Δημοσιεύουμε μια υποκειμενική περιγραφή/εμπειρία του πως μπορεί να γραφειοκρατικοποιηθεί -με ευθύνη τόσο των δεξιών όσο και των αριστερών παρατάξεων- ένα συνδικάτο...
Αυτό που συνέβη την Τετάρτη 28 Μαΐου στην καταστατική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Δασκάλων-Νηπιαγωγών Λαγκαδά είναι αξιομνημόνευτο. Συγκεκριμένα: μια εβδομάδα πριν τη συνέλευση, Τετάρτη ή Πέμπτη ήταν νομίζω, έφτασαν στο σχολείο μου οι προτάσεις του Δ.Σ. του Συλλόγου μας όπου -μέσα στα άλλα- το Δ.Σ. πρότεινε ομόφωνα να γίνονται εκλογές κάθε 2 χρόνια το Μάη, αντί κάθε χρόνο το Νοέμβρη (όπως ίσχυε). Όταν είδα αυτή την πρόταση τρόμαξα: όχι μόνο γιατί θεώρησα ότι βρίσκεται προς μια κατεύθυνση «γραφειοκρατικοποίησης» του Συλλόγου (ανάθεση εξουσιών για 2 χρόνια σε κάποιον, έλλειψη τακτικού κοινωνικού ελέγχου στο Δ.Σ.) αλλά κυρίως γιατί αυτό το μέτρο απέκλειε 100% τον οποιοδήποτε «προσωρινό» (αναπληρωτή, ωρομίσθιο, αποσπασμένο) να εκλεγεί στο Δ.Σ. Γιατί ποιος αναπληρωτής ή ωρομίσθιος θα θέσει υποψηφιότητα για το Δ.Σ. το…Μάη (!) όταν δεν ξέρει που θα βρίσκεται του χρόνου; Και πόσο μάλλον του παραχρόνου; Άσε που με τις εκλογές κάθε 2 χρόνια υπάρχει η δυνατότητα να περάσει κάποιος αναπληρωτής, ωρομίσθιος κτλ. από το σωματείο μέσα σε μια χρονιά που δεν θα υπάρχουν καν εκλογές. Έτσι του αναιρείται το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, και φυσικά, δεν είναι ισότιμο μέλος με τους μόνιμους. Με άλλα λόγια, «στη φάρμα των ζώων όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα»…
Με βάση αυτά, έκατσα βιαστικά και έγραψα το Σαββατοκύριακο (πριν τη συνέλευση της Τετάρτης) ένα κείμενο με 5 προτάσεις για το Καταστατικό. Το πρότεινα σε συναδέλφους που γράφουμε μαζί στο περιοδικό «Το Σχολείο» (ένα περιοδικό που βγάζουμε μια πρωτοβουλία εκπαιδευτικών στο Λαγκαδά και δεν είναι «παραταξιακό») για να το υπογράψουμε και να το προτείνουμε στη Γενική Συνέλευση. Τέσσερις ακόμα συνάδελφοι (μία ωρομίσθια και τρεις μόνιμοι) κατάλαβαν αμέσως πόσο σημαντικό ήταν το ζήτημα του «αποκλεισμού των προσωρινών» και δέχτηκαν να το υπογράψουν. Δεν προλάβαμε όμως να μαζέψουμε περισσότερες υπογραφές, να ζυμώσουμε το ζήτημα στον κόσμο, να εξηγήσουμε πόσο τραγική ήταν η πρόταση του Δ.Σ. (Σημείωση: στο Δ.Σ. του Λαγκαδά έχει αυτοδυναμία η Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Κίνηση/Παρεμβάσεις με 4 μέλη. Η ΔΑΚΕ έχει 2 μέλη και η ΠΑΣΚ έχει 1. Η πρόταση για «εκλογές κάθε 2 χρόνια το Μάη» ήταν της ΠΑΣΚ, σύμφωνα με το ενημερωτικό φυλλάδιο της «Επαγρύπνηση», τ.2, Μάης 2008).
Έτσι έφτασε η μέρα της Γενικής Συνέλευσης. Εκεί λοιπόν συνέβη το εξής πρωτόγνωρο για το Σύλλογο του Λαγκαδά: απλά μέλη του Συλλόγου να έχουν να αντιπαρατεθούν με όλους τους εκπροσώπους των μελών στο Δ.Σ., με όλες τις παρατάξεις, από τα «δεξιά» μέχρι τα «αριστερά». Την πρόταση για αλλαγή την υποστήριξαν με επιχειρήματα η ΠΑΣΚ και η ΑΡΚ. Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΚ στο Δ.Σ. υποστήριξε (με δικά του λόγια) ότι: α) γλυτώνουμε χρήματα, κάθε χρόνο οι εκλογές κοστίζουν 1000-1500 ευρώ. Αυτό το «υπέρογκο» κόστος σημαίνει βασικά 3-4 ευρώ σε κάθε μέλος το χρόνο! Τόσο άξιζε δηλαδή το «τομάρι των προσωρινών» β) Η ΔΟΕ προτείνει αυτή την αλλαγή, και αν δεν εναρμονιστούμε θα υπάρχουν συνέπειες, θα μείνουμε μόνοι. Εδώ έχουν έρθει τα… πάνω-κάτω. Αντί η ΔΟΕ να αποτελείται και να καθορίζεται από τους πρωτοβάθμιους Συλλόγους (άλλωστε και οικονομικά -ως εκπαιδευτικοί/απλά μέλη- εμείς είμαστε που χρηματοδοτούμε τη ΔΟΕ, με 32 ευρώ συνδρομή το χρόνο), οι Σύλλογοι φαίνεται ότι πρέπει να «ορίζονται» από τη ΔΟΕ. Μιλάμε για την πλήρη «από τα πάνω προς τα κάτω» ΓΡΑΜΜΗ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ.
γ) Και οι άλλοι Σύλλογοι έτσι κάνουν, μόνο 8-9 Σύλλογοι έχουν εκλογές κάθε χρόνο. Κάτι για το οποίο έχω σημαντικές επιφυλάξεις και άλλωστε, αν οι άλλοι Σύλλογοι θέλουν «να πέσουν στο γκρεμό», να πέσουμε και εμείς;
Από τη μεριά της ΑΡΚ/Παρεμβάσεων, μίλησε ο Πρόεδρος του Συλλόγου. Δεν αντιπαρατέθηκε στα επιχειρήματα της ΠΑΣΚ. Μου έκανε έκπληξη που δεν αντιπαρατέθηκε στο γραφειοκρατικό επιχείρημα ότι «η ΔΟΕ λέει να…», τη στιγμή που σε άλλο σημείο της Γενικής Συνέλευσης νωρίτερα διαφώνησε με αυτή τη λογική, τη λογική «να κάνουμε ό,τι λέει η ΔΟΕ». Τέλοσπαντων, ο Πρόεδρος είπε ότι οι «εκλογές κάθε χρόνο» αποφασίστηκαν παλιότερα όταν περνούσαν πολλοί «προσωρινοί» από το Σύλλογο ενώ τώρα αυτή η ανάγκη δεν υπάρχει γιατί οι αναπληρωτές είμαστε…10! Λες και δεν υπάρχουν ωρομίσθιοι και αποσπασμένοι, λες και δε γίνεται π.χ. του χρόνου, να αυξηθούν πάλι οι «προσωρινοί» στο Σύλλογο! Λες και υπάρχει «συμβόλαιο» να μην προωθηθεί πλέον η «ευελιξία» στο Λαγκαδά! Παραδέχτηκε δε ότι υπάρχουν και «παρενέργειες» στη συγκεκριμένη ρύθμιση. Αλλά τη στήριξε μαζί με τα άλλα μέλη της ΑΡΚ στο Δ.Σ.
Όμως δεν τη στήριξαν όλα τα μέλη των Παρεμβάσεων (αυτά που βάζουν υποψηφιότητα στο ψηφοδέλτιο) την πρόταση του Δ.Σ. Στη ψηφοφορία, η απαράδεκτη ρύθμιση πέρασε με τα 2/3 των ψήφων των παρόντων αλλά το 1/3 της συνέλευσης (κυρίως κόσμος που στηρίζει εκλογικά την ΑΡΚ) ψήφισε την πρόταση που κάναμε τα 5 απλά μέλη. Ήταν μια ήττα αλλά και μια ρήξη για έναν επαρχιακό σύλλογο, αφού, για πρώτη ίσως φορά, απλά μέλη του Συλλόγου πήγαν σε σθεναρή κόντρα απέναντι στο «μπλοκ των παρατάξεων». Όπως είπε και ένας συνάδελφος στη Γ.Σ., «μέσα στην αίθουσα υπάρχουν δύο όχθες, η δική σας» –εννοούσε το Δ.Σ.- «και η δική μας» –δείχνοντας τα απλά μέλη που στήριζαν να μην περάσει η ρύθμιση.
Το τέλος της ψηφοφορίας με βρήκε εκτός εαυτού, να φωνάζω και να λέω «ντροπή σας» στο Δ.Σ., να βγαίνω από την αίθουσα χτυπώντας την πόρτα. Δεν μου άρεσε η συμπεριφορά μου, οδήγησε ίσως στη διακοπή της Συνέλευσης, αλλά με έπνιγε το δίκιο. Η συνεδρίαση διακόπηκε και καμιά από τις άλλες μας προτάσεις δεν μπήκε σε ψηφοφορία[1]. Εγώ έξαλλος, είχα χάσει τη ψυχραιμία μου με αυτά που έβλεπα.
Έβλεπα πως αυτό που προτιμήθηκε από τις παρατάξεις είναι η πολιτική συμμαχία/ισορροπία/συνδιαλλαγή σε επίπεδο Δ.Σ., και όχι η κοινωνική συμμαχία με το πιο ευάλωτο κομμάτι, εμάς τους «προσωρινούς». Έβλεπα πως η γραφειοκρατία και τα «παιχνίδια κορυφής», δηλαδή οι «συμφωνίες» των παρατάξεων σε επίπεδο Δ.Σ., μπορούν άνετα να λάβουν χώρα ακόμα και στα μικρά πρωτοβάθμια σωματεία (που τόσο τα «αγιοποιούμε» σε σχέση με τις Ομοσπονδίες και τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ). Έβλεπα απλά μέλη του Συλλόγου/υποψήφιους παρατάξεων, που δεν πατάνε σχεδόν ποτέ σε Γενικές συνελεύσεις, να είναι σε «διατεταγμένη υπηρεσία», ως το τέλος της συνεδρίασης για να ψηφίσουν τι λέει η παράταξη! Έβλεπα όμως και πρόσωπα προβληματισμένα, που καταλάβαιναν ότι κάτι λάθος έχει πάει σε όλη αυτή την ιστορία…
Από εδώ και πέρα έχω μείνει με ερωτήματα. Πότε θα γίνονται απολογιστικές συνελεύσεις; Κάθε δεύτερο Μάη; Πότε θα δούμε και έναν «προσωρινό» στο Δ.Σ.; Θα ζωντανέψει περισσότερο ο Σύλλογος -με τις εκλογές κάθε δύο χρόνια- ή θα ενισχυθεί η τάση ανάθεσης της λύσης των προβλημάτων μας στα μέλη του Δ.Σ.; Θα συνεχίσουν να γκρινιάζουν οι «παλιοί» ότι «οι νέοι δεν μπαίνουν στα συνδικάτα»; Θα αναρωτηθούν ποτέ ότι τους «δέχονται» ως «δεύτερα μέλη»; Τι θα γίνει; Για ένα είμαι σίγουρο. Η μάχη ενάντια στις διαιρέσεις, ενάντια στη δημιουργία εργαζομένων «δεύτερης και τρίτης ταχύτητας» θα συνεχιστεί…Ο ένας στους τρεις συνάδελφους που δεν «ακολούθησε» τον εκπρόσωπο του στο Δ.Σ. αυτό δείχνει…Ήταν μια ήττα αλλά και μια ρήξη…
Ένας δάσκαλος από τον Λαγκαδά
[1] Για την ιστορία, προτείναμε εκτός από το «εκλογές κάθε Νοέμβρη» και «απολογιστική συνέλευση του Δ.Σ. κάθε Μάη» έτσι ώστε να κριθούν και να κρίνουν όσοι «προσωρινοί» βρεθούν στο Δ.Σ. και στο σωματείο γενικά. Προτείναμε ακόμα τη δημιουργία ισχυρού απεργιακού ταμείου με 5 ευρώ το μήνα από κάθε εκπαιδευτικό (πλην ωρομισθίων). Για το απεργιακό ταμείο πέρασε πρόταση της ΑΡΚ/Παρεμβάσεων κατά τη διάρκεια της συζήτησης του καταστατικού της ΔΟΕ. Τέλος, προτείναμε να μπορεί να εκλεγεί κάποιος στο Δ.Σ. μέχρι 3 φορές/χρονιές το μέγιστο, έτσι ώστε να μην δημιουργούνται «ισόβιοι», «επαγγελματίες» «καρεκλοκένταυροι» στο Δ.Σ. και προτείναμε να μην είναι οι Προϊστάμενοι μας μέλη του Συλλόγου, όπως ισχύει τώρα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου