζομένων καθώς και τα δικαιώματά τους παραμένουν ως έχουν.

Το Υπουργείο αιτιολογεί αυτή του την απόφαση δια στόματος της κας Βασιλάτου στηριζόμενη στον ισολογισμό της εταιρίας του 2008 όπου υπάρχει μία «τρύπα» 600.000 € σε σχέση με τα στοιχεία του Υπουργείου. Εδώ να σημειώσουμε πως στους εργαζόμενους, μήνα Σεπτέμβριο πλέον, δεν έχουν καταβληθεί τα δεδουλευμένα Νοεμβρίου, Δεκεμβρίου όπως και το δώρο Χριστουγέννων του 2008!

Το «Ίρις» από τη μεριά του υποστηρίζει πως η παραπάνω απόφαση είναι αποτέλεσμα προσωπικής εμπάθειας της κας Τροχάνη έναντι του κου Κούτα (προέδρου της εταιρίας), πολιτικής διαφωνίας (το «Ίρις» πήρε άδεια επί ημερών κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) και επειδή το Υπουργείο θέλει να επιδείξει έργο πριν τις εκλογές. Ταυτόχρονα η εταιρία προσέφυγε στο ΣτΕ ζητώντας αναβολή και ακύρωση της απόφασης. Χαρακτηριστικό είναι πως η υπερασπιστική γραμμή της εταιρίας στηρίζεται στη μη νομιμότητα των αποφάσεων και όχι στην ουσία των κατηγοριών.

Στην ενημέρωση που έγινε στους εργαζομένους, η διοίκηση αν και παραδέχεται πως υπάρχει οικονομική διαφορά με το Υπουργείο, αφενός δεν ανέφερε το ύψος του ποσού και αφετέρου υποτιμά αυτή τη λεπτομέρεια (ύψους 600.000 € !) υποστηρίζοντας πως η ανάκληση των αδειών είναι αποτέλεσμα της χαμηλής ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών βάσει ενός εγγράφου του Υπουργείου που ποτέ δεν είδαν οι εργαζόμενοι. Αυτή η τακτική από μεριάς «Ίρις» υιοθετείται ξεκάθαρα για να πείσει τους εργαζομένους πως το πρόβλημα είναι και δικό τους, να συστρατευτούν με τον κο Κούτα ώστε να τους χρησιμοποιήσει βάζοντας τους μπροστά στον αγώνα του ενάντια στο Υπουργείο.

Εμείς και πάλι λέμε: Είμαστε εργάτες και όχι συνεργάτες! Τα συμφέροντα του κου Κούτα, όπως και κάθε άλλου προέδρου, δεν ταυτίζονται με αυτά των εργαζομένων! Η παραπάνω κατάσταση δεν είναι τίποτα λιγότερο από την προσπάθεια του Υπουργείου να βολέψει τους «δικούς» του, κάτι που και η διοίκηση του «Ίρις» με περισσή αφέλεια εμμέσως πλην σαφώς αποδέχεται και για τη δική του περίπτωση όπως βολεύτηκε επί ΠΑΣΟΚ!

Εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοι είμαστε θεατές και όμηροι μιας πολιτικής του Υπουργείου, αυτής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, που στις πλάτες τις δικές μας και των ψυχικά πασχόντων στήνεται γλέντι εκατομμυρίων ευρώ. Υπουργείο και πρόεδροι εταιριών από κοινού εκμεταλλεύονται τα κονδύλια των προγραμμάτων της ψυχικής υγείας χρησιμοποιώντας τους εργαζομένους πότε ο ένας και πότε ο άλλος για τη μοιρασιά! Γι’ αυτό δεν υπάρχει το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο και ελεγκτικοί μηχανισμοί ώστε το Υπουργείο να κρύβεται πίσω από την υπαρκτή κακοδιαχείριση από τις «μη κερδοσκοπικές» και οι εταιρίες με τη σειρά τους πίσω από την εξίσου υπαρκτή υποχρηματοδότηση.

Στεκόμαστε απέναντι στην απόφαση του Υπουργείου: για μας τους εργαζομένους το ζήτημα δεν είναι ποια εταιρία προτιμούμε να μας εκμεταλλεύεται. Παλεύουμε για Δημόσια δωρεάν ψυχική υγεία με εργατικό έλεγχο της διοίκησης με την έννοια πως οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να ασκούν βέτο στη μία ή την άλλη απόφαση της.

Δεν συστρατευόμαστε με κανέναν κο Κούτα: οι εργαζόμενοι, οι ψυχικά πάσχοντες, η ψυχιατρική μεταρρύθμιση δεν έχει ανάγκη από ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία. Έξω οι ιδιώτες από τις δομές!

Διεκδικούμε:

· Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων των εργαζομένων στο «Ίρις»

· Διατήρηση ΟΛΩΝ των θέσεων εργασίας

· Αυξήσεις μισθών, Επίδομα ανθυγιεινούς εργασίας

· Συμβάσεις αορίστου χρόνου

· Δημόσια δωρεάν ψυχική υγεία

ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΛΑΔΙΚΟ-ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΠΛΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ!

ΤΟ Δ.Σ.

Εργαζόμενοι της υγείας αντιδρούν στο ρατσισμό

Το κείμενο αυτό μοιράστηκε στο 7ο νοσοκομείο ΙΚΑ από εργαζόμενους με την αφορμή σύλληψης μετανάστη με την αιτιολογία της λήξης των χαρτιών του. Αν και αφέθηκε ελεύθερος το απόγευμα οι εργαζόμενοι αντέδρασαν γράφοντας και μοιράζοντας το κείμενο αυτό.


ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ!

Συνάδελφοι – Συναδέλφισες

Την Τετάρτη 9/9 στο νοσοκομείο συνέβει ένα γεγονός που μας θίγει σαν εργαζόμενους και χτυπάει το δικαίωμα κάθε κατοίκου αυτής της χώρας σε νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Όπως έγινε γνωστό μετανάστης Πακιστανικής καταγωγής νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο μας με σοβαρό πρόβλημα υγείας και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Κατά την έξοδό του από το νοσοκομείο οι υπεύθυνοι θεώρησαν σκόπιμο να καλέσουν την αστυνομία, η οποία και τον συνέλαβε.

Θεωρούμε απαράδεκτη την συγκεκριμένη ενέργεια που απ’ όσο γνωρίζουμε συμβαίνει για πρώτη φορά στο 7ο Νοσοκομείο ΙΚΑ και που θίγει κατάφορα το δικαίωμα στην περίθαλψη οποιουδήποτε την έχει ανάγκη. Ο υπερβάλλων ζήλος των ιθυνόντων του νοσοκομείου βρίσκει έρεισμα στην πολιτική που χτυπάει καθημερινά το δικαίωμα των μεταναστών, αλλά και Ελλήνων εργαζόμενων, σε αξιοπρεπή διαβίωση. Οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας ούτε θέλουμε και ούτε μπορούμε να λειτουργούμε σαν καταδότες των μεταναστών στους μηχανισμούς καταστολής. Διότι το νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό.


Συνάδελφοι – Συναδέλφισες

Τα ρατσιστικά πογκρόμ και η στοχοποίηση των μεταναστών δεν πρέπει να περάσουν. Ο αγώνας μας είναι κοινός ενάντια στις πολιτικές που μας καταπιέζουν.

Είναι και πρέπει να είναι δικαίωμα κάθε κατοίκου, Έλληνα και μετανάστη, αυτής της χώρας στη πλήρη και δωρεάν περίθαλψη. Στην απανθρωπιά τους να αντιτάξουμε σθεναρά τον ανθρωπισμό μας και την αλληλεγγύη μας. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ρατσιστικές εγκύκλιοι των υπουργείων υγείας και δημόσιας τάξης δεν έχουν περάσει γιατί γιατροί και προσωπικό των νοσοκομείων αρνούνται να παίξουν το ρόλο του καταδότη και έχουν καταγγελθεί από συλλογικά συνδικαλιστικά όργανα. (Σωματεία, ΕΙΝΑΠ, ΠΟΕΔΗΝ κ.λπ.)

Οι μετανάστες είναι από τα πιο σκληρά εργαζόμενα κομμάτια του λαού. Δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες εργασίας, χωρίς ασφάλιση, μόνο και μόνο για να βγάλουν το «ψωμί» τους. Είναι άνθρωποι που έχουν αφήσει τις πατρίδες τους, όχι επειδή το θέλησαν, αλλά επειδή δεν μπορούσαν να επιλέξουν να παραμείνουν σε αυτές. Οι πόλεμοι και η καταλήστευση του πλούτου των χωρών τους έχει διαλύσει τις οικονομίες και την ίδια την ζωή εκεί, οπότε δεν υπάρχει ελπίδα, αλλά ούτε και συνθήκες για να ζήσουν αξιοπρεπώς οι άνθρωποι.

Έτσι επιλέγουν τον δρόμο της ξενιτιάς – μετανάστευσης με την ελπίδα να βρουν κάτι καλύτερο για να ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Όπως ακριβώς έκαναν οι δικοί μας μετανάστες τις δεκαετίες από το 50 ως το 70 αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Αντί αυτού όμως, σε κάθε χώρα όπου φτάνουν οι μετανάστες, αντιμετωπίζουν χειρότερες καταστάσεις από αυτές που διαδραματίζονταν στις χώρες τους!

Η προπαγάνδα που ασκείται με όλα τα μέσα θέλει να κάνει τους ντόπιους εργαζόμενους και νέους να φοβούνται, να εχθρεύονται και να αντιμετωπίζουν τους μετανάστες σαν εχθρό, σαν την αιτία για όλα τα δεινά που τους προκαλούν οι ίδιες πολιτικές που μας κόβει μισθούς και δικαιώματα και στους Έλληνες εργαζόμενους.! Αυτές οι πολιτικές θέλουν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια όταν μας λένε ότι οι μετανάστες φταίνε για την ανεργία και την εγκληματικότητα.

ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ,
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!

Εργαζόμενοι στο 7ο Νοσοκομείο ΙΚΑ

Προσπάθεια κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων και του ΟΜΕΔ

Μετά τις τράπεζες, και στην ΕΡΤ γίνεται προσπάθεια από την εργοδοσία να μην υπογραφτεί συλλογική σύμβαση. Ταυτόχρονα, οι εργοδότες με τις κινήσεις τους φαίνεται πως θέλουν να καταργήσουν τον ΟΜΕΔ ο οποίος έβγαζε αρκετές φορές φιλεργατικές αποφάσεις.

Η ΠΟΣΠΕΡΤ αντιδρά σε αυτή την κατάσταση αλλά απέναντι της δεν έχει μόνο την εργοδοσία αλλά και 3 εργοδοτικά πρωτοβάθμια σωματεία (από τα 15 συνολικά της ομοσπονδίας). Αυτά τα σωματεία ελέγχονται από Πασκίτες και Δακίτες οι οποίοι έχασαν τους συσχετισμούς στην ομοσπονδία, δεν ελέγχουν το Δ.Σ. πια (μάλιστα προσέφυγαν και δικαστικά εναντίον του το Μάϊο αλλά έχασαν τη δίκη) και τώρα θέλουν να απονομιμοποιήσουν την Ομοσπονδία παίρνοντας ανοιχτά το μέρος της εργοδοσίας...

Ακολουθεί επεξηγηματική ανακοίνωση της ΠΟΣΠΕΡΤ ενώ στο ακόλουθο φόρουμ θα πάρετε περισσότερες πληροφορίες http://www.etita.gr/forum/viewtopic.php?p=2152&sid=fdbf370f4b485b4545e3e457e4010beb

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
3/9/2009

ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ και ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΙ «συνδικαλιστές» κατά της ΠΟΣΠΕΡΤ και του ΟΜΕΔ για τη ΜΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΣΣΕ!

Αποκαλύφτηκαν για μια ακόμα φορά τα αντεργατικά σχέδια και η αυθαίρετη στάση της Διοίκησης της ΕΡΤ, στην ακροαματική διαδικασία που προκάλεσε σήμερα, προκειμένου να σταματήσει τον ορισμό Διαιτητή που έχει οριστεί να γίνει αύριο το πρωί, επικαλουμένη κυρίως το άρθρο 56 του 3691/2008 για εξαίρεση των ΔΕΚΟ από τις διαδικασίες του Ο.ΜΕ.Δ. και τη Διαιτησία, του οποίου η ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΘΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ της Αντιπολίτευσης και των Νομικών Κύκλων!

Για πρώτη φορά επιδιώκεται η εφαρμογή και η ενεργοποίηση του στις Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας και αυτό αποτελεί ΜΕΙΖΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΕΜΑ ξεκινώντας από τον «αδύναμο» κρίκο, όπως θέλουν να καταντήσουν την ΠΟΣΠΕΡΤ οι διασπαστές!

Μετά την επίθεση των τραπεζιτών ενάντια στην Ο.Τ.Ο.Ε., στο στόχαστρο έχουν μπει οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ από την εργοδοτική πλευρά και την κυβερνητική πολιτική, που εφαρμόζοντας κατευθύνσεις της Ε.Ε. οδηγεί σταθερά στην ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του Συνταγματικού Δικαιώματος των Σ.Σ.Ε., εξουδετερώνοντας και τον Ο.ΜΕ.Δ.

Στην ακροαματική διαδικασία εκτός από την νομική υπεράσπιση της ΠΟΣΠΕΡΤ, πρόσθετη παρέμβαση έκαναν Σωματεία εργαζομένων στην ΕΡΤ, το ΕΚΑ και η ΟΤΟΕ.
Το ΔΣ της ΠΟΣΠΕΡΤ ευχαριστεί τους πρόεδρους και τα ΔΣ της ΟΤΟΕ και του ΕΚΑ, καθώς και τους νομικούς εκπροσώπους τους κ. Φιλιππόπουλο και Δάμο, τα σωματεία που έκαναν πρόσθετη παρέμβαση για τους εργαζομένους, το Δ. Στρατούλη που παρέστη ως μάρτυρας της ΠΟΣΠΕΡΤ και τους εργαζόμενους που παραβρεθήκαν. Η απόφαση θα βγει αύριο.

Άφωνοι όμως έμειναν, όσοι βρεθήκαν στο πλευρό της ΠΟΣΠΕΡΤ για υπογραφή ΕΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ ΑΕ, με τη Θλιβερή εικόνα των διασπαστών!

Ήρθαν εκεί απροκάλυπτα, όχι μόνο να συμπαρασταθούν στην εργοδοσία αλλά έκαναν και πρόσθετη παρέμβαση με νομική εκπροσώπηση υπέρ της εργοδοσίας, ενώ προτάθηκαν και ως μάρτυρες υπέρ της Διοίκησης της ΕΡΤ !
Οι μάσκες έπεσαν και για τους πιο δύσπιστους!

Οι ξεπουλημένοι «ηγέτες» του ΠΑΣΥΜΗΤΕ και της ΠΑΣΚΕ ΕΡΤ, με τον τέως πρόεδρο της Ομοσπονδίας και «εκπρόσωπο των εργαζομένων» στο ΔΣ της ΕΡΤ, που όλο αυτό τον καιρό κάνουν πλάτες στη Διοίκηση της ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ και της ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ, προσβάλλουν και διασύρουν όχι μόνο τα μέλη του ΠΑΣΥΜΗΤΕ αλλά το σύνολο των εργαζομένων !

Είναι αδιανόητο να βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία στήριξης της Διοίκησης και του προέδρου της Ε.Ρ.Τ., ο οποίος με ψεύδη, προκλητικές συκοφαντίες κατά της Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ και με ποινικά κολάσιμες παρεμβάσεις στη λειτουργία του Συνδικαλιστικού Κινήματος, συρρικνώνει τα δικαιώματα των εργαζομένων στην ΕΡΤ.

Η Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ. καλεί όλους τους εργαζόμενους να καταδικάσουν αυτές τις συμπεριφορές και να απομονώσουν τους διασπαστές

ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΣΣΕ

Εγώ, η ΔΕΘ, οι εκλογές, το κίνημα ή «ένα βήμα μπροστά, δύο βήματα πίσω…»

Δεν είμαι σε καλή ψυχολογική κατάσταση. Αυτόν τον καιρό ψάχνω για δουλειά. Τώρα γράφω για να εκτονωθώ, αφού μόλις γύρισα από μια δουλειά που μου προσέφεραν ένα 4ωρο με 4 ευρώ την ώρα, ανασφάλιστος. Και δεν ήταν πιτσαρία…

Έχω συναντήσει πολλές τέτοιες άθλιες δουλειές στο ψάξιμο μου. Κάποιοι έγραφαν στην αγγελία ότι δίνουν 700 ευρώ. Πας και μαθαίνεις ότι είναι για καθημερινό 10ωρο και Σάββατα 6 ώρες. Έχουν αποθρασυνθεί τελείως. Η λίστα όσων τηλεφώνησαν για αυτή τη δουλειά ήταν μεγάλη, την είδα, ήμουν ο 25ος…Υπάρχουν δουλειές, αλλά υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη ζήτηση για δουλειά, τα λεφτά δεν φτάνουν, πολλοί έχουν απολυθεί. Οι συνθήκες είναι άθλιες. Υπάρχουν δουλειές άλλα όλες σχεδόν κωλοδουλειές. Το 5μερο-8ωρο έχει γίνει όνειρο. Και μόλις κάποιος το «βρει», μόλις βρεθεί σε κάτι «καλύτερο» (ένα σταθερό 8ωρο, μια αμοιβή νόμιμη, ένσημα) «κάθεται» εκεί και δεν κάνει ΚΙΧ…θεωρείται μάλιστα ότι «βολεύτηκε»…και ο ίδιος το πιστεύει…γιατί ξέρει…έξω υπάρχει η ΚΟΛΑΣΗ…

Αυτή είναι η υλική βάση της κουβέντας. Η ΚΟΛΑΣΗ. Έξω υπάρχει η κόλαση.
Με αυτή τη βάση μόνο μπορούμε να δούμε τι έγινε στη ΔΕΘ, τι προωθεί η αστική εξουσία με τις εκλογές, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ «αυτοκτονεί» κτλ.



ΔΕΘ

Στη ΔΕΘ γίναμε πάλι παρατηρητές της ανωριμότητας. Τρεις νοματαίοι να μην μπορούν να συνεννοηθούν για να κάνουν μια πορεία κοινή από την Καμάρα. Μικροπολιτικές, ηγεμονισμοί, μαλακίες. ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΣΜΟΣ. Όταν έχεις την κόλαση απέναντι σου δεν υπάρχουν υπεκφυγές. Ή δεν έχεις την κόλαση απέναντι σου, ή δεν βιώνεις πραγματικά την προλεταριακή συνθήκη, τη γύμνια, την υποτίμηση, ή αν την έχεις, ΕΝΩΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΕΙΣ. Ενότητα και αγώνας, «πόσοι είμαστε, ας μετρηθούμε». Όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι εργατικές συλλογικότητες που κρατούν αγωνιστική στάση, που συνεργάστηκαν το προηγούμενο καιρό, που δεν χωρούν σε ΓΣΕΕ-ΠΑΜΕ, έπρεπε να ήταν εκεί, ενωμένοι-δυνατοί. Γιατί έξω είναι η κόλαση, και δεν φτάνουν μόνο τα παχιά λόγια, τα αντικαπιταλιστικά προγράμματα, η αυτονομία ή η ανεξαρτησία από ΓΣΕΕ-ΠΑΜΕ. Πρέπει να είσαι και δυνατός. Ενωμένος-δυνατός. Όπως ήμασταν το πρωί της Πέμπτης, έξω από τη Wind, στο Ωραιόκαστρο, που ο αλήτης δεν τόλμησε να πατήσει τον Στέφανο, γιατί μας είδε στην πόρτα, γιατί ήμασταν ενωμένοι, πολλοί. Ήμασταν δυνατοί.



EΚΛΟΓΕΣ

Ξέπλυμα. Ασφαλιστικό, Δεκέμβρης, μικρο-αντιστάσεις αυξημένες τα δύο τελευταία χρόνια, κρίση και «πρέπει να κάνετε νέες θυσίες», μετανάστες στο δρόμο. Ξέπλυμα. Η αστική εξουσία το είδε. Πρέπει να τα ξεπλύνω όλα, όλα, και άντε πάλι από την αρχή. Αμέτρητοι ΠΑΣΟΚοι ήταν στη ΔΕΘ, ξέρουν καλά, έρχονται. Και αν δεν τα καταφέρουν με την πρώτη, θα έρθουν μετά, με συνεργασίες ή χωρίς. Όπως και να ΄χει, ΞΕΠΛΥΜΑ. Θα δικαιωθούν και κάποιοι, ίσως στα λιμάνια, ίσως στην ΕΥΑΘ, όσοι πάντως έχουν μια καλύτερη διαπραγματευτική θέση. Η κόλαση όμως θα παραμείνει.


Και οι άλλοι; Οι δικοί μας; Το ΚΚΕ βράχος, κοιμισμένος, θα τσιμπήσει και κάτι και θα συνεχίσει τις μαλακίες του, η περίπτωση με την απεργία στην Wind ήταν πεντακάθαρη, δεν μπορεί, φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό…


Στο ΣΥΡΙΖΑ, οι μικροαστοί αρχηγίσκοι τύπου Αλαβάνου θα εξακολουθήσουν να παίζουν παραγοντιλίκια. Που; Σε ποιο γήπεδο; Στη φαντασία τους, στην αμμουδιά τους, με τα κουβαδάκια, μαζί με άλλους μικροαστούς. Σίγουρα όχι στην κόλαση. Εκεί είναι οι μισθωτοί. Εκεί είναι ο ιδιωτικός τομέας, δεν είναι στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μισθωτοί θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ, όχι γιατί είναι ΠΑΣΟΚ αλλά γιατί δεν βρήκαν και κάτι καλύτερο να κάνουν. Να οργανωθούν; Είναι στην κόλαση. Ναι, και με δική τους ευθύνη, αλλά είναι στην κόλαση. Και εκεί δεν υπάρχει "το κίνημα".


ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

Το κίνημα, ο πρωτοπόρος κόσμος που τα τελευταία χρόνια έχει δώσει άλλη κοινωνική πνοή, δεν μπορεί να συγκροτηθεί γερά, κάνει ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω, αντί να προσπαθεί να ανοίγεται και να βοηθά τη συγκρότηση σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο, ενωτικά, δυνατά, δυναμικά, παρακολουθεί τα γεγονότα νωχελικά και αμήχανα, με υποκειμενισμούς-βαρίδια, υποκειμενισμούς του παρελθόντος και όχι του μέλλοντος. Δεν καταλαβαίνει ότι η φωτιά μπορεί να το κάψει, η φωτιά της κόλασης, ότι η υποτίμηση και η πειθάρχηση θα αγγίξει τα πάντα πια. Κάθεται και κάνει κουτσομπολιά, στο indymedia, χαζεύει...…

Βουτιά στην κόλαση!! Πριν μας σφάξουνε με εθνικούς πολέμους, πριν εμπεδώσουμε ότι θα ζούμε χειρότερα de facto, πριν τσιμπήσουμε στο ότι φταίνε οι άλλοι, οι διπλανοί, οι μετανάστες, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι 8ωροι κτλ. πρέπει να βουτήξουμε στην κόλαση, να σταθούμε, να συγκροτηθούμε, ενωτικά, δυνατά, να προχωρήσουμε…

Να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, γερό…

Πετυχημένη απεργία στη WIND

Πετυχημένη ήταν η χθεσινή απεργία στη WIND. Η επιτυχία οφείλεται, και στην αγωνιστική στάση του σωματείου και των εργαζομένων της WIND, αλλά και στο πλατύ κλίμα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και 60 άτομα βρέθηκαν στην περιφρούρηση των εγκαταστάσεων της Wind στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης το πρωί της απεργίας, ενώ στην Αθήνα αποκλείστηκαν για πρώτη φορά τα κτίρια της διοίκησης στο Μαρούσι, πέρα από το τηλεφωνικό και τεχνικό κέντρο της Λ.Καβάλας. Μάλιστα ο κόσμος που συμμετείχε στους αποκλεισμούς στην Αθήνα ξεπέρασε τα 150 άτομα, και σε αυτόν συνδράμαν άλλα 150 άτομα του ΠΑΜΕ. Συνολικά, το εργατικό κίνημα έδωσε μια γερή απάντηση στην εταιρεία, που το απόγευμα αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόλυση της Όλγας Κολιούση (μέλους του Δ.Σ. του επιχειρησιακού Σωματείου στη Wind και στέλεχος του ΠΑΜΕ).

Μια μάχη κερδήθηκε, οι επόμενες είναι μπροστά, όλοι και όλες στην ΔΕΘ αύριο!

Ακολουθεί η ανακοίνωση του σωματείου εργαζομένων στη WIND.


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επαναπροσλήφθηκε η συνάδελφος Όλγα Κολιούση
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, ΝΙΚΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Συνάδελφοι,
η διοίκηση της WIND δέχτηκε την επαναπρόσληψη της συναδέλφου Όλγας Κολιούση, σε συνάντηση με το ΔΣ του Σωματείου μας, το απόγευμα της 3 Σεπτεμβρίου, μέρα της 24ωρης πανελλαδικής μας απεργίας. Από το πρωί της Παρασκευής 4/9, η συνάδελφος επιστρέφει στη δουλειά της.

Είναι μια μεγάλη νίκη του Σωματείου μας και του πλατιού κινήματος που οργανώθηκε γύρω από την Επιτροπή Αλληλεγγύης, με δεκάδες σωματεία και εκατοντάδες συναδέλφους από πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς, που μας συμπαραστάθηκαν με ανιδιοτέλεια και συναδελφική αυτοθυσία.

Τώρα πια φαίνεται ότι οι απολύσεις δεν είναι «θεϊκή κατάρα» για να τις υπομένουμε μοιρολατρικά. Ότι η αυθαιρεσία και αλαζονεία των εργοδοτών δεν είναι ανίκητη. Όχι μόνο επειδή υπάρχει εργατική νομοθεσία, αλλά κυρίως όταν στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, στη δική μας ενότητα και αλληλεγγύη. Όταν δεν παρακαλάμε για τα αιτήματά μας, αλλά τα διεκδικούμε αγωνιστικά και αποφασιστικά.

Η πρωτοφανής και καθολική επιτυχία της απεργίας δεν ήρθε από το πουθενά, αλλά από την κλιμάκωση της δράσης και της δουλειάς του Σωματείου και της Επιτροπής Αλληλεγγύης (παραστάσεις διαμαρτυρίας κλπ.). Για πρώτη φορά «νέκρωσε» όλη η εταιρία, πράγμα που στηρίχτηκε πάνω απ’ όλα σε όλους τους συναδέλφους που απήργησαν, που στήριξαν -ο καθένας με τον τρόπο του- τις απεργιακές συγκεντρώσεις, που είδαν την ουσία της κινητοποίησης και όχι την προσωρινή «αναστάτωση».

Αυτή η επιτυχία ανοίγει δρόμους για την αποτελεσματική υπεράσπιση κάθε απολυμένου συναδέλφου, ανεξάρτητα αν είναι μέλος του ΔΣ ή όχι. Για την καλύτερη διεκδίκηση των αιτημάτων μας: επαναφορά των κουπονιών, υπογραφή ΕΣΣΕ με 100 ευρώ αύξηση για όλους, μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Για διασφάλιση των θέσεων και σχέσεων εργασίας, ενάντια σε φραντσάιζ, υπεργολαβίες κλπ., αλλά και με τις απειλές που διαγράφει για όλους μας ο δανεισμός της εταιρίας.

Αυτή τη νίκη πρέπει να την ολοκληρώσουμε: ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ «ΑΠΕΡΓΙΑ». Να μην επιτρέψουμε κανένα αποπροσανατολισμό της συζήτησης, για να δηλώσουμε δήθεν «παρεμπόδιση». Αυτό επιτρέπει σε κάθε είδους «καλοθελητές» να ακυρώνουν το απεργιακό δικαίωμα, τις αποφάσεις που παίρνουμε συλλογικά με ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες, όπου όλοι οι συνάδελφοι μπορούν να τοποθετηθούν. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη!

- ΑΣΚΗΣΑΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

- ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΑΠ’ ΑΥΤΟ
ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ «ΑΠΕΡΓΙΑ»
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ,
ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΧΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ

Αθήνα, 03.09.2009

Tο Διοικητικό Συμβούλιο

Ρεπό δικαιούνται και οι αγροτικοί ιατροί!

Ζήτημα έχει προκύψει στην Χαλκιδική μετά την απόφαση του διοικητή του νοσοκομείου Πολυγύρου να μην παίρνουν ρεπό μετά την εφημερία οι αγροτικοί ιατροί (λες και αυτοί/ες δεν είναι ιατροί)!
Η απόφαση αποτελεί ένα χτύπημα "κάτω από τη μέση", αφού σκοπό έχει να αμφισβητηθεί μια από τις πιο σημαντικές πρόσφατες κατακτήσεις όλων των ιατρών του ΕΣΥ, το να παίρνουν ρεπό μετά την εφημερία.

Ακολουθεί ενημερωτικό κείμενο από τη συλλογικότητα της Θεσσαλονίκης,
"Εργαζόμενοι και εργαζόμενες στη βιομηχανία της υγείας".



Ο ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ(;)
(ή αλλιώς κάτω τα χέρια από το ρεπό)

Το φετινό καλοκαίρι, παρά τις επανειλημμένες βροχές εδώ στη Θεσσαλονίκη,
είναι ένα από τα πιο θερμά των τελευταίων χρόνων, όσον αφορά στη γνωστή
τακτική του κράτους, να παίρνει το καλοκαίρι όλα τα μέτρα που δε θα διανοούταν να
θίξει καν όλη την υπόλοιπη χρονιά.

Οι διώξεις των Μεταναστών είναι σίγουρα το μεγαλύτερο πλήγμα στην κοινωνία
μας, η οποία όχι μόνο αλλάζει σύνθεση, αλλά και στιγματίζεται βαθιά από την
έλλειψη απάντησης σε αυτές τις διώξεις. Η συμμετοχή πολλών από τους Μετανάστες
στην εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν σίγουρα η σημαντικότερη παράμετρος σε αυτήν
την απόφαση των διωκτικών μηχανισμών. Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται οι διώξεις και
επιθέσεις σε όλους τους κατειλημμένους χώρους, αλλά και στον κρατούμενο για την
εξέγερση του Δεκέμβρη Θοδωρή Ηλιόπουλο, ο οποίος βρίσκεται σε Απεργία Πείνας
από 10 Ιουλίου.

Θα έλεγε κανείς ότι μεθοδικά (κράτος και παρακράτος) περίμεναν να
καταλαγιάσει το κύμα της εξέγερσης και να έρθει το καλοκαίρι για να αναλάβουν
δουλειά, ώστε να ανακτήσουν ένα κομμάτι από το τραυματισμένο τους κύρος, αλλά
και να αμυνθούν από αντίστοιχες καταστάσεις στο μέλλον.

Στο ίδιο πλαίσιο βέβαια κινούνται, εκτός από τους διωκτικούς μηχανισμούς, και οι
οικονομικοί μηχανισμοί του κράτους. Δε θα σταθούμε στους νέους φόρους που
μπαίνουν και στα επιδόματα που κόβονται, αν και αφορούν εξίσου όλους τους
εργαζόμενους, αλλά σε αυτά που αφορούν ειδικότερα τις κατακτήσεις του αγώνα
που δόθηκε από τους Υγειονομικούς (με πρώτους τους Γιατρούς του ΕΣΥ) την
χρονιά που μας πέρασε.

Οι εξαγγελίες για νέα φορολόγηση των εφημεριών, η κατάργηση του επιδόματος
διατροφής, η μείωση των ημερών κανονικής άδειας, δείχνουν ότι επισταμένα οι
άρχοντές μας προσπαθούν να πάρουν από τη μία τσέπη αυτά που με αγώνες
καταφέραμε να βάλουμε στην άλλη. Το καλλιεργούμενο κλίμα γύρω από τη γρίπη
εξάλλου, προλειαίνει το έδαφος για ακόμα πιο ισχυρά πλήγματα στους όρους
εργασίας μας.

Ο κύριος λόγος όμως που γράφουμε αυτό το κείμενο είναι μία ειδικά, από αυτές
τις ύπουλες ενέργειες. Μία προσπάθεια που, επειδή στοχεύει σε έναν από τους
αδύναμους κρίκους, χρειάζεται την προσοχή μας. Μιλάμε για την προσπάθεια να μην
παίρνουν ρεπό μετά από εφημερία οι Αγροτικοί Γιατροί! Ο Διοικητής του
Νοσοκομείου Πολυγύρου Χαλκιδικής, με μια διαταγή που στηρίζεται σε γνωμοδότηση
του Υπουργείου Υγείας η οποία λέει ότι οι αγροτικοί δεν είναι Γιατροί ΕΣΥ αλλά
Δημόσιοι Υπάλληλοι, οπότε δεν ισχύει ο νόμος για αυτούς, προσπαθεί να στερήσει το
ρεπό μετά από εφημερία από τους Αγροτικούς Γιατρούς λες και δεν ισχύουν τα
Προεδρικά Διατάγματα 88/1999 και 76/2005 για όλους τους εργαζόμενους.

Όλα αυτά στις αρχές Αυγούστου, όταν οι πελώριες ελλείψεις σε γιατρούς έχουν
αρχίσει να οδηγούν στα όρια της κατάρρευσης όλες τις δομές του ΕΣΥ στην
Χαλκιδική η οποία βέβαια είναι γνωστό ότι πολλαπλασιάζει τον πληθυσμό της αυτές
τις εποχές. Οι καλοκαιρινές άδειες των γιατρών φαίνεται ότι αποκαλύπτουν τις
ελλείψεις. Ο ιδιωτικός τομέας στην περιοχή, αν και αναπτύσεται αντίστοιχα με τον
τουρισμό τους καλοκαιρινούς μήνες, στοχεύει όπως είναι αναμενόμενο στην
αρπαχτή, και έτσι επενδύει μόνο σε όσες ανάγκες είναι έντονα προσοδοφόρες, με
αποτέλεσμα να μην καλύπτονται ούτε από εκεί τα διάφορα… λιγότερο «αποδοτικά»
κενά και οι ελλείψεις.

Και τότε βέβαια στο στόχο μπαίνει ο αδύναμος κρίκος. Οι Αγροτικοί Γιατροί, ένας
θεσμός στη δύση του, που είναι γνωστό σε όλους ότι είναι ως επί το πλείστον νέοι
εργαζόμενοι, τόσο στον κλάδο όσο και στο χώρο δουλειάς τους, χωρίς να είναι
δικτυωμένοι σε κοινωνικούς ή εργασιακούς χώρους, αδύναμοι να δώσουν κάποιον
αγώνα με συνέχεια λόγω της προσωρινότητάς τους, μπήκαν στο στόχαστρο του
Διοικητή για να βγάλουν το Φίδι από την τρύπα, για μία ακόμη φορά. Αντί να
προσλάβει νέους Γιατρούς (και όχι Επικουρικούς βέβαια οι οποίοι αποτελούν έναν
ακόμη ευαίσθητο κρίκο με τον οποίο προσπαθούν να γεμίσουν όλα τα Νοσοκομεία
και Κ.Υγ.) ο Διοικητής επιλέγει να αυξήσει τις ώρες εργασίας των Αγροτικών. Η
στάση βέβαια αυτή δεν είναι πρωτόγνωρη καθώς την ίδια ακριβώς στάση, απέναντι
σε έναν άλλο αδύναμο κρίκο, τους ειδικευόμενους, προσπαθούν να επιβάλλουν σε
όλη την επικράτεια, όλοι αυτοί που χρησιμοποιούν το ΕΣΥ για την πάρτη τους.

Εκβιασμοί, απειλές, ίσως και κάποιο καρότο, είναι η τακτική σε πολλές κλινικές (οι
χειρουργικές έχουν την χειρότερη φήμη) καθώς και σε πολλά Κέντρα Υγείας. Στο
Κέντρο Υγείας Μαδύτου (όπου Διευθυντής είναι ο γνωστός μεγαλοπαράγοντας της
Γενικής Ιατρικής Πρόδρομος – Μποδοσάκης Μερκούρης) οι ειδικευόμενοι παίρνουν
ρεπό μόνο όταν (και μόνο όσα) ο μεγαλοδύναμος θελήσει. Πρόκειται για ακόμα έναν
τουριστικό προορισμό που, και πάλι αντί για διορισμούς, επιλέγει το ξεζούμισμα των
ήδη εργαζομένων, κυρίως των πιο αδύναμων, καθώς και την ελαστικοποίηση των
εργασιακών σχέσεων.

Δε μας βγαίνει βέβαια από το μυαλό ότι στα βάθος αυτής της ενέργειας υπάρχει
και μια προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης του ρεπό συνολικά!

Στην Χαλκιδική ευτυχώς τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα για τον Διοικητή, και
ο κρίκος δεν ήταν τόσο αδύναμος όσο φαινόταν. Την πρώτη του αντίστοιχη
προσπάθεια την Άνοιξη, του την απάντησαν ακαριαία, αυτός όμως ανέκαμψε πολύ
πιο δυνατός και σκληρός. Οι Αγροτικοί προσπαθούν να οργανώσουν τη νέα τους
απάντηση και αναζητούν συμμάχους σε αυτόν τους τον αγώνα. Όσον αφορά τα
συνδικαλιστικά όργανα να πούμε ότι, στο σωματείο των Αγροτικών, Πρόεδρος μέχρι
πρόσφατα (αν δεν είναι και τώρα θα είναι κάποιος δικός του) ήταν ο Πρόδρομος-
Μποδοσάκης Μερκούρης (Ναι αυτός!). Όσον αφορά σε ΕΝΙΧ, ΕΝΙΘ και ΟΕΝΓΕ
αναμένουμε τη στάση που θα κρατήσουν.

Είμαστε σε μια διαδικασία συντονισμού με τους Αγροτικούς της Χαλκιδικής,
πιστεύουμε όμως ότι είναι ένας αγώνας που αφορά και τους Αγροτικούς άλλων
περιοχών που θα πρέπει να παλέψουν για να πάρουν το αυτονόητο. Ο αγώνας αυτός
αφορά βέβαια και όλους τους υπόλοιπους που βλέπουν με τον κατακερματισμό και
το διαίρει και βασίλευε να προσπαθείται να παρθεί πίσω ό,τι κατακτήθηκε με
συλλογικούς αγώνες. Αφορά όλους εμάς που δεν σκοπεύουμε να περιμένουμε τον
κάθε Διοικητή να χτυπήσει τη δικιά μας πόρτα για να αντιδράσουμε στην επαναφορά
των εξοντωτικών ωραρίων. Ετοιμάζουμε κάποιες κινήσεις αλλά περιμένουμε νέα και
εκτιμήσεις ώστε να δούμε πώς μπορεί αυτή η ιστορία να απαντηθεί.


Εργαζόμενοι και εργαζόμενες
στη Βιομηχανία της Υγείας