Ένα χριστουγεννιάτικο γράμμα...

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ …ΤΡΑΓΙΚΑ

(με αφορμή ένα θανατηφόρο εργατικό ατύχημα)


Ήταν Παρασκευή 18 Δεκέμβρη, λίγο πριν τις έντεκα το πρωί. Παραμονές Χριστουγέννων. Οι διάδρομοι του σχολείου αντηχούσαν από τις φωνές των παιδιών, τις προετοιμασίες για τη γιορτή, τις φωνές των καθηγητών για την τήρηση των κανόνων, τα γέλια της προσμονής του Σαββατοκύριακου. Εικόνες καθημερινής σχολικής πραγματικότητας, με άρωμα Χριστουγέννων.


Η είδηση, μας έκοψε τα πόδια κι άφησε τις φωνές μας μετέωρες. Ο πατέρας δυο μαθητών μας σκοτώθηκε σε εργατικό ατύχημα, δουλεύοντας σε εργοστάσιο της περιοχής. Πώς να το πει κανείς στα παιδιά. Και τι να τους πει; Ότι ο πατέρας τους πήγε για μεροκάματο και δεν θα γυρίσει, λες και πήγε στον πόλεμο; Ότι όλα αυτά που τους διδάσκουμε στην τάξη, λέγοντάς τους πως θα κάνουν τη ζωή τους πιο όμορφη και πιο χρήσιμη, σταματούν στην πύλη του εργοστασίου; Ότι έτυχε, αυτά συμβαίνουν στη ζωή; Πολλές φορές λέμε μέσα στην τάξη στους μαθητές μας: «να μάθετε να στέκεστε όρθιοι, όπως και να σας πετάξουν σ αυτή τη ζωή». Πάντα όμως έχουμε την ελπίδα ότι αυτό θα το θυμηθούν αργότερα και δεν θα το αντιμετωπίσουν στα 13 και στα 15 τους χρόνια…


Είμαστε εκπαιδευτικοί. Γνωρίζουμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για να διδάξουμε ένα παιδί, δεν είναι τι και πως θα του πούμε μέσα στην τάξη, αλλά πώς θα αντιμετωπίσουμε τις κοινωνικές αποσκευές που κουβαλάει μαζί του. Πού ζει; Πώς καλύπτει τις βασικές του ανάγκες; Ποιός το φροντίζει; Έχει χώρο να διαβάζει; Να ονειρεύεται και να ελπίζει πως θ’ αλλάξει τη ζωή του, ανάμεσα στις καμινάδες των εργοστασίων που του σκεπάζουν τον ουρανό;


Είμαστε εργαζόμενοι. Δεν είμαστε φιλανθρωπικός όμιλος, που εκφράζει συλλυπητήρια και κάνει εράνους. Αλλά ξέρουμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους άλλους εργαζόμενους, τους γονείς των παιδιών που διδάσκουμε, σε αγώνα, σε χαρά και σε λύπη.


Στα κελεύσματα των κάθε φορά επίσημων πολιτικών που θέλουν την εκπαίδευση πεδίο της αγοράς και υπέρτατο θεό το κέρδος και εμάς, τους μαθητές μας και τους γονείς τους, δείκτες και νούμερα στις μελέτες τους, απαντάμε: θα μάθουμε στους μαθητές μας να εξηγούν και να κρίνουν τον κόσμο γύρω τους. θα σταθούμε σιμά τους για να τον αλλάζουμε, αλλάζοντας κι οι ίδιοι. Για να μην βρισκόμαστε στην ανάγκη, παραμονές Χριστουγέννων να πηγαίνουμε στο σπίτι, τους μαθητές μας, για να ακούσουν από τη μητέρα τους πως ο πατέρας «μας άφησε» στα 44 του χρόνια. Αλλά να τραγουδάμε και να μοιράζουμε καλούδια και τη χαρά αντίδωρο και το γέλιο μεταλαβιά, για να ανθίζουν τα παιδιά όλου του κόσμου…


Οι καθηγητές του 3ου Γυμνασίου Ασπροπύργου


Α ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ


21 Δεκέμβρη 2009

Για τον φετινό Δεκέμβρη

Ερωτήθηκα για τον φετινό Δεκέμβρη αλλά ακόμα δεν απάντησα...

δεν είχα καθόλου χρόνο καθότι ένας άλλος Δεκέμβρης έχει κατά τη γνώμη μου ξεκινήσει, και με αυτόν ασχολείται στην πραγματικότητα πολύς κόσμος που έπαιξε κομβικό ρόλο στην υποκίνηση του περσινού Δεκέμβρη….

αυτός ο νέος Δεκέμβρης είναι ο "εργατικός"...

και έχει ξεκινήσει αυτός ο εργατικός Δεκέμβρης με μια "δολοφονία", όπως ακριβώς ο περσινός...

μια δολοφονία που έχει άλλη μορφή, πιο ήσυχη, πιο έμμεση, και ονομάζεται ανεργία και αναδιάρθρωση...

επειδή δεν ζούμε σε γυάλα και τουναντίον, είμαστε καλά δικτυωμένοι με τους χώρους δουλειάς, καθημερινά μαθαίνουμε νέα απολύσεων, νέα που αφορούν δικούς μας ανθρώπους, αγωνιστές, νέα που αφορούν εμάς τους ίδιους...

και δεν είναι μόνο οι απολύσεις και η αύξηση της ανεργίας (ή καλύτερα, το στένεμα της αγοράς εργασίας) αλλά στο παιχνίδι μπαίνουν και βίαιες κινήσεις αναδιάρθρωσης από εταιρείες που μάλλον κερδίζουν από την κρίση παρά χάνουν, από εταιρείες που εκμεταλλεύονται τη συγκυρία για να χτυπήσουν δικαιώματα, μισθούς, για να εντατικοποιήσουν την εργασία περαιτέρω, που εκμεταλλεύονται τη συγκυρία για

ΝΑ ΜΑΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΟΥΝ…..

παρά τη δολοφονία λοιπόν που έχει ξεκινήσει, λείπει η απάντηση...

αλλά δεν είμαι απαισιόδοξος…

καθημερινά βλέπω σημάδια ότι η απάντηση έρχεται, αλλά είναι σημάδια υπόκωφα, δεν είναι φανταχτερά όπως το αυθόρμητο του περσινού Δεκέμβρη, είναι ακόμα ήσυχα, αλλά ουσιαστικά...

Αγώνας στις Ελληνικές Ταχυδιαδρομές

Αγώνας στις «Ελληνικές Ταχυδιαδρομές»

Χθες το πρωί στις 8.00 έγινε παράσταση διαμαρτυρίας στις Ελληνικές Ταχυδιαδρομές στην Θεσσαλονίκη. Ανοίχτηκε πανό, φωνάχτηκαν συνθήματα με ντουντούκα και πριν καν περάσουν 10 λεπτά η υπεύθυνη του καταστήματος βγήκε έξω, κλείδωσε το μαγαζί και έφυγε λέγοντας ότι παραιτείται!

Οι εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι παρέμειναν έξω από τον χώρο ως αργά το απόγευμα, στήνοντας και ένα μικρό γλεντάκι κατά το μεσημέρι. Η γειτονιά είχε πολύ θετική ανταπόκριση. Η υπεύθυνη γύρισε μόνο αργά το απόγευμα για να πάρει έναν φάκελο (και ενώ το πρωί είπε ότι δήθεν παραιτείται). Το μαγαζί δεν λειτούργησε, τουλάχιστον 6 πελάτες πέρασαν να ρωτήσουν τι έγινε, και η εργοδοσία της Αθήνας καταδέχτηκε για πρώτη φορά να έρθει σε τηλεφωνική επαφή με τους εργαζομένους χωρίς να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις στα αιτήματα τους για την καταβολή των δεδουλευμένων.

Σήμερα έγινε πάλι παράσταση διαμαρτυρίας στην τριμερή συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας. Η εργοδοσία δεν προσήλθε και η διαδικασία πήρε αναβολή για την Πέμπτη 10/12 στις 12.00 το πρωί. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται πια σε επίσχεση εργασίας εξακολουθώντας να διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους.

Ακολουθεί κείμενο των εργαζομένων.





ΔΩΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ ΜΑΣ!
ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΜΑΣ
ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!



Επειδή είμαστε εργαζόμενοι με ανάγκες και δικαιώματα!

Επειδή δουλεύουμε σαν τα σκυλιά αλλά είμαστε απλήρωτοι μήνες!

Επειδή η εταιρεία μας ανακοίνωσε ότι κλείνει…μόνο όταν το μάθαμε εμείς οι ίδιοι από την Αθήνα και της θέσαμε το ζήτημα!

Επειδή έχουμε υποψίες ότι οδεύουν σε πτώχευση σε αυτό το οικονομικό έτος (2009) και έτσι δεν θα ξεπληρώσουν τις οφειλές τους!

Επειδή έχουμε αξιοπρέπεια και δεν είμαστε σκουπίδια!


ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ.


ΖΗΤΑΜΕ:

Α) Να εξοφληθούν ΤΩΡΑ όλες οι οφειλές των «Ελληνικών Ταχυδιαδρομών» στους εργαζόμενους της, νυν και πρώην.

Β) Να μας πει η εταιρεία ακριβώς το πότε κλείνει.
Επίσης να δεσμευτεί για το πότε και πως θα δώσει τα δεδουλευμένα του Δεκεμβρίου (μισθούς, δώρο κτλ.) και τις αποζημιώσεις μας.


Αρκετή υπομονή κάναμε! Αρκετή κοροϊδία ανεχτήκαμε!

Θα διεκδικήσουμε τα χρήματα μας ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!

Δεν θα μας πετάξετε στον δρόμο τρώγοντας τον ιδρώτα μας!



Εργαζόμενοι στις Ελληνικές Ταχυδιαδρομές Θεσσαλονίκης

Η βόμβα έχει ήδη εκραγεί....

Στον Παπαηλιόπουλο, στις Ελληνικές Ταχυδιαδρομές, στην Wind, στους συμβασιούχους, σε αμέτρητους χώρους δουλειάς, η βόμβα της κρίσης έχει εκραγεί, οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται, η οργή μεγαλώνει...

και είδα τους μαθητές στο Χαλάνδρι και δεν έχω τίποτα άλλο να πω από...

Καλό Δεκέμβρη Κουφάλες!