Μετά το φοιτητικό κίνημα και τη μάχη του Ασφαλιστικού, μια (παλιά και νέα) φουρνιά εργαζομένων στη βιομηχανία των ΜΜΕ έχει κάνει αισθητή την παρουσία της. Αποκορύφωμα των δράσεων στα ΜΜΕ ήταν η πολύ πετυχημένη κατάληψη της ΕΣΗΕΑ μετά τον Δεκέμβρη. Εδώ αναδημοσιεύουμε ένα πρόσφατο κείμενο που επεξηγεί τη σημερινή κατάσταση στα ΜΜΕ, που μας δίνει πληροφορίες όχι μόνο για το τι συμβαίνει στον κλάδο μέσα στη συγκυρία της κρίσης αλλά και για το τι πολιτικές απαντήσεις πρέπει να δοθούν.
Πώς μπορεί να περιγραφεί η απασχόληση στον θαυμαστό κόσμο των μέσων ενημέρωσης;
Και πώς μπορεί να αποτιμηθεί το εργασιακό καθεστώς των απασχολούμενων σε αυτά;
Καταρχήν η πολυπόθητη «ελευθερία της έκφρασης», που υπαγορεύουν οι αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αποτελεί μια έννοια που «εξατμίζεται» μπροστά στο συμφέρον των επιχειρηματιών-ιδιοκτητών και τον κίνδυνο να ανατραπεί η κοινωνική τους ειρήνη. Η διαστρέβλωση, η παραποίηση, η απόκρυψη, η λογοκρισία και η αυτολογοκρισία γεγονότων και ειδήσεων αποτελεί τον κανόνα στον χώρο της «ενημέρωσης», με στόχο τη συλλογική ύπνωση.
Από τη άλλη, η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστη και την ελληνική βιομηχανία των ΜΜΕ. Για τα αφεντικά δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από εμπορεύματα, χρήσιμα ενίοτε για την παραγωγή, άχρηστα όταν η οικονομία χωλαίνει και το κόστος ανεβαίνει, οπότε και χρειάζεται να περικόψουν την ποσότητα των «πρώτων υλών» που χρησιμοποιούν. Οπότε, περικόπτουν τις ζωές μας. Και, έτσι, κρατάνε πειθαρχημένους τους λίγους εργαζόμενους που θα την γλιτώσουν, που θα χρειαστεί να βγάλουνε διπλάσια και τριπλάσια δουλειά, να δουλέψουν 65ωρα και να σκύβουν το κεφάλι μπροστά στο αφεντικό, αν θέλουν να συνεχίσουν να επιβιώνουν με 700 έως 800 ευρώ ή και λιγότερα.Οι απολύσεις, λοιπόν, ως απάντηση στην οικονομική κρίση έχουν ξεκινήσει ήδη στην βιομηχανία των ΜΜΕ και παίρνουνε διάφορες μορφές: Απολύσεις για συνδικαλιστικούς λόγους, απολύσεις για μείωση οικονομικού κόστους, απολύσεις για να διατηρηθούν στα όρια του άκρατου πλουτισμού τα κέρδη των αφεντικών.
Την ίδια στιγμή που η ανασφάλιστη εργασία, η εργασία με μπλοκάκια και η απλήρωτη/ελαστική εργασία έχουν καταστεί για έναν πολύ μεγάλο αριθμό, ιδιαίτερα νέων εργαζομένων σε εφημερίδες, περιοδικά και portals, καθεστώς.
Μέσα σε αυτή την κατάσταση των νέων εργασιακών συνθηκών, η ΕΣΗΕΑ, που εδώ και πολλά χρόνια επιλέγει πρόθυμα να αποτελεί τις μαριονέτες της εργοδοσίας, ευλογώντας τις εργασιακές σχέσεις γαλέρας στα ΜΜΕ, αποτελώντας μια συνδικαλιστική συντεχνία που περιθωριοποιεί χιλιάδες εργαζόμενους στην Ενημέρωση ως τη νέα εργατοπλέμπα της βιομηχανίας των ΜΜΕ, παρουσιάζεται ως η μοναδική που μπορεί και δικαιούται να μιλά εκ μέρους των εργαζομένων! Σε τέτοιο βαθμό που, «προασπιζόμενη» τα συμφέροντά τους, δεν αποτολμά την κήρυξη πιεστικών απεργιών, ούτε καν στα συγκροτήματα που έχουν εξαγγελθεί ήδη απολύσεις ακόμη και με τη μορφή των «εθελούσιων εξόδων» που δεν τις χρεώνονται οι εργοδότες, διατηρώντας έτσι την «εργασιακή ειρήνη» των αφεντικών, αφήνοντας τους εργαζόμενους έρμαια στα χέρια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Είναι δε τέτοια η αφοσίωση των διοικούντων της ΕΣΗΕΑ στα αφεντικά, που δεν προχωρούν καν στην κήρυξη απεργιών στο χώρο του Τύπου που θα πλήξουν τα χρυσοφόρα από τα διαφημιστικά έσοδα «φύλλα» του σαββατοκύριακου, λόγος για τον οποίο, όταν τελικά πιέζεται να τις εξαγγείλει, επιλέγει τις μέρες που θα θίξουν μόνο τα «προβληματικά» καθημερινά φύλλα, χαρίζοντας έτσι στους εκδότες εξοικονόμηση από τις καταβολές των μισθών και από το ακριβό χαρτί.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, επιλέγουμε την αντίθεση και τη σύγκρουση με ένα «σωματείο» που αποκλείει τους πιο αδύναμους εργαζόμενους (μπλοκάκια, «μαύρους», άμισθους στον περιοδικό τύπο και στα τηλεοπτικά κανάλια) και δέχεται στους κόλπους του κατά συρροή εργοδότες και εργολάβους. Αντιμέτωποι με αυτή την κατάσταση, επιλέγουμε την αντίθεση και τη σύγκρουσή με τη λογική αυτής της συντεχνίας, που θέλει διαχωρισμένους ανά κλάδο τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, παρόλο που εδώ και 30 χρόνια διάφορα σωματεία και αγωνιστές που δραστηριοποιούνται στο χώρο των ΜΜΕ θέτουν την αναγκαιότητα της λειτουργίας ενός Ενιαίου Συνδικάτου Τύπου. Ενάντια στις απολύσεις και την επισφάλεια, καλούμε σε δυναμικές ενέργειες διεκδίκησης και ρήξης, παρεκκλίνοντας από την κατεστημένη «συνδικαλιστική δράση και νομιμότητα» που αποδυναμώνει τους εργαζόμενους, και δρομολογώντας τις προϋποθέσεις για την κήρυξη 48ωρης απεργίας στο χώρο όλων των μέσων ενημέρωσης με γενικές συνελεύσεις σε όλα τα μαγαζιά και από τα κάτω συντονισμό των αγωνιζόμενων κομματιών.
Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στις απολύσεις και την επισφαλή εργασία
Παρασκευή 20 Μάρτη 20:00 κτίριο ΕΜΜΕ
(Πανεπιστήμιο Αθηνών Καλαμιώτου 2, Πλ. Καπνικαρέας)
katalipsiesiea.blogspot.com/
Πώς μπορεί να περιγραφεί η απασχόληση στον θαυμαστό κόσμο των μέσων ενημέρωσης;
Και πώς μπορεί να αποτιμηθεί το εργασιακό καθεστώς των απασχολούμενων σε αυτά;
Καταρχήν η πολυπόθητη «ελευθερία της έκφρασης», που υπαγορεύουν οι αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αποτελεί μια έννοια που «εξατμίζεται» μπροστά στο συμφέρον των επιχειρηματιών-ιδιοκτητών και τον κίνδυνο να ανατραπεί η κοινωνική τους ειρήνη. Η διαστρέβλωση, η παραποίηση, η απόκρυψη, η λογοκρισία και η αυτολογοκρισία γεγονότων και ειδήσεων αποτελεί τον κανόνα στον χώρο της «ενημέρωσης», με στόχο τη συλλογική ύπνωση.
Από τη άλλη, η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστη και την ελληνική βιομηχανία των ΜΜΕ. Για τα αφεντικά δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από εμπορεύματα, χρήσιμα ενίοτε για την παραγωγή, άχρηστα όταν η οικονομία χωλαίνει και το κόστος ανεβαίνει, οπότε και χρειάζεται να περικόψουν την ποσότητα των «πρώτων υλών» που χρησιμοποιούν. Οπότε, περικόπτουν τις ζωές μας. Και, έτσι, κρατάνε πειθαρχημένους τους λίγους εργαζόμενους που θα την γλιτώσουν, που θα χρειαστεί να βγάλουνε διπλάσια και τριπλάσια δουλειά, να δουλέψουν 65ωρα και να σκύβουν το κεφάλι μπροστά στο αφεντικό, αν θέλουν να συνεχίσουν να επιβιώνουν με 700 έως 800 ευρώ ή και λιγότερα.Οι απολύσεις, λοιπόν, ως απάντηση στην οικονομική κρίση έχουν ξεκινήσει ήδη στην βιομηχανία των ΜΜΕ και παίρνουνε διάφορες μορφές: Απολύσεις για συνδικαλιστικούς λόγους, απολύσεις για μείωση οικονομικού κόστους, απολύσεις για να διατηρηθούν στα όρια του άκρατου πλουτισμού τα κέρδη των αφεντικών.
Την ίδια στιγμή που η ανασφάλιστη εργασία, η εργασία με μπλοκάκια και η απλήρωτη/ελαστική εργασία έχουν καταστεί για έναν πολύ μεγάλο αριθμό, ιδιαίτερα νέων εργαζομένων σε εφημερίδες, περιοδικά και portals, καθεστώς.
Μέσα σε αυτή την κατάσταση των νέων εργασιακών συνθηκών, η ΕΣΗΕΑ, που εδώ και πολλά χρόνια επιλέγει πρόθυμα να αποτελεί τις μαριονέτες της εργοδοσίας, ευλογώντας τις εργασιακές σχέσεις γαλέρας στα ΜΜΕ, αποτελώντας μια συνδικαλιστική συντεχνία που περιθωριοποιεί χιλιάδες εργαζόμενους στην Ενημέρωση ως τη νέα εργατοπλέμπα της βιομηχανίας των ΜΜΕ, παρουσιάζεται ως η μοναδική που μπορεί και δικαιούται να μιλά εκ μέρους των εργαζομένων! Σε τέτοιο βαθμό που, «προασπιζόμενη» τα συμφέροντά τους, δεν αποτολμά την κήρυξη πιεστικών απεργιών, ούτε καν στα συγκροτήματα που έχουν εξαγγελθεί ήδη απολύσεις ακόμη και με τη μορφή των «εθελούσιων εξόδων» που δεν τις χρεώνονται οι εργοδότες, διατηρώντας έτσι την «εργασιακή ειρήνη» των αφεντικών, αφήνοντας τους εργαζόμενους έρμαια στα χέρια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Είναι δε τέτοια η αφοσίωση των διοικούντων της ΕΣΗΕΑ στα αφεντικά, που δεν προχωρούν καν στην κήρυξη απεργιών στο χώρο του Τύπου που θα πλήξουν τα χρυσοφόρα από τα διαφημιστικά έσοδα «φύλλα» του σαββατοκύριακου, λόγος για τον οποίο, όταν τελικά πιέζεται να τις εξαγγείλει, επιλέγει τις μέρες που θα θίξουν μόνο τα «προβληματικά» καθημερινά φύλλα, χαρίζοντας έτσι στους εκδότες εξοικονόμηση από τις καταβολές των μισθών και από το ακριβό χαρτί.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, επιλέγουμε την αντίθεση και τη σύγκρουση με ένα «σωματείο» που αποκλείει τους πιο αδύναμους εργαζόμενους (μπλοκάκια, «μαύρους», άμισθους στον περιοδικό τύπο και στα τηλεοπτικά κανάλια) και δέχεται στους κόλπους του κατά συρροή εργοδότες και εργολάβους. Αντιμέτωποι με αυτή την κατάσταση, επιλέγουμε την αντίθεση και τη σύγκρουσή με τη λογική αυτής της συντεχνίας, που θέλει διαχωρισμένους ανά κλάδο τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, παρόλο που εδώ και 30 χρόνια διάφορα σωματεία και αγωνιστές που δραστηριοποιούνται στο χώρο των ΜΜΕ θέτουν την αναγκαιότητα της λειτουργίας ενός Ενιαίου Συνδικάτου Τύπου. Ενάντια στις απολύσεις και την επισφάλεια, καλούμε σε δυναμικές ενέργειες διεκδίκησης και ρήξης, παρεκκλίνοντας από την κατεστημένη «συνδικαλιστική δράση και νομιμότητα» που αποδυναμώνει τους εργαζόμενους, και δρομολογώντας τις προϋποθέσεις για την κήρυξη 48ωρης απεργίας στο χώρο όλων των μέσων ενημέρωσης με γενικές συνελεύσεις σε όλα τα μαγαζιά και από τα κάτω συντονισμό των αγωνιζόμενων κομματιών.
Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στις απολύσεις και την επισφαλή εργασία
Παρασκευή 20 Μάρτη 20:00 κτίριο ΕΜΜΕ
(Πανεπιστήμιο Αθηνών Καλαμιώτου 2, Πλ. Καπνικαρέας)
katalipsiesiea.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου