tag:blogger.com,1999:blog-14923937510913607792024-03-21T08:36:42.138+02:00Ριζοσπαστικός ΠροβληματισμόςΤο συγκεκριμένο ιστολόγιο έχει ως σκοπό την παρουσίαση άρθρων, κειμένων, ειδήσεων σχετικά με τον ταξικό ανταγωνισμό στις μέρες μας.
Η αναπαραγωγή ή χρήση των κειμένων είναι ελεύθερη, με τη θερμή παράκληση να αναφέρεται η πηγή.Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.comBlogger205125tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-71292431179051845132011-06-04T17:40:00.003+03:002011-06-04T18:17:13.263+03:00Επιτέλους σε νέα ιστοσελίδα!<span style="font-size:180%;"><span style="font-size:130%;">Αγαπημένοι φίλοι, φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες, γνωρίζω καλά ότι το ιστολόγιο σας έλειψε αλλά επιτέλους θα βρεθούμε πάλι σε νέο ιστότοπo!<br /><br />Από εδώ και πέρα, ο Ριζοσπαστικός Προβληματισμός<br />(το πιο αβαν γκαρντ όνομα ιστολογίου που εμφανίστηκε στα κινηματικά δεδομένα),<br /><br />θα δημοσιεύει τα κείμενα του στο </span><br /><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-weight: bold;font-size:180%;" >skya.espiv.net</span></span><br /><br /></span>Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-65944581047248810352010-11-29T00:04:00.002+02:002010-11-29T00:12:02.483+02:00Εμπρός για νέες ήττες, για νέες συντριβές!Όπως θα έχετε παρατηρήσει το μπλογκ έχει ένα μήνα και πλέον να ανανεωθεί. Όχι γιατί δεν έχει τίποτα να πει αλλά αντίθετα γιατί τα γεγονότα, τα λόγια, οι σκέψεις, τρέχουν πολύ γρήγορα και δεν προλαβαίνουν καν ν' αποτυπωθούν. Ο Ριζοσπαστικός Προβληματισμός δεν μπορεί να συνεχίσει με αυτό τον τρόπο πια. Τρία χρόνια είναι αρκετά. Δεν μπορεί όμως και να τελειώσει. Σύντομα θα ενημερωθείτε για τη <span style="font-weight: bold;">νέα</span> δικτυακή πλατφόρμα που θα μας βρίσκετε από εδώ και πέρα...Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-53054418429022452372010-10-22T19:41:00.001+03:002010-10-22T19:43:01.739+03:00Αύριο θα είμαστε εκεί<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiONv3gWaFxo44kROeg2RAGddJ3OkJ7rcwZA-7pNBO_zv2mB3WFpTrozHjGzApubk2GNivOiIbqjFhJ7IKMzS8_XDUnVJ23txG0_NP5Wf7YSDyG_nxFE1gPaLJH7GC0rWIi8Ws-mDGtYvw/s1600/class+composition.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 229px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiONv3gWaFxo44kROeg2RAGddJ3OkJ7rcwZA-7pNBO_zv2mB3WFpTrozHjGzApubk2GNivOiIbqjFhJ7IKMzS8_XDUnVJ23txG0_NP5Wf7YSDyG_nxFE1gPaLJH7GC0rWIi8Ws-mDGtYvw/s320/class+composition.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530911806940040786" border="0" /></a>Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-66969974423800851982010-10-20T20:24:00.006+03:002010-10-20T20:29:06.674+03:00Κριτική στο συνδικαλισμό του ΚΚΕΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΕΤΗΠ<br /><br />Η αγωνία όλων των συναδέλφων μας για και το τι μέλλει γεννέσθαι στην WIND με την ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης και το πέρασμα της ιδιοκτησίας στους κατόχους των ομολόγων,χτυπάει κόκκινο. Η προηγούμενη αναδιάρθρωση στοίχισε απώλειες 300 θέσεων εργασίας.Έχουμε λοιπόν, κάθε λόγο να αγωνιούμε. Παράλληλα, η επιχείρηση εργοδοτών-κυβέρνησης-Ε.Ε-ΔΝΤ ξεχαρβαλώματος δικαιωμάτων και κατακτήσεων δεκαετιών, δείχνει να συνεχίζεται με το σχεδιαζόμενο 2ο μνημόνιο.<br /><br />Ενώ οι εργαζόμενοι ζούμε μέσα σε αυτή την δίνη που μας καταδικάζει σε μαζική φτώχεια και ανεργία, ενώ σε αυτές τις συνθήκες η ενότητά μας είναι το ζητούμενο ώστε να μπορούμε να ανασυγκροτηθούμε συνολικά οι εργαζόμενοι στο επιχειρησιακό σωματείο της WIND, γινόμαστε αποδέκτες μιας νέας επίθεσης από το ΣΕΤΗΠ-ΠΑΜΕ.<br /><br />Ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγορούμαστε πως είμαστε σύμμαχοι του κεφαλαίου, της ΓΣΕΕ και του προέδρου της Παναγόπουλου και συνυπεύθυνοι που ξεπουλάμε τα δικαιώματα των εργαζόμενων, ότι δεν ασχοληθήκαμε με την μετακίνηση των συναδέλφων από το Μαρούσι στην Λ.Αθηνών, ότι δεν απαιτήσαμε να σταματήσουν οι απολύσεις.<br /><br />Το ΣΕΤΗΠ-ΠΑΜΕ επανειλλημένα μας έχει χαρακτηρίσει εργοδοτικό σωματείο με κριτήριο την μη ταύτισή μας μαζί τους. Το σημαντικότερο είναι πως αυτές οι κατηγορίες είναι αβάσιμες και συκοφαντικές, γιατί:<br /><br />Το Σωματείο μας από την στιγμή της ίδρυσής του και ως σήμερα προσπάθησε να βελτιώσει τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας και το κατάφερε με την διεκδίκηση και υπογραφή 3 (τριών ) Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.<br /><br />Έχουμε δεχτεί επανειλλημένες διώξεις από την διοίκηση της εταιρίας.Ένα από τα παραδείγματα δίωξης ήταν η ανεπιτυχή προσπάθεια απόλυσης μέλους του ΔΣ του Σωματείου που ήταν και μέλος του ΣΕΤΗΠ. Την ανάκληση της απόλυσης επιχείρησε να την οικειοποιηθεί το ΣΕΤΗΠ, παρά το γεγονός ότι ήταν καρπός των ενεργειών του Σωματείου που κορυφώθηκε με καθολική συμμετοχή των συναδέλφων μας στην απεργία που κήρυξε το Σωματείο μας.<br /><br />Τρέξαμε καθημερινά για τα προβλήματα των συναδέλφων όπως το επίδομα ακουστικού- ξένης γλώσσας και τα διαλείμματα στο τμήμα της Εξυπηρέτησης Πελατών, με ιδιαίτερη επιτυχία.<br /><br />Υπερασπίσαμε τις θέσεις εργασίας για όλους τους συναδέλφους.Στο τμήμα Εξυπηρέτησης Πελατών και ειδικότερα στο DCC στην Θεσσαλονίκη δώσαμε σημαντικό αγώνα με συμμετοχή όλων των συναδέλφων του τμήματος, αλλά και συγκέντρωση υπογραφών, που απέφεραν αναδίπλωση της εταιρίας και προσφοράς βελτιωμένων επιλογών για την πλειοψηφία των συναδέλφων.<br /><br />Επιχειρήσαμε την ακύρωση της απόλυσης του Θανάση Γραμμόζη με καθημερινές παραστάσεις διαμαρτυρίας του κτηρίου της Λ.Αθηνών και μαζική συμμετοχή συναδέλφων στην επιθεώρηση εργασίας και συγκρότηση ταμείου αλληλεγγύης. Η επιλογή της υποχώρησης του Θανάση δεν ήταν του σωματείου αλλά του ίδιου αφού επέλεξε να μην συνεχίσει τον αγώνα.<br /><br />Για την μετακίνηση και τα προβλήματα που θα προέκυπταν τα έχουμε έγκαιρα επισημάνει και αναφέρει στην Διοίκηση της WIND με υπόμνημα στο Τμήμα Προσωπικού και με συναντήσεις με το ΔΣ του σωματείου. Σε αυτά να προσθέσουμε την προσφυγή μας στην Επιθεώρηση Εργασίας και την απαίτησή μας να έρθουν στο κτήριο της Λ.Αθηνών για να ελέγχξουν αν πληρούνται οι όροι υγιεινής και ασφάλειας. Επίσης, επιχειρήσαμε συναντήσεις των συναδέλφων με καλέσματα του ΔΣ σε Μαρούσι και Λ.Αθηνών προκειμένου να τους ενημερώσουμε για την συνάντηση με την διοίκηση της WIND και να ακούσουμε τις προτάσεις των συναδέλφων για τις θέσεις στάθμευσης και τα υπόλοιπα προβλήματα της μετακίνησης.Το πρόβλημα δεν έχει λυθεί παρά τις βελτιωτικές κινήσεις που έκανε η διοίκηση της WIND μετά από την πίεση του Σωματείου. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας ώστε και για τις θέσεις στάθμευσης να δοθεί οριστική λύση υπέρ των συναδέλφων και όχι την κοροϊδία του rotation.<br /><br />Προσφύγαμε στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας και την Επιθεώρηση Εργασίας, χωρίς να έχουμε αυταπάτες ως ΔΣ αλλά και χωρίς να καλλιεργήσουμε αυταπάτες στους συναδέλφους μας. Απεναντίας, ξεκαθαρίσαμε τους ρόλους τους και τα περιορισμένα όριά τους για επιτυχίες υπέρ των εργαζομένων και τονίσαμε στους συναδέλφους πως μόνο με την συμμετοχή τους στους αγώνες μπορεί να φέρουν αποτελέσματα. <br /><br />Όσο, για την προσπάθειά μας για συντονισμό των σωματείων στις τηλεπικοινωνίες, μόνο θετική μπορεί να χαρακτηριστεί.Ο προβληματισμός πρέπει να είναι στο ΣΕΤΗΠ και να εξηγήσει γιατί τα επιχειρησιακά σωματεία του χώρου δεν επιδιώκουν να συστρατευθούν με το ΣΕΤΗΠ; Δυστυχώς, για το ΣΕΤΗΠ οι συνάδελφοι το βλέπουν σαν ένα κομματικό συνδικάτο που οι αγώνες του γίνονται με κριτήριο να υποστηριχθεί ο κομματικός του φορέας, δηλαδή το ΚΚΕ, καθώς και ότι απαξιώνουν ευτελίζουν και συκοφαντούν όποιον αγώνα δεν είναι κάτω από τις «ταξικές» τους φτερούγες. Οι συγκεντρώσεις του Σωματείου μας στις απεργιακές κινητοποιήσεις αποφασίζονται δημοκρατικά, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις όπου μπαίνουν για ψηφοφορία όλες οι προτάσεις, ανάμεσα σε αυτές και οι προτάσεις του ΠΑΜΕ.Το ότι δεν συμμετέχουμε στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ δεν μας «βαφτίζει» αυτόματα σε φίλο ή εχθρό κάποιου φορέα ή συνδικαλιστικού θεσμού.Ούτε φυσικά το ΠΑΜΕ είναι το «όργανο» μέτρησης της αγωνιστικότητας, αλλιώς θα οδηγούμασταν στο οξύμωρο σχήμα: «είσαι με το ΠΑΜΕ είσαι αγωνιστής, δεν είσαι με το ΠΑΜΕ, είσαι πουλημένος».<br /><br />Όλες αυτές οι ενέργειες ήταν συλλογικές και αποφασίζονταν μέσα από συλλογικές συζητήσεις που λαμβάνονταν στις Γενικές Συνελεύσεις που συμμετείχαν οι ίδιοι οι συνάδελφοι.<br />Τέλος, συμμετέχουμε με απόφαση της Γενικής μας Συνέλευσης στη πρωτοβουλία των σωματείων των τηλεπικοινωνιών για συντονισμό της δράσης μας με βάση τα κοινά μας προβλήματα.Στις συναντήσεις αυτές επανειλλημένα οι παριστάμενοι από το Σωματείο μας θέσαμε το θέμα να προσκαλεθεί και το ΣΕΤΗΠ στις συναντήσεις.<br /><br />Μπορούμε φυσικά να εξηγήσουμε αυτή την συμπεριφορά του ΣΕΤΗΠ:<br />Ένας λόγος είναι η αδιαφορία και η αποστροφή που τους δείχνουν οι συνάδελφοί μας όχι μόνο στο Σωματείο μας αλλά και σε άλλα επιχειρησιακά σωματεία όπως της VODAFONE. Ένας άλλος λόγος είναι οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές όπου η αποστολή τους είναι η συγκέντρωση ψηφοφόρων στους συνδυασμούς που στηρίζει το ΚΚΕ.<br /><br />Επίσης, με αυτή την συμπερισφορά πιστεύουν πως θα συσπειρώσουν πρώτα τους εαυτούς τους και θα «πείσουν» τους συναδέλφους μας πως οι μόνοι που ενδιαφέρονται για τα προβλήματά τους είναι αυτοί που είναι ταξικά καθαροί, για αυτό εξαπολύουν πόλεμο με φανταστικούς εχθρούς.<br /><br />Αυτά τα λίγα για το ΣΕΤΗΠ γιατί έχουμε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε όπως την υπεράσπιση των θέσεων και των συνθηκών εργασίας μας και αυτόν τον αγώνα τον δώσαμε και θα τον ξαναδώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις μέσα στην WIND αλλά και με την αλλήλεγγύη σωματείων και συλλογικοτήτων χωρίς αποκλεισμούς.<br /><br /><span style="font-style: italic;">ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΙΜ (WIND)-ΠΑ.Σ.Ε.ΤΙΜ</span>Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-84824153868571854102010-10-08T20:35:00.001+03:002010-10-08T20:37:01.349+03:00No dial zone<meta equiv="CONTENT-TYPE" content="text/html; charset=utf-8"> <title></title> <meta name="GENERATOR" content="OpenOffice.org 3.2 (Unix)"> <style type="text/css"> <!-- @page { margin: 0.79in } P { margin-bottom: 0.08in } --> </style> <p style="margin-bottom: 0in;" align="CENTER" lang="el-GR"><meta equiv="CONTENT-TYPE" content="text/html; charset=utf-8"> <title></title> <meta name="GENERATOR" content="OpenOffice.org 3.2 (Unix)"> <style type="text/css"> <!-- @page { margin: 0.79in } P { margin-bottom: 0.08in } --> </style> </p><p style="margin-bottom: 0in;" align="CENTER" lang="el-GR"><span style="font-family:Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size:100%;"><b>Πρωτοβουλία Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα</b></span></span></p> <p style="margin-bottom: 0in;" align="CENTER" lang="el-GR">“<span style="font-family:Tahoma, sans-serif;"><b>no dial zone”</b></span></p> <p></p><p style="margin-bottom: 0in;" align="CENTER" lang="el-GR"><span style="font-family:Calibri, sans-serif;"><span style="font-size:130%;"><b>
<br /></b></span></span></p><p style="margin-bottom: 0in;" align="CENTER" lang="el-GR"><span style="font-family:Calibri, sans-serif;"><span style="font-size:130%;"><b>ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ</b></span></span></p> <p style="text-indent: 0.25in; margin-bottom: 0in;" align="JUSTIFY" lang="el-GR">
<br /></p> <p style="text-indent: 0.25in; margin-bottom: 0in;" lang="el-GR"><span style="font-family:Calibri, sans-serif;">Από τα τέλη καλοκαιριού η διοίκηση της εταιρίας Teleperformance, εκμεταλλευόμενη το σκοτεινό εργασιακό καθεστώς – ακραίας “ελαστικοποίησης” - που έχει επιβάλει στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενών της, προέβη σε δεκάδες απολύσεις, είτε μέσω της καταγγελίας συμβάσεων αορίστου χρόνου, είτε μέσω της μη ανανέωσης συμβάσεων ορισμένου. Παράλληλα έχει εξαπολύσει ένα όργιο τρομοκρατίας με απειλές για αύξηση της παραγωγικότητας, υποχρεωτικές υπερωρίες, κλήσεις σε απολογία με πειθαρχικές κυρώσεις ενώ τοποθέτησε και μπάρες ασφαλείας για τον έλεγχο των προσωπικών αντικειμένων των εργαζομένων.</span></p> <p style="text-indent: 0.25in; margin-bottom: 0in;" lang="el-GR">
<br /></p> <p style="text-indent: 0.25in; margin-bottom: 0in;" lang="el-GR"><span style="font-family:Calibri, sans-serif;">Την Δευτέρα 4 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκαν δύο μαζικές παρεμβάσεις στην Teleperformance, τόσο στην πρωινή όσο και στην απογευματινή βάρδια εργασίας. Τις παρεμβάσεις οργάνωσε η πρωτοβουλίας εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα “no dial zοne”, με τη συμμετοχή συνδικαλιστών από πρωτοβάθμια σωματεία και συλλογικότητες. Καταγγέλθηκε η εργοδοτική τρομοκρατία και οι απολύσεις καλώντας τους εργαζόμενους να αντισταθούν και να οργανωθούν στο χώρο δουλειάς.</span></p> <p style="text-indent: 0.25in; margin-bottom: 0in;" lang="el-GR">
<br /></p> <p style="text-indent: 0.25in; margin-bottom: 0in;" lang="el-GR"><span style="font-family:Calibri, sans-serif;">Χαιρετίζουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη του Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων ΤΙΜ (Wind), των Συμβασιούχων Τηλεφωνητών ΟΤΕ, το Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής, τη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, καθώς και τις συλλογικότες Επιτροπή Κατοίκων Καλλιθέας ενάντια στα Νέα Μέτρα, Ταξική Πορεία, Δικαίωμα, Ανοιχτή Συνέλευση Εργαζομένων και Ανέργων, για τη στήριξη που παρέχουν στην προσπάθειά μας. </span> </p> <p style="text-indent: 0.25in; margin-bottom: 0in;" lang="el-GR">
<br /></p> <p style="text-indent: 0.25in; margin-bottom: 0in;" lang="el-GR"><span style="font-family:Calibri, sans-serif;">Δηλώνουμε την αποφασιστικότητά μας για τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, τις απολύσεις και την επισφάλεια. <b>Συμμετέχουμε στην συγκέντρωση και πορεία την Τρίτη 12 Οκτώβρη, 18:30 στα Προπύλαια</b> που διοργανώνουν πρωτοβάθμια σωματεία.</span></p> <p style="text-indent: 0.25in; margin-bottom: 0in;" lang="el-GR">
<br /></p> <p style="text-indent: 0.25in; margin-bottom: 0in;" align="CENTER" lang="el-GR"> <span style="font-family:Calibri, sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;font-size:85%;" ><b>ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΓΩΝΑΣ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ</b></span></span></p> <p style="margin-bottom: 0in;" lang="el-GR">
<br /></p> <p style="margin-bottom: 0in;" align="RIGHT" lang="el-GR"><span style="font-family:Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 8pt;font-size:78%;" >Τετάρτη 6 Οκτώβρη 2010</span></span></p><p style="margin-bottom: 0in;" align="RIGHT" lang="el-GR">
<br /></p><p style="margin-bottom: 0in;" align="RIGHT" lang="el-GR"><meta equiv="CONTENT-TYPE" content="text/html; charset=utf-8"> <title></title> <meta name="GENERATOR" content="OpenOffice.org 3.2 (Unix)"> <style type="text/css"> <!-- @page { margin: 0.79in } P { margin-bottom: 0.08in } --> </style> </p><p style="margin-bottom: 0in;" lang="el-GR"><span style="font-family:Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><b>Πρωτοβουλία Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα “no dial zone”</b></span></span></p> <p style="margin-bottom: 0in;" lang="el-GR"><span style="font-family:Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size:85%;">e-mail: <b>nodial@espiv.net</b></span></span></p> <p style="margin-bottom: 0in;" lang="el-GR">
<br /></p> <p style="margin-bottom: 0in;" lang="el-GR">
<br /></p> <p></p> Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-29278601993136526412010-09-16T19:33:00.001+03:002010-09-16T19:33:49.881+03:00Κάλεσμα της ΠΕΚΟΠ<p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; line-height: normal;" align="center"><b style=""><i style=""><span style="font-size: 15pt;">ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ & ΟΙΚΙΑΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ</span></i></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; line-height: normal;" align="center"><b style=""><i style=""><span style="font-size: 8pt;"> </span></i></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; line-height: normal;" align="center"><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt;">Γ.ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 48β<span style=""> </span>( 320 γραφείο - 3<sup>ος</sup> όροφος )<span style=""> </span>ΤΗΛ.ΦΑΞ: 210-8221083</span></i></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; line-height: normal;" align="center"><b style=""><i style=""><span style="">(Ανοιχτά κάθε<span style=""> </span>Τρίτη –Πέμπτη από 10,30 έως 4 ).</span></i></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; line-height: normal;" align="center"><b style=""><i style=""><span style="font-size: 4pt;"> </span></i></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; line-height: normal;" align="center"><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt;">Σελίδα: </span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt;" lang="EN-US">pekop</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt;">.</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt;" lang="EN-US">wordpress</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt;">.</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt;" lang="EN-US">com</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt;"><span style=""> </span></span></i></b><span style="color: black;" lang="EN-US"><a rel="nofollow"><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt; color: black;">Email</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt; color: black;" lang="EL">.</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt; color: black;">pekop</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt; color: black;" lang="EL">1999@</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt; color: black;">gmail</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt; color: black;" lang="EL">.</span></i></b><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt; color: black;">com</span></i></b></a></span><b style=""><i style=""><span style="font-size: 10pt;"><span style=""> </span>Κινητά: 6978865730 - 6978844725.</span></i></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;"><b style=""><i style=""><span style="font-size: 4pt; line-height: 115%;"> </span></i></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;" align="right"><i style=""><span style="">Αθήνα:<span style=""> </span>10-09-2010</span></i></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; line-height: normal;" align="center"><i style=""><span style="font-size: 5pt;"> </span></i></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style="font-size: 16pt;">«Βαρέα κι Ανθυγιεινά» στους υπουργούς και τους βουλευτές</span></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; line-height: normal;" align="center"><b style=""><span style="font-size: 16pt;">της Τρόικας… Κάνουν την πιο βρώμικη δουλειά!</span></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; line-height: normal;" align="center"><b style=""><span style=""> </span></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;"><span style="font-size: 13pt;"><span style=""> </span></span><span style="font-size: 1pt;"></span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;"><span style=""><span style=""> </span><span style=""> </span>Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,<b style=""> </b></span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα</span></b><span style=""> που μοίραζε προεκλογικά πέρυσι στη Θεσσαλονίκη το ΠΑΣΟΚ, ο Γιωργάκης και τα στελέχη του, κατέρρευσαν με πάταγο.</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style=""><span style=""> </span><b style="">Ένα χρόνο μετά</b> οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, βιώνουμε μια πρωτοφανή κατάσταση με μια <b style="">εθελόδουλη Κυβέρνηση</b>, η οποία μας παρέδωσε όμηρους στις αποφάσεις και στις ορέξεις του ΔΝΤ και της ΕΕ. </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Το αξιοθρήνητο τσίρκο των σαλτιμπάγκων που παριστάνουν τους Κυβερνήτες της χώρας έχουν κηρύξει τον πόλεμο σε ολόκληρη την εργατική τάξη!</span></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Εμείς οι καθαρίστριες και οι καθαριστές</span></b><span style=""> συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε τον δικό μας <span style=""> </span>Γολγοθά. </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style=""><span style=""> </span><b style="">Τα σκοτεινά και βρώμικα εργολαβικά κυκλώματα </b>που <b style="">όπλισαν</b> τα χέρια των δολοφόνων κατά της <b style="">Κωνσταντίνας Κούνεβα,</b> παραμένουν ατιμώρητα.</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Οι «ικανότητες» του αρμόδιου Υπουργού Χρυσοχοϊδη</span></b><span style=""> περιορίστηκαν στην επικοινωνιακή διαχείριση χωρίς κανένα αποτέλεσμα.</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Ο ανεκδιήγητος μάλιστα Λοβέρδος</span></b><span style="">, έτρεξε να εκμεταλλευτεί τηλεοπτικά το γεγονός παρουσιάζοντας το διαμέρισμα που είχε κατακτήσει το κίνημα συμπαράστασης για την Κούνεβα και είχε υπογράψει η προηγούμενη Υπουργός, σαν δική του παραχώρηση! </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style=""><span style=""> </span><b style="">Κατά τα άλλα βυσσοδομεί μαζί με τους πρώην συνδικαλιστές Κουτρουμάνη </b>και <b style="">Σπυρόπουλο</b> κατά του κλάδου μας και ετοιμάζονται σαν <b style="">πιστά σκυλάκια της τρόικας</b> να μας βγάλουν μαζί με πολλούς άλλους κλάδους εργαζομένων από τα βαρέα και ανθυγιεινά! </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Αυτό αφήνουν να διαρρεύσει στα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια</span></b><span style=""> <b style="">για να μετρήσουν τις αντιδράσεις μας. </b>Είναι φανερό:</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-size: 11.5pt;"><span style=""> </span></span><span style="font-size: 5.5pt;"></span></p> <div style="border: 1pt solid windowtext; padding: 1pt 4pt;"> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; border: medium none; padding: 0cm;"><b style=""><span style="font-size: 12.5pt;"><span style=""> </span>Ο Μόνος κλάδος που θα μείνει στα «βαρέα κι ανθυγιεινά» είναι οι υπουργοί και οι βουλευτές γιατί έχουν αναλάβει να κάνουν την πιο βρώμικη δουλειά.</span></b></p> </div> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-size: 3.5pt;"> </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Στους εργασιακούς χώρους όχι μόνο δεν απομακρύνθηκαν οι εργολάβοι – δουλέμποροι, όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν οι εργασιακές συνθήκες γαλέρας που βιώνουμε αλλά χειροτέρευσαν!</span></b><span style=""> <span style=""> </span><u>Έτσι: </u></span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Η περιβόητη ΟΙΚΟΜΕΤ απολύει εργαζόμενους από τον ΗΣΑΠ</span></b><span style=""> με τις ευλογίες της διοίκησης του Οργανισμού!</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Στο Γενικό Κρατικό Γ. Γεννηματάς</span></b><span style=""> τοποθέτησαν τον «δικό τους» εργολάβο που παραβιάζει τις διατάξεις της λειψής νομοθεσίας και ενώ έπρεπε να τον πετάξουν από το νοσοκομείο ετοιμάζονται να του ανανεώσουν την σύμβαση για να εκμεταλλεύεται ακόμα δύο χρόνια τους εργαζόμενους.</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Στο Ναυτικό Νοσοκομείο</span></b><span style=""> δύο εργαζόμενες που τόλμησαν να καταγγείλουν τον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουν, απολύθηκαν παρά την δέσμευση του <b style="">Χάλαρη </b>ειδικού γραμματέα του υπουργείου <b style=""><span style=""> </span></b>ότι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο!</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Στην αμαρτωλή ΕΡΤ</span></b><span style=""> εκβιάζονται οι εργαζόμενες να δουλεύουν 6ωρα και 8ωρα και να πληρώνονται για 4ωρο και με μισό ένσημο!</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Στα στρατιωτικά νοσοκομεία</span></b><span style=""> οι εργαζόμενοι<span style=""> </span>μένουν απλήρωτοι έως και 3 μήνες <b style="">με πρόσχημα την οικονομική κρίση </b><span style=""> </span>λες και οι καθαρίστριες και<span style=""> </span>το πενιχρό μεροκάματο που παίρνουν<span style=""> </span>μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στα νοσοκομεία έφταιξαν για την κατάντια όλων των δημόσιων νοσοκομείων.</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Προκηρύττουν<span style=""> </span>διαγωνισμούς χωρίς να υπολογίζουν</span></b><span style=""> επιδόματα αδείας, γάμου, κ.λ.π. <b style="">στην πραγματικότητα καταργούν τις Σ.Σ.Ε</b> και καταπατούν <span style=""> </span>οι ίδιες οι διοικήσεις των δημοσίων την εργατική νομοθεσία με την εντολή των εκάστοτε Υπουργείων.</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Αρνούνται</span></b><span style=""> <b style="">πεισματικά</b> να δεχθούν συγκεκριμένες προτάσεις που έχουμε καταθέσει για κατάργηση της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, προσπαθώντας<span style=""> </span>μέσα από τα τηλεοπτικά παράθυρα να σκορπίσουν πανικό σε εργαζόμενους, συνταξιούχους κόβοντας μισθούς συντάξεις <span style=""> </span>κ.λ.π. </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpLast" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 54pt; text-align: justify; line-height: normal;"><span style="font-size: 3pt;"> </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Τα ίδια συμβαίνουν παντού.</span></b><span style=""> <span style=""> </span><b style="">Δουλέμποροι, Διοικήσεις και εργατοπατέρες συνεργάζονται και αλληλοκαλύπτονται.</b></span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;"><span style="font-size: 2.5pt;"> </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;" align="center"><u><span style="font-size: 12.5pt; line-height: 115%;">Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, εργαζόμενοι του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.</span></u></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style="font-size: 11.5pt;"><span style=""> </span></span></b><b style=""><span style="font-size: 1pt;"></span></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Δεν μπορεί να κλείνουμε τα μάτια μας στην πραγματικότητα. Τα ερωτήματα πρέπει να τεθούν και να απαντηθούν από εμάς τους ίδιους:</span></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 18pt; line-height: normal;"><span style="font-size: 3pt;"> </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style=""><span style="">-<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Γιατί η αντίδραση του εργατικού κινήματος</span></b><span style=""> δεν εξελίχθηκε αντίστοιχα με την προκλητική επίθεση και ληστεία που δεχθήκαμε εργαζόμενοι και συνταξιούχοι;</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style=""><span style="">-<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Τι ρόλο έπαιξαν τα συνδικάτα</span></b><span style=""> και οι πολύχρωμες διοικήσεις τους; Γιατί δεν θέλησαν ή δεν κατάφεραν να προστατέψουν την εργατική τάξη από την πρωτοφανή επίθεση εναντίον της;</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style=""><span style="">-<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Τι πρέπει να κάνουμε</span></b><span style=""> με ποιους τρόπους με ποιες μορφές θα καταφέρουμε να ανασυγκροτηθούμε και ενωμένοι να αντεπιτεθούμε και να νικήσουμε; </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;"><span style="font-size: 2pt;"> </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Χωρίς να έχουμε την μαγική λύση, θέλουμε να την ανιχνεύσουμε μαζί σας.<span style=""> </span></span></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Από τις εμπειρίες μας έχουμε βιώσει</span></b><span style=""> τον ρόλο των κομμάτων και των παρατάξεων μέσα στο εργατικό κίνημα. </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Γι’ αυτό</span></b><span style=""> στην ανακοίνωση που μοιράσαμε πέρυσι στη ΔΕΘ προβλέπαμε τους κινδύνους που απειλούν το εργατικό κίνημα από τον υποταγμένο κρατικό και κομματικό συνδικαλισμό. </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; line-height: normal;"><span style=""><span style=""> </span><b style="">Σήμερα γίνεται ολοφάνερη η καταστροφική δράση τους.</b> Η ψηφοθηρία είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Η πορεία για την σημερινή κατάσταση ήταν εξαρχής προδιαγεγραμμένη. </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; line-height: normal;"><span style=""><span style=""> </span><b style="">Στο πρόβλημα οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουμε γρήγορα απάντηση. </b></span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Φτάσαμε στα όρια της επιβίωσης, μεγάλο τμήμα εργαζόμενων, συνταξιούχων, ανέργων και νεολαίας βρίσκεται ήδη στο περιθώριο.</span></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;"><b style=""><span style="font-size: 2pt;"> </span></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style=""><span style="">-<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Θα περιμένουμε </span></b><span style="">με σταυρωμένα τα χέρια την <b style="">ξεπουλημένη ΓΣΕΕ</b> για να μας καθοδηγήσει και να μας σώσει; </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style=""><span style="">-<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Θα περιμένουμε</span></b><span style=""> μέχρι τη Δευτέρα παρουσία, για να αλλάξει ο «συσχετισμός δυνάμεων» για να πάμε στον παράδεισο όπως υπονοεί<span style=""> </span>το ΠΑΜΕ; <span style=""> </span>Μα μέχρι τότε δεν θα έχει μείνει κανένας μας ζωντανός, θα μας έχουν πεθάνει από την πείνα. Ήδη άρχισαν να λένε τα παπαγαλάκια στα ΜΜΕ: <b style="">«Ας κρυώσουμε και ένα χειμώνα αρκεί να βγούμε από την κρίση»…</b> </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; line-height: normal;"><b style=""><u><span style="font-size: 3pt;"><span style="text-decoration: none;"> </span></span></u></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: center; line-height: normal;" align="center"><b style=""><u><span style="font-size: 14pt;">Τα χειρότερα δεν τάχουμε δει ακόμα. <span style=""> </span>Είναι προκλητικοί και<span style=""> </span>αδίστακτοι.</span></u></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 18pt; text-align: justify; line-height: normal;"><b style=""><span style="font-size: 4pt;"> </span></b></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Είμαστε αναγκασμένοι </span></b><span style="">να παρακολουθούμε την κρίση, τις παλινωδίες<span style=""> </span>και την παθογένεια της <b style="">όλης αριστεράς</b> αμέτοχοι ή θα αντισταθούμε στην επίθεση κατά της ίδιας μας της ύπαρξης από το ΔΝΤ την ΕΕ και την<b style=""> κατοχική κυβέρνηση της χώρας;</b></span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b style=""><span style="">Είμαστε υποχρεωμένοι</span></b><span style=""> να καταπίνουμε καθημερινά τόνους βρωμερής προπαγάνδας από τους καναλάρχες και τα παπαγαλάκια τους ότι οι εργαζόμενοι δεν παράγουν τίποτα; <b style="">Όλος αυτός ο συρφετός από μεταλαγμένο ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Ντόρα, Μπομπολιστάν, Λαμπρακηστάν, Κουρηάδες, Αλαφουζιστάν κ.λ.π.</b> ξερνάνε τόση μπόχα καθημερινά που μόνο ενωμένη η εργατική τάξη μπορεί να ξεβρομίσει την κοινωνία. Το λέμε μετά λόγου γνώσεως λόγο ειδικότητας…</span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span style="font-size: 6pt; line-height: 115%;"> </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoListParagraphCxSpLast" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><b style=""><span style=""><span style=""> </span>Γι’ αυτό καλούμε χωρίς προαπαιτούμενα όλα τα σωματεία καθαριστριών</span></b><span style=""> και <b style="">όλες τις εργατικές συλλογικότητες</b> που ανησυχούν για την σημερινή κατάσταση <b style="">σε ανοιχτή Γενική Συνέλευση στις 24 Σεπτέμβρη στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας στις 18.00 </b>για να ανιχνεύσουμε τους δρόμους που θα μας βγάλουν από το σημερινό αδιέξοδο και να συμβάλλουμε για την δημιουργία ενός κοινού μετώπου αγώνων όλων των εργαζόμενων των συνταξιούχων και των ανέργων. </span></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;"><i style=""><span style="font-size: 7pt;"> </span></i></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;"><i style=""><span style="font-size: 5pt;"> </span></i></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;"><i style=""><span style="font-size: 2pt;"> </span></i></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;"><i style=""><span style=""><span style=""> </span><span style=""> </span><span style=""> </span>Με συναδελφικούς χαιρετισμούς.</span></i></p> <p class="yiv640164183yiv1739015994yiv1680015737MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;"><i style=""><span style=""><span style=""> </span><span style=""> </span><span style=""> </span>Το Δ.Σ. του σωματείου.</span></i></p>Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-39049142804928216732010-09-14T19:29:00.003+03:002010-09-14T19:35:45.343+03:00Η ΔΕΘ φανέρωσε το πρόβλημαΘα δώσω μια μικρή περιγραφή για τη ΔΕΘ. Υπήρχαν τρεις πορείες. Το ΠΑΜΕ ήταν το πιο συσπειρωμένο όπως το συνηθίζει σε ΔΕΘ-Πρωτομαγιά με 5000-7000 κόσμο. Όλες οι ηλικίες και κόσμος από σωματεία. Η ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είχε και αυτή γύρω στους 5000-6000 με συμμετοχή όμως κυρίως πολιτικών οργανώσεων και λίγων σωματείων (σε σχέση με τις περσινές απεργίες). Τέλος το μπλοκ από την Καμαρά είχε περίπου 2000-3000 κόσμο με πολύ νεολαία, ελάχιστο κόσμο από τα πρωτοβάθμια σωματεία και επίσης συμμετοχή του α/α χώρου. Αυτό το μπλοκ βίωσε κάτι πρωτόγνωρο για Θεσσαλονίκη, το καροτσάκι από διπλές σειρές ματ (από όλες τις πλευρές) και μια αφόρητη πίεση μέχρι να φτάσει στην πύλη της ΔΕΘ. Όλοι ήταν σοκαρισμένοι από τον αριθμό των ματατζήδων. Ήταν ακριβώς μια επίδειξη πυγμής της «κοινοβουλευτικής δικτατορίας» που ζούμε. Αντίθετα οι άλλες πορείες ούτε που είχαν αστυνομική παρουσία. Τελικά συγκρούσεις δεν έγιναν όπως ήταν φυσικό και απλά καταγράφηκε μια ακόμα πορεία διαμαρτυρίας.<br /><br />Ο μόνος λόγος που κατέβηκα στη ΔΕΘ ήταν να δω αν πλατιές μάζες εργαζομένων, ανέργων κτλ. θα κατέβαιναν όπως στις 5 Μάη. Αυτό δεν συνέβη. Γιατί; Τι έγινε με το περιβόητο ξέσπασμα; Υπάρχει πραγματικά θυμός για ότι έχει συμβεί και απλά δεν βρίσκει τρόπο να εκφραστεί; Ή μήπως έχουμε μπει σε μια δεύτερη φάση;<br /><br />Ισχυρίζομαι το δεύτερο. Τα μέτρα έχουν πια περάσει, θα έρθουν ναι μεν και άλλα, αλλά μάχες-ορόσημο που συσπειρώνουν πολλούς εργαζομένους π.χ. ασφαλιστικό, έχουν ήδη χαθεί. Αυτό δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε. Υπάρχει μια ήττα. Θα πει κάποιος ότι δεν δόθηκε και καμιά σοβαρή μάχη, αφού το σχέδιο εκτόνωσης, με τις 24ωρες τουφεκιές χωρίς πλάνο κλιμάκωσης που χρησιμοποίησε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, πέτυχε. Και όμως, το γεγονός ότι τόσα μέτρα έχουν περάσει παρά το ότι κανείς δεν τα ήθελε, έχει σπείρει σίγουρα την απογοήτευση σε πολύ εργαζόμενο κόσμο που κινητοποιηθήκε. Τώρα ο άλλος βλέπει τον καθημερινό γολγοθά. Θα μας απολύσει; Θα μας δώσει κάνα φράγκο, τρεις μήνες μας χρωστά; Θα βρω δουλειά; Ενώ τα προβλήματα έχουν πολλαπλασιαστεί, σε όλους τους κλάδους, σε όλους τους χώρους δουλειάς, ο κόσμος μπαίνει σε φάση «προσαρμογής» στη νέα δυσάρεστη πραγματικότητα (προσαρμογή δια της οικονομικής βίας και όχι επειδή ο κόσμος συναινεί, όπως εύστοχα παρατήρησε ένας σύντροφος).<br /><br />Σε αυτή τη δεύτερη φάση θα δούμε πολλούς αγώνες από κλάδους που πλήττονται π.χ. ΔΕΚΟ. Δύσκολα όμως θα δούμε να συνδέονται αυτοί οι αγώνες, να δίνουν μια δυναμική, να οδηγούν σε πιο μετωπική σύγκρουση που θα κινητοποιήσει το «αυθόρμητο». Για να γίνει αυτό, χρειάζεται πολιτική δουλειά στους χώρους δουλειάς, αναζήτηση και διεκδίκηση των καυτών καθημερινών ζητημάτων. Χρειάζεται στήριξη, κυκλοφορία, ΣΥΝΔΕΣΗ των επιμέρους αγώνων που θα ξεσπάνε και θα δομούν την προλεταριακή εμπειρία. Χρειάζεται πια "οργανωτικό ανέβασμα" από το ρεύμα εκείνο που πραγματικά θέλει την ανασύνθεση και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος...Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-78155276069218837922010-09-06T12:37:00.001+03:002010-09-06T12:39:59.922+03:00Για την κατάσταση στο ΜΕΤΡΟ<meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKONSTA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Wingdings; panose-1:5 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:2; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:0 268435456 0 0 -2147483648 0;} @font-face {font-family:"Bookman Old Style"; panose-1:2 5 6 4 5 5 5 2 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:647 0 0 0 159 0;} @font-face {font-family:Calibri; mso-font-alt:Arial; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-520092929 1073786111 9 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:Calibri; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-language:EN-US;} a:link, span.MsoHyperlink {color:blue; text-decoration:underline; text-underline:single;} a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed {color:purple; text-decoration:underline; text-underline:single;} p.a, li.a, div.a {mso-style-name:"Παράγραφος λίστας"; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:10.0pt; margin-left:36.0pt; mso-add-space:auto; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:Calibri; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-language:EN-US;} p.aCxSp\03A0\03C1\03CE\03C4\03BF, li.aCxSp\03A0\03C1\03CE\03C4\03BF, div.aCxSp\03A0\03C1\03CE\03C4\03BF {mso-style-name:"Παράγραφος λίσταςCxSpΠρώτο"; mso-style-type:export-only; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:0cm; margin-left:36.0pt; margin-bottom:.0001pt; mso-add-space:auto; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:Calibri; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-language:EN-US;} p.aCxSp\039C\03B5\03C3\03B1\03AF\03BF, li.aCxSp\039C\03B5\03C3\03B1\03AF\03BF, div.aCxSp\039C\03B5\03C3\03B1\03AF\03BF {mso-style-name:"Παράγραφος λίσταςCxSpΜεσαίο"; mso-style-type:export-only; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:0cm; margin-left:36.0pt; margin-bottom:.0001pt; mso-add-space:auto; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:Calibri; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-language:EN-US;} p.aCxSp\03A4\03B5\03BB\03B5\03C5\03C4\03B1\03AF\03BF, li.aCxSp\03A4\03B5\03BB\03B5\03C5\03C4\03B1\03AF\03BF, div.aCxSp\03A4\03B5\03BB\03B5\03C5\03C4\03B1\03AF\03BF {mso-style-name:"Παράγραφος λίσταςCxSpΤελευταίο"; mso-style-type:export-only; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:10.0pt; margin-left:36.0pt; mso-add-space:auto; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:Calibri; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-language:EN-US;} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:27.0pt 90.0pt 18.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} /* List Definitions */ @list l0 {mso-list-id:985625944; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:-1714104676 1341042476 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l0:level1 {mso-level-start-at:0; mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:-; mso-level-tab-stop:218.25pt; mso-level-number-position:left; margin-left:218.25pt; text-indent:-18.0pt; font-family:Arial; mso-fareast-font-family:Calibri;} @list l1 {mso-list-id:2113161302; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:-1314085776 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l1:level1 {mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:; mso-level-tab-stop:none; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt; font-family:Symbol;} ol {margin-bottom:0cm;} ul {margin-bottom:0cm;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;" align="center"><b><span style="line-height: 115%;font-family:";font-size:14pt;" >ΟΙ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ‘’ΑΓΚΑΘΙΑ΄΄<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;" align="center"><b><span style="line-height: 115%;font-family:";font-size:14pt;" >ΟΥΤΕ ‘’ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΕΣ’’<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><b><span style="line-height: 115%;font-family:";font-size:14pt;" >ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ – ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ</span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /><b><span style="line-height: 115%;font-family:";font-size:14pt;" ><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;font-family:Arial;font-size:5pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family:Arial;">Φτάσαμε επιτέλους στον περιβόητο και πολυαναμενόμενο Σεπτέμβρη. <b>Ήρθε η ώρα να δούμε κατά πόσο η υποβόσκουσα οργή και αγανάκτηση θα βγει στο προσκήνιο, κατά πόσο θα σηκώσουμε κεφάλι<span style=""> </span>αρνούμενοι να δεχτούμε το μονόδρομο που προσπαθούν να μας επιβάλουν.</b> Όλο αυτό το διάστημα οι εξελίξεις στο Μετρό δεν έλειψαν από το προσκήνιο. Κρίνουμε σκόπιμο να αναφέρουμε ορισμένα σημεία από έναν αγώνα που έχει ξεκινήσει από τα μέσα Ιουνίου.<o:p></o:p></span></p> <p class="aCxSpΠρώτο" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:Symbol;"><span style="">·<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><b><span style="font-family:Arial;">Την Δευτέρα (14/6)</span></b><span style="font-family:Arial;"> η διοίκηση της εταιρείας ανακοινώνει ότι δεν θα μετατρέψει σε αορίστου τις συμβάσεις 286 νεοπροσληφθέντων και στην ουσία τους απολύει.</span><span style="font-family:Arial;"><o:p></o:p></span></p> <p class="aCxSpΜεσαίο" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:Symbol;"><span style="">·<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><span style="font-family:Arial;">Μετά την ανακοίνωση των απολύσεων, <b>την Τρίτη (15/6)</b> εκατοντάδες εργαζόμενοι καταλαμβάνουν το κτήριο της διοίκησης και κρατούν σε ομηρία το συμβούλιο των διευθυντών που συνεδρίαζε εκείνη την ημέρα πάνω από τρεις ώρες.</span><span style="font-family:Arial;"><o:p></o:p></span></p> <p class="aCxSpΜεσαίο" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:Symbol;"><span style="">·<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><b><span style="font-family:Arial;">Από την Τετάρτη μέχρι και την Παρασκευή</span></b><span style="font-family:Arial;"> το μετρό κλείνει μετά από κοινή απόφαση για απεργία και των τριών Σωματείων που υπάρχουν στο μετρό. Τις τρεις ημέρες της απεργίας οι συνεδριάσεις των διοικητικών συμβουλίων των σωματείων μετατρέπονταν από εκατοντάδες εργαζόμενους σε ανοιχτές συνελεύσεις και κατέληγαν σε αποφάσεις για την συνέχεια της απεργίας μέχρι και τη Δευτέρα 21/6.</span><span style="font-family:Arial;"><o:p></o:p></span></p> <p class="aCxSpΜεσαίο" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:Symbol;"><span style="">·<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><span style="font-family:Arial;">Οι εκλεγμένοι όμως συνδικαλιστές, εκπαιδευμένοι οι περισσότεροι στο πανεπιστήμιο της ΓΣΕΕ, συγκάλεσαν, στα μουλωχτά, συμβούλιο την Κυριακή και εκμεταλλευόμενοι την απουσία του κόσμου κατάφεραν να αναστείλουν την απεργία με αιτιολογία την απειλή για ασφαλιστικά μέτρα της εταιρείας και την αλλαγή της διάθεσης του γραμματέα του υπουργείου (του ίδιου γραμματέα που τους είχε διώξει με τις κλωτσιές) που τώρα πια αποδεχόταν να μιλήσει με το Σωματείο αλλά ως «δια μαγείας» και παρά το «κανονισμένο ραντεβού» αυτός έλειπε...<o:p></o:p></span></p> <p class="aCxSpΜεσαίο" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:Symbol;"><span style="">·<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><b><span style="font-family:Arial;">την Δευτέρα 21/6</span></b><span style="font-family:Arial;"> η διοίκηση της εταιρείας ανακοινώνει την απόφαση εφαρμογής των μέτρων του ΔΝΤ και της κυβέρνησης (μείωση μισθών 7%, κατάργηση 13<sup>ου</sup> και 14<sup>ου</sup> μισθού) και στο μετρό παρόλο που η εταιρεία δεν εντάσσεται στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα.<o:p></o:p></span></p> <p class="aCxSpΜεσαίο" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:Symbol;"><span style="">·<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><span style="font-family:Arial;">Νέα θυελλώδης συνεδρίαση του Σωματείου την <b>Τετάρτη 30/6</b> καταλήγει να πάρει απόφαση επιτέλους κάτω από την ασφυκτική πίεση των εργαζόμενων για <b>γενική συνέλευση την Παρασκευή 2/7</b>. </span><span style="font-family:Arial;"><o:p></o:p></span></p> <p class="aCxSpΤελευταίο" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:Symbol;"><span style="">·<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><span style="font-family:Arial;">Αποφασίζεται <b>απεργία για τις 13/7</b>, όπου όμως αναστέλλεται αργά το απόγευμα στις 12/7 με αιτιολογία το χαρακτηρισμό της ως παράνομης και καταχρηστικής και ύστερα από απειλές της εργοδοσίας προς τους εργαζομένους.</span></p><p class="aCxSpΤελευταίο" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<br /></p><p class="aCxSpΤελευταίο" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<br /><span style="font-family:Arial;"><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family:Arial;">Το παραπάνω μίνι ιστορικό δεν γίνεται εν ήδη μνημόσυνου ενός αγώνα που έφτασε στο τέλος του, αντιθέτως επιδίωξή μας είναι να αντιληφθούμε οι εργαζόμενοι στο Μετρό ότι ειδικά τώρα θα πρέπει να επιδείξουμε ακόμα περισσότερη αγωνιστικότητα. <b>Γιατί πλέον μπορούμε, αναλογιζόμενοι τι διαδραματίστηκε όλο αυτό το διάστημα, να αντιληφθούμε τόσο τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας όσο και το ρόλο που παίζουν οι κάθε λογής εργατοπατέρες</b>.</span><span style="font-family:Arial;"> Ο τρόπος λειτουργίας άλλωστε των Δ.Σ στα σωματεία της ΑΜΕΛ αποδεικνύει του λόγου το αληθές.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /><span style="font-family:Arial;"><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family:Arial;"><span style=""> </span>Όταν οι εργαζόμενοι κινήθηκαν αυθόρμητα και δίχως καθοδήγηση δημιούργησαν καταστάσεις, όπου η υπόνοια και μόνο για μη ελεγχόμενη δράση προκάλεσε πανικό τόσο στη διοίκηση της εταιρείας όσο και στους εργατοπατέρες. </span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family:Arial;">Οι οποίοι επιχείρησαν τάχιστα, ξεκάθαρα ή κεκαλυμμένα, να ανακτήσουν τον έλεγχο και να οδηγήσουν την οργή των εργαζομένων σε προδιαγεγραμμένα αδιέξοδα.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family:Arial;">
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family:Arial;">Όλο αυτό το διάστημα τα ΜΜΕ δεν σταμάτησαν να μας ρίχνουν λάσπη, να μας επιτίθενται και να παρουσιάζουν την πραγματικότητα κατά το δοκούν. Επιμένουν να χρησιμοποιούν δύο χιλιοειπωμένα μεν, αβάσιμα δε επιχειρήματα, πρώτον ότι οι προσλήψεις είναι παράνομες και δεύτερον ότι η εταιρεία είναι ελλειμματική, με τις προαναφερθείσες προσλήψεις να παίζουν καθοριστικό ρόλο. Εκτός του ότι είναι γελοίο να υποστηρίζεις ότι 300 περίπου άτομα είναι υπεύθυνα για τα χρέη μιας εταιρίας του μεγέθους του Μετρό, είναι εξοργιστικό και ασφαλώς όχι τυχαίο ότι δεν γίνεται καμία αναφορά <span style="">για τις προμήθειες ή για τις εργολαβίες που έχουν εκτινάξει τα έξοδα στα ύψη. <b>Είναι πλέον πασιφανές ότι τόσο οι ΔΕΚΟ όσο και γενικότερα οι εταιρίες δημοσίου χαρακτήρα έχουν καταστεί προβληματικές ύστερα από συνειδητές πολιτικές αποφάσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων</b>.<span style=""> </span><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family:Arial;">
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family:Arial;">Οι περικοπές και οι απολύσεις στο μετρό είναι μέρος του πακέτου μέτρων που προωθείται από το ΔΝΤ και την κυβέρνηση και που αν το δει κανείς στο σύνολό του, δηλαδή το νόμο για τις εργασιακές σχέσεις και το νόμο για το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό, τότε ισοδυναμεί με κοινωνική αντεπανάσταση. Επιχειρούν να καταργήσουν ότι έχει κερδίσει η εργατική τάξη από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. </span><b style=""><span style="font-family:Arial;">Πρέπει να γίνει κατανοητό πως ενδεχόμενη ήττα μας θα σημαίνει άμεση εφαρμογή των σχεδίων που έχουν για το σύνολο των μεταφορών.</span></b><span style="font-family:Arial;"> <span style="">Οι δηλώσεις άλλωστε τόσο του Προέδρου της εταιρίας όσο και του Ρέππα αλλά και των δημοσιευμάτων σε εφημερίδες είναι ξεκάθαρες του μέλλοντος που μας σχεδιάζουν, περαιτέρω μείωση μισθών, κατάργηση επιδομάτων και εργασιακών κεκτημένων, </span>ουσιαστική, αλλά και τυπική, ιδιωτικοποίηση μέσω των εργολαβιών, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων με απολύσεις, μεγιστοποίηση του χρόνου εργασίας, ελλιπή εκπαίδευση και αναμφίβολα ελλιπή μέτρα ασφαλείας τόσο των εργαζομένων όσο και των επιβατών. Και η λίστα δεν σταματά εδώ καθώς ήδη σχεδιάζουν την αύξηση της τιμής του εισιτηρίου, τα δρομολόγια προφανώς θα μειωθούν και σίγουρα ότι δεν αποδίδει κέρδος θα κόβεται καθώς <b style="">σύμφωνα με το σκεπτικό τους οι συγκοινωνίες είναι εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό</b>. Πιο συγκεκριμένα τ<span style="">α ελλείμματα των συγκοινωνιακών φορέων θα καλυφθούν πρώτον από την αύξηση του εισιτηρίου και δεύτερον από τον δανεισμό των εταιρειών απευθείας από την αγορά και όχι μέσω της επιδότησής τους από τον κρατικό προϋπολογισμό. Που θα πει την εγκατάλειψη του κοινωνικού χαρακτήρα των μεταφορών αφού το κόστος λειτουργίας μετακυλύετε απευθείας στις τσέπες των επιβατών και δρομολογείται η προοπτική ιδιωτικοποίησης.<o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family:Arial;">
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family:Arial;">Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες θα πρέπει να αντιπαρατάξουν στους σχεδιασμούς κράτους και αφεντικών, ένα κοινό μέτωπο αγώνα</span></b><span style="font-family:Arial;"> απαιτώντας να μην χαθεί τίποτα από τα κεκτημένα τους, να διεκδικήσουν αυξήσεις στο ύψος των σημερινών αναγκών τους, να διαφυλάξουν τον κοινωνικό χαρακτήρα των μεταφορών αντιστεκόμενοι στην οποιαδήποτε απόπειρα αύξησης τις τιμής του εισιτηρίου. </span><span style="font-family:Arial;">Η εμπειρία των εργατικών αγώνων δείχνει το αδιέξοδο αλλά και τον εν δυνάμει συντηρητικό χαρακτήρα<span style=""> </span>που έχουν τα συντεχνιακά αιτήματα και η καλλιέργεια συντεχνιακών αντιλήψεων, ως εκ τούτου πρέπει να επιδιώξουμε να συνδέσουμε τους αγώνες για την ικανοποίηση των αιτημάτων μας με τις ευρύτερες ανάγκες της εργατικής τάξης.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 36pt;"><span style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;" align="right"><b style=""><span style="line-height: 115%;font-family:Arial;font-size:9pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;" align="right"><b style=""><span style="line-height: 115%;font-family:Arial;font-size:9pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;" align="right"><b style=""><span style="line-height: 115%;font-family:Arial;font-size:9pt;" >ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ<o:p></o:p></span></b></p> <p class="a" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 218.25pt; text-align: center; text-indent: -18pt;" align="center"><!--[if !supportLists]--><span style="line-height: 115%;font-family:Arial;font-size:9pt;" lang="EN-US" ><span style="">-<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><b style=""><span style="line-height: 115%;font-family:Arial;font-size:8pt;" >ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ</span></b><b style=""><span style="line-height: 115%;font-family:Arial;font-size:9pt;" > –</span></b><b style=""><span style="line-height: 115%;font-family:Arial;font-size:9pt;" lang="EN-US" ><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;" align="right"><b style=""><span style="font-family:Arial;"><a href="http://taxikometopo.wordpress.com/"><span lang="EN-US" style="color:#000000;">
<br /></span></a></span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;" align="right"><b style=""><span style="font-family:Arial;"><a href="http://taxikometopo.wordpress.com/"><span lang="EN-US" style="color:#000000;">http://taxikometopo.wordpress.com/</span></a></span></b><b style=""><span lang="EN-US" style="font-family:Arial;"><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;" align="right"><b style=""><span lang="EN-US" style="font-family:Arial;">taksiko_metopo@hotmail.com</span></b><span style="font-family:Arial;"><o:p></o:p></span></p> Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-76217171014331296892010-09-02T11:57:00.003+03:002010-09-02T12:02:13.439+03:00Κάτω τα χέρια από τον αγωνιστή Ανέστη Ταρπάγκο!<span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Η Κατασκευαστική Εργοδοσία στην Τροχιά των </span><br /><span style="font-weight: bold;">Παράνομων και Καταχρηστικών Απολύσεων</span></span><br /><br />Η τεχνική εταιρία 4ης Τάξης της Θεσσαλονίκης «Ι. ΠΑΠΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΤΕ», από κοινού με την θυγατρική της «ΛΙΑΧΤΙΔΑ ΑΤΕΒΕ» (3ης Τάξης), και η ΑΔΡΑΝΗ ΥΛΙΚΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, παραβιάζοντας κατάφωρα τις προστατευτικές διατάξεις της συνδικαλιστικής νομοθεσίας (Νόμος 1264 / 1982), εξήγγειλε την καταγγελία της σύμβασης εργασίας, την απόλυση του Ανέστη Ταρπάγκου, μισθωτού τεχνικού της επιχείρησης επί μια πενταετία 2005 – 10 (τοπογράφου, επιμετρητή, κατασκευαστή). Η ίδια εργοληπτική εταιρία είχε επιχειρήσει να προχωρήσει στην απόλυσή του πριν μια τριετία, με αφορμή το γεγονός ότι είχε θέσει συνδικαλιστικά την διεκδίκηση του 8ωρου-5μερου-40ωρου (έναντι του εφαρμοζόμενου 10ωρου-6μερου-60ωρου) και της αύξησης των εργατικών αποδοχών, ωστόσο όμως αυτή η ενέργεια είχε αποτραπεί λόγω της συνδικαλιστικής προστασίας του εργαζομένου (ήταν τότε μέλος της Διοίκησης του Πανελλαδικού Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών). Στη σημερινή συγκυρία η εργοδοσία της επιχείρησης προχωρεί στην απόλυση επικαλούμενη την «οικονομική κρίση» και την «κάμψη των υδραυλικών έργων», αστικών αναπλάσεων κλπ. που αναλαμβάνει, τη στιγμή που η αιτία εντοπίζεται στην έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα του εργαζόμενου σ΄όλη την προηγούμενη περίοδο, ενώ από την άλλη πλευρά ο όμιλος εταιριών του Ι. Παπαηλιόπουλου εμφανίζει μια σχετική καπιταλιστική ανάπτυξη και δεν θίγεται καίρια από τις όποιες συνέπειες της σύγχρονης καπιταλιστικής κρίσης.<br /><br />Συγκεκριμένα ο όμιλος εταιριών του Ι. Παπαηλιόπουλου βρίσκεται σε τροχιά οικονομικής ισχύος και ταυτόχρονα καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η εργοληπτική επιχείρηση «Ι. ΠΑΠΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΤΕ», από κοινού με την θυγατρική της «ΛΙΑΧΤΙΔΑ ΑΤΕΒΕ», εκτελεί στις τρέχουσες συνθήκες ένα σημαντικό σύνολο υδραυλικών και άλλων έργων, των οποίων ο συνολικός προϋπολογισμός ανέρχεται σε πάνω από 15 εκατομύρια ευρώ, τεχνικό αντικείμενο σημαντικό για εταιρίες 3ης και 4ης Τάξης. Έτσι εκτελεί τεχνικά έργα, μεταξύ των οποίων ενδεικτικά :<br /><br />Κατασκευή δικτύου ομβρίων και ασφαλτοστρώσεων Ν. Μηχανιώνας Θεσσαλονίκης προϋπολογισμού 1,5 εκατομυρίου ευρώ.<br /><br />Κλίνες υποδοχής αφυδατωμένης ασβεστοποιημένης ιλύος για την επεξεργασία λυμάτων Θεσσαλονίκης (ΕΕΛΘ) προϋπολογισμού 1.1 εκατομυρίου ευρώ.<br /><br />Καθαρισμός εγκαταστάσεων των αντλιοστασίων αποχέτευσης Θεσσαλονίκης, προϋπολογισμού 1 εκατομυρίου ευρώ.<br /><br />Αναβάθμιση δικτύου ύδρευσης Δήμου Σπάτων Αττικής, προϋπολογισμού 2.8 εκατομυρίων ευρώ.<br /><br />Επείγοντα έργα ύδρευσης Β΄ Φάσης του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, προϋπολογισμού 1 εκατομυρίου ευρώ.<br /><br />Κατασκευή χαλύβδινου αγωγού ύδρευσης μήκους 4,2 χλμ. στον Δήμο Μίκρας προϋπολογισμού 1.1 εκατομυρίου ευρώ.<br /><br />Κατασκευή υδραυλικών δικτύων συνοικισμών πόλεων Ιωαννίνων, Ηγουμενίτσας και Πρέβεζας προϋπολογισμού άνω των 10 εκατομυρίων ευρώ.<br /><br />Παράλληλα η «Ι. ΠΑΠΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΤΕ», σε σύμπραξη με την γαλλική Degremont , θυγατρική της μεγάλης πολυεθνικής του νερού Suez, έχει κατορθώσει και ανέλαβε την ιδιωτική διαχείριση της λειτουργίας τόσο του Διυλιστηρίου Νερού όσο και του Βιολογικού Καθαρισμού Θεσσαλονίκης από την ΕΥΑΘ, ήδη από την προηγούμενη περίοδο της γνωστής Διοίκησης Σκόδρα, που είχε προκαλέσει τις εντονότατες αντιδράσεις των σωματείων ύδρευσης και αποχέτευσης της ΕΥΑΘ.<br /><br />Τέλος η τεχνική αυτή εταιρία έχει εγκαταστήσει και λειτουργεί υπερσύγχρονο μεγάλο σπαστήρα και επιχείρηση «ΑΔΡΑΝΗ ΥΛΙΚΑ ΑΕ» στην ΒΙΠΕ της Σίνδου Θεσσαλονίκης, για την ανακύκλωση αδρανών υλικών, και προετοιμάζει αντίστοιχη βιομηχανική εγκατάσταση στο Λεκανοπέδιο Αττικής.<br /><br />Όλα αυτά καταδεικνύουν την πλήρη καπιταλιστική θέση του ομίλου εταιριών του Ι. Παπαηλιόπουλου στην Θεσσαλονίκη και στην Αττική, και σε καμία περίπτωση δεν καταμαρτυρούν την οποιαδήποτε καθοδική πορεία του. Ωστόσο χρησιμοποιώντας προσχηματικά την «οικονομική κρίση» προχώρησε στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου σ’ ένα σύνολο μέτρων απαξίωσης της εργασίας του τεχνικού και εργατικού προσωπικού της επιχείρησης : Μειώσεις μισθών στους μισθωτούς τεχνικούς κατά 30%. – Απολύσεις συνεργείων υδραυλικών, οδηγών, χειριστών και εντατικοποίηση της απασχόλησης των υπολοίπων 60 εργαζομένων που απομένουν. – Συστηματικές καθυστερήσεις πληρωμών για το σύνολο των εργαζομένων των εταιριών του ομίλου και χρησιμοποίηση της μισθοδοσίας τους για την κάλυψη εγγυητικών επιστολών των έργων που έχει αναλάβει (δηλαδή για την χρηματοδότηση των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων) κ.ά.<br /><br />Απέναντι σ’ αυτά τα μέτρα απαξίωσης της μισθωτής εργασίας, ο συγκεκριμένος μισθωτός τεχνικός, ως συνδικαλιστικό στέλεχος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας, στην ίδρυση του οποίου πρωτοστάτησε με άλλους μισθωτούς τεχνικούς την τελευταία χρονιά (όντας μέλος της Προσωρινής του Διοίκησης), ανέπτυξε όλο το τελευταίο διάστημα μια συστηματική παρέμβαση στην επιχείρηση που περιλάμβανε : Διαμοιρασμό των προκηρύξεων του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών στα εργοτάξια. – Προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας για τις καθυστερήσεις των πληρωμών και τις περικοπές των αποδοχών. - Αποστολή εξωδίκων στην εταιρία γι’ αυτά τα κρίσιμα για τους εργαζόμενους ζητήματα – Κινητοποίηση των εργαζομένων στις πανελλαδικές απεργίες ενάντια στο Μνημόνιο και τους νόμους εφαρμογής του κλπ. Παράλληλα ολόκληρη την προηγούμενη διετία συμμετείχε στο όλο κίνημα για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ καθώς και της ιδιωτικοποιημένης διαχείρισης του Διυλιστηρίου Νερού και του Βιολογικού Καθαρισμού της Θεσσαλονίκης (που τελικά ανέλαβε η «Ι. ΠΑΠΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΤΕ» σε σύμπραξη με τις γαλλικές εταιρίες εναλλασσόμενη με την ΕΛΛΑΚΤΩΡ και την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΤΕ), σε συνεργασία με τα σωματεία ύδρευσης και αποχέτευσης της ΕΥΑΘ, πραγματοποιώντας και σχετικές δημοσιεύσεις. Τέλος, μέσα στο καλοκαίρι πρωτοστάτησε, από κοινού με το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας και εκπροσώπους των ταξικών δυνάμεων της Διοίκησης του ΕΚΘ, στην οργάνωση κινητοποίησης των εργαζομένων της εταιρίας για τις πληρωμές των μισθών, που η εργοδοσία της καθυστερεί επί ένα συνέχεια τρίμηνο.<br /><br />Ακριβώς προκειμένου να θέσει τέρμα σ’ αυτή τη συνδικαλιστική δραστηριότητα η εργοδοσία της τεχνικής επιχείρησης εξήγγειλε την απόλυση κατά τρόπο παράνομο και καταχρηστικό, εφόσον : Από τη μια πλευρά, ο εργαζόμενος είχε την συνδικαλιστική προστασία από απόλυση που προβλέπει ο συνδικαλιστικός νόμος 1264 / 1982. – Από την άλλη πλευρά, πραγματοποίησε την τεχνική του εργασία επί μια πενταετία σ’ ένα μεγάλο φάσμα έργων (ύδρευσης, αναπλάσεων, αποχέτευσης κλπ.) με συνέπεια και επάρκεια. – Τέλος, ο όμιλος εταιριών του Ι. Παπαηλιόπουλου δεν αντιμετωπίζει έλλειψη τεχνικού αντικειμένου, αλλά απεναντίας παρουσιάζει σημαντική ανάπτυξη και επέκταση. Μάλιστα η εργοδοσία προχώρησε αυτές τις ημέρες στην εκχώρηση των τοπογραφικών εργασιών των έργων που εκτελεί σε ιδιωτικά τεχνικά γραφεία (Θ. Πουλτουχίδη και Ζήση Νάστου) προκειμένου να εμφανιστεί ο μισθωτός τεχνικός χωρίς παραγωγικό αντικείμενο.<br /><br />Και βέβαια δεν πρόκειται για την πρώτη, αλλά για την πολλοστή φορά, που ο αυταρχισμός και η καταστολή της κατασκευαστικής εργοδοσίας, εκδηλώνεται κατ’ αυτό τον καταχρηστικό τρόπο, απέναντι στον συγκεκριμένη τεχνική συνδικαλιστική δραστηριότητα. Μόνον κατά την τελευταία δεκαετία εκδηλώθηκε κατ’ επανάληψιν, αποσκοπώντας στην συντριβή της συνδικαλιστικής δράσης στο εσωτερικό των τεχνικών εταιριών και εργοταξίων των μεγάλων έργων.<br /><br />Στην περίπτωση της ΒΙΟΤΕΡ (Βιομηχανικά Τεχνικά Έργα) στα 1999 – 2001 (κατασκευή της Εγνατίας Οδού στο τμήμα του Λαγκαδά), όπου είχε αναληφθεί η πρωτοβουλία για την ίδρυση επιχειρησιακού σωματείου από 50 εργαζόμενους, η επιχείρηση κατόρθωσε με την απειλή της απόλυσης να «πάρει πίσω» τις 40 ιδρυτικές υπογραφές και να ματαιώσει την δικαστική αναγνώριση του σωματείου. Έτσι έθεσε τότε τον Ανέστη Ταρπάγκο, που είχε κινηθεί για την ίδρυση της συνδικαλιστικής οργάνωσης, επί ένα εξάμηνο στο «ψυγείο» και στη συνέχεια τον απέλυσε.<br /><br />Κατόπιν, στα 2001-02, στα εργοτάξια κατασκευής της Εγνατίας Οδού στην Καστανιά, κατά την διάνοιξη των σηράγγων, και στην ΤΕΓΚ (Τεχνική Εταιρία Γενικών Κατασκευών), το συγκεκριμένο συνδικαλιστικό στέλεχος, ανέδειξε το μείζον ζήτημα της παράνομης υποχρεωτικής εφαρμογής του 10ωρου-6μερου-60ωρου, με σχετικές ερωτήσεις στη Βουλή (δια μέσου του ΚΚΕ και ΣΥΝ), και δημοσιεύματα στον αριστερό τύπο. Και σ’ αυτή την περίπτωση η εργοδοσία προχώρησε στην απόλυση, παρόλη την κινητοποίηση των ταξικών εργατικών δυνάμεων από την Κοζάνη και την Βέροια.<br /><br />Αντίστοιχη καταγράφηκε η περίπτωση στην τεχνική εταιρία ΞΑΝΘΑΚΗΣ ΑΤΕ (κατασκευή σιδηροδρομικών έργων) στα 2004, όπως και στην ΠΑΠΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΤΕ στα 2006. Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις αντεργατικών διώξεων της τεχνικής εργοδοσίας, και στις αντίστοιχες δικαστικές κρίσεις των υποθέσεων, οι απολύσεις κρίθηκαν καταχρηστικές και παράνομες (αντίστοιχες αποφάσεις Πρωτοδικείου και Εφετείου Θεσσαλονίκης και Αθήνας). Και παράλληλα σ’ αυτά τα πλαίσια εκδηλώθηκαν ενεργές δράσεις υποστήριξης των ταξικών και ριζοσπαστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, ενώ απεναντίας οι πλειοψηφίες του συναινετικού συνδικαλισμού στα ΕΚ Θεσσαλονίκης και Κοζάνης επέδειξαν μια πλήρη αδράνεια, είτε προκηρύσσοντας απεργίες που δεν πραγματοποίησαν (στην περίπτωση της ΤΕΓΚ στην Καστανιά), είτε ακόμη και υποστηρίζοντας τις πρακτικές της εργοδοσίας για την εφαρμογή του 10ωρου-6μερου-60ωρου (στην περίπτωση της ΒΙΟΤΕΡ στον Λαγκαδά).<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Η αποτροπή αυτής της παράνομης και καταχρηστικής απόλυσης είναι πλέον ζήτημα στοιχειώδους τιμής για το ταξικό εργατικό κίνημα, για τις δυνάμεις του ελληνικού αριστερού κινήματος, για τις ριζοσπαστικές διανοητικές δυνάμεις. Φτάνει πια. Δεν πάει άλλο. </span><br /> <br />Θεσσαλονίκη – Αύγουστος 2010Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-14624707908766636132010-07-20T18:24:00.008+03:002010-07-20T19:46:06.581+03:00Για μια απεργία διαρκείας_μέρος δεύτερο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV0RDXaFmxXi9z3qQPJfroG17L_o6CKsGPRNI8T2s7JxlTMMQVDqWpPpCKxdcKoPEDwGhnz1T6Cv7AhSuKYb9yeoqUL4h40Q4YDVCN_nMY4SAMY5iA0rSIxyafKwwqUDird7k5aEESF9I/s1600/%CE%9D%CE%AD%CE%B1+%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1+%2825%29.png"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV0RDXaFmxXi9z3qQPJfroG17L_o6CKsGPRNI8T2s7JxlTMMQVDqWpPpCKxdcKoPEDwGhnz1T6Cv7AhSuKYb9yeoqUL4h40Q4YDVCN_nMY4SAMY5iA0rSIxyafKwwqUDird7k5aEESF9I/s320/%CE%9D%CE%AD%CE%B1+%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1+%2825%29.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5496028954638227778" border="0" /></a>
<br /><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Wingdings; panose-1:5 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:2; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:0 268435456 0 0 -2147483648 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} p.MsoFootnoteText, li.MsoFootnoteText, div.MsoFootnoteText {mso-style-noshow:yes; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} p.MsoFooter, li.MsoFooter, div.MsoFooter {margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; tab-stops:center 207.65pt right 415.3pt; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} span.MsoFootnoteReference {mso-style-noshow:yes; vertical-align:super;} p.MsoBodyText, li.MsoBodyText, div.MsoBodyText {margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:6.0pt; margin-left:0cm; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} p.MsoBodyTextIndent, li.MsoBodyTextIndent, div.MsoBodyTextIndent {mso-margin-top-alt:auto; margin-right:0cm; mso-margin-bottom-alt:auto; margin-left:0cm; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} a:link, span.MsoHyperlink {color:blue; text-decoration:underline; text-underline:single;} a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed {color:purple; text-decoration:underline; text-underline:single;} span.FootnoteCharacters {mso-style-name:"Footnote Characters"; vertical-align:super;} /* Page Definitions */ @page {mso-footnote-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") fs; mso-footnote-continuation-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") fcs; mso-endnote-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") es; mso-endnote-continuation-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") ecs;} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:27.0pt 37.3pt 27.0pt 36.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} @page Section2 {size:595.3pt 841.9pt; margin:18.0pt 28.3pt 27.0pt 27.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section2 {page:Section2;} @page Section3 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section3 {page:Section3;} /* List Definitions */ @list l0 {mso-list-id:259023548; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:733908686 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l0:level1 {mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:; mso-level-tab-stop:72.0pt; mso-level-number-position:left; margin-left:72.0pt; text-indent:-18.0pt; font-family:Symbol;} @list l1 {mso-list-id:348455485; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:291417728 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l1:level1 {mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:; mso-level-tab-stop:18.0pt; mso-level-number-position:left; margin-left:18.0pt; text-indent:-18.0pt; font-family:Symbol;} @list l2 {mso-list-id:537359823; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:-1572170040 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l2:level1 {mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:; mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt; font-family:Symbol;} @list l3 {mso-list-id:946812495; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:1589048482 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l3:level1 {mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:; mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt; font-family:Symbol;} @list l4 {mso-list-id:1419253411; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:1970949988 467960904 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179;} @list l4:level1 {mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt; mso-ansi-font-size:10.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt; mso-ansi-font-weight:bold;} @list l5 {mso-list-id:2071073405; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:-284111332 67633167 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179;} @list l5:level1 {mso-level-start-at:3; mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt;} @list l6 {mso-list-id:2130857066; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:2043024782 67633167 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179;} @list l6:level1 {mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt;} ol {margin-bottom:0cm;} ul {margin-bottom:0cm;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><i style="">Σε δύο μέρη παρουσιάζεται μια μακροσκελής ανάλυση της απεργίας των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης το 2006. Η επιλογή να παρουσιαστεί τώρα αυτό το αδημοσίευτο κείμενο έχει να κάνει με έναν βασικό λόγο: την αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης <span style="font-weight: bold;">απεργιών διαρκείας</span> τα επόμενα χρόνια λόγω της κρίσης. Φυσικά η συγκεκριμένη απεργία διαρκείας είναι ιδιαίτερη, όπως κάθε τέτοια απεργία π.χ. η απεργία διαρκείας των αλιεργατών της Ν.Μηχανιώνας που έλαβε χώρα φέτος (γράφεται ήδη ανάλυση και για αυτήν από ανθρώπους που την παρακολούθησαν από κοντά)</i>
<br /><div class="Section1"><p class="MsoNormal">
<br /><i style=""><o:p></o:p></i></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><o:p> </o:p></i></p> <p class="MsoNormal"><i style="">Το κείμενο, πέρα από το ότι προωθεί μια ανάλυση της <span style="font-weight: bold;">ταξικής σύνθεσης </span>των δασκάλων, αποτελεί μια<span style="font-weight: bold;"> αυτοβιογραφική εργατική μαρτυρία ενός απεργού</span> και ήταν ενταγμένο σε ένα μεγαλύτερο σχέδιο, αυτό μιας <span style="font-weight: bold;">εργατικής έρευνας</span> με αγωνιζόμενους δασκάλους. Αν και πάρθηκαν πολλές συνεντεύξεις με συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο (και μάλιστα πολλές από αυτές απομαγνητοφωνήθηκαν), το σχέδιο δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί λόγω του φόρτου εργασίας των ανθρώπων που το "έτρεχαν". Βλέπετε δεν είμαστε ρομποτ, και μετά την απεργία του 2006, ο ταξικός πόλεμος άναψε για τα καλά (Β΄ φάση φοιτητικού κινήματος 2007, ασφαλιστικό 2007-2008, Δεκέμβρης 2008, ερχομός ΔΝΤ το 2009 κ.α.). </i></p><p class="MsoNormal">
<br /><i style=""><o:p></o:p></i></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><o:p> </o:p></i></p> <p class="MsoNormal"><i style="">Αυτά τα λίγα.</i></p><p class="MsoNormal"><i style="">
<br /></i></p><p class="MsoNormal"><i style="">Να σημειωθεί μόνο ότι το παράρτημα του κειμένου δεν μπόρεσε να αναρτηθεί, αλλά δεν αλλοιώνεται κάτι στην ουσία της ανάλυσης. Επίσης να επισημανθεί ότι το κείμενο ολοκληρώθηκε στην τελική του μορφή πριν δύο περίπου χρόνια, όταν ο συγγραφέας του δεν βρισκόταν πια μέσα στον χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης. <o:p></o:p></i></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><o:p> </o:p></i></p> <p class="MsoNormal"><i style="">
<br /></i></p><p class="MsoNormal"><i style="">Για κάθε επικοινωνία, υπάρχει πάντα το <a href="mailto:mr_sun_light@yahoo.com">mr_sun_light@yahoo.com</a></i></p><p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal"><span style="font-style: italic;">Υ.Σ. Για προσέξτε λίγο τα πόδια των απεργών δασκάλων στην φωτογραφία. Η απεργία δίνει φτερά!</span>
<br /></p><p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">
<br /><i style=""><o:p></o:p></i></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><o:p> </o:p></i></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><o:p> </o:p></i></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><o:p> </o:p></i></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:16pt;">Ε. Η 1<sup>η</sup> εβδομάδα: Ικανοποιητική αλλά παθητική συμμετοχή<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:16pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Το ξεκίνημα της απεργίας ήταν αναπάντεχα καλό από συμμετοχή. Δευτέρα-Τρίτη υψηλά ποσοστά, 80%-90% σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη, ικανοποιητική παρουσία στην περιφέρεια. Σε αντίθεση με τα στοιχεία της ΔΟΕ, το υπουργείο Παιδείας έδωσε πανελλαδικά 59% τη Δευτέρα, 44,89% την Τρίτη<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Το Δευτεριάτικο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης μάζεψε λίγο κόσμο, περίπου 500 άτομα, μέτρια εικόνα και στην Αθήνα. Την Τετάρτη (34,22%) έγινε το πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα. Ο κόσμος δεν ήταν πάρα πολύς, 2 με 3 χιλιάδες και η καταρρακτώδης βροχή «διέλυσε» πρώτη την πορεία. Η αστυνομία έριξε εύκολα τα χημικά όταν φτάσαμε στα λουλουδάδικα της Βουλής (πριν κάνει οτιδήποτε η κεφαλή της πορείας), η πορεία κόπηκε στα δύο και ένα κομμάτι της κατευθύνθηκε προς τα Προπύλαια. Εκεί οι μπάτσοι πήγαν να κυκλώσουν το κομμάτι των διαδηλωτών, έκαναν ένα «δαχτυλίδι» γύρω τους που όλο έσφιγγε (τακτική που ακολουθούν τα ΜΑΤ σε Γερμανία, Αγγλία κτλ). Ζήτησαν από τους διαδηλωτές να κάτσουν κάτω (που ήταν βρεγμένα), αυτοί αρνήθηκαν, τελικά παρενέβησαν συνδικαλιστές και μήντια και ο κλοιός άνοιξε. Την Πέμπτη τα ποσοστά της απεργίας έπεσαν ακόμα περισσότερο (27,99%) και την Παρασκευή ανέβηκαν λίγο (31,15%). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Γιατί τα ποσοστά ήταν υψηλά Δευτέρα-Τρίτη αλλά σταδιακά υποχώρησαν προς το τέλος της εβδομάδας; Τι έδειχνε αυτό; Ο αγώνας ξεκίνησε δυναμικά τις 2 πρώτες μέρες, με μια υψηλή συμμετοχή που έγινε: <span style=""> </span>α) λόγω του ότι κάποιοι σύλλογοι σε Αθήνα-Κρήτη ήταν πιο καλά προετοιμασμένοι για δυναμική συμμετοχή <span style=""> </span>β) κυρίως λόγω <b style="">της υποβόσκουσας δυσαρέσκειας της βάσης για την οικονομική της κατάσταση και για την κατάσταση στην εκπαίδευση, για την κατάσταση «απαξίωσης» </b>αλλά και γ) επειδή αρκετοί δάσκαλοι σκέφτηκαν «ένοχα» να μην απεργήσουν 2 μέρες τουλάχιστον, όταν το συνδικάτο τους καλεί για 5μερη απεργία (και μάλιστα ένα σχετικά καλό κάλεσμα από άποψη προπαγάνδας, με γράμμα για τους γονείς, γράμμα για τους εκπαιδευτικούς, αφίσες, πανό κτλ. Όλα αυτά έγιναν κυρίως από τις Παρεμβάσεις και μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα και αξίζει να ειπωθεί). Παρολαυτά <b style=""><u>η βάση δεν φαίνεται να θεωρεί ακόμα ότι παίζεται κάτι επίδικο στην απεργία</u>. </b>Έτσι: α) η συμμετοχή των απεργών είναι γενικά παθητική π.χ. λίγοι απεργοί πάνε στα συλλαλητήρια β) τα ποσοστά φθίνουν σιγά-σιγά και μόνο σε Αθήνα-Κρήτη υπάρχει μια μεγαλύτερη δυναμική από τη βάση. Τα πράγματα είναι αμφίβολα την Παρασκευή για το αν και πως θα συνεχίσει ο αγώνας την επόμενη βδομάδα. Ακόμα και κόσμος από τις Παρεμβάσεις σκέφτεται ότι τα πράγματα μπορεί να πάνε για κλείσιμο, πόσο μάλλον από τη ΠΑΣΚ. Οι Γενικές Συνελεύσεις Συλλόγων με απαρτία και απόφαση συμμετοχής στην απεργία είναι 25 (σε 142) την Παρασκευή και είναι οι «γνωστοί-άγνωστοι» (η μικρή αύξηση στους Συλλόγους με απόφαση για απεργία ήταν ίσως <b style="">το μοναδικό «ανύποπτο» σημάδι του τι θα επακολουθούσε</b>). Η ΔΟΕ, δίχως να έχει καμία απάντηση από το Υπουργείο αλλά με ραντεβού τη Δευτέρα αποφασίζει ξανά πενθήμερη: λογικό, αφού ο κλάδος πρέπει να πάει σε κατάσταση αγώνα.
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;">
<br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;">
<br /><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >Ζ. Το περιεχόμενο των αιτημάτων της απεργίας <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Σωστή ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ. Αλλά στοιχεία «μαξιμαλισμού» που δεν ευνόησαν την αυτό-πεποίθηση του κλάδου και κυρίως την πραγματική κυκλοφορία του αγώνα <u>μέσα στη δύσκολη συγκυρία</u> ελάχιστων αγώνων από τους άλλους εργαζόμενους.<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Πριν περάσουμε στην <b style="">κρίσιμη Δευτέρα της 25/9/2006</b> και στη δεύτερη εβδομάδα, είναι πια καιρός να σταθούμε <b style="">στο περιεχόμενο, τα αιτήματα της απεργίας</b>. Ειπώθηκε πως αν και οι δάσκαλοι συμμετείχαν στην απεργία, οι περισσότεροι δεν ένιωθαν ότι διακυβεύεται ένα επίδικο ζήτημα. Γιατί; Το πλαίσιο της απεργίας είχε καταρχήν το εξής θετικό και αρνητικό μαζί: ήταν «σεντόνι», έπιανε πολλά ζητήματα ταυτόχρονα. Αυτό ήταν θετικό γιατί μιλούσε σχεδόν για όλο το φάσμα των ζητημάτων-προβλημάτων στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, δεν άφηνε περιθώρια για ελιγμούς από το Υπουργείο π.χ. να ικανοποιήσει ένα μόνο αίτημα και…«όλα καλά». Όλα υποτίθεται του τέθηκαν, από το μισθολογικό και το ασφαλιστικό, μέχρι το ποιο παιδαγωγικό κλίμα θα πρέπει να υπάρχει στα σχολεία. Η πληθώρα αυτή των αιτημάτων κάλυπτε σχεδόν κάθε «ιδιαίτερο πόνο» που βιώνει ένας εκπαιδευτικός π.χ. το ζήτημα της εργασιακής του σχέσης, το ζήτημα της υποχρηματοδότησης του σχολείου του, το ζήτημα της σύνταξης του κ.α. Κάλυπτε επίσης κομβικά ζητήματα για όλο το εργατικό κίνημα, όπως το ζήτημα του ασφαλιστικού, της λιτότητας, της υποχρηματοδότησης και ιδιωτικοποίησης των Δημόσιων Κοινωνικών Υπηρεσιών κτλ.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Ταυτόχρονα όμως, τα αιτήματα ήταν: α) <b style="">πολλά</b> <span style=""> </span>β) διατυπώνονταν <b style="">γενικά-αφηρημένα</b> και <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >γ) ήταν <b style="">«απογειωμένα» (ή «αρκετά επιθετικά» αν θέλετε)</b>, <b style="">με ένα διττό, <u>αλληλοπλεκούμενο</u> τρόπο: 1) με βάση τη συνείδηση του κλάδου (όπως είχε διαφανεί μέχρι τότε) και κυριότερα 2) με βάση το γενικό επίπεδο της ταξικής πάλης στην ιστορική συγκυρία και την επάρκεια-δυνατότητα <i style="">μόνο του κλάδου των δασκάλων</i> να ζητήσει αυτά που ζήταγε</b>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Εξηγούμαι. Ως προς το α), πρέπει να πούμε ότι <b style=""><i style="">ελάχιστοι απεργοί ήξεραν <u>όλα</u> τα αιτήματα της απεργίας.</i></b> Ως προς το β), πάλι <b style=""><i style="">ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του χεριού οι δάσκαλοι που είχαν εμβαθύνει τον προβληματισμό τους πάνω στα περισσότερα αιτήματα</i></b> π.χ. στο τι σημαίνει «παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία» που ζητάμε, ή τι ακριβώς σημαίνει/είναι η αξιολόγηση-χειραγώγηση-κατηγοριοποίηση (την οποία ζητάμε να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί το θεσμικό της πλαίσιο). Η μεγαλύτερη σαφήνεια υπήρχε στο μισθολογικό (1400 ευρώ στον πρωτοδιόριστο) και στη χρηματοδότηση της Παιδείας με 5% του ΑΕΠ<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn2" name="_ftnref2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.<span style=""> </span>Αυτά τα δύο ήταν νομίζω και τα «πρωτεύοντα» αιτήματα για τους περισσότερους απεργούς<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn3" name="_ftnref3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Για το ότι τα αιτήματα ήταν ολίγον «απογειωμένα» και δεν έδιναν προοπτική να τα παλέψει ο άλλος <u>έμπρακτα</u> πρέπει να πούμε τα εξής: ακόμα και στο πιο συγκεκριμένο και δημοφιλές αίτημα, το μισθολογικό, <b style=""><i style="">οι περισσότεροι<span style=""> </span>δάσκαλοι με τους οποίους συζήτησα εδώ στη Θεσσαλονίκη δεν πίστευαν ότι θα πάρουν 1400 ευρώ</i></b><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn4" name="_ftnref4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[4]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>! Πολλοί δάσκαλοι έλεγαν οι ίδιοι ότι είναι «πολλά», ότι όλοι οι γύρω τους, τους «την πέφτουν» που ζητάνε τόσα<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn5" name="_ftnref5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[5]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Αν και η συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων κινήθηκε για το μισθολογικό, για την οικονομική αναβάθμιση, κανείς δεν προσδοκούσε τα 1400. Ο μισθός στο «επίπεδο της φτώχειας στην Ευρώπη» <b style=""><i style="">δημιούργησε περισσότερη «επιφύλαξη» παρά εμψύχωση στη βάση</i></b>. Και για να μην παρεξηγούμαι: α) φυσικά αξίζουμε και 1400 και 2400 και 5400 και να μην πουλάμε εν τέλει την εργατική μας δύναμη για ένα μισθό, να μην είμαστε εμπόρευμα αλλά β) το ζήτημα δεν είναι να εκδηλώνεις το ριζοσπαστισμό σου βάζοντας υψηλότερα τον (ποσοτικό) πήχη των αιτημάτων σου, «μαξιμαλίζοντας» (όπως το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ ζήτησε κατά τη διάρκεια της απεργίας…1800 ευρώ!!!) όσο <b style=""><i style="">το να «είσαι ένα» με τη «ζωντανή» βάση<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn6" name="_ftnref6" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[6]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a> (την τάξη γενικά), να καταλαβαίνεις ποια είναι τα επίδικα ζητήματα που την απασχολούν στην ιστορική συγκυρία (εδώ χρειάζεται και η εργατική έρευνα) και να τα θέτεις (χωρίς μέτρο αν γίνεται), να καταλαβαίνεις ποιο είναι πάνω-κάτω το μέτρο της λύσης του προβλήματος όπως η βάση (τάξη) το βάζει <u>πριν</u> τον αγώνα<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn7" name="_ftnref7" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[7]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a> (μέσα στον αγώνα τα πράγματα μπορεί και να αλλάξουν), να δεις ποια πράγματα διαφαίνεται ότι θέλει (αν θέλει)<span style=""> </span>να τα παλέψει <u>στα ίσα</u> για να <u>νικήσει</u>. Η νίκη αλλάζει το συσχετισμό της ταξικής πάλης, δίνει αυτό-πεποίθηση, πνοή, ανοίγει το δρόμο για να ανεβεί το επίπεδο του περιεχομένου </i></b>(το οποίο ήδη μέσα στην κίνηση του αγώνα μπορεί να «ανέβει» π.χ. σκεφτείτε το σύνθημα «όχι μόνο στον εκπαιδευτικό, 1400 σε όλο το λαό»: μέσα στον αγώνα το ζήτημα του μισθού μπήκε από τους αγωνιζόμενους δασκάλους ως κάτι που αφορά όλους τους μισθωτούς).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Τα αιτήματα σε σχέση με την κατάσταση του ευρύτερου εργατικού κινήματος<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Όσον αφορά την «<b style=""><i style="">απογείωση των αιτημάτων σε σχέση με το επίπεδο της ταξικής πάλης στη σημερινή συγκυρία και την επάρκεια-δυνατότητα του κλάδου των δασκάλων να ζητήσει μόνος του όσα ζήταγε»</i></b> πρέπει να κάνουμε πρώτα μια ιστορική παρένθεση και να δούμε το τι συνέβη <b style="">στη σύνθεση και κατάσταση της εργατικής τάξης</b> την τελευταία περίπου 20ετία: μόνο έτσι θα καταλάβουμε <b style="">τη θέση της, το ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο της ταξικής πάλης που βιώνουμε και την ανεπάρκεια του κλάδου των δασκάλων να ζητήσει μόνος του (σε υλικό αγώνα) όσα ζήτησε το Φθινόπωρο του 2006</b>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Πολύ συνοπτικά, αυτό που συνέβη τα τελευταία 20 χρόνια ήταν το εξής:<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Α) Από το δεύτερο μισό του ’80 ξεκινά <b style="">η λιτότητα</b>. Η περικοπή του εργατικού και κοινωνικού μισθού (μείωση κοινωνικών παροχών) οδηγεί <b style="">ήδη από τις αρχές του ’90 στην αύξηση της ζήτησης εργασίας</b>: εργαζόμενοι ψάχνουν για δεύτερη δουλειά, νέοι και γυναίκες μπαίνουν στην αγορά εργασίας για να ενισχύσουν τα οικονομικά του νοικοκυριού. Κάτι που συνεχίζεται αμείωτα<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn8" name="_ftnref8" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[8]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Β) Την ίδια στιγμή, στις αρχές του ’90 έχουμε τη μεγάλη είσοδο των μεταναστών εργατών: ήταν μια <u>στρατηγική κίνηση του κεφαλαίου</u> για να καλύψει τις κατώτερες, στον καταμερισμό εργασίας, θέσεις εργασίας, με φτηνό εργατικό δυναμικό. <b style="">Έτσι η σύνθεση του εργατικού δυναμικού σε πρόσωπα αρχίζει και αλλάζει ραγδαία μέσα στο ’90: με τη συνεχή είσοδο<span style=""> </span><i style=""><u>μεταναστών,<span style=""> </span>νέων,<span style=""> </span>γυναικών</u></i>. <o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Γ) Η συνεχής είσοδος νέων και κυρίως των γυναικών μέσα στην αγορά εργασίας τα τελευταία 20 χρόνια είναι κυρίως <i style="">μια αναγκαστική κίνηση</i>: καθώς ο ένας μισθός δεν φτάνει στο νοικοκυριό, και καθώς οι (όποιες) κοινωνικές δαπάνες υπέρ των λαϊκών στρωμάτων συρρικνώνονται (επιδόματα κτλ), οι νέοι και οι γυναίκες αναγκάζονται να αναζητήσουν δουλειά<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn9" name="_ftnref9" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><i style=""><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[9]</span></b></span><!--[endif]--></span></i></span></a>. <b style=""><u>Έτσι αναπτύσσεται κυρίως το φαινόμενο της ανεργίας</u></b>: υπάρχει αυξημένη ζήτηση για εργασία (καθώς τα «λεφτά δεν φτάνουν»), ζήτηση που δεν μπορεί να καλυφθεί από τις νέες θέσεις εργασίας. Αν και σε μερικούς κλάδους (π.χ. κλωστοϋφαντουργία) οι θέσεις εργασίας πραγματικά μειώνονται, αν δούμε συνολικά/αθροιστικά όλους τους κλάδους, τότε θα διαπιστώσουμε πως οι θέσεις εργασίας τα τελευταία χρόνια αυξάνονται και μάλιστα πολύ<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn10" name="_ftnref10" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[10]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>! <b style="">Η ανεργία που αναπτύσσεται λοιπόν δεν είναι πρόβλημα «των λίγων νέων θέσεων εργασίας», αλλά της πολύ μεγάλης ζήτησης για εργασία/εισόδημα από τον κόσμο. Της μεγάλης οικονομικής στενότητας, δηλαδή <u>της λιτότητας, που αναδεικνύεται ως η πλέον στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου.<o:p></o:p></u></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Δ) Οι νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται στον τριτογενή τομέα. Εμφανίζονται χιλιάδες θέσεις σε εμπόριο, εκπαίδευση, επισιτισμό-ψυχαγωγία κτλ<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn11" name="_ftnref11" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[11]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Εμφανίζονται νέα επαγγέλματα χωρίς καμιά κληρονομιά συγκρότησης και αγώνα. Εμφανίζονται πολλοί χώροι εργασίας μικροί και αποκεντρωμένοι, και όχι μαζικοί όπως π.χ. τα εργοστάσια. Εμφανίζονται <b style="">νέες αντικειμενικές δυσκολίες στην οργάνωση της εργατικής τάξης, <u>λόγω του πιο «κατακερματισμένου-τριτογενοποιημένου» τρόπου παραγωγής. <o:p></o:p></u></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Ε) <b style="">Η αυξημένη ανεργία του ντόπιου πληθυσμού (κυρίως των νέων και γυναικών) είναι ο καλύτερος «πολιορκητικός κριός» για την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων</b>: δηλαδή αφού ο άλλος δεν βρίσκει δουλειά/εισόδημα, δέχεται οποιαδήποτε εργασία. Πραγματικά μέσα στο ’90<span style=""> </span><b style=""><i style=""><u>δημιουργείται ο αναγκαίος υπερπληθυσμός που ασκεί πίεση:</u> α) για τη δυναμική επανεμφάνιση της μαζικής «μαύρης εργασίας»</i><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn12" name="_ftnref12" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[12]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a> <i style="">και<span style=""> </span>β)<span style=""> </span>για τη θεσμοθέτηση και ανάπτυξη για πρώτη φορά από το Κράτος της ελαστικής/ προσωρινής εργασίας (μερική απασχόληση, συμβάσεις χρόνου ή έργου, εποχική δουλειά κτλ)</i><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn13" name="_ftnref13" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[13]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a><i style="">. </i></b><span style=""> </span>Η θεσμοθέτηση της προσωρινής και μερικής εργασίας στην Ελλάδα είναι κάτι νέο και γίνεται με φόντο την ύπαρξη του υπερπληθυσμού που ζητά εργασία για να επιβιώσει. Έτσι γίνεται γεγονός το ότι <i style="">εργαζόμενοι που δουλεύουν στην ίδια εταιρεία, μπορεί να έχουν τελείως διαφορετικές εργασιακές σχέσεις.</i> Γίνεται γεγονός ακόμα το ότι, με τη <i style="">μεγάλη αύξηση των υπεργολαβιών που κάνουν οι εταιρείες<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn14" name="_ftnref14" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[14]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a></i>, <i style="">εργαζόμενοι του ίδιου χώρου μπορεί να υπάγονται σε άλλο εργοδότη</i>!<b style=""> Νέες διαιρέσεις λοιπόν μεταξύ των εργαζομένων, με βάση την εργασιακή τους σχέση και τα αντίστοιχα δικαιώματα τους (ή ακόμα και τον ίδιο τον εργοδότη) αναδύονται μέσα στα τελευταία χρόνια. Και σαφώς παρεμποδίζουν την οργάνωση και τον αγώνα.<span style=""> </span><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Ζ) Η αυξημένη ανεργία έχει και άλλες προεκτάσεις: οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα (65%-70% της μισθωτής εργασίας) φοβούνται την απόλυση και συναινούν. Οι εργοδότες νιώθουν δυνατοί και αυθαιρετούν. Έτσι <b style=""><i style="">στον ιδιωτικό τομέα επιβάλλεται σταδιακά το απόλυτο εργοδοτικό διευθυντικό δικαίωμα σε κάθε πτυχή της εργασίας και η απαγόρευση της συνδικαλιστικής ελευθερίας </i></b>(αφού κάθε συνεύρεση και διεκδίκηση ισοδυναμεί με απόλυση). Οι εργαζόμενοι, μέσα σε αυτό το καθεστώς «κοινωνικού φασισμού», δέχονται την καθήλωση του μισθού, δέχονται τις υπερωρίες<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn15" name="_ftnref15" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[15]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> (συχνά και για να ενισχύσουν λίγο το εισόδημα τους), δέχονται την εντατικοποίηση της εργασίας, δέχονται την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, δέχονται την όποια αυθαιρεσία της εργοδοσίας <u>και δεν αγωνίζονται</u><b style="">.</b><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Φτάνουμε λοιπόν στη θέση της εργατικής τάξης σήμερα. Στον ιδιωτικό τομέα, <b style=""><i style="">με την αναδιάρθρωση που έγινε τα τελευταία 15-20 χρόνια και περιγράφτηκε, και παράλληλα με μια σειρά μικρών, ασύνδετων και <u>αναποτελεσματικών</u> αγώνων, οι εργαζόμενοι έφτασαν να είναι «<u>τελείως στριμωγμένοι στη γωνία»</u>.</i> </b>Η κατάσταση είναι πραγματικά ζοφερή. Έχουν επικρατήσει (εργοδοτικά ή μη) εμπόδια στην πρωτόλεια επικοινωνία, συνεύρεση και τελικά αυτό-πεποίθηση και αυτό-συγκρότηση των εργαζομένων. Έχει επικρατήσει η αποσύνθεση και η ηττοπάθεια<b style="">. </b>Έχει χαθεί η «αγωνιστική πείρα», αφού υπάρχει παρατεταμένη «ξηρασία» αγώνων και έτσι οι περισσότεροι εργαζόμενοι, ειδικά οι νέοι, <b style="">έχουν μηδαμινές εμπειρίες οργάνωσης και αγώνα</b>. Έχει ηγεμονεύσει η εξατομίκευση και η ιδεολογία του αστισμού (κουλτούρα της προσωπικής βόλεψης ή/και ανέλιξης, κουλτούρα του «ατόμου/καταναλωτή» κτλ). Μόνο τα τελευταία χρόνια (2006-2008), και μετά την απεργία, φαίνεται επιτέλους ότι κάτι κινείται: με τις προσπάθειες οργάνωσης σε πολύ δύσκολους χώρους, όπως στις τηλεπικοινωνίες (</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >WIND</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >, </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >VODAFONE</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > κ.α.), στον επισιτισμό, στις ταχυμεταφορές κ.α., με τη μάχη του Ασφαλιστικού που (αν και ηττηθήκαμε) αρκετός νέος κόσμος από τον ιδιωτικό τομέα βγήκε για πρώτη φορά σε απεργία.<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Από την άλλη μεριά, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα τα πράγματα ήταν και είναι σαφώς καλύτερα καθότι υπήρξαν <b style=""><i style="">σημαντικές αντιστάσεις την τελευταία δεκαπενταετία </i></b>(δάσκαλοι, καθηγητές, ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, τραπεζικοί, λιμενεργάτες κτλ.) που εμπόδιζαν το σχέδιο της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης να περάσει έτσι εύκολα. Γιατί όμως εμφανίστηκαν (και εμφανίζονται) περισσότερες αντιστάσεις στο δημόσιο τομέα; Διότι εκεί λειτουργεί η συνδικαλιστική ελευθερία-οργάνωση και δεν εμποδίζεται από τον εργοδότη, διότι υπάρχει για τους εργαζόμενους μια απαραίτητη υλική βάση (χρόνος-χρήμα) για να ζήσουν, <i style="">να στοχαστούν και να διεκδικήσουν ακόμα περισσότερα για τη ζωή τους</i>, γιατί οι περισσότεροι χώροι είναι σχετικά μαζικοί και «κουβαλούν» συνεχή κληρονομιά οργάνωσης και αγώνα από το ’80, γιατί ο καταλυτικός φόβος της απόλυσης και της ανεργίας δεν ισχύει για τους μόνιμους εργαζόμενους. Αυτές οι συνθήκες ευνοούν τους αγώνες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και έτσι εμποδίζουν το πέρασμα της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης. Αλλά <i style="">μέσα στο πλαίσιο καθήλωσης του υπόλοιπου εργατικού κινήματος στον ιδιωτικό τομέα (όπου βρίσκονται 2 στους 3 μισθωτούς τουλάχιστον),</i> <b style="">οι αγώνες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι κυρίως αμυντικοί-συναινετικοί</b>, προσπαθούν να μη χαθεί το «προνοιακό καθεστώς» που επικρατεί (εν συγκρίσει με τον ιδιωτικό τομέα). Και αν αυτοί οι αγώνες δεν έχουν ακόμα επιτρέψει στο Κράτος να αλλάξει ριζικά τις συνθήκες εργασίας (όπως έγινε στον ιδιωτικό τομέα), θα πρέπει να αντιμετωπίσουν από εδώ και πέρα τη συνεχή, μετωπική επίθεση<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn16" name="_ftnref16" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[16]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Μέσα σε αυτό λοιπόν το επίπεδο ταξικής πάλης, <b style=""><i style="">δηλαδή με ελάχιστες αντιστάσεις στον ιδιωτικό τομέα και με χρόνιους αμυντικούς αγώνες στον ευρύτερο δημόσιο</i>,</b> το συνδικάτο των δασκάλων βγήκε «καραφούλ επίθεση»: ζήτησε 1400 ευρώ (σχεδόν διπλό μισθό από ένα μέσο μισθό του ιδιωτικού τομέα<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn17" name="_ftnref17" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[17]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>) και κατακόρυφη αύξηση<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn18" name="_ftnref18" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[18]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> των δημοσίων δαπανών. Ζήτησε πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς, και ενώ «μαγειρευόταν» η περαιτέρω αύξηση του χρόνου εργασίας, κάτι που ο νόμος Πετραλιά πέτυχε τελικά εις βάρος όλης της εργατικής τάξης. Ζήτησε να μη γίνει η συνταγματική αναθεώρηση (άρθρο 16), ζήτησε να σταματήσουν οι αναδιαρθρώσεις στον κοινωφελή δημόσιο τομέα (που είναι πια η πρώτη προτεραιότητα στη νεοφιλελεύθερη «ατζέντα αναδιάρθρωσης» του κεφαλαίου και που, όπως δείχνει η μάχη σε ΟΤΕ, Ολυμπιακή, λιμάνια κ.α. τελικά περνάνε). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Ζήτησε δηλαδή πράγματα εύστοχα, αλλά δυστυχώς μέσα σε <u>ένα χρόνιο αγωνιστικό κενό των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και μια χρόνια αμυντική στάση των εργαζομένων στο δημόσιο</u>. <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Ζήτησε πράγματα εύστοχα (όπως το σπάσιμο της λιτότητας, το σταμάτημα της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, το σταμάτημα των αναδιαρθρώσεων στο δημόσιο τομέα) <u>που δυστυχώς μόνος του ο κλάδος των δασκάλων (και οποιοσδήποτε κλάδος) είναι πολύ δύσκολο να τα αποσπάσει</u>, πράγματα <u>στρατηγικής σημασίας</u> για το κεφάλαιο μέσα στο διεθνοποιημένο νεοφιλελευθερισμό, πράγματα <u>που επιβάλλονται </u></span></b><b style=""><u><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >πάρα πολύ βίαια </span></u></b><b style=""><u><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >και αφορούν </span></u></b><b style=""><u><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >όλους τους μισθωτούς</span></u></b><b style=""><u><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > στο σύνολο τους και έτσι τελικά «αναλογικά», χρειάζονται την εμφάνιση ενός δυνατού και συντονισμένου<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn19" name="_ftnref19" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><u><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[19]</span></u></b></span><!--[endif]--></span></span></a> εργατικού κινήματος σε πολλούς κλάδους για να τα παλέψει στα ίσα (η πρόσφατη άλλωστε ήττα στο Ασφαλιστικό το απέδειξε).</span></u></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Με αυτά τα «κρίσιμα» δεδομένα λοιπόν <span style=""> </span>-που αφορούν την κατάσταση και θέση του εργατικού κινήματος και τις κρίσιμες στρατηγικές του κεφαλαίου σε συνθήκες νεοφιλελευθερισμού-<span style=""> </span>τα αιτήματα της ΔΟΕ/Παρεμβάσεων, αν και γενικά ήταν στη σωστή κατεύθυνση, ήταν «απογειωμένα»: <b style="">απογειωμένα από το επίπεδο αγώνα και αυτό-πεποίθησης των άλλων εργαζομένων</b> <b style="">και απογειωμένα από την επάρκεια-δυνατότητα του κλάδου να τα ζητήσει μοναχός του. <o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Το μέτρο των αιτημάτων ήταν «μαξιμαλιστικό»<b style="">, </b>ήταν μέτρο που δεν μπορούσε να επικαλεστεί εύκολα ο καθημερινός εργαζόμενος (δάσκαλος ή μη, δημόσιος ή ιδιωτικός), μέτρο που δεν βοηθά την εύκολη κυκλοφορία του αγώνα με υλικούς όρους<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn20" name="_ftnref20" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[20]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> και σε άλλους κλάδους. <u>Το γεγονός αυτό συνέβαλε κομβικά στη μη-συστράτευση και άλλων εργαζομένων μαζί με τους δασκάλους και στην ήττα μιας απεργίας 6 εβδομάδων. Και πρέπει να το δούμε κατάματα<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn21" name="_ftnref21" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><u><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[21]</span></u></span><!--[endif]--></span></span></a>.</u><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:16pt;">
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:16pt;">
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:16pt;">Η. 2<sup>η</sup> και 3<sup>η</sup> εβδομάδα: <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:14pt;">Το «φάλτσο» της Μαριέττας και η διαδικασία συσπείρωσης της βάσης<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Γυρίζοντας πίσω στην ιστορία της απεργίας, η <b style="">Δευτέρα (25/9) είναι σίγουρα η μέρα-<u>κλειδί</u></b>. Ο κόσμος μπαίνει<span style=""> </span>στην απεργία εκείνη τη μέρα για να διαδηλώσει και βλέπει ξεκάθαρα απέναντι του τον εχθρό: Την αδιάλλακτη Μαριέττα που κοροϊδεύει και απαξιώνει τον κόσμο στα ίσα. <b style="">Εκεί αρχίζει λοιπόν μια διαδικασία <u>ανασυγκρότησης της βάσης</u> με βοήθεια/αφορμές: <o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >α) Κυρίως τον εμπαιγμό και το απαξιωτικό ύφος του Υπουργείου. Πραγματικά όλοι, και όχι μόνο οι δάσκαλοι, κατάλαβαν πως ήταν κοροϊδία να δώσεις στους εργαζόμενους ένα επίδομα που δικαιούνται εδώ και πολλά χρόνια σε έξι εξάμηνα, δηλαδή σε τρεισήμισι χρόνια! Και επιπλέον να τους λες, «άντε, πάρτε και 2 ευρώ»! <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>β) Την καταστολή στις διαδηλώσεις και τον τρόπο που προβλήθηκε από τα ΜΜΕ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="margin-left: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >(σιδερογροθιά που φορούσε αστυνομικός κτλ.)<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >γ) τη «θετική» στάση των (ΠΑΣΟΚικων) Μ.Μ.Ε-δημοσιογράφων και της «κοινής γνώμης» <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >(όπως αυτή εμφανίζεται δημοσιογραφικά). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Εδώ πριν προχωρήσουμε χρειάζεται μια παρένθεση για το <b style=""><u>ζήτημα της κοινωνικής παρουσίασης της απεργίας από τα ΜΜΕ<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn22" name="_ftnref22" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><u><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[22]</span></u></b></span><!--[endif]--></span></span></a></u></b>. Καταρχήν είναι πια απίστευτος ο βαθμός διαμόρφωσης των κοινωνικών αναπαραστάσεων από τα ΜΜΕ και η διαμεσολάβηση των πραγματικών ανθρώπινων κοινωνικών σχέσεων από την εικόνα, το θέαμα. Γιατί το λέω αυτό; Διότι δάσκαλοι με παθητική και μικρή συμμετοχή <b style="">είδαν ξαφνικά <u>τον εαυτό τους</u> (μετά τη Δευτέρα) να παρουσιάζεται ως «ο πρωτοπόρος στην κοινωνία»: </b>είδαν δηλαδή από την τηλεόραση και τον καναπέ να διαδηλώνουν οι συνάδελφοι τους, να χτυπιούνται από την αστυνομία, είδαν τη «κοινή γνώμη» και τους (άλλοτε εχθρικούς) δημοσιογράφους να υποστηρίζουν το «δίκαιο αγώνα τους» και, με όλα αυτά, <b style="">άρχισαν να νιώθουν ότι κάτι γίνεται και ίσως ότι είναι <u>αυτοί</u> που «πράττουν, αγωνίζονται, χτυπιούνται, υποστηρίζονται».</b> Υπήρχαν δηλαδή περιπτώσεις που περισσότερο ενεργοποιήθηκε ο άλλος από το μέσο (τηλεόραση) παρά από τον απεργό-συνάδελφο που γύριζε τα σχολεία και παρότρυνε για συμμετοχή στην απεργία, διαδήλωση κτλ. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Το οξύμωρο είναι ότι όλο αυτό συνέβη μια χρονική στιγμή όταν (με βάση τις συζητήσεις που είχα με συναδέλφους στη Θεσσαλονίκη) <b style="">ο πραγματικός, άμεσος περίγυρος των δασκάλων <u>φαινόταν να μην ήταν και τόσο θετικός</u> απέναντι στην απεργία τους.</b> Με αυτό τον τρόπο δεν θέλω να πω ότι η απεργία δεν έτυχε κοινωνικής συμπαράστασης. Παρολαυτά, <b style=""><u>είναι ερωτηματικό</u> κατά πόσο υπήρξε αληθινά μεγάλη κοινωνική συμπάθεια για την απεργία .</b> Η άμεση επαφή με τους άλλους (φίλους, γνωστούς, συγγενείς κτλ.) έδειχνε πως <b style=""><i style=""><u>αρχικά</u> (1<sup>η</sup>-2<sup>η</sup> εβδομάδα) η<span style=""> </span>συμπάθεια της κοινωνίας δεν ήταν και τόσο μεγάλη,<span style=""> </span>όσο εμφανίζονταν από (τη θετική προβολή των περισσοτέρων) ΜΜΕ. </i></b>Σε καμιά περίπτωση βέβαια δεν λειτούργησε ο «κοινωνικός αυτοματισμός» όπως σε προηγούμενα χρόνια, σε προηγούμενες κινητοποιήσεις. Αυτό κυρίως που έγινε ήταν το ότι καθώς η απεργία (και η «αδικία» σύμφωνα με τα ΜΜΕ) συνεχιζόταν, καθώς ο κόσμος έβλεπε πως οι απεργοί-εργαζόμενοι μπαίνουν σε τρίτη και τέταρτη εβδομάδα αγώνα χωρίς να κερδίζουν τίποτα, απαξιωμένοι, καθώς οι απεργιακές επιτροπές έκαναν καλή δουλειά στην ενημέρωση γονέων, καθώς και άλλοι χώροι εμπλέκονταν (καθηγητές, μαθητές, φοιτητές) στον αγώνα., <b style="">το κλίμα γίνονταν όλο και πιο θετικό για τους «πρωτοπόρους αγωνιστές-δασκάλους». </b><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Γυρίζοντας πίσω στα γεγονότα, θα πρέπει να πούμε πως ο διαδηλώσεις της Τετάρτης της δεύτερης εβδομάδας (27/9) πληθαίνουν <b style="">αισθητά </b>από κόσμο. Οι ζυμώσεις-συζητήσεις στη βάση ενεργοποιούνται. <b style="">Έτσι αρχίζει και ακούγεται από πολύ κόσμο πως «τα ΜΜΕ παίζουν όλο το οικονομικό και δεν αναδεικνύουν τα θεσμικά».</b> Και η ίδια η ΔΟΕ και ο Μπράτης κριτικάρονται για αυτό. Η βάση θεωρεί πως είναι λάθος, «παγίδα» η συζήτηση μόνο για τα 105 ευρώ (αν και σε καμία περίπτωση -όπως το βίωσα- δεν φαίνεται να πιστεύει και στα 1400). Συζητάει και αναδεικνύει και άλλα ζητήματα, κυρίως αυτό της υποχρηματοδότησης και των νέων βιβλίων που εντατικοποιούν την εργασία δασκάλου-μαθητή. Όλη αυτή η διαδικασία συσπείρωσης-συζήτησης-ζύμωσης αποτυπώνεται και σε επίπεδο Πρωτοβάθμιων Συλλόγων: οι Γενικές Συνελεύσεις Συλλόγων με απαρτία και απόφαση για συνέχιση της απεργίας αυξάνονται στο τέλος της δεύτερης εβδομάδας <b style="">και γίνονται 39.</b> <b style=""><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><b style="">Την τρίτη εβδομάδα οι διαδικασίες ζύμωσης συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα</b>. Η συμμετοχή της ΟΛΜΕ τις δύο πρώτες μέρες με απεργία, και της ΑΔΕΔΥ<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn23" name="_ftnref23" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[23]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> την Πέμπτη, βοηθάει γενικά τη συμμετοχή («ε, αφού εδώ μπήκαν οι καθηγητές, εμείς να μην συμμετάσχουμε;»). Εκείνη τη Πέμπτη (5/10) γίνονται πραγματικά ογκώδη συλλαλητήρια σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη με φοβερό παλμό. Ακούγονται πιο «κοινωνικά» συνθήματα όπως το «1400 για όλο το λαό» στη Θεσσαλονίκη. Διαφαίνεται πως το στοίχημα είναι τελικά πανεργατικό. Διαφαίνεται όμως, την ίδια πάλι εβδομάδα, πως <b style="">ο κόσμος (με εξαίρεση περιοχές της Αθήνας-Κρήτης) έχει επιβάλλει τη δική του μορφή αγώνα: κάνει δηλαδή κυλιόμενη απεργία και όχι πενθήμερη. </b>Έτσι (ήδη ξεκινώντας από τη δεύτερη εβδομάδα) τις μέρες των διαδηλώσεων τα ποσοστά εκτινάσσονται και τις άλλες μέρες είναι πιο μικρά. <b style="">Στο τέλος τελικά της εβδομάδας, οι Σύλλογοι που έχουν απαρτία και απόφαση για συνέχιση του αγώνα με πενθήμερη μειώνονται ξανά σε 28. Γιατί άραγε; Και γιατί ο περισσότερος κόσμος μπαίνει οριστικά σε κυλιόμενες από την τρίτη εβδομάδα και μετά, είναι τόσο το «οικονομικό» που τον πονάει<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn24" name="_ftnref24" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[24]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a>;</b><span style=""> </span><b style=""><i style="">Είναι κυρίως το κοινωνικο-ψυχολογικό, είναι ξεκάθαρο πως η βάση παρέμενε επιφυλακτική, δεν έκανε την υπέρβαση, δεν κατάφερε να «μπει ενεργητικά», να πάρει τον αγώνα αυτή στα χέρια της. </i></b>Και αυτό συνέβη διότι: α) η απεργία καθοριζόταν </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >de</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" > </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >facto</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > «από τα πάνω» και δεν υπήρχαν ουσιαστικά όργανα π.χ. συντονιστικά απεργιακών επιτροπών, που θα αναδείκνυαν περισσότερο το «από κάτω», τη βάση. Περιεχόμενο και μορφή «είχαν κλειδώσει από τα πάνω» αποθαρρύνοντας κάπως μια πιο ενεργητική συμμετοχή της βάσης<span style=""> </span>β) Κυριότερα, η βάση <b style="">δεν έβλεπε ότι διακυβεύεται επίδικο ζήτημα για αγώνα</b>. Κανείς μα κανείς δεν πίστευε ότι θα πάρει 1400 ή ότι θα χρηματοδοτηθεί η Παιδεία με 5%! Τα αιτήματα, όπως ειπώθηκε, ήταν «μαξιμαλιστικά» και κάπως γενικά-αφηρημένα. Δεν υπήρχαν 2-3 πιο επίδικοι, συγκεκριμένοι στόχοι που ο άλλος <u>πιστεύει πραγματικά ότι μπορεί</u> να κερδίσει. <u>Η απεργία πήρε έτσι περισσότερο τη μορφή μιας κοινωνικής διαμαρτυρίας και όχι ενός πραγματικού υλικού αγώνα με στόχο τη νίκη</u><span style=""> </span>γ) Ναι μεν η συμπάθεια από την κοινωνία βελτιωνόταν στη δεύτερη και τρίτη εβδομάδα αλλά <b style="">δεν υπήρχε και κάποιος άλλος δίπλα στους δασκάλους να αγωνίζεται, να είναι στο δρόμο.</b> Αμέτρητοι δάσκαλοι είπαν «που είναι, τι κάνουν οι καθηγητές<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn25" name="_ftnref25" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[25]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>»; Πολλοί ένιωθαν πως μόνοι είναι δύσκολο να σηκώσουν το «βαρύ φορτίο» (αν και κάποιοι ευχαριστιόντουσαν που επιτέλους δεν ήταν «ουρά» της ΟΛΜΕ)<span style=""> </span><span style=""> </span>δ) <span style=""> </span>Η πλειοψηφία των δασκάλων ήταν, όπως προαναφέρθηκε, εδώ και χρόνια στην κοινωνική αδράνεια. Ήταν αντικειμενικά δύσκολο δηλαδή για πολλούς συναδέλφους να ανατρέψουν όλα αυτά με μιας: να ανατρέψουν τα «συντηρητικά, συναινετικά ανακλαστικά» που γεννιούνται λόγω των «παραγόντων (μικρο)αστικοποίησης» που περιγράφτηκαν, να ανατρέψουν την κοινωνική αδράνεια και τη μοιρολατρία ότι «τίποτα δεν αλλάζει», να ανατρέψουν τις διαδικασίες ανάθεσης με τον οποίο λειτουργεί ο δασκαλικός συνδικαλισμός, <b style="">να «μεταμορφώσουν» τελικά τον ίδιο τους τον εαυτό σε δυναμικό απεργό με λόγο για τα πράγματα</b>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:16pt;">
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:16pt;">
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:16pt;">Θ. 4<sup>η</sup> εβδομάδα</span></b><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;">Σημάδια κόπωσης και έλλειψης στόχου στους δασκάλους. Νέοι σύμμαχοι όμως στο δρόμο.<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Η τέταρτη εβδομάδα είναι η κορύφωση και ταυτόχρονα η αρχή της «αντίστροφης μέτρησης» για την απεργία των δασκάλων. Η μορφή των κυλιόμενων απεργιών κάνει την εμφάνιση της και στην Αθήνα, τα ποσοστά συμμετοχής πέφτουν σημαντικά., κατά 15-20% περίπου. Όλο και περισσότεροι δάσκαλοι αρχίζουν και αναρωτιούνται για το «που πάμε» καθώς η κυβέρνηση φαίνεται αδιάλλακτη, δεν συζητά καν, όλο και περισσότεροι σκέφτονται ότι ίσως θα ήταν δόκιμο να αλλάξει η μορφή της απεργίας, όλο και περισσότεροι διαισθάνονται ότι η απεργία δεν θα τα καταφέρει <b style="">αλλά και το ότι δεν γίνεται ακριβώς για να τα καταφέρει, αλλά για να εκφράσει το «γαμώτο», τη δυσαρέσκεια του κλάδου, την αξιοπρέπεια του μετά το «φτύσιμο» (χρόνιο και πρόσκαιρο από τη Μαριέττα στις 25/9)</b>. Στο συνδικάτο είναι φανερό ότι όλο και περισσότεροι, από όλες τις παρατάξεις που ψηφίζουν υπέρ της συνέχισης, σκέφτονται ότι ίσως πρέπει να αλλάξει μορφή η απεργία. Όμως είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει μορφή η απεργία γιατί: α) πολλοί Σύλλογοι στην Αθήνα-Κρήτη έχουν κεκτημένη ταχύτητα και επιβάλλουν τη συνέχιση με πενθήμερες (είναι οι 30 περίπου Σύλλογοι <b style="">που από εκείνη την εβδομάδα και μετά θα παραμείνουν «σταθεροί»</b>, δηλαδή θα είναι αυτοί οι Σύλλογοι που θα έχουν απαρτία και απόφαση για συνέχιση της απεργίας στην Ολομέλεια των Προέδρων, στο τέλος των απεργιακών εβδομάδων) <span style=""> </span>β) Εκκρεμεί σίγουρα και άλλο ραντεβού με την Υπουργό, δεν γίνονταν να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση το ζήτημα μόνο με τη συνάντηση της 25/9, ειδικά μετά τη μεγάλη δυναμική και δημοσιότητα που πήρε το θέμα <span style=""> </span>γ) η πλειοψηφική ΠΑΣΚ δεν θέλει να δείξει ότι έκανε την απεργία μόνο για αντιπολιτευτικούς λόγους και περιμένει και τα αποτελέσματα των Δημοτικών Εκλογών. Στο επίπεδο των απεργιακών επιτροπών και της αγωνιζόμενης βάσης, η «δουλειά» παίρνει άλλη τροπή, το βάρος τώρα δίνεται στην ενημέρωση των γονιών και των τοπικών κοινωνιών και των άλλων εργαζομένων, και όχι τόσο στο γύρισμα των σχολείων για να «ζυμωθεί ο άλλος» να κατέβει στην απεργία. Άλλωστε όλοι πια στα σχολεία γνωρίζουν για την απεργία και έχουν πάρει θέση. Πραγματικά η δουλειά των απεργιακών επιτροπών στοχεύει την κοινωνία και είναι πάρα πολύ καλή, γίνονται ενημερώσεις των γονιών στα σχολεία, όπου και γονείς οι οποίοι είναι αρνητικοί απέναντι στην απεργία αλλάζουν στάση μετά την κουβέντα (αυτή η δουλειά θα φανεί πολύ την αμέσως επόμενη εβδομάδα). Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί πως στη Θεσσαλονίκη γίνεται μια ύστατη προσπάθεια για να γίνει συντονιστικό απεργιακών επιτροπών (πρόταση που κατέθεσα προσωπικά σε συνάντηση των Παρεμβάσεων μετά το μεγάλο συλλαλητήριο της τρίτης εβδομάδας στις 5/10 και με την αγωνία -και λάθος εκτίμηση- ότι οι ΠΑΣΟΚοι το πάνε για κλείσιμο αφού στην ΟΛΜΕ δεν ζητούν απεργία διαρκείας). Η πρόταση δεν στηρίχτηκε θερμά παρά από λίγα μέλη των Παρεμβάσεων, και την τέταρτη εβδομάδα, δύο συναντήσεις που έγιναν για αυτό το σκοπό απέτυχαν<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn26" name="_ftnref26" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[26]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Η απεργία είχε μπει στον «αυτόματο πιλότο». <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><span style=""> </span><span style=""> </span>Στο δρόμο, οι διαδηλώσεις της 11<sup>ης</sup> Οκτωβρίου θα έχουν τον ίδιο περίπου μεγάλο όγκο, θα εκφράζουν την κοινωνική διαμαρτυρία, με άλλη όμως σύνθεση τώρα: οι δάσκαλοι που κατεβαίνουν μειώνονται κάπως (στη Θεσσαλονίκη τουλάχιστον) αλλά έρχεται ενίσχυση από μαθητές των καταλήψεων, περισσότερους καθηγητές και λίγους φοιτητές. Για πρώτη φορά βλέπουμε στο δρόμο τα «κομμάτια» της Δημόσιας Εκπαίδευσης να πορεύονται μαζί, φαίνεται το πως θα μπορούσε να είναι ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο στο δρόμο. Αλλά ας δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα το τι συμβαίνει με το κάθε «κομμάτι».<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Οι καθηγητές</span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > την 4<sup>η</sup> εβδομάδα συμμετέχουν ξανά με 2μερη (και μία μέρα από την ΑΔΕΔΥ στις 11/10). Η εισήγηση για διήμερη στο τέλος της 3<sup>ης</sup> εβδομάδας από την ΟΛΜΕ έδειχνε πως οι (πλειοψηφικοί) ΠΑΣΟΚοι της ΟΛΜΕ δεν ήθελαν να στηρίξουν τη ΔΟΕ, για την ακρίβεια έδιναν μια καλή «πάσα» στα αδέρφια τους στη ΔΟΕ να πουν ότι δεν υπάρχει στήριξη και ότι η απεργία πρέπει αργά ή γρήγορα να κλείσει (λάθος εκτίμηση). Στις ΕΛΜΕ, τους τοπικούς συλλόγους καθηγητών, η κινητικότητα δεν ήταν μεγάλη, περισσότερες ΕΛΜΕ πήραν απόφαση για συμπόρευση με τη ΔΟΕ, σε σχέση με την τρίτη εβδομάδα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν συγκροτήθηκε πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ της συστράτευσης με τους απεργούς δασκάλους. Στην ουσία αυτοί που ενδιαφέρονταν ήταν οι «πολιτικοποιημένοι», <b style="">η βάση των καθηγητών ήταν πολύ «παγωμένη»<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn27" name="_ftnref27" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[27]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a></b>. Η εξάπλωση των καταλήψεων των μαθητών στην αρχή της τέταρτης εβδομάδας θα κλείσει τα σχολεία, κάτι το οποίο δύσκολα θα γίνονταν από τους καθηγητές. Έτσι, οι μαθητές παίρνουν στην ουσία τη σκυτάλη. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Στο κατέβασμα των <b style="">μαθητών</b> θα παίξει καίριο ρόλο η παρέμβαση του ΚΚΕ. Το ΣΑΣΑ (Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας), μακρύ χέρι της πολιτικής του ΚΚΕ στους μαθητές, <i style="">θα καταφέρει να κινητοποιήσει μαθητές αλλά και την ίδια στιγμή να τους ελέγξει πλήρως.</i> Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στην πορεία στην Αθήνα: τα μπλοκ των μαθητών που συσπειρώνονταν γύρω από το ΣΑΣΑ δεν ακολούθησαν τους δασκάλους σε όλη τη διάρκεια της πορείας αλλά κάποια στιγμή αποχώρησαν οργανωμένα για να πάνε σε…συνέλευση. Υπήρχαν βέβαια και μαθητές που λειτούργησαν πιο αυτόνομα και ακολούθησαν αυτό που τους φαινόταν λογικό, την πορεία δηλαδή σε όλη τη διάρκεια της. Όσον αφορά τώρα τα κίνητρα των μαθητών για να αρχίσουν τις καταλήψεις και να κατεβούν στο δρόμο, <b style="">αυτά δεν ταυτίζονταν με τα βασικά κίνητρα των δασκάλων παρά στο υπάρχον ζήτημα της απαξίωσης/υποχρηματοδότησης των σχολείων. </b>Τα ζητήματα που έμπαιναν μπροστά στα συνθήματα των μαθητών αφορούσαν τη χειραγώγηση-εντατικοποίηση τους από το σύγχρονο σχολείο, την έλλειψη χρηματοδότησης και την απαξίωση των σχολείων. Σίγουρα <i style="">η εντατικοποίηση της εργασίας των μαθητών</i> στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, μετά τη μεταρρύθμιση Αρσένη, ήταν ένα υπόρρητο κίνητρο για να βγουν οι μαθητές στο δρόμο. Επιπλέον, <i style="">το όριο της «βάσης του 10»</i> που εφαρμόστηκε το καλοκαίρι και απέκλεισε χιλιάδες μαθητές από την εισαγωγή τους στα «άδεια» τμήματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, φάνηκε να ανησυχεί και να κινητοποιεί πολλούς μαθητές. Ακόμα, η δημιουργία των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ στη θέση των ΤΕΕ, δηλαδή <i style="">το νέο πείραμα στην ήδη πολύ απαξιωμένη Τεχνική Εκπαίδευση</i>, μπορεί να ώθησε κάποιους μαθητές από αυτά τα σχολεία να κατέβουν στο δρόμο. Παρολαυτά, ο καθοριστικός ρόλος του ΚΚΕ για τη συμμετοχή των μαθητών, καθώς και η έλλειψη αυτόνομου πολιτικού λόγου που παρατηρήθηκε σε πολλούς μαθητές, έδειχνε πως <b style="">η κάθοδος στο δρόμο ήταν περισσότερο ένα πρόσκαιρο ξέσπασμα, μια «έμπνευση» από τον αγώνα των εκπαιδευτικών χωρίς τη δικιά της δυναμική. <o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Στις διαδηλώσεις εμφανίστηκαν και κάποια μπλοκ Συλλόγων <b style="">Φοιτητών</b>, των πιο ριζοσπαστικών (από τα Πολυτεχνεία κυρίως). Η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών θα παραμείνει στα ιδρύματα, σε ενασχόληση με την εξεταστική.<span style=""> </span>Τα ζητήματα που κινητοποιούν τους φοιτητές είναι αυτά του κινήματος του Μαΐου-Ιουνίου: ο νόμος-πλαίσιο και το άρθρο 16, η προσπάθεια δηλαδή «ιδιωτικοποίησης» του καθεστώτος στα Δημόσια Ιδρύματα με την εντατικοποίηση της εργασίας των φοιτητών (ρύθμιση ν+2, αλυσίδες μαθημάτων κτλ), την κατάργηση της συνδικαλιστικής ελευθερίας τους (υπονόμευση ασύλου), τη (μεγαλύτερη) είσοδο επιχειρήσεων-χορηγών στη χρηματοδότηση και έλεγχο των σπουδών τους κτλ. Κοινός τόπος με τους δασκάλους θα είναι η υποχρηματοδότηση της Παιδείας και η απειλή αναδιάρθρωσης της προς το «ιδιωτικότερο», δηλαδή χειρότερο. Παρολαυτά, <b style="">τα πρωτεύοντα κίνητρα των δύο κομματιών διαφέρουν ριζικά</b>: στους δασκάλους είναι <i style="">η οικονομική-κοινωνική απαξίωση</i> ως μισθωτοί εργαζόμενοι, στους φοιτητές φαίνεται να είναι: α) <i style="">η χειροτέρευση των όρων σπουδών τους με το νόμο-πλαίσιο</i> (χειροτέρευση που ήδη λαμβάνει χώρα π.χ. το Πανεπιστήμιο είναι πιο εντατικοποιημένο απ’ ότι παλιότερα και το κόστος του μεγαλώνει, κάτι που έχει οδηγήσει πολύ περισσότερους φοιτητές να εργάζονται σε επισφαλείς συνθήκες για να τα βγάλουν πέρα) <span style=""> </span>β) ο κόσμος της <i style="">εργασιακής-υπαρξιακής αβεβαιότητας</i> στον οποίο βλέπουν να μπαίνουν στο κοντινό μέλλον (και τους αγχώνει στο παρόν), δηλαδή η εντατικοποίηση και υποτίμηση τους ως μελλοντικοί (και κάποιοι ως νυν) εργαζόμενοι, ως νέοι άνθρωποι με κριτική σκέψη και υψηλές προσδοκίες, όνειρα για τη ζωή. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Τέλος, από το πανεκπαιδευτικό μέτωπο έλλειπε ένα τεράστιο κομμάτι. Δεν μιλάω καν για τις καθαρίστριες στα σχολεία ή τους σχολικούς φύλακες κτλ., για όσους άλλους δηλαδή ασχολούνται στον κλάδο της εκπαίδευσης <i style="">χωρίς την ιδιότητα του εκπαιδευτικού<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn28" name="_ftnref28" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[28]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a></i>. Μιλάω όμως για το τεράστιο κομμάτι των <b style="">εκπαιδευτικών του ιδιωτικού τομέα</b>, αυτών που δουλεύουν στην «παραπαιδεία» (φροντιστήρια, ΙΕΚ, Ξένες Γλώσσες κτλ), που είναι 130.000 άτομα από το σύνολο των 300.000 που δουλεύουν στον κλάδο «εκπαίδευση», σχεδόν οι μισοί! Αυτοί λοιπόν; Δεν έχουν λόγο για τα ζητήματα της Παιδείας; Δεν έχουν λόγο για τη θέση τους ως εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί; Γιατί έλλειπαν; Οι λόγοι είναι προφανείς: Α) Πώς να βγουν στο δρόμο, όταν εργάζονται στο καθεστώς «δεσποτισμού» του ιδιωτικού τομέα όπου κάθε συνδικαλιστική δράση διώκεται με σκληρό τρόπο<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn29" name="_ftnref29" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[29]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>; Και οι «ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί» έχουν κάθε λόγο να φοβούνται την απόλυση (αν και δεν θα χάσουν υψηλά μεροκάματα) διότι πολλοί απόφοιτοι «καθηγητικών» σχολών περιμένουν «έξω από την πόρτα», υπάρχει δηλαδή συνεχής προσφορά εργασίας προς τους εργοδότες<span style=""> </span>Β) Η σύνθεση είναι <u>φοβερά ετερογενής</u>, υπάρχουν πολλές διαιρέσεις που εμποδίζουν την οργάνωση και τον αγώνα. Επιγραμματικά αναφέρω: 1) ο κλάδος της «ιδιωτικής» εκπαίδευσης, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, <i style="">έχει ίσως τη μεγαλύτερη ποικιλία εργασιακών σχέσεων,</i> όπως άφθονη «μαύρη» εργασία, ωρομίσθια δουλειά, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, σχέσεις «ελεύθερου επαγγελματία» («ιδιαίτερα», σύμβαση έργου) κτλ. 2) οι χώροι δουλειάς είναι πολλοί/διαφορετικοί και μικροί, με λίγο προσωπικό, όπου δεν μπορεί να σταθεί εύκολα έξω-θεσμική οργάνωση ή θεσμική, δηλαδή επιχειρησιακό σωματείο. Απομένει<i style=""> </i>μόνο η «κλαδική» κάλυψη σε περίπτωση που υπάρχει μια δράση<span style=""> </span>3) Ένας εκπαιδευτικός στον ιδιωτικό τομέα (με τις πενιχρές αμοιβές), μπορεί να εργάζεται ταυτόχρονα σε πολλούς χώρους, με πολλούς εργοδότες, <i style="">χωρίς δηλαδή μια σταθερή αναφορά</i> 4) Πολλοί εκπαιδευτικοί, μέσα στο άθλιο καθεστώς εργασίας της «παραπαιδείας» (και χωρίς να έχουν «βγει» αγώνες που θα βελτιώνουν κάπως το καθεστώς), έχουν τελικά ως μοναδική προσδοκία και ενδιαφέρον, όχι το πώς θα βελτιώσουν τις συνθήκες εκεί που εργάζονται, αλλά <i style="">στο πώς κάποια στιγμή θα καταφέρουν να μπουν στο «όνειρο», στη Δημόσια Εκπαίδευση</i>. Πολλοί μάλιστα θέλουν να βλέπουν ως εφήμερο αυτό που κάνουν, μια «παρένθεση».<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Γ) Τα επίδικα ζητήματα για τους «ιδιωτικούς» εκπαιδευτικούς σχετίζονται λοιπόν με το πολύ άσχημο καθεστώς εργασίας (εντατικοποίηση, μη-ασφάλιση, κακοπληρωμή κτλ.)<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn30" name="_ftnref30" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[30]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> και το «όνειρο»: τον τρόπο πρόσβασης κάποια στιγμή στη Δημόσια Εκπαίδευση. Όμως τα πρωτεύοντα ζητήματα που έβαλαν οι ήδη «δημόσιοι» εκπαιδευτικοί (αύξηση μισθού, αύξηση χρηματοδότησης των δημόσιων σχολείων, γενικά «αναβάθμιση» και προστασία της Δημόσιας Εκπαίδευσης) <b style="">δεν αφορούσαν (και έτσι δεν άγγιξαν) παρά ελάχιστα τον «ταξικό αδερφό», τον εκπαιδευτικό του φροντιστηρίου</b>. Πραγματικά, αν δούμε προσεχτικά, στο (μεγάλο) πλαίσιο αιτημάτων της ΔΟΕ, η<span style=""> </span>αναφορά στην ήδη υπάρχουσα ιδιωτική εκπαίδευση είναι ελάχιστη και έμμεση (υπήρχε το αίτημα για «μαζικούς διορισμούς για να καλυφθούν τα κενά» που στο δημόσιο λόγο μπήκε στο «καλάθι των θεσμικών»). Στα αιτήματα των καθηγητών, όπου εκεί μπαίνει κομβικά το ζήτημα της «παραπαιδείας», η αναφορά ήταν μηδαμινή<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn31" name="_ftnref31" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[31]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>! Τέλος, οι μαθητές έβαζαν κάπου το ζήτημα της «παραπαιδείας» και οι φοιτητές δεν αναφέρονταν καν. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Όλα λοιπόν τα παραπάνω συντέλεσαν σε κάτι που οι περισσότεροι, δυστυχώς, το θεωρήσαμε «φυσικό»: οι 130.000 εκπαιδευτικοί της «παραπαιδείας» να μην είναι στο δρόμο<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn32" name="_ftnref32" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[32]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>, <b style="">να μην θεωρούνται μέρος αυτού που γίνονταν</b>.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;">
<br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;">
<br /><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style=""> </span><o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><o:p> </o:p></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >Ι. <span style=""> </span>5<sup>η</sup> <span style=""> </span>και 6<sup>η</sup> εβδομάδα: </span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" lang="EN-US" >This</span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" lang="EN-US" > </span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" lang="EN-US" >is</span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" lang="EN-US" > </span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" lang="EN-US" >the</span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" lang="EN-US" > </span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" lang="EN-US" >end</span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >…<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Την Κυριακή 15/10 γίνονται Δημοτικές Εκλογές όπου το αποτέλεσμα τους δείχνει ότι δεν αμφισβείται η πολιτική ηγεμονία της ΝΔ. Αυτό σίγουρα το μετράνε όλοι οι θεσμικοί συνδικαλιστές. Την Τρίτη 17/10 γίνεται 2<sup>η</sup> συνάντηση ΔΟΕ και ΟΛΜΕ με την Υπουργό. Η Υπουργός, μετρώντας και το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών, δεν δεσμεύεται σε κανένα αίτημα, παρά μόνο στο να γίνει υποχρεωτική η προσχολική αγωγή για ένα έτος (και χωρίς να παρουσιάσει το πώς θα γίνει αυτό – κάτι που στη συνέχεια οδήγησε στο πέρασμα του νηπιαγωγείου σε δήμους και ιδιώτες). Η απεργία συνεχίζεται την «κουτσή» 5<sup>η</sup> εβδομάδα («κουτσή» γιατί στις περισσότερες περιοχές της χώρας η απεργία ήταν για 3 μέρες, Τρίτη-Τετάρτη-Πέμπτη, λόγω εκλογών) με μεγάλη συμμετοχή τη μέρα της πορείας (18/10). Στο δρόμο παραμένει η ίδια σύνθεση που εμφανίστηκε την τέταρτη εβδομάδα, με ελαφρά ενισχυμένα τα μπλοκ μαθητών-φοιτητών και με μεγαλύτερη παρουσία (των γενικά λίγων) εργαζομένων από τον ιδιωτικό τομέα. Πιο πολλοί σύλλογοι γονέων παίρνουν θέση στα πράγματα, στηρίζοντας τους δασκάλους π.χ. γίνεται κατάληψη στο 9<sup>ο</sup> Δημοτικό Σχολείο Καλαμαριάς (Φοίνικας) αλλά και σε άλλα σχολεία της Ελλάδας (Σεπόλια, Κρήτη, Κέρκυρα κ.α.). Την Παρασκευή 20/10 γίνεται ολομέλεια Προέδρων στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας έχει ακουστεί πως η ΔΟΕ προσανατολίζεται να κηρύξει τριήμερη απεργία για να γίνουν οι παρελάσεις της 28<sup>ης</sup> Οκτωβρίου κανονικά. Αυτό εξοργεί τους περισσότερους απεργούς και <b style="">δίνει μια μοναδική ευκαιρία να αμφισβητηθεί ο ιδεολογικός ρόλος του σχολείου και κυρίως να αναδειχτεί η ταξική ταυτότητα εις βάρος της εθνικής ενότητας</b>. Τελικά, μετά τις αντιδράσεις στη βάση που αγωνίζεται, στην Ολομέλεια των Προέδρων ο Μπράτης αναγκάζεται να δεσμευτεί για πενθήμερη.<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Η έκτη εβδομάδα ξεκινά με επικείμενο ραντεβού της ΔΟΕ με τον Πρωθυπουργό την Τρίτη 24/10. Ενισχυμένος από την ολοκλήρωση των δημοτικών εκλογών, όπου η ΝΔ δεν αμφισβητήθηκε, ο Καραμανλής δεν δεσμεύεται σε τίποτα ουσιαστικό και απλά… βελτιώνει…τις δόσεις (!) του περιβόητου επιδόματος, <span style=""> </span>επικαλώντας «τα προβλήματα της οικονομίας» και ζητώντας από τους εκπαιδευτικούς «να πράξουν υπεύθυνα». Την ίδια στιγμή έχει εισπράξει τη «χείρα βοηθείας» από το ΠΑΣΟΚ που ζητάει αναβολή της συζήτησης για την αναθεώρηση του άρθρου 16 που θα γινόταν στις 25/10 (γεγονός που συσπείρωνε τον εκπαιδευτικό κόσμο -και ειδικά τους φοιτητές- όπως φάνηκε και το Γενάρη του 2008). Η απεργία έχει χαμηλά ποσοστά όλη την εβδομάδα αλλά τη μέρα του συλλαλητηρίου της 25<sup>ης</sup> Οκτωβρίου γίνεται χαμός, ειδικά στην Αθήνα. Ύστατες προσπάθειες γίνονται για συντονισμό των απεργιακών επιτροπών, κυρίως από κόσμο από τις ΕΛΜΕ Πειραία και Α.Λιοσίων<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn33" name="_ftnref33" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[33]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Την Παρασκευή 27/10 (αλλά ουσιαστικά από την Τετάρτη 25/10 μετά το συλλαλητήριο), η ΔΟΕ κλείνει την απεργία μετά από πρόταση των Παρεμβάσεων για δύο 24ωρες τις δύο επόμενες εβδομάδες του Νοέμβρη, ενώ η ΟΛΜΕ δεν αποφασίζει καν απεργία! Προς έκπληξη όλων, η ΠΑΣΚ έχει καταφέρει να μην αναδειχτεί σε «ξεπουλημένο τομάρι» όπως το ’97. Η απεργία κλείνει άσχημα. Χωρίς κάποια υλική νίκη, χωρίς προοπτική για τη συνέχεια, με την απειλή της «αναπλήρωσης των χαμένων ωρών» πάνω από τα κεφάλια μας (συζήτηση στην οποία μπήκε η ΔΟΕ, ήδη πριν την 6<sup>η</sup> εβδομάδα, και η οποία τελικά απορρίφθηκε στη συνέχεια της χρονιάς, από τη βάση των εκπαιδευτικών, με σημαντική αποφασιστικότητα).</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;">
<br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;">
<br /><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:16pt;">Κ. Συμπεράσματα, με τη βοήθεια 2 χρόνων που διαμεσολάβησαν…<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><o:p> </o:p></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><o:p> </o:p></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style=""> </span><o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style=""> </span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Είναι πολύ δύσκολο να μετρήσεις τι κατακτήθηκε και τι χάθηκε στη συγκεκριμένη απεργία. Πρέπει όμως νηφάλια να δούμε κάποια δεδομένα:<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Η απεργία δεν πέτυχε <b style="">καμία υλική νίκη</b>, εκτός από το να δοθεί το περιβόητο επίδομα σε δόσεις και να θεσμιστεί υποχρεωτική<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn34" name="_ftnref34" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[34]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> η προσχολική αγωγή για ένα έτος. Καθώς δεν διασαφηνίστηκε το πώς θα γίνει υποχρεωτική, με τι κονδύλια και δομές, το Υπουργείο «αντέστρεψε το αίτημα» και το χρησιμοποίησε για να παραχωρήσει τη λειτουργία των νηπιαγωγείων σε ιδιώτες και δήμους. Η μάχη για το ζήτημα των νηπιαγωγείων έχει μπει από τότε σε νέα βάση.<o:p></o:p></span></li><li class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >«Αν μετά κάποιον αγώνα οι εργάτες παραμείνουν διαιρεμένοι και ανοργάνωτοι, αυτό είναι μια ήττα τους, ακόμα κι αν έχουν κατακτήσει κάτι τι. Αν, αντίθετα, με το τέλος του αγώνα οι εργάτες είναι περισσότερο ενωμένοι κι οργανωμένοι, αυτό είναι μια νίκη, ακόμα κι αν δεν έχουν ικανοποιηθεί όλες οι διεκδικήσεις.»<o:p></o:p></span></i></li></ul> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 180pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Από το βιβλίο του Νάννι Μπαλεστρίνι, Τα Θέλουμε Όλα.<o:p></o:p></span></i></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span></i><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Αυτή η άποψη που ανήκει σε έναν εργάτη της ΦΙΑΤ περικλείει κατά τη γνώμη μου μια μεγάλη αλήθεια. Πέρα από την υλική νίκη ή όχι ενός αγώνα, που σίγουρα έχουμε μεγάλη ανάγκη στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού, στα χρόνια των εργατικών ηττών, αυτό που μετράει ακόμα περισσότερο είναι το πώς αφήνει τους εργαζομένους ο αγώνας: πιο ενωμένους και οργανωμένους, πιο δυνατούς, ή το ίδιο διασπασμένους και αδύναμους όπως πριν. Με την άνεση των 2 χρόνων που διαμεσολάβησαν από την απεργία, μπορούμε να δούμε σήμερα <b style="">τρία ιστορικά γεγονότα που αποδεικνύουν ότι ο αγώνας των δασκάλων, μάλλον τους άφησε το ίδιο αδύναμους (ή ελάχιστα ενδυναμωμένους αν προτιμάτε) με παλιότερα</b>: <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Α) η πλήρης απουσία τους -πέρα από ορισμένους ριζοσπαστικοποιημένους/πολιτικοποιημένους- στον αγώνα των φοιτητών που έλαβε χώρα μόλις τρεις μήνες μετά την απεργία, από το Γενάρη ως το Μάρτη του 2007. Δεν μιλάμε για την απουσία της ΔΟΕ, αλλά κυρίως για την απουσία διεργασιών στη βάση των δασκάλων, διαδικασιών που είχαν ως σκοπό τη στήριξη του αγώνα των φοιτητών. <b style="">Αυτό φανερώνει πως η απεργία μας ήταν περισσότερο συντεχνιακή-κλαδική παρά τις προσπάθειες για κοινωνικότητα-καθολικότητα που έγιναν </b>(ειδικά από τις απεργιακές επιτροπές)<b style="">.</b> Δηλαδή <b style="">το περιεχόμενο της απεργίας,</b> αν και έθετε ζητήματα που γενικά αφορούν όλη την εργατική τάξη (λιτότητα, ασφάλιση, κοινωνικός μισθός κτλ.) καθώς και όλη την εκπαίδευση (αξιολόγηση-μετρησιμότητα-εντατικοποίηση, επιχειρηματικοποίηση κτλ.), <b style="">κωδικοποιήθηκε σε επίπεδο δασκάλων και δεν μπόρεσε να γίνει πραγματική «σύνδεση» με το τι γίνεται σε άλλα κομμάτια της εκπαίδευσης και της εργατικής τάξης. <o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Ακόμα, οι ίδιοι οι απεργοί δέχθηκαν οι περισσότεροι το περιεχόμενο της ΔΟΕ και «δεν το πήγαν παραπέρα» Μπορεί να ακούγονταν παράπονα για το πώς διατυπώνονταν τα αιτήματα, για το πώς αναλύονταν (π.χ. το ζήτημα της υποχρηματοδότησης ή της αξιολόγησης) αλλά η βάση δεν «ξέφυγε» ως προς το περιεχόμενο από τις γενικές κατευθύνσεις των αιτημάτων (δεν έγινε παρά ελάχιστη π.χ. συζήτηση και κριτική στο περιεχόμενο της εργασίας του δασκάλου, στο τι διδάσκω και πως). Μπορεί να φαινόταν υπόρρητα <b style="">το ζήτημα της αλλοτρίωσης</b> που βιώνει ο δάσκαλος στο απαξιωμένο (υλικά και νοηματικά) εκπαιδευτικό σύστημα (οι δάσκαλοι π.χ. στο Σύνταγμα τραγουδούσαν το </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >The</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" > </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >Wall</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > των </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >Pink</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" > </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >Floyd</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >, τον ύμνο της από-σχολειοποίησης!!!, φώναζαν «και μια, και δυο, και δέκα εβδομάδες, εμείς θα απεργούμε ως το 3000» ή «δεν είμαστε καλά-δεν έχουμε μυαλό, σας χαρίζουμε και τον άλλο τον μισθό») αλλά όλο αυτό το συναίσθημα που έδειχνε την <i style="">άρνηση της επιστροφής στη μιζέρια της τάξης και της καθημερινότητας</i> και βαθύτερα την αλλοτρίωση της εκπαιδευτικής εργασίας και τους εκπαιδευτικού συστήματος, αυτή η άρνηση, έμεινε «στα βάθη των ψυχών μας» και δεν έγινε ρητό περιεχόμενο εκ μέρους μας. Η απεργία ήταν λοιπόν -κατά τη γνώμη μου- έκφραση <i style="">μιας ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ κατάστασης:</i> του «ειδικού», του «τεχνίτη», που αρχίζει πια και νιώθει «ανειδίκευτος», «αναλώσιμο γρανάζι», της κίνησης από την «τυπική υπαγωγή της εργασίας στο κεφάλαιο» (που ισχύει σήμερα στους δασκάλους) προς την «πραγματική υπαγωγή» που προωθείται όλο και περισσότερο με την τυποποίηση-ποσοτικοποίηση-εντατικοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, του ξεσπάσματος από τον «απαξιωμένο» μισθωτό που νιώθει και «αλλοτριωμένος» μισθωτός. Θεσμικά, δημόσια, με τα αιτήματα, με τα πανό, εκδηλώθηκε το πρώτο: η απαξίωση. Συναισθηματικά και μόνο υπόκωφα εκδηλώθηκε και το δεύτερο, η αποξένωση από το σχολείο, η αλλοτρίωση<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn35" name="_ftnref35" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[35]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Β) η πλήρης αδυναμία να αντιμετωπιστεί στις αρχές της επόμενης χρονιάς το πέρασμα της λειτουργίας νηπιαγωγείων σε ιδιώτες και δήμους (Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2007). Το ζήτημα των νηπιαγωγείων αντιμετωπίστηκε από πολλούς ως «ζήτημα των νηπιαγωγών», κάτι που έδειξε ότι οι διαιρέσεις που αμφισβητήθηκαν με τον αγώνα επανεμφανίστηκαν.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Γ) η αδυναμία σοβαρής απεργιακής κινητοποίησης στη συγκυρία του Ασφαλιστικού, ειδικά τον Μάρτη του 2008<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn36" name="_ftnref36" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[36]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Μόνο η σημαντική εναντίωση στα σχέδια της «αναπλήρωσης των χαμένων ωρών» ήταν μια ένδειξη δύναμης. Και μάλλον έχει να κάνει με το ότι το συγκεκριμένο ζήτημα <b style="">συνδεόταν με τον ίδιο τον αγώνα της απεργίας</b>, μάλλον δείχνει ότι οι εκπαιδευτικοί δεν ήθελαν να απαξιωθεί <i style="">και η μάχη τους.</i> <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Η απεργία λοιπόν δεν ανέβασε το επίπεδο ενότητας-οργάνωσης-δύναμης του κλάδου σε σχέση με πριν το 2006</span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >. Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως αποτέλεσμα της σφοδρής ήττας, αφού μετά από 6 εβδομάδες αγώνα σχεδόν τίποτα υλικό δεν επιτεύχθη. Αυτή είναι η μισή όμως αλήθεια. Η άλλη μισή είναι <i style="">το πώς διεξάχθη αυτός ο αγώνας.</i> Διεξάχθη <span style=""> </span>-όχι μέσω των οργάνων αγώνα που έφτιαξαν οι ίδιοι οι απεργοί εκπαιδευτικοί- αλλά κυρίως με τη διαμεσολάβηση και εν τέλει ΕΠΑΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ της ΔΟΕ, της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn37" name="_ftnref37" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[37]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Οι απεργιακές επιτροπές έκαναν κυρίως δουλειά λάντζας (αφισοκόλληση, μοίρασμα προκηρύξεων κτλ.), δεν συντονίστηκαν, δεν έγιναν η ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΟΜΗ διαχείρισης της απεργίας, σε αντιπαράθεση με το Δ.Σ. της ΔΟΕ. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Η ευθύνη των Παρεμβάσεων είναι καταλυτική για αυτή την εξέλιξη και περιγράφτηκε παραπάνω. Από την αρχή της κήρυξης της απεργίας ως το κλείσιμο της περπάτησαν «στο σχοινί της ΔΟΕ». Και αυτή η επιλογή τους δεν έγινε χωρίς αντιφάσεις εντός τους. Πραγματικά η απεργία του 2006 αποτέλεσε την αρχή της κρίσης μέσα στις Παρεμβάσεις. Μιας κρίσης που εκδηλώθηκε πολύ έντονα πριν το Συνέδριο της ΔΟΕ το 2008 και μπορεί να κωδικοποιηθεί στο εξής δίπολο: <i style="">«εκπροσωπούμε τον κόσμο, τους απεργούς» ή «είμαστε οι απεργοί, η αγωνιστική μειοψηφία»</i>. Εξηγούμαι: όσοι βλέπουν τον εαυτό τους ως εκπρόσωπο των απεργών, των δασκάλων, του κλάδου, έτειναν στην απεργία να κοιτούν το «μέσο όρο», τον «μέσο δάσκαλο και πόσο τραβάει». Με αυτή την οπτική, η συνέχιση της απεργίας και 7<sup>η</sup> εβδομάδα δεν είχε νόημα αφού «ο μέσος δάσκαλος-ψηφοφόρος που εκπροσωπούμε» έχει γυρίσει στην τάξη. Με αυτή την οπτική, «πράξαμε υπεύθυνα που ζητούσαμε το κλείσιμο του αγώνα και πιο νωρίς από την 6<sup>η</sup> εβδομάδα». Με αυτή την οπτική, «ο κλάδος δεν αντέχει άλλη μεγάλη απεργία για το Ασφαλιστικό το 2008». Όσοι, από την άλλη μεριά, βλέπουν τον εαυτό τους ως «εμείς είμαστε οι απεργοί, η δυναμική μειοψηφία που κινεί και παρασέρνει όλο τον κλάδο», ήθελαν να συνεχιστεί η απεργία, ο αγώνας, η άρνηση. Ήθελαν αγώνα στο Ασφαλιστικό, να μην το «καταπιούν αμάσητο». <b style="">Δεν πρόκειται εδώ «για αριστερά ή δεξιά αντανακλαστικά», «για ρεφορμισμό ή υπερ-επαναστατικότητα», ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ</b>: εκπρόσωπος του υποκειμένου (συντηρητικού ή αγωνιστικού) ή το ίδιο το αγωνιζόμενο υποκείμενο. Είναι άλλο να λες «δεν θέλω την απεργία γιατί ο κόσμος δεν τραβάει» και άλλο να λες «δεν θέλω πια να απεργήσω γιατί είμαι μόνος και δεν έχει νόημα να πάμε σε 7<sup>η</sup> εβδομάδα»…<b style=""> </b>Αυτή την αντίφαση την είδα να την εκφράζουν πολλοί άνθρωποι και στο ζήτημα του Ασφαλιστικού: από τη μια να σκέφτονται «ο κόσμος δεν τραβάει και να μην κάνουμε απεργία διαρκείας» και από την άλλη να λένε «και να μην τραβάει ο κόσμος, εγώ θέλω και πιστεύω ότι πρέπει να αγωνιστώ για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όπως το Ασφαλιστικό». <b style="">Είναι ο ίδιος άνθρωπος</b> μάλιστα που μπορεί, τη μια στιγμή να σκεφτεί ως «εκπρόσωπος του κόσμου», και την άλλη ως «ο κόσμος που θέλει να αγωνιστεί»… <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Τέλος, θα είναι και μέγα λάθος το συμπέρασμα ότι τίποτα δεν άλλαξε στον κλάδο. <b style="">Τίποτα δεν μπορεί να είναι πια το ίδιο, αφού και μόνο η καταγραφή μιας τέτοιας μεγάλης απεργίας, ΣΑΝ ΕΜΠΕΙΡΑ ΑΓΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΙΤΗΛΗ</b>. Άνθρωποι που ποτέ δεν απεργούσαν, βγήκαν στο δρόμο, ζητήματα της παιδείας που ποτέ δεν ακούγονταν, όπως τα σχολικά βιβλία, «βγήκαν στη φόρα», δάσκαλοι με γονείς ήρθαν για πρώτη φορά σε τόσο εκτενή διάλογο, τα ζητήματα του μισθού, της λιτότητας, της υποχρηματοδότησης, των ιδιωτικοποιήσεων κτλ. τέθηκαν ανοιχτά, διαφορετικά κομμάτια της εκπαίδευσης βρέθηκαν και πορεύτηκαν από κοινού στο δρόμο…Και βγήκε ένα συναίσθημα, ένα συναίσθημα μοναδικό…ένα συναίσθημα που κάποια στιγμή φάνηκε ότι εξέφραζε χιλιάδες άλλους, πέρα από τους εκπαιδευτικούς<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn38" name="_ftnref38" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[38]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>...<o:p></o:p></span></li><li class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Η απεργία ράγισε την εικόνα του «βολεμένου δασκάλου», του δάσκαλου που το μόνο που ξέρει είναι «να κάνει 3 μήνες διακοπές»<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn39" name="_ftnref39" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[39]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>, σήμανε στο Κράτος ότι τα μελλοντικά σχέδια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης δεν θα περάσουν και τόσο εύκολα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πόρισμα του ΕΣΥΠ (Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας) που προωθούσε μεταρρυθμίσεις σε πρωτοβάθμια και κυρίως δευτεροβάθμια, «κόλλησε», και ότι ο στρατηγικός χαρακτήρας της αναδιάρθρωσης της δημόσιας εκπαίδευσης έλαμψε και απονομιμοποιήθηκε<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftn40" name="_ftnref40" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[40]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>... <o:p></o:p></span></li><li class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Δεν μπορούμε να πούμε ότι η απεργία ανέβασε το επίπεδο της ταξικής πάλης, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά έδωσε μια πνοή, μια έμπνευση, «τάραξε τα λιμνάζοντα νερά». Σε συνδυασμό με τις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις, αλλά και άλλες μάχες που διεξάγονταν το ίδιο διάστημα π.χ. λιμάνια, <b style="">η απεργία άλλαξε τη διάθεση, το κλίμα στην κοινωνία και οδήγησε (και αυτή) στην όξυνση της «κρίσης νομιμοποίησης» των σημερινών νεοφιλελεύθερων πολιτικών</b>, των σημερινών κομμάτων εξουσίας<span style=""> </span>(που έχουν φτάσει σε πρωτόγνωρο, ιστορικά, ναδίρ εκπροσώπησης/διαμεσολάβησης του κόσμου)... <o:p></o:p></span></li><li class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Δεν μπορούμε να πούμε ακόμα ότι δημιουργήθηκε μια <b style="">νέα κοινωνικότητα, μια νέα επικοινωνία</b> μεταξύ του κλάδου και της «κοινωνίας» (άλλοι μισθωτοί). Αλλά<b style=""> διαφάνηκαν οι δυνατότητες που υπάρχουν για να γίνει αυτό με τον αγώνα.</b> Όπως, και οι δυνατότητες να μπουν σε κριτική τα «ιερά και τα όσια» του εκπαιδευτικού συστήματος π.χ. η εθνική ιδεολογία. Ποιος ξέρει, ίσως το μέλλον να έχουμε ένα αγώνα που όχι μόνο θα δείξει ψήγματα άρνησης της αλλοτριωμένης εργασίας αλλά και άρνησης του αλλοτριωμένου ρόλου του εκπαιδευτή…Κάτι τέτοιο δεν είχε άλλωστε συμβεί το ’98, όταν μαθητές και εκπαιδευτικοί (έστω και λίγοι) έστηναν οδοφράγματα από κοινού απέναντι στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, ξεπερνώντας τελικά τους ρόλους της θέσης τους στον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας; <o:p></o:p></span></li></ul> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:20pt;" ><o:p> </o:p></span></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right; line-height: 150%;" align="right"><b style=""><i style=""><o:p> </o:p></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right; line-height: 150%;" align="right"><b style=""><i style=""><o:p> </o:p></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right; line-height: 150%;" align="right"><b style=""><i style=""><o:p> </o:p></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right; line-height: 150%;" align="right"><b style=""><i style=""><span style="" lang="EN-US">mr_sun_light<o:p></o:p></span></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right; line-height: 150%;" align="right"><b style=""><i style="">7/10/2008<o:p></o:p></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right; line-height: 150%;" align="right"><b style=""><i style="">Θεσσαλονίκη<o:p></o:p></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:20pt;" ><o:p> </o:p></span></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:20pt;" ><o:p> </o:p></span></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:20pt;" ><o:p> </o:p></span></i></b></p> </div> <b style=""><i style=""><span style="line-height: 150%;font-family:";font-size:20pt;" >
<br />
<br /></span></i></b> <div class="Section2"> <p class="MsoNormal" style="text-align: center; line-height: 150%;" align="center"><b style=""><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:20pt;" >Αντί Επιλόγου: 5 τελευταία σημεία<o:p></o:p></span></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 0cm; text-align: justify; text-indent: 0cm; line-height: 150%;"><!--[if !supportLists]--><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" ><span style="">
<br /></span></span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 0cm; text-align: justify; text-indent: 0cm; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" ><span style="">1.<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span></b><!--[endif]--><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" >Η απεργία των δασκάλων, όσο περίεργο και αν ακουστεί, είναι ουσιαστικά κομμάτι ενός νήματος αγώνων στην ελλαδική εκπαίδευση που ξεκινά από το Πολυτεχνείο του ’73 και φτάνει ως σήμερα. Ειδικότερα, και για το συγκεκριμένο κομμάτι της εκπαίδευσης που λέγονται «δάσκαλοι», οι εμπειρίες από τους αγώνες των καθηγητών τη δεκαετία του ’80 και ’90 και το «ξέσπασμα του κλάδου το ’97» αποτελούν την αγωνιστική εμπειρία που ζυμώθηκε η μεγαλύτερη απεργία που έκαναν ποτέ! Αυτοί οι αγώνες <span style=""> </span><b style="">ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ</b> κατά μεγάλη πιθανότητα καθότι: στην «κοινωνία της γνώσης», στην «οικονομία της πληροφορίας», <b style="">αντικειμενικά ο κλάδος της εκπαίδευσης αποτελεί σήμερα έναν από τους ραγδαία αναπτυσσόμενους κλάδους, με μαζική πρόσληψη εργατών και με μαζικές αντιστάσεις</b>. Πραγματικά, από 8 εκατομμύρια το 1950 οι εκπαιδευτικοί σήμερα έχουν ξεπεράσει τα 60 εκατομμύρια παγκοσμίως και συνεχώς αυξάνονται (στοιχεία της </span><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" lang="EN-US" >UNESCO</span><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" >). Και σε όλο τον κόσμο, από το Μεξικό ως την Πορτογαλία και τη Βουλγαρία, ξέσπασαν αγώνες των εκπαιδευτικών <u>μετά την απεργία του 2006</u> (για να μη μιλήσουμε για την κοινωνική εξέγερση στην Οαχάκα του Μεξικού που ξεκίνησε από τις κινητοποιήσεις των μεξικανών δασκάλων). Ο κλάδος της εκπαίδευσης, στόχος των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων, είναι αυτός που <b style="">παγκόσμια γνωρίζει ΑΝΟΔΟ των απεργιών τις τελευταίες δεκαετίες, σε αντίθεση με τη γενική τάση μείωσης της ταξικής πάλης </b>(εμπειρική απόδειξη υπάρχει στο </span><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" lang="EN-US" >Forces</span></i><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" lang="EN-US" > </span></i><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" lang="EN-US" >of</span></i><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" lang="EN-US" > </span></i><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" lang="EN-US" >Labor</span></i><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" > της </span></i><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" lang="EN-US" >Beverly</span></i><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" lang="EN-US" > </span></i><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" lang="EN-US" >Silver</span></i><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" >).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 0cm; text-align: justify; text-indent: 0cm; line-height: 150%;"><!--[if !supportLists]--><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" ><span style="">
<br /></span></span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 0cm; text-align: justify; text-indent: 0cm; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" ><span style="">2.<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span></b><!--[endif]--><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" >Η απεργία φανέρωσε τις <b style="">δυνάμεις (και αδυναμίες) των δασκάλων σε σχέση με τη θέση τους στον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας:</b> τη δύναμη τους (λιγότερο δομική και περισσότερο οργανωτική/σχεσιακή), τις δυνατότητες (λιγότερο άμεσης/υλικής και περισσότερο έμμεσης/εξωτερικής) κυκλοφορίας του αγώνα τους μέσα στη νεοφιλελεύθερη συγκυρία.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 0cm; text-align: justify; text-indent: 0cm; line-height: 150%;"><!--[if !supportLists]--><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" ><span style="">
<br /></span></span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 0cm; text-align: justify; text-indent: 0cm; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" ><span style="">3.<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span></b><!--[endif]--><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" >Η απεργία φανέρωσε <b style="">υποκειμενικές δυνάμεις και αδυναμίες των δασκάλων</b>: α) τη <b style="">«ριζοσπαστική μειοψηφία»</b> που «παρέσυρε» όλο τον κλάδο και που αποτελεί σημαντική «εφεδρεία» για όλο το εργατικό κίνημα <span style=""> </span>β) Τη <b style="">«συναινετική πλειοψηφία»</b> που έκανε τόσες μέρες απεργία που ούτε και αυτή δεν το περίμενε! Η πλειοψηφία δέχτηκε την απεργία και αυτό φαίνεται και από τη συμμετοχή στα συλλαλητήρια αλλά και από τη μαζική απόρριψη του σχεδίου αναπλήρωσης των «χαμένων ωρών» γ) Τη σημαντική <b style="">«εμπειρία-για-αγώνα»</b> που εκφράστηκε από τις <b style="">απεργιακές επιτροπές</b>: αυτές «κυκλοφόρησαν» τον αγώνα, αυτές τον «κοινωνικοποίησαν» <span style=""> </span>δ) τον <b style="">ασφυχτικό, θεσμικό (αριστερό και δεξιό) συνδικαλισμό</b> και τις αδυναμίες αυτό-οργάνωσης των περισσοτέρων υποκειμένων αγώνα (είτε ανήκαν στη «ριζοσπαστική μειοψηφία», είτε στη «συναινετική πλειοψηφία»). Η διαχείριση του περιεχομένου και της μορφής του αγώνα έγινε περισσότερο από τους εκπροσώπους των απεργών παρά από τους ίδιους τους απεργούς. Η επανανομιμοποίηση της ΔΟΕ, ως «αγωνιστικής», είναι πια γεγονός, και αυτό δεν βοηθά την αυτό-οργάνωση της βάσης, τη συσσώρευση <i style="">εμπειριών οργάνωσης και διαχείρισης ενός αγώνα</i> από τους καθημερινούς εκπαιδευτικούς.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 0cm; text-align: justify; text-indent: 0cm; line-height: 150%;"><!--[if !supportLists]--><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" ><span style="">
<br /></span></span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 0cm; text-align: justify; text-indent: 0cm; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" ><span style="">4.<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span></b><!--[endif]--><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" >Η απεργία έθεσε σημαντικά ερωτήματα όπως: α) <b style="">τι συνδικαλισμό, τι δράση θέλουμε</b>; Των Δ.Σ. ή των ανοιχτών επιτροπών; Του «μέσου ψηφοφόρου» ή του απεργού; β) <b style="">πως διαμορφώνουμε τις προτάσεις μας μέσα στους συναδέλφους, στον κλάδο</b>; Από πού αντλούμε το περιεχόμενο των προτάσεων μας; Από την έρευνα με τους συναδέλφους, από τις γειωμένες επιθυμίες και συμπεριφορές της «ζωντανής» βάσης ή από έτοιμα θεωρητικά σχήματα; Έχει νόημα να νιώθει ο άλλος ότι έχει συνδιαμορφώσει το περιεχόμενο και τη μορφή του αγώνα; Έχει νόημα να νιώθει ότι υπάρχει κάτι επίδικο να παλέψει; <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm; line-height: 150%;"><!--[if !supportLists]--><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" ><span style="">
<br /></span></span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" ><span style="">5.<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span></b><!--[endif]--><span style="line-height: 150%;font-size:10pt;" >4<sup>η</sup> ΕΒΔΟΜΑΔΑ: η εβδομάδα-κλειδί. Η εβδομάδα κορύφωσης αλλά και απαρχής υποχώρησης της απεργίας. <b style="">Η εβδομάδα που η απεργία ήθελε αντι-στηρίγματα, που χρειαζόταν κοινός, διακλαδικός βηματισμός (και φυσικά συντονισμός).</b> Δεν συνέβη. Οι καθηγητές δεν μπόρεσαν. Οι φοιτητές εγκλωβίστηκαν στην εξεταστική. Οι μαθητές «λίγοι» («αυτοί δεν είναι εργαζόμενοι» λέγονταν). Οι άλλοι εργαζόμενοι όμως «στριμωγμένοι στη γωνία». Και οι περισσότεροι δάσκαλοι να έχουν το περιεχόμενο του αγώνα τους «κωδικοποιημένο στην δική τους κατάσταση». <b style="">Οι «κοινοί τόποι» υπήρχαν. Όμως οι «κοινοί τόποι» χρειάζονται «κοινή κωδικοποίηση», που γίνεται με <u>ανοιχτές δομές ζωντανής κυκλοφορίας του αγώνα</u> (ανοιχτές συνελεύσεις δασκάλων-καθηγητών-φοιτητών-μαθητών-εργαζομένων, κοινές επιτροπές, συντονισμό επιτροπών κ.α.). Έτσι ξεπερνάμε τους ρόλους και το συντεχνιασμό</b>, και όχι μόνο με το να λέμε, γενικά και αφηρημένα, ότι π.χ. «το 5% για την Παιδεία μας αφορά όλους» και να προωθούμε το <span style=""> </span>πανεκπαιδευτικό ή πανεργατικό μέτωπο μέσω των Δ.Σ. Έτσι, το 1995, οι σιδηροδρομικοί της Γαλλίας απέκρουσαν αντι-ασφαλιστικό νόμο, πραγματοποιώντας έναν μοναδικό αγώνα με ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΤΩΝ ΤΡΕΝΩΝ όπου δεν μαζεύονταν μόνο οι απεργοί αλλά και άλλοι εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, νοικοκυρές, συνταξιούχοι!! <b style=""><o:p></o:p></b></span></p> </div> <b style=""><span style="line-height: 150%;font-family:";font-size:10pt;" >
<br />
<br /></span></b> <p class="MsoNormal"><i style=""><o:p> </o:p></i></p> <div style=""><!--[if !supportFootnotes]-->
<br /><hr width="33%" align="left" size="1"> <!--[endif]--> <div style="" id="ftn1"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Αυτά τα στοιχεία παρουσιάστηκαν στην Καθημερινή της Παρασκευής 20/10/2006. Όλος ο πίνακας βρίσκεται στο Παράρτημα. Τα ποσοστά του Υπουργείου που αναφέρονται σίγουρα είναι μικρότερα από την πραγματικότητα, αφού: α) πιθανότατα το Υπουργείο «ρίχνει» κάπως τα ποσοστά β) εντάσσουν πολλούς διευθυντές/προϊσταμένους/διοικητικούς που συντάσσονται με το Υπουργείο πλήρως και είναι «αναμενόμενο» να μην απεργούν. Τα ποσοστά που είναι σε παρένθεση από εδώ και πέρα, είναι αυτά που έδωσε το Υπουργείο.</p> </div> <div style="" id="ftn2"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Δύο πολύ κρίσιμες παρατηρήσεις από ριζοσπαστική σκοπιά: </p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt;">α) «Οκ, 5% του ΑΕΠ στην Παιδεία και 1400 ευρώ για το δάσκαλο: <b style="">Ποιος θα τα πληρώσει</b>;». Πολλοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα το έθεσαν. Τόσο η Παιδεία όσο και ο δάσκαλος χρηματοδοτούνται από Κρατικό εισόδημα, τουτέστιν, φόρους (και) μισθωτών, (και) συνταξιούχων κτλ. Πως γνωρίζουμε λοιπόν ότι το (κάθε) 1400αρι δεν θα βγει από την αφαίμαξη των υπόλοιπων μισθωτών; Οι Παρεμβάσεις έπρεπε κατά τη γνώμη μου, έστω και στοιχειωδώς, να βάλουν το «<b style="">χρηματοδότηση από τη φορολόγηση των επιχειρήσεων, τραπεζών, εργοδοτών κτλ</b>». Αν έμπαινε αυτό ξεκάθαρα, θα υπήρχε πολύ μεγαλύτερη κοινωνική στήριξη (αλλά μικρότερη μηντιακή και πιθανότατα η ΠΑΣΚ να μην το στήριζε ήδη από το Συνέδριο της ΔΟΕ τον Ιούνη). Αυτό εντάσσεται στα προβλήματα ενός αγώνα που οργανώνεται επί τω πλείστων με συνδικαλισμό και συμμαχίες «κορυφής».</p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt;">β) «Οκ, να χρηματοδοτηθεί η Παιδεία. Αλλά ποια Παιδεία βρε παιδιά;<span style=""> </span>Αυτή που μιλά για το ωραίο μας Έθνος, τον Χριστό κτλ.» Δυστυχώς όμως το κίνημα (δασκαλικό-εργατικό) <b style=""><i style="">δεν είναι σε θέση στην παρούσα ιστορική στιγμή να βάλει τέτοια ζητήματα κριτικής της αστικής εκπαίδευσης <u>με μαζικό τρόπο</u>, με όρους πραγματικής κοινωνικής απήχησης, δυσκολεύεται ήδη στο να βάλει άλλα πιο πρωτόλεια ζητήματα όπως η αύξηση του εργατικού μισθού. </i></b>Μόνο μια μερίδα ριζοσπαστών εργαζομένων και οι αριστερές παρατάξεις βάζουν το ζήτημα κριτικής της αστικής εκπαίδευσης και καλά κάνουν, αλλά πρέπει να πούμε ότι η ανταπόκριση που έχει αυτή η κριτική στις συνειδήσεις του κόσμου (εκπαιδευτικών και κυρίως μη εκπαιδευτικών) είναι πολύ μικρή, προϊόν της υποχώρησης του ευρύτερου εργατικού-αντικαπιταλιστικού κινήματος.</p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn3"> <p class="MsoNormal"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref3" name="_ftn3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size:10pt;"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-size:10pt;"><span style=""> </span>Δυστυχώς το πολύ κομβικό ζήτημα του μπλοκαρίσματος της αναδιάρθρωσης στην Εκπαίδευση, δηλαδή <b style="">του μπλοκαρίσματος της «αξιολόγησης-κατηγοριοποίησης των σχολείων-εκπαιδευτικών-μαθητών»</b> αναδείχθηκε ελάχιστα, μέσα και έξω από τον κλάδο<span style=""> </span>Ακόμα και το ζήτημα της υποχρηματοδότησης, πρωτεύον για πολλούς, δεν συνδέθηκε με την κίνηση της αναδιάρθρωσης. Παρολαυτά είναι ξεκάθαρο πως η υποχρηματοδότηση των σχολείων από το Κράτος είναι ξεκάθαρα η προϋπόθεση και ο στόχος ταυτόχρονα της μεταρρύθμισης, του «εκσυγχρονισμού»: δηλαδή το σχολείο είναι σήμερα φτηνό/φτωχό <u>και πρέπει να μείνει έτσι,</u> γιατί το φτωχό και εντατικοποιημένο-αξιολογημένο σχολείο θα είναι αναγκασμένο να ψάχνει τους χορηγούς του, να λειτουργεί σαν επιχείρηση, ώστε μέσα από την κούρσα του ανταγωνισμού να ανέλθει στη λίστα αξιολόγησης των σχολείων και να πάρει κάποια Κρατική/Δημοτική χρηματοδότηση. Το παράδειγμα του Αγγλοσαξωνικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι προ των πυλών.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn4"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref4" name="_ftn4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[4]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Οι μόνοι ίσως που το πίστευαν ήταν «χειραφετημένοι» δάσκαλοι. Στην Αθήνα έμαθα ότι το αίτημα ήταν πολύ πιο «προσιτό» για τον κόσμο, και αυτό σίγουρα έχει να κάνει με το υψηλότατο κόστος ζωής. </p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn5"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref5" name="_ftn5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[5]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Η ρητή διαπίστωση του «λίγου» μισθού των άλλων και του «πόσα πολλά ζητάμε εμείς ρε παιδιά», <b style=""><i style="">ήταν ταυτόχρονα και μια υπόρρητη διαπίστωση του «λίγου» ταξικού ανταγωνισμού που υπάρχει εκεί έξω, και του «πολύ» ταξικού ανταγωνισμού που «διακηρρύτουμε-ζητάμε εμείς ως συνδικάτο-κλάδος»</i></b>. Οι δάσκαλοι της βάσης, οι καθημερινοί εργαζόμενοι, είχαν εικόνα για το (χαμηλό) επίπεδο της ταξικής πάλης (ακόμα και ας μην την ονόμαζαν έτσι), ήξεραν ότι «δεν παίζει κάτι» από τους άλλους εργαζόμενους και για αυτό ήταν επιφυλακτικοί. <b style="">Με αυτό τον τρόπο λοιπόν η «απογείωση» των αιτημάτων με βάση το επίπεδο της ταξικής πάλης έκανε τα αιτήματα «απογειωμένα» και στη συνείδηση πολλών εκπαιδευτικών.<o:p></o:p></b></p> </div> <div style="" id="ftn6"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref6" name="_ftn6" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[6]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Χρησιμοποιώ τον όρο «ζωντανή» βάση γιατί κυριολεκτικά υπάρχει και «πεθαμένη», δηλαδή άνθρωποι που ούτε καν θα κάνουν τον κόπο να απαντήσουν σε ένα ερωτηματολόγιο που θα τους ρωτά ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν. <b style="">Η εργατική έρευνα (σε οποιονδήποτε κλάδο) θα πρέπει πρώτα και κύρια να γίνεται με τους «ζωντανούς» συναδέλφους.<span style=""> </span><o:p></o:p></b></p> <p class="MsoFootnoteText"><b style=""><o:p> </o:p></b></p> </div> <div style="" id="ftn7"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref7" name="_ftn7" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[7]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Μέτρο εννοώ κάτι ποσοτικό π.χ. 5% για την Παιδεία, 1400 ευρώ μισθό κτλ. Δυστυχώς οι αγώνες βάζουν (από τη φύση του καπιταλιστικού κόσμου στον οποίο διεξάγονται) το ζήτημα ποσοτικά. Πρωταρχικό μέλημα μας δεν πρέπει να είναι το να τα βάζουμε ποσοτικά αλλά ποιοτικά. Έτσι π.χ. το «να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας και μόνο» ή «το να μην κάνεις δεύτερη δουλειά» είχε πολύ μεγαλύτερη απήχηση και δυναμική στους συναδέλφους από το 1400. Και αν τελικά το φέρνει η συγκυρία να βάλουμε ως υποκείμενα αγώνα ένα ποσοτικό όριο, <b style="">ε τότε ας είναι αυτό πολύ κοντά στο μέτρο που φαίνεται να βάζει η βάση -και ας είναι αυτή που θα μας ξεπεράσει!</b> Για να δεις που κινείται πάνω-κάτω αυτό το μέτρο απαιτείται <i style="">εργατική έρευνα </i>(συνεντεύξεις με συναδέλφους, ερωτηματολόγια κτλ), κάτι που λείπει τελείως από την κουλτούρα της συνδικαλιστικής Αριστεράς (η οποία πάντα «ξέρει» όχι μόνο τί απασχολεί τη βάση αλλά και το βαθμό: 1400, 1800, 1200 κ.ο.κ.).<span style=""> </span></p> </div> <div style="" id="ftn8"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref8" name="_ftn8" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[8]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Ενδεικτικά, οι απασχολούμενοι είναι 3.632.000 το 1991 και ανεβαίνουν σταθερά και συνεχώς για να φτάσουν το 2005 τους 4.381.000.<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn9"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref9" name="_ftn9" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[9]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Υπήρξε βέβαια και μια διαδικασία γυναικείας και νεολαιίστικης χειραφέτησης <b style=""><u>από τα κάτω,</u></b> από τη μεταπολίτευση και μετά, που εκδηλωνόταν έντονα με την <b style="">άρνηση των παραδοσιακών ρόλων, την ανάγκη για οικονομική αυτοτέλεια των ατόμων και την είσοδο στην αγορά εργασίας</b>. Αυτή η δεύτερη είσοδος στην αγορά εργασίας (μια πρώτη έγινε στα τέλη ’70, αρχές ’80)<span style=""> </span>έγινε από πολλούς νέους και πολλές γυναίκες <i style="">χωρίς να βάλουν ως προαπαιτούμενο τη ρυθμισμένη και σταθερή απασχόληση.</i> Δηλαδή τα εν λόγω υποκείμενα ήταν έτοιμα να δουλέψουν και άτυπα, για πολλούς και πολλές ήταν βολική η άτυπη απασχόληση.<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn10"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref10" name="_ftn10" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[10]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Π.χ. από το 1993 ως το 2005 (μια χρονιά πριν την απεργία) το εργατικό δυναμικό έχει αυξηθεί κατά 736.000 ανθρώπους.<span style=""> </span>Οι απασχολούμενοι αυξήθηκαν κατά 666.000 και οι άνεργοι, αναλογικά με τους απασχολούμενους, κατά 70.000. Ο ελληνικός καπιταλισμός ενώ «έχασε» 245.000 θέσεις στον πρωτογενή τομέα (που μάλλον πολλές δεν χάθηκαν αλλά καλύφθηκαν από τη «μαύρη» εργασία των μεταναστών), «κέρδισε» 82.000 στο δευτερογενή (λόγω της μεγάλης αύξησης στις κατασκευές -106.000) και 827.000 στον τριτογενή (όπου στην ουσία δημιούργησε περίπου 854.000 θέσεις) ! Αποτέλεσμα, να έχει φτιάξει <i style="">πλεόνασμα 666.000<span style=""> </span>θέσεις</i> εργασίας μέσα σε αυτά τα χρόνια, αύξηση κατά 18% των απασχολούμενων. Στοιχεία κυρίως από: «<i style="">Το εκπαιδευτικό επίπεδο στους κλάδους της οικονομίας και οι μεταβολές του (1993-2005»)<b style="">. </b></i>Γ.Κρητικίδης, Ενημέρωση ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, Τεύχος 129, Ιούνιος 2006.<span style=""> </span></p> </div> <div style="" id="ftn11"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref11" name="_ftn11" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[11]</span></span><!--[endif]--></span></span> <span style=""> </span>Από τις 936.000 θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν από το 1993 ως το 2005: </p> <p class="MsoFootnoteText"><span style=""> </span>Οι <b style="">130.000</b> ήταν στο λιανικό εμπόριο (αύξηση κατά 34% από το 1993 ως το 2005),<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><span style=""> </span>Οι <b style="">126.000</b> (που σημαίνει δ<i style="">ιπλασιασμός) </i>στις<span style=""> </span>«άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες»</p> <p class="MsoFootnoteText"><b style=""><span style=""> </span></b>Οι <b style="">111.000</b> στην εκπαίδευση (αύξηση 55%),</p> <p class="MsoFootnoteText"><b style=""><span style=""> </span></b>Οι<b style=""> 100.000</b> στα ξενοδοχεία-εστιατόρια (50%),<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><b style=""><span style=""> </span></b>Οι <b style="">76.000</b> στη δημόσια διοίκηση-άμυνα-υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση (28%), </p> <p class="MsoFootnoteText"><b style=""><span style=""> </span></b>Οι<b style=""> 65.000</b> στην υγεία και την κοινωνική μέριμνα (42%), </p> <p class="MsoFootnoteText"><b style=""><span style=""> </span></b>Οι<b style=""> 43.000</b> στο οικιακό προσωπικό (τριπλασιάστηκε), </p> <p class="MsoFootnoteText"><span style=""> </span>Οι 18.000 στην πληροφορική (μικρός απόλυτος αριθμός αλλά ενδεικτικά έχουμε </p> <p class="MsoFootnoteText" style="margin-left: 144pt;"><b style="">τετραπλασιασμό των εργαζομένων!</b>).</p> <p class="MsoFootnoteText" style="margin-left: 36pt;">Στοιχεία από: «<i style="">Το εκπαιδευτικό επίπεδο στους κλάδους της οικονομίας και οι μεταβολές του (1993-2005»)<b style="">. </b></i>Γ.Κρητικίδης, Ενημέρωση ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, Τεύχος 129, Ιούνιος 2006.<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn12"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref12" name="_ftn12" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[12]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Πάντα η «μαύρη εργασία» ήταν χαρακτηριστικό του ελληνικού καπιταλισμού, αλλά είχε ρυθμιστεί κάπως τη δεκαετία του ’80. Η επανεμφάνιση της «μαύρης εργασίας» από τις αρχές του ’90 μπορεί να «διαγνωστεί» από<span style=""> </span>την απάντηση σε δύο ερωτήματα: α) Πως συντηρείται ένας υπερπληθυσμός που ζητά δουλειά; β) Πως οι μισοί άνεργοι γίνεται να είναι μακροχρόνιοι (πάνω από χρόνο) όταν το επίδομα ανεργίας είναι της πείνας και διαρκεί για λίγο διάστημα; Πέρα από το υποστηρικτικό δίκτυο της οικογένειας είναι βέβαιο ότι έχουμε πολύ «μαύρη» εργασία. Σήμερα, τα πορίσματα του ΙΚΑ «εκτιμούν την ανασφάλιστη εργασία σε επίπεδα της τάξεως του 25%» («Ανατροπές στο χρόνο εργασίας», Λ.Κρέτσος, Ενημέρωση ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, τεύχος 130, Ιούλιος-Αύγουστός 2006). Σε έρευνα για τους μετανάστες στην Αττική, το 20,62% των μεταναστών δηλώνουν ανασφάλιστοι («<i style="">Έρευνα για τις μορφές κοινωνικής ένταξης των οικονομικών μεταναστών στην περιφέρεια της Αττικής, 2003-2004</i>», ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, Περιφέρεια Αττικής, Αθήνα, 2004). Τέτοια ποσοστά είναι ενδεικτικά της άφθονης «μαύρης» εργασίας που υπάρχει στην Ελλάδα. Η ΠΟΠΟΚΠ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής) υπολογίζει ότι σήμερα <b style="">1 000 000</b> άνθρωποι που εργάζονται είτε πλήρως είτε μερικώς, είναι ανασφάλιστοι! (δες και <span style="" lang="EN-US"><a href="http://www.popokp.gr/">www<span style="" lang="EL">.</span>popokp<span style="" lang="EL">.</span>gr</a></span> )</p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn13"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref13" name="_ftn13" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[13]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Η νόμιμη προσωρινή και μερική απασχόληση δείχνει αυξομειώσεις μέσα στο ’90. Το σημαντικό είναι ότι θεσμοθετείται και επεκτείνεται με κινήσεις του ίδιου του Κράτους. Για ένα χρονικό της θεσμοθέτησης της «ευελιξίας» δες «Ανατροπές στο χρόνο εργασίας», Λ.Κρέτσος, Ενημέρωση ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, τεύχος 130, Ιούλιος-Αύγουστος 2006.<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn14"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref14" name="_ftn14" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[14]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Δες και «<i>Απασχόληση και εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα: Πραγματικότητα-Τάσεις-Προοπτικές»</i>, Τετράδια του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, ειδικό τεύχος, Οκτώβρης 2002.<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn15"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref15" name="_ftn15" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[15]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Για το χρόνο εργασίας δες «<i style="">Ανατροπές στο χρόνο εργασίας</i>», Λ.Κρέτσος, Ενημέρωση ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, τεύχος 130, Ιούλιος-Αύγουστος 2006.</p> </div> <div style="" id="ftn16"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref16" name="_ftn16" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[16]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Το δόγμα των «μεταρρυθμίσεων» της ΝΔ δείχνει ξεκάθαρα πως στόχος είναι να αναδιαρθρωθεί «επιτέλους» ο δημόσιος τομέας: πρέπει να περάσει πια και εκεί η αναδιάρθρωση, με αλλαγή π.χ. του κανονισμού στις ΔΕΚΟ, με την αξιολόγηση-ιδιωτικοποίηση στην εκπαίδευση, με την ιδιωτικοποίηση δημόσιων κοινωφελών δομών π.χ. λιμάνια, ΟΣΕ κ.α.</p> </div> <div style="" id="ftn17"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref17" name="_ftn17" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[17]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Δες και «Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση, Ετήσια Έκθεση ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, Αύγουστος 2007» όπου παρουσιάζονται οι μισθοί στην Ελλάδα. Ειπώθηκε και προηγουμένως ότι 41% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα παίρνει μέχρι 750 ευρώ καθαρά. Το 35,9% παίρνει από 750 ως 1000, το 14,1% παίρνει από 1000 μέχρι 1250 και μόνο το 9% ξεπερνά τα 1250.<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn18"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref18" name="_ftn18" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[18]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Είναι κατακόρυφη, από τη στιγμή που η τάση των δημοσίων δαπανών είναι να μειώνονται συνέχεια.</p> </div> <div style="" id="ftn19"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref19" name="_ftn19" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[19]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Για να μην παρεξηγηθώ, με το «συντονισμένο» δεν υπονοώ ότι χρειάζεται ένα «κεντρικό όργανο» τύπου ΓΣΕΕ ή ΠΑΜΕ που θα πει «τωρα αγωνιζόμαστε όλοι μαζί, τώρα όχι». Εννοώ πως η κίνηση κάθε κλάδου/χώρου, αν θέλει πραγματικά να νικήσει, θα πρέπει να υπολογίζει και <u>κυρίως να επιδιώκει, να ζητά την κίνηση και άλλων</u>.<span style=""> </span></p> </div> <div style="" id="ftn20"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref20" name="_ftn20" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[20]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Βοηθά μόνο τη «γενική πολιτική καταδίκη των κυβερνήσεων, του νεοφιλελευθερισμού»:<span style=""> </span>παρηγοριά στον άρρωστο θα λέγαμε, αφού εδώ και 15 χρόνια ο εργαζόμενος ζει και ξέρει πια καλά στο πετσί του το νεοφιλελευθερισμό (ακόμα και αν δεν τον ονομάζει έτσι) και θέλει υλικά-πραγματικά να κάνει κάτι, να τον αντιμετωπίσει, να καλυτερέψει τη ζωή του. Άλλωστε οι εργαζόμενοι καταφάσκουν στο νεοφιλελευθερισμό και τον θεωρούν μονόδρομο, όχι τόσο γιατί έχουν «ιδεολογικά αλωθεί», γιατί έχουν «στρεβλή» συνείδηση, αλλά <u>γιατί πρώτα έχουν υλικά-πρακτικά ηττηθεί</u>. </p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn21"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref21" name="_ftn21" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[21]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Υπάρχει και η άποψη ότι αυτό που κυρίως έφταιγε για το ότι δεν συνδέθηκαν άλλοι εργαζόμενοι μαζί μας ήταν η απουσία συγκρότησης και αγώνα στους άλλους χώρους/κλάδους. <b style="">Αυτό είναι πάρα πολύ σωστό</b>, αλλά το θέμα είναι –από τη μεριά μας σαν κλάδος- τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τη σύνδεση. Αναμφίβολα και τα πιο «κοντινά-στους-άλλους-εργαζομένους» αιτήματα δεν είναι πανάκεια αν αυτοί οι ίδιοι δεν αποφασίζουν να κινηθούν για τα (κοινά) προβλήματα.<span style=""> </span></p> </div> <div style="" id="ftn22"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref22" name="_ftn22" title=""></a><span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[22]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Στην ουσία τα μεγάλα συγκροτήματα που στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ έπαιξαν πολύ «υπέρ της απεργίας».<span style=""> </span></p> </div> <div style="" id="ftn23"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref23" name="_ftn23" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[23]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Τόσο η στήριξη της ΑΔΕΔΥ, που από την τρίτη εβδομάδα της απεργίας κήρυττε 24ωρες απεργίες κάθε φορά που είχε μεγάλο συλλαλητήριο, όσο και της ΓΣΕΕ (που δεν κήρυξε ούτε μία απεργία), ήταν στην ουσία μικρή. Κάποια μικρά σωματεία που έχουν κινητικότητα και βρίσκονται πιο «έξω» από τη λογική της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στήριξαν πιο έμπρακτα (όπως ο ΣΕΦΚ και το Σωματείο Βιβλίου-Χάρτου στην Αθήνα). Παρολαυτά οι δυνάμεις τους είναι μικρές. Γενικά<b style="">, η μικρή στήριξη των σωματείων </b>(πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων, τριτοβάθμιων, ΠΑΜΕ ή εκτός ΠΑΜΕ κτλ.) <b style="">θα πρέπει καλύτερα να ερμηνευτεί με την κατάσταση του εργατικού κινήματος σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που αναλύεται παραπάνω και όχι μόνο με το σκεπτικό ότι «είναι γραφειοκράτες και για αυτό δεν στηρίζουν».<o:p></o:p></b></p> <p class="MsoFootnoteText"><b style=""><o:p> </o:p></b></p> </div> <div style="" id="ftn24"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref24" name="_ftn24" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[24]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Αυτή η συνεχιζόμενη αναφορά για «οικονομική αιμορραγία» (απ΄ όπου και αν ακούστηκε, μήντια ή απεργούς) ήταν για πολλούς (όχι όλους) και <b style="">μια δικαιολογία για αναστολή της όποιας συμμετοχής</b>. Ήταν δικαιολογία γιατί σε κανέναν δάσκαλο δεν είχαν «κόψει» ως τότε μισθό, και όποιος μισθός θα μειωνόταν, αυτός θα «κοβόταν» στο μέλλον. Δηλαδή, αν ο άλλος ήθελε πραγματικά να συμμετάσχει, <b style="">θα μπορούσε να κάνει απλά έναν πιο «σφικτό» οικονομικό προγραμματισμό για να «βγει» στους επόμενους μήνες όπου θα έχανε τα χρήματα. <o:p></o:p></b></p> </div> <div style="" id="ftn25"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref25" name="_ftn25" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[25]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Μετά τη μεγάλη απεργία του ’97 και τη μάχη των εξεταστικών κέντρων/ΑΣΕΠ το ’98, ο κλάδος των καθηγητών έχει απενεργοποιηθεί. Η συμμετοχή στην πρώτη διήμερη απεργία που κηρύχτηκε (2-3/10) θεωρήθηκε ικανοποιητική από ριζοσπάστες καθηγητές που έχουν εικόνα του κλάδου (αν και στις διαδηλώσεις πήγαν ελάχιστοι καθηγητές). Η μη συστράτευση (των ΠΑΣΟΚων) της ΟΛΜΕ με πενθήμερη την επόμενη εβδομάδα, με κοινό αγώνα, πέρα από το ότι έδειχνε πως οι ΠΑΣΟΚοι της ΟΛΜΕ κάνουν «πάσα» στους ΠΑΣΟΚους της ΔΟΕ για κλείσιμο («έ, αφού δεν έχουμε στήριξη ας το κλείσουμε», θα μπορούσε να πει ο Μπράτης), έδειχνε πως η βάση δεν ήταν τόσο ενεργή για να πει αυτή, μέσα από τις ΕΛΜΕ, «εμπρός, αγώνα τώρα μαζί με τους δασκάλους». Φυσικά, η απόφαση για μια νέα διήμερη απεργία «συμπαράστασης» αποθάρρυνε ακόμα περισσότερο όποιον καθηγητή είχε όρεξη να παλέψει πιο ενεργητικά <b style="">και για τον ίδιο τον εαυτό του </b>(και όχι για τους δασκάλους).</p> </div> <div style="" id="ftn26"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref26" name="_ftn26" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[26]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Η αδυναμία συνάντησης των απεργιακών επιτροπών την τέταρτη εβδομάδα δεν έχει να κάνει μόνο με τη μη-θερμή στήριξη από μέλη των Παρεμβάσεων που ήταν σε απεργιακές επιτροπές, αλλά και από την τάση του κόσμου των επιτροπών (και μη) για «οπισθοχώρηση» (πάντα σε επίπεδο Θεσσαλονίκης).<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn27"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref27" name="_ftn27" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[27]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Αν και δεν είμαι στον κλάδο των καθηγητών για να κρίνω με ασφάλεια, φαίνεται ότι η ήττα του ’97, ο κατακερματισμός/διαιρέσεις σε πολλές ειδικότητες, η «αποσυμπίεση του εισοδήματος» με την παροχή ιδιαίτερων μαθημάτων κ.α. λόγοι, έχουν σημαντική επίδραση στους καθηγητές.</p> </div> <div style="" id="ftn28"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref28" name="_ftn28" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[28]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Όπως όλοι γνωρίζουμε, στην Ελλάδα οι κλάδοι, όχι μόνο της Εκπαίδευσης, είναι κατά βάση ομοιοεπαγγελματικοί, δεν είναι πραγματικά κλαδικοί δηλαδή διεπαγγελματικοί. Έτσι, και στην Πρωτοβάθμια Δημόσια Εκπαίδευση και στη Δευτεροβάθμια, η συμμετοχή στον «κλάδο» βασίζεται στην ιδιότητα του να είσαι εκπαιδευτικός, να ασκείς εκπαιδευτικό έργο.</p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn29"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref29" name="_ftn29" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[29]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Δες π.χ. την περίπτωση δίωξης του Συλλόγου Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ) στον Ιο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας<span style=""> </span><a href="http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060917.htm">http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060917.htm</a> </p> </div> <div style="" id="ftn30"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref30" name="_ftn30" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[30]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Ενδεικτικά δείτε το ενημερωτικό φυλλάδιο του Σωματείου Μισθωτών Εκπαιδευτικών Θεσσ/κης στο Παράρτημα, τι ζητήματα βάζει και με τι γλώσσα: αντανακλούν πλήρως την κατάσταση. </p> </div> <div style="" id="ftn31"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref31" name="_ftn31" title=""></a><span style="background: lime none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: border; -moz-background-origin: padding; -moz-background-inline-policy: continuous;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[31]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Δείτε π.χ. τις «άμεσες διεκδικητικές αιχμές» από την εισήγηση της ΟΛΜΕ προς τις Γ.Σ. στις 10/10. Βρίσκεται στο Παράρτημα. </p> </div> <div style="" id="ftn32"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref32" name="_ftn32" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[32]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Εξαίρεση, όπως ειπώθηκε, λίγα μέλη του ΣΕΦΚ και της ΟΙΕΛΕ στην Αθήνα όπως και του ΣΕΦΙΕ και του ΣΜΕΘ στη Θεσσαλονίκη. </p> </div> <div style="" id="ftn33"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref33" name="_ftn33" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[33]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε την 5<sup>η</sup> εβδομάδα κατά βάση. Δες σχετικό κάλεσμα που επισυνάπτεται στο Παράρτημα, που αποδεικνύει παράλληλα ότι ποτέ δεν έγινε πραγματικό συντονιστικό των απεργιακών επιτροπών. </p> </div> <div style="" id="ftn34"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref34" name="_ftn34" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[34]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Αν και διαφωνώ πλήρως με το ζήτημα της υποχρεωτικότητας της εκπαίδευσης, δεν θα επεκταθώ σε αυτό το κείμενο.</p> </div> <div style="" id="ftn35"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref35" name="_ftn35" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[35]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Και εκδηλώθηκε κυρίως στην Αθήνα, όπου το ασφυκτικό αστικό της περιβάλλον (με τις αποξενωμένες σχέσεις, τη συρρίκνωση του ελεύθερου χρόνου και των σχέσεων λόγω των αποστάσεων/κυκλοφοριακού, την έλλειψη επαφής με το φυσικό περιβάλλον κ.α.) κάνει ακόμα πιο «επίπονα» τα χαρακτηριστικά της αλλοτριωμένης εργασίας. <span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn36"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref36" name="_ftn36" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[36]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Εκτενή αναφορά για τη συγκυρία του Ασφαλιστικού και την κίνηση του κλάδου των δασκάλων μπορείτε να βρείτε σε άρθρο που έχω γράψει και έχει δημοσιευτεί στο <a href="http://rizospastes.blogspot.com/2008/04/blog-post_30.html">http://rizospastes.blogspot.com/2008/04/blog-post_30.html</a> </p> </div> <div style="" id="ftn37"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref37" name="_ftn37" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[37]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Είναι χαρακτηριστικό πως μετά την απεργία ο Μπράτης «ξεσάλωσε» στο να την «βγαίνει από τα αριστερά» στις άλλες παρατάξεις. Το έκανε, και στο ζήτημα των νηπιαγωγείων, και στο ζήτημα του Ασφαλιστικού, και στο τελευταίο συνέδριο της ΔΟΕ τον Ιούνη του 2008. Δείτε χαρακτηριστικά την ανακοίνωση της ΠΑΣΚ στις 26/6/2008 για το τελευταίο συνέδριο της ΔΟΕ στο <span style=""> </span><a href="http://www.alfavita.gr/anakoinoseis/ank8628a.php">http://www.alfavita.gr/anakoinoseis/ank8628a.php</a></p> <p class="MsoFootnoteText"><span style=""> </span></p> </div> <div style="" id="ftn38"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref38" name="_ftn38" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[38]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Όπως όταν μπροστά από την πόρτα του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, βροντοφωνάχτηκε το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», λες και ερχόταν από τα βάθη των αγώνων, έχοντας χάσει το γραφικό χαρακτήρα που τόσα χρόνια του έχουν δώσει…</p> </div> <div style="" id="ftn39"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref39" name="_ftn39" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[39]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Αλήθεια, πόσο περίεργο ήταν οι…«βολεμένοι δάσκαλοι», αμέσως μετά τους…«τρεις μήνες διακοπές»,<b style=""> να μην μπαίνουν στην τάξη τουλάχιστον για έναν ακόμα μήνα χάνοντας τον μισθό τους!!<o:p></o:p></b></p> <p class="MsoFootnoteText"><b style=""><o:p> </o:p></b></p> </div> <div style="" id="ftn40"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=1462470790876663613#_ftnref40" name="_ftn40" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[40]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Μέχρι και η «παντοκράτειρα Μαριέττα» καταποντίστηκε μετά τις εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις. Και αυτό δεν είναι αμελητέο, διότι σημαίνει ότι οι ίδιοι οι «ψηφοφόροι της Δεξιάς» που παραδοσιακά την εξέλεγαν βουλευτή αποφάσισαν να μην την ψηφίσουν και να ψηφίσουν κάποιον άλλο από το κόμμα της ΝΔ. </p> </div> </div> Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-82251413030684003162010-07-20T18:14:00.002+03:002010-07-20T19:34:20.227+03:00Για μια απεργία διαρκείας_μέρος πρώτο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjUEghfElb3GGH4gEiY1FIiDJtU52vIFwYJwNJ1U51fxUg98TslsIy8UYDNbLb5ETAcPrCFye0qN2aLZ2yEqzxVEuuuPOg_qAil6lVvhug-6Aik-wVSGCcAfvYhlTLm0CAUhDx_F7TT5g/s1600/51buduf.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjUEghfElb3GGH4gEiY1FIiDJtU52vIFwYJwNJ1U51fxUg98TslsIy8UYDNbLb5ETAcPrCFye0qN2aLZ2yEqzxVEuuuPOg_qAil6lVvhug-6Aik-wVSGCcAfvYhlTLm0CAUhDx_F7TT5g/s320/51buduf.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5496027492380389714" border="0" /></a>
<br /><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKONSTA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><o:smarttagtype namespaceuri="urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" name="metricconverter"></o:smarttagtype><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if !mso]><object classid="clsid:38481807-CA0E-42D2-BF39-B33AF135CC4D" id="ieooui"></object> <style> st1\:*{behavior:url(#ieooui) } </style> <![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Wingdings; panose-1:5 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:2; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:0 268435456 0 0 -2147483648 0;} @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:536871559 0 0 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} p.MsoFootnoteText, li.MsoFootnoteText, div.MsoFootnoteText {mso-style-noshow:yes; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} p.MsoFooter, li.MsoFooter, div.MsoFooter {margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; tab-stops:center 207.65pt right 415.3pt; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} span.MsoFootnoteReference {mso-style-noshow:yes; vertical-align:super;} p.MsoBodyText, li.MsoBodyText, div.MsoBodyText {margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:6.0pt; margin-left:0cm; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} p.MsoBodyTextIndent, li.MsoBodyTextIndent, div.MsoBodyTextIndent {mso-margin-top-alt:auto; margin-right:0cm; mso-margin-bottom-alt:auto; margin-left:0cm; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} a:link, span.MsoHyperlink {color:blue; text-decoration:underline; text-underline:single;} a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed {color:purple; text-decoration:underline; text-underline:single;} span.FootnoteCharacters {mso-style-name:"Footnote Characters"; vertical-align:super;} /* Page Definitions */ @page {mso-footnote-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") fs; mso-footnote-continuation-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") fcs; mso-endnote-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") es; mso-endnote-continuation-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") ecs;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} /* List Definitions */ @list l0 {mso-list-id:259023548; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:733908686 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l0:level1 {mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:; mso-level-tab-stop:72.0pt; mso-level-number-position:left; margin-left:72.0pt; text-indent:-18.0pt; font-family:Symbol;} @list l1 {mso-list-id:348455485; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:291417728 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l1:level1 {mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:; mso-level-tab-stop:18.0pt; mso-level-number-position:left; margin-left:18.0pt; text-indent:-18.0pt; font-family:Symbol;} @list l2 {mso-list-id:537359823; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:-1572170040 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l2:level1 {mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:; mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt; font-family:Symbol;} @list l3 {mso-list-id:946812495; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:1589048482 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l3:level1 {mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:; mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt; font-family:Symbol;} @list l4 {mso-list-id:1419253411; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:1970949988 467960904 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179;} @list l4:level1 {mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt; mso-ansi-font-size:10.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt; mso-ansi-font-weight:bold;} @list l5 {mso-list-id:2071073405; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:-284111332 67633167 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179;} @list l5:level1 {mso-level-start-at:3; mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt;} @list l6 {mso-list-id:2130857066; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:2043024782 67633167 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179 67633167 67633177 67633179;} @list l6:level1 {mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt;} ol {margin-bottom:0cm;} ul {margin-bottom:0cm;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style="font-size:20pt;"><span style=""> </span></span></b><b style=""><span lang="EN-US" style="font-size:20pt;">H</span></b><b style=""><span style="font-size:20pt;"> απεργία των εκπαιδευτικών της <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style="font-size:20pt;">Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης το φθινόπωρο του 2006:<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style="font-size:20pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style="font-size:14pt;">
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style="font-size:14pt;">Όταν </span></b><b style=""><span lang="EN-US" style="font-size:14pt;">o</span></b><b style=""><span style="font-size:14pt;"> «συνδικαλισμός κορυφής» <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style="font-size:14pt;">συναντά (κάπως αναπάντεχα) την<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style="font-size:14pt;">υποβόσκουσα κοινωνική δυσαρέσκεια της βάσης<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style="font-size:14pt;">(που ακόμα δυσκολεύεται να αυτό-οργανώνεται…)<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Το παρόν κείμενο αντανακλά προσωπικές απόψεις, αποτελεί δηλαδή περισσότερο μια αυτό-βιογραφική εμπειρία και ανάλυση των γεγονότων της απεργίας των δασκάλων το 2006 και έχει οποιαδήποτε αξία αν ιδωθεί ως έτσι, ως μια <i style="">εργατική μαρτυρία.</i> Γράφεται από έναν απεργό που έδρασε στην Απεργιακή Επιτροπή Λαγκαδά (Θεσσαλονίκης) και έχει τριπλό σκοπό: καταρχήν, να περιγράψει το κοινωνικό υποκείμενο «δάσκαλος»</span><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" ><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:16pt;" >[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >, το πώς συγκροτείται στην εργασιακή διαδικασία, ποια ήταν η σύνθεση του και η κατάσταση του πριν την απεργία.. Έπειτα, να περιγράψει με υποκειμενικό αλλά και αναλυτικό τρόπο το χρονικό της απεργίας των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας που ξεκίνησε το Σεπτέμβρη του 2006 και κράτησε 6 εβδομάδες. Τέλος, μαζί με την περιγραφή, <span style=""> </span>να κάνει γόνιμη κριτική σε λογικές που ακολουθήθηκαν σε αυτή την απεργία. Σκοπός του κειμένου δεν είναι κανείς άλλος παρά να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα για το τι έγινε (ή δεν έγινε) σε αυτή την απεργία και για το τι θα πρέπει να προσέξουμε στο μέλλον. Θα πρέπει να ειπωθεί εξαρχής πως το κείμενο αντανακλά απόψεις ενός ανθρώπου που έζησε την απεργία στη <b style="">Θεσσαλονίκη και σε ένα σύλλογο της επαρχίας Θεσσαλονίκης</b>. Η απεργία είχε διαφορετική δυναμική και χαρακτηριστικά σε άλλα μέρη της Ελλάδος π.χ. στην Αθήνα ή την Κρήτη, και αυτό είναι πιθανό να οδηγεί και σε διαφορετικά συμπεράσματα σχετικά με αυτήν.<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >Α. Μερικές (κρίσιμες) σημειώσεις για το «υποκείμενο δάσκαλος» στην αυγή του 21<sup>ου</sup> αιώνα, στην Ελλάδα.<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Πριν ξεκινήσουμε πρέπει να αναρωτηθούμε<b style="">. </b>Αλήθεια, ποιος είναι αυτός ο περιβόητος δάσκαλος που απέργησε 6 εβδομάδες το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη του 2006; <b style=""><i style="">Πως συγκροτείται ως υποκείμενο μέσα στην εργασιακή του διαδικασία</i></b>, στο σύγχρονο ελλαδικό εκπαιδευτικό σύστημα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης; Ποια η σχέση του με το «<b style="">προϊόν»</b> της δουλειάς του, με το <b style="">χώρο δουλειάς</b> του, με τα <b style="">μέσα «παραγωγής»</b> που χρησιμοποιεί, με τον <b style="">εργοδότη</b> του, με τους άλλους <b style="">συναδέλφους </b>του, με τον <b style="">αποδέκτη της δουλειάς</b> του; Ποια <b style="">προβλήματα</b> αντιμετωπίζει σήμερα; Ποιο ρόλο επιτελεί, <b style="">γιατί είναι χρήσιμος για το κεφάλαιο</b>;<span style=""> </span>Ποια <b style="">η θέση του στο «σύμπαν της μισθωτής εργασίας»</b> της σύγχρονης Ελλάδας; Θα εξετάσω τα παραπάνω πολύ επιγραμματικά, ίσα ίσα για να σκιαγραφήσουμε τον περιβόητο «δασκαλάκο» που έγινε ξαφνικά διάσημος.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Καταρχήν: να πούμε ξεκάθαρα πως </span><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >η εκπαιδευτική διαδικασία</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > έχει για το κεφάλαιο δύο (χονδρικά) χρήσιμες πλευρές. Από τη μια μεριά, <i style="">την αναπαραγωγή/εκπαίδευση/διαμόρφωση και κατανομή</i> (μέσω των εξετάσεων/αξιολογήσεων) του μελλοντικού εργατικού δυναμικού και από την άλλη, την <i style="">εγχάραξη της κυρίαρχης αστικής-εθνικής ιδεολογίας</i> στα παιδιά, στους αυριανούς «πολίτες». Αυτή τη διαδικασία καλείται να επιτελέσει ο δάσκαλος, αυτό το ρόλο «μπλοκάρει» όταν εξεγείρεται, όταν αντιστέκεται μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία και «κάνει τα δικά του»... <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Και μπορεί και «κάνει τα δικά του» σε ένα </span><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >πεδίο πολλαπλών αντιφατικών προσδοκιών</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >: γιατί αυτό είναι η μαζική εκπαίδευση. Ένα πεδίο που άλλες προσδοκίες έχουν οι γονείς, άλλες το Κράτος-Υπουργείο, άλλες οι εκπαιδευτικοί και άλλες οι μαθητές. Ένα πεδίο όπου δεν αντανακλώνται τελικά<span style=""> </span>-«ξερά και απόλυτα»- <span style=""> </span>μόνο οι επιταγές/στόχοι του κεφαλαίου-κράτους αλλά αντανακλώνται π.χ. και εργατικές-λαϊκές απαιτήσεις, όπως η απαίτηση του να μην αποκλείονται τα παιδιά αλλά να υπάρχει δυνατότητα κοινωνικής ανέλιξης μέσω της μάθησης/πτυχίων. Αυτές οι απαιτήσεις έχουν κάνει ένα τόσο άκαμπτο εκπαιδευτικό σύστημα -όπως το ελλαδικό- να «λυγίζει» σε κάποιες ιστορικές στιγμές<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn2" name="_ftnref2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Και ταυτόχρονα, την ίδια στιγμή που «λυγίζει», η εκπαίδευση <i style="">ενσωματώνει</i> τις εργατικές-λαϊκές απαιτήσεις (και έτσι δεν ξεσπούν με κάποιο άλλο τρόπο). Η εκπαίδευση είναι λοιπόν ένα πεδίο συνεχούς πάλης θα λέγαμε, πάλης ταξικής (ακριβώς γιατί τα συμφέροντα των τάξεων ξεδιπλώνονται και συγκρούονται μέσα στο μηχανισμό της εκπαίδευσης και αποκρυσταλλώνονται σε ένα συγκεκριμένο συσχετισμό, σε ένα συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα: άλλοτε πιο ανοιχτό, άλλοτε πιο κλειστό, άλλοτε πιο προοδευτικό, άλλοτε πιο συντηρητικό κτλ). <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><span style=""> </span>Μέσα σε αυτό το πεδίο, σαφέστατα η εργασία του δασκάλου έχει ένα βαθμό κοινωνικής χρησιμότητας<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn3" name="_ftnref3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> αφού <i style="">συμβάλλει<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn4" name="_ftnref4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[4]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a></i> στο να κτίσουν οι νέοι άνθρωποι γνώσεις και δεξιότητες<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn5" name="_ftnref5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[5]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Στη λαϊκή ρύση αυτό σημαίνει: «μαθαίνει στα παιδιά μας γράμματα…». Σημαίνει <b style=""><i style="">θετικό κοινωνικό </i></b></span><b style=""><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >status</span></i></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > μέσα σε μια καπιταλιστική κοινωνία όπου κάθε ρόλος/εργασία είναι διαχωρισμένη-κατανεμημένη και δεν έχουν όλοι οι ρόλοι/εργασίες την ίδια υλική και αξιακή/ηθική θέση. Και ο ρόλος του δασκάλου, ειδικά επειδή έχει να κάνει με μικρά παιδιά<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn6" name="_ftnref6" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[6]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>, είναι θετικά φορτισμένος. Αυτό το θετικό φορτίο μπορεί να γίνει «δύναμη», όπλο για τους δασκάλους: το χρησιμοποιούν σε κάθε τους αγώνα και <b style=""><i style="">το χρησιμοποίησαν και στην απεργία<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn7" name="_ftnref7" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[7]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a></i></b>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Που δουλεύει τώρα ακριβώς ο δάσκαλος;</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > Ο δάσκαλος δουλεύει, όπως σχεδόν όλοι μέσα στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, σε ένα χώρο που προσιδιάζει τη μορφή «εργοστάσιο». Το σχολείο είναι μια μικρή μονάδα που παράγει υποκειμενικότητα. Σκεφτείτε το λίγο: χτύπημα κάρτας το πρωί, μαζική προσέλευση «πρώτης ύλης» (μαθητών), μαζική παραγωγή (υποκειμενικότητας, γνώσεων, δεξιοτήτων, ιδεολογίας κτλ), διαλλείματα για ξεκούραση. Διαφορετικά τμήματα εργασίας, κοινός προαύλιος χώρος, κοινή καντίνα (κυλικείο/γραφείο δασκάλων). Λήξη βάρδιας, «και αύριο μέρα είναι…», το Σαββατοκύριακο ξεκούραση. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Τι δουλειά κάνει εκεί ο δάσκαλος;</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > Μέσα σε αυτό το «ιδιότυπο εργοστάσιο», <b style="">ο εκπαιδευτικός είναι εργάτης και εργοδηγός ταυτόχρονα.</b> Είναι εργοδηγός αφού αναθέτει στους μαθητές εργασίες. Έτσι υπηρετεί και συχνά ταυτίζεται με τις επιταγές του αστικού Κράτους<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn8" name="_ftnref8" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[8]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Ταυτόχρονα είναι <b style=""><i style="">ειδικευμένος-διανοητικός μισθωτός εργάτης,</i></b> αφού προσπαθεί να παράξει επικοινωνία, γλώσσα, συναίσθημα με σκοπό την κατάκτηση ενός σώματος γνώσης από το παιδί. Και μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, με την τετραετή πανεπιστημιακή εκπαίδευση, είναι <b style="">πολύ</b> <b style="">πιο ειδικευμένος απ’ ότι παλιά. Αυτή η περισσότερη «ειδίκευση» έπαιξε κάποιο ρόλο σε αυτή την απεργία, </b>αν συσχετιστεί με το αίσθημα ματαίωσης που νιώθουν οι εκπαιδευτικοί για το υποβαθμισμένο χώρο του σχολείου αλλά και το αίσθημα της όλο-και-περισσότερης τυποποίησης της δουλειάς τους. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Ως ειδικευμένος εργάτης-εργοδηγός, και μάλιστα με το δικό του «<i style="">προσωπικό εργαστήριο» (σχολική τάξη)</i> κάθε φορά που δουλεύει, ο δάσκαλος έχει την τάση να αντιμετωπίζει τα μικροπροβλήματα<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn9" name="_ftnref9" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[9]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> που προκύπτουν μόνος- «θα διαβάσω πιο πολύ, θα αλλάξω τον τρόπο που διδάσκω αυτό» κτλ. Την ίδια όμως στιγμή, <b style=""><i style="">η απομόνωση του εκπαιδευτικού στην αντιμετώπιση των προβλημάτων μέσα στην τάξη, ισοσκελίζεται με τη βοήθεια που μπορεί να βρει από τους διπλανούς του: από τους άλλους συναδέλφους</i></b>, <b style=""><i style="">που βρίσκονται πολύ κοντά όσον αφορά τη χωρική εγγύτητα της δουλειάς</i></b>. Πολλές φορές τα προβλήματα των εκπαιδευτικών είναι κοινά π.χ. έλλειψη επιθυμητού υλικού στο σχολείο. Εκεί αρχίζουν τα προβλήματα για το Κράτος-εργοδότη τους.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Ποια η σχέση τώρα του δασκάλου με τη δουλειά του;</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > Κατά τη γνώμη μου, γίνεται όλο και πιο αντιφατική-αμφίσημη. Η αμφισημία προκύπτει από το εξής γεγονός: από τη μια μεριά ο δάσκαλος δεν ασκεί μια τελείως αφηρημένη-μηχανική εργασία, όπως π.χ. το να βιδώνει βίδες σε μια αλυσίδα παραγωγής, αλλά <b style=""><i style="">έχει κάποια ευχέρεια εποπτείας στο έργο του, έχει μια ευελιξία, έχει ευκαιρίες να είναι δημιουργικός, ζωντανός.</i></b> Από την άλλη μεριά, ο όλο και μεγαλύτερος καθορισμός της εκπαίδευσης από το Κράτος (μέσω της συγκεκριμένης διδακτέας ύλης που πρέπει ο δάσκαλος να διδάξει/ «βγάλει» σε συγκεκριμένο-μικρό χρόνο, των προτάσεων-πιέσεων για συγκεκριμένους τρόπους διδασκαλίας, την παροχή συγκεκριμένων εποπτικών μέσων διδασκαλίας κτλ.), <i style="">τον κάνουν να λειτουργεί και να νιώθει σαν ένα απλό εκτελεστικό όργανο, σαν ένας «ανειδίκευτος» εργάτης που δουλεύει μηχανικά. </i>Γενικά<b style=""> </b>το αναλυτικό πρόγραμμα διδασκαλίας τον δεσμεύει όλο και περισσότερο πια, τον πιέζει και πιέζει και τα παιδιά (και το αντανακλούν στο δάσκαλο –κυρίως με συγκρούσεις). Μάλιστα, η ραγδαία αύξηση της διδακτέας ύλης (με την είσοδο των νέων σχολικών βιβλίων) είναι μια συνθήκη που σπρώχνει το δάσκαλο να λειτουργήσει όλο και πιο εντατικοποιημένα, βιαστικά, εν τέλει εκτελεστικά (σαν «ανειδίκευτος» που πρέπει να «βγάλει» τη νόρμα της παραγωγής). Για αυτό και τα νέα βιβλία προκαλούν αντιδράσεις στο εκπαιδευτικό σώμα, αντιδράσεις που αντανακλάστηκαν λίγο<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn10" name="_ftnref10" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[10]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> στην απεργία. <b style=""><i style="">Είναι λοιπόν ο δάσκαλος ένας ειδικός που «βάλλεται», που νιώθει ότι «από-ειδικεύεται», που δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Νιώθει από τη μια «ζωντανός», κύριος του έργου του, και από την άλλη «νεκρός», κουρασμένος εκτελεστής εντολών. Έτσι δεν είναι σίγουρος σήμερα να πει: «ναι, είναι ωραία να είσαι δάσκαλος» ή «είναι άσχημα να είσαι δάσκαλος». Προσωπικά βλέπω όλο και περισσότερο κόσμο μπερδεμένο, με αμφίσημη σχέση με τη δουλειά του.</i></b><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Ποια η σχέση του δασκάλου με τους άλλους που δουλεύουν στο σχολείο;</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > Παρότι που είναι ειδικευμένος μισθωτός, ο δάσκαλος προσλαμβάνεται μαζί με πολλούς άλλους για να στελεχώσει τα σχολεία. <i style="">Καταλαβαίνει ότι είναι ανταλλάξιμος με έναν άλλον, καταλαβαίνει ότι έχει κοινή μοίρα με τους άλλους, τους συναδέλφους. </i>Τα σχολεία τώρα ποικίλλουν σε προσωπικό. Μπορεί να απασχολούν 4 ή 5 άτομα αν είναι πολύ μικρά (επαρχία), συνήθως απασχολούν 10 με 15, άλλες φορές ξεπερνούν τα 20 άτομα. Δεν είναι μεγάλες μονάδες (ανα)παραγωγής. <b style=""><i style="">Αλλά είναι πολλά. Και είναι κοντά</i></b>. Και έτσι αναπτύσσονται εύκολα σχέσεις μεταξύ συναδέλφων που δουλεύουν στην ίδια περιοχή. <b style=""><i style="">Αναπτύσσεται εύκολα μια «δασκαλική κοινότητα», μια κοινότητα με βάση την επαγγελματική (μορφωτική) ταυτότητα. </i></b>Μια κοινότητα που περιλαμβάνει μόνο <b style=""><i style="">ημεδαπούς πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. </i></b>Οι δάσκαλοι δεν γνωρίζουν, δεν συζητούν, δεν αγωνίζονται με την καθαρίστρια που μπορεί να δουλεύει στο σχολείο. Η συνάφεια/συνοχή είναι ομοιοεπαγγελματική (όχι αληθινά κλαδική) και δυνατή.<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Ποιο μέσο παραγωγής χρησιμοποιούν οι δάσκαλοι;</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > Θα μπορούσαμε να πούμε τα βιβλία, τις κιμωλίες κτλ. Στην πραγματικότητα, <b style="">οι ίδιοι οι δάσκαλοι είναι το μέσο παραγωγής</b>: η γλώσσα τους, το συναίσθημα τους, οι κοινωνικές του δεξιότητες, το μυαλό τους. Αναπόδραστες ανθρώπινες λειτουργίες παίζουν ρόλο σε μια διδασκαλία, όπως ο βαθμός κατανόησης του βαθμού κατανόησης που έχει ο άλλος! <b style=""><i style="">Είναι σχεδόν αδύνατον λοιπόν να αρνηθούν οι δάσκαλοι τα μέσα παραγωγής, να αρνηθούν τον ίδιο τον εαυτό τους, είναι η ίδια η (συναισθηματική, γνωσιακή, κοινωνική) μηχανή</i></b>. Τι απομένει να επιτεθούν; Όποιον τους βάζει όρια στο έργο τους, όποιον τους δίνει εντολές: το αναλυτικό πρόγραμμα, τον Σύμβουλο, το Υπουργείο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Ποια η σχέση των δασκάλων με το προϊόν της δουλειάς τους;</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > Εδώ πρέπει να σταθούμε. Καταρχήν, <b style="">ποιο είναι τελικά το προϊόν της δουλειάς τους</b>; Τι παράγουν; Τον ίδιο το μαθητή ως υποκειμενικότητα (ως μελλοντικό εργάτη); Ή τις γνώσεις/δεξιότητες που ο μαθητής θα τις κάνει πράξη, θα τις ενσαρκώσει (θα τις «μετουσιώσει σε εργατική δύναμη»); Μπορούμε να ισχυριστούμε <i style="">και τα δύο</i>. Διότι η εργασία του δάσκαλου αφορά τόσο την <b style=""><i style="">παραγωγή ενός σώματος γνώσης/δεξιοτήτων για να το κατακτήσει ο μαθητής</i></b><i style=""> (ακριβέστερα: «βοηθάει το παιδί να χτίσει τη γνώση/δεξιότητα» που του παρουσιάζει – δεν είναι ο δάσκαλος που έχει παράγει π.χ. την αλφαβήτα.), όσο και την <b style="">παραγωγή της απαραίτητης συναίνεσης/συνεργασίας/σχέσης με το μαθητή για να «χτίσει τη γνώση»,</b> <b style="">να αναπαραχθεί ως συγκεκριμένη υποκειμενικότητα</b></i>. Ο μαθητής δηλαδή δεν μαθαίνει μόνο το 5+5, αλλά θα λέγαμε ότι «μαθαίνει και να μαθαίνει το 5+5, να γίνεται το 5+5», δηλαδή μαθαίνει να <b style=""><i style="">εφαρμόζει, να πιστοποιεί, να πράττει αυτά που έμαθε-κατέκτησε, ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΑΤΤΕΙ, αυτά που κατέκτησε. Σε περίπτωση που δεν συναινέσει-συνεργαστεί, δεν πιστοποιήσει ότι «το ξέρει» ( δεν ενσαρκώσει), αργά ή γρήγορα, οικιοθελώς ή μη, αποβάλλεται από το εκπαιδευτικό σύστημα. </i></b>Αν αυτό είναι λοιπόν το προϊόν της δουλειάς του: η «κατάκτηση γνώσεων/δεξιοτήτων» (ικανότητα για γνώση, <i style="">ικανότητα για εργασία</i>)<i style=""> </i>και ταυτόχρονα ο<i style=""> μαθητής-συνεργάτης-κατακτητής, <b style="">αυτός</b></i><b style=""> που κατακτά-πιστοποιεί-ενσαρκώνει τις γνώσεις/δεξιότητες </b>(αυτός που δέχεται να γνωρίζει, να εργάζεται, <i style="">να γίνεται εργατική δύναμη</i>). Ποια η σχέση λοιπόν του δασκάλου με το προϊόν του; Το αγαπάει; Το μισεί; Δεν υπάρχει απάντηση. Για την ακρίβεια, κάθε δάσκαλος έχει συνήθως «καλή» σχέση με ένα «καλό προϊόν» που (συν)παράγει<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn11" name="_ftnref11" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[11]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> και «κακή» σχέση με ένα «κακό προϊόν». Σχέση και προϊόν ταυτίζονται (αν και πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις).</span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Πόσο δουλεύει ο δάσκαλος σήμερα;</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > Από την πλευρά του τυπικού<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn12" name="_ftnref12" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[12]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> χρόνου, αν πούμε χονδρικά ότι είναι 5 ώρες στο σχολείο (8.00 με 13.00) και 1 ώρα στο σπίτι (για την προετοιμασία) της επόμενης μέρας, τότε έχουμε περίπου 6 ώρες την ημέρα, περίπου 30 την εβδομάδα. Στην πραγματικότητα όμως οι τυπικές ώρες είναι λιγότερες αφού το σχολείο διακρίνεται για ένα πλήθος αργιών, δραστηριοτήτων που δεν απαιτούν δουλειά στο σπίτι (εκδρομές) κτλ. Διακρίνεται ακόμα για τις 30 μέρες αργίας σε Πάσχα και Χριστούγεννα και δυόμισι μήνες διακοπές το καλοκαίρι. <b style="">Ο δάσκαλος δηλαδή δουλεύει (από άποψη τυπικού χρόνου) το λιγότερο σε σχέση με όλους τους άλλους μισθωτούς εργαζόμενους. Έχει χρόνο -εκτός σχολείου- και για να ασχοληθεί με άλλες δραστηριότητες, και <u>για να αναστοχαστεί τη ζωή του, την εργασία του, την ύπαρξη του την ίδια</u></b>. Όσον αφορά το πόσο δουλεύει από πλευρά <i style="">«έντασης της εργασίας»</i>, δίχως κάποιον να τον εποπτεύει άμεσα, η δουλειά του πιέζεται μόνο από την ύλη και τα παιδιά, <u>τη σχέση του με τα παιδιά</u>, τη θέληση των παιδιών να συνεργαστούν για την κατάκτηση μιας συγκεκριμένης διδακτικής ύλης. Αυτό το τελευταίο είναι κομβικό σημείο (και ίσως μόνο όποιος έχει προσπαθήσει να «διδάξει» κάτι μπορεί να το καταλάβει): 1 ώρα διδασκαλίας μπορεί να είναι πολύ επίπονη (συναισθηματικά, διανοητικά) όταν δεν υπάρχει κοινωνική συνεργασία μεταξύ δασκάλου-μαθητών.<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Πόσο αμείβεται ο δάσκαλος;</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > Καταρχήν ο δάσκαλος είναι μισθωτός, δηλαδή «χωρίς αποθέματα», χωρίς τα μέσα αναπαραγωγής και συντήρησης του. Πρέπει να ξυπνήσει το πρωί και να πάει να δουλέψει, αλλιώς δεν θα πάρει χρήματα και δεν θα μπορέσει να αναπαράγει τον εαυτό του. Αλλά είναι ένας…«ιδιαίτερος μισθωτός»: όπως κάθε μόνιμος υπάλληλος, <b style="">δεν φοβάται άμεσα την απόλυση αν δεν κάνει καλά τη δουλειά του</b>, <b style=""><i style=""><u>μια συνθήκη κομβική για τη θέση, τη ζωή, την υποκειμενικότητα ενός μισθωτού εργαζομένου</u>.</i></b> Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μπορεί να μη δουλεύει. Δεν μπορεί να το κάνει γιατί θα έχει πειθαρχικές συνέπειες από τον εργοδότη του (ΕΔΕ, παύση μισθού, μακροπρόθεσμα και απόλυση) και συχνά (όχι πάντα) γιατί ανησυχεί για το «πόρισμα» αυτού που δέχεται το εκπαιδευτικό έργο: του μαθητή και του γονέα. Με αυτόν τον τρόπο ο δάσκαλος (αυτό)πειθαρχεί. Οι αμοιβές του τώρα ξεκινούν (μισθολόγιο 2006) στα 933 ευρώ (καθαρά): τελειώνουν, μετά από 35 χρόνια δουλειάς περίπου στα<span style=""> </span>1400-1500 (εξαρτάται από την οικογενειακή κατάσταση κ.α.). Τα λεφτά είναι σαφώς «καλά» για πρώτος μισθός, <b style=""><i style="">σε σύγκριση πάντα με τις γενικές αμοιβές της μισθωτής εργασίας στη σημερινή συγκυρία (όπου οι περισσότεροι πρώτοι μισθοί είναι πολύ κάτω από 933)</i></b>. Για τις ανάγκες ενός νέου εργαζομένου, 933 ευρώ είναι μια ικανοποιητική αμοιβή, ακόμα και αν έχει πολλά λειτουργικά έξοδα (αγορά παιδαγωγικού υλικού, πολλές και μεγάλες μετακινήσεις κτλ.). Μετά όμως από 15 χρόνια υπηρεσίας, και με 2 παιδιά, ένας δάσκαλος κερδίζει 1200-1250 ευρώ. Εδώ βρίσκεται η «οικονομική στενότητα» που τροφοδότησε την απεργία. Σε συνδυασμό με <b style=""><i style="">το βίωμα της χρόνιας λιτότητας</i></b> που αφορά φυσικά όλους τους μισθωτούς.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Ποια η «δύναμη» των δασκάλων; </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Οι εργαζόμενοι γενικά έχουν τρία είδη δύναμης<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn13" name="_ftnref13" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[13]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>: </span><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >α) τη <b style=""><i style="">δύναμη-στην-παραγωγή</i></b><i style="">, μέσα-στο-χώρο-δουλειάς </i>(</span><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >workplace</span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" > </span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >power</span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >). Μέσα στην παραγωγή, οι εργαζόμενοι λόγω της αντικειμενικής θέσης τους στον καταμερισμό εργασίας μπορεί να έχουν περισσότερη ή λιγότερη δύναμη. Οι εργαζόμενοι π.χ. σε μια εφημερίδα, δεν έχουν την ίδια δύναμη στο χώρο δουλειάς. Αν οι τυπογράφοι σταματήσουν τη δουλειά, η εφημερίδα δεν θα εκδοθεί. Αν την σταματήσουν οι αθλητικογράφοι, η εφημερίδα θα βγει (το πολύ-πολύ να λείπει το αθλητικό ρεπορτάζ). Από την άλλη μεριά, το σταμάτημα στο τυπογραφείο εμποδίζει τη συγκεκριμένη εφημερίδα να κυκλοφορήσει. Αν οι διανομείς των εφημερίδων σταματήσουν τη δουλειά, όλες οι εφημερίδες δεν κυκλοφορούν. Οι δύναμη τους είναι ακόμα μεγαλύτερη. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >β) τη <b style=""><i style="">δύναμη-στην-αγορά-εργασίας</i></b> (</span><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >marketplace</span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" > </span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >power</span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >). Οι εργαζόμενοι με σπάνια εξειδίκευση, έχουν μεγαλύτερη δύναμη για να διεκδικήσουν. Το ίδιο οι εργαζόμενοι που δεν αντιμετωπίζουν στον κλάδο τους ανεργία ή αυτοί που μπορούν να βρίσκουν εισόδημα από άλλες μη-μισθωτές εργασίες. Έτσι π.χ. σήμερα στην Ελλάδα, σε μια εταιρεία τηλεπικοινωνίας, άλλη δύναμη-στην-αγορά-εργασίας έχουν οι τεχνικοί δικτύου (σχετικά μη-κορεσμένη εξειδίκευση, χαμηλή ανεργία) και άλλοι οι πωλητές των τηλεπικοινωνιακών προϊόντων στα καταστήματα της εταιρείας.<span style=""> </span><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >γ) την <b style=""><i style="">οργανωτική-δύναμη</i></b> (</span><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >associational</span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" > </span></b><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >power</span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >) <i style="">. </i>Εδώ μιλάμε για τη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι λόγω των σχέσεων, των συλλογικοτήτων που αναπτύσσουν (επιτροπές, σωματεία, κόμματα κτλ.)<i style="">.</i> Μιλάμε για τη μη-δομική δύναμη των εργατών, σε αντίθεση με τις δυνάμεις που περιγράφτηκαν παραπάνω (α και β) που αποτελούν τη δομική δύναμη του εργάτη (βέβαια δομική και μη-δομική δύναμη αλληλοεπιδρούν).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Πάμε τώρα να εξετάσουμε αυτές τις δυνάμεις σε σχέση με τους δασκάλους. <b style="">Οι δάσκαλοι έχουν μικρή δύναμη-στην-παραγωγή, καθότι η εκπαιδευτική βιομηχανία δεν περιλαμβάνει έναν πολυσύνθετο τεχνικό καταμερισμό της εργασίας,</b> όπως π.χ. η αυτοκινητοβιομηχανία . Αν σταματήσει ένας δάσκαλος τη δουλειά, δεν σταματούν οι άλλοι. Αν σταματήσει ένα σχολείο τη δουλειά, δεν σταματούν τα άλλα. Αν σταματήσει η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση δεν σταματά και η Δευτεροβάθμια κ.ο.κ. Αντίθετα, αν οι χειριστές των κλαρκ, που συνδέουν δύο ξεχωριστά τμήματα μιας αυτοκινητοβιομηχανίας, σταματήσουν, τότε «κολλάει» η παραγωγή σε όλο το εργοστάσιο. Και κολλάνε και ένα πλήθος μικρότερων εργοστασίων και εργαστηρίων που προμηθεύουν την αυτοκινητοβιομηχανία. Και μπορεί να κολλήσει και ολόκληρη η «εθνική οικονομία» αν η απεργία συνεχιστεί για καιρό! Χαρακτηριστικές ήταν οι απεργίες στη </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >FIAT</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" > </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >της Ιταλίας το ’60. Η μόνη <i style="">δύναμη-στην-παραγωγή</i> των δασκάλων είναι αυτή που έχει να κάνει με τη <b style="">θέση τους στον γενικότερο κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας</b>: η απεργία των δασκάλων «αναστατώνει» τους εργαζόμενους-γονείς και τα παιδιά και έχει αντίκτυπο σε σημαντικό μέρος της κοινωνίας (θα σχολιαστεί αυτό παρακάτω για το υλικό κόστος μιας απεργίας των δασκάλων).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Αν και δεν έχουν μεγάλη δύναμη-στην-παραγωγή, μέσα στη δουλειά, <b style="">έχουν σχετικά καλή δύναμη-στην-αγορά-εργασίας.</b> Καταρχήν, αποτελεί μια πολύ συγκεκριμένη εξειδίκευση το να είσαι δάσκαλος. Σκεφτείτε, όχι μόνο τις σπουδές, αλλά και το πόσο δύσκολο είναι να χρησιμοποιηθεί φθηνή μεταναστευτική εργασία για την εκπαίδευση, όπως έγινε κατά κόρον στις κατασκευές. Επιπλέον, οι δάσκαλοι δεν μπορούν να αντικατασταθούν από μηχανήματα και αυτοματισμούς (προς το παρόν!) και έτσι <i style="">η επέκταση της βιομηχανίας εκπαίδευσης σημαίνει και την αύξηση του αριθμού των εκπαιδευτικών</i>. Ακόμα, τα σχολεία δεν μπορούν «να πετάξουν» όπως τα εργοστάσια σε άλλες χώρες με φθηνό εργατικό δυναμικό, δημιουργώντας ανεργία στους δασκάλους. Επίσης, η ειδική συνθήκη της μονιμότητας στο δημόσιο τομέα δεν απειλεί τους δασκάλους με ανεργία, όταν προσλαμβάνονται μόνιμα. Και τέλος, με τα ιδιαίτερα μαθήματα και την αναπτυγμένη «παραπαιδεία» στην Ελλάδα, ένας δάσκαλος μπορεί να βρει ένα «</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >extra</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >» εισόδημα από μη-μισθωτή εργασία που μπορεί να τον αποφορτίσει κάπως από την πίεση της αγοράς εργασίας<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn14" name="_ftnref14" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[14]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.<span style=""> </span><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Όσον αφορά τη μη-δομική δύναμη των δασκάλων, την <i style="">οργανωτική-δύναμη</i>, θα τη συζητήσω περισσότερο παρακάτω, με τη ματιά κάποιου που είναι «από μέσα». Σε γενικές γραμμές, βλέποντας τα πράγματα «από έξω», <b style="">οι δάσκαλοι έχουν καλή οργανωτική-δύναμη<i style=""> </i></b>αφού: υπάρχει μια δασκαλική κοινότητα, υπάρχουν πρωτοβάθμιοι σύλλογοι και δευτεροβάθμιο συνδικάτο και υπάρχει συνδικαλιστική ελευθερία. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Τέλος, ποιο το υλικό κόστος και οι δυνατότητες «υλικής κυκλοφορίας» ενός αγώνα δασκάλων;</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > Το υλικό κόστος για το κεφάλαιο και το Κράτος είναι σχετικά μικρό και η (υλική-άμεση) κυκλοφορία ενός αγώνα δασκάλων βρίσκει περιορισμούς. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Το υλικό κόστος, παρά τη σημαντική θέση των δασκάλων στο γενικότερο κοινωνικό καταμερισμό εργασίας, είναι μικρό, <i style="">κυρίως για ιστορικούς λόγους, δηλαδή λόγω</i> <i style="">της σημερινής νεοφιλελεύθερης συγκυρίας</i>, όπου η κυρίαρχη αστική πολιτική <b style="">θέλει ούτως ή άλλως να απαξιώσει τη δημόσια εκπαίδευση</b>: το Υπουργείο δεν πονά αν «οι εργαζόμενοι γονείς ταλαιπωρηθούν» ή αν «τα παιδιά δεν μάθουν γράμματα» για ένα, δύο, τρεις μήνες, <i style="">αν μια φουρνιά μαθητών, μελλοντικών εργατών, θα έχει «μορφωτικά-επαγγελματικά ελλείμματα» και οδηγηθεί αποκλειστικά σε «χαμηλές» θέσεις στον καταμερισμό της εργασίας</i>, καθότι <b style="">το σχολείο πρέπει να απαξιωθεί </b>(και άλλο)<b style=""> για να κατασκευαστεί </b>(περαιτέρω)<b style=""> η «κοινωνική» επιθυμία </b>(νεοφιλελεύθερης)<b style=""> αλλαγής-μεταρρύθμισης του</b>. <u>Κόστος υπάρχει έτσι κυρίως συμβολικό-πολιτικό, στην εικόνα της κυβέρνησης που «δεν νοιάζεται για παιδιά-γονείς»</u>. Πράγματι, η απεργία του 2006 συντέλεσε ιδιαίτερα (μαζί με άλλους -μικρούς και μεγάλους- αγώνες) σε μια «κρίση νομιμοποίησης» των πολιτικών που εφαρμόζονται σε Παιδεία, Οικονομία κτλ. <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Όσον αφορά την <b style="">«υλική κυκλοφορία» του αγώνα</b> πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί της: γενικά, το κλείσιμο των σχολείων προκαλεί συνέπειες κυρίως στην καθημερινότητα των εργαζόμενων-γονέων (με παιδιά μικρής ηλικίας) <i style="">και όχι σε όλους τους εργαζόμενους </i>(όπως π.χ. το κλείσιμο της ΔΕΗ ή των χωματερών)<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn15" name="_ftnref15" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[15]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Επιπλέον, αν και<span style=""> </span>οι περισσότεροι εργαζόμενοι-γονείς νιώθουν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στον καθημερινό προγραμματισμό τους (π.χ. να πάνε τα παιδιά στη γιαγιά), <i style="">αυτό το κάτι το έχουν αντιμετωπίσει πολλές φορές</i> (π.χ. κάθε καλοκαίρι, κάθε δεκαπενθήμερο του Πάσχα κτλ.). Βασικότερα, με την απεργία των εκπαιδευτικών, οι εργαζόμενοι <b style=""><i style="">δεν νιώθουν ότι κάτι αλλάζει στην ίδια τη δουλειά τους π.χ. το να μην έρχονται οι παραγγελίες στο μαγαζί, εργοστάσιο κτλ.</i></b> Έτσι οι ίδιοι δεν νιώθουν άμεσα ότι αυτό που συμβαίνει (απεργία δασκάλων) έχει <b style=""><i style="">υλική επιρροή στη δική τους εργασία</i></b>, <b style=""><i style="">ότι είναι μια παύση της εργασίας που τους επηρεάζει άμεσα (και που ίσως θα μπορούσαν να κάνουν και αυτοί). </i></b>Για να το καταλάβουμε αυτό το τελευταίο, σκεφτείτε την απεργία των λιμενεργατών: η παύση της εργασίας τους είναι και παύση ή μείωση της εργασίας πολλών άλλων εργαζομένων (οδηγών, μεταφορέων, αποθηκάριων, πωλητών κτλ). Είναι άμεσο υλικό αποτέλεσμα να σταματάς ή να μειώνεις την εργασία σου, που σε οδηγεί να σκεφτείς γιατί την σταμάτησες/μείωσες, ποιος το προκάλεσε (λιμενεργάτες), τι κάνει αυτός που το προκάλεσε (απεργία) και γιατί το κάνει (εναντίωση στην ιδιωτικοποίηση, ζητάει προσλήψεις, αυξήσεις κτλ). <b style="">Όλα τα παραπάνω οι δάσκαλοι πρέπει να τα κάνουν «εξωτερικά», μέσω προπαγάνδας και βασικά άμεσων δράσεων</b> (π.χ. διαδηλώσεις που κλείνουν το δρόμο και αναγκάζουν πολλούς εργαζόμενους να σκεφτούν ποιοι το κάνουν, γιατί κτλ.). Αυτή την <b style="">αδυναμία άμεσης, υλικής κυκλοφορίας/αίσθησης του αγώνα</b> το γνωρίζει η εξουσία. «Άστους να απεργούν, οι άλλοι δουλεύουν…». Σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό αν απεργούσαν π.χ. οι λιμενεργάτες για 6 εβδομάδες. Διότι επηρεάζουν και πολλούς άλλους που δουλεύουν και η οποιαδήποτε λύση (επιστράτευση, συμβιβασμός ή υποχώρηση) θα έρχονταν πολύ γρήγορα. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Ένας άλλος ιστορικός περιορισμός στην κυκλοφορία του αγώνα των δασκάλων είναι το δημόσιο «προνοιακό» καθεστώς στο οποίο υπόκεινται και το οποίο σε καμία περίπτωση <b style="">δεν αποτελεί <u>στις μέρες μας</u> κοινός εργασιακός τόπος με τη συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών εργαζομένων</b>. Σκεφτείτε πολύ απλά ότι το 65-70% των μισθωτών<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn16" name="_ftnref16" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[16]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> εργάζεται στο καθεστώς «εργοδοτικού δεσποτισμού» του ιδιωτικού τομέα: σε καθεστώς δηλαδή όπου, μετά από 15 χρόνια σφοδρής νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn17" name="_ftnref17" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[17]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>, η εργοδοτική εξουσία έχει το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα σε κάθε πτυχή της εργασίας και καταφέρνει να επιβάλλει την απαγόρευση της συνδικαλιστικής ελευθερίας (αφού κάθε συνεύρεση και διεκδίκηση ισοδυναμεί με απόλυση), όπου ο φόβος της απόλυσης/ανεργίας/απαξίωσης είναι άμεσος και αληθινός, όπου ανθεί η υπερ-εργασία και οι εντατικοποιημένοι ρυθμοί παραγωγής, όπου οι μισθοί κυμαίνονται πολύ πιο χαμηλά σε σχέση με το δημόσιο τομέα (πραγματική υλική διαφοροποίηση), όπου το εργατικό κίνημα είναι σε κατάσταση αποσύνθεσης, έλλειψης αυτό-πεποίθησης κ.α. Για να το πω ωμά, ακόμα και αν ένας εργασιακός χώρος του ιδιωτικού τομέα βρει «κοινούς τόπους» σε έναν αγώνα των εκπαιδευτικών π.χ. σπάσιμο της λιτότητας, έτσι όπως έχει σήμερα η κατάσταση, θα είναι δύσκολο να βαδίσει μαζί με τους εκπαιδευτικούς σε κοινό αγώνα (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να το επιδιώκουμε).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Τέλος, πρέπει να δούμε και ένα <b style="">θετικό στοιχείο</b> που απορρέει από τους περιορισμούς των δασκάλων για άμεση-«υλική κυκλοφορία» του αγώνα τους: εάν πάνε σε αγώνα διαρκείας, τότε είναι πιθανό «να αναγκαστούν» να βγουν από τη συντεχνιακή/επαγγελματική ταυτότητα και να αποκτήσει ο αγώνας τους κοινωνικότητα και καθολικότητα. Αυτό έγινε σε ένα βαθμό στην απεργία του 2006, κυρίως από τις απεργιακές επιτροπές. Ο συνδυασμός ήταν:<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></i></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >ΑΦΟΥ:<span style=""> </span>υλικό κόστος μικρό για την Κυβέρνηση στη συγκυρία <span style=""> </span>+ <span style=""> </span>υλική κυκλοφορία περιορισμένη (σε γονείς δημοτικού) <o:p></o:p></span></i></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >ΤΟΤΕ: <span style=""> </span>ντου στους δρόμους, στις πλατείες, στις γειτονιές, στα σωματεία, σε όλους τους γονείς κτλ., να μιλήσουμε σε όλους και για όλους και <span style=""> </span>όχι μόνο για την πάρτη μας..</span></i><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > <i style=""><o:p></o:p></i></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Συμβαίνει συχνά: εργάτες με μεγάλη δομική δύναμη να επαναπαύονται σε αυτή και να μην κοινωνικοποιούν και «καθολικοποιούν για όλη την εργατική τάξη» τον αγώνα τους – ο οποίος παίρνει τελικά συντεχνιακή μορφή (πρόσφατα παραδείγματα σε ΔΕΗ, ΟΤΑ, λιμενεργάτες, τελωνειακούς κ.α.), ενώ εργάτες με μικρότερη δομική δύναμη να γίνονται τελικά…«διεθνιστές»…δηλαδή να προσπαθούν να κοινωνικοποιήσουν τον αγώνα τους στους άλλους κλάδους, στα άλλα κομμάτια της εργατικής τάξης, μιλώντας αναγκαστικά και για αυτά. Βέβαια, το ζήτημα του συντεχνιασμού και της κοινωνικότητας στους δασκάλους συζητιέται, με βάση την απεργία, εκτενώς παρακάτω. Να προσθέσω μόνο ότι <b style="">οι δεξιότητες που επιστρατεύονται και αναπτύσσονται στη δουλειά του δασκάλου (κοινωνικότητα, ενσυναίσθηση, γλωσσική ευχέρεια κ.α.) βοηθάνε <span style=""> </span>κομβικά στην κοινωνικοποίηση του αγώνα τους.<span style=""> </span><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Συνοψίζοντας: <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Ο δάσκαλος «οφείλει» να λειτουργεί ως φορέας αναπαραγωγής της αστικής εκπαίδευσης-εξουσίας. Τη μπλοκάρει όμως <b style=""><u>όταν την αρνείται</u></b> (ατομικά, μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία, και συλλογικά, με απεργία, στάση εργασίας κτλ.). Η συλλογική του ταυτότητα -«δάσκαλος»- <b style=""><u>αναδύεται πολύ εύκολα</u></b> καθότι δουλεύει σε χωρική εγγύτητα με άλλους ανταλλάξιμους-συναδέλφους που είναι «όμοιοι» μορφωτικά-πολιτισμικά (πανεπιστήμιο-ημεδαποί). Η ειδίκευση του -ο πολύ συγκεκριμένος ρόλος του στον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας- τον οδηγεί περισσότερο σε μια επαγγελματική/συντεχνιακή συλλογικοποίηση και ταυτότητα. Η σχέση με τη δουλειά του είναι αμφίσημη, τα συναισθήματα ανάμικτα. Ο δάσκαλος νιώθει ειδικός και έτσι έχει συχνά θετική σχέση με τη δουλειά του, αλλά η ολοένα μεγαλύτερη εντατικοποίηση και τυποποίηση της εκπαίδευσης σε συνδυασμό με τις δυσκολίες διαχείρισης κοινωνικών σχέσεων (με τα παιδιά, τους γονείς, τους συναδέλφους) στα πλαίσια ενός τεχνητού, «καθορισμένου-από-έξω», δηλαδή αλλοτριωτικού περιβάλλοντος, όπως το σχολείο, του δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι <b style="">όλες οι κοινωνικές αντιφάσεις διαπερνούν το σχολείο</b> (φτώχεια-πλούτος, μετανάστες/ρατσισμός, προσδοκίες για καριέρα κτλ.) και ότι <b style="">το σχολείο αποκτά ρόλους που είχαν κάποτε άλλοι</b> (σκεφτείτε τη σίτιση ή τα μαθήματα πληροφορικής στο ολοήμερο σχολείο). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Σήμερα ο δάσκαλος αμείβεται «καλά» για αρχή, «στενεύεται» όμως αργότερα (εν συγκρίσει με τις γενικές αμοιβές της μισθωτής εργασίας στη συγκυρία). Όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι έχει πολύ διαφορετικό «προνοιακό» εργασιακό καθεστώς σε σχέση με τη πλειοψηφία των μισθωτών εργαζομένων. Έχει αμβλυμμένους ρυθμούς παραγωγής και πολύ ελεύθερο χρόνο και μόρφωση να αναστοχαστεί. Δεν ανησυχεί για την απόλυση, μπορεί να συνδικαλιστεί ελεύθερα και να προβεί σε αγώνες. Αγώνες που έχουν όμως σχετικά μικρό υλικό κόστος στη σημερινή συγκυρία (ειδικά όταν δεν έχουν διάρκεια) και περιορισμούς στην άμεση αίσθηση/κυκλοφορία τους. Αγώνες που το κύριο βάρος τους είναι το συμβολικό φορτίο που φέρνουν, ειδικά αν χρησιμοποιηθεί το θετικό κοινωνικό </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >status</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > των δασκάλων, το ότι είναι «χρήσιμοι για την κοινωνία». <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Τέλος, οι δάσκαλοι μπορούν να θέσουν ζητήματα που αφορούν όλους τους μισθωτούς εργαζομένους, όπως ο άμεσος και ο κοινωνικός μισθός. Αν αγωνιστούν με «διάρκεια», ο αγώνας τους έχει τη δυνατότητα να «σπάσει» την ισχυρή, κλαδική-επαγγελματική ταυτότητα (αγώνας με το ανάλογο περιεχόμενο βέβαια). Όσον αφορά την κριτική της ίδιας της αστικής εκπαίδευσης (ιδεολογικός, κατανεμητικός ρόλος κτλ.), και να λάβει χώρα αυτή η κριτική από ριζοσπάστες δασκάλους, είναι δύσκολο να κοινωνικοποιηθεί, να αγκαλιαστεί από την εργατική τάξη <b style="">όταν δεν είναι και αυτή σε αγώνα</b>. Δύσκολα μπορούν να καταλάβουν π.χ. οι εργαζόμενοι-γονείς, γιατί οι παρελάσεις πρέπει να καταργηθούν. Ο αγώνας είναι καταλύτης για να ανοίξουν τέτοια ζητήματα μέσα και έξω από τον κλάδο, αγώνας και από τους δασκάλους αλλά και από τους άλλους εργαζομένους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η παρέλαση της 28<sup>ης</sup> Οκτωβρίου 2006 αμφισβητήθηκε έντονα από υποκείμενα που συμμετείχαν στον αγώνα. Μέχρι και μικρή αντι-παρέλαση/πορεία δασκάλων έγινε στη Θεσσαλονίκη που διέκοψε την εθνική παρέλαση και χειροκροτήθηκε από κάποιον κόσμο (άλλοι όμως μας γιουχάρισαν).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >Β. Ο κλάδος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης πριν τον Ιούνιο του 2006 <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" ><span style=""> </span></span>
<br /></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style="">Ο συνδικαλισμός εντός του, η σύνθεση και κατάσταση των δασκάλων <o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Μετά τη μεγάλη απεργία δεκατριών ημερών του ’97,</span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > ο κλάδος των δασκάλων έπεφτε σταδιακά σε απονεύρωση. Πολύ συνοπτικά, εκείνη η απεργία ξεκίνησε με αφορμή των αγώνα των καθηγητών (που βρίσκονταν στην τρίτη εβδομάδα απεργίας τους) και <b style=""><i style="">η αρχή έγινε πραγματικά από τη βάση, όπου υπήρξαν μαζικές γενικές συνελεύσεις</i></b>. Η βάση πίεσε να κινηθεί το συνδικάτο αγωνιστικά και τελικά αυτό κινήθηκε μέσα στα πλαίσια της απεργίας των καθηγητών (αιτήματα για ενιαίο μισθολόγιο κ.α.). Το κλείσιμο της τότε απεργίας από τη ΔΟΕ <span style=""> </span>-με πρωταγωνιστή το σημερινό πρόεδρο της ΔΟΕ και την παράταξη του- θεωρήθηκε από πολλούς ως ξεπούλημα και μάλιστα έγινε…επεισοδιακά (απεργοί μπήκαν στα γραφεία της ΔΟΕ και έπεσε ξύλο). Αν και κάποια αιτήματα εκείνης της απεργίας ικανοποιήθηκαν, πολλοί εκπαιδευτικοί αποθαρρυνθήκαν από την εξέλιξη εκείνου του αγώνα και αργά ή γρήγορα έπεσαν ξανά στην «αγκαλιά της κοινωνικής αδράνειας». Στην αγωνιστική καθήλωση συνέβαλε τα μέγιστα και η πλειοψηφική συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΔΟΕ, η οποία είδε το πόσο εύκολα μπορεί να χάσει τον έλεγχο ενός αγώνα. Πραγματικά, τα επόμενα χρόνια η μόνη αγωνιστική «συνεισφορά» της ΔΟΕ θα είναι σε επίπεδο διακηρύξεων και συμβολικών 24ωρων ή 48ωρων. Ακόμα και στα «εξεταστικά» του ’98, η ΔΟΕ περισσότερο θα παρακολουθεί τις εξελίξεις παρά θα τις ελέγχει (είναι χαρακτηριστικό ότι τις αποφάσεις για καταλήψεις στα εξεταστικά κέντρα του διαγωνισμού ΑΣΕΠ τις σχεδίασαν και υλοποίησαν αυτόνομα ομάδες εκπαιδευτικών). <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Στο επίπεδο της αντιπροσώπευσης</span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >, η όλη δυναμική της απεργίας του ’97 και του αγώνα το ’98 ενίσχυσε κυρίως το ρεύμα των Παρεμβάσεων, της ανεξάρτητης συνδικαλιστικής Αριστεράς. Αυτό είχε φυσικά να κάνει με την οργανική σχέση των μελών των Παρεμβάσεων στους αγώνες και το ολοφάνερο ξεπούλημα της ηγεσίας (ΠΑΣΚ). Ήταν η πρώτη φορά θα λέγαμε που -ο πλέον προσκολλημένος στη σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ: ο δάσκαλος- άρχιζε να βλέπει τα πράγματα και αλλιώς. Έτσι τις αμέσως επόμενες χρονιές οι εκλογικές δυνάμεις των Παρεμβάσεων θα ενισχυθούν, ενώ θα νομιμοποιηθούν ακόμα περισσότερο στη συνείδηση των προοδευτικών, «ζωντανών» εκπαιδευτικών ως αυτοί που «πραγματικά ενδιαφέρθηκαν και ενδιαφέρονται για τον κλάδο, για το σχολείο». Παράλληλα όμως, και ενώ μέχρι το ’97 οι Παρεμβάσεις κινούνταν περισσότερο στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων συλλόγων, θα δείξουν από εκεί και έπειτα ένα όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για να αναγνωριστούν ως διακριτό μέρος της Ομοσπονδίας<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn18" name="_ftnref18" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[18]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Αυτό το ενδιαφέρον είχε ήδη ξεκινήσει πριν το ’97 αλλά τα χρόνια μετά την απεργία θα κορυφωθεί: όλο και μεγαλύτερη έμφαση στις εκλογές παντός τύπου, όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για παρέμβαση στο Συνέδριο της ΔΟΕ στο τέλος της χρονιάς (με αντι-εισηγήσεις κτλ.), όλο και περισσότερη καταγγελιολογία των άλλων παρατάξεων, όλο και περισσότερο ο πολιτικός λόγος να επικεντρώνεται στην κεντρική πολιτική σκηνή και στο τι κάνει (ή δεν κάνει) το μεγάλο συνδικάτο, η ΑΔΕΔΥ, η Κυβέρνηση, η ΕΕ, όλο μεγαλύτερη θεσμολαγνεία των παντός τύπου Δ.Σ. Και συνάμα: όλο και πιο τηλεγραφική αναφορά στα συγκεκριμένα ζητήματα του κλάδου, όλο και λιγότερη εις βάθος έρευνα για το τι γίνεται στη βάση, για το ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα και δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο εκπαιδευτικός μέσα στην εργασιακή διαδικασία και στον εργασιακό του χώρο, για το πώς διαιρούνται μεταξύ τους οι εκπαιδευτικοί, για το πως μπορείς να επεμβαίνεις στις διαδικασίες της «υποκειμενοποίησης» των εκπαιδευτικών (π.χ. πως ανοίγεις μικρές εστίες ανταγωνισμού που επηρεάζουν τη συνείδηση), στο γιατί η κουβέντα έχει χαθεί από τα γραφεία διδασκόντων, στο γιατί οι Γενικές Συνελεύσεις απονευρώνονται και μεγάλο μέρος της βάσης είναι σε «αποσύνθεση», στο ποιος είναι ο ρόλος τελικά των Δ.Σ. και του ίδιου του Συνδικάτου σε σχέση με τη βάση κ.α. Απόρροια αυτού του προσανατολισμού των Παρεμβάσεων δεν ήταν παρά η πολιτική ηγεμονία τους στη ΔΟΕ σε αυτή την απεργία<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn19" name="_ftnref19" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[19]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Πριν προχωρήσω παρακάτω, και με αφορμή την κριτική στις Παρεμβάσεις<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn20" name="_ftnref20" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[20]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> που ξεκίνησα, πρέπει να κάνω εδώ μια παρένθεση για τον συνδικαλισμό γενικά και το συνδικαλισμό εντός του κλάδου.</span><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" > </span></b><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Συνδικαλισμός<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><b style=""><o:p> </o:p></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Καταρχήν, «ο συνδικαλισμός δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένες οργανώσεις και δομές, είναι πάνω απ’ όλα τρόπος δράσης της εργατικής τάξης <u>σαν τάξη καθ’ ευατή</u>, δηλ. σαν τάξη <u>του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής</u>» (<i style="">Τα</i> <i style="">Παιδιά της Γαλαρίας, τεύχος 6 –η υπογράμμιση δική μου</i>). Επιπλέον, πρέπει να θυμόμαστε ότι «όλα αυτά που δένουν τους εργάτες με τα συνδικάτα (αυτούς τους οργανισμούς, που αυτοί οι ίδιοι έφτιαξαν, για τους οποίους έκαναν τόσες θυσίες, έδωσαν τόσους αγώνες και δείξαν τόσο ενθουσιασμό), εν ολίγης, όλα αυτά που τους κάνουν να τα έχουν μέσα στην καρδιά τους, <u>είναι αυτά ακριβώς που τους κάνουν υπάκουους</u> απέναντι στην θέληση των αφεντικών τους» (<i style="">Α.Πανεκούκ, Εργατικά Συμβούλια, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, από Τα Παιδιά της Γαλαρίας, τεύχος 6, η υπογράμμιση δική μου</i>). Τα δύο παραπάνω αποσπάσματα μας θυμίζουν ότι –όσο χρήσιμα και αν είναι τα σωματεία ως μορφή οργάνωσης- μας οργανώνουν <b style="">ως μέρος της καπιταλιστικής σχέσης, ως «τάξη καθ’ εαυτή», ως (υποτελείς) εργάτες. Για να αρνηθούμε και να επιτεθούμε τη θέση μας –το ότι είμαστε εκμεταλλευόμενοι και αλλοτριωμένοι εργαζόμενοι- για να γίνουμε δηλαδή «τάξη για-τον-εαυτό-της» που θα αμφισβητήσει την ίδια την καπιταλιστική σχέση, πρέπει συχνά <u>να ξεπερνάμε το περιεχόμενο</u> και την <u>οργανωτική δομή</u> των συνδικάτων π.χ. να ενωθούμε και με άλλους εκτός του εργασιακού μας χώρου/επαγγέλματος για να μην παζαρέψουμε απλώς τη «δική μας» τιμή/μισθό που θα πουλήσουμε την εργατική μας δύναμη κτλ. </b>Παρολαυτά, μέχρι να φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο ένας αγώνας, σε ένα επίπεδο που θα αμφισβητήσει την ίδια την καπιταλιστική σχέση (και έτσι και την οργάνωση-συνδικάτο που «επιβεβαιώνει» θα λέγαμε αυτή τη σχέση), μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο συνηθέστερος τρόπος οργάνωσης μας είναι το συνδικάτο, ο σύλλογος εργαζομένων, το σωματείο. Είναι η πρωτόλεια μορφή οργάνωσης της «τάξης καθ’ εαυτής», μια <b style="">συλλογική</b> (και όχι ατομική) <b style="">προσπάθεια </b>για να αντισταθούμε στους καταναγκασμούς μέσα στη δουλειά<b style="">. Τα συνδικάτα μπορούν να λειτουργήσουν ως εργαλεία αγώνα,</b> <b style="">μπορούν να προσπαθούν να ξεπερνούν τα δομικά προβλήματα/αγκυλώσεις που έχουν ως μορφή οργάνωσης και να γίνονται <u>ζωντανή και ευέλικτη συλλογικότητα που κάνει αγώνα</u></b>. Μερικά από τα προβλήματα τους είναι: α) η -από τον αστικό νόμο- ύπαρξη Διοικητικού Συμβουλίου = αντιπροσώπων της βάσης (διαίρεση «συνδικαλιστής-βάση»). Η ίδια η ύπαρξη Δ.Σ. <span style=""> </span>αναπτύσσει την <b style="">τάση διαμεσολάβησης</b> των εργαζομένων από τους (νυν ή υποψήφιους) αντιπροσώπους τους και την <b style="">τάση ανάθεσης </b>στο (εκάστοτε) Δ.Σ. όλων των δραστηριοτήτων της συλλογικότητας/σωματείου <span style=""> </span>β) η ύπαρξη παρατάξεων = τάση «κοινοβουλευτικοποίησης» + «κομματικοποίησης» του σωματείου και ανάπτυξης διαιρέσεων μεταξύ των εργαζομένων στη βάση της διαφορετικής παράταξης και όχι του ρόλου που διαλέγει να επιτελεί ο καθένας (π.χ. απεργός-απεργοσπάστης) <span style=""> </span>γ) άλλες θεσμικές-νομικές αγκυλώσεις λόγω του αστικού δικαίου π.χ. οι ανασφάλιστοι, από τη στιγμή που είναι «αόρατοι», δεν μπορεί να γίνουν «επίσημα» μέλη του σωματείου κ.α. Αυτά τα προβλήματα/αγκυλώσεις των σωματείων μπορούν να αντιμετωπιστούν ικανοποιητικά, όταν φυσικά συνειδητοποιούνται από τους εργαζόμενους που συμμετέχουν και αγωνίζονται σε ένα σωματείο. Ένα τέτοιο σωματείο είναι και ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής, το οποίο λέει για το Διοικητικό Συμβούλιο και τις παρατάξεις τα εξής… <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >(Από το κείμενο «Η δική μας αντίληψη για το συνδικαλισμό» που δημοσιεύτηκε στο </span></i><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" ><a href="http://athens.indymedia.gr/"><span style="color: rgb(0, 0, 0);">http</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);" lang="EL">://</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);">athens</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);" lang="EL">.</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);">indymedia</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);" lang="EL">.</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);">gr</span></a></span></i><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > στις 23/1/2007).
<br /></span></i></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p></o:p></span></i></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:11pt;">«</span><b><span style="font-size:16pt;">Υπάρχει ένας άλλος δρόμος….υπάρχει ένας άλλος τρόπος…..</span></b></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Η πορεία του Συλλόγου έχει αφήσει μια πλούσια εμπειρία για το πώς πρέπει να παλέψουμε και πώς να οργανωθούμε. Ο χρόνος και οι εμπειρίες μας έχουν κάνει «σοφότερους».<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Σε αυτό το σωματείο δεν υπήρξαν και δε θα υπάρξουν:</span><b><span style="line-height: 150%;font-family:Verdana;font-size:11pt;" > </span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><b><span style="line-height: 150%;font-family:Verdana;font-size:11pt;" >- εκπρόσωποι που να διαχειρίζονται τις τύχες των συναδέλφων</span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Σε άλλα σωματεία ανώτερο όργανο είναι το Διοικητικό Συμβούλιο. Αυτό αποφασίζει για τα κρίσιμα ζητήματα, μέσα από αυτό περνά η λειτουργία του σωματείου. Οι Γενικές Συνελεύσεις υπάρχουν για να υιοθετούν ή να απορρίπτουν τις προτάσεις του Δ.Σ., να επικυρώνουν ή να καταψηφίζουν τα πεπραγμένα του. Αποτέλεσμα είναι, η πιο μεγάλη στιγμή του σωματείου να είναι οι εκλογές όπου θα εκλεγεί το Δ.Σ. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Δεν χρειαζόμαστε «διοικητές» στα εργατικά σωματεία. Διοικητές υπάρχουν στο στρατό. Έχουμε στους χώρους εργασίας αυτούς που μας διοικούν και μας διατάζουν (εργοδότες, διευθυντές, προϊστάμενοι). Στα σωματεία πρέπει να έχουμε συναδελφικότητα και αυτοοργάνωση. Σε εμάς το Διοικητικό Συμβούλιο έχει έναν τυπικό χαρακτήρα. Υπάρχει, γιατί νομικά δεν μπορεί να υπάρξει συνδικαλιστικός φορέας χωρίς Δ.Σ., Πρόεδρο, Γεν. Γραμματέα. Στο Σύλλογό μας ανώτερο όργανο είναι η Γενική Συνέλευση. Μέχρι την επόμενη Γενική Συνέλευση ρόλο συντονισμού και διεκπεραίωσης, για την υλοποίηση των αποφάσεων της προηγούμενης, έχει το ανοιχτό μάζεμα των «πρόθυμων συναδέλφων». Όποιος θέλει να βοηθήσει την δράση του Συλλόγου έχει θέση σε αυτό το ανοιχτό μάζεμα. Έχοντας κατακτήσει μια συναντίληψη για τα βασικά ζητήματα, κινούμαστε εξασφαλίζοντας την όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμφωνία, ακόμη και την ομοφωνία. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις που υπάρχουν συζητιούνται διεξοδικά ώστε να βρίσκεται λύση ενοποίησης όλων. Αν χρειαστεί, οι αποφάσεις θα παρθούν με ψηφοφορία στις Γενικές Συνελεύσεις.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Επιδίωξή μας είναι (και το έχουμε πετύχει), ο Σύλλογος να μπορεί να εκπροσωπείται από κάθε συνάδελφο, σε συλλογικές διαπραγματεύσεις, παραστάσεις σε εργοδότες, εργατικές διαφορές στην Επιθεώρηση Εργασίας, συνδικαλιστικές συσκέψεις…Για μας συνδικαλιστής είναι κάθε εργαζόμενος που παλεύει με συνειδητό τρόπο, δεν είναι ο εκλεγμένος σε κάποιο Δ.Σ. Στο Σύλλογο δεν προβάλλουμε πρόσωπα, προβάλλουμε τη συλλογικότητα. Από αυτή τη σκοπιά προωθούμε και την εναλλαγή στα τυπικά αξιώματα που ο νόμος απαιτεί να υπάρχουν. Ως πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γεν. γραμματέας μπορεί να οριστούν με εναλλαγή αρκετοί συνάδελφοι.»…. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span><b><span style="line-height: 150%;font-family:Verdana;font-size:11pt;" >- μικρο-παραταξιακοί τσακωμοί και αλληλο-υπονομεύσειςυπονομεύσεις.</span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >… «Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ως σωματείο νοείται το άθροισμα των παρατάξεων που υπάρχουν σε αυτό. Οι παρατάξεις λύνουν και δένουν στη ζωή του σωματείου. Στις Γ.Σ., στο Δ.Σ., στις διαπραγματεύσεις, στην εκπροσώπηση προς τα έξω, στα πάντα, οι παρατάξεις τα βρίσκουν ή τσακώνονται, μοιράζονται ή μονοπωλούν, χάνουν ή κερδίζουν πόντους στο παιχνίδι διαχείρισης των υποθέσεων του σωματείου. Τα μέλη του σωματείου υπάρχουν για να ακολουθούν, να στηρίζουν, να ψηφίζουν, να διαμεσολαβούνται από κάποια παράταξη. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος, οι παρατάξεις δεν διαμορφώθηκαν ως πολιτικές και συνδικαλιστικές τάσεις – ρεύματα, όπου πολλά θα μπορούσαν να προσφέρουν στο κίνημα, αλλά αποτέλεσαν και στη συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελούν μηχανισμούς χειραγώγησης και ελέγχου της συνείδησης των εργαζομένων. Αποτέλεσαν και αποτελούν μηχανισμούς μεταφοράς επιδιώξεων ξένων προς τα εργατικά συμφέροντα (κομματικές επιλογές). Έτσι διασπούν αντί να ενώνουν τους εργαζόμενους.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον εναλλασσόμενο ρόλο «απεργού» και «απεργοσπάστη» που έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚΕ, ανάλογα με το αν είναι στην κυβέρνηση η Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ.»<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Γιατί όμως όλη αυτή η παρένθεση για το συνδικαλισμό</span></i><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >; Προβάλλω τις παραπάνω απόψεις ακριβώς γιατί νομίζω ότι <b style="">τα πιο πολλά σχήματα των Παρεμβάσεων σε τοπικούς συλλόγους λειτουργούν περισσότερο ως <u>παρατάξεις με τον παραδοσιακό, γραφειοκρατικό τρόπο</u> που περιγράφεται στο απόσπασμα του Συλλόγου Βιβλίου-Χάρτου παραπάνω, παρά σαν σχήματα-πρωτοβουλίες-επιτροπές ανθρώπων που έχουν σκοπό τη σύγκρουση και την αλλαγή στην ίδια τη λειτουργία των Συλλόγων </b>(όπως πάλι περιγράφεται παραπάνω το πώς μπορεί να λειτουργεί ένα σωματείο διαφορετικά: άμεση εμπλοκή της βάσης, του «ζωντανού» κομματιού των εργαζομένων <u>ακόμα και αν είναι μειοψηφικό</u>, σταμάτημα της ανάθεσης στους επαγγελματίες-συνδικαλιστές, ριζοσπαστικές δράσεις κτλ.). Με άλλα λόγια, μέχρι σήμερα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, <b style="">δεν έχει υπάρξει πραγματικό ενδιαφέρον να μεταμορφωθεί ο τρόπος συνδικαλιστικής συμμετοχής και δράσης.</b> Επικρατεί ο κλασσικός τρόπος = «φτιάχνω ένα σχήμα - συμμετέχω στις εκλογές - μαζεύω ψήφους- -παρεμβαίνω στο Δ.Σ. και μπαίνω στο παιχνίδι καταγγελιολογίας των άλλων παρατάξεων – παρεμβαίνω με αντιπροσώπους στην Ομοσπονδία». Και αυτός ο τρόπος συνδικαλισμού κυριαρχεί όχι τυχαία, αλλά για συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους: <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >α) είναι μια <b style="">εδραιωμένη κουλτούρα συνδικαλιστικής δράσης</b> που αναπαράγεται όχι μόνο από τη Δεξιά αλλά και από την Αριστερά. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >β) έχει να κάνει με το <b style="">νομικό κανονισμό λειτουργίας</b> των Συλλόγων δασκάλων. Οι τοπικοί σύλλογοι είναι «ευνουχισμένοι», με την έννοια ότι δεν μπορούν να κηρύξουν απεργία παρά μόνο στάσεις εργασίας. Μόνο η ΔΟΕ μπορεί «από πάνω» να κηρύξει απεργία, και έτσι το ενδιαφέρον εστιάζεται σε αυτή, στο επίπεδο δηλαδή των αντιπροσώπων. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >γ) <span style=""> </span>ιστορικά, η πλειοψηφία των δασκάλων περισσότερο συναινεί/αδρανεί και στηρίζει (έστω και παθητικά-εκλογικά) τις ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ. Έτσι, <b style="">είναι λίγος ο «ζωντανός» κόσμος που θα πάρει πρωτοβουλίες</b> για να αλλάξει τον τρόπο που γίνονται, κατά συνήθεια ή και επιλογή, τα πράγματα και για να αναπτυχθεί ένας -ας τον πούμε- «συνδικαλισμός βάσης», ένας «συνδικαλισμός χωρίς συνδικαλιστές».<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Η έμφαση δίνεται λοιπόν περισσότερο στην αναπαραγωγή των «ριζοσπαστικών σχημάτων» μέσα στα Δ.Σ. και όχι στη δημιουργία ζωντανών επιτροπών, σχημάτων, πρωτοβουλιών, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΑΓΩΝΑ μέσα στο Σύλλογο, στην άμεση εμπλοκή -έστω και ενός μειοψηφικού κομματιού- της βάσης σε διαδικασίες αγώνα. Για να το πω αλλιώς -και να το κριτικάρω- η κλασσική ερώτηση ενός Παρεμβασία (όπως και κάθε άλλου συνδικαλιστή) μόλις βρει έναν δάσκαλο στο Σύλλογο που «ενδιαφέρεται», είναι: «θέλεις να κατέβεις στο ψηφοδέλτιο»; Και όχι, «θέλεις να κάνουμε κάτι μαζί, να πάρουμε μια πρωτοβουλία, να ανοίξουμε ένα ζήτημα που καίει». Δυστυχώς, αυτή η κουλτούρα της συμμετοχής «με το ψηφοδέλτιο» ενισχύεται και από τον κόσμο αφού είναι μαθημένη και εύκολη δράση: «ε ας μπω στο ψηφοδέλτιο να πάρουμε μερικούς ψήφους, δεν είναι τίποτα». <b style="">Η άμεση συμμετοχή χωλαίνει</b>. <b style="">Και αυτό έπαιξε πολύ-πολύ σημαντικό ρόλο στην απεργία των 6 εβδομάδων, όπου ο περισσότερος κόσμος που απεργούσε, αδυνατούσε να αυτό-οργανωθεί, να φτιάξει ή να πάει σε μια απεργιακή επιτροπή, να πάρει μια πρωτοβουλία</b> Είχε μάθει στον κλασσικό τρόπο δράσης, στη ανάθεση, στο «να τρέχουν τα Δ.Σ., οι συνδικαλιστές». Άλλωστε…«αυτοί είναι ο Σύλλογος» (Δ.Σ. και Σύλλογος ταυτίζονται ενώ Σύλλογος είναι στην ουσία το σύνολο των εργαζομένων). <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Σύνθεση και κατάσταση του κλάδου – βαθύτερα κίνητρα για την απεργία<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Ας γυρίσουμε όμως τώρα στην κατάσταση του κλάδου και ας δούμε μερικές αλλαγές στην εσωτερική του σύνθεση. Η 9ετία 1997-2006 θα σημάνει αρκετές αλλαγές. Η σπουδαιότερη είναι ίσως <b style="">η μεγάλη στελέχωση της εκπαίδευσης με νέο κόσμο<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn21" name="_ftnref21" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[21]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a></b>. Είτε μέσω του ΑΣΕΠ είτε μέσω της όλο και πιο επεκτεινόμενης μορφής της ωρομισθίας/αναπλήρωσης, τα σχολεία θα γεμίσουν από νέους ανθρώπους. Ανθρώπους που έχουν τελειώσει τα Παιδαγωγικά Τμήματα 4ετούς φοίτησης, που έχουν κάνει μεταπτυχιακά, ανθρώπους που έχουν μια πιο αναπτυγμένη παιδαγωγική εξειδίκευση και συνάμα μεγαλύτερες προσδοκίες για το εκπαιδευτικό έργο (που αυτοί θα μπορούν να προσφέρουν και που το Κράτος θα πρέπει να στηρίξει). Άνθρωποι που έχουν γνωρίσει διάφορες (αστικές αλλά και ριζοσπαστικές<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn22" name="_ftnref22" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[22]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>) παιδαγωγικές μεθόδους στο Πανεπιστήμιο, που έχουν «φανταστεί» ένα άλλο σχολείο, και που εν τέλει συναντούν σε μεγάλο βαθμό τον παλιό τους δάσκαλο, δηλαδή τη φιγούρα του ανθρώπου που τους δίδασκε όταν αυτοί ήταν παιδιά, με τα ίδια βιβλία, με την ίδια «αναχρονιστική» λογική και πράξη, στις ίδιες (φτωχές) αίθουσες, στην ίδια εν τέλει μιζέρια του Δημοτικού σχολείου. Μέρος αυτού του κομματιού λοιπόν, <b style="">και εργασιακά ταλαιπωρήθηκε πολύ περισσότερο <u>μέσα στην εκπαίδευση</u></b> (με το να δουλεύει ωρομισθίες της πείνας ή/και να περνάει πολλά χρόνια στη θέση του «προσωρινού αναπληρωτή» που «τριγυρίζει» την Ελλάδα) <b style="">και είδε τις πνευματικές, επαγγελματικές (ίσως και «καριερίστικες») προσδοκίες του να συναντούν τη ματαίωση</b>, το σχολείο σχεδόν «όπως το είχε αφήσει», υποβαθμισμένο. Μέσα από αυτό το πρίσμα, ένα κομμάτι εκπαιδευτικών (ηλικίας 25-40) είχε λόγους να στηρίξει την πρόσφατη απεργία.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Μια άλλη αλλαγή μέσα στον κλάδο ήταν το ότι μπήκε όλο και περισσότερο στο «στόχαστρο» της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης. Πραγματικά, <b style="">η ιδεολογική τρομοκράτηση των εκπαιδευτικών για την επερχόμενη «αλλαγή του σχολείου»<span style=""> </span>πήρε σημαντικές διαστάσεις μετά το ’97 και κυρίως τα τελευταία χρόνια.</b> Αυτή η προοπτική, το ότι δηλαδή «το σχολείο θα αλλάξει», μεταφράζεται με πολλούς τρόπους από τους εκπαιδευτικούς π.χ. ότι θα επικρατήσει η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, το ότι θα γίνει αλλαγή των εργασιακών σχέσεων (θα αρθεί η μονιμότητα), το ότι θα υπάρξει εντατικοποίηση του εκπαιδευτικού έργου κ.α. Φυσικά υπάρχουν και εκπαιδευτικοί που βλέπουν τις επικείμενες αλλαγές (σε ένα φτωχό και απαξιωμένο σχολείο) ως κάτι το θεμιτό, ως κάτι που σημαίνει αναβάθμιση (μέσω της αξιολόγησης-αξιοκρατίας) της «θέσης μου ως εκπαιδευτικός», κάτι που σημαίνει χρηματοδότηση-εκσυγχρονισμό του σχολείου κτλ. Καθότι η επικείμενη «αλλαγή» είναι ακόμα πολύ ασαφής οι «μεταφράσεις» ποικίλλουν. Παρολαυτά, αν σκεφτούμε ότι: α) έχει γίνει αρκετή δουλειά από τις αριστερές συνδικαλιστικές δυνάμεις για να κριτικάρουν την επικείμενη αναδιάρθρωση και κυρίως β) οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί νιώθουν μια ανασφάλεια (όπως λογικά συμβαίνει με κάθε εργαζόμενο) για ενδεχόμενες αλλαγές στην εργασία τους (ειδικά αφού παρατηρούν ότι οι αλλαγές των εργασιακών καθεστώτων τα τελευταία 15 χρόνια είναι προς το χειρότερο), τότε καταλαβαίνουμε πως <b style="">οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί έχουν κάθε λόγο να είναι επιφυλακτικοί απέναντι στις αλλαγές και να δείξουν ένα βαθμό αντίδρασης</b>. Νιώθουν ότι μια διαδικασία «προλεταριοποίησης» έρχεται κατά πάνω τους (χάσιμο μονιμότητας, εντατικοποίηση, σύνδεση του μισθού τους με την αξιολόγηση/απόδοση τους κτλ)<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn23" name="_ftnref23" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[23]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Αυτή η αντίδραση στην ιδεολογική τρομοκράτηση, στην επικείμενη αλλαγή του σχολείου, ήταν σίγουρα ένα (υπόρρητο) κίνητρο συμμετοχής στην απεργία.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Πιο σημαντικό όμως κίνητρο ήταν αυτό, όχι που θα βιώσει, αλλά που ήδη βίωνε ο δάσκαλος: <b style="">η οικονομική απαξίωση χρόνο με το χρόνο</b>. Αυτή είχε δύο διαστάσεις: <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Α) <u>Πραγματική, υλική</u>. Η χρόνια στασιμότητα του μισθού (παράλληλα με τη σημαντική περαιτέρω αύξηση του κόστους ζωής με την είσοδο του ευρώ, με τις κερδοσκοπικές ανατιμήσεις των τιμών, με τη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση κάθε είδους υπηρεσίας κτλ.) έχει μειώσει σημαντικά τις οικονομικές απολαβές πολλών δασκάλων (και κάθε εργαζόμενου). Αυτή η μείωση όμως συνδυάζεται έντονα και <i style="">με την <u>αντικειμενική</u> θέση που <u>έβαλαν οι δάσκαλοι τον εαυτό τους</u> </i>(και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι με μέτριες ή και χαμηλές απολαβές): <i style="">να είναι δηλαδή χρεωμένοι στις τράπεζες<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn24" name="_ftnref24" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[24]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a>.</i> Αν σκεφτούμε ότι ένας δάσκαλος παίρνει τόσα χρήματα ώστε να μπορεί να φαντάζεται: α) ότι δεν θα ζήσει για πάντα στο ενοίκιο αλλά και β) ότι δεν μπορεί να αγοράσει εύκολα και γρήγορα σπίτι, αυτοκίνητο κτλ. και συνάμα, αν αναλογιστούμε ότι γ) η σταθερότητα στην εργασία καθιστά τους δασκάλους ιδανικό </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >target</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" > </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >group</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > για δανειοδότηση και δ) τη γενική καταναλωτική κουλτούρα της εποχής μας και την πανίσχυρη λογική της ατομικής ιδιοκτησίας του σπιτιού στην Ελλάδα, ε τότε εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε <b style="">τη χρέωση της πλειοψηφίας των δασκάλων στις τράπεζες.</b> Καθότι το χρέος, αυτή «η θηλιά στο λαιμό» των περισσότερων νεοελλήνων, γίνεται φοβερό άγχος όταν τα λοιπά έξοδα ανεβαίνουν, η οικονομική αναβάθμιση είναι μονόδρομος. Και καθότι κανείς δεν αγάπησε την υπερ-εργασία (και πολλοί ούτε την εργασία<b style="">), το αίτημα «να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας και μόνο» άγγιζε πραγματικά το σώμα των δασκάλων, ειδικά αυτών με αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις. <span style=""> </span><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Β) <u>Φαντασιακή-ιδεολογική.</u> Το ότι η οικονομική απαξίωση είναι φαντασιακή σημαίνει πως πολλοί δάσκαλοι έχουν μια συγκεκριμένη, θετική εικόνα του ρόλου τους στην κοινωνία (είναι «λειτουργοί») και έτσι θεωρούν ότι <b style="">αξιωματικά πρέπει να έχουν αυξημένες απολαβές σε σχέση με άλλους εργαζομένους (ή τέλος πάντων, καλές απολαβές). </b>Εδώ μιλάμε ξεκάθαρα για αστική ιδεολογία στη βάση του κοινωνικού καταμερισμού της εργασίας. Δυστυχώς, πολλοί και από τους νέους, «πιο εξειδικευμένους», πιο «</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >professionals</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >» εκπαιδευτικούς, έχουν αυτή την άποψη και φυσικά αυτό έχει να κάνει με την (υπερ)ειδίκευση τους: «είμαι δάσκαλος, όχι καθαρίστρια» (αν και ο αγώνας και οι ανάγκες του οδήγησε τους περισσότερους δασκάλους να πουν «1400 σε όλο το λαό»). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Η οικονομική απαξίωση των δασκάλων είναι εύλογα και κοινωνική. Η κοινωνική όμως απαξίωση πηγάζει και από τη <b style="">στασιμότητα του σχολείου, του χώρου δουλειάς,</b> που αναφέρθηκε παραπάνω. Δεν μιλάω τόσο για τα πρόσωπα και τις νοοτροπίες, αλλά για τις υποδομές. Αν και οι σχολικές υποδομές βελτιώθηκαν κάπως τα τελευταία χρόνια, <b style="">το σχολείο παραμένει σε γενικές γραμμές ένας φτωχός, γκρίζος εργασιακός χώρος, όπου τα υλικά μέσα παραγωγής (ακόμα και τα βιβλία ή οι κιμωλίες) δεν περισσεύουν</b>. Ο δάσκαλος νιώθει σαν «παραμελημένος τεχνίτης» που το αφεντικό δεν του δίνει εργαλεία να δουλέψει στο εργαστήρι. Νιώθει συχνά υπόλογος, απέναντι κυρίως στους γονείς (αλλά και στους μαθητές) γιατί το εργαστήρι είναι λειψό. Νιώθει ότι τον μειώνουν, ότι το εργαστήρι, το σχολείο, δεν λειτουργεί. Η υποχρηματοδότηση, που είναι πραγματικά έντονη και τη βιώνουν όλοι οι εκπαιδευτικοί, συνεχίστηκε και τα τελευταία χρόνια. <b style="">Και η αντίθεση απέναντι της οδήγησε πολλούς σε συμμετοχή στην απεργία, και μάλιστα όχι με αντιδραστικό τρόπο, αλλά με ένα σοσιαλδημοκρατικό τρόπο και εν μέρει εργατικό: «το σχολείο πρέπει να χρηματοδοτηθεί και για μας και για τα παιδιά και για τους γονείς, για όλους αξίζει κάτι καλύτερο».</b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;">
<br /><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><b style=""><span style=""> </span><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Συνοψίζοντας, ο Ιούνης του 2006 βρήκε ένα δάσκαλο που νιώθει οικονομικά (ο παλιός κυρίως) και εργασιακά-κοινωνικά απαξιωμένος και που -σαν να μην του έφταναν αυτά- τον τρομοκρατούν ιδεολογικά για επερχόμενες «αλλαγές» που διαφαίνονται ότι θα είναι προς το χειρότερο (πραγματική υπαγωγή στο κεφάλαιο). Ο κλάδος έχει ανανεωθεί ως ένα βαθμό σε πρόσωπα, με εργαζομένους που έχουν περάσει ή περνούν από νέες, υποτιμημένες εργασιακές σχέσεις (ωρομισθία, αναπληρωτές) αλλά που έχουν διαφορετικές, υψηλότερες προσδοκίες για το ρόλο τους και το ρόλο του σχολείου. Η απογοήτευση του αγώνα του ’97 δεν έχει αγγίξει τόσο αυτή τη μάζα, όσο τους πιο παλιούς, πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται στη «συνήθεια» της κοινωνικής αδράνειας και στη μοιρολατρία. Αλλά και από την άλλη, οι νέοι δεν έχουν την πείρα ενός αγώνα, και μάλιστα με μαζικές διαδικασίες από τα κάτω, όπως ήταν αυτός του ’97. Και κάποιοι έχουν υπαχθεί στην εμπειρία/συνήθεια ενός καθεστώτος πειθάρχησης/μοιρολατρίας για τα κοινά, όπως το καθεστώς του αναπληρωτή-ωρομίσθιου.<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Πολιτικά, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει ξεχάσει τελείως τι σημαίνει αγώνας και υπάρχει μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι ριζοσπαστών δασκάλων που έχει το «δυναμικό», την πείρα για αγώνα και οργάνωση. Πέρα από αυτούς, υπάρχει και ένα «ζωντανό» κομμάτι δασκάλων<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn25" name="_ftnref25" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[25]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>, ανθρώπων δηλαδή που νοιάζονται για το τι συμβαίνει, που δεν είναι ικανοποιημένοι με τα προβλήματα αλλά και τις λύσεις που έχουν δοθεί (24ωρες κτλ.), και που έχουν διάθεση και αυτοί για αγώνα (αλλά όχι μεγάλη πείρα στην αυτό-οργάνωση, στις αυτόνομες πρωτοβουλίες, λόγω του παγιωμένου τρόπου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού και της έλλειψης μεγάλων αγώνων). Ξεκάθαρα, η πλειοψηφία των δασκάλων πανελλαδικά είναι σε «ύπνο»: στη συνήθεια της κοινωνικής αδράνειας και της μοιρολατρίας, παρά τα προβλήματα (που χρόνια τώρα) υπάρχουν. Και αυτό βέβαια με την αρωγή του «προνοιακού» καθεστώτος εργασίας στο δημόσιο και του «ζεστού βολέματος» που εξακολουθεί να δημιουργεί…(σταθερό εισόδημα -μήνας μπει μήνας βγει, αμβλυμμένοι χρόνοι εργασίας –διακοπές τρεις μήνες, έλλειψη φόβου απόλυσης κτλ.). </span><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:24pt;" ><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" >Γ. Ιούνιος 2006: Μια αναπάντεχη απόφαση…<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style="">από την «κορυφή», που θέτει το ζήτημα της εργατικής πολιτικής: πως την διαμορφώνουμε τελικά;<o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:16pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Όταν τον Ιούνιο του 2006 πάρθηκε η απόφαση, στην ετήσια συνέλευση της ΔΟΕ, για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες, οι περισσότεροι δάσκαλοι μάλλον σκέφτονταν τις καλοκαιρινές διακοπές. Πως αποφασίστηκε κάτι τέτοιο; Σίγουρα έπαιξε ρόλο η έμπνευση του φοιτητικού κινήματος που ήταν σε εξέλιξη (Μάης-Ιούνης). Αλλά δεν μπορεί φυσικά να εξηγήσει το πως η συναινετική στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις ΠΑΣΚ στήριξε ξαφνικά την πρόταση των Παρεμβάσεων για αγώνα. Το ΠΑΣΟΚ είχε τους λόγους του. Μετά από δύο χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ, έβλεπε πως, όχι μόνο δεν ήταν σε θέση να πλήξει την πολιτική της ηγεμονία, αλλά και πως χάνει δυνάμεις. Έπρεπε να πάρει μια κοινωνική πνοή, έρχονταν οι δημοτικές εκλογές. Μια απεργία που θα τη δρομολογούσε (και έλεγχε) η συνδικαλιστική του παράταξη το Σεπτέμβρη φαινόταν «καλό χαρτί», μπας και αντιστρέψει λίγο το κλίμα. Σίγουρα δεν είχε τίποτα να χάσει από την ήδη πολύ κλονισμένη του εικόνα. Και άλλωστε θα άλλαζε την τελευταία εντύπωση που είχε αφήσει –«αυτοί που ξεπούλησαν τον αγώνα του ’97». Το κίνημα των φοιτητών ήταν μια καλή αφορμή για να ειπωθεί πως η παράταξη «εμπνεύστηκε» από αυτό και γι’ αυτό πάει σε αγώνα. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Από την άλλη, οι Παρεμβάσεις επιβεβαίωσαν το συνδικαλισμό «κορυφής» που είχαν πριμοδοτήσει, με συνεχείς προτάσεις στη ΔΟΕ να κηρύξει αγώνα, με αντί-εισηγήσεις κτλ. Δεν νομίζω ότι περίμεναν πως θα αποφασιστεί πενθήμερη απεργία. Μέσα στη «μέθη» του φοιτητικού κινήματος, μέσα στον «εγκλωβισμό» του ότι αυτές το πρότειναν στο Συνέδριο, το δέχτηκαν όπως είχε: Ξεκίνημα των σχολείων-Απεργία-Πενθήμερη. Αν και προπαγάνδιζαν εδώ και χρόνια την ανάγκη ενός «παρατεταμένου αγώνα που θα τον κάνει η βάση και όχι η γραφειοκρατία, με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις πρωτοβάθμιων συλλόγων, με Απεργιακές Επιτροπές και Συντονισμό τους, με διακλαδικό συντονισμό κτλ.», έναν αγώνα τύπου ’97, <b style="">βρέθηκαν τελικά να προτείνουν</b> <b style="">στη ΔΟΕ να κηρύξει τον αγώνα «από τα πάνω», χωρίς τις διαδικασίες βάσης στους πρωτοβάθμιους συλλόγους</b> <b style="">που επικαλούνταν</b>.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Η κυριότερη απάντηση που δόθηκε από συναδέλφους των Παρεμβάσεων, όταν τους ρώτησα για την έλλειψη «ικανοποιητικών» διαδικασιών βάσης, ήταν το ότι «<b style="">υπήρχε η διάθεση από τη βάση».<i style=""> </i></b>Λέγονταν: <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>α) «Ο κόσμος έχει βαρεθεί τις 24ωρες και ζητάει αγώνα». Σωστό. Ποιος και πόσος κόσμος όμως; Είναι λίγο προβληματικό το <i style="">να προβάλλεις την ανάγκη ενός μέρους του κλάδου ως γενική διάθεση ΟΛΟΥ του κλάδου, και <b style="">κυρίως το να μην προσδιορίζεις κάπως το ποιοι και πόσοι είναι αυτοί που ζητούν το μαχητικό αγώνα και τι ζητάνε </b></i>(έστω και αν είναι μειοψηφία στον κλάδο – ο κόσμος από μειοψηφίες αλλάζει)<b style="">. </b>Αυτή την «εργατική έρευνα προδιάθεσης», ένα τόσο απλωμένο δίκτυο σχημάτων όπως οι Παρεμβάσεις, μπορεί να το κάνει πολύ εύκολα π.χ. ακόμα και με 1000 ερωτηματολόγια σε όλη την επικράτεια μπορεί να δει λίγο τη διάθεση του κόσμου, ποιοι και πόσοι π.χ. απαντούν ότι οι 24ωρες-48ωρες είναι «τουφεκιές» και τί ζητάνε. Μια τέτοια έρευνα πιάνει τον κόσμο πάντα «πιο παγωμένο», «εν ψυχρώ», αφού και μόνο το ξεκίνημα ενός αγώνα αλλάζει τη διάθεση.<i style=""> </i><b style="">Όμως είναι ένας δείκτης και ένας τρόπος προσέγγισης της βάσης, ένας τρόπος να κάνεις έναν κόσμο να σκεφτεί, να τοποθετηθεί</b>, <b style="">να ανοίξεις κουβέντα </b>(τα ερωτηματολόγια μπορεί να είναι πιο ανοιχτά, πιο κλειστά, να θέτουν και άλλα ερωτήματα π.χ. ποια προβλήματα/αιτήματα θέτεις και πως τα ιεραρχείς, να συνοδεύονται από συνεντεύξεις κτλ.)<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn26" name="_ftnref26" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[26]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><span style=""> </span>β) «Η διάθεση φαίνεται από τους 15 πρωτοβάθμιους συλλόγους δασκάλων που ψήφισαν το πλαίσιο (των Παρεμβάσεων) για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες». Σωστό, να μια χειροπιαστή εμπειρική απόδειξη, 15 σύλλογοι όπου οι Παρεμβάσεις είχαν ισχυρή επιρροή και όπου οι περισσότεροι βρίσκονται στην Αθήνα (πόλη «υψηλής προλεταριοποίησης» κάθε μισθωτού στρώματος) αποφάσισαν «πενθήμερη». Όμως οι πρωτοβάθμιοι σύλλογοι είναι 142. Μιλάμε δηλαδή για ένα 10% πρωτοβάθμιων συλλόγων που με Γενική Συνέλευση αποφάσισαν την απεργία. Η συντριπτική πλειοψηφία των Συλλόγων δεν είχε απαρτία, κάτι που φανερώνει το σημαντικό βαθμό αδράνειας του κλάδου τον Ιούνιο του 2006 (αφού η συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις είναι πλήρως ακώλυτη, ακίνδυνη). <span style=""> </span><span style=""> </span><span style=""> </span><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >γ) «Υπάρχει διάθεση (</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >de</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" > </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >facto</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >) και είναι καιρός το συνδικάτο να δράσει ταξικά, μαχητικά, για αυτό θέτουμε το θέμα στη ΔΟΕ και ζητάμε να πάρει απόφαση». Όμως, <i style="">η ιστορική στιγμή που βρίσκεται το συνδικάτο (ως οργάνωση) κρίνεται από την ιστορική στιγμή που βρίσκεται ο κλάδος, οι εργαζόμενοι.. </i>Αν ο κλάδος είναι σε χρόνια παθητικότητα, τότε το συνδικάτο είναι συνήθως γραφειοκρατικό, συντεχνιακό, χωρίς μαζικότητα και δυναμική. Ό,τι και να αποφασίσει σε τέτοια κατάσταση, δύσκολα θα το καταφέρει. Όταν ο κλάδος είναι σε ανασύνθεση, σε αναβρασμό, σε κινητικότητα, τότε η ίδια η βάση είτε πιέζει το συνδικάτο για ριζοσπαστισμό είτε τελικά το ξεπερνά, του «διαφεύγει», προκύπτει αυτόνομη (από την οργάνωση-συνδικάτο) ταξική δράση. Τα περί «ιστορικής απόφασης της ΔΟΕ» που «επί χρόνια δεν μπορούσε να ψηφίσει πρόγραμμα δράσης και φέτος το κατάφερε» είναι μια κούφια διακήρυξη, αν δεν παραδέχεσαι με ειλικρίνεια την κατάσταση του κλάδου τον Ιούνη: πως η πλειοψηφία του κλάδου -ναι μεν δυσαρεστημένη- μοιρολατρούσε, ήταν σε κατάσταση αδράνειας. Πως μόνο μια μειοψηφία ζητούσε τον αγώνα -και καλά έκανε.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Και όσον αφορά την απόφαση ενός συνεδρίου Ομοσπονδίας, μας διαφεύγει το ζήτημα της διαμεσολάβησης. <b style="">Δηλαδή είναι αμφίβολο κατά πόσο το συνέδριο της ΔΟΕ, η συνέλευση δηλαδή των αντιπροσώπων, εκπροσωπεί πραγματικά τη βάση<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn27" name="_ftnref27" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[27]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a>. Και κατά πόσο οι συσχετισμοί και οι αποφάσεις στο επίπεδο των αντιπροσώπων σχετίζονται με τα περιεχόμενα και τις συμπεριφορές της βάσης</b> (και ειδικά τον Ιούνη, με την ενεργητικότητα και την ετοιμότητα/οργάνωση των ίδιων των δασκάλων για αγώνα). Είναι ξεκάθαρο πως πολλοί εργαζόμενοι δεν ταυτίζονται με το συνδικάτο. Κάποιοι αδιαφορούν για αυτό, κάποιοι το βλέπουν ξεκάθαρα εχθρικά. Στη συγκεκριμένη συγκυρία, το «ζωντανό» κομμάτι των δασκάλων ήταν πολύ επιφυλακτικό απέναντι στη ΔΟΕ μέχρι τον Ιούνη. Είδε όμως τη φιλικά προσκείμενη σε αυτό παράταξη, τις Παρεμβάσεις, να βάζουν αυτές το πλαίσιο του αγώνα, και πέρασε στην «κριτική» στήριξη του συνδικάτου το Σεπτέμβρη. Από την άλλη μεριά, η πλειοψηφία των δασκάλων μάλλον αδιαφορούσε μέχρι τον Ιούνη για την Ομοσπονδία και το συνδικαλισμό της, παρά περίμενε το «τι θα κάνει αγωνιστικά για μας». <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: <b style="">πως οι Παρεμβάσεις που ήταν πάντα πολύ κριτικές απέναντι στη ΔΟΕ, που επικαλούνται συνεχώς τη συμμετοχή της βάσης, οδηγήθηκαν τελικά σε αυτή την πρόταση στη ΔΟΕ δικαιολογώντας την μετά ως «ιστορική», ως «κάτι που ήθελε η βάση», ως «χρόνια προετοιμασμένη» κτλ; </b>Το ερώτημα γίνεται πιο επίμονο, αν σκεφτούμε ότι οι Παρεμβάσεις δεν είναι «έξω» από τη βάση, τα μέλη τους «τρέχουν στα σχολεία» και έχουν μια στοιχειώδη εικόνα. Έβλεπαν σίγουρα ότι αν και υπάρχει κοινωνική δυσαρέσκεια, γκρίνια στους δασκάλους, ο όλος κλάδος δεν έδειχνε πως ήταν σε θέση να δώσει τη μάχη που αυτοί επικαλούνταν<i style="">.</i> Γνώριζαν ότι υπάρχει και ένας κόσμος, μειοψηφικός, που θέλει να αγωνιστεί δυναμικά. Και τελικά αυτόν εξέφραζαν. Και καλά έκαναν! <b style="">Το κακό είναι να λέμε (και ακόμα χειρότερα να πιστεύουμε) ότι η πλειοψηφία ήθελε τον αγώνα. </b>Τον αγώνα τον ήθελε μια μειοψηφία και τα ίδια τα μέλη των Παρεμβάσεων σαν άτομα. Ήθελαν να σπάσουν τη μιζέρια του κλάδου, του ίδιου του συνάδελφου «που τον τρώμε στη μάπα κάθε μέρα». <b style="">Πρόβαλλαν λοιπόν τη δική τους ανάγκη-επιθυμία-στόχευση σε όλο τον κλάδο,</b> αν και γνώριζαν πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn28" name="_ftnref28" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[28]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Ζήτησαν στο Συνέδριο να γίνει απόφαση δράσης το πλαίσιο τους. Δεν περίμεναν να γίνει, πώς να γίνει; Αφού τα αιτήματα ήταν πιο προωθημένα σε σχέση με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, το ίδιο και η μορφή αγώνα που πρότειναν. Δεν περίμεναν πως η ΠΑΣΚ θα πάρει «πάσα» την πρόταση τους για να προωθήσει τα δικά της πολιτικά συμφέροντα. Και έτσι βγήκε αυτή η απόφαση, έτσι εγκλωβίστηκαν σε όλη την απεργία στη συμμαχία «κορυφής», στο συνδικαλισμό «κορυφής». Και έτσι μιλούσαν για «τη βάση που θέλει», για «το συνδικάτο που τώρα αγωνίζεται»: ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΦΑΝΕΙ ΩΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΚΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ, ΕΝΩ ΗΤΑΝ. <b style="">Για να μην αμφισβητηθεί η δημοκρατικότητα των Παρεμβάσεων, αφού διαφάνηκε ότι επικαλούνταν τη βάση χωρίς να την λογαριάζουν πραγματικά («μιλάνε για αγώνες από τα κάτω αλλά τους κάνουν από τα πάνω»). Για να μην αμφισβητηθεί η δημοκρατικότητα της απεργίας γενικά (κάτι που η ΔΑΚΕ το προωθούσε).<o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Εδώ τίθεται τελικά το ζήτημα του <b style="">πώς διαμορφώνουμε, ως άνθρωποι που θέλουμε να αγωνιστούμε και να αλλάξουμε τα πράγματα, την (εργατική) πολιτική μας μες στον (εκάστοτε) κλάδο.</b> <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -27pt; line-height: 150%;"><!--[if !supportLists]--><span style="line-height: 150%;font-family:Symbol;font-size:11pt;" ><span style="">·<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Προσπαθώντας να έχουμε το 51% των συναδέλφων, την πλειοψηφία; </span></i><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Όπως είπα, οι μειοψηφίες αλλάζουν τον κόσμο, όσο και αν κακοφαίνεται αυτό σε αριστερούς ή δεξιούς δημοκράτες. Είναι άτοπο να περιμένουμε 73 συλλόγους από τους 142 να έχουν απαρτία και απόφαση για αγώνα, για να γίνει αγώνας. Ο αγώνας πρέπει να ξεκινά, έστω και από μειοψηφίες, και μες στη ροή των πραγμάτων να αναγκάζεται η πλειοψηφία να πάρει θέση (εναντίωσης, παθητικής ουδετερότητας, αμφιταλάντευσης ή στήριξης του αγώνα). Μειοψηφική δεν είναι άλλωστε η εκάστοτε Κυβέρνηση; <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -27pt; line-height: 150%;"><!--[if !supportLists]--><span style="line-height: 150%;font-family:Symbol;font-size:11pt;" ><span style="">·<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Προσπαθώντας να έχουμε όσο δυνατόν περισσότερους μαζί μας</span></i><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >; Σίγουρα ναι, η μαζικότητα μετράει, χρειάζεται ένας ικανός αριθμός ανθρώπων «για να γυρίσει ο ήλιος».<b style=""> </b>Χρειάζεται να εξετάζουμε ποιοι και πόσοι είναι αποφασισμένοι για αγώνα, αν προτείνουμε κάτι τέτοιο. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -27pt; line-height: 150%;"><!--[if !supportLists]--><span style="line-height: 150%;font-family:Symbol;font-size:11pt;" ><span style="">·<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Προσπαθώντας να προβάλλουμε το περιεχόμενο και τις μορφές αγώνα που ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ σε όλους, π.χ. να ισχυριζόμαστε ότι ο κλάδος ήθελε 1400 ευρώ;</span></i><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Εδώ είναι που απαιτείται η στροφή προς τη «ζωντανή» βάση</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >, τους συναδέλφους μας που αγωνιούν, <b style="">εδώ χρειάζεται</b> <b style="">εργατική έρευνα για να διαμορφωθούν τα περιεχόμενα και οι μορφές αγώνα<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn29" name="_ftnref29" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[29]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a></b>. Παραφράζοντας τον </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >Sergio</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" > </span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" lang="EN-US" >Bologna<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn30" name="_ftnref30" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" lang="EN-US" >[30]</span></span><!--[endif]--></span></span></a></span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >, θα έλεγα πως κάθε οργάνωση είναι υποχρεωμένη να αναμετρείται καθημερινά με το ιστορικό (νέο ή όχι) επίπεδο της κλαδικής (ταξικής) σύνθεσης και πρέπει <b style=""><i style="">να βρίσκει το πολιτικό της πρόγραμμα</i></b><i style=""> <b style="">όχι σε έτοιμα θεωρητικά σχήματα αλλά</b> <b style=""><u>στις ζωντανές, πραγματικές συμπεριφορές αντίστασης που αναπτύσσονται εντός του κλάδου</u></b> (τάξης)</i>. Οι Παρεμβάσεις λειτούργησαν και λειτουργούν περισσότερο με μια λογική «θεωρητικών σχημάτων»<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn31" name="_ftnref31" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[31]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>, με την κλασσική νοοτροπία του «εμείς οι ριζοσπάστες ξέρουμε τι πρέπει να γίνει», με μια διαδικασία «να βγει γραμμή από το Κεντρικό Πολιτικό-Συνδικαλιστικό Γραφείο» (ολομέλεια σχημάτων/στελεχών). Στηρίχτηκαν δε λιγότερο στις καθημερινές αντιστάσεις (όσων αντιστέκονται) στον κλάδο, στα περιεχόμενα και τις μορφές αυτών των αντιστάσεων, <b style="">δεν τις διερεύνησαν συστηματικά. </b>Προτείνοντας ανελλιπώς (και πριν το 2006) συγκεκριμένο περιεχόμενο και μορφή αγώνα πέτυχαν (μέσω της συναίνεσης της ΠΑΣΚ) να γίνει τελικά η πρόταση τους η κεντρική, «από τα πάνω» απόφαση της ΔΟΕ τον Ιούνη του 2006 (μάλιστα η ΠΑΣΚ φαινόταν να «φλερτάρει με την απεργία διαρκείας –για δικούς της λόγους- και στο συνέδριο της ΔΟΕ το 2005).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 18pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Και όλα αυτά συνέβησαν -κατά τη γνώμη μου- διότι όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, <b style="">ο προσανατολισμός των Παρεμβάσεων είναι στο κεντρικό σκηνικό</b> (στο τι κάνει η ΔΟΕ, στο τι κάνει η ΑΔΕΔΥ, στο τι κάνει η Κυβέρνηση και η ΕΕ) <b style="">και όχι στο πρωτοβάθμιο επίπεδο, στο τι γίνεται πραγματικά στη βάση</b>. Η αυτονομία των σχημάτων ανά συλλόγους (και ταυτόχρονα μεγαλύτερη φρεσκάδα τους σε σκέψη και πράξη), <i style="">η πολύ μεγαλύτερη γείωση τους στην καθημερινή κατάσταση, συμπεριφορά, συνείδηση των δασκάλων</i>, η απεξάρτηση τους από τη «σον και καλά» κεντρική συμμετοχή σε ΔΟΕ, ΑΔΕΔΥ, σε εκλογές για αιρετούς της Πρωτοβάθμιας διοίκησης, για αντιπροσώπους κτλ., όλα αυτά εξασθένισαν στην ιστορική πορεία των Παρεμβάσεων μέσα στο ’90. Αυτή η κίνηση συνέβη διότι -όπως αναφέρθηκε- τα πρωτοβάθμια σωματεία είναι ευνουχισμένα, ο παραδοσιακός τρόπος συνδικαλισμού (αντιπροσώπευση-ψήφοι) κυριαρχεί και κυρίως γιατί η πλειοψηφία των δασκάλων, μετά αλλά και πριν το ’97, <span style=""> </span>γενικά συναινεί<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn32" name="_ftnref32" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[32]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Δεν κάνει μεγάλους αγώνες ο κλάδος, αν και έχει πολύ καλές προϋποθέσεις για να ανασυνθεθεί σε αγωνιστικό σώμα (συνδικαλιστική ελευθερία, μονιμότητα, ελεύθερο χρόνο, μόρφωση κ.α.). Δεν κάνει αγώνες γιατί -πέρα από το γενικό περιβάλλον ήττας και μείωσης των εργατικών αγώνων- <b style="">υπάρχουν και σημαντικές «δυσκολίες ριζοσπαστικοποίησης» των ίδιων των δασκάλων ως κοινωνικό υποκείμενο</b>. <b style="">Και εδώ θέλω να σταθώ</b>. <b style="">Γιατί υπάρχουν δυσκολίες που -απ’ όσο έχω δει- κάθε «ριζοσπαστική οργάνωση», κάθε «αντικαπιταλιστικό σχήμα» στην εκπαίδευση συνήθως <u>αποφεύγει</u> να τις εντοπίσει…
<br /></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 18pt; line-height: 150%;">
<br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 18pt; line-height: 150%;">
<br /><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><b style=""><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" >Δάσκαλος: ένας ιδιαίτερος μισθωτός…</span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;">
<br /><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:14pt;" ><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Οι «δυσκολίες ριζοσπαστικοποίησης» έχουν να κάνουν βασικά με </span><span style="line-height: 150%;font-family:Verdana;font-size:9pt;" >ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ</span><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" > οι οποίοι γεννούν ισχυρές <b style="">τάσεις (μικρο)αστικοποίησης του σώματος των δασκάλων</b>, συναίνεσης τους, συντηρητικοποίησης τους. Τέτοιοι παράγοντες είναι:<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Α) το «προνοιακό» δημόσιο καθεστώς μισθωτής εργασίας<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn33" name="_ftnref33" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style=""><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[33]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Υπάρχουν σημεία που διαφοροποιούν <b style="">τη συνολική κοινωνική κατάσταση ενός δημόσιου μισθωτού (μόνιμου) από αυτή ενός μισθωτού του ιδιωτικού τομέα</b>. Ένας δημόσιος μισθωτός σε σχέση με έναν εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα: <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >1) είναι μόνιμος και δεν φοβάται άμεσα την απόλυση. Δεν ρέει από εργασία σε ανεργία και τούμπαλιν.<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >2) έχει μειωμένο τυπικό χρόνο εργασίας σε αντίθεση (ειδικά σήμερα) με τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα που εργάζεται πάρα πολλές ώρες και μέρες<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn34" name="_ftnref34" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[34]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.<span style=""> </span>Επίσης…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >3) έχει αμβλυμμένους παραγωγικούς ρυθμούς και 4) εργασία απαλλαγμένη από τον άμεσο εργοδοτικό δεσποτισμό/εντατικοποίηση του ιδιωτικού τομέα, αφού η εργασία του δεν παράγει άμεσα (απόλυτη ή σχετική) υπεραξία («δεν κόπτεται να βγάλει από αυτόν το αφεντικό» -εξαίρεση οι κρατικές επιχειρήσεις που «επιχειρηματικοποιούνται») <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >5) έχει συνήθως επαγγελματική-ιεραρχική εξέλιξη σε αντίθεση με πολλούς εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που μπορεί να μην έχουν κάποια εξέλιξη ακόμα και αν δουλεύουν πολλά χρόνια σε μια δουλειά <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >6) παίρνει (μεγάλο) εφάπαξ κατά τη συνταξιοδότηση, κάτι που ελάχιστοι ιδιωτικοί υπάλληλοι το καταφέρνουν<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >7) έχει πολύ καλύτερες αμοιβές. Σήμερα 2 στους 3 δημοσίους υπάλληλους παίρνει πάνω από 1000 ευρώ, τη στιγμή που το 76% των ιδιωτικών εργαζόμενων παίρνει κάτω από 1000 ευρώ (41% παίρνει κάτω από 750!)<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn35" name="_ftnref35" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[35]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >8) η δραστηριότητα τους είναι συνήθως απαλλαγμένη από το «άγος» της χειρωνακτικής εργασίας<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >9) έχει συνδικαλιστική ελευθερία (λόγω και μονιμότητας) σε αντίθεση με τον εργοδοτικό δεσποτισμό του ιδιωτικού τομέα όπου και το μοίρασμα προκήρυξης είναι αιτία απόλυσης<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >10) στη δουλειά του έχει ρητούς κανονισμούς/δικαιώματα εργασίας σε αντίθεση με πολλούς χώρους του ιδιωτικού τομέα που «κανόνας είναι ότι θα ορίσει το αφεντικό»<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Β) η φύση της εργασίας τους </span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >(εξειδικευμένοι-διανοητικοί υπάλληλοι με <u>εποπτικό-ελεγκτικό</u> -σε ένα βαθμό<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn36" name="_ftnref36" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[36]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>- ρόλο επάνω στους μαθητές). Η φύση της εργασίας εξαρτάται από τις λειτουργίες που επιτελεί. <b style=""><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><b style=""><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Γ) οι λειτουργίες/σκοποί της εργασίας τους. </span></b><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Μιλώ, πέρα από τη «μετάδοση γνώσης», για την εξυπηρέτηση -στα πλαίσια του αστικού εκπαιδευτικού συστήματος- της λειτουργίας αποκλεισμού/κατανομής των παιδιών και της λειτουργίας εγχάραξης της αστικής ιδεολογίας. <u>Οι δάσκαλοι πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για να μη ταυτιστούν με τις λειτουργίες και αν μπορέσουν να μην τις επιτελέσουν</u>. Αυτές οι λειτουργίες κυρίως αντιπαλεύονται από τα ριζοσπαστικά σχήματα/ομάδες στην εκπαίδευση, ενώ το ζήτημα του (μερικού) ελέγχου πάνω στους μαθητές δεν τίθεται σχεδόν καθόλου. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Εδώ φυσικά μπαίνει το ερώτημα αν «ο δάσκαλος μπορεί να θεωρηθεί τελικά εργάτης»; Βάζω ένα θεωρητικό επίμετρο για αυτό το ζήτημα στο τέλος του κειμένου μου. Μέχρι εδώ όμως ας κρατήσουμε τους παραπάνω ισχυρισμούς: ότι υπάρχουν πολύ δυνατές τάσεις (μικρο)αστικοποίησης των δασκάλων σαν κοινωνικό-εργασιακό υποκείμενο. Και ότι αυτές οι τάσεις κατάφεραν να ξεπεραστούν <u>μόνο ως ένα βαθμό</u> με την απεργία, <b style="">κατάφεραν να αναδειχθούν βασικά άλλες τάσεις υποκειμενοποίησης (ριζοσπαστικοποίησης/προλεταριοποίησης) <u>με τον ίδιο τον αγώνα, την ίδια την πράξη του κοινωνικού ανταγωνισμού</u> </b>(π.χ. εναντίωση στην τάση για εντατικοποίηση-εκτελεστικοποίηση-απαξίωση της δουλειάς, εναντίωση στην αλλοτρίωση του χώρου «σχολείο», εναντίωση στους όρους της μισθωτής σχέσης, άρνηση σύγκρουσης με τα παιδιά/ άρνηση αλλοτριωμένων σχέσεων, θέληση για άνοιγμα-επαφή-συμμετοχή των γονιών, των άλλων μισθωτών στον αγώνα κ.α.).</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;">
<br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;">
<br /><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span></span><span style="line-height: 150%;font-size:26pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:16pt;">Δ. Λίγο πριν ξεκινήσει η απεργία<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style=""><span style="font-size:11pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span>Στις αρχές του Σεπτέμβρη τα μηνύματα δεν ήταν ενθαρρυντικά. Στα περισσότερα σεμινάρια επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, όπου έγιναν παρεμβάσεις ενημέρωσης για την απεργία, <b style="">το κλίμα ήταν μουδιασμένο</b>, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις οι εκπαιδευτικοί μάθαιναν για πρώτη φορά ότι θα γίνει απεργία! Το ενδιαφέρον ήταν περισσότερο εστιασμένο στα νέα σχολικά βιβλία του Δημοτικού. Στην πορεία της ΔΕΘ η συμμετοχή του «απεργιακού μπλοκ» των δασκάλων ήταν απελπιστικά μικρή (100 άτομα), στην ουσία συμμετείχε ο ριζοσπαστικός εκπαιδευτικός κόσμος της πόλης μαζί με τα κλιμάκια των συνδικαλιστών της ΔΟΕ. Την πρώτη εβδομάδα που άνοιξαν τα σχολεία, η κινητικότητα αυξήθηκε. <b style="">Πάλι όμως δεν έδειχνε σημάδια πως έρχεται ένας μαχητικός αγώνας.</b> <b style="">Ελάχιστοι πρωτοβάθμιοι Σύλλογοι Δασκάλων κατάφεραν να έχουν απαρτία στις Γενικές τους Συνελεύσεις και λίγοι να φτιάξουν απεργιακές επιτροπές πριν την απεργία</b>: ήταν οι Σύλλογοι όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός του «ζωντανού» κομματιού της εκπαίδευσης. Σύλλογοι επί τω πλείστων της Αθήνας (και κύρια της Δυτικής<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn37" name="_ftnref37" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[37]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>), σύλλογοι που θα γίνονταν στη συνέχεια η προμετωπίδα της απεργίας. Πέρα όμως από αυτούς τους Συλλόγους (που είχαν δείξει ήδη τις διαθέσεις τους με τις αποφάσεις τους τον Ιούνη), ο υπόλοιπος κλάδος «κούρνιαζε». <b style="">Σε όλους φαινόταν πως δύσκολα θα περπάταγε η απεργία</b>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Αυτό το έβλεπαν όλοι, το έλεγαν όλοι, ακόμα και μέλη των προσκείμενων στην απεργία Παρεμβάσεων. Ήταν ακόμα ολοφάνερο για το ποιος θα τρέξει σε αυτή την απεργία: ο κόσμος γύρω από τις Παρεμβάσεις, την κύρια παράταξη που στήριξε αυτή την απεργία. Επίσης κάποιος λίγος κόσμος από την Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΝ) που σαν παράταξη στήριξε την απόφαση για απεργία τον Ιούνη στη Συνέλευση της ΔΟΕ<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn38" name="_ftnref38" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[38]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>, <span style=""> </span>κάποιος κόσμος από τις άλλες μικρότερες Αριστερές παρατάξεις/σχήματα (Αντεπίθεση των Εκπαιδευτικών, Πρωτοβουλία Γένοβα, Αγωνιστικές Κινήσεις κτλ.) και οι ανένταχτοι αγωνιστές (και μάλιστα όχι όλοι, καθότι πολλοί ήταν κριτικοί εξαρχής απέναντι στο πως στήθηκε η απεργία). Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΠΑΣΚ δεν θα κόπιαζε περισσότερο από το να έχει μια παρουσία καταγραφής, «ότι ήταν εκεί». Η ΔΑΚΕ ήταν εχθρική και κάποιοι λίγοι εκλεγμένοι της έδιναν ένα τυπικό παρών (ως μέλη του Συνδικάτου) ενώ η ΕΣΑΚ/ΚΚΕ ήταν εξαρχής (από τον Ιούνη) πολύ επιφυλακτική απέναντι στην απεργία <span style=""> </span>και δεν συμμετείχε, έλεγε ότι το ΠΑΣΟΚ «κάνει το κομμάτι του με τη πάσα των ηλιθίων αριστεριστών»<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftn39" name="_ftnref39" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:11pt;" >[39]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Τέλος, να σημειωθεί πως <b style="">οργανωτικά, η απεργία χώλαινε πάρα πολύ μέχρι τότε και είναι λογικό αν σκεφτεί κανείς την έλλειψη δυναμικής της βάσης.</b> Στήθηκαν λίγες απεργιακές επιτροπές πανελλαδικά, πιο πολλές στην Αθήνα. Εκεί, την Παρασκευή πριν ξεκινήσει η Απεργία, έγινε συνάντηση για να διερευνηθεί η προοπτική ενός Συντονιστικού Απεργιακών Επιτροπών. Σε εκείνη τη συνάντηση, οι αναφορές ήταν πολύ γενικές και συγκεχυμένες, αλλά και όταν κάποιοι συνάδελφοι έβαλαν μια πιο συγκροτημένη και σφικτή άποψη για το τι να κάνει και να μην κάνει το υποτιθέμενο συντονιστικό, κατηγορήθηκαν ως γραφειοκράτες (το αστείο είναι ότι πρόκειται για «ελευθεριακό» κόσμο). <b style="">Γενικά υπήρχε μια απροθυμία για το Συντονιστικό ακόμα και από ανθρώπους από τις Παρεμβάσεις (που προπαγάνδιζαν τον αγώνα με απεργιακές επιτροπές, συντονιστικό κτλ). Γιατί;</b> Καθότι η απεργία ξεκινούσε «από τα πάνω», με συμμαχία ΠΑΣΚ-Παρεμβάσεων, η ΠΑΣΚ είχε ξεκάθαρα διαμηνύσει ότι δεν θα δεχτεί κανένα άλλο φορέα απόψης/απόφασης για την απεργία πέρα από το Συνδικάτο, το Δ.Σ. του. Θυμόταν άλλωστε την εμπειρία του ’97, που ο κόσμος από το Συντονιστικό τους πλάκωσε κυριολεκτικά, γιατί λοιπόν να θέλει ένα τέτοιο πράγμα; «Τέρμα λοιπόν, κομμένη, το Συνδικάτο έχει πάρει αγωνιστική απόφαση, έχει δεχτεί μάλιστα την πιο ριζοσπαστική πρόταση, αυτή των Παρεμβάσεων, τι άλλο θέλετε; Μην το παρατραβήξετε γιατί η στήριξη για (περαιτέρω) απεργία παρέρχεται». Τόσο απλά και φυσιολογικά. Οι Παρεμβάσεις ήταν εγκλωβισμένες σε αυτό καθώς η απεργία καλούνταν ουσιαστικά «από τα πάνω». Επιπλέον: καθότι η απεργία εξέφραζε σε περιεχόμενο-μορφή τις Παρεμβάσεις και γι’ αυτό οι Παρεμβάσεις είχαν δυναμική άποψη στο Δ.Σ. της ΔΟΕ, και καθότι οι απεργιακές επιτροπές ήταν επί τω πλείστων στελεχωμένες από κόσμο των Παρεμβάσεων (μέσα στην έλλειψη ευρύτερων κινηματικών διαδικασιών αγώνα), «ε τότε γιατί χρειάζεται το Συντονιστικό; Για να μας τα πρήζουν οι πέντε-δέκα μη-Παρεμβασίες, αμφισβητώντας μας τελικά συνέχεια; Εκεί, με το Συνδικάτο, αφού κάνει το σωστό (που εμείς προτείναμε)». Επιπλέον, πολλοί δεν περίμεναν ότι η απεργία μπορεί να τραβήξει σε δεύτερη και τρίτη εβδομάδα, ότι οι δάσκαλοι, «τίγκα στα δάνεια» όπως έλεγαν, θα αντέξουν, ότι η Κυβέρνηση δεν θα δώσει τίποτα. Η ανάγκη του συντονισμού απεργιακών επιτροπών υποβαθμίστηκε.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Μια ακόμα συνάντηση των απεργιακών επιτροπών λεκανοπεδίου έγινε τη Δευτέρα 18/10, μετά την πορεία. Ήταν στη συντριπτική πλειοψηφία κόσμος των Παρεμβάσεων. Καλέστηκε συνάντηση όλων των απεργιακών επιτροπών (Αθηνών και μη) την Τετάρτη 20/9, μετά την πανελλαδική πορεία στην Αθήνα (κατεβήκαμε 1 λεωφορείο από Θεσσαλονίκη). Το Συντονιστικό ήταν να μαζευτεί στα γραφεία της ΔΟΕ μετά την πορεία αλλά η αστυνομία συνέλαβε κάποιους φοιτητές, και έτσι μαζεύτηκε κόσμος στα γραφεία για να συζητήσουν τον τρόπο αλληλεγγύης και στήριξης των συλληφθέντων. Επειδή για πολλούς δασκάλους δεν ήταν ξεκάθαρο ότι επρόκειτο για φοιτητές και όχι για «αναρχομπάχαλους», παράχθηκαν διφορούμενες απόψεις για το ζήτημα της αλληλεγγύης, προκλήθηκε σύγχυση και έγινε όξυνση των πνευμάτων. Η όλη αυτή κατάσταση έντασης «δεν άφησε» χρόνο και ενέργεια για να γίνει ουσιαστικό Συντονιστικό. Στην ουσία, δεν υπήρχε διάθεση για Συντονιστικό, σε ένα αγώνα που μέχρι τότε φαινόταν δίχως μεγάλη προοπτική. Έτσι ποτέ δεν φτιάχτηκε πραγματικά Συντονιστικό. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" >Στη Θεσσαλονίκη βέβαια προέκυψε κάτι πιο…τραγικοκωμικό: η άτυπη «Συνέλευση των Προέδρων των 10 Συλλόγων». Δηλαδή μέρος της οργάνωσης του (επερχόμενου) αγώνα θα γίνονταν από τους προέδρους, που 8 στους 10 ήταν γραφειοκράτες των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ! Αυτό μάλιστα, εν ελλείψει κόσμου της βάσης να στηρίξει την απεργία παρά μόνο ανθρώπων γύρω από τις Παρεμβάσεις, κρίθηκε ως κάτι καλό, γιατί «τουλάχιστον θα κάνει τους γραφειοκράτες να τρέξουν»! Τέτοια άποψη στηρίχτηκε μάλιστα και από μέλη των Παρεμβάσεων! Αλλά και τι να έκαναν; Ήταν εγκλωβισμένοι σε μια απεργία που ζήτησαν, δεν την πολύ-περίμεναν, τελικά τους ήρθε και έπρεπε κάπως να τη διαχειριστούν. Και ήταν μόνοι, όλη η οργανωτική δουλειά πάνω τους…
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;">
<br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;">
<br /><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt; line-height: 150%;"><span style="line-height: 150%;font-size:11pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <div style=""><!--[if !supportFootnotes]-->
<br /><hr width="33%" align="left" size="1"> <!--[endif]--> <div style="" id="ftn1"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Εφεξής χρησιμοποιώ τη λέξη «δάσκαλος» για να μιλήσω γενικά για το επαγγελματικό-κοινωνικό υποκείμενο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (το οποίο φυσικά δεν είναι κάτι ομοιογενές και στάσιμο). Η χρήση του αρσενικού γένους –ος γίνεται συνειδητά σε όλο το κείμενο. Η χρήση του επαγγελματικού προσδιορισμού «δάσκαλος» (και όχι νηπιαγωγός ή καθηγητής Μουσικής κτλ. που επίσης απέργησαν) γίνεται σκόπιμα, αφού ο κύριος όγκος των απεργών ήταν δάσκαλοι και στην κοινή γνώμη η φιγούρα «δάσκαλος» (που περίκλειε όλες τις ειδικότητες) ήταν αυτή που συζητήθηκε επί τω πλείστων. Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη αν θίγεται κάποια/κάποιος.</p> </div> <div style="" id="ftn2"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Π.χ. η μεταρρύθμιση Αρσένη το ’98, αν και ήθελε να εντείνει την αξιολόγηση/αποκλεισμό στο Λύκειο, δεν κατάφερε να αποκρούσει τελικά την κοινωνική απαίτηση για «φοίτηση του παιδιού στο Πανεπιστήμιο». Τα επόμενα χρόνια τα παιδιά που φοιτούσαν σε ΤΕΕ απέκτησαν δικαίωμα εισαγωγής στα ΤΕΙ και ο αριθμός γενικά των παιδιών που μπήκαν σε ΑΕΙ-ΤΕΙ αυξήθηκε. </p> </div> <div style="" id="ftn3"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref3" name="_ftn3" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[3]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Και σε μια «κομμουνιστική», «ελευθεριακή», «αμεσοδημοκρατική» -πείτε την όπως θέλετε- κοινωνία, μπορούμε να φανταστούμε ανθρώπους να ασχολούνται με τα παιδιά, μέσα σε μια ελεύθερη σχέση βέβαια και όχι μέσα στο καθεστώς της αλλοτριωμένης μισθωτής εργασίας.</p> </div> <div style="" id="ftn4"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref4" name="_ftn4" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[4]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Συμβάλλει στο κτίσιμο της γνώσης από το παιδί και δεν μεταδίδει γνώση. Κανένα παιδί δεν είναι <span style="" lang="EN-US">tabula</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">rassa</span>, παθητικό υποκείμενο του τι λέει/προτείνει ο άλλος. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο καθότι δεν είναι ζήτημα του παρόντος άρθρου να ανοίξει συζήτηση πάνω στο θέμα της πρόσληψης της γνώσης. </p> </div> <div style="" id="ftn5"> <p class="MsoNormal"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref5" name="_ftn5" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:12pt;" >[5]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span><span style="font-size:10pt;">Και σαφέστατα πάλι, αυτές οι γνώσεις και δεξιότητες προσδιορίζονται <i style="">κυρίως</i> από το κεφάλαιο (μέσω των αναλυτικών προγραμμάτων-ύλης του Υπουργείου, του προσδιορισμού γενικά του τι είναι σήμερα επιστήμη, γνώση κτλ). <i style="">Κυρίως</i> γιατί είπαμε- ο δάσκαλος μέχρι τώρα στην Ελλάδα μπορεί ακόμα να αρνηθεί π.χ να διδάσκει Ιστορία, δηλαδή π.χ. στο μάθημα της Ιστορίας αντί να μιλάει για τον Περικλή, αυτός να μιλάει για τους δούλους ή για τις κοινωνικές σχέσεις και τις ταξικές διαφορές στην Αρχαία Αθήνα ή για ό,τι του κατέβει τέλοσπάντων στο κεφάλι. Ο έλεγχος στο τι γίνεται μέσα στις τάξεις είναι ακόμα πολύ μικρός και έμμεσος και μάλιστα η «αύξηση» αυτού του ελέγχου, μέσω της «αξιολόγησης», είναι ένας στόχος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που ευαγγελίζεται το Υπουργείο. <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn6"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref6" name="_ftn6" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[6]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Η παιδική ηλικία είναι κάτι που εξυμνείται σήμερα όχι μόνο από την κυρίαρχη αστική ιδεολογία: Το παιδί είναι «άγιο», κάτι πολύ πολύτιμο, ευαίσθητο, αθώο, που πρέπει να προστατεύουμε, αγαπάμε, συμπονούμε. «Αυτός που δουλεύει με τα μικρά παιδιά ασκεί <i style="">λειτούργημα</i>».</p> </div> <div style="" id="ftn7"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref7" name="_ftn7" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[7]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Το ίδιο χαρακτηριστικό, το θετικό κοινωνικό <span style="" lang="EN-US">status</span>, το «λειτούργημα», προσπάθησε και το Υπουργείο ως ένα βαθμό να το χρησιμοποιήσει ως όπλο ενάντια στους δασκάλους. Σκεφτείτε τις εκκλήσεις που έκανε για να επιστρέψουν οι δάσκαλοι στα σχολεία: «να πράξουν υπεύθυνα», «να μην υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών», «να σεβαστούν το λειτούργημα τους» κτλ.</p> </div> <div style="" id="ftn8"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref8" name="_ftn8" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[8]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Το γεγονός πως ο δάσκαλος εξυπηρετεί το κεφάλαιο (μεταδίδει το περιεχόμενο του, τη λογική του, την αστική-εθνική του ιδεολογία κτλ) <b style=""><i style="">και αμείβεται</i> <i style="">ακριβώς για να κάνει καλά αυτό</i></b>, είναι ένας από τους πιο σοβαρούς παράγοντες για τη συχνή ταύτιση των συμφερόντων του δασκάλου με τα συμφέροντα του αφεντικού. Έτσι π.χ. πολλοί δάσκαλοι θεωρούν ότι πρέπει να υπάρχει<span style=""> </span>εξέταση/αξιολόγηση και τελικά αποκλεισμός στα παιδιά, να ενισχύεται το εθνικό ή θρησκευτικό φρόνημα κτλ. </p> <p class="MsoFootnoteText" style="text-indent: 36pt;"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn9"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref9" name="_ftn9" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[9]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Πολλά προβλήματα έχουν να κάνουν με το «κτίσιμο της γνώσης». Ο δάσκαλος χρήζεται «υπεύθυνος» για να μάθει στο παιδί κάποια ύλη π.χ. την αλφαβήτα. <b style=""><i style="">Αν όμως το παιδί δεν θέλει, δεν θα τη μάθει</i></b>. Η παραδοσιακή θεώρηση ότι ο δάσκαλος είναι ένας «στυγνός εξουσιαστής» είναι τελείως λανθασμένη. Η εξουσία είναι <i style="">σχέση</i> όπως μας διδάσκει και ο Φουκώ, και αν ο δάσκαλος προσπαθεί να «επιβάλλει» πράγματα, θα πρέπει συνάμα να αντιμετωπίσει αυτά που του επιβάλλουν τα παιδιά (άρνηση μάθησης, απειθαρχία στους κανόνες συμπεριφοράς κτλ). Είναι αμέτρητες οι φορές που το χτύπημα του κουδουνιού συνοδεύεται από το δάσκαλο με ένα «ουφ»: επιτέλους, έξοδος από μια σκληρή σχέση δύναμης. Τέλος, και το συμπέρασμα ότι στη σχολική τάξη γίνεται συνεχώς «ένας πόλεμος» μεταξύ των δύο μερών είναι και αυτό λάθος: είναι πάλι αμέτρητες οι φορές που αναπτύσσεται πραγματική κοινωνική συνεργασία και συναισθήματα αμοιβαιότητας μεταξύ δασκάλου-παιδιών. Ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπου δάσκαλος και παιδιά ζουν καθημερινά πολλές ώρες, όπου ο δάσκαλος νιώθει «υπόλογος» για τη μαθησιακή (και όχι μόνο) πρόοδο των παιδιών. Αυτή είναι και μια κομβική διαφορά μεταξύ δασκάλου και καθηγητή δευτεροβάθμιας, και <b style=""><i style="">ένας σημαντικός λόγος για το θετικό κοινωνικό </i></b><b style=""><i style=""><span style="" lang="EN-US">status</span> του δασκάλου, θετικότερο σε σχέση με αυτό του καθηγητή.<span style=""> </span><o:p></o:p></i></b></p> </div> <div style="" id="ftn10"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref10" name="_ftn10" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[10]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Λίγο γιατί οι περισσότεροι δάσκαλοι δεν πρόλαβαν να δουλέψουν και να καταλάβουν το τι γίνεται με τα νέα βιβλία. </p> </div> <div style="" id="ftn11"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref11" name="_ftn11" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[11]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>«Συν-παράγει» διότι δεν παράγει μόνος του το τελικό προϊόν αλλά χρειάζεται και η συνεργασία<span style=""> </span>του μαθητή.</p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn12"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref12" name="_ftn12" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[12]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Λέμε «τυπικού» διότι η αλήθεια είναι ότι το μυαλό δεν σταματά να σκέφτεται όταν φεύγεις από το σχολείο. Είναι τέτοια η φύση της (διανοητικής) εργασίας του δασκάλου που «άτυπα» δουλεύει πολλές ώρες π.χ. ακόμα και στις καλοκαιρινές διακοπές ένας δάσκαλος μπορεί να σκέφτεται τι θα κάνει ή δεν θα κάνει στην τάξη μόλις ξεκινήσει. Όλη η πνευματική καλλιέργεια –που είναι μια συνεχής διαδικασία- επιστρατεύεται στη δουλειά μέσα στην τάξη. </p> </div> <div style="" id="ftn13"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref13" name="_ftn13" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[13]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> <span style=""> </span>Η ανάλυση αυτή βασίζεται στο εκπληκτικό βιβλίο της <span style="" lang="EN-US">Beverly</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">Silver</span>, <b style="">“</b><b style=""><i style=""><span style="" lang="EN-US">Forces</span><span lang="EN-US"> </span></i></b><b style=""><i style=""><span style="" lang="EN-US">of</span><span lang="EN-US"> </span></i></b><b style=""><i style=""><span style="" lang="EN-US">Labor</span></i>: </b><b style=""><span style="" lang="EN-US">Workers</span>’ </b><b style=""><span style="" lang="EN-US">Movements</span><span lang="EN-US"> </span></b><b style=""><span style="" lang="EN-US">and</span><span lang="EN-US"> </span></b><b style=""><span style="" lang="EN-US">Globalization</span><span lang="EN-US"> </span></b><b style=""><span style="" lang="EN-US">since</span> <st1:metricconverter productid="1870”" st="on">1870”</st1:metricconverter></b> (<i style="">Δυνάμεις της Εργασίας: Εργατικά Κινήματα και Παγκοσμιοποίηση από το 1870 ως σήμερα</i>) <span style=""> </span>που δυστυχώς δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά (παρουσίαση του υπάρχει στο <a href="http://rizospastes.blogspot.com/2008/10/2.html">http://rizospastes.blogspot.com/2008/10/2.html</a> ). </p> <p class="MsoFootnoteText">Το βιβλίο, με μια ιστορική-εμπειρική ανάλυση των εργατικών αγώνων σε παγκόσμιο επίπεδο από το 1870 ως τις αρχές του 21<sup>ου</sup> αιώνα, αναλύει το πώς οι δυνάμεις της εργασίας, όχι μόνο διαμόρφωσαν τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά <b style="">συνεχίζουν και θα συνεχίζουν να τις διαμορφώνουν</b>. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις νέες βιομηχανίες που αναπτύχθηκαν στο τέλος του 20<sup>ου</sup> αιώνα και ειδικά στη «βιομηχανία της εκπαίδευσης», όπου η <span style="" lang="EN-US">Silver</span><span lang="EN-US"> </span>αναλύει τις δυνάμεις των δασκάλων, και <b style="">όπου στηρίζεται και η ανάλυση εδώ</b>.</p> </div> <div style="" id="ftn14"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref14" name="_ftn14" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[14]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Οι «απαντήσεις» του Κράτους είναι ΑΚΡΙΒΩΣ πάνω σε όλα αυτά: <b style="">η άρση της μονιμότητας και η υπερ-παραγωγή δασκάλων από τα πανεπιστήμια (και σε λίγο από τα κολλέγια) θέλουν να φέρουν την απειλή της ανεργίας και να αποδυναμώσουν την <i style="">δύναμη-θέσης στην-αγορά-εργασίας</i>.</b> Άλλη στρατηγική του Κράτους είναι η ανάπτυξη διαιρέσεων μέσα στους δασκάλους με βάση την ειδικότητα και το μισθό/επιδόματα. Και αύριο-μεθαύριο με την αξιολόγηση τους και το πέρασμα τους σε διαφορετικούς εργοδότες-Δήμους. Τέλος, καθότι τεχνολογικοί αυτοματισμοί δεν φαίνεται να μπορούν να λάβουν χώρα στην εκπαίδευση, η πίεση για περισσότερη παραγωγικότητα μπορεί να γίνει: α) με την αύξηση της ύλης/ωρών εργασίας και β) με την αύξηση των μαθητών ανά δάσκαλο. Σήμερα το Κράτος ακολουθεί την πρώτη στρατηγική καθότι η αύξηση των μαθητών ανά τάξη βρίσκει ιστορικά μεγάλη αντίδραση και από τους εκπαιδευτικούς αλλά και από τους γονείς.<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn15"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref15" name="_ftn15" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[15]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Το σχολικό έτος 2006/2007 που έγινε η απεργία υπήρχαν 732.809 μαθητές στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Κάντε έναν πρόχειρο υπολογισμό για το πόσοι γονείς/νοικοκυριά εμπλέκονται, σκεπτόμενοι ότι και πολλά παιδιά είναι αδέρφια. Το σύνολο των νοικοκυριών στην Ελλάδα (κάθε είδους) είναι την ίδια περίοδο σχεδόν <st1:metricconverter productid="4 εκ." st="on">4 εκ.</st1:metricconverter> (στοιχεία ΕΣΥΕ, <span style="" lang="EN-US"><a href="http://www.statistics.gr/">www<span style="" lang="EL">.</span>statistics<span style="" lang="EL">.</span>gr</a></span><span lang="EN-US"> </span>). <span style=""> </span><span style=""> </span></p> </div> <div style="" id="ftn16"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref16" name="_ftn16" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[16]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Συγκεκριμένα: υπάρχουν <span style="font-size:9pt;">1.004.873 μισθωτοί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (35,45%) και 1.829.271</span> μισθωτοί στον ιδιωτικό τομέα (64,55%). Επίσης, υπολογίζεται ότι υπάρχουν <st1:metricconverter productid="1 εκ." st="on">1 εκ.</st1:metricconverter> περίπου «μαύροι εργαζόμενοι». Κάποιοι από αυτούς θα είναι λογικά διπλο-εργαζόμενοι, δηλαδή θα δουλεύουν «μαύρα» ως δεύτερη δουλειά. Αν σκεφτούμε αυτό, και το ότι είναι πολύ πιο αυξημένες οι πιθανότητες η «μαύρη» εργασία να λαμβάνει χώρα στον ιδιωτικό τομέα, τότε η αναλογία δημοσίων-ιδιωτικών μισθωτών σίγουρα αλλάζει και «γέρνει» προς τη μεριά του ιδιωτικού τομέα. Αναλυτικότερα στοιχεία στο «Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση», Ετήσια Έκθεση ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, Αύγουστος 2007, στο <a href="http://www.inegsee.gr/ekthesi2007/ekthesi2007.htm">http://www.inegsee.gr/ekthesi2007/ekthesi2007.htm</a> </p> </div> <div style="" id="ftn17"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref17" name="_ftn17" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[17]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Μιας αναδιάρθρωσης που θέλουν να περάσει «επιτέλους» και στο χώρο της Παιδείας.</p> </div> <div style="" id="ftn18"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref18" name="_ftn18" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[18]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Αυτό έχει να κάνει και με το ότι μεγάλο πλήθος των ανθρώπων των Παρεμβάσεων μονιμοποιήθηκαν μετά το ’97. Όταν κάποιος είναι αναπληρωτής ή ωρομίσθιος - «μέσα-έξω από την εκπαίδευση» - είναι πιο εύκολο να συμμετάσχει στις πρωτοβάθμιες διαδικασίες των Συλλόγων και σχεδόν αδύνατον να κινηθεί σε επίπεδο ΔΟΕ. </p> </div> <div style="" id="ftn19"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref19" name="_ftn19" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[19]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Το πλαίσιο αιτημάτων/μορφής αγώνα της απεργίας του 2006 ήταν όλο σχεδόν των Παρεμβάσεων. Οι Παρεμβάσεις πέτυχαν να γίνει ηγεμονική η άποψη τους μέσα στο συνδικάτο, σε επίπεδο αντιπροσώπων, για το πώς θα αγωνιστούμε και για το τί θα αγωνιστούμε. Επιπλέον, πρέπει να αναλογιστεί κανείς και το πόσο πραγματικά ηγεμόνευσε αυτή η άποψη στην πλειοψηφία των αντιπροσώπων της ΠΑΣΚ. Η΄ μάλλον να απαντήσουμε στο ερώτημα: ηγεμόνευσε ή απλά το αγωνιστικό πλαίσιο των Παρεμβάσεων χρησιμοποιήθηκε εργαλειακά από τους Πασόκους; Θα το εξετάσω και αυτό παρακάτω.</p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn20"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref20" name="_ftn20" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[20]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Η κριτική εστιάζεται στις Παρεμβάσεις και όχι στις άλλες παρατάξεις για τον εξής λόγο: σε αντίθεση με τις άλλες παρατάξεις (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΕΣΑΚ, Αυτόνομη Παρέμβαση κ.α.) που είναι αμιγώς κομματικές, οι Παρεμβάσεις έχουν την πρωτοτυπία να μην αποτελούν το «μακρύ χέρι» κάποιου κόμματος και είναι αυτές που διακηρύσσουν την ανάγκη για έναν ανεξάρτητο συνδικαλισμό. Επίσης, είναι αυτές που «εκφράζουν» το πιο «ζωντανό» κομμάτι των εκπαιδευτικών, αυτούς και αυτές που έχουν ανησυχίες και θέλουν να δουν αλλαγές, αυτούς και αυτές που συνήθως αγωνίζονται. Τέλος, είναι η παράταξη που πρωταγωνίστησε σε όλες τις μάχες τα τελευταία χρόνια. <b style="">Συμπυκνώνουν δηλαδή τα δυνατά και αδύναμα σημεία του κινήματος των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας. </b>Μακριά από μία «αντι-Παρεμβάσεις» λογική, αυτό το κείμενο φιλοδοξεί να διαβαστεί ως γόνιμη κριτική απέναντι τους.<span style=""> </span></p> </div> <div style="" id="ftn21"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref21" name="_ftn21" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[21]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Από το ’90 ως το ’97 διορίζονται κατά μέσο όρο 2.223 άτομα τη χρονιά. Μετά το ’97 και ως το 2005-2006 διορίζονται 3.291 ανά έτος. Χώρια που αυξάνονται κατά πολύ οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι (γίνονται το 17% του συνόλου των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας). Έτσι από τους 68827 μόνιμους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας το Δ΄ τρίμηνο του 2005, οι 29624 έχουν διοριστεί μετά το ’97. <b style="">Περίπου δηλαδή το 43% των μόνιμων της Πρωτοβάθμιας έχει διοριστεί μετά την απεργία του ’97. <o:p></o:p></b></p> <p class="MsoFootnoteText"><b style=""><span style=""> </span></b>Όσον αφορά πιο συγκεκριμένα τη σύνθεση των μόνιμων, στο τέλος του 2005 το 72,4% ήταν δάσκαλοι, το 17,3% ήταν νηπιαγωγοί και το 10,2% ήταν ειδικότητες.<b style=""> Από αυτούς, οι δάσκαλοι είχαν σαφέστατα μεγαλύτερη συμμετοχή στην απεργία. Το ίδιο και οι μόνιμοι σε σχέση με τους αναπληρωτές και ειδικά τους ωρομίσθιους (που απασχολούνται επί τω πλείστων στο ολοήμερο). </b>Όλα τα παραπάνω αριθμητικά στοιχεία είναι από την ιστοσελίδα της ΔΟΕ, <span style="" lang="EN-US">www</span>.<span style="" lang="EN-US">doe</span>.<span style="" lang="EN-US">gr</span><span lang="EN-US"> <span style=""> </span></span>.<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn22"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref22" name="_ftn22" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[22]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Π.χ. που έχουν γνωρίσει το έργο των <span style="" lang="EN-US">Dewey</span>, Ι<span style="" lang="EN-US">llich</span><span lang="EN-US"> </span>κτλ.</p> </div> <div style="" id="ftn23"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref23" name="_ftn23" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[23]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Θα λέγαμε ότι αυτό που έρχεται είναι το πέρασμα από την «τυπική υπαγωγή» στην «πραγματική υπαγωγή» στο κεφάλαιο, όπως το περιγράφει και για τους καθηγητές Πανεπιστημίου στη Βρετανία ο <span style="" lang="EN-US">D</span>.<span style="" lang="EN-US">Harvie</span>, στο άρθρο του «Αλλοτρίωση, τάξεις και περιφράξεις στα πανεπιστήμια του ηνωμένου βασιλείου», στο βιβλίο «Κρίση, Αναδιάρθρωση και Ταξική Πάλη στα Πανεπιστήμια», Εκδόσεις Κόκκινο Νήμα, Ιούνης 2008. </p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn24"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref24" name="_ftn24" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[24]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Το να κάνουμε κριτική στη λογική του δανεισμού και της κατανάλωσης είναι κάτι που πρέπει να γίνεται. Αλλά τελικά δεν λύνει το πρόβλημα που δημιουργείται μετά το δανεισμό, δηλαδή ότι κάποιος δίνει μεγάλο μέρος του μισθού του σε δάνεια και το ότι λειτουργεί «λογικά» με το να μην θέλει να χάσει αυτό που <i style="">ήδη του έχει κοστίσει πολύ χρήμα-εργασία-χρόνο-πούλημα/θυσία του εαυτού του.</i></p> </div> <div style="" id="ftn25"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref25" name="_ftn25" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[25]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Αυτό το «ζωντανό κομμάτι» είναι «όλα τα λεφτά» στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, έχει <b style="">δυναμική</b>. Το υπολογίζω χονδρικά γύρω στο 20-30% του κλάδου, με βάση την πανελλαδική συμμετοχή στην απεργία όλες τις μέρες, τον αριθμό των συλλόγων που πήραν αποφάσεις-κινούνταν, την εκλογική αντιπροσώπευση της συνδικαλιστικής Αριστεράς μέσα στους δασκάλους τα τελευταία χρόνια. Ασφαλώς, για κοινωνικούς-ιστορικούς λόγους, το «ζωντανό κομμάτι» είναι πολύ μεγαλύτερο από 20-30% στην Αθήνα και πολύ μικρότερο από 20-30% π.χ. στη Φλώρινα.</p> </div> <div style="" id="ftn26"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref26" name="_ftn26" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[26]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Πολλοί θα πουν ότι μια τέτοια δουλειά με ερωτηματολόγια και συνεντεύξεις είναι φοβερά κουραστική, ακαδημαϊκή κτλ. Ας αναλογιστούν πόση κούραση έχουν οι μεταπτυχιακές και διδακτορικές εργασίες στις οποίες επιδίδονται αμέτρητοι αγωνιστές…Στο παράρτημα παραθέτω ένα ερωτηματολόγιο που μοιράσαμε ως «Επιτροπή Αγώνα για το Ασφαλιστικό» το Γενάρη του 2008 στους συναδέλφους μας στο Σύλλογο Δασκάλων-Νηπιαγωγών Λαγκαδά. Το ερωτηματολόγιο φτιάχτηκε σε 1 εβδομάδα και μοιράστηκε σε λίγο κόσμο αλλά μας βοήθησε να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα π.χ. οι περισσότεροι συνάδελφοι ήθελαν να δοθεί η μάχη του Ασφαλιστικού <b style="">με άλλους κλάδους μαζί</b> –κάτι που η πρόταση της ΔΟΕ για αγώνα (τον Φλεβάρη του 2008) δεν προώθησε ουσιαστικά, ήταν μια πρόταση που έδειχνε ότι ο κλάδος των δασκάλων θα πάει ξανά μόνος του σε μεγάλη απεργία.</p> </div> <div style="" id="ftn27"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref27" name="_ftn27" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[27]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Είναι ενδεικτικό ότι οι περισσότεροι ΠΑΣΚιτες αντιπρόσωποι δεν είχαν στηρίξει στις Γενικές Συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων Συλλόγων τους την πρόταση για πενθήμερες αλλά «πήραν άλλη γραμμή» στο συνέδριο της ΔΟΕ.</p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn28"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref28" name="_ftn28" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[28]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Η αγωνία για το αν ο κόσμος θα συμμετάσχει στην απεργία ήταν έκδηλη σε μια συνάντηση των Παρεμβάσεων που πήγα στη Θεσσαλονίκη, μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει η απεργία.</p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn29"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref29" name="_ftn29" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[29]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Το οξύμωρο είναι το εξής: τα ριζοσπαστικά σχήματα στα συνδικάτα επικαλούνται τη βάση, τις αποφάσεις από γενικές συνελεύσεις, για να δείξουν ότι είναι πλειοψηφική η (ριζοσπαστική) απόφαση: «Η απόφαση βγήκε δημοκρατικά». Όμως το περιεχόμενο και η μορφή αυτού που αποφασίζεται είναι συνήθως προαποφασισμένο, δηλαδή ο καθένας κατεβάζει ένα έτοιμο πλαίσιο χωρίς έστω να έχει διαμορφωθεί αυτό το πλαίσιο με μια στοιχειώδη έρευνα/συμμετοχή της (αγωνιζόμενης) βάσης. Η βάση λοιπόν υπάρχει περισσότερο σαν θεατής, να επικυρώσει το α ή β πλαίσιο. Και οι επιτροπές αγώνα που μπορεί να σχηματιστούν, συνήθως δεν έχουν λόγο στο περιεχόμενο και τη μορφή του αγώνα, είναι μόνο για τη «λάντζα» της αφισοκόλλησης...<span style=""> </span></p> </div> <div style="" id="ftn30"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref30" name="_ftn30" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[30]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Ιστορική φιγούρα του κινήματος της «ιταλικής αυτονομίας». Μέσα από τις σελίδες του περιοδικού <span style="" lang="EN-US">Primo</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">Maggio</span> ασχολήθηκε έντονα με την ιστορία της εργατικής τάξης και το εργαλείο ανάλυσης που ονομάζεται «ταξική σύνθεση». Για τον <span style="" lang="EN-US">Sergio</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">Bologna</span><span lang="EN-US"> </span>μπορείτε να δείτε στο <a href="http://www.libcom.org/tags/sergio-bologna">http://www.libcom.org/tags/sergio-bologna</a> <span style="color:yellow;">. </span>Για την «ταξική σύνθεση», δες το βιβλίο «Έφοδος στον Ουρανό: Ταξική σύνθεση και αγώνας στον Ιταλικό Αυτόνομο Μαρξισμό» από τις εκδόσεις Κόκκινο Νήμα (θα δημοσιευτεί σύντομα)<span style=""> </span>καθώς και το κεφάλαιο «Ταξική Σύνθεση» στη μπροσούρα «Εργασία, Κίνημα στα Πανεπιστήμια, Επισφάλεια», στην ιστοσελίδα <a href="http://www.episfaleia.gr/pdf/foitbook.pdf">http://www.episfaleia.gr/pdf/foitbook.pdf</a><span style=""> </span>Η ανάλυση που προηγήθηκε στην αρχή του κειμένου (Σημειώσεις για το «υποκείμενο δάσκαλος») έχει βασιστεί στο εργαλείο της ταξικής σύνθεσης.</p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn31"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref31" name="_ftn31" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[31]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Παραδείγματα των «θεωρητικών σχημάτων»: «1400 ευρώ» επειδή αυτός ήταν ο μισθός/όριο της φτώχειας στην Ευρώπη και κάλυπτε απώλειες στο εισόδημα του παρελθόντος ή «απεργία μόλις ανοίξουν τα σχολεία για να παραμείνουν κλειστά και να κάνουν δημόσιο ντόρο» ( το «απεργία με το ξεκίνημα των σχολείων» προτάθηκε και για πρακτικούς λόγους, για να «κλειδώσει» η απεργία, για να μην ανασταλθεί από κάποια απόφαση Δ.Σ. της ΔΟΕ ή ολομέλειας Προέδρων των Συλλόγων). Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές θέτουμε τα ζητήματα «θεωρητικά», γιατί «αντικαπιταλιστικά αυτό είναι σωστό», αλλά το θέμα είναι πως τα «επιβεβαιώνουμε» με τους συναδέλφους μας. <b style="">Μια ψήφιση της πρότασης μας σε Γ.Σ. δεν φτάνει για να «επιβεβαιωθεί» η πρόταση</b>, δεν σημαίνει ότι όλοι π.χ. έχουν καταλάβει τι σημαίνει αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση και είναι έτοιμοι να εναντιωθούν σε αυτήν επειδή το ψήφισαν. Αλλιώς, θα φτάναμε στο συμπέρασμα ότι ο κλάδος που απέργησε το 2006 έξι εβδομάδες με αίτημα το «πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς» θα έπρεπε να δώσει λυσαλλέα μάχη έναντι του νόμου Πετραλιά το 2008…(κάτι που φυσικά δεν συνέβη…).</p> </div> <div style="" id="ftn32"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref32" name="_ftn32" title=""></a><o:p> </o:p></p> <p class="MsoFootnoteText"><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[32]</span></span><!--[endif]--></span></span><span style=""> </span>Το ’97 ήταν που πραγματικά ο κλάδος κινήθηκε. Από το ’98 και έπειτα, είναι μια ριζοσπαστική μειοψηφία που κινείται στους δασκάλους, μια μειοψηφία που η αντίσταση της βέβαια είναι πάρα πολύ σημαντική, έχει καταφέρει να «μπλοκάρει» επικείμενες αναδιαρθρώσεις. </p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn33"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref33" name="_ftn33" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[33]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Αυτό το «προνοιακό καθεστώς» που αφορά όλους τους δημόσιους μισθωτούς είναι αποτέλεσμα: α) των αγώνων των δημόσιων μισθωτών β) της προσπάθειας του Κράτους να έχει τους υπαλλήλους του σε συναίνεση γιατί οι αγώνες τους διαταράσσουν έντονα το αστικό καθεστώς<span style=""> </span>γ) της απουσίας μιας διαδικασίας απόσπασης άμεσης υπεραξίας (απόλυτης ή σχετικής) από τους δημόσιους μισθωτούς (εξαίρεση όσοι τομείς π.χ. ΔΕΚΟ, επιχειρηματικοποιούνται).<span style=""> </span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn34"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref34" name="_ftn34" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[34]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Δες «Ανατροπές στο χρόνο εργασίας», Λ.Κρέτσος, Ενημέρωση ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, τεύχος 130, Ιούλιος-Αύγουστος 2006. Στην ιστοσελίδα <span style="" lang="EN-US"><a href="http://www.inegsee.gr/">www<span style="" lang="EL">.</span>inegsee<span style="" lang="EL">.</span>gr</a></span><span lang="EN-US"> </span>μπορείτε να βρείτε όλα τα τεύχη της Ενημέρωσης, τις ετήσιες εκθέσεις κτλ.</p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn35"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref35" name="_ftn35" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[35]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Δες «Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση», Μέρος 3: Οι μισθοί στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, Ετήσια Έκθεση ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, Αύγουστος 2007.</p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn36"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref36" name="_ftn36" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[36]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> <span style=""> </span>Λέω σε ένα βαθμό διότι εξήγησα παραπάνω ότι ο «δάσκαλος στυγνός εξουσιαστής που εποπτεύει και ελέγχει τα παιδιά πλήρως» είναι ένας μύθος. Τα πιτσιρίκια δεν μασάνε γιατί <u>ΤΙΠΟΤΑ δεν τα δένει πραγματικά με το σχολείο</u> όπως π.χ. δένει έναν εργάτη ο οικονομικός εξαναγκασμός να αναπαραχθεί.<span style=""> </span></p> </div> <div style="" id="ftn37"> <p class="MsoNormal"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref37" name="_ftn37" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size:10pt;"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[37]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-size:10pt;"> <span style=""> </span>Γεγονός καθόλου περίεργο αν σκεφτούμε το βαθμό «προλεταριοποίησης» των Δυτικών συνοικιών της Αθήνας: περιοχών όπως ο Κορυδαλλός, η Νίκαια, το Κερατσίνι-Πέραμα, το Αιγάλεω, το Ίλιον, το Μενίδι κτλ. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:10pt;"><o:p> </o:p></span></p> </div> <div style="" id="ftn38"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref38" name="_ftn38" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[38]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style=""> </span>Η Αυτόνομη Παρέμβαση, σε αναλογία με το ΣΥΝ, είναι ένα συνοθύλλευμα κόσμου και οι απόψεις του κόσμου της ποικίλουν, από τον φιλελευθερισμό μέχρι τον αντικαπιταλισμό. Σαν παράταξη, η Αυτόνομη Παρέμβαση μάλλον ψήφισε την απεργία βλέποντας τη «δυναμική-ΠΑΣΟΚ» παρά τη «δυναμική-Παρεμβάσεις». Αυτό εκφράστηκε και στην προετοιμασία της απεργίας, ο περισσότερος κόσμος της Α.Π. κινήθηκε ελάχιστα, όπως οι ΠΑΣΟΚοι. Υπήρχαν βέβαια μέσα στην Α.Π. και άνθρωποι που έβλεπαν την απεργία ως ένα κινηματικό γεγονός που αξίζει μια πιο θερμή στήριξη και έπραξαν ανάλογα.</p> </div> <div style="" id="ftn39"> <p class="MsoNormal"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=8225141303068400316#_ftnref39" name="_ftn39" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size:10pt;"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:";font-size:10pt;" >[39]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-size:10pt;"> <span style=""> </span>Φυσικά, ο βασικός λόγος επιφύλαξης του ΚΚΕ ήταν το ότι δεν έλεγχε απολύτως τα πράγματα στον κλάδο και στην απεργία, για να τα «βάλει» μέσα στις γενικότερες κομματικές του επιδιώξεις. Αυτό δεν είναι κάτι νέο για το ΚΚΕ που ταυτίζει την ταξική δράση με τον εαυτό του και μόνο! Γενικά οι ΕΣΑΚιτες ήταν εξαφανισμένοι πριν ξεκινήσει η απεργία και σε συζητήσεις έλεγαν ανοιχτά πως είναι «λάθος» η απεργία, πως είναι «οπορτουνισμός», «δεκανίκι για την πολιτική του δικομματισμού και δη του ΠΑΣΟΚ» και άλλες τέτοιες κατηγόριες για τις Παρεμβάσεις. Όταν βέβαια η απεργία συσπείρωσε κόσμο έκαναν την εμφάνιση τους. Πάντα όμως περιχαρακωμένοι. Μόνο θετικό γεγονός, αλλά και ταυτόχρονα λίγο, ήταν η 24ωρη απεργία που καλέστηκε από το ΠΑΜΕ (στις 11/10) σε 13 συνδικάτα που έχει την πλειοψηφία.<span style=""> </span><b style=""><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style="font-size:10pt;"><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> </div> Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-72864989292110345372010-07-12T14:22:00.007+03:002010-07-12T14:51:26.648+03:00Και αν το Φθινόπωρο δεν ξεσηκωθούμε;<meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKONSTA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:536871559 0 0 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} p.MsoFootnoteText, li.MsoFootnoteText, div.MsoFootnoteText {mso-style-noshow:yes; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} span.MsoFootnoteReference {mso-style-noshow:yes; vertical-align:super;} a:link, span.MsoHyperlink {color:blue; text-decoration:underline; text-underline:single;} a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed {color:purple; text-decoration:underline; text-underline:single;} p {mso-margin-top-alt:auto; margin-right:0cm; mso-margin-bottom-alt:auto; margin-left:0cm; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} /* Page Definitions */ @page {mso-footnote-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") fs; mso-footnote-continuation-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") fcs; mso-endnote-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") es; mso-endnote-continuation-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KONSTA~1/LOCALS~1/Temp/msohtml1/01/clip_header.htm") ecs;} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Με την απεργία της περασμένης Πέμπτης έκλεισε ένας πρώτος κύκλος. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ένας πρώτος κύκλος της επίθεσης των αστών, α</span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt0SeCtc0C23r5PtCJnFxarbNQsHnOdY0-JNVXI0AEr8gj_j8BGdYQHnPGgd9hmwdt-DGVQayrSD10z2Au1A8bSqPyVHtLPmioRGCN9M1auvZpYlphW9-Yl_Fk_t6DgUNl5V7jWlgoafY/s1600/26-40-thumb-small.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 234px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt0SeCtc0C23r5PtCJnFxarbNQsHnOdY0-JNVXI0AEr8gj_j8BGdYQHnPGgd9hmwdt-DGVQayrSD10z2Au1A8bSqPyVHtLPmioRGCN9M1auvZpYlphW9-Yl_Fk_t6DgUNl5V7jWlgoafY/s320/26-40-thumb-small.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5492983588652468658" border="0" /></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >φού η κυβέρνηση πέρασε το πιο σημα</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >ντικό και δύσκολο νομοσχέδιο για φέτος, το ασφαλιστικό. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ένας πρώτος κύκλος αντιδράσεων, που έδειξε τη δύναμη και τα όρια του κινήματος αυτή τη στιγμή. Αυτά έχουν περιγραφτεί και εδώ <span style=""> </span><a href="http://rizospastes.blogspot.com/2010_05_01_archive.html">http://rizospastes.blogspot.com/2010_05_01_archive.html</a>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Παρακάτω αναδημοσιεύω 2 άρθρα. Παρά τη διαφορετική οπτική που έχω με τους γράφοντες, λένε μερικές αλήθειες βασικές (τα υπογραμμισμένα δικά μου).
<br /></span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p><b><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Κάποιος</span></i></b><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > οργανώνει την απεργία. Καλά κάνει. Είναι ο επίσημος αντιπρόσωπος των εργαζομένων. Τους εκπροσωπεί. Σύμφωνοι, όχι τελείως. Υπάρχει ένα κόμμα που επί χρόνια κάνει χωριστές συγκεντρώσεις, χωριστές πορείες. Από τους υπόλοιπους, κάποιος οργανώνει την απεργία. Μη βιαστείτε να ξεσπάσετε με οργισμένες φωνές. Μη βιαστείτε να με βρίσετε επειδή λέω «κάποιος οργανώνει την απεργία». Διότι την οργανώνει με ένα και μοναδικό στόχο, κατά τη γνώμη μου. Μη γίνει καμιά στραβή και η απεργία πετύχει. Δηλαδή, να απεργήσουν όλοι, με ποσοστά που αγγίζουν το 80%, το 90% και εννοώ όλους, ειδικά τον κόσμο στα μαγαζιά και στις δουλειές, εκεί που δεν πέφτει δημόσιο ωράριο και ο φόβος του αφεντικού είναι πραγματικός. <u>Βέβαια, αν η απεργία πετύχει, σημαίνει ότι αυτός που οργανώνει την απεργία γίνεται σημαντικός συντελεστής επερχόμενης πολιτικής μεταβολής.</u> <u>Αρα, δεν κάθεται να ζητάει το ένα και το άλλο, αλλά το επιβάλλει. Και μετά, τρέμει και ριγά, μη και την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια οι τολμηροί ή οι αφελείς που παραμένουν να κυβερνάνε, οπότε οργανωτής της απεργίας υπάρχει μια χλομή περίπτωση να αναλάβει να μας γλιτώσει από το χάος. Αλλά βέβαια δεν τολμά να σκεφτεί ότι υπάρχει λαός τόσο κατσιασμένος, ώστε να εμπιστευτεί τον ίδιο για να γλιτώσει.<o:p></o:p></u></span></i></p> <p><b><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αυτός, </span></i></b><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >λοιπόν, που οργανώνει την απεργία, παίρνει τα μέτρα που χρειάζονται για να μην πετύχει με τίποτε. Την κάνει σπαστά. Κάθε τόσο, στήνει και μία. Μέρα Τετάρτη, μέρα Πέμπτη, τέτοιες μέρες. Μαζί κι από κοντά οι εφημερίδες. Κι όσες εργοδοσίες έχουν πρόβλημα, τώρα έχουν μικρότερο, αφού δύο ή τρεις μέρες ενός μήνα μεροκάματο δεν πέφτει. Και ο κόσμος δυσκολεύεται να κατέβει, να λάβει μέρος, επειδή επί αμέτρητα χρόνια του φέρονται ωσάν ζωντανό προς πάχυνση, επομένως είναι αδύνατο να γεννηθούν κοινωνικοί αγωνιστές, όταν σε κάθε σπίτι τρέχουν όχι πεινασμένα ματάκια παιδιών, αλλά διακοποδάνεια από το 2003 προς εξόφληση. Αλλά αυτός που οργανώνει την απεργία φροντίζει να μην κυκλοφορεί πουλί πετούμενο χωρίς ταξί η ΙΧ, γι΄αυτό και τα λεωφορεία, ναι, αυτά τα έρμα που κατεβάζουν παραδοσιακά από τις συνοικίες τον κοσμάκη στις πορείες, δεν κινούνται. Απεργούν. Επίσης όλοι αυτοί που έφτιαξαν επί δέκα μέρες «κλίμα» εναντίον του ασφαλιστικού, πήραν αυτό που ήθελαν: να βγούν οι εμπνευστές του νόμου και να τάξουν ότι όταν καλυτερέψουν τα πράματα, σε δύο, σε δεκαδύο, σε εκατονδύο χρονάκια, οι «κατακτήσεις» θα επιστραφούν.<o:p></o:p></span></i></p> <p><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Σήμερα θα πέσουν πολλοί καφέδες της παρηγοριάς και, ώσπου να έρθει το επόμενο κύμα εργασιακού καύσωνα, πάμε να γκρινιάξουμε για τις ακριβές ξαπλώστρες στις παραλίες. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.<o:p></o:p></span></i></p> <p style="margin-left: 144pt;"><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Του Πάνου Θεοδωρίδη, Αγγελιοφόρος 10/7/2010</span></i></p><p style="margin-left: 144pt;">
<br /></p><p style="margin-left: 144pt;">
<br /></p><p style="margin-left: 144pt;">
<br /><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></i></p> <p style="text-align: justify;"><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></i></p> <p style="text-align: justify;"><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >«Γιατί δεν κατεβαίνουν οι εργαζόμενοι στις συγκεντρώσεις;». Το ερώτημα αυτό άκουσα συχνά μετά την τελευταία πανεργατική απεργία, και είναι ένας προβληματισμός που υπάρχει σε όλο και περισσότερους συντρόφους. Του Γιώργου Κατερίνη.<o:p></o:p></span></i></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αν αναζητήσουμε την απάντηση στο σήμερα, πιθανόν δεν θα βρούμε λογική εξήγηση. Δείχνουν, πράγματι, δυσανάλογες οι αντιδράσεις των εργαζομένων, αν και η συμμετοχή που σημειώνεται όλο αυτό το διάστημα υπογραμμίζει τη διαθεσιμότητά τους. <o:p></o:p></span></i></p> <p><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Μια εύκολη απάντηση θα ήταν η ιδεολογική προπαγάνδα που προηγήθηκε των μέτρων – το «σπάταλο» κράτος, η μη παραγωγική οικονομία, η χρόνια ευμάρεια που «ήρθε η ώρα να πληρώσουμε», η συνευθύνη όλων στη δημιουργία του χρέους. Αλλά κι εδώ πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: Ποια ήταν η αντίδραση, η ιδεολογική και πολιτική επιχειρηματολογία των οργανώσεων – πολιτικών, συνδικαλιστικών, κοινωνικών;
<br />Αλλού, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να στραφεί η αναζήτησή μας. Γιατί <u>οι συμπεριφορές των εργαζομένων αναπτύσσονται ως αποτέλεσμα μιας αργής και μακράς διαδικασίας διαπαιδαγώγησης, στο χώρο εργασίας, στον κοινωνικό χώρο, στις κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες. Η μακρόχρονη ανυπαρξία ή η υποτονική λειτουργία δομών και δράσεων, που θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν συνειδήσεις, αξίες, «κεκτημένα» αντίστασης είναι εμφανής</u>.
<br />Είναι πολλά τα ερωτήματα που πρέπει να τεθούν σε όλους εκείνους τους καθ’ όλα αξιόλογους και μαχητικούς συνδικαλιστές, που αντικατέστησαν την ενεργή μαζική συνδικαλιστική δουλειά με καμπάνιες, ημερίδες, μελέτες (αναγκαίες, φυσικά, αλλά ως παράλληλη και ενισχυτική δραστηριότητα). Μιλάμε για τα στελέχη εκείνα της Αριστεράς, που ξέχασαν να μετρούν τους δείκτες ανάπτυξης, όπως μας δίδαξε η πλούσια εμπειρία στη χώρα μας, του συνδικαλιστικού κινήματος: πόσες συμβάσεις πάλεψαν, πόσους εργαζόμενους έγραψαν στα συνδικάτα, πόσες δράσεις οργάνωσαν (και δεν μιλάμε μόνο για απεργίες), πόσα νέα σωματεία έφτιαξαν, σε πόσους χώρους επισφάλειας και ευελιξίας παρέμβηκαν, πόσο κοντά σε προβλήματα εργαζομένων βρέθηκαν. Και, φυσικά, μιλάμε για την έλλειψη συνδικαλιστικής συνείδησης, που ξεκινά πρώτα από το ίδιο το στελεχικό δυναμικό της Αριστεράς – συγκρίνετε τα μαζικά κομματικά μπλοκ στις πορείες (και όχι μόνο τις πρόσφατες) με τη φτωχή παρουσία των εργατικών οργανώσεων. Αυτή η απόσταση που χωρίζει τις νέες γενιές εργαζομένων -αλλά και πολλούς από τους παλαιότερους- από τα συνδικάτα εμποδίζει τη μαζικοποίηση των συγκεντρώσεων. Και δεν αρκεί η διαπίστωση για να μειωθεί. <u>Πόσο παλέψαμε π.χ. όλοι εμείς οι Αριστεροί των διαφόρων συνιστωσών και αποχρώσεων να γίνουν συνελεύσεις και να συζητηθούν τα μέτρα, οι τρόποι αντίδρασης, οι απεργίες</u>; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από την παντοδυναμία της ΠΑΣΚΕ ή τη μοναχική πορεία του ΠΑΜΕ. Είναι εμπόδια που υπάρχουν, γιατί δεν έχει αναπτυχθεί εναλλακτική δράση από την υπόλοιπη Αριστερά.
<br />Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα και ίσως βρούμε την άκρη του νήματος που θα δέσει την αντίδραση του λαού με την οργανωμένη δράση.<o:p></o:p></span></i></p> <p style="margin-left: 108pt; text-indent: 36pt;"><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Του Γιώργου Κατερίνη, Εφημερίδα Δρόμος, 5/7/2010<o:p></o:p></span></i></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Τι λένε λοιπόν οι δύο αρθρογράφοι; <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ο πρώτος, αν και γνωστός συντηρητικός αρθογράφος της Θεσσαλονίκης, θίγει έμμεσα την αδυναμία αυτή τη στιγμή της εργατικής τάξης να γίνει καταλύτης των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων. Και κυρίως θίγει άμεσα, το γεγονός πως η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν το θέλει αυτό (και είναι αμφίβολο αν μπορεί). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Το ίδιο όμως και το ΠΑΜΕ. Αυτό θα προσθέσω εγώ. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αν ήθελε το ΠΑΜΕ, θα είχε ήδη προωθήσει αγώνες σε κλάδους και εργατικά κέντρα που τα ελέγχει συνδικαλιστικά. Το ΠΑΜΕ είτε δίνει μάχες, μικρές, σημαντικές, εκεί που ελέγχει <b style=""><u>πλήρως</u></b> τα πράγματα (και έτσι κερδίζει συνειδήσεις), είτε<span style=""> </span>κάνει «γενική απεργία διαμαρτυρίας» (και πάλι κερδίζει συνειδήσεις, ως αυτό που αντιστέκεται). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Από το ένα άκρο στο άλλο δηλαδή, με γνώμονα πάντα <u>το ελάχιστο δυνατό ρίσκο στο να χάσει φίλους και οπαδούς</u>. Δεν οργανώνει έναν «ενδιάμεσο» αγώνα, δηλαδή έναν αγώνα διαρκείας, απεργίες διαρκείας από δύο-τρεις κλάδους και εργατικά κέντρα που έχει δυνάμεις. Δεν το κάνει διότι φοβάται την αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου αγώνα: <b style="">ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να χάσει με άγριο τρόπο, και αν επιβληθεί, θέτει ζητήματα <i style="">συστημικά</i> πια και θα μετασχηματίσει αναγκαστικά και το κόμμα</b>. Όπως και να έχει – ένας τέτοιος αγώνας δύσκολα θα έχει στενά κομματικά οφέλη, δεν είναι αγώνας που μπορεί να ωφελήσει έναν μηχανισμό. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Από την άλλη μεριά, κάποιος θα θίξει ότι δεν φταίει μόνο το ΠΑΜΕ. Και έχει δίκιο.
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Οι εργαζόμενοι δεν φαίνονται ακόμα έτοιμοι για έναν τέτοιο αγώνα. Αγώνα διαρκείας, που θα τα βάλει με τη γενική κυβερνητική και καπιταλιστική πολιτική και θα σηκώσει –θέλει δεν θέλει- το βάρος της αντεπίθεσης για λογαριασμό όλης της εργατικής τάξης. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Όμως, αλήθεια, πως περιμένουμε πραγματικά την αλλαγή, την αντεπίθεση μας; <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Είτε θα γίνει με τη μορφή μιας αυθόρμητης εξέγερσης τύπου Αργεντινής ή Δεκέμβρη</span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > <o:p></o:p></span></p><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbRbh90uyl99t36T8yggy2yz_hr1Qp-qIuGGwO44c6xrcE70saE1G2rGgX-BGdAHC73tyn-ttmZc-wAW_fVfnV83Z_abuBKrbFchq7B0CpZWQxa4tV6GxrzooOXpDpQLOr0AKD1zZkGU8/s1600/42F7ECA48B8E78EBBE001A0E545152D6.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 286px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbRbh90uyl99t36T8yggy2yz_hr1Qp-qIuGGwO44c6xrcE70saE1G2rGgX-BGdAHC73tyn-ttmZc-wAW_fVfnV83Z_abuBKrbFchq7B0CpZWQxa4tV6GxrzooOXpDpQLOr0AKD1zZkGU8/s320/42F7ECA48B8E78EBBE001A0E545152D6.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5492982591669009586" border="0" /></a><p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >είτε κάποιοι κλάδοι, λόγω ανάγκης πάνω απ’ όλα, θα μπουν μπροστά στον αγώνα</span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >, θα δείξουν ότι πάνε για σύγκρουση στα ίσια, και τότε η δύναμη τους, η επιμονή τους <u>και το κυριότερο</u>, η συμπαράσταση και η συστράτευση που θα βρουν από άλλα κομμάτια των εκμεταλλευομένων (από εργασιακούς χώρους, γειτονιές, από την κοινωνία όλη) θα κρίνει την αποτελεσματικότητα τους.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Το πρώτο σενάριο το θεωρούν όλοι πιο πιθανό, ενώ το δεύτερο φαντάζει απόμακρο με τις χρόνιες αδυναμίες του εργατικού κινήματος<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=7286498929211034537#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Όμως έτσι έχει. Επιμένω. Είτε μια εξέγερση, ένα μπαμ θα δούμε κάποια στιγμή, είτε κάποιους απελπισμένους (αλλά και αποφασισμένους) κλάδους να βγαίνουν φόρα παρτίδα προσπαθώντας να κινήσουν μέσω του αγώνα όλη την εργατική τάξη (οι κλάδοι αυτοί δεν θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ελεγχόμενοι συνδικαλιστικά από το ΠΑΜΕ, για τους λόγους που αναφέρθηκαν). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style="font-family:Verdana;">
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal"><b style=""><span style="font-family:Verdana;">Και αν δεν δούμε τίποτα;
<br /></span></b></p><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKONSTA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:536871559 0 0 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Και αυτό δεν είναι πιθανό; Δεν είναι ένα ακόμα σενάριο; <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Και αυτό δεν είναι εφικτό, με τη <u>σφοδρή διαδικασία κοινωνικής, συλλογικής αποσυγκρότησης που δημιουργεί η καλπάζουσα ανεργία, η αναδυόμενη φτώχεια</u>; <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Μπορεί να περάσουν τα μέτρα όλα, να υποτιμηθεί η ζωή, και κάποια στιγμή, μετά από δύο-τρία χρόνια, αφού η εκκαθάριση θα έχει ολοκληρωθεί, η οικονομία να γυρίσει σε τροχιά ανάπτυξης, μοιράζοντας πάλι ελπίδες και ψευδαισθήσεις για ένα «καλύτερο» αύριο…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Άλλωστε και ο πρωθυπουργός αυτό λέει, «κάντε υπομονή και στο τέλος της τετραετίας θα δείτε ότι κάτι θα γίνει…». Πρόκειται για το πιο εφιαλτικό σενάριο, αλλά καθόλα εφικτό. <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbmCMCz26MaZxPtNjd0u3iOkKsn1-0o9KnvkmgqoAIjTIkKteu3NpncqqyDsRqBMI1cqlOYefXPwUj0HMYk8X6ydSLDAau17v84p0cQhL9Ww2vXPBSPbvHIS-5xoBmbPB92Hc-e9BDv-4/s1600/ta+kathikia+gelane.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 320px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbmCMCz26MaZxPtNjd0u3iOkKsn1-0o9KnvkmgqoAIjTIkKteu3NpncqqyDsRqBMI1cqlOYefXPwUj0HMYk8X6ydSLDAau17v84p0cQhL9Ww2vXPBSPbvHIS-5xoBmbPB92Hc-e9BDv-4/s320/ta+kathikia+gelane.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5492982994081908946" border="0" /></a><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKONSTA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:536871559 0 0 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ο δεύτερος αρθογράφος έρχεται λοιπόν να θίξει γιατί αυτό το σενάριο της ήττας είναι τόσο εφικτό. <b style="">Διότι λείπει εδώ και χρόνια η πολιτική δουλειά μέσα στους χώρους</b>. Και εδώ ο ρόλος της Αριστεράς είναι καίριος. Η Αριστερά των «Μετώπων», των «ημερίδων», της «καμπάνιας», των κομματικών πανό, των κομματικών σωματείων, αυτή η Αριστερά, έχει πολύ χοντρές ευθύνες. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ούτε καν σε μοριακό επίπεδο, στις μικρές, καθημερινές (αλλά τόσο σημαντικές για την ταξική αγωνιστική διαπαιδαγώγηση) μάχες δεν μπορεί να συμμετάσχει και να λειτουργήσει με σοβαρό τρόπο. Ο πολιτικός υποκειμενισμός είναι στα ύψη, ακόμα και σε μια τόσο δύσκολη εποχή<a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=7286498929211034537#_ftn2" name="_ftnref2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Σε μια εποχή που η ταξική πάλη έχει οξυνθεί, που καθημερινά ακούμε για μικρούς αγώνες, για διεκδικήσεις, που οι εργαζόμενοι σιγά-σιγά «μετατοπίζονται»: όχι μόνο χάνουν τις ελπίδες τους για την όποια κοινοβουλευτική αλλαγή (η πρόθεση αποχής από τις εκλογές σπάει ρεκόρ), αλλά αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι οι αγώνες χρειάζονται, οι διεκδικήσεις χρειάζονται, αρχίζουν να βλέπουν πιο θετικά τις κινητοποιήσεις των άλλων αν οι ίδιοι δεν κινητοποιούνται (ο «κοινωνικός αυτοματισμός» έχει υποχωρήσει). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Η συγκυρία είναι δύσκολη, αλλά και ευνοϊκή. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ευνοϊκή, <b style="">μόνο αν καταλάβουμε ποια πράγματα δεν έχουν γίνει ως τώρα σωστά, και πρέπει πια να τα αλλάξουμε… <o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Καλό καλοκαίρι…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Υ.Σ. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Θα ακολουθήσει μια τελευταία ανάρτηση για τη φετινή σαιζόν, η μακροσκελής ανάλυση μιας απεργίας διαρκείας στην οποία συμμετείχα…Έτσι για να μην κατηγορηθούμε ότι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρουμε...<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <div style=""><!--[if !supportFootnotes]-->
<br /><hr width="33%" align="left" size="1"> <!--[endif]--> <div style="" id="ftn1"> <p class="MsoNormal"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=7286498929211034537#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:Verdana;font-size:9pt;" ><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:Verdana;font-size:9pt;" >[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:9pt;" > Το τρίτο κινηματικό σενάριο που παίζει είναι να μπουν μπροστά οι απολυμένοι, οι άνεργοι, οι αποκλεισμένοι, κάτι σαν ένα κίνημα πικετέρος, οργανωμένο μέσα από τις δομές γειτονιών που ξεφυτρώνουν. Νομίζω ότι ακόμα είμαστε μακριά από την οργάνωση των ανέργων όπως στην Αργεντινή, για πολλούς λόγους (οικογενειακό αμορτισέρ, παλιότερα συσσωρευμένα εισοδήματα/περιουσιακά στοιχεία, διέξοδος μαύρης εργασίας, μικρή ιδιοκτησία, κουλτούρα ντροπής/ενοχής για την κατάσταση της ανεργίας κ.α..)<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoFootnoteText"><o:p> </o:p></p> </div> <div style="" id="ftn2"> <p class="MsoFootnoteText"><a style="" href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=1492393751091360779&postID=7286498929211034537#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:Verdana;font-size:9pt;" ><span style=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style=";font-family:Verdana;font-size:9pt;" >[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:9pt;" > Για του λόγου το αληθές, ας μάθει κανείς τι συμβαίνει αυτήν την εποχή με τα δύο σωματεία καθηγητών φροντιστηρίων της Θεσσαλονίκης ως ένα μόνο παράδειγμα των όσων αναφέρονται...<o:p></o:p></span></p> </div> </div> Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-56362668322555114432010-07-05T14:41:00.000+03:002010-07-05T14:42:15.342+03:00Επαναπρόσληψη απολυμένωνΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ (ΣΕΦΚ)<br />Μέλος ΟΙΕΛΕ<br />Ανδρέα Λόντου 6, 10681 Αθήνα<br />τηλ. <span class="skype_pnh_print_container">210-3820537</span><span dir="ltr" class="skype_pnh_container"><span class="skype_pnh_mark"> begin_of_the_skype_highlighting</span> <span dir="ltr" title="Κλήση του τηλεφωνικού αριθμού στην/στο Ελλάδα με αριθμό Skype: +302103820537" class="skype_pnh_highlighting_inactive_common"><span skypeaction="skype_dropdown" class="skype_pnh_left_span"> </span><span skypeaction="skype_dropdown" title="Ενέργειες Skype" class="skype_pnh_dropart_span"><span skypeaction="skype_dropdown" style="background-position: -1759px 1px ! important;" class="skype_pnh_dropart_flag_span"> </span> </span><span class="skype_pnh_textarea_span"><span class="skype_pnh_text_span"> 210-3820537</span></span><span class="skype_pnh_right_span"> </span></span> <span class="skype_pnh_mark">end_of_the_skype_highlighting</span></span>, <span class="skype_pnh_print_container">6977652768</span><span dir="ltr" class="skype_pnh_container"><span class="skype_pnh_mark"> begin_of_the_skype_highlighting</span> <span dir="ltr" title="Κλήση του τηλεφωνικού αριθμού στην/στο Ελλάδα με αριθμό Skype: +306977652768" class="skype_pnh_highlighting_inactive_common"><span skypeaction="skype_dropdown" class="skype_pnh_left_span"> </span><span skypeaction="skype_dropdown" title="Ενέργειες Skype" class="skype_pnh_dropart_span"><span skypeaction="skype_dropdown" style="background-position: -1759px 1px ! important;" class="skype_pnh_dropart_flag_span"> </span> </span><span class="skype_pnh_textarea_span"><span class="skype_pnh_text_span"> 6977652768</span></span><span class="skype_pnh_right_span"> </span></span> <span class="skype_pnh_mark">end_of_the_skype_highlighting</span></span>, <span class="skype_pnh_print_container">6938204777</span><span dir="ltr" class="skype_pnh_container"><span class="skype_pnh_mark"> begin_of_the_skype_highlighting</span> <span dir="ltr" title="Κλήση του τηλεφωνικού αριθμού στην/στο Ελλάδα με αριθμό Skype: +306938204777" class="skype_pnh_highlighting_inactive_common"><span skypeaction="skype_dropdown" class="skype_pnh_left_span"> </span><span skypeaction="skype_dropdown" title="Ενέργειες Skype" class="skype_pnh_dropart_span"><span skypeaction="skype_dropdown" style="background-position: -1759px 1px ! important;" class="skype_pnh_dropart_flag_span"> </span> </span><span class="skype_pnh_textarea_span"><span class="skype_pnh_text_span"> 6938204777</span></span><span class="skype_pnh_right_span"> </span></span> <span class="skype_pnh_mark">end_of_the_skype_highlighting</span></span>,<span class="skype_pnh_print_container">6974439203</span><span dir="ltr" class="skype_pnh_container"><span class="skype_pnh_mark"> begin_of_the_skype_highlighting</span> <span dir="ltr" title="Κλήση του τηλεφωνικού αριθμού στην/στο Ελλάδα με αριθμό Skype: +306974439203" class="skype_pnh_highlighting_inactive_common"><span skypeaction="skype_dropdown" class="skype_pnh_left_span"> </span><span skypeaction="skype_dropdown" title="Ενέργειες Skype" class="skype_pnh_dropart_span"><span skypeaction="skype_dropdown" style="background-position: -1759px 1px ! important;" class="skype_pnh_dropart_flag_span"> </span> </span><span class="skype_pnh_textarea_span"><span class="skype_pnh_text_span"> 6974439203</span></span><span class="skype_pnh_right_span"> </span></span> <span class="skype_pnh_mark">end_of_the_skype_highlighting</span></span><br />e-mail: <a rel="nofollow" target="_blank" href="http://gr.mc259.mail.yahoo.com/mc/compose?to=sefk@sefk.gr">sefk@sefk.gr</a>, www.sefk.gr<br />Αθήνα, 3/07/2010<br /><br /><br />Συνάδελφοι και σύντροφοι,<br /><br />Η μάχη του Σύγχρονου, ίσως η μεγαλύτερη μάχη που έχει δώσει ο ΣΕΦΚ, σε διάρκεια, πολιτικό και συνδικαλιστικό περιεχόμενο και απεύθυνση στο ταξικό εργατικό κίνημα, έληξε χτες το απόγευμα στο Υπουργείο Εργασίας και έληξε με νίκη των εργαζομένων, του ΣΕΦΚ και της Επιτροπής Αλληλεγγύης.<br /><br />Η εργοδοσία κάτω από την πίεση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ - που και χτες έδωσε δυναμικό και αποφασιστικό παρών μέσα κι έξω από το Υπουργείο - δεσμεύτηκε για την επαναπρόσληψη και των τριών απολυμένων συναδέλφων.<br /><br />Αυτή η νίκη, πέρα από τη καθοριστική σημασία της για τους επόμενους αγώνες των εργαζόμενων στα φροντιστήρια καθηγητών, αποτελεί νομίζουμε και παράδειγμα για όλους τους εργαζομένους που συνθλίβονται σήμερα κάτω από το δουλικό καθεστώς των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, γιατί δείχνει ότι ο συλλογικός αλληλέγγυος και οργανωμένος μέσα από τα σωματεία αγώνας, μπορεί να νικήσει όλους τους νόμους, όλους τους εργοδότες όσο δυνατοί κι αν φαίνονται. Γιατί την ώρα που όλα φαίνονται τόσο σκοτεινά για τις δυνάμεις του εργατικού αγώνα και της κοινωνικής αντίστασης, εμείς στέλνουμε το μήνυμα:<br /><br />ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ !<br /><br />ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ !Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-83065635563502265052010-06-30T12:32:00.002+03:002010-06-30T12:35:07.451+03:00Θεσσαλονίκη_Εργατικός έλεγχος σε εστιατόριο<p style="text-align: center;"> <b>ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ </b><b>BAR</b><b><i>Θ</i></b><b>ELONIKA</b><br /></p> <p style="text-align: center;"><b>ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ</b></p> <p style="text-align: justify;">Από την Δευτέρα 7 Ιούνη οι εργαζόμενοι στο εστιατόριο Bar<i>θ</i>elonika διαχειριζόμαστε οι ίδιοι το εστιατόριο και γι’ αυτό ζητάμε την βοήθεια και συμπαράσταση όλων των εργαζομένων της Θεσσαλονίκης.<br /></p> <p style="text-align: justify;">Δύο εβδομάδες πριν οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου μάς δήλωσαν ότι η επιχείρηση δεν πηγαίνει καλά και ότι θα κλείσει για τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες και είναι αμφίβολο αν θα ξανανοίξει και τον Σεπτέμβρη και ακόμη πιο αμφίβολο πόσοι από εμάς θα δουλέψουν και με τι όρους εργασίας. Μας ανακοίνωσαν επίσης ότι όλοι οι εργαζόμενοι του εστιατορίου απολύονται άμεσα ενώ οι αποζημιώσεις των απολύσεων θα αρχίσουν να καταβάλλονται από τον Οκτώβριο… αν βέβαια θα έχουν λεφτά για να μας τις δώσουν.</p> <p style="text-align: justify;">Σαν εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού/τουρισμού γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η απόλυση στην σημερινή συγκυρία της βαθύτατης οικονομικής κρίσης και των σκληρών αντεργατικών επιθέσεων, σημαίνει τα πέταγμά μας στην εξαθλίωση. Γι’ αυτό αποφασίσαμε σαν εργαζόμενοι του εστιατορίου να μην υποκύψουμε και να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Απαιτήσαμε και κατακτήσαμε από τους ιδιοκτήτες του εστιατορίου να πληρώνουν κάποια τα έξοδα της επιχείρησης και την ασφάλισή μας, και εμείς να αναλάβουμε την διαχείριση του εστιατορίου για τους δύο μήνες (Ιούνιο και Ιούλη) ενώ τον Αύγουστο να μας δοθεί η κανονική άδειά μας.<br /></p> <p style="text-align: justify;">Σαν εργαζόμενοι του εστιατορίου Bar<i>θ</i>elonika είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε να κλείσει το εστιατόριο που δουλεύουμε αλλά και να μην κλείσει κανένα εστιατόριο και να μην απολυθεί κανένας συνάδελφος. Γι’ αυτό και συμπαραστεκόμαστε στον δίκαιο αγώνα των συναδέλφων μας στο εστιατόριο Banquet.</p> <p style="text-align: justify;">Το εστιατόριο Bar<i>θ</i>elonika θα το διαχειριζόμαστε εμείς οι ίδιοι με την γενική συνέλευσή μας. Οι αποφάσεις για την λειτουργία του θα παίρνονται με πλειοψηφία και όλοι οι συνάδελφοι θα τις εφαρμόζουμε. Ότι περισσεύει από τα έσοδα αφού αφαιρεθούν τα έξοδα, θα μοιράζονται ισότιμα σε όλους τους συναδέλφους. Όλοι οι συνάδελφοι θα δουλεύουμε τις ίδιες ώρες εργασίας στις ίδιες θέσεις εργασίας που ήμασταν και πριν.</p> <p style="text-align: justify;">Επιπλέον αποφασίσαμε να προσφέρουμε <b>30% έκπτωση</b> σε όλους τους πελάτες του εστιατορίου.</p> <p style="text-align: justify;"><b>Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, την νεολαία και τον λαό της Θεσσαλονίκης να μας στηρίξουν ενεργά σε αυτή μας την προσπάθεια να διαχειριστούμε το εστιατόριο ώστε να σώσουμε τις δουλειές μας και να μην πεταχτούμε στην ανεργία και στην εξαθλίωση.</b></p> <div> <p>Το εστιατόριο Bar<i>θ</i>elonika βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μας, στην Βενιζέλου 3, μέσα στη στοά Ρογκότη, 1ος όροφος, τηλ. <span><span class="skype_pnh_print_container">2310 225 242</span><span dir="ltr" class="skype_pnh_container"><span class="skype_pnh_mark"> begin_of_the_skype_highlighting</span> <span dir="ltr" title="Κλήση του τηλεφωνικού αριθμού στην/στο Ελλάδα με αριθμό Skype: +302310225242" class="skype_pnh_highlighting_inactive_common"><span skypeaction="skype_dropdown" class="skype_pnh_left_span"> </span><span skypeaction="skype_dropdown" title="Ενέργειες Skype" class="skype_pnh_dropart_span"><span skypeaction="skype_dropdown" style="background-position: -1759px 1px ! important;" class="skype_pnh_dropart_flag_span"> </span> </span><span class="skype_pnh_textarea_span"><span class="skype_pnh_text_span"> 2310 225 242</span></span><span class="skype_pnh_right_span"> </span></span> <span class="skype_pnh_mark">end_of_the_skype_highlighting</span></span></span><span dir="ltr"><span> begin_of_the_skype_highlighting</span> <span dir="ltr" title="Κλήση του τηλεφωνικού αριθμού στην/στο Ελλάδα με αριθμό Skype: +302310225242"><span> </span><span title="Ενέργειες Skype"><span> </span> </span><span><span> <span class="skype_pnh_print_container">2310 225 242</span><span dir="ltr" class="skype_pnh_container"><span class="skype_pnh_mark"> begin_of_the_skype_highlighting</span> <span dir="ltr" title="Κλήση του τηλεφωνικού αριθμού στην/στο Ελλάδα με αριθμό Skype: +302310225242" class="skype_pnh_highlighting_inactive_common"><span skypeaction="skype_dropdown" class="skype_pnh_left_span"> </span><span skypeaction="skype_dropdown" title="Ενέργειες Skype" class="skype_pnh_dropart_span"><span skypeaction="skype_dropdown" style="background-position: -1759px 1px ! important;" class="skype_pnh_dropart_flag_span"> </span> </span><span class="skype_pnh_textarea_span"><span class="skype_pnh_text_span"> 2310 225 242</span></span><span class="skype_pnh_right_span"> </span></span> <span class="skype_pnh_mark">end_of_the_skype_highlighting</span></span></span></span><span> </span></span> <span>end_of_the_skype_highlighting</span></span></p> <p><b>Ωράριο λειτουργίας:</b> από τις 11 το πρωί μέχρι τις 1 το βράδυ. Κάθε Κυριακή θα είμαστε κλειστά.</p> </div> <b>ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ BAR<i>Θ</i>ELONIKA</b>Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-70238442946628295092010-06-30T12:26:00.001+03:002010-06-30T12:29:36.403+03:00Μια σπουδαία μάχη στο λιμάνι<span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic;">Η χθεσινή απεργία ήταν υποτονική σε σχέση με τις 2 προηγούμενες (5 και 20 Μάη). Το πιο σημαντικό όμως είναι αυτό που έγινε στο λιμάνι και θα το θυμούνται για καιρό. Ακολουθεί αναδημοσίευση από indymedia...</span></span><br /><br /><br /><br /> Μια όσο γίνεται πιο συνοπτική και περιεκτική ανταπόκριση από όσα έγιναν στο λιμάνι σήμερα 29/6<br /><br />Μία γρήγορη μεν, κατατοπιστική δε αναφορά του τι πάθαν τα σκυλιά σήμερα στο λιμάνι. Σημειώσεις στο τέλος.<br /><br />Πρώτον: Στις 5 το πρωί μαζεύτηκε κόσμος από σωματεία στον ηλεκτρικό στον Πειραιά καθώς και σε άλλα σημεία τα οποία δεν γνωρίζω ακριβώς. Σιγά σιγά ο κόσμος γινόταν περισσότερος με αποτέλεσμα τα ματ να είναι στην τσίτα από τις 5 συνεχώς... Οι καταπέλτες των πλοίων ήταν σηκωμένοι έτσι ώστε να μην πάνε απεργοί και τους καταλάβουν, βέβαια αυτό τους γύρισε εναντίον και θα εξηγήσω γιατί πιο κάτω. Όλο το λιμάνι κλειδωμένο.<br /><br />Δεύτερον: Γύρω στις 6 (ώρες γεγονότων ακριβώς δεν θυμάμαι) ξεκινάνε οι απεργοί να προσπαθήσουν να μπούν στο λιμάνι. Προχωρόντας με αλυσίδες και βροντερά συνθήματα όπως "Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά" και άλλα παρόμοια παράλληλα με την περίφραξη του λιμανιού προς την πύλη Ε3 που είναι τα κρητικά πλοία σε κάποιο σημείο νευτεργάτης συνδικαλιστής παραβίασε μία μικρή πορτούλα στα κάγκελα σε σημείο που δεν είχε ΜΑΤ γιατί δεν υπήρχαν πλοία και μπήκαν οι απεργοί μέσα γρήγορα γρήγορα ξανακάνωντας αλυσίδες. Εκεί εμφανίστηκε μια-δυο διμοιρίες χακι, αλλά με το που σκάσαν δεν προλάβαν να βάλουν μάσκες κτλ οι απεργοί κινούνταν ήδη προς τα κυκλαδίτικα πλοία και προσπάθησαν με γκλοπιές και γιούρια να τους σταματήσουν. ΜΕΓΑ και ΤΡΑΝΟ τους λάθος! Οι απεργοί τους πήραν αμπάριζα, μαζέψαν τόσο ξύλο μέσα σε 5 λεπτά που δεν πρέπει να έχουν ξαναφάει. Εκεί κάποιος έριξε τελικά πολλά χημικά με την φυσούνα και σπάσαν κάπως οι απεργοί. Άλλη μία διμοιρία ήρθε τρέχοντας προς βοηθειά τους αλλά δεν κατάφεραν και πολλά γιατί η πρώτοι μπάτσοι οι μισοί είχαν λακίσει και ΔΕΝ ξαναγυρίσαν είτε γιατί φοβήθηκαν είτε γιατί είχα αρπάξει της χρονιάς τους και πηγαίναν για νοσοκομείο, δεν γνωρίζω. Εκεί οι μισοί απεργοί καταλάβαν ένα πλοίο που είχε δέσει και άλλοι μισοί με αλυσίδες κάτσαν μέτωπο με το πλοίο και οι μπάτσοι βρεθήκαν ανάμεσα.<br />(Σημείωση: Υπήρχε μπάτσος με σημαντική σωματική διάπλαση ο οποίος μυξοέκλαιγε κανονικά και υπήρχαν και 2-3 μπάτσοι οι οποίοι έτρεμαν και είχαν χεστεί πάνω τους και ούτε με προτροπές του επικεφαλή τους δεν έβγαιναν μπροστά). Σε αυτό το σημείο άλλοι απεργοί σηκώσαν μία πύλη από την θέση της και την ακουμπήσαν παραδίπλα έτσι ώστε να μπορούν να μπουν και να βγουν οι απεργοί εύκολα. Άρα το "οχυρό" του λιμανιού είχε πέσει ήδη από μία μεριά. Εκεί οι απεργοί δεν προσπάθησαν να πάνε ποιο μέσα για δύο λόγους: Πρώτον το ρήγμα είχε γίνει ήδη και απασχολούσαν δυνάμεις των ΜΑΤ και δεύτερον από την άλλη μεριά του λιμανιού σε δύο ή τρία σημεία οι απεργοί μπήκαν και φτάσαν μπροστά στα πλοία.<br />(Σημείωση δύο: Μία κρότου λάμψης που έριξαν το μόνο αποτέλεσμα που είχε είναι να φάνε τρελό βρισίδι από τους λίγους επιβάτες που έβγαιναν από το KORAIS).<br /><br />Τρίτο: Αφού το λιμάνι ήδη είχε αλωθεί από τρία σημεία τότε εμφανίστηκαν και άλλες δυνάμεις απεργών οι οποίοι αποκλείσαν το λιμάνι από την έξω μεριά σε όλες τις πύλες. Το αποτέλεσμα: Δεν γινόταν τίποτα! Σε αυτό το σημείο άρον άρον τα πλοία που πηγαίναν κυκλάδες έλυσαν και ξεκινήσαν να φευγουν χωρίς επιβάτες (και χωρίς το απαιτούμενο πλήρωμα στις περισσότερες γιατί απεργούσε ή δεν πρόλαβε/ήθελε να μπει). Τα περισσότερα έφυγαν 1 με 2 ώρες πριν το κανονικό απόπλου έτσι ώστε οι απεργοί να μην ανέβουν στους καταπέλτες. Εδώ να σημειώσουμε ότι τα γεγονότα και η δράση των απεργών είχε ήδη ξεπεράσει τα οποιαδήποτε σχέδια των κατασταλτικών μηχανισμών. Επίσης πολύ σημαντικό, οι επιβάτες που ήταν στο λιμάνι για να ταξιδέψουν ήταν ελάχιστοι κυριολεκτικά, έχοντας αποτύχει και σε αυτό το επίπεδο να ξανακατεβάσουν κόσμο οι εφοπλιστικές εταιρίες και τα παπαγαλάκια τους.<br />Ηττημένοι πλέον σε όλα τα επίπεδα οι δυνάμεις καταστολής σιγά σιγά αποχώρησαν σε άλλα σημεία. Σε όσα πλοία οι απεργοί καταλάβαν τους καταπέλτες δεν φύγαν.<br /><br />Τέταρτον: Σε πολλά πλοία από εκεί και πέρα άρχισαν να καταλαμβάνουν καταπέλτες ή την είσοδο σε αυτούς γιατί πολλούς δεν τους κατεβάσαν καν. Μερικά από αυτά: Νεφέλη, Απόλων, Νήσος χίος, Blue horizon, super fast αρκετά και όλα τα κρητικά που φέυγουν αργά. Το μεσημέρι, μάλλον μετά τις πορείες σε σύνταγμα κτλ κατέβηκαν και άλλοι απεργοί όπου και ενισχύσαν την απεργιακή φρουρά σε όλο το λιμάνι.<br /><br />Σημειώσεις:<br />α) Σημαντική κίνηση ηταν η συνεχής μετακίνηση δυνάμεων των απεργών σε διάφορα σημεία από το πρωί, μέσα και έξω από το λιμάνι, έτσι ώστε τα ματ και οι λιμενικοί τα είχαν χάσει τελείως, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν τι σχέδιο υπάρχει ή τι συμβαίνει.<br />β) Ο κόσμος που πήγε στο λιμάνι για να ταξιδέψει ήταν ελάχιστος, δεν τους βγήκε αυτό το κολπάκι αυτή την φορά. Σε κάποιο σημείο στο blue horizon εμφανίστηκε ένας θίασος 6-7 "αγανακτισμένων" για 5 λεπτά με μία κάμερα, τραβήξαν 1 πλάνο και την κάναν για να μην κάνουν βουτιά στον όμορφο αργοσαρωνικό. Τα πλάνα να τα πέριμένουμε αύριο στην προπαγάνδα των ΜΜΕ...<br />γ) Τα ΜΑΤ και τα αφεντικά τους είδαν ότι οι απεργοί ήταν αποφασισμένοι και όταν μετά την πρωινή προσπάθεια να τους χτυπήσουν αρπάξαν της χρονιάς τους (βλέπεις εδώ δεν είχαν παιδάκια και κοριτσάκια να πουλήσουν καμποιλίκι και "αντριλίκι"). Τα μαζέψαν άρον άρον.<br />δ) Το σχέδιο τους "καθαρό λιμάνι" απέτυχε παταγωδώς σε όλα τα επίπεδα, καθάρα και φανερά.<br />ε) Επειδή έχω συμμετάσχει σε πολλές πορείες και διαδηλώσεις είτε κάνοντας ανταπόκριση είτε σε ακόμα περισσότερες ως διαδηλωτής εδώ και 15 χρόνια το μόνο που έχω να πω είναι το εξής: Εκτίμησα όσο δεν πάει την οργάνωση και το σχέδιο των απεργών, την πειθαρχία που δείξαν στις κινήσεις τους (πραγματικά αρκετές φορές δεν καταλάβαινα τι και πως μέχρι που έβλεπα το αποτέλεσμα) καθώς και το γεγονός του ρόλου που παίζει η οργάνωση! Ειλικρινά πρέπει να γίνει μάθημα σε πολλούς η σωστή οργάνωση και περιφρούρηση διαφόρων δράσεων...<br /><br />Η συγκεκριμένη ανταπόκριση είναι ελλιπής γιατί είναι φυσικό να μην είμαι σε όλα τα σημεία ταυτόχρονα αν και γύρισα σε πολλά με το μηχανάκι, μίλησα με πολλούς και ειλικρινά το καταχάρηκα!<br /><br />Νίκη στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό!<br /><br />Νίκος Ρ.<br /><br />(αναδημοσιεύστε ελεύθερα οπουδήποτε χωρίς παράφραση ή παραποίηση).Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-88100434461263390152010-06-20T16:24:00.005+03:002010-06-20T17:15:52.337+03:00Αμάν με τη στάση πληρωμών, πρώτα να προστατέψουμε τις ανάγκες μας!<meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKONSTA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Wingdings; panose-1:5 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:2; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:0 268435456 0 0 -2147483648 0;} @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:536871559 0 0 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} a:link, span.MsoHyperlink {color:blue; text-decoration:underline; text-underline:single;} a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed {color:purple; text-decoration:underline; text-underline:single;} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} /* List Definitions */ @list l0 {mso-list-id:1440486622; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:-580510750 -1910059768 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l0:level1 {mso-level-start-at:0; mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:; mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt; font-family:Wingdings; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman";} ol {margin-bottom:0cm;} ul {margin-bottom:0cm;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Η επικαιρότητα </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >καταγράφει τα εξής συμβάντα:</span></p><p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style=";font-family:Wingdings;font-size:10pt;" ><span style="">n<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Απεργία στο ΜΕΤΡΟ (δες και </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><a href="http://antistasigr.blogspot.com/2010/06/blog-post_9622.html">http://antistasigr.blogspot.com/2010/06/blog-</a></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><a href="http://antistasigr.blogspot.com/2010/06/blog-post_9622.html">post_9622.html</a> όπου υπάρχουν και πολλά άλλα εργατικά νέα).</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style=";font-family:Wingdings;font-size:10pt;" ><span style="">n<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αποχή οι βαθμολογητές των </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >πανελληνίων ενώ η </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Διαμαντοπούλου δεν τολμά να πάει σε </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >εκπαιδευτική εκδήλωση </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >αφού αδιόριστοι εκπ/κοι κάνουν παρεμβάσεις εναντίον της πολιτικής</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > τους παντού (Αθήνα, Θεσσ/κη, Πάτρα, Κρήτη κ.α.).</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style=";font-family:Wingdings;font-size:10pt;" ><span style="">n<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Παρέμβαση στον ΟΑΕΔ Αγ.Παρασκευής από τον ΣΕΦΚ γιατί καθυστερούσε να δώσει το επίδομα </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >ανεργίας. <b style="">ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΣΙΓΟΥΡΑ </b></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><b style="">ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ.</b> Στον </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >ΟΑΕΔ περιμένουν +120.000 ανέργους και μέχρι να δίνουν το επίδομα με….εισοδηματικά </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >κριτήρια σκέφτονται!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style=";font-family:Wingdings;font-size:10pt;" ><span style="">n<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ο ΣΕΦΚ επίσης και άλλοι αλληλέγγυοι δίνουν μάχη στο φροντιστήριο </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Σύγχρονο, οι κούρι</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >ερ έχουν ανοιχτά μέτωπα συνεχώς στην Αθήνα, το Βιβλίου-Χάρτου και </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >αυτό έχει μέτωπα, και σε πολλούς εργασιακούς χώρους επικρατεί αναβρασμός.</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style=";font-family:Wingdings;font-size:10pt;" ><span style="">n<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Έτσι αγώνες ξεσπάνε παντού, από εργοτάξια </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >του Ε65 στα Τρίκαλα, στο Δρομοκαϊκειο (δες <a href="http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1184606">http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1184606</a> ), </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >στο </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ιπποκράτειο, στο Μπανκετ η μάχη συνεχίζεται ενώ έχουμε και άλλα </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >φαινόμενα τώρα πια όπως…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style=";font-family:Wingdings;font-size:10pt;" ><span style="">n<span style=";font-family:";font-size:7pt;" > </span></span></span><!--[endif]--><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Τα 300-400 άτομα κατοίκων που </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >πήγαν στην Τούμπα για να δουν την παράσταση </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >«Δεν πληρώνω, Δεν πληρώνω» που κάλεσε η εκεί τοπική πρωτοβουλία –γεγονός </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >πρωτόγνωρο για την </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Θεσσαλονίκη- μέχρι το </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >άλλο πρωτόγνωρο, υπάρχει εστιατόριο της </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Θεσσαλονίκης που οι </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >εργαζόμενοι θα το δουλέψουν αυτοί το καλοκαίρι, υπό εργατικό έλεγχο, </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >αφού το αφεντικό </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >αρνείται!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Την ίδια στιγμή, τα καθάρματα θέλουν να</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > περάσουν <b style="">2 από τους </b></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><b style="">χειρότερους νόμους που έχουμε</b></span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><b style=""> δει ποτέ. <o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Το ασφαλιστικό σχέδιο νόμου είναι κυριο</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >λεκτικά σφαγείο (τελικά σκοτώνουν τα άλογα </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >όταν γεράσουν) <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >και το προεδρικό διάταγμα για τις απολύσ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >εις-προσλήψεις-κατάργηση της διαιτησίας και </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >έμμεσα των συλλογικών συμβάσεων </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >φέρνει κυριολεκτικά την ζούγκλα (γιατί ζούγκλα θα γίνει η ήδη ξεχαρβαλωμένη αγορά ε</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >ργασίας μετά από αυτό).</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >ΟΜΩΣ!</span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmbN-PS4UF-TyZZF-z7W0V1shG8nb858a2CCH2IOTsblc3yLtb8Hsk8FSAq02g4jaUW8UtFi9jEMzZf2dzuTni0m2bFs_NvGPW2rZOyKItvRru6XfhCdqDlkM2zZOyB7qmTlCsabwpy4Y/s1600/enfrentamiento-manifestantes-bariloche-pepe-mateos_claima20100618_0204_7.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 320px; height: 239px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmbN-PS4UF-TyZZF-z7W0V1shG8nb858a2CCH2IOTsblc3yLtb8Hsk8FSAq02g4jaUW8UtFi9jEMzZf2dzuTni0m2bFs_NvGPW2rZOyKItvRru6XfhCdqDlkM2zZOyB7qmTlCsabwpy4Y/s320/enfrentamiento-manifestantes-bariloche-pepe-mateos_claima20100618_0204_7.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5484858971269954162" border="0" /></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >ΟΙ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ Θ</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Α ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕ ΕΜΑΣ!</span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Γι’ αυτό:</span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Α) Ο Μπαρόζο <b style="">απειλεί ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ τους προέδρους των ευρωπαϊκών συνδικάτων ότι αν τα μέτρα δεν περάσουν θα έχουμε πάλι «διολίσθηση σε δικτατορικά καθεστώτα»</b> στις χώρες του Νότου (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία) .<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Β) Χαιρετίζουν όλοι την απόφαση της Κίνας για ανατίμηση του γουάν. ΔΝΤ, Ομπάμα, Σαρκοζί, όλοι οι αστοί, μέχρι και ο </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" lang="EN-US" >chief</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > Ντομινίκ Στρος-Καν ξέρουν ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να υποτιμηθούν σε τέτοιο βαθμό ώστε να ανταγωνιστούν την Κίνα, επομένως <b style="">ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΡΗΤΑ λένε στους Κινέζους να ενισχύσουν τα εισοδήματα μέσα στην Κίνα (!) και να επαναπροσανατολιστούν σε επενδύσεις στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥΣ! <o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Γ) <b style="">Αυξάνονται και ενισχύονται τα σενάρια ελεγχόμενης αναδιαπραγμάτευσης του χρέους.</b> Αφού πρώτα θα έχουν περάσει, στο «όνομα του χρέους», ό,τι χειρότερο για τις ανάγκες μας, στο τέλος θα μας πουν ότι δεν μπορούν ούτως ή άλλως να το πληρώσουν γιατί είναι τεράστιο και πρέπει να το αναδιαπραγματευτούν!
<br /></span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Οι αστοί, οργανωμένοι πια σε διεθνικό επίπεδο, τα βλέπουν όλα και έχουν συγκεκριμένο σχέδιο ξεπεράσματος της κρίσης.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ξέρουν καταρχήν ότι το καζάνι στην Ευρώπη, ειδικά στο Νότο, σιγοβράζει, καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί μονό με υποτίμηση των λαών να ξεπεραστεί η κρίση, να δημιουργηθεί μια νέα ισορροπία. Χρειάζεται και «ανατίμηση» (της Κίνας και άλλων αναπτυσσομένων χώρων) για να φτιάξουν μια </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >νέα ισορροπία καπιταλιστικού ανταγωνισμού</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > που δεν θα έχει τόσο μεγάλες ανισομέρειες όπως η προηγούμενη ρύθμιση, η ρύθμιση μιας <b style="">διεθνοποίησης χωρίς μέτρο</b> που οδήγησε σε βαρύτατες ανισορροπίες π.χ. στον υπέρογκο δανεισμό των επιχειρήσεων δυτικών χώρων για να καλύψουν την ανεπαρκή κερδοφορία τους, στο χρήμα-δάνεια που προσφέρθηκαν στους δυτικούς λαούς για να καταναλώνουν τα προϊόντα που παρήγαγε ο παγκόσμιος Νότος και όχι μόνο κτλ. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Εμείς, από τη μεριά μας όμως, ας δούμε τις ανάγκες μας.
<br /></span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Γιατί στο όνομα του χρέους, του χρέους που μεθαύριο θα αναδιαπραγματευτούν, θέλουν να μας υποτιμήσουν, να μας διαλύσουν. <b style="">Το θέμα δεν είναι αν θα κάνουμε στάση πληρωμών ή αναδιαπραγμάτευση κτλ. Ούτως ή άλλως δεν το αποφασίζουμε εμείς ποτέ αυτό.</b></span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><b style=""><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Για 20 με 25% αποπληθωρισμό στους μισθούς έχει μιλήσει ο ΣΤΡΟΣ-ΚΑΝ, με άλλα λόγια, 20 με 25% έκπτωση του βιοτικού μας επιπέδου ποσοτικά (γιατί ποιοτικά δεν συζητάμε τι σημαίνει να είσαι απολυμένος 45 χρόνων με παιδί).</span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Το θέμα είναι λοιπόν αν θα προστατέψουμε το βιοτικό μας επίπεδο, τις ανάγκες μας.
<br /></span></b></p><p class="MsoNormal">
<br /><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αυτή πρέπει να είναι η κατεύθυνση μας: μάχες για να μην ρίξουμε το βιοτικό μας επίπεδο, μάχες για τις ανάγκες μας, σε υγεία, παιδεία, ασφάλιση, πρόνοια, εργασία, περιβάλλον, κοινωνία.
<br /></span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Η παρέμβαση και η οργάνωση μας σε μάχες, σε αγώνες, είναι πολύ πιο σημαντική από 100 εκδηλώσεις από ακαδημαϊκούς που εξηγούν γιατί η στάση πληρωμών και η αναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι εφικτή και καλύτερη λύση.</span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Γιατί για ποια λύση μιλάμε; Ας πούμε, και να γίνει αναδιαπραγμάτευση, θα σημάνει αυτό ότι ο ΦΠΑ θα μειωθεί στα παλιά επίπεδα; Θα σημάνει ότι θα κατακτήσουμε δικαιώματα που έχουμε χάσει, που χάνουμε καθημερινά; Οι ανάγκες, τα δικαιώματα μας, οι κατακτήσεις μας δεν ανακτώνται μόνο με μια στάση πληρωμών. <b style="">Το ζήτημα της ανάπτυξης της ταξικής πάλης και οργάνωσης, το ζήτημα της σύνδεσης των μαχών και της διαμόρφωσης «από τα κάτω» μιας χάρτας των αναγκών μας που θα την διεκδικήσουμε, έρχεται –για μια ακόμη φορά- πρώτο. </b>Όσο για το πώς θα γίνει αυτό, σε προηγούμενη δημοσίευση έχει ειπωθεί ότι θα γίνει σιγά-σιγά, ότι πρέπει να στηθεί, όσο δύσκολο και ανα είναι, ένα </span><i style="">«κίνημα<span style=""> αγωνιστικών οργανώσεων της τάξης που συγκροτούνται στους εργασιακούς χώρους αλλά και στις γειτονιές (ειδικά τώρα που έχουμε χιλιάδες ανέργους) και που θα «μπει μπροστά», θα βοηθήσει να συγκροτηθεί το κίνημα εκεί που είναι ανοργάνωτο… θα κερδίσει την ηγεμονία μέσα στο εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και ολόκληρη την κοινωνία.»</span><o:p></o:p></i></p> Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-29690046048235991182010-06-14T22:31:00.002+03:002010-06-14T22:33:46.869+03:00Μόνο μουντιάλ!Ένας σύντροφος μου έστειλε την παρακάτω είδηση...(πουτάνα ταξική πάλη, πανταχού παρούσα)...<br /><br /><h1 class="print-title">Επεισόδια στην πόλη που διαμένει η Εθνική</h1> <div class="field field-type-filefield field-field-image"> <div class="field-items"> <div class="field-item odd"> <img src="http://tvxs.gr/sites/default/files/imagecache/scale_span5/images/story/imgv3b_ArwEyOqE7l.jpg" alt="" title="" class="imagecache imagecache-scale_span5 imagecache-default imagecache-scale_span5_default" /> </div> </div> </div> <p>Σοβαρά επεισόδια διαδραματίστηκαν στην πόλη Ντέρμπαν, όπου διαμένει η αποστολή της εθνικής Ελλάδος, μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα (02.00 ώρα Ελλάδος).</p> <p>Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, εξαγριωμένοι ντόπιοι, υπάλληλοι του σταδίου πραγματοποίησαν αυθόρμητη και όχι οργανωμένη διαδήλωση, καθώς δεν έχουν πάρει τα χρήματα που συμφώνησαν από τους διοργανωτές για τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Η διαδήλωση αυτή κατέληξε σε σοβαρά επεισόδια, αφού οι υπάλληλοι κινήθηκαν απειλητικά προς το μέρος των διοργανωτών. Η αντίδραση της Αστυνομίας, αλλά (κατά πληροφορίες) και στρατιωτών, ήταν άμεση. Για να επιβάλουν την τάξη χρησιμοποίησαν βία, ενώ ακούστηκαν και κάποιοι πυροβολισμοί!</p> <p>Πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν και τραυματίες από τις πλαστικές σφαίρες, που όπως φαίνεται χρησιμοποίησαν οι αρχές για να επιβάλουν την τάξη. Η κατάσταση παραμένει έκρυθμη και τα επεισόδια συνεχίζονται μέχρι αργά το βράδυ σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το γήπεδο.</p> <p>Η Αστυνομία έκανε και χρήση χημικών, με αποτέλεσμα η ατμόσφαιρα να είναι αποπνικτική, ενώ η πόλη έχει γεμίσει με περιπολικά και οχήματα των αρχών, καθώς και από εκατοντάδες αστυνομικούς.</p> <p>* Χαρακτηριστικό της βίαιης αντίδρασης της Αστυνομίας αποτελεί η εικόνα των δρόμων, οι οποίοι έχουν γεμίσει από πλαστικές σφαίρες.</p> <p>* Με χρήση δακρυγόνων η Αστυνομία προσπαθεί να απομακρύνει τους διαδηλωτές από την πόλη.</p> <p>* Όπως μεταδίδουν και τα ξενα δίκτυα (wireupdate.com), οι πυροβολισμοί που ακούστηκαν και κυρίως οι φωτοβολίδες κρότου - λάμψης που χρησιμοποίησε η Αστυνομία στην αρχή, έκανε πολλούς να νομίζουν πως πρόκειται για τρομοκρατική επίθεση.</p> <p>ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΔΥΟ ΩΡΕΣ (03.45 ώρα Ελλάδος, 02.45 τοπική), οι διαδηλωτές διαλύθηκαν και άρχισαν αποχωρούν. Η αστυνομία αν και τους είχε περικυκλώσει, δεν προχώρησε σε συλλήψεις, καθώς υπήρχαν εκατοντάδες ΜΜΕ τριγύρω και η εικόνα αυτή δεν θα έκανε καλό ούτε στην χώρα ούτε και στην διοργανώτρια αρχή.</p>Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-31459854012177856542010-06-08T00:13:00.005+03:002010-06-08T00:58:39.692+03:00Και στο μεταξύ...<span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Μεταξύ 22.00 και 23.00 απόψε εμφανίστηκαν οι παρακάτω ειδήσεις...με εντυπωσίασε το γεγονός πως όλες έχουν να κάνουν με την πόλη της Λάρισας...με εντυπωσίασε και ο 52χρόνος εγγλέζος που καθάρισε όποιον δεν συμπαθούσε και μετά αυτοκτόνησε...όπως και η αυτο-πυρπόληση δανειοληπτού πριν λίγες μέρες...</span></span><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">και στο μεταξύ...ο Φ.Κουβέλης παραιτείται από κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Σύριζα</span>...<br /><br /><br />Αυτοκτονία 82χρονου στις γραμμές του τρένου<br /><br />Τέλος στη ζωή του, μπροστά στα έκπληκτα μάτια ταξιδιωτών, έβαλε το απόγευμα 82χρονος τρόφιμος του Δημοτικού Γηροκομείου Λάρισας.<br /><br />Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα ο ηλικιωμένος, ενώ βρισκόταν στην αποβάθρα του Σιδηροδρομικού Σταθμού Λάρισας, έπεσε στις γραμμές του τρένου με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο, καθώς τον παρέσυρε αμαξοστοιχία του ΟΣΕ, που εκείνη την ώρα μόλις είχε προσεγγίσει στον Σταθμό, με το τρένο να έχει μειώσει ταχύτητα χωρίς, ωστόσο, να έχει ακόμη ακινητοποιηθεί.<br /><br />Για τον απεγκλωβισμό του 82χρονου χρειάσθηκε παρέμβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Από τον ΟΣΕ χρησιμοποιήθηκε άλλη αμαξοστοιχία προκειμένου να ολοκληρωθεί το δρομολόγιο προς Θεσσαλονίκη.<br /><br /><center> <span><div class="headline"><b><br /></b>Σύλληψη 39χρονου για απόπειρες βιασμού φοιτητριών </div></span></center><p> Στη σύλληψη 39χρονου ελαιοχρωματιστή, που κατηγορείται για δυο τουλάχιστον απόπειρες βιασμού φοιτητριών, προχώρησαν αστυνομικοί της υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Λάρισας.</p><p>Όπως ανέφεραν σήμερα σε συνέντευξη τύπου, ο αστυνομικός διευθυντής Λάρισας ταξίαρχος Βασ. Χαλάτσης και ο διοικητής της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας, Γ. Αγάκος, ο 39χρονος αναγνωρίστηκε από φοιτήτρια που αποπειράθηκε να βιάσει στις 31 Μαΐου, όπως και από μια δεύτερη φοιτήτρια, πριν από ένα έτος περίπου, χωρίς τότε η ίδια να το καταγγείλει στην αστυνομία.</p><p>Ο 39χρονος, που κατάγεται από όμορο θεσσαλικό νομό, κατά την αστυνομία «φαίνεται πως δρούσε καιρό στη Λάρισα, σε συγκεκριμένη πλατεία, επιλέγοντας τυχαία τα υποψήφια θύματά του, χωρίς να αποκλείεται να έδρασε και σε άλλες περιοχές. Ο 39χρονος συνελήφθη αρχικά για απείθεια, γιατί τράπηκε σε φυγή όταν επιχείρησαν να τον ελέγξουν οι αστυνομικοί, που τον παρακολουθούσαν από ώρα. Ωστόσο, από τον σωματικό έλεγχο προέκυψε ότι ο 39χρονος έκρυβε στο εσώρουχό του ένα αυτοσχέδιο αντίγραφο ανδρικού μορίου, φτιαγμένο από… φιάλη αφρού ξυρίσματος».</p><p>Ο κ. Χαλάτσης χαρακτήρισε «λίαν επικίνδυνο» τον συλληφθέντα (ο οποίος αρνείται τις κατηγορίες) για να απευθύνει έκκληση σε όσες γυναίκες γνωρίζουν κάτι να απευθυνθούν στην αστυνομία. Όπως διευκρίνισε ο αστυνομικός διευθυντής, η έρευνα θα ενταθεί στη Λάρισα αλλά θα επεκταθεί και στην υπόλοιπη Θεσσαλία.</p><br /><center> <span><div class="headline">Κακοποίηση 9χρονου αγοριού από τη μητέρα του </div></span></center><p> Στο καλοριφέρ έδενε το 9χρονο αγοράκι της μία μητέρα, προκειμένου να κάθεται ήσυχο. Το παιδί, που πάσχει από νοητική υστέρηση, διέμενε με τη μητέρα του σε υπόγειο πολυκατοικίας στη Λάρισα, υπομένοντας το μαρτύριό του, μέχρι που οι γείτονες αντιλήφθηκαν την κατάσταση και κατήγγειλαν το περιστατικό στην Αστυνομία.</p><p>Σε αυτοψία που διενήργησαν άνδρες της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λάρισας, διαπίστωσαν ότι όντως το αγόρι ήταν δεμένο από το πόδι με ένα σχοινί στο καλοριφέρ. Το παιδί οδηγήθηκε στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο προκειμένου να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες, ενώ η μητέρα συνελήφθη για κακοποίηση ανηλίκου.</p><p><br /></p><p style="font-style: italic;">Προσθέτω και αυτήν...</p><h2 class="generic-h2" title="Ανήλικες δολοφόνησαν 80χρονο για 10 ευρώ"><span style="font-weight: normal;font-size:100%;" >Ανήλικες δολοφόνησαν 80χρονο για 10 ευρώ</span><br /></h2> <div class="main-text" id="main_text"> Τη δολοφονία ενός 80χρονου στην Κερκίνη Σερρών, από τον οποίο πήραν μόλις 10 ευρώ, ομολόγησαν ότι διέπραξαν χθες μια 16χρονη και μια 15χρονη.<br /><br />Με βάση τις μέχρι στιγμής πληροφορίες, οι δύο κοπέλες επιθυμούσαν να εγκαταλείψουν τις προβληματικές οικογένειές τους και αναζητούσαν οικονομικούς πόρους για να φύγουν. Η 15χρονη ζούσε στο Νεοχώρι, ένα γειτονικό χωριό από την Κερκίνη, όπου σημειώθηκε η τραγωδία. Η 16χρονη φίλη της έμενε στο Κιλκίς. Την Κυριακή, τα δύο κορίτσια είχαν δώσει ραντεβού στην Κερκίνη, όπου ζει ο παπούς της 16χρονης, αποφασισμένες να κάνουν πράξη το σχέδιό τους.<br /><br />Οι δύο κοπέλες επισκέφθηκαν τον άτυχο 80χρονο, που γνώριζαν μέσω του παππού της 16χρονης, με στόχο να εντοπίσουν το σημείο όπου φύλαγε τα χρήματά του, για να τού κλέψουν κάποιο ποσό. Όμως, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατόν και τα δύο κορίτσια επιχείρησαν με άλλο τρόπο να αποσπάσουν χρήματα από τον 80χρονο: Υποσχέθηκαν ερωτικές περιπτύξεις έναντι οικονομικού ανταλλάγματος, κάτι που το θύμα δέχθηκε, ωστόσο ζήτησε να δώσει τα χρήματα μετά την πράξη.<br /><br />Οι κοπέλες δεν δέχθηκαν την πρόταση του 80χρονου κι όταν εκείνος επιχείρησε να τις θωπεύσει, αντέδρασαν βίαια. Η 16χρονη έβγαλε ένα στιλέτο που είχε στην τσάντα της και άρχισε να χτυπάει με αυτό στο στήθος και την κοιλιά τον 80χρονο, τον οποίο κρατούσε ακινητοποιημένο η 15χρονη φίλη της. Ο άτυχος ηλικιωμένος κάλεσε σε βοήθεια, αλλά ήταν αργά. Τα χτυπήματα που είχαν καταφέρει τα κορίτσια ήταν τελειωτικά.<br /><br />Παρ' όλ' αυτά, οι φωνές του θύματος ακούστηκαν στα διπλανά σπίτια και κάποιοι γείτονες έσπευσαν να δουν τι συμβαίνει. Τα κορίτσια, που αντιλήφθηκαν τους γείτονες, κλείδωσαν την πόρτα του σπιτιού και αφού πήραν από το πορτοφόλι του 80χρονου τα 10 ευρώ που περιείχε, το έσκασαν από ένα παράθυρο. Τις δύο κοπέλες είδαν να διαφεύγουν κάποιοι από τους γείτονες, οι οποίοι έδωσαν τις περιγραφές τους στην αστυνομία. Οι αστυνομικοί κατάφεραν να φθάσουν στα ίχνη των κοριτσιών και τα συνέλαβαν.Στη διάρκεια της ανάκρισης, οι δύο κοπέλες ομολόγησαν την πράξη τους.<br /><br />Για την υπόθεση σχηματίστηκε δικογραφία, που διαβιβάστηκε στον εισαγγελέα, ο οποίος θα αποφασίσει εάν θα απαγγελθούν κατηγορίες στους γονείς των δύο κοριτσιών για αμέλεια εποπτείας ανηλίκου. </div><p><br /></p>Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-72565306440339442022010-05-26T16:10:00.003+03:002010-05-26T16:41:06.584+03:00Η δύναμη και τα όρια μας σήμερα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFN9QFPbzzq_ADF0SxiQq7RLVwk_lldA3OG_4Tvmz9AaFE90U5odwhda6LmgJF1EYFAjzyDIw43YNQwBlnPH8A3XIz8hQL4xlV5UTVOPOR8ysc-7FdbA59J-8IE8Q6GCq8fjy1ut5bHSg/s1600/koraki.bmp"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 214px; height: 298px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFN9QFPbzzq_ADF0SxiQq7RLVwk_lldA3OG_4Tvmz9AaFE90U5odwhda6LmgJF1EYFAjzyDIw43YNQwBlnPH8A3XIz8hQL4xlV5UTVOPOR8ysc-7FdbA59J-8IE8Q6GCq8fjy1ut5bHSg/s320/koraki.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5475569218138035202" border="0" /></a>
<br />
<br /><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKONSTA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Έχω πολύ καιρό να γράψω, διάφορα ζητήματα έτρεχαν, πολύ σημαντικά…</p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">Αλλά άφησα αναρτημένη την προηγούμενη ανάλυση, κυρίως γιατί αυτή επιβεβαιώνεται (δυστυχώς) μέρα με τη μέρα, ως προς το σκέλος της πολιτικής των αστών: δηλαδή <b style="">όλες σχεδόν οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν προχωρήσει στην ανακοίνωση μέτρων λιτότητας, και μια πρωτοφανής επίθεση λαμβάνει χώρα ενάντια στην ευρωπαϊκή εργατική τάξη και τις ιστορικές κατακτήσεις της. </b></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Την ίδια στιγμή, <b style="">η 5<sup>η</sup> Μάη φέρνει στο προσκήνιο μια νέα δυναμική για την Ελλάδα, και καταγράφει τη <u>δύναμη</u> και τα <u>όρια</u> της φάσης που βρισκόμαστε. <o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">Ας ξεκινήσουμε από τη δύναμη: </p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">είναι ολοφάνερο πως <b style="">οι πολιτικές που υιοθετούνται απορρίπτονται από την πλειοψηφία των εργατών και της κοινωνίας ολόκληρης.</b> Αυτό είναι πολύ θετικό, αλλά φυσικά δεν εξηγεί το «πρόσημο» των λύσεων που θα ήθελε ο κόσμος. Με άλλα λόγια, ακόμα και δεξιοί λαϊκιστές, εραστές του στρατού, λένε όχι στα μέτρα. Πάντως όλοι φαίνεται να επιθυμούν μια «πιο δίκαιη, κοινωνική» πολιτική <b style="">και αυτό δεν πρέπει να το απαξιώνουμε. <o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">Δεύτερον, έγινε φανερό ότι <b style="">ένα κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας (εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, συνταξιούχοι κτλ.) έχει διάθεση να αντισταθεί πραγματικά</b>. </p> <p class="MsoNormal">Αυτό φάνηκε στον παλμό και την οργή του κόσμου στις 5 Μάη. Κατέβηκαν οι νέοι εργαζόμενοι του Δεκέμβρη και οσμώθηκαν με μεγαλύτερο σε ηλικία κόσμο, κόσμο της βάσης του ΠΑΣΟΚ από τα παραδοσιακά συνδικάτα που έχουν ακόμα συγκρότηση. Επίσης, <b style="">στις 5 Μάη σταμάτησαν πολλοί και μεγάλοι χώροι παραγωγής.</b> Ο ΣΒΒΕ έδωσε 25,9% ποσοστό απεργίας για τα εργοστάσια της Βορείου Ελλάδος (Ναυτεμπορική 6/5), και είναι αλήθεια, ότι αυτό που συνέβη, ήταν το κλείσιμο κάθε μεγάλης μονάδας που έχει ένα στοιχειώδη συνδικαλιστικό ιστό. </p> <p class="MsoNormal"><b style="">Η τάξη λοιπόν, από τους διάχυτους, επισφαλείς ή άνεργους νέους και φοιτητές του Δεκέμβρη μέχρι τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργάτες που έχουν μια ελάχιστη συνδικαλιστική </b><b style="">συγκρότηση, έκανε ένα βήμα, εκπλήσσοντας μάλλον θετικά πολλούς από εμάς. <span style=""> </span><o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">Πάμε τώρα στα όρια μας.</p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">Ο θάνατος των 3 εργατών της Μαρφίν πήγε λίγο πίσω τα πράγματα. </p> <p class="MsoNormal">Όχι τόσο επειδή ο κόσμος φοβήθηκε ή θέλησε να πάρει αποστάσεις και να καταγγείλει τη βία (μάλλον η κοινωνία το ξεπέρασε γρηγορότερα απ’ ότι οι πολιτικοί χώροι), αλλά επειδή <b style="">έδωσε το άλλοθι σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να μην κηρύξουν άμεσα νέα απεργία</b> (και ενώ υπήρχε μεγάλη πίεση να το κάνουν). </p> <p class="MsoNormal">Έτσι οι τριτοβάθμιοι γραφειοκράτες βρήκαν ευκαιρία να μεταθέσουν το νέο αγωνιστικό ραντεβού…15 μέρες μετά, στις 20 Μάη, χωρίς καμιά προετοιμασία (ούτε αφίσα δεν είδαμε) προωθώντας το γνωστό μοντέλο των «σποραδικών 24ωρων γενικών απεργιών» <b style="">που οδηγούν σε εκτόνωση και όχι συγκρότηση του ταξικού κινήματος</b>. </p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">Η 20<sup>η</sup> Μάη δεν χαρακτηρίστηκε μόνο από την απόφαση του κόσμου να μην χρησιμοποιήσει βία, αλλά κυρίως από τον χαμηλό παλμό, την έλλειψη προοπτικής στον αγώνα, <b style="">το αδιέξοδο των σποραδικών 24ωρων απεργιών χωρίς κάποιο σχέδιο προετοιμασίας, οργάνωσης, κλιμάκωσης. <o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">Το αδιέξοδο όμως εντοπίζεται αλλού.</p> <p class="MsoNormal"><b style="">
<br /></b></p> <p class="MsoNormal"><b style="">Πρόκειται για την αδυναμία των εργαζομένων που θέλουν να αντιδράσουν να αυτό-οργανωθούν και να πιέσουν για κινητοποιήσεις</b> (και έτσι σέρνονται πίσω από τις σποραδικές 24ωρες). Ο κόσμος της βάσης του ΠΑΣΟΚ μπορεί να διαφωνεί με την ηγεσία, αλλά δεν έχει πάρει την σκυτάλη. Είτε ακούει τον συνδικαλιστή να λέει «δίκιο έχεις συνάδελφε, και εγώ διαφωνώ με τα μέτρα» (χωρίς όμως κανένας συνδικαλιστής να παραιτείται από την παράταξη και το κόμμα!!), είτε νιώθει ότι <i style="">«εγώ απέ</i><i style="">ργησα, διαμαρτυρήθηκα, δεν ακούνε, τι άλλο μπορώ να κάνω, είμαι λίγος».</i> Πρόκειται για την υποκειμενική αδυναμία των εργατών σήμερα να μπουν μπροστά<b style=""> ως ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.<o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=""> </span></p> <p class="MsoNormal"><b style="">
<br /></b></p><p class="MsoNormal"><b style="">Υπάρχει όμως και η υποκειμενική ανεπάρκεια των πιο αγωνιστικών εργατικών οργανώσεων, δηλαδή των πρωτοβάθμιων σωματείων αλλά και του ΠΑΜΕ, να υποσκελίσουν τη θεσμική δύναμη των τριτοβάθμιων οργάνων, να οργανώσουν αυτά γενικές ή κλαδικές απεργίες </b><b style=""><span style="font-size:14pt;">με πραγμα</span></b><b style=""><span style="font-size:14pt;">τική συμμετοχή και επιτυχία.</span></b> </p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">Γιατί αν ο κόσμος στις 5 Μάη απέργησε, γιατί το έκανε αυτό κάτω από την ομπρέλα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ; Αφού γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν εμπιστεύεται τα τριτοβάθμια όργανα; Τι συμβαίνει τελικά και, μόνο όταν αυτά τα τριτοβάθμια όργανα καλούν σε γενική απεργία, δημιουργούνται όροι μεγάλης συμμετοχής και μαζικότητας; </p> <p class="MsoNormal"><b style="">ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΗΣ ΘΕΣΜΙΚΗΣ (ΚΑΙ ΜΗ) ΚΑΛΥΨΗΣ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΠΟΡΕΙΑ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ</b>. </p> <p class="MsoNormal">Όχι, δεν μιλάμε εδώ να φτιαχτεί μια νέα συνομοσπονδία ή μια νέα «ομπρέλα», δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο, μιλάμε για ένα <b style="">κίνημα αγωνιστικών οργανώσεων της τάξης που συγκροτούνται στους εργασιακούς χώρους αλλά και στις γειτονιές (ειδικά τώρα που έχουμε χιλιάδες ανέργο</b><b style="">υς) και που θα «μπει μπροστά», θα βοηθήσει να συγκροτηθεί το κίνημα εκεί που είναι ανοργάνωτο (δες υπόθεση μπανκέτ/επισιτισμού Θεσσαλονίκης σήμερα), θα κερδίσει την ηγεμονία μέσα στο εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. <o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal">Τόσο το ΠΑΜΕ όσο και τα πρωτοβάθμια σωματεία έχουν (ακόμα) μειοψηφική επιρροή στις μεγάλες μάζες των εργαζομένων, ανέργων, απολυμένων, μεταναστών κτλ. Και πιο ειδικά, <b style="">το ΠΑΜΕ έχει και όρια κοινωνικά-ιδεολογικά μέσα στην ελλαδική κοινωνία</b>: η απήχηση του, όσο και να μεγαλώσει, δεν μπορεί να πάρει κάποια στιγμή ηγεμονική διάσταση για ιστορικούς λόγους, γιατί <b style="">ο κόσμος έχει αποσυνδεθεί από το πρόταγμα/όραμα που εκφράζει το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, δημιουργίας σοσιαλισμού τύπου ΕΣΣΔ.</b> Το όραμα του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ εκφράζει περισσότερο μια αποτυχία παρά κάτι θετικό, και κόσμος συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ μόνο με βάση την ανάγκη απόκρουσης των αντιεργατικών μέτρων και μιας πιο δίκαιης πολιτικής, όχι με βάση το πώς θέλει να γίνει αύριο η κοινωνία. </p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">Το βάρος πέφτει λοιπόν στα <i style="">πρωτοβάθμια σωματεία</i>, τις <i style="">εργατικές ομάδες</i>, τις <i style="">συνελεύσεις γειτονιών</i>, αυτό που σχηματικά λέμε «ανεξάρτητη πτέρυγα του ταξικού κινήματος» και που περιλαμβάνει πλήθος πολιτικών και κοινωνικών υποκειμένων. Και το βάρος είναι: <b style="">το συστηματικό και μεγαλύτερο άνοιγμα στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές, για τη συγκρότηση νέων οργανωτικών εγχειρημάτων (όπου δεν υπάρχουν) και την ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων. Εγχειρημάτων που σιγά-σιγά ΠΡΕΠΕΙ να συντονιστούν για να δώσουν προοπτική, να δώσουν πραγματική στήριξη στις όποιες αγωνιστικές διαθέσεις των εργατών</b>. Έτσι μόνο θα φτιαχτεί σιγά-σιγά το εναλλακτικό οργανωτικό εγχείρημα μεγάλης κοινωνικής αποδοχής που προαναφέρθηκε και που μπορεί να υποσκελίσει τα απαξιωμένα αλλά, ακόμα μέσα στο παιχνίδι, τριτοβάθμια όργανα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.<span style=""> </span><span style=""> </span><span style=""> </span></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">
<br /></p><p class="MsoNormal">Τελειώνοντας, κάποιος θα αναρωτηθεί «που είναι η πολιτική» σε όλα αυτά. </p> <p class="MsoNormal">Διότι πράγματι, η 5 Μάη θύμισε αυτό που κάποτε λεγόταν «πολιτική απεργία της εργατικής τάξης». Η πολιτική λείπει. Δεν υπάρχει πολιτική λύση αυτή τη στιγμή, όσο και να ταίριαζε στη συγκυρία η εμφάνιση μιας παρέας σοσιαλδημοκρατικής λύσης από συνασπισμένους, αριστεροπασόκους, αριστεριστές κ.α.. </p> <p class="MsoNormal"><b style="">Και δεν υπάρχει πολιτική λύση διότι η εργατική τάξη ΔΕΝ έχει γίνει ακόμα πρωταγωνιστής στις κοινωνικές εξελίξεις.</b> Μόλις γίνει πρωταγωνιστής (είτε με τη μορφή μιας καθολικής εξέγερσης τύπου Αργεντινής που η 5<sup>η</sup> Μάη την θύμισε, είτε με τη μορφή συστηματικών εργατικών και κοινωνικών αγώνων μεγάλης πίεσης) θα εμφανιστούν και τέτοια σενάρια, πιο σοσιαλδημοκρατικά. Πού θα πιέσουν όμως, και ποιόν; Είπαμε ότι η ασκούμενη πολιτική στην Ελλάδα είναι επιλογή για όλη την Ευρωζώνη. <b style="">Εκεί θα ζυγιαστεί το μέλλον της Ελλάδας, στο μέλλον όλης της Ευρώπης, στη βάση των ταξικών συσχετισμών σε όλη την Ευρώπη…<o:p></o:p></b></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right;" align="right"><i style="">
<br /></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: right; font-weight: bold;" align="right"><span style="font-size:100%;"><i style="">ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ,<o:p></o:p></i></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right;" align="right"><i style=""><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ</span><o:p></o:p></i></p> Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-43095812788359449552010-04-22T01:34:00.007+03:002010-04-22T02:00:54.549+03:006 θέσεις για την σημερινή ταξική συγκυρία<b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:18pt;" >Από τον νεοφιλελευθερισμό</span></b><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:18pt;" > <o:p></o:p></span></b> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:18pt;" >στον οικονομικό πόλεμο:<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:16pt;" >6 θέσεις για την </span></b><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:16pt;" >σημερινή ταξική συγκυρία<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:16pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:16pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >ΘΕΣΗ 1:<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >Υπάρχει παγκόσμια</span></b><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" > κρίση αναπαραγωγής του καπιταλισμού και γι’ αυτό κρίση του </span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >ελλαδικού καπιταλισμού.<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Δεν είναι μόνο ο ελλαδικός</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > καπιταλισμός σε κρίση αλλά ο παγκόσμιος. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Και είναι σε κρίση λόγω της πολύμορφης, </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >παγκόσμιας ταξικής αντίστασης που δεν επιτρέπει στο κεφάλαιο (κυρίως της Δύσης) να αξιοποιήσει επαρκώς τα </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >συσσωρευμένα κεφάλαια (ήδη από τη δεκαετία του </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >’70) και να δημιουργήσει ένα νέο κύκλο κερδοφορίας στα επίπεδα του μεταπολεμικού θαύματος. Αυτά έχουν περιγραφτεί αλλού (<a href="http://rizospastes.blogspot.com/2008/10/2.html">http://rizospastes.blogspot.com/2008/10/2.html</a> ).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Το θέμα είναι ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι όψη της παγκόσμιας κρίσης. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Και είναι <b style="">μια συγκεκριμένη όψη</b>: <b style="">αυτή των αναπτυγμένων χωρών <o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >(Αμερική, Ε.Ε., Ιαπωνία κ.α.), η όψη που ονομάζουν «κρίση χρέους»: χρέους του κράτους, των επιχειρήσεων, των νοικοκυριών. Που σημαίνει: χρόνια έλλειψη συναίνεσης (ακόμα και με αντιφατικούς τρόπους, όπως ο δανεισμός) στο να υποβαθμιστεί σφοδρά η ζωή όσων έφτασαν σ’ ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο (σε σχέση με άλλες περιοχές του κόσμου, σε σχέση με περασμένες δεκαετίες). <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Η Ελλάδα δεν είναι (πια) περιφέρεια και ας παρουσιάζεται έτσι. <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >ΘΕΣΗ 2:<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >Ο ελλαδικός καπιταλισμός ανέπτυξε συγκεκριμένο ρόλο για την ευρωπαϊκή καπιταλιστική (ανα)παραγωγή, <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >και συνάμα για την παγκόσμια<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Μετά από 30 χρόνια ανάπτυξης της διαδικασίας της «παγκοσμιοποίησης», στον σημερινό διεθνοποιημένο καπιταλισμό, <b style="">κάθε χώρα έχει έναν «<i style="">πιο συγκεκριμένο», «εξειδικευμένο»</i> ρόλο για τον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, για την καπιταλιστική (ανα)παραγωγή</b>: για την περιφερειακή καπιταλιστική αναπαραγωγή (σε Ε.Ε., Ν.Α. Ασία, Λατινική Αμερική κτλ.), και συνάμα, για την παγκόσμια. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Κάποιες χώρες, συνήθως της ίδιας γεωπολιτικής περιφέρειας, έχουν κοινούς ρόλους. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αλλά υπάρχουν ανισομέρειες. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Δηλαδή ο ρόλος της Σαουδικής Αραβίας στην παραγωγή πετρελαίου δεν είναι ανάλογος με αυτόν του Κουβέιτ. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ο ελλαδικός καπιταλισμός, ως μέρος -εδώ και 30 χρόνια- του ευρύτερου καπιταλιστικού μπλοκ της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και των γεωπολιτικών-οικονομικών συμφερόντων που εκφράζει αυτό το μπλοκ συνολικά), <b style="">έχει και αυτός έναν «συγκεκριμένο» ρόλο, που</b> <b style="">συμπυκνώνεται στα εξής 3 σημεία της (περιφερειακής και παγκόσμιας) καπιταλιστικής (ανα)παραγωγής</b>: <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >α) παράγει/εξάγει σημαντικές </span><b style=""><span style="font-family:Verdana;">τουριστικές υπηρεσίες</span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >, κυρίως για τα υπόλοιπα μέλη της περιφέρειας της Ε.Ε.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >β) ελέγχει ένα μέρος του </span><b style=""><span style="font-family:Verdana;">παγκόσμιου εμπορίου μέσω της ελληνόκτητης ναυτιλίας</span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >. Όχι τόσο το ελληνικό κράτος, αλλά οι διεθνιστές έλληνες εφοπλιστές, που μέρος των κεφαλαίων τους επένδυαν και επενδύουν στη μαμά-πατρίδα (σε τράπεζες, τηλεπικοινωνίες, μμε κ.α.).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >β) παράγει/εξάγει κομβικές </span><b style=""><span style="font-family:Verdana;">χρηματοοικονομικές υπηρεσίες στον χώρο της Ν.Α. Ευρώπης</span></b><span style="font-family:Verdana;">,</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > σε χώρες που μπορεί να μην είναι τυπικά, θεσμικά, μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά είναι «προ των πυλών». Χώρες που αυτές θα έπρεπε να χαρακτηριστούν σήμερα «η περιφέρεια της Ευρώπης». <b style="">Το ελλαδικό κράτος και κεφάλαιο έχουν παίξει κομβικό ρόλο στο να γίνουν αυτές οι χώρες εταίροι της Ένωσης, δηλαδή του νεοφιλελεύθερου σχεδίου της καπιταλιστικής ανάπτυξης. </b>Και οι «εξαγωγές» της Ελλάδας, με τη μορφή επενδυτικών κεφαλαίων, δεν περιορίζονται μόνο στον χρηματοπιστωτικό τομέα αλλά αναπτύσσονται και στον τομέα της ιδιωτικής υγείας, στις κατασκευές, στο εμπόριο, στη βιομηχανία κ.α. Μιλάμε για τα ελληνικά κεφάλαια που έκαναν «</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" lang="EN-US" >business</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > στα Βαλκάνια» εκμεταλλευόμενες το φθηνό εργατικό κόστος. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Θα πρέπει να πούμε εδώ ότι, και βιομηχανικά αγαθά, και αγροτικά προϊόντα παράγονται στην Ελλάδα, δεν είναι μια χώρα που «δεν παράγει τίποτα» όπως με στόμφο λέγεται, από έλληνες και ξένους «αναλυτές». Το ισοζύγιο 1 προς 3 (ένα αγαθό/υπηρεσία εξάγεται, 3 εισάγονται) θεωρείται σήμερα το «μεγάλο πρόβλημα», δηλαδή αυτά που παράγει η ελληνική οικονομία δεν είναι αρκετά, δεν είναι ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες, οι εξαγωγές της είναι μικρές σε σχέση με τις εισαγωγές. <b style="">Δεν έχουμε λοιπόν μια «ανταγωνιστική, εξαγωγική οικονομία,» και «έτσι δημιουργήθηκε σταδιακά και το υπέρογκο έλλειμμα και χρέος». </b>Κανείς δεν μιλά για την παγκόσμια κρίση που ειδικά για την Ελλάδα σημαίνει κρίση του παγκόσμιου εμπορίου, κρίση του τουρισμού, κρίση στις επενδύσεις στο εξωτερικό (σε Βαλκάνια, Τουρκία κτλ.). Κρίση δηλαδή των επιχειρηματιών και των πλάνων τους. <b style="">Μιλούν για έλλειψη ανταγωνιστικότητας γενικά,</b> <b style="">που στο κοινού νου μεταφράζεται ως ακριβό κόστος εργασίας.</b> Ακόμα, κανείς δεν λέει σε <b style=""><i style="">τι</i></b> μπορεί να γίνει πιο ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία: στο ρύζι, το φάρμακο, την αυτοκινητοβιομηχανία; Μπορεί πραγματικά να γίνει πιο ανταγωνιστική σε όλα; Και ακόμα περισσότερο, κανείς δεν λέει το εξής: ότι <b style="">οι εξαγωγές συνειδητά δεν επιδιώχθηκαν ως πρώτη προτεραιότητα τα τελευταία 20 χρόνια που κυριάρχησε το ευρωενωσιακό νεοφιλελεύθερο σχέδιο</b>. Το αντίθετο μάλιστα π.χ. η Κοινή Αγροτική Πολιτική συρρίκνωσε σημαντικούς τομείς που η ελλαδική παραγωγή θα μπορούσε να έχει κάποιο εξαγωγικό χαρακτήρα. Κάνουν σαν να ανακαλύπτουν την Αμερική, όταν λένε ότι «η χώρα δεν παράγει τίποτα, δεν εξάγει τίποτα, όλα τα εισάγει, δεν είναι ανταγωνιστική». Η χώρα δεν τόνωσε την ανταγωνιστικότητα/εξαγωγές καθότι πρωταρχικό μέλημα ήταν άλλο: <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></i></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:11pt;" >η επιρροή/επέκταση του ευρωενωσιακού σχεδίου καπιταλιστικής ανάπτυξης στον χώρο της Ν.Α. Ευρώπης, της «νέας Ευρώπης». <o:p></o:p></span></i></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style=""><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9flCqDoIRkp3F8OlZVHCLzGL4CRXMJXZv4OJR8pkxmSmY867J5XZifrdbMjfzTp4gQLmMtFQVUqBveQ8NeEGFYccrCD-rbnPi24ttuedcBb-UftIqAmz8t5AhfdYtm4GEj4GwYOPCju8/s1600/clip_image002.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 320px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9flCqDoIRkp3F8OlZVHCLzGL4CRXMJXZv4OJR8pkxmSmY867J5XZifrdbMjfzTp4gQLmMtFQVUqBveQ8NeEGFYccrCD-rbnPi24ttuedcBb-UftIqAmz8t5AhfdYtm4GEj4GwYOPCju8/s320/clip_image002.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5462725871168531794" border="0" /></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Και αυτόν το ρόλο, αυτό το μέλημα προώθησαν, για 20 χρόνια, όλοι: οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι <span style=""> </span>ευρωπαίοι εταίροι, τα κυρίαρχα ελλαδικά και ξένα κεφάλαια (τράπεζες, βιομηχανίες, επιχειρηματικοί όμιλοι). <b style="">Και με αυτόν τον ρόλο, με τα κέρδη, τα οφέλη, την γεωπολιτική επιρροή αυτού του ρόλου, μπήκε η Ελλάδα στο σκληρό ευρώ, στην ΟΝΕ, έκανε Ολυμπιακούς Αγώνες, έγινε η «ισχυρή Ελλάδα». <span style=""> </span><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style=""><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >ΘΕΣΗ 3:<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >Η Ελλάδα δεν είναι «περιφέρεια» λόγω της ταξικής πάλης, λόγω της ιστορίας της.<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αυτός είναι ένας άλλος λόγος που η Ελλάδα δεν είναι «περιφέρεια». Το εργατικό και αντικαπιταλιστικό της κίνημα έχει ανάλογη ιστορία και κατακτήσεις με αυτές των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών. Σαν κοινωνικός σχηματισμός θυμίζει περισσότερο Ιταλία ή Ισπανία παρά Βουλγαρία ή Τουρκία. Και η παράδοση αντίστασης επικρατεί μέχρι σήμερα. Κάτι που εκφράστηκε σφοδρά, μόλις έναν χρόνο πριν, με την εξέγερση του Δεκέμβρη. Ο ρόλος που «υπερίσχυσε» (μέσα από πολλές παραμέτρους) για τον ελλαδικό καπιταλισμό -να κάνει/διαχειριστεί επενδύσεις για να προωθήσει οικονομικά-τεχνικά την καπιταλιστική ανάπτυξη στη Ν.Α. Ευρώπη και όχι να φτιάξει μια εξαγωγική οικονομία όπως του Μεξικού για τις ΗΠΑ) δεν έχει να κάνει μόνο με την γεωγραφική εγγύτητα με τη Νέα Ευρώπη, αλλά και με τον ταξικό συσχετισμό μέσα στον ελλαδικό κοινωνικό σχηματισμό, <b style="">έχει να κάνει με τους «απείθαρχους» που έριξαν τελικά τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη στις αρχές του ’90 και δεν ήταν έτοιμοι να υποτιμηθούν τόσο, όσο οι γείτονες τους βαλκάνιοι</b> (που υποτιμήθηκαν, εντός και εκτός ελλαδικών συνόρων, τόσο από το ελληνικό κράτος όσο και από τους έλληνες εργοδότες). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >ΘΕΣΗ 4: <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:13pt;" >Δεν είμαστε κερδοσκοπικό ή νεοφιλελεύθερο «πείραμα», <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:13pt;" >αυτά τα έχουν κάνει, <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:13pt;" >είμαστε «στοίχημα» για την υποβάθμιση και πειθάρχηση όλων των λαών της ΕΕ ως μέσο ξεπεράσματος της κρίσης και διεκδίκησης της ηγεμονίας από ΗΠΑ-Κίνα<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:13pt;" ><span style=""> </span></span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:13pt;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Οι ανισομέρειες των οικονομιών των χωρών της ευρωζώνης είναι ανάλογες με αυτές των πολιτειών των ΗΠΑ. Δηλαδή η ευρωζώνη είναι αρκετά συνεκτικός οικονομικός χώρος, και ας υπάρχει μια μεγάλη ανισομέρεια ως προς τον εξαγωγικό ρόλο της Γερμανίας (που παράγει/εξάγει καινοτομία <u>που καμιά άλλη χώρα δεν μπορεί</u>).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Σε αυτόν τον συνεκτικό οικονομικό χώρο, το ερώτημα «<b style="">τι θα γίνει με την Ελλάδα</b>» είναι πρόβα του <b style="">«τι θα γίνει με όλες τις χώρες της ευρωζώνης».</b> Χωρίς να πρέπει να ισοπεδώνουμε τις ιστορικές διαφορές και κληρονομιές των κοινωνικών σχηματισμών, <b style="">το ερώτημα,</b> <b style="">σε μια τέτοια βάση και σύγκριση</b> <b style="">μπαίνει.</b> Η Ελλάδα δεν είναι ένα πείραμα, αλλά <b style="">ένα</b> <b style="">στοίχημα</b>.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ένα στοίχημα με μικρό ρίσκο οικονομικά (μπαίνει σε μια χώρα που παράγει μόλις το 2% του ΑΕΠ της Ε.Ε.), ένα στοίχημα με μεγάλο ρίσκο πολιτικά: η κοινωνία της, που πρόσφατα γνώρισε αναταραχή (Δεκέμβρης) και ακόμα έχει «ακαμψίες», είναι κρίσιμος δείχτης μέτρησης για τις συνολικότερες (ευρωπαϊκές) κοινωνικές αντιδράσεις - <b style="">αντιδράσεις στο σχέδιο ξεπεράσματος της καπιταλιστικής κρίσης που επιλέγει αυτή τη στιγμή το ευρωπαϊκό (μαζί και ελλαδικό) «ηγεμονικό» κεφάλαιο: <u>νεοφιλελεύθερη θεραπεία</u>, δηλαδή σφοδρή υποτίμηση/καταστροφή κεφαλαίου και εργασίας ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ</b>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ή να το πούμε πιο λιανά: ό,τι θα γίνει στην Ελλάδα θέλουν οι (κυρίαρχοι) αστοί να το κάνουν και στην Γερμανία, <u>δεν είναι η Γερμανία εκτός του σχεδίου υποτίμησης του βιοτικού επιπέδου/αύξησης της γενικής ανταγωνιστικότητας,</u> δεν είναι αυτή που, σαν κράτος, σαν οικονομία, πιέζει για τα νέα μέτρα. Άρα η μάχη της Ελλάδας θα επηρεάσει όλη την Ευρώπη. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Όσο για το ποιο είναι το ηγεμονικό, κυρίαρχο κεφάλαιο στην Ευρώπη, που τα θέλει όλα αυτά, δεν είναι δύσκολο να το αναγνωρίσουμε. Είναι το ίδιο που κήρυξε τον «πόλεμο στις ρυθμίσεις του Ομπάμα» στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού: <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >το τραπεζικό. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Το τραπεζικό/χρηματιστηριακό κεφάλαιο, με ουρά το βιομηχανικό, είναι αυτό που θέλει πρώτα και κύρια να προωθήσει τη νεοφιλελεύθερη θεραπεία. <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Σε Ελλάδα και Ευρώπη λένε: <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αρκετά τα δανεικά χωρίς ανταπόκριση! Ανταγωνιστικότητα τώρα!<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Και κηρύττουν τον πόλεμο στην εργατική τάξη και τις ιστορικές της κατακτήσεις. <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Και με αυτά που προωθούν, στρέφονται και ενάντια στο εμπορικό, επισιτιστικό, κατασκευαστικό κεφάλαιο, ενάντια στις υπηρεσίες, ενάντια στους «μικρούς» (μαγαζάτορες, εργολάβους κτλ.), που πλήττονται από τη μείωση της κατανάλωσης, που είχαν κερδίσει πολλά τα προηγούμενα χρόνια από την πολιτική του δανεισμού, που οι δασμοί, η προστασία του εισοδήματος δεν τους χαλάει </span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >(αρκεί να μην είναι για τους δικούς τους εργάτες).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Οι αστοί, αφού αντιμετώπισαν αρχικά την κρίση με κρατικό παρεμβατισμό που διέσωσε τις τράπεζες και τις μεγάλες βιομηχανίες (αλλά φέσωσε τα κράτη), κατάλαβαν πως το </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" lang="EN-US" >financial</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" lang="EN-US" > </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" lang="EN-US" >fix</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >, η πολιτική των δανείων και των κερδοσκοπικών χρηματικών επενδύσεων έχει τα όρια της και έβαλαν ως πρώτη προτεραιότητα τη γενική ανταγωνιστικότητα και το ισχυρό νόμισμα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλη την Ε.Ε. Διότι τώρα νιώθουν ξεκάθαρα ότι η Κίνα είναι εδώ (φέτος έγινε η πρώτη εξαγωγική δύναμη του κόσμου ξεπερνώντας τη Γερμανία και η οικονομία της έχει αναπτύξει πάλι ραγδαίους ρυθμούς ανάπτυξης), η Ν.Κορέα και η Ινδία καταφθάνουν, τώρα καταλαβαίνουν ότι το </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" lang="EN-US" >G</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >8 δεν έχει πια νόημα και πρέπει να γίνει </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" lang="EN-US" >G</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >20, τώρα βλέπουν πως και οι ΗΠΑ τα έχουν χάσει μπροστά στην απώλεια της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων τους και έχουν π.χ. σκυλιάσει να πιέζουν το κινέζικο κράτος να κάνει ανατίμηση του γουάν.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Και τί προωθούν συγκεκριμένα: τη λύση της εποπτείας μέσω ΕΕ-ΔΝΤ, τη λύση των <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><u><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >σφοδρών νεοφιλελεύθερων μέτρων τύπου Αργεντινής. <o:p></o:p></span></u></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Είναι σίγουρες δηλαδή οι ιδιωτικοποιήσεις σε ΔΕΚΟ και ό,τι αυτό θα σημάνει (απολύσεις), είναι σίγουρες οι στρατιές ανέργων από τους συμβασιούχους (και όχι μόνο) του δημοσίου και κυρίως των Δήμων (σχέδιο Καλλικράτης), είναι σίγουρο το αντιδραστικό νέο Ασφαλιστικό τον Μάη κ.α. πολλά…. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Να περιμένουμε μήπως ότι θα γίνουμε «Αργεντινή»; <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Δεν είναι αστείο. Δεν θα σταματήσουν να μας πιέζουν, είναι σίγουρο,<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >θα το πάνε όσο αντέχουμε</span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >, για «να γίνουν οι έλληνες όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικοί»… (και να σκεφτεί κανείς πως, σε εργατοώρες, είμαστε από τους σκληρότερα εργαζόμενους των αναπτυγμένων χωρών).<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αλλά είναι λίγο πιο «σοφοί». Μετά τις αποτυχίες του ΔΝΤ την προηγούμενη εικοσαετία, μέχρι και οι αστοί, ειδικά οι ευρωπαίοι, καταλαβαίνουν τις «υπερβολές» του ταμείου.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Και επιπλέον, η Αργεντινή που φέραμε ως παράδειγμα, δεν ήταν στην ευρωζώνη, δεν ήταν μέρος ενός νομίσματος μιας ευρύτερης περιφέρειας, και ήταν «ορθάνοιχτη» στην –πάντα μεγαλύτερη- αρπακτικότητα του αμερικάνικου κεφαλαίου στην Λατινική Αμερική.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Η Αργεντινή, υπό το βάρος της εξέγερσης, άφησε το δολάριο, πήγε ξανά στο πέσο, έκανε υποτίμηση, έκανε στάση πληρωμών. Αυτή η σειρά γεγονότων, ή απλά η στάση πληρωμών, είναι πολύ πιο δύσκολο να λάβει χώρα στην περίπτωση της Ελλάδος και απαιτείται ασφαλώς σφοδρή κοινωνική αντίδραση στα μέτρα που θα παίρνονται. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Πιο πιθανό είναι να αλλάξει η συνολικότερη ευρωπαϊκή πολιτική, να γίνει αναδιαπραγμάτευση του χρέους</span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > χωρίς στάση πληρωμών (άλλωστε το χρέος της Ελλάδας ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ αφού υπάρχει παγκόσμια κρίση, ύφεση, κρίση στο παγκόσμιο εμπόριο-ναυτιλία, στον τουρισμό, στις οικονομίες των Βαλκανίων κτλ.), παρά να οδηγηθεί η Ελλάδα σε χρεοστάσιο που βάζει σε κίνδυνο το νόμισμα και όλο το ευρωπαϊκό καπιταλιστικό οικοδόμημα τόσων χρόνων. <b style="">Γιατί μη ξεχνάμε: η Ε.Ε., σήμερα, είναι η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου και αξιώνει να γίνει το νόμισμα της το κύριο αποθεματικό μέσο, αξιώνει να υπονομεύσει τη νομισματική ηγεμονία των ΗΠΑ (την γεωπολιτική-πολεμική ηγεμονία δεν μπορεί) και να αντιμετωπίσει τον αναδυόμενο γίγαντα-Κίνα ως προς την ανταγωνιστικότητα.<o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >ΘΕΣΗ 5: Τώρα είναι η ώρα τους<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Το «στοίχημα» για την Ελλάδα μόνο ένας αστικός σχηματισμός μπορεί να φέρει εις πέρας και μόνο σε μια συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία: ο σχηματισμός αυτός είναι <b style="">το κόμμα του ΠΑΣΟΚ, ο πολιτικός σχηματισμός με τη μεγαλύτερη διείσδυση στις εργατικές και λαϊκές μάζες</b>. </span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsTY_SMWHBZ2DPt21_BsO8v4Pq-S65oYNKaaeoeH_jKNGYWEo2uzG8L_ifzUt2Cl8LOHUhslU5oSEKoPM67YYYD2o45MQz0XLZMZ5vOuGN6k7zLVLuIFEZ5vzGwA2gXpXbjlcFNMAxrHQ/s1600/TO+PASOK+EINAI+EDW.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 267px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsTY_SMWHBZ2DPt21_BsO8v4Pq-S65oYNKaaeoeH_jKNGYWEo2uzG8L_ifzUt2Cl8LOHUhslU5oSEKoPM67YYYD2o45MQz0XLZMZ5vOuGN6k7zLVLuIFEZ5vzGwA2gXpXbjlcFNMAxrHQ/s320/TO+PASOK+EINAI+EDW.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5462726474972914818" border="0" /></a><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Και η συγκυρία είναι αυτή που η ΝΔ αποδοκιμάστηκε σφοδρά, <b style="">που δεν υπάρχει δηλαδή εναλλακτική κοινοβουλευτική, αστική λύση </b>(διότι η Αριστερά, αυτή, η παραδοσιακή, πολιτική Αριστερά της Ελλάδος, η Αριστερά του 20<sup>ου</sup> αιώνα, έχει πια απαξιωθεί – φάνηκε και από τον Δεκέμβρη, βγάζει μάτι και σήμερα). <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αλλά το κύριο σημείο για την ταξική συγκυρία είναι τελείως άλλο: <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >η μισθωτή εργασία έχει είτε οικονομικά, είτε πολιτικά, αποδιαρθρωθεί και συνάμα η «νέα» εργατική τάξη</span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > <b style="">δεν έχει ακόμα συγκροτηθεί και αναπτυχθεί σε ένα νέο ταξικό κίνημα, με νέες μορφές οργάνωσης που αντιστοιχούν στην κατάσταση της π.χ. επιτροπές προσωρινών ή ανέργων ή γειτονιάς κτλ. <o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ο κύκλος αγώνων του 2006-2009 έδειξε ξεκάθαρα ότι:<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >α) από τη μια πλευρά η μισθωτή εργασία στις κρίσιμες παραγωγικές ηλικίες και κλάδους βρίσκεται, είτε σε αποσύνθεση, χωρίς οργάνωση και δύναμη, <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >είτε διαμεσολαβείται από συναινετικές, «ρεαλιστικές» δυνάμεις που θα συμφωνήσουν ότι «τα μέτρα είναι άδικα αλλά αναγκαία». <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Σε αυτή την κατάσταση, η έλευση των απολύσεων και των λουκέτων σε «μεγάλους παίχτες των κλάδων» τρομοκρατεί και φιμώνει τους πάντες</span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >(π.χ. στα τρόφιμα-ποτά κάνει πια απολύσεις και η ΦΑΓΕ, στις ταχυμεταφορές έχουμε το κανόνι της Ιντεράτικα, στα ΜΜΕ είχαμε το κανόνι του Ελ.Τύπου και οι απολύσεις συνεχίζονται, στις ασφάλειες είχαμε την Ασπίς Πρόνοια, στις τηλεπικοινωνίες η </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" lang="EN-US" >Wind</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > απολύει, λουκέτο για την </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" lang="EN-US" >Elite</span><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" > στην υπόδηση, έκλεισε η φαρμακαποθήκη του Ιπποκράτη και πάει λέγοντας…)<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >β) από την άλλη πλευρά, έχει εμφανιστεί ένα κύμα αγωνίας και εξέγερσης από το νέο εργατικό δυναμικό και από τους φοιτητές και μαθητές που κατά περίπτωση οδηγεί σε νέες κοινωνικές συγκροτήσεις που αμφισβητούν τα πάντα: τον παραδοσιακό συνδικαλισμό, τη δημοκρατία της μεταπολίτευσης, τη ρεαλιστική οικονομία της αγοράς κτλ. Αυτός ο κόσμος όμως είναι διάχυτος, κινητικός, προσωρινός, δεν συγκροτείται εύκολα.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Τώρα λοιπόν είναι η ώρα για τους αστούς: <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >η μισθωτή εργασία έχει αποδιαρθρωθεί <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >(είτε πολιτικά με την έλλειψη αγώνων π.χ. δημόσιο, ΔΕΚΟ, είτε οικονομικά με την ανεργία/επισφάλεια π.χ. κατασκευές, κομμάτια της μεταποίησης) και συνάμα η νέα εργατική δύναμη δεν έχει ακόμα δυνατή συγκρότηση και επιρροή στην παραγωγή για να την σταματήσει. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ, ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ</span></i></b><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >. <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" >ΘΕΣΗ 6: Τώρα είναι και η ώρα μας<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:14pt;" ><o:p> </o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Είμαστε το «στοίχημα» τους λοιπόν. Τους έχουμε όλους απέναντι μας. Τι κάνουμε;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Α) <b style="">Συστράτευση.</b> Των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων ενάντια στα μέτρα που (συνεχώς θα) παίρνονται και, ακόμα πιο σημαντικό, <b style="">συστράτευση για τη στήριξη και σύνδεση των πολλών μεμονωμένων αγώνων που σίγουρα θα ξεσπάνε από εδώ και πέρα.</b> Κομβικά μπαίνει το ζήτημα της οργάνωσης των απολυμένων/ανέργων, όταν αυτοί θα βιώσουν ότι δεν υπάρχει πια μέλλον, όταν οι αποζημιώσεις, οι αποταμιεύσεις, οι θέσεις «μαύρης εργασίας» θα έχουν εκλείψει. Όσο για τις πολιτικές διαφωνίες χρόνων, δεν θα λυθούν τώρα, άμεσα, σε μια φάση αντιφατικών συναισθημάτων, οργής, απογοήτευσης, αμηχανίας του «πολιτικοποιημένου» κόσμου. Συστράτευση σημαίνει κατανόηση της κρίσιμης φάσης από ταξική σκοπιά, σημαίνει άνοιγμα των παρωπίδων, όχι ένωση αλλά <b style="">συνεργασία στην βάση των κοινωνικών αγώνων</b>. Και πολυμορφία, αναγκαστικά.<span style=""> </span><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Β) <b style="">Πίεση</b>. Πίεση στα σωματεία για αγωνιστικές αποφάσεις και διαδικασίες συνέλευσης. Αν δεν γίνεται αυτό, πίεση να πάρει ο κόσμος την κατάσταση στα χέρια του και να μην περιμένει τον συνδικαλιστή να «τραβήξει». Πίεση να σπάσει σιγά-σιγά το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ο καθημερινός κόσμος τους. Είναι πολύ σημαντικό ο κόσμος να απεμπλακεί από την ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ, από το ιδεολόγημα της αναγκαιότητας: «δεν γίνεται αλλιώς», «είναι αναγκαία τα μέτρα», «προσπαθούμε για το λιγότερο επώδυνο» κτλ.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Γ) <b style="">Γεγονότα</b>. Καταλήψεις, παρεμβάσεις, μπλοκαρίσματα, γεγονότα που οξύνουν την κατάσταση βοηθούν, και είναι πλήρως κοινωνικά δικαιολογημένα, κοινωνικά ώριμα, στην συγκυρία. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Δ) <b style="">Υπομονή και συνέχεια. </b>Ο κοινωνικός χρόνος δεν είναι ίδιος με τον πολιτικό. Αυτό που περιμένουμε άμεσα μπορεί να έρθει πολύ αργότερα, ακόμα και μετά από χρόνια, όταν πολλά μέτρα θα έχουν παρθεί εις βάρος μας, όταν οι απολυμένοι θα έχουν καταλάβει πια ότι δεν υπάρχει καθόλου δουλειά, όταν οι αποταμιεύσεις θα έχουν εξαφανιστεί πλήρως και τα νοικοκυριά θα έχουν χάσει σπίτια, αυτοκίνητα, περιουσίες. Εμείς εκεί, συνεχή πάλη, χωρίς χρονοδιάγραμμα, μη λέμε «τώρα ή ποτέ». Η ιστορική εμπειρία άλλωστε κάτι μας διδάσκει: το ’31, δύο χρόνια μετά το κραχ του ’29, η κρίση ήρθε στην Ελλάδα και η εργατική τάξη πέρασε έναν από τους βαρύτερους χειμώνες της ιστορίας της. Δεν έφτανε όμως η υποτίμηση της και έγινε στάση πληρωμών το 1932. Η ανάπτυξη ξεκόλλησε και η υποτιμημένη εργατική τάξη ανασυγκροτήθηκε σιγά-σιγά, και έφτασε 5 χρόνια μετά, να διεκδικεί όσα είχε χάσει, στον μοναδικό Μάη της Θεσσαλονίκης. Αλλά και η Αργεντινή πέρασε αρκετά χρόνια στην φτώχεια και την ύφεση, μέχρι να γίνει η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2001 και να ακολουθήσει η εγκατάλειψη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ε) <b style="">Διεθνισμός. </b>Τα λαϊκά ομόλογα, οι δασμοί, η προστασία σαν σύνθημα, μόνο εθνοσοσιαλισμό θα φέρουν. Η καταγγελία των Βρυξελλών, των Γερμανών, των κερδοσκόπων, των αγορών, ακόμα και του ΔΝΤ, μόνο εθνικισμό φέρνουν (καίριος εδώ ο λόγος της Αριστεράς). Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε (λόγω της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης), <b style="">ή θα ζητήσουμε να κρατήσουμε το βιοτικό επίπεδο μας σε Ελλάδα και Ευρώπη και θα πιέσουμε (συνειδητά ή ασυνείδητα) να ανεβεί το βιοτικό επίπεδο και σε Κίνα, Ινδονησία κτλ. (αυτή είναι η «ταξική απάντηση» στην ανταγωνιστικότητα που μας έχουν πρήξει), ή θα υποτιμηθούμε όλοι οι εργαζόμενοι μαζί, παγκοσμίως. </b>Δεν γίνεται αλλιώς, η ήττα στην Ελλάδα θα είναι ήττα και για τον Κινέζο εργάτη και το ανάποδο… <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ζ) <b style="">Άρνηση και οργάνωση</b>. Σημαίνει «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω». <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Πανεύκολα θα έβρισκαν τα 5 δις. των πρόσφατων μέτρων, αν ήθελαν: από την εκκλησία, τους εξοπλισμούς, τον περιορισμό της φοροδιαφυγής για μια χρονιά μόνο. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Το ποσό που έψαχναν είναι της πλάκας, είναι κυριολεκτικά γελοίο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Είναι πολιτικό σχέδιο να μην το κάνουν</span></b><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >, <b style="">πιο μακροπρόθεσμο</b>, <b style="">τέρμα τα δανεικά, μείωση του κόστους εργασίας, υποτίμηση βιοτικού επιπέδου, άνοδος της ανταγωνιστικότητας,</b> <b style="">επιλέγουν νεοφιλελεύθερη θεραπεία για όλη την ΕΕ</b>. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, αν το «στοίχημα» δεν βγει τελικά, έτοιμες τις έχουν τις λύσεις, μια χαρά θα διαγράψουν χρέη, μια χαρά θα «χαλαρώσει» το σύμφωνο σταθερότητας.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Άρνηση λοιπόν, ωμή, δεν περνάνε τα μέτρα, ουστ, «εμείς θα πληρώσουμε, είστε με τα καλά σας». Και οργάνωση, οργάνωση αδιαμεσολάβητη, με περιεχόμενα που αφορούν τις καθημερινές μας ανάγκες, τη ζωή μας, το αβέβαιο μέλλον μας.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><br /></span></i></p><p class="MsoNormal"><i style=""><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" >Ο πόλεμος θα είναι μακρύς και συνεχής, ξεκινάει τώρα και δεν ξέρουμε που θα καταλήξει…</span></i><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjBnwANmfuOLVKFQm6Eq0fPw10Cgv2z7FWjjAlPsAvKUQa5CCYOmKmUxQM67SM0edT52UFE_Vy_MsDutoNcyezXKkwbHqAZceIc9OlHhf6to7FAOpV1e09iefyaJ__Add_P9aGr07isxg/s1600/a35_17294295.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 320px; height: 189px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjBnwANmfuOLVKFQm6Eq0fPw10Cgv2z7FWjjAlPsAvKUQa5CCYOmKmUxQM67SM0edT52UFE_Vy_MsDutoNcyezXKkwbHqAZceIc9OlHhf6to7FAOpV1e09iefyaJ__Add_P9aGr07isxg/s320/a35_17294295.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5462728858938269826" border="0" /></a></p><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjBnwANmfuOLVKFQm6Eq0fPw10Cgv2z7FWjjAlPsAvKUQa5CCYOmKmUxQM67SM0edT52UFE_Vy_MsDutoNcyezXKkwbHqAZceIc9OlHhf6to7FAOpV1e09iefyaJ__Add_P9aGr07isxg/s1600/a35_17294295.jpg"></a><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Verdana;font-size:10pt;" ><o:p> </o:p></span></p>Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-68132730329678520502010-04-21T13:13:00.001+03:002010-04-21T13:15:16.774+03:00Τα διακυβεύματα στις ταχυμεταφορές<meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKONSTA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Wingdings; panose-1:5 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:2; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:0 268435456 0 0 -2147483648 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} /* List Definitions */ @list l0 {mso-list-id:1073428430; mso-list-type:hybrid; mso-list-template-ids:1967796450 1072332310 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157 67633153 67633155 67633157;} @list l0:level1 {mso-level-start-at:0; mso-level-number-format:bullet; mso-level-text:-; mso-level-tab-stop:36.0pt; mso-level-number-position:left; text-indent:-18.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} ol {margin-bottom:0cm;} ul {margin-bottom:0cm;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center">ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΝ & ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right;" align="right">ΑΘΗΝΑ 18/04/2010</p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ 7 ΠΛ. ΑΤΤΙΚΗΣ</p> <p class="MsoNormal">ΤΗΛ – ΦΑΞ 2110113757</p> <p class="MsoNormal"><span style="" lang="DE">e – mail:mailtosettea@yahoo.gr<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="" lang="DE"><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-size: 14pt;">ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Συναδέλφισσες , συνάδελφοι</span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style="font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Στα τέλη τις δεκαετίας του 1990 τα αφεντικά επέβαλλαν τα </span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">franchise</span><span style="font-size: 14pt;"> στον κλάδο ταχυδρόμησης – ταχυμεταφοράς<span style=""> </span><span style=""> </span>χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Σήμερα στη νέα εποχή που μπαίνει η ταχυδρομική αγορά μέσω των συγχωνεύσεων εταιρειών, οι εργαζόμενοι διεκδικούμε να καθορίσουμε τις εξελίξεις μέσα από τους αγώνες και τις αντιστάσεις μας.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Είναι σαφές ότι οι καθυστερήσεις μισθών, η μη καταβολή δώρου Πάσχα , οι απολύσεις, η τρομοκρατία αλλά και το κλείσιμο της </span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">DPD</span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US"> </span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">Interattica</span><span style="font-size: 14pt;"> με ταυτόχρονη<span style=""> </span>απορρόφηση του πελατολογίου της από την </span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">A</span><span style="font-size: 14pt;">.</span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">C</span><span style="font-size: 14pt;">.</span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">S</span><span style="font-size: 14pt;"><span style=""> </span><span style=""> </span>μας δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια γενικευμένη επίθεση των αφεντικών.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Στόχος αυτής της επίθεσης είναι να βάλουν χέρι<span style=""> </span>στο δημόσιο ταχυδρομείο. Για να μπορέσουν να πετύχουν το στόχο αυτό, πρέπει να μεγαλώσουν τις υποδομές τους μέσω των συγχωνεύσεων, αλλά και να μειώσουν το εργατικό κόστος.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Ποιο εργατικό κόστος ;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Το εργατικό κόστος του μισθού των 800 ευρώ συν το Ι.Κ.Α, αν το </span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">franchise</span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US"> </span><span style="font-size: 14pt;">είναι <span style=""> </span>μια φορά κάτεργο , οι συγχωνεύσεις εταιρειών με στόχο το δημόσιο ταχυδρομείο <span style=""> </span>για όλους εμάς<span style=""> </span>θα είναι δέκα φορές κάτεργο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Τα οικονομικά κέρδη των αφεντικών μας μέσα από αυτή την διαδικασία , δεν σημαίνουν,<span style=""> </span>κέρδη και για εμάς αν δεν αγωνιστούμε. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Οι μεγαλοκαρχαρίες του κλάδου θέλουν και την πίτα ολάκερη και το σκυλί χορτάτο, δηλαδή <span style=""> </span>θέλουν και τις δουλειές από το δημόσιο ταχυδρομείο να πάρουν, <span style=""> </span>και εμάς <span style=""> </span>να μας κάνουν ενοικιαζόμενους, με μπλοκάκι, </span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">part</span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US"> </span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">time</span><span style="font-size: 14pt;"><span style=""> </span>επιβάλλοντας έτσι<span style=""> </span>πάσης φύσεως επισφαλούς εργασία <span style=""> </span>χωρίς δικαιώματα. Η πρώτη πράξη αυτού του έργου παίζεται σήμερα στην </span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">DPD</span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US"> </span><span style="font-size: 14pt;" lang="EN-US">Interattica</span><span style="font-size: 14pt;">. <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Σύμμαχοι και καθοδηγητές τους<span style=""> </span>ευρωπαϊκή ένωση, Σ.Ε.Β, κυβέρνηση και η ¨κρίση¨ που οι ίδιοι δημιούργησαν.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">
<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Το κίνημα που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια στις ταχυμεταφορές και κατάφερε να πετύχει νίκες σε επιμέρους χώρους εργασίας είναι σήμερα πιο ώριμο, πιο αποφασισμένο, πιο ενωμένο από οποιαδήποτε άλλη φορά.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">Με συμμάχους μας την κοινωνία και την αλληλεγγύη του εργατικού κινήματος , είμαστε αισιόδοξοι ότι αυτή την φορά θα ανοίξουν πολλά ρουθούνια.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><u><span style="font-size: 16pt;">
<br /></span></u></b></p><p class="MsoNormal"><b style=""><u><span style="font-size: 16pt;">Καλούμε τους συναδέλφους – ίσσες<span style=""> </span>να συμμετάσχουν<span style=""> </span>στην σύσκεψη σωματείων, εργατικών σχημάτων και εργαζομένων που οργανώνει<span style=""> </span>το Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α με θέμα τις εξελίξεις στις ταχυμεταφορές η οποία θα γίνει στις 20/04/2010<span style=""> </span>στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας και ώρα 06:00 μ.μ. Επίσης στις 22/04/2010 καλούμε σε στάση εργασίας από 08:00 π.μ έως και 12:00π.μ ,<span style=""> </span>με συγκέντρωση 07:00 π.μ στο πύργο Αθηνών Μεσογείων 2 .<o:p></o:p></span></u></b></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><u><span style="font-size: 16pt;"><o:p><span style="text-decoration: none;"> </span></o:p></span></u></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-size: 16pt;">ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 16pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;" lang="EN-US">STOP </span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;">στις καθυστερήσεις πληρωμών <o:p></o:p></span></u></i></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 16pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;" lang="EN-US">STOP </span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;">στις απολύσεις <b style=""><o:p></o:p></b></span></u></i></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 16pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;">Υπογραφή κλαδικής σύμβασης<b style=""><o:p></o:p></b></span></u></i></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 16pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;">Βαρέα Ανθυγιεινά στον κλάδο<b style=""><o:p></o:p></b></span></u></i></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 16pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;">Αναγνώριση ειδικοτήτων <b style=""><o:p></o:p></b></span></u></i></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 16pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;">Νομοθετικό πλαίσιο για τα </span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;" lang="EN-US">franchise </span></u></i><b style=""><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></u></i></b></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 16pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;">Κατάργηση κάθε μορφής επισφαλούς εργασίας <b style=""><o:p></o:p></b></span></u></i></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 16pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;">Αυξήσεις και προσλήψεις <b style=""><o:p></o:p></b></span></u></i></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 16pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;">35ωρο – 7ωρο – πενθήμερο<b style=""><o:p></o:p></b></span></u></i></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 11pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;">ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΙΣ </span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;" lang="EN-US">DPD</span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;" lang="EN-US"> </span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;" lang="EN-US">INTERATTICA</span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;"><span style=""> </span>ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ <o:p></o:p></span></u></i></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 16pt;"><span style="">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 7pt; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;">ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ </span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;" lang="EN-US">A</span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;">.</span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;" lang="EN-US">C</span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;">.</span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;" lang="EN-US">S</span></u></i><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;"> ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ<span style=""> </span>ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ</span></u></i><b style=""><i style=""><u><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></u></i></b></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;"><o:p><span style="text-decoration: none;"> </span></o:p></span></u></i></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><u><span style="font-size: 11pt;"><o:p><span style="text-decoration: none;"> </span></o:p></span></u></i></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt;">Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ<span style=""> </span>-<span style=""> </span>ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ<b style=""><o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-size: 11pt;">ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-size: 11pt;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-size: 16pt;">Σ.<span style=""> </span>Ε.<span style=""> </span>Τ.<span style=""> </span>Τ.<span style=""> </span>Ε.<span style=""> </span>Α<b style=""><u><o:p></o:p></u></b></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><u><span style="font-size: 16pt;"><o:p><span style="text-decoration: none;"> </span></o:p></span></u></b></p> Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-42536648258581981942010-04-20T20:39:00.000+03:002010-04-20T20:40:36.788+03:00Παρέμβαση στον επισιτισμό στην Θεσσαλονίκη<p class="MsoNormal"><b>ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΚΑΛΕΣΜΑ</b></p> <p class="MsoNormal">Την Δευτέρα στις 5/4, ο σερβιτόρος και συνάδελφος Βαγγέλης Κιτσώνης επικοινώνησε τηλεφωνικώς με το εστιατόριο στο οποίο εργάζεται εδώ και 6 μήνες περίπου για να πληροφορηθεί για το πρόγραμμα εργασίας του. Αντί γι’ αυτό, η υπεύθυνη του καταστήματος του είπε<b>: όχι μόνο ότι δεν είναι στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα αλλά να παραδώσει και την στολή της εργασίας του μέσα στις επόμενες μέρες.</b> Σε ερώτηση που έγινε από τον εργαζόμενο αν συμβαίνει κάτι ή αν το κατάστημα τον απολύει, η απάντηση της υπευθύνου ήταν η ίδια. Την ίδια τακτική συνέχισαν να εφαρμόζουν και την επόμενη εβδομάδα οι εργοδότες δια στόματος της υπευθύνου.</p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal">Το περιστατικό βέβαια δεν είναι τυχαίο. Στο συγκεκριμένο εστιατόριο, ονόματι <b style="background-color: rgb(255, 255, 0);">banquet</b><span style="background-color: rgb(255, 255, 0);"> </span>που βρίσκεται στο κέντρο της Θες/νίκης, η κατάσταση είναι τραγική. Σύμφωνα με καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων(από τους οποίους αρκετοί είναι μετανάστες) οι εργοδότες δεν τηρούν ούτε ίχνος της εργατικής νομοθεσίας. Οι προσλήψεις προσωπικού γίνονται καθυστερημένα (μόλις περάσεις όλα τα τεστ της εργοδοσίας) μπορεί και μετά από ένα χρόνο!!! Όσοι καταφέρουν και έχουν πρόσληψη, τα ένσημα δεν είναι όσα πρέπει αλλά μισά ή και λιγότερα. Ούτε συζήτηση δεν γίνεται βέβαια για την πληρωμή με βάση την Σ.Σ.Ε. του κλάδου. Έτσι τα μεροκάματα είναι χαμηλά και οι προσαυξήσεις για υπερωρίες, βραδινά, αργίες κτλ. δεν πληρώνονται καθόλου!!! Αρκετοί σερβιτόροι έρχονται για δοκιμαστικά ανά 1-2 εβδομάδες όπου δεν πληρώνονται, δεν τους γίνεται πρόσληψη και ύστερα τους διώχνουν. Μάλιστα οι εργοδότες παρακρατούν ακόμα και τα tips των εργαζομένων που είναι κομμάτι του μισθού τους και υπολογίζονται στα 400-500 ευρώ ημερησίως. Στους περισσότερους εργαζόμενους δεν δίνονται τα ρεπό τους κανονικά ενώ το 6μερό είναι μια πάγια κατάσταση όπως επίσης και δεν δίνεται και φαγητό. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η εργοδοτική τρομοκρατία, με μεθόδους όπως οι κάμερες στον χώρο εργασίας καθώς και τα χρηματικά πρόστιμα τα οποία επιβάλλονται στους εργαζόμενους αν κάνουν κάποιο λάθος ή αργήσουν να προσέρθουν στην εργασία τους. Όσο για τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας αυτά δεν καταβάλλονται καθόλου ή δίνονται λειψά.<br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal">Έτσι με αφορμή όλα τα παραπάνω, αλλά και ότι οι εργοδότες πλήρωσαν καθυστερημένα (ύστερα από πολλές εγκλείσεις των ίδιων εργαζομένων) τους εργαζόμενους για την εξόφληση μισθοδοσίας του Μαρτίου όπως επίσης δεν έδωσαν καθόλου το δώρο Πάσχα για το 2010, ο συνάδελφος, όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι διαμαρτυρήθηκαν γι’ αυτή την κατάσταση. Το αποτέλεσμα ήταν να μην συμπεριληφθούν ο συγκεκριμένος εργαζόμενος, όπως και ένας ακόμη σερβιτόρος που πρωτοστάτησαν στη διαμαρτυρία, στο πρόγραμμα εργασίας της επόμενης εβδομάδας. Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο συνάδελφος δεν είχε πρόσληψη. Οι συγκεκριμένοι εργοδότες, οι οποίοι έχουν και άλλα καταστήματα στο κέντρο της Θες/νίκης (Αχίλλειον κτλ.) συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους εργαζόμενους.<br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal">Έτσι, την Δευτέρα στις 12/4 και εφόσον ο συνάδελφος (και μέλος του <b>ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ </b>Θεσσαλονίκης - Πιερίας – Χαλκιδικής) δεν ήταν ξανά στο πρόγραμμα εργασίας προχώρησε σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίαςκαι στο ΙΚΑ για όλα τα παραπάνω.</p> <p class="MsoNormal"><b> </b></p> <p class="MsoNormal"><b>... λίγα λόγια για τον κλάδο...</b></p> <p class="MsoNormal">Η κατάσταση των εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού – τουρισμού, όσον αφορά τις κατακτήσεις, τα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο θυμίζει «βομβαρδισμένο τοπίο». Είναι ένας από τους κλάδους εργαζομένων που χτυπήθηκε άμεσα και άγρια, τα τελευταία 20 χρόνια, από τις νεοφιλελεύθερες - αντεργατικές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων ανεξαιρέτως, δίνοντας το δικαίωμα στην πλειοψηφία της εργοδοσίας να παραβιάζει κάθε είδους εργατικής νομοθεσίας αλλά και αξιοπρέπειας των εργαζομένων. </p> <p class="MsoNormal">Οι εργαζόμενοι, όλων των ειδικοτήτων (μάγειρες, σερβιτόροι, διανομείς, πωλητές φαγητού κτλ) βιώνουμε την ανασφάλεια, την ελαστική και μαύρη εργασία στο πετσί μας. Τα χαμηλά μεροκάματα (οι εργοδότες παρακρατούν ακόμη και τα tips που είναι κομμάτι του μισθού) , τα εξοντωτικά ωράρια και τα ανύπαρκτα ρεπό(το 5μερο και 8ωρο δεν εφαρμόζεται σχεδόν πουθενά),η ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, έχουν γίνει καθεστώς. Επίσης, η ελαστική εργασία, έχει ευρεία εφαρμογή αφού όλο και περισσότερο οι εργαζόμενοι στον κλάδο, και κυρίως οι νέοι δουλεύουμε με καθεστώς μερικής απασχόλησης,3μερα ,2μερα, «σπαστό» ωράριο κτλ. Φυσικά, ούτε λόγος δεν γίνεται για την εφαρμογή της Σ.Σ.Ε. Σύμφωνα με στοιχειά τις Ομοσπονδίας (ΠΟΕΕ-ΥΤΕ) οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό – τουρισμό είναιπερίπου 850.000. Από αυτούς μόνο οι 200.000 είναι εγγεγραμμένοι στο ΙΚΑ, δηλαδή 650.000 ανασφάλιστοι (περίπου 70% μαύρη εργασία). Και βεβαία όλα αυτά υπό καθεστώς πλήρους τρομοκρατίας από τους εργοδότες.</p> <p class="MsoNormal"><b>ΝΑΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ</b></p> <p class="MsoNormal"><b>Η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας. Γι' αυτό λοιπόν τέρμα τα αστεία, τέρμα και οι αυταπάτες. Να σταματήσουμε την γκρίνια, την μουρμούρα, την ηττοπάθεια, την αναζήτηση ατομικών λύσεων, την αλληλοφαγωμάρα. Η οργή και η αγανάκτηση μας για να είναι αποτελεσματικές χρειάζεται οργάνωση των αγώνων μας. Στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις, να προχωρήσουμε άμεσα</b>:</p> <p class="MsoNormal">·<b><u>Στην ενίσχυση της αυτοοργάνωσής μας. </u></b></p> <p class="MsoNormal">Σε κάθε χώρο δουλειάς να δημιουργήσουμε ομάδες αντίστασης και επιτροπές αγώνα, οπού στόχο θα έχουν, να βρεθούμε και να συζητήσουμε τα προβλήματά μας (από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο) και πως μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. </p> <p class="MsoNormal">Να ενισχύσουμε το <b>Σωματείο</b> μας αναλαμβάνοντας εμείς οι ίδιοι αυτή την υπόθεση, παίρνοντας τον αγώνα στα χέρια μας. Να απαλλαγούμε επιτέλους από τις ξεπουλημένες ηγεσίες, που μπαίνουν συνεχώς εμπόδιο στα όνειρα μας.</p> <p class="MsoNormal">·<b><u>Στην ανάπτυξη και ενότητα των αγώνων μας με αποφασιστικές μορφές πάλης.</u></b></p> <p class="MsoNormal">Να είμαστε ενάντια σε κάθε διάσπαση των αγώνων μας. Να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα μας, που είναι οι καταγγελίες στην Επιθεώρηση Εργασίας και στο ΙΚΑ, οι απεργίες ,η συμμετοχή μας στις διαδηλώσεις, οι αποκλεισμοί καταστημάτων, οι καταλήψεις κτλ.</p> <p class="MsoNormal">Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και <b>η Αντεπίθεση των Εργαζομένων στον Επισιτισμό. </b>Καλούμε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου να στηρίξουν, να ενισχύσουν, και να ενταχτούν, με όποιο τρόπο μπορούν, σε αυτή την προσπάθεια.</p> <p class="MsoNormal"><b>ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:</b></p> <p class="MsoNormal">Ø<b>Άμεση επαναφορά του συναδέλφου στην εργασία του και πρόσληψη με βάση την σύμβαση εργασίας .Καταβολή όλων των δεδουλευμένων όπως και των επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας.</b></p> <p class="MsoNormal">Ø<b>Εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας σε όλους τους εργαζόμενους στο κατάστημα και σε όλο το κλάδο. </b></p> <p class="MsoNormal"><b>Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και την νεολαία σε:</b></p> <p style="background-color: rgb(255, 255, 0);" class="MsoNormal">·<b>Αποκλεισμό του καταστήματος:</b></p> <p style="background-color: rgb(255, 255, 0);" class="MsoNormal"><b>Πέμπτη 22/4και Παρασκευή 23/4 ώρα 21:00 </b></p> <p style="background-color: rgb(255, 255, 0);" class="MsoNormal"><b>Σάββατο 24/4 και Κυριακή 25/4ώρα14:00</b></p> <p style="background-color: rgb(255, 255, 0);" class="MsoNormal"><b>Με προσυγκεντρώσεις στη Δ. Γούναρη και Μητροπόλεως γωνία </b></p> <p class="MsoNormal"><span style="background-color: rgb(255, 255, 0);">·</span><b style="background-color: rgb(255, 255, 0);">Παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την Επιθεώρηση Εργασίας την Τρίτη4Μάη,ώρα: 11πμ, (Προξ. Κορομηλά)</b></p> <p class="MsoNormal"><b>ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ </b></p>Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-14387998490916927582010-04-10T13:39:00.001+03:002010-04-10T13:43:43.666+03:00Απλήρωτοι εργαζόμενοι του Ευόσμου<span style="font-style: italic;">Και μετά το Πάσχα τα προβλήματα συνεχίζουν και διογκώνονται. </span><br /><span style="font-style: italic;">Χαρακτηριστικό είναι αυτό που έγινε στην Interratica στην Αθήνα </span><br /><span style="font-style: italic;">(για ενημέρωση δείτε εδώ http://katalipsiesiea.blogspot.com/2010/04/200-interattica.html )</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Στην Θεσσαλονίκη και στον Δήμο Ευόσμου οι απλήρωτοι εργαζόμενοι αρχίζουν σιγά σιγά να κινητοποιούνται και χρειάζονται τη συμπαράσταση μας στις δράσεις τους. </span><br /><span style="font-style: italic;">Ακολουθεί κείμενο τους που το σωματείο "σύρθηκε" να υπογράψει και αυτό...</span><br /><br /><br /><br /><p class="MsoNormal" align="center"><b><span style="font-size: 14pt; font-family: Tahoma;">ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ </span></b></p> <p class="MsoNormal" align="center"><b><span style="font-size: 14pt; font-family: Tahoma;">ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΕΥΟΣΜΟΥ</span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 9pt;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">Συμπολίτισσες και συμπολίτες</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 9pt; font-family: Tahoma;"> </span><b><span style="font-family: Tahoma;"><span style=""> </span>Ο δήμαρχος ανακοίνωσε στο διοικητικό συμβούλιο του σωματείου μας ότι μπορούμε να ζούμε απλήρωτοι για 11 μήνες!</span></b><span style="font-family: Tahoma;"> Ξέρετε όλοι ότι και πληρωμένοι οι εργαζόμενοι, δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τις συνεχείς ανατιμήσεις όλων των ειδών και των υπηρεσιών. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;"><span style=""> </span><b>Δουλεύουμε όλοι</b> σε υπηρεσίες που όλοι έχετε εξυπηρετηθεί και δυστυχώς για τις περισσότερες από τις υπηρεσίες εσείς πληρώνετε, εμείς τις εκτελούμε, αλλά δεν πληρωνόμαστε!</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;"><span style=""> </span><b>Είμαστε πολλοί, πάνω από 100 αυτοί που καλούμαστε:</b></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b><span style="font-family: Tahoma;">να ζούμε με δανεικά, </span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b><span style="font-family: Tahoma;">να ζητήσουμε ακόμη μια φορά συγγνώμη από το φροντιστήριο των παιδιών μας που δεν μπορούμε να πληρώσουμε τα δίδακτρα, </span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b><span style="font-family: Tahoma;">να ζητήσουμε κατανόηση από τον σπιτονοικοκύρη γιατί δεν θα είμαστε συνεπείς στην εξόφληση του ενοικίου μας, </span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b><span style="font-family: Tahoma;">να πούμε στα παιδιά μας και πάλι όχι σε κάτι που χρειάζονται ή θέλουν, </span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family: Symbol;"><span style="">·<span style=""> </span></span></span><b><span style="font-family: Tahoma;">να μας φορτώσουν τόκους οι τράπεζες στα ακριβά δάνεια που αναγκαζόμαστε να παίρνουμε για να ζήσουμε και….τελειωμό δεν έχει.</span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;"><span style=""> </span>Είμαστε εργαζόμενοι των 400, 600 ευρώ τον μήνα. Αυτά ζητάμε να μας δώσουν. Τα δουλέψαμε και συνεχίζουμε να δουλεύουμε απλήρωτοι. <b>Οι 40 από τους 75 εργαζόμενους στους 7 δημοτικούς σταθμούς είναι από μας, όλοι στην βοήθεια στο σπίτι είναι από μας, οι περισσότεροι γυμναστές στα γυμναστήρια είναι από μας, πολλοί από αυτούς που καθαρίζουν τους δρόμους και τις γειτονιές σας είναι από μας…</b></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;"><span style=""> </span></span><b><span style="font-family: Tahoma;"><span style=""> </span>Ζητάμε το αυτονόητο. Ζητάμε να πληρωνόμαστε για την δουλειά μας.</span></b><span style="font-family: Tahoma;"> Οι δημοτικοί άρχοντες που στήνουν πανηγύρια φιλανθρωπίας και δείχνουν κοινωνικό πρόσωπο στην πλάτη των εργαζομένων, ξεχνούν ότι οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι. Υποδέχονται τους υπουργούς που τρέχουν με την σειρά τους να δείξουν πόσο ευαίσθητοι είναι, την ώρα που περνάνε μέτρα που κάνουν τους εργαζόμενους δούλους και τους βυθίζουν στην φτώχεια.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family: Tahoma;"><span style=""> </span><b>Είμαστε αποφασισμένοι να τους θυμίζουμε ότι θα μας πληρώσουν.</b> Διαφορετικά θα μας έχουν κάθε μέρα μπροστά τους, στα πάρκα, στις πλατείες, στις γειτονιές, όπου είναι ο κόσμος, θα είμαστε στους δρόμους με όλους τους αλληλέγγυους. </span></p> <p class="MsoNormal"><b><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma;"> </span></b></p><ul><li><b><span style="font-family: Tahoma;">Δεν δημιουργήσαμε εμείς το πρόβλημα για να το κρύβουμε, δεν θα μείνουμε κλεισμένοι στο σπίτι, γιατί είμαστε οι μόνοι που δεν φταίμε για την φτώχεια στην οποία μας έχουν αναγκάσει να ζούμε!</span></b></li><li><b><span style="font-family: Tahoma;">Εμείς ζούμε το πρόβλημα, εμείς θα το αποκαλύπτουμε μέχρι να το κάνουμε γνωστό σε όλο το κόσμο.</span></b></li><li><b><span style="font-family: Tahoma;">Εμείς θα ζητάμε την αλληλεγγύη σας σ’ αυτόν μας τον αγώνα μέχρι να πληρωθούμε!</span></b><span style="font-family: Tahoma;"> </span></li></ul> <p class="MsoNormal" align="center"><b><span style="font-size: 18pt; font-family: Tahoma;">Πρέπει και μπορούμε να νικήσουμε!</span></b></p> <p class="MsoNormal" align="center"><b><span style="font-size: 18pt; font-family: Tahoma;">Σ’ αυτόν τον αγώνα σας θέλουμε στο πλάι μας!<span style=""> </span></span></b></p> <p class="MsoNormal" align="center"><b><span style="font-size: 8pt; font-family: Tahoma;"> </span></b></p> <p class="MsoNormal" align="center"><b><span style="font-family: Tahoma;">ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ<span style=""> </span></span></b><b><span style="font-family: Tahoma;"><span style=""> </span></span></b><b><span style="font-family: Tahoma;"><span style=""> </span>ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ <span style=""> </span><span style=""> </span></span></b><b><span style="font-family: Tahoma;"></span></b></p> <b><span style="font-size: 8pt; font-family: Tahoma;"></span></b>Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-67806559368180136922010-03-28T15:11:00.002+03:002010-03-28T15:16:02.237+03:00Υπόθεση Κούνεβα νο2<span style="font-style: italic;font-size:85%;" >Μετά την Κ.Κούνεβα και τους απεργούς αλιεργάτες της Μηχανιώνας<br />(που χθες το βράδυ, μαζί με 100 αλληλέγγυους/ες, απέκρουσαν τον ερχομό αιγυπτίων απεργοσπαστών στέλνοντας ένας σαφές μήνυμα στην εργοδοσία)<br /><br />ξαναέρχεται στο φως μια υπόθεση άγριας εργοδοτικής επίθεσης...</span><br /><br /><br /><br /><br />ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗ ΒΙΑ VAI…<br /><br />Πρόσφατα, συναδέλφισσα, μέλος του σωματείου που επέστρεψε από νόμιμη ιατρική άδεια, απολύθηκε από το αφεντικό-ιδιοκτήτη της αλυσίδας καφετεριών VΙΑ VAI. Στις συναντήσεις που έγιναν με τους λογιστές της επιχείρησης, ώστε να τις αποδοθούν δεδουλευμένα, ένσημα και αποζημίωση, ο εργοδότης Στέλιος Καρέζος εμφανίστηκε προκλητικός απέναντι στην εργαζόμενη αλλά και στους εκπροσώπους του σωματείου, με αποκορύφωμα τη συνάντηση της 23ης Μάρτη, ημέρας που θα γινόταν ο τελικός διακανονισμός. Ο Καρέζος, αφού αντιλήφθηκε -δυσφορώντας- τη μαζική παρουσία μελών του σωματείου, άρχισε να τραβάει φωτογραφίες με ψηφιακή κάμερα. Μετά από απαίτηση να σβήσει τις φωτογραφίες, σήκωσε την μπλούζα του κι επέδειξε το ΟΠΛΟ που έφερε στη ζώνη του. Η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνόμοι αφού κατέγραψαν το γεγονός «συνέστησαν» στην εργαζόμενη και τα μέλη του σωματείου να μην προβούν σε μηνύσεις, ώστε να μη δεχθούν αντιμήνυση από τον Καρέζο (ο οποίος περίμενε απ’ έξω) κι οδηγηθούν όλοι στο αυτόφωρο. Ο Καρέζος καθ’ όλη τη διάρκεια του περιστατικού επαναλάμβανε τη φράση «Τώρα μπλέξατε»...<br /><br />Στις 24 Μάρτη αργά το απόγευμα, η συναδέλφισσα Κάρμεν Μ. δέχθηκε επίθεση από αγνώστους την ώρα που κατευθυνόταν στο σπίτι της. Τη χτύπησαν βάναυσα στο κεφάλι και την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη και λιπόθυμη στην είσοδο του σπιτιού της. Το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία, καθώς όταν η Κάρμεν συνήλθε είχε πάνω της και τα χρήματα και το τηλέφωνό της.<br /><br />Την κυβερνητική τρομοκρατία των οικονομικών μέτρων και της αστυνομικής καταστολής ακολουθεί χαμογελαστά η εργοδοτική τρομοκρατία της μείωσης μισθών, της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας και της τραμπούκικης συμπεριφοράς απέναντι σε όποιον/α επιλέγει να παλέψει συλλογικά για τα αυτονόητα (πλήρη ασφάλιση, ένσημα, αποζημιώσεις, αξιοπρέπεια). Το παραπάνω γεγονός έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο της εργοδοτικής αυθαιρεσίας απέναντι σε συνδικαλιστές βάσης το τελευταίο διάστημα και στους αναρίθμητους εργαζομένους που βιώνουν τέτοιες συνθήκες καθημερινά, τη στιγμή που οι ξεπουλημένοι συνδικαλιστές με τους παχυλούς μισθούς διοργανώνουν συνέδρια-φιέστες, προβάροντας το υπουργικό τους κοστούμι.<br /><br />Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ<br /><br />ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΠΡΑΒΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ<br /><br />Συνέλευση Κυριακή 28 Μάρτη, 18:00, Πολυτεχνείο.<br /><br />Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων<br /><br />και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού.Ριζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1492393751091360779.post-36007739362627129222010-03-19T20:04:00.001+02:002010-03-19T20:06:53.170+02:00Αίολος ο κούριερ, αιολικά τα νέα...<span style="font-style:italic;">Δύο ενημερώσεις από χώρους δουλειάς που μοιράζονται το ίδιο όνομα και τις ίδιες πρακτικές, όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν...</span><br /><br /><br />Ο συνάδελφος Γιώργος Σ. δούλευε για τρεις μήνες στην AIOLOS COURIER, και απολύθηκε μετά τη συμμετοχή του στην απεργία στις 10/2. Την απεργία καλούσαν, τόσο ΣΒΕΟΔ), όσο το ΠΑΜΕ η ΑΔΕΔΥ και άλλα σωματεία. Όμως ας πιάσουμε την ιστορία από την αρχή.<br />Την Τρίτη 9/2 ενημέρωσε το αφεντικό της επιχείρησης Ν. Μουλντή ότι σκοπεύει να απεργήσει. Ο εργοδότης, του πρότεινε να έρθει για δουλειά και παράλληλα «να κάνει την υποχρέωση του πηγαίνοντας 2-3 ώρες στην πορεία», κάτι που φυσικά αρνήθηκε. <br />Την Πέμπτη 11/2 που πήγε κανονικά στη δουλειά του, στο τέλος της βάρδιας ο κ. Μουλντής του ανακοίνωσε την επικείμενη απόλυση του, για την Παρασκευή 19/2.<br />Την Τρίτη 16/2, ο συνάδελφος, πήγε στην επιθεώρηση εργασίας και κατήγγειλε την απειλή για εκδικητική απόλυση λόγω της συμμετοχής μου στην απεργία. Στο σχόλασμα τον απέλυσε και του είπε να περάσει αύριο να πάρει ότι δικαιούται.<br />Την Τετάρτη 17/2 μέλη του σωματείου και ο απολυμένος πήγαμε να πάρουμε τα χρήματα που του αναλογούσαν και να συναντήσουμε τον εργοδότη μήπως και καταφέρουν να του αλλάξουμε γνώμη. Τίποτα από τα δύο δεν συνέβη, επιπροσθέτως ο συνάδελφος Γιώργος απειλήθηκε να μένει ένα χιλιόμετρο μακριά από την επιχείρηση του!!!<br />Την Πέμπτη 18/2 τελικά πήρε τα χρήματα του, μειωμένα όμως, μιας και πήρε αποζημίωση εργατοτεχνίτη και όχι υπαλλήλου.<br />Την Τετάρτη 24/2 πραγματοποιήσαμε αποκλεισμό στην εταιρεία με κύριο αίτημα την επαναπρόσληψη του συναδέλφου. Ο αποκλεισμός πήγε καλά και οι συνάδελφοι του Γιώργου, ως επί το πλείστον, αντιμετώπισαν θετικά την κίνηση, ενώ ο εργοδότης είχε χάσει την ψυχραιμία του, μιας και είχε συνηθίσει οι αυθαιρεσίες του να μένουν αναπάντητες και η εξουσία του να μην αμφισβητείτε.<br />Στις 3/3 στο ραντεβού του συνάδελφου στην επιθεώρηση εργασίας με τον εργοδότη, πληροφορηθήκαμε μέσω υπομνήματος του Μουλντή ότι έχει κάνει μήνυση στο σωματείο για τον αποκλεισμό και στο Γιώργο για παρακίνηση σε φθορές. <br />Στις 11/3, μετά από αυτά τα γεγονότα, συγκεντρωθήκαμε για αποκλεισμό της εταιρείας, μαζί με αλληλέγγυους/ες. Όταν φθάσαμε εκεί ο Μουλντής είχε προσλάβει τρεις τουλάχιστον μπράβους (τόσους είδαμε κάτω στην είσοδο) για να εμποδίσουν τον αποκλεισμό. Μαζί τους είχαν παραταχθεί και 3 τσιράκια- ρουφιάνοι (όπως απέδειξε αυτή η κίνηση τους) συνάδελφοι του Γιώργου. Η αστυνομία ήρθε με περισσότερες δυνάμεις, από τη προηγούμενη φορά, έπειτα από κάλεσμα του AIOLOS COURIER και στάθηκε στο πλάι της συγκέντρωσης, χωρίς να ανακατευτεί περαιτέρω, αλλά και χωρίς να καταγράψει την παρουσία των μπράβων. Ο αποκλεισμός συνέβη επιτυχημένα και χωρίς κανένα πρόβλημα. Η παρουσία των αλληλέγγυων ήταν ικανή να αποτρέψει κάθε ιδέα για επιθετική κίνηση από πλευράς του εργοδότη. Ενώ ο ίδιος έχασε για άλλη μια φορά την ψυχραιμία του και επιστρατέυοντας όλη την αλλαζονεία που συνηθίζουν να έχουν τ’ αφεντικά άρχισε να εκτοξεύει απειλές ότι θα μας κλείσει το σωματείο Αφού είδε η AIOLOS COURIER ότι η τρομοκρατία δεν πιάνει τόπο και δεν φεύγουμε, άρχισε να πετάει από ύψος σχεδόν 10 μέτρα στο πλάι του κτηρίου της εταιρείας φακέλους με αποστολές στους εργαζόμενους, δίνοντας τους εντολές από τα κινητά τηλέφωνα. Τελικά αποχωρήσαμε την ώρα που είχαμε προαποφασίσει για να παραβρεθούμε στην απεργιακή συγκέντρωση.<br /><br /><br /><br />Οι μηνύσεις δεν μας σταματούν<br />Η τρομοκρατία δεν μας φοβίζει<br />Οι αγώνες μας δυναμώνουν<br />Αλληλεγγύη- Αυτοοργάνωση- Αντίσταση<br /><br /><br />ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΔΙΚΥΚΛΟΥ<br /><br /><br /><br /><br />ΕΛΜΕ ΛΕΣΒΟΥ<br />Χρυσομαλλούσας 31Β<br />Μυτιλήνη 811 00<br />Τηλ. 22510 25277 Μυτιλήνη 10 Μαρτίου 2010<br /> <br />Προς : Σωματείο Εργαζομένων στα ΜΜΕ Λέσβου<br /> Συλλόγους Καθηγητών <br /> ΜΜΕ <br />Ανακοίνωση για τις απολύσεις στα Αιολικά Νέα<br />Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Λέσβου δηλώνει την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή του προς τους εργαζόμενους της ημερήσιας Εφημερίδας Μυτιλήνης «Αιολικά Νέα», η οποία την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου οδηγήθηκε από τους ιδιοκτήτες της σε αναστολή λειτουργίας, αφήνοντας εν ψυχρώ χωρίς δουλειά και εισόδημα 20 εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, το κλείσιμο μιας εφημερίδας αποτελεί βαρύ πλήγμα για την πολυφωνία και τη δημοκρατία στον τόπο εν γένει. <br />Τα «Αιολικά Νέα» είναι απολύτως υγιής και βιώσιμη επιχείρηση, πράγμα που άλλωστε παραδέχτηκαν και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες της στο σχετικό δελτίο τύπου. Είναι βιώσιμη χάρη στην πολυετή εργασία αυτών ακριβώς των εργαζομένων, που τώρα πετιούνται στο δρόμο χωρίς κανένα αληθοφανή λόγο. Πραγματικός λόγος της αναστολής λειτουργίας είναι η πρόθεση τρομοκράτησης των εργαζομένων της επιχείρησης, κάποιοι από τους οποίους το τελευταίο χρονικό διάστημα πιέζονταν ανελέητα να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας που δεν αντιστοιχούσαν στην πραγματική ειδικότητα που ασκούσαν. <br />Η αυθαιρεσία και ο εργοδοτικός ετσιθελισμός πρέπει να απαντηθούν δυναμικά από το εργατοϋπαλληλικό κίνημα.<br />ΚΑΤΩ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!<br />ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥΣ!<br />Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στα αιτήματα και τις ενέργειες των εργαζομένων των «ΑΙ.Ν.». Είμαστε μαζί σας. Θα νικήσετε! <br /> <br />Το ΔΣ της ΕΛΜΕΡιζοσπαστικός Προβληματισμόςhttp://www.blogger.com/profile/08075959211688331762noreply@blogger.com1