Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Και όμως...οι καθημερινοί αγώνες συνεχίζονται...


Είναι αλήθεια ότι μετά την κοινωνική εξέγερση της δεύτερης εβδομάδας του Δεκεμβρίου, και την ανάδυση ενός κινήματος αλληλεγγύης στους συλληφθέντες που προσπαθεί να αναδείξει τα κοινωνικά περιεχόμενα/αίτια της εξέγερσης, μεγάλες εφεδρείες κόσμου (του κινήματος) έχει ξεχάσει τις καθημερινές μάχες που είναι ανοιχτές και πρέπει να έρθουν "εις πέρας". Είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν ζούμε γεγονότα πρωτόγνωρα, αλλά οι μάχες της καθημερινότητας είναι στην ουσία ο καλύτερος τρόπος μετάδοσης του "πνεύματος της εξέγερσης", είναι το "άνοιγμα της εξέγερσης" στους συγκεκριμένους υλικούς όρους του κάθε κοινωνικού χώρου.

Έτσι θυμίζουμε τον αγώνα στην MANCO συστήματα πληροφορικής, στην οποία έγινε ξανά παρέμβαση χθες. Συμμετείχαν εργαζόμενοι από την MANCO, τα κτηματολογικά γραφεία Αττικής, το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών και την Ένωση Εργάζομενων. Μοιράστηκε μάλιστα κείμενο που συνυπογράφεται από τους αγωνιζόμενους εργαζομένους της MANCO και των κτηματολογικών γραφείων και ακολουθεί παρακάτω.




ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΑΝΑΔΟΧΟΥΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ MANCO ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Η εκμετάλλευση και η καταπίεση που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στους χώρους δουλειάς μας ως εργαζόμενοι/ες σε εταιρείες ψηφιακής μηχανογράφησης δημοσίων εγγράφων (κτηματολόγιο, Ε9, ΑΠΔ του ΙΚΑ) και ο αγώνας που έχουμε ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό και στις δυο εταιρείες για τη διεκδίκηση βασικών μας δικαιωμάτων, αποτέλεσαν το συνδετικό εκείνο σημείο που μας έφερε σε επαφή προκειμένου να αντιπαλέψουμε ένα είδος εργοδοσίας που στην ουσία είναι ίδιο και απαράλλακτο: στυγνή εκμετάλλευση με κατάφορη καταστρατήγηση των διατάξεων του εργατικού δικαίου, τρομοκρατία (άμεση και έμμεση) με καλλιέργεια κλίματος φόβου προκειμένου να επιβληθεί η σιωπή ανάμεσα στους συναδέλφους. Όμως, η ανάδειξη των προβλημάτων μας, η ανταλλαγή ενημέρωσης πάνω στις κοινές συνθήκες εργασίας μας, η ενημέρωση όλων των συναδέλφων μας για τα δικαιώματα τους και η ανάπτυξη δεσμών αλληλεγγύης μεταξύ μας, αποτελεί μέρος της προσπάθειας για τη δημιουργία μιας κοινής συνισταμένης αγώνα που να αντιπαλεύει στην πράξη τη συντονισμένη επίθεση και την ασυδοσία από την πλευρά των αφεντικών.

Διεκδικούμε από κοινού:

Την καταβολή επιδόματος Η/Υ ως καταχωρητές και όλων των νόμιμων επιδομάτων που δικαιούμαστε ως εργαζόμενοι. Και στις δυο εταιρείες η δουλειά που μας έχει ανατεθεί είναι η ίδια: αδιάκοπη διασταύρωση, καταχώρηση και επεξεργασία λεπτομερέστατων προσωπικών δεδομένων πολιτών και νομικών προσώπων (τα οποία περιλαμβάνουν τα φυσικά τους στοιχεία, αυτά της ακίνητης περιουσίας τους, των τραπεζικών τους αποδείξεων πληρωμής κ.α.) γεγονός που σημαίνει πως το αντικείμενο εργασίας μας δεν έχει τον Η/Υ απλώς ως βοήθημα, όπως ισχυρίζονται ψευδώς τα αφεντικά μας, αλλά αποτελεί το μοναδικό εργαλείο διεκπεραίωσης της εργασίας που μας έχουν αναθέσει. Τσακίζουμε το σώμα και τη μέση μας σε άκρως ακατάλληλα καθίσματα και βγάζουμε τα μάτια μας δεχόμενοι την ακτινοβολία των οθονών οπτικής απεικόνισης. Και αυτό δεν είναι το μόνο. Και στις δυο εταιρείες τα αφεντικά έχουν αποφασίσει αυθαίρετα να μην καταβάλουν κανενός είδους επίδομα από αυτά που δικαιούμαστε ως εργαζόμενοι γονείς, πολύτεκνοι, κτλ., επιδόματα αδείας, πτυχίου κτλ., ενώ η εταιρεία MANCO δεν έχει καταβάλλει ακόμα και ένσημα προηγούμενων μηνών εργασίας!

Την άμεση αποζημίωση των αναρίθμητων ωρών υπερωριακής εργασίας καθώς και για την εργασία τα Σάββατα και τις Κυριακές. Το προσωπικό των 2 εταιρειών, εργάζεται ή εργάζονταν για μεγάλο διάστημα σε εβδομαδιαίο ακανόνιστο εναλλασσόμενο ωράριο, συμπεριλαμβανομένης και της Σαββατιάτικης και Κυριακάτικης εργασίας, χωρίς στην τελευταία περίπτωση να χορηγείται άλλη μέρα αναπαύσεως μέσα στην εβδομάδα. Είναι φανερό πως τα αφεντικά με αυτό τον τρόπο παρανόμως εξοικονομούν χρήματα σε βάρος των υπαλλήλων τους, εμπίπτοντας στην αρχή του αδικαιολόγητου πλουτισμού (Άρθρο 904 του Α.Κ.), η οποία συνίσταται στην ωφέλεια που απεκόμισε ο εργοδότης εκ της μη απασχολήσεως άλλου εργαζόμενου κατά την ημέρα αυτή (Α.Π. 1164/95, Α.Π. 353/95, Α.Π.1017/95, Εφ.Αθηνών 5801/96, Εφ.Πειραιά 132/96, Α.Π.804/2003). Επιπλέον, κοινή πρακτική των αφεντικών η σκόπιμη μείωση των ωρών εργασίας - σε περιόδους χαμηλού ανταγωνισμού - κατά το δοκούν και η αυθαίρετη και συνεχής αλλαγή των ωραρίων εργασίας.

Να σταματήσει η τρομοκρατία και να αποσυρθούν οι μηνύσεις απέναντι στους συναδέλφους μας. Είναι χαρακτηριστικό πως όλες οι προσπάθειες επαφής μας εδώ και μήνες με τα αφεντικά έπεσαν στο κενό χάριν της προκλητικής αλαζονείας και αδιαφορίας που επιδεικνύουν. Η πραγματικότητα είναι πως προσδοκούν στην εκτόνωση της πίεσης που δέχονται και στην αποφυγή πληρωμής των δεδουλευμένων μας λόγω της λήξης της σύμβασης μας στο τέλος του έτους, κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί. Επιπλέον στο παρελθόν εξαιτίας των παραπάνω νόμιμων διεκδικήσεων μας (μέσω Συλλόγων, Σωματείων κλπ) όσον αφορά στο επίδομα Η/Υ αλλά και των αποζημιώσεων που μας οφείλουν για την πλήρη καταστρατήγηση της πενθήμερης εργασίας, κάποιοι συνάδελφοι μας βρέθηκαν αντιμέτωποι με το τιμωρητικό και εκδικητικό πρόσωπο της εργοδοσίας. Φραστικές απειλές από προϊστάμενο, δυσμενείς μεταβολές στο είδος της εργασίας, μετάθεση σε άλλα γραφεία και φυσικά εκβιασμοί υπό την απειλή της μη ανανέωσης της σύμβασης. Στην εταιρεία MANCO μάλιστα η παράνομη και προκλητική συμπεριφορά του αφεντικού έφτασε μέχρι του σημείου να υποβάλλει μήνυση σε εργαζομένους του μόνο και μόνο επειδή προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας επειδή δεν τους είχαν καταβληθεί δεδουλευμένα προηγούμενων μηνών. Είναι φανερό πως τέτοιου είδους εξωφρενικές ενέργειες δεν έχουν σα στόχο συγκεκριμένα και μόνο άτομα, αλλά εφαρμόζονται για τον παραδειγματισμό για τον εκφοβισμό όλων.

Για τους λόγους αυτούς και προκειμένου να σπάσουμε το επιβαλλόμενο κλίμα σιωπής μεταξύ των συναδέλφων μας, καλούμε καταχωρητές και από άλλες εταιρείες και εργαζόμενους που δουλεύουν σε παρόμοιες συνθήκες, να συσπειρωθούν ώστε να διεκδικήσουμε συλλογικά την άμεση εκπλήρωση των νόμιμων και δίκαιων αιτημάτων μας και να αντισταθούμε σε αυτούς που προκλητικά μας εμπαίζουν.


Ενάντια στην εκμετάλλευση και καταπίεση στους χώρους εργασίας,
να σπάσουμε το τείχος της σιωπής και της υποταγής.

Καιρός να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας…



Πρωτοβουλία Εργαζομένων στην εταιρεία MANCΟ (ergazomenoimanco@gmail.com)
Υπάλληλοι γραφείου (Data-Entry) που εργάζονται στα κτηματογραφικά γραφεία Αττικής


Για επικοινωνία:
dataentrybackoffice@gmail.com

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Πρωτοβουλίες κατοίκων σε γειτονιές της Θεσσαλονίκης

Τρεις τουλάχιστον πρωτοβουλίες κατοίκων προσπαθούν να "κοινωνικοποιήσουν" το ζήτημα της κοινωνικής εξέγερσης σε γειτονιές της Θεσσαλονίκης και να συνεχίσουν τον αγώνα.
Η μία πρωτοβουλία λαμβάνει χώρα στις Συκιές όπου συγκαλείται Αγωνιστική Λαϊκή Συνέλευση, αντίστοιχη Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση συγκαλείται στην Άνω Πόλη και μια πρωτοβουλία-κατάληψη τρέχει στην Σταυρούπολη. Παρακάτω ακολουθεί ένα κειμενάκι από την Πρωτοβουλία Κατοίκων Άνω Πόλης.



Τώρα έχουμε την ευκαιρία
να διεκδικήσουμε τη ζωή μας!

Το περασμένο Σάββατο, 6 του Δεκέμβρη, έπεσε νεκρός από σφαίρα ειδικού φρουρού της αστυνομίας ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος. Αυτή η κρατική δολοφονία πυροδότησε μια κοινωνική έκρηξη τέτοιας έντασης που είχε αρκετά χρόνια να συμβεί στη χώρα. Η συσσωρευμένη οργή, νέων κυρίως ανθρώπων, τους οδήγησε στο δρόμο να διαδηλώνουν δυναμικά αλλά και πολύμορφα. Δίπλα στους μαθητές, τους φοιτητές και τους υπόλοιπους νέους, το κοινωνικό ξέσπασμα έφερε και εργαζομένους, αγανακτισμένους από χρόνια συνεχούς υποτίμησης, καθώς και μετανάστες οι οποίοι βρήκαν την πρώτη ευκαιρία να σηκώσουν το κεφάλι τους μετά από μια εικοσαετία βουβής υπομονής της εκμετάλλευσης. Μετά από δεκαπέντε ημέρες και με φόντο δεκάδες προσαγωγές ή συλλήψεις σε όλη τη χώρα, κινητοποιήσεις σε επίπεδο συνοικίας-γειτονίας εξελίσσονται κυρίως στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις. Άνθρωποι προσπαθούν να συναντηθούν, να συζητήσουν και να δράσουν∙ επιχειρούν να συνδέσουν την εμπειρία της καθημερινής εκμετάλλευσης και αλλοτρίωσής τους με ό,τι διαδραματίστηκε τις προηγούμενες ημέρες (και συνεχίζει να διαδραματίζεται) στα κέντρα των πόλεων.
Μ’ αυτή τη λογική, καλέστηκε Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση στην Άνω Πόλη από ανθρώπους που τυχαίνει να ζούνε στην ευρύτερη περιοχή και συμμετείχαν στις διαδηλώσεις. Η πρώτη Λαϊκή Συνέλευση έγινε την Τετάρτη στη δημοτική βιβλιοθήκη στην πλατεία Κουλέ Καφέ και συγκέντρωσε αρκετό κόσμο. Το ίδιο έγινε και στη 2η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση που έγινε στην πλατεία Κουλέ Καφέ την Παρασκευή. Ήταν μέρος μιας προσπάθειας να καταλάβουμε το ξέσπασμα που συνέβη τις τελευταίες ημέρες, να συζητήσουμε γι’ αυτό και να δράσουμε για την εξέλιξή του στις γειτονιές της πόλης και για τη στήριξη των συλληφθέντων ή διωκόμενων.

Η 3η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων της Άνω Πόλης (και όχι μόνο), θα γίνει στην πλατεία Κουλέ Καφέ, την Κυριακή 21 Δεκέμβρη,
στις 4 το μεσημέρι.
Ας είμαστε όλοι και όλες εκεί.


Άμεση απελευθέρωση των διωκόμενων διαδηλωτών των τελευταίων ημερών.


Πρωτοβουλία Κατοίκων της Άνω Πόλης

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Μια πρώτη ανάλυση της εξέγερσης

Από την εξέγερση στο κίνημα;


Μια σταγόνα φτάνει για να ξεχειλίσει το ποτήρι

Η πρώτη φάση του αγώνα του Δεκέμβρη του 2008 ολοκληρώθηκε. Όλοι καταλαβαίνουν ότι ο θάνατος του Αλέξη ήταν απλά η αφορμή για να βγει στην φόρα μια συσσωρευμένη οργή για ένα πλήθος ζητημάτων όπως:

Η αστυνομική βαρβαρότητα που κορυφώθηκε τα τελευταία έτη, και με την ανοχή/άνοδο των συντηρητικών αντανακλαστικών στην κοινωνία από το ’90 (λόγω πλήθους ηττών), και με την προώθηση του δόγματος και του κράτους ασφάλειας. Αστυνομική βαρβαρότητα και κρατική καταστολή που την βίωσε κάθε κομμάτι που αγωνίστηκε τα τελευταία χρόνια. Ποιός ξεχνάει τους εισαγγελείς στα σχολεία από το ’98, το ξυλοφόρτωμα στο φοιτητικό κίνημα (περίπτωση 8η Μάρτη, πράσινα σταράκια κ.α.), τον καθημερινό εξευτελισμό των μεταναστών (θυμηθείτε απλά –σαν την κορυφή του παγόβουνου- το σοκαριστικό video από το Α.Τ. Ομόνοιας που ανάγκαζαν τον ένα μετανάστη να χτυπά τον άλλο), την απαξίωση που δέχτηκε η έξι εβδομάδων απεργία των δασκάλων, το χτύπημα στους λιμενεργάτες, την ποινικοποίηση της αντι-κουλτούρας, της ριζοσπαστικής νεολαίας κ.α. Στρατό κατοχής θύμιζαν τα ΜΑΤ στα Εξάρχεια (και όχι μόνο).

H επισφάλεια. Ανεργία, κακοπληρωμένες δουλειές χωρίς δικαιώματα, ανασφάλιστη εργασία, stage και προσωρινές συμβάσεις ακόμα και στο πάλαι ποτέ «καλό δημόσιο» και άλλα πολλά που όλοι πια γνωρίζουμε.

Την προκλητική διακυβέρνηση εις βάρος του (παλιού και νέου) προλεταριάτου: δεν μιλάμε για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά, για τον πλουτισμό και το βόλεμα των «γαλάζιων» παιδιών, αλλά για γεγονότα όπως η μεταφορά χρημάτων στις τράπεζες για να αντιμετωπιστεί η «κρίση» («κοινωνικοποίηση των ζημιών»), ο νόμος Πετραλιά, ο νόμος πλαίσιο, οι συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις, οι συνδικαλιστικές διώξεις με την πλάτη της «Δικαιοσύνης», η εντατικοποίηση των μαθητών από το νόμο Αρσένη και μετά κ.α.

Όλα αυτά, και μια συσσωρευμένη πίεση σε όσους ακόμα πιστεύουν ότι μπορούν και πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα, πυροδότησαν αυτό που ζούμε. Την πρώτη κοινωνική εξέγερση στον πλανήτη μετά την πρόσφατη "οικονομική" κρίση.


Δεν είμαστε Γαλλία, ή η εμφάνιση του
πλήθους του νεανικού προλεταριάτου

Πολλοί, ειδικά στο εξωτερικό, παρομοιάζουν την εξέγερση της τελευταίας εβδομάδας με την εξέγερση στα γαλλικά προάστια. Παρολαυτά, πολλά πράγματα διαφέρουν, και αυτό φαίνεται και από το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Συγκεκριμένα:

Το Σάββατο το βράδυ, την πρώτη άμεση ενημέρωση και απάντηση στο γεγονός της δολοφονίας την δίνει ένα δίκτυο ανθρώπων που σχετίζεται με τους πολιτικούς χώρους: αντιεξουσιαστές και αριστερά. Αυτή η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας, να έχει σφιχτούς πολιτικούς-ιδεολογικούς χώρους, μια ιδιαιτερότητα που πολλές φορές μπλοκάρει παρά εξυπηρετεί τις κινηματικές-κοινωνικές διεργασίες (με τους εισοδισμούς, τους πολιτικούς ανταγωνισμούς, τους σεχταρισμούς κτλ.) ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΥΠΕΡ. Ο πολιτικοποιημένος κόσμος ήταν που κατέβηκε την Κυριακή, και ΕΝΩΜΕΝΟΣ έδωσε μια πρώτη, πολύ δυναμική απάντηση, δημιουργώντας το κλίμα του ξεσηκωμού.

Και την Δευτέρα, 8/12, αυτή την ιστορική πια μέρα, γίνεται η εξέγερση. Πέρα από τους πολιτικοποιημένους εισβάλλουν στο προσκήνιο οι οργισμένοι μαθητές, που ο δυναμισμός τους ξεπερνά κατά πολύ κάθε αναρχικό και αριστερό χώρο. Εισβάλλουν ακόμα στο ιστορικό προσκήνιο οι μετανάστες, κυρίως 2ης γενιάς, που εκφράζουν χρόνια συσσωρευμένης καταπίεσης[1]. Εισβάλλουν ακόμα οι νέοι επισφαλείς, νέοι άνθρωποι που η πρώτη τους δειλή εμφάνιση έγινε με τις απεργίες για το Ασφαλιστικό, αλλά τώρα κατέβηκαν με μεγαλύτερη οργή. Κακά τα ψέμματα: το νεανικό προλεταριάτο ήταν αυτό που κατέβηκε και αποφάσισε ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ.
Ακόμα και αν κάποιος δεν έσπαγε ή δεν ήθελε να είναι σπάστης, καταλάβαινε και ανεχόταν πλήρως την οργή: έπρεπε να γίνουν όλα λαμπόγυαλο, όχι μόνο για να «πάρουν το μήνυμα», όχι μόνο για να «πέσει η Κυβέρνηση», αλλά για να δηλωθεί ότι υπάρχει ένα ιστορικό όριο του τι μπορεί να γίνεται και να μη γίνεται σε αυτόν τον τόπο. ΩΣ ΕΔΩ.

Με αυτήν την έννοια, η εξέγερση ήταν προϊόν όχι μεταναστών-αποκλεισμένων στα γκέτο, αλλά των διάχυτων αποκλεισμένων και χτυπημένων από τον νεοφιλελευθερισμό, του πλήθους του νεανικού προλεταριάτου.



Η «μεγάλη δεκαετία» του ’90 τελείωσε, τα «πέτρινα χρόνια έσπασαν»,
τίποτα δεν θα είναι το ίδιο πια


Ο τελευταίος κύκλος μεγάλων αγώνων, κατά τη γνώμη μου, τελείωσε την περίοδο ’91-’93. Αυτός ο κύκλος αγώνων έφερνε από πίσω του όλη την κληρονομιά των αγώνων από τη μεταπολίτευση και μετά, από τις δεκαετίες του ’70-’80. Έκλεισε με την εμφάνιση, όχι μόνο δυνατών εργατικών αγώνων, αλλά και ενός εκπληκτικού μαθητικού κινήματος το ’90-’91 που οι ρίζες του φτάνουν ως τώρα.
Και ξεκίνησε αυτή η δύσκολη πορεία των «πέτρινων χρόνων», με λίγους μεγάλους αγώνες. Ξεκίνησε αυτή η πορεία σφοδρής νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης, ξεκίνησε η άνοδος της ηττοπάθειας αλλά και της ατομικής λύσης, του ατομικού life-style, ξεκίνησε μια άνευ προηγούμενου από-συλλογικοποίηση και συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Σε όλα αυτά τα χρόνια πολλές σημαντικές μάχες δόθηκαν (π.χ. Ιονική, ΑΣΕΠ ’98, ασφαλιστικό Γιαννίτση κ.α.), πολλά πολιτικά γεγονότα έλαβαν χώρα (Θεσσαλονίκη 2003), δεν θέλω να τα απαξιώσω, αλλά δεν άλλαξαν το «κοινωνικό αεράκι»…
Μόνο τα τελευταία 2 χρόνια κάτι άρχισε να κινείται: με την επιθετική απεργία των 6 εβδομάδων των δασκάλων, με το μεγάλο φοιτητικό κίνημα, με τις απεργίες για το Ασφαλιστικό. Αλλά και με την άνοδο της συζήτησης για την επισφάλεια, με την συνεχή ανάδειξη των προβλημάτων των μεταναστών, με την κριτική στον γραφειοκρατικό και παραδοσιακό τρόπο οργάνωσης και δράσης και την αναζήτηση νέων τρόπων έκφρασης π.χ. φόρουμ εργαζομένων, σωματεία βάσης, blogs πολιτικού προβληματισμού κ.α.. Και πάλι: τίποτα δεν προδίκαζε αυτό που θα γινόταν…
Γιατί η εβδομάδα που πέρασε άλλαξε αμετάκλητα τα πράγματα. Όχι, δεν κατέβηκε η εργατική τάξη του ιδιωτικού ή δημόσιου τομέα στις «κρίσιμες, παραγωγικές ηλικίες», όχι, δεν κατέβηκε ο «λαός», ΑΛΛΑ ΤΟ ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΘΕΣΗ, ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΝΑ ΔΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.


Το αστικό κομματικό σύστημα σε κλονισμό

Ψάχνουν λοιπόν να δούνε τι φταίει, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, «αναλυτές». Μέχρι και οι ίδιοι αναγνωρίζουν έμμεσα ότι η νέα ταξικότητα που δημιουργήθηκε βήμα-βήμα τα τελευταία 20 χρόνια, οι νέες ανισότητες, οι νέοι αποκλεισμοί, εξεγέρθηκαν. Ψάχνουν να διαχειριστούν μια κατάσταση αλλά δεν μπορούν. Δηλώσεις νομιμοφροσύνης ζητάνε στην Βουλή, αποκήρυξη της βίας. Και όλοι συμμετέχουν στο παιχνίδι, όλα τα κόμματα[2]. Αλλά γνωρίζουν καλά ότι το πρόβλημα είναι πιο βαθύ. Το γνωρίζουν πολύ καλά. Και το χειρότερο για αυτούς είναι ότι δεν έχουν κανένα New Deal στο συρτάρι τους. Ποιος «πράσινος καπιταλισμός», ποιος «νεοκενσϋανισμός», ποια «προοδευτική σοσιαλιστική διακυβέρνηση», ποιο «λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο»: πολλά περισσότερα μπήκαν αυτές τις μέρες επί τάπητος και το ξέρουν. Πολλά περισσότερα ζητήθηκαν, πολλά περισσότερα από τα κυβερνητικά προγράμματα που υπόσχονται, που κάθονται και γράφουν σε κλειστά think tanks…Σκεφτείτε, τι σημαίνει π.χ. να αφοπλιστεί η αστυνομία, να διαλυθούν τα ΜΑΤ, που ζητάει ο αγωνιζόμενος κόσμος; Και αν γίνει αυτό, ποιος εγγυάται πια την (αστική) τάξη; Και ο κόσμος ενδιαφέρεται πια για την (αστική) τάξη;


Βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο

Για πρώτη φορά το άγχος της σύγκρουσης βγήκε από την μέση. Μια ζωή έμπαινε το ζήτημα «βίαιη σύγκρουση ή όχι», μια ζωή περιμέναμε την κορύφωση και όλοι τσακώνονταν για το πώς θα ήταν αυτή: ειρηνική ή συγκρουσιακή;
Τώρα ήρθαν τα πράγματα «τούμπα». Ξεκινήσαμε ουσιαστικά με ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ και τώρα πια δεν έχουμε το άγχος της βίας. Το μήνυμα για τις δυνάμεις μας το πήραν. Τώρα ξεκινάει η δεύτερη φάση του αγώνα: να λάβει αυτός ευρύτερα κοινωνικά χαρακτηριστικά (δες π.χ. τις καταλήψεις σε δημόσιους χώρους και τις ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις όπως στο Μπραχάμι), να ανοίξει το ζήτημα πέρα από το νεανικό προλεταριάτο, να θέσει και άλλα περιεχόμενα. Κρίσιμο θα είναι αν θα στηριχτεί ο αγώνας σε κοινωνικά υποκείμενα με «υλική σύνδεση» (χωρική, συμφερόντων, κουλτούρας) όπως οι μαθητές και οι φοιτητές. Πολύ κρίσιμο, γιατί μόνο με «σφριγηλά κοινωνικά υποκείμενα» μπορεί να συνδεθεί ο νέος, διάχυτος-επισφαλής εργάτης, καθώς και οι μετανάστες χωρίς φωνή. Και μόνο με κοινωνικά υποκείμενα στον δρόμο μπορεί να κάνει το βήμα και ο «μεσήλικας προλετάριος», ανοίγοντας και τα δικά του ζητήματα (και όχι μόνο βλέποντας πορείες από τους πολιτικοποιημένους). Φαίνεται πάντως ότι υπάρχει πολύ κεκτημένη ταχύτητα και ο αγώνας θα κρατήσει ως τα Χριστούγεννα. Μετά όλα είναι ανοιχτά.
Όπως και να έχει, αυτή η εξέγερση είναι πολύ πιθανόν να λειτουργήσει όπως η ιταλική Piazza Statuto ή ο δικός μας Νοέμβρης του ’73: να δώσει δηλαδή κοινωνική αυτό-πεποίθηση, να αντανακλαστεί σε άλλους, νέους αγώνες από εδώ και πέρα. Μπορούμε λοιπόν να το βροντοφωνάξουμε:
Σύντροφοι, είμαστε σε καλύτερη θέση πια!

mr_sun_light, 13 Δεκέμβρη 2008, Θεσσαλονίκη


[1] Σημαντικό ρόλο στο ότι οι μετανάστες 2ης γενιάς μπήκαν στο παιχνίδι ήταν: α) το ότι ο χωρικός αποκλεισμός δεν είναι τόσο έντονος στην Ελλάδα όσο σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις και β) υπάρχει πραγματική επαφή, συνέρευση και προώθηση της ζύμωσης και της αλληλεγγύης μεταξύ των ντόπιων και μεταναστών μαθητών στα σχολεία. Αυτό οφείλεται και στην αδυναμία του Κράτους να προωθήσει μια διαχωριστική εκπαίδευση, αλλά και στην υπέρογκη προσπάθεια ριζοσπαστών εκπαιδευτικών τα τελευταία 15 χρόνια να αίρονται οι αποκλεισμοί και «η Μπρουνίλντα να κάθεται δίπλα στην Δήμητρα». Από αυτούς τους μετανάστες 2ης γενιάς έχουμε κάθε λόγο να περιμένουμε ακόμα περισσότερα. Άλλωστε ιστορικά ήταν πάντα η 2η γενιά μεταναστών που ξεσηκωνόταν σε όλες τις χώρες, και όχι η 1η γενιά, η οποία πάλευε να σταθεί στα πόδια της και να επιβιώσει.


[2] Για τα παραδοσιακά συνδικάτα, ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλήθεια, τι να πούμε; Με τον όλο χειρισμό της απεργίας της 10ης Δεκέμβρη φάνηκε το πόσο ανίκανοι είναι πια να εκμεταλλευτούν μια τέτοια κατάσταση αναβρασμού προς όφελος τους, να την διαμεσολαβήσουν και να την χρησιμοποιήσουν για να βελτιώσουν τη θέση τους ως κάστα γραφειοκρατών συνδικαλιστών. Δεν είναι μόνο ότι και οι ίδιοι, με την χρόνια υποταγή τους, δεν έχουν πια εμπειρίες αγώνα και διαμεσολάβησης των αγώνων, αλλά και το ότι δεν έχουν καμία μα καμία επαφή με το οργισμένο νεανικό προλεταριάτο.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Η πρώτη εξέγερση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα είναι γεγονός


Τι να πεις; Δεν υπάρχουν λόγια. Η ζωή είναι στους δρόμους αυτές τις μέρες. Για όσους έχουν ακόμα αντοχή να διαβάσουν ή να γράψουν, παρέμπουμε στην εξής συζήτηση
http://www.socialforum-media.gr/forum/viewtopic.php?p=26081#26081

Τίποτα δεν είναι το ίδιο πια...

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

MANCO και κτηματολογικά γραφεία

Σε συνέχεια της προηγούμενης δημοσίευσης για τη σύνδεση του αγώνα στην MANCO και στα κτηματολογικά γραφεία της Αττικής, δημοσιεύουμε την παρακάτω ανακοίνωση από αγωνιζόμενους στην κτηματογράφηση. Προσέξτε πόσο κοινά είναι τα προβλήματα τόσο στην MANCO όσο και στα κτηματολογικά γραφεία.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ
ΚΑΤΙ ΣΑΠΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΔΑΝΙΜΑΡΚΙΑΣ

Συνάδελφοι/σσες, φίλοι/ες,

θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για κάποιες εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στα γραφεία Κτηματογράφησης της Αθήνας που μας αφορούν όλους, αλλά δεν βγαίνουν προς τα έξω.
Απασχολούμαστε στην Κοινοπραξία με την επωνυμία «ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΑΕΜΕ ΔΗΜ. ΚΩΤΟΥΖΑΣ & ΣΥΝ/ΤΕΣ Ε.Ε και ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ ΜΕΛΕΤΗΤΙΚΗ Α.Ε.» η οποία έχει αναλάβει με ανάθεση έργου από την ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε. την κτηματογράφηση του δήμου της Αθήνας και άλλων 10 δήμων του νομού Αττικής. Η σύμβαση εργασίας μας είναι ορισμένου χρόνου (μέχρι τέλος του τρέχοντος έτους) και έχουμε προσληφθεί με την ιδιότητα των υπαλλήλου γραφείου. Η απασχόληση μας έχει ως αντικείμενο την ηλεκτρονική καταχώρηση μέσω της χρήσης Η/Υ και για το λόγο αυτό, ονομαζόμαστε στο παρών, ως καταχωρητές Data-Entry/BackOffice.

Να σημειώσουμε πως η από 4/4/2008 Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας των Εργαζομένων στις Μελετητικές, Κατασκευαστικές και Εργοληπτικές Επιχειρήσεις όλης της χώρας στην οποία και υπαγόμαστε, κηρύχθηκε γενικά υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους και όλους τους εργοδότες με βάση την υπ΄ αριθμ. 47826/2312/1-7-2008 απόφαση της Υπουργού Απασχόλησης, Φ.Ε.Κ. 1375/Β/15-7-2008.

Με δεδομένο τα παραπάνω, θα θέλαμε να θίξουμε σε συντομία μερικά κύρια ζητήματα που απασχολούν όλους τους υπαλλήλους γραφείου - καταχωρητές Data-Entry και BackOffice και όχι μόνο:

α) μη καταβολή Επιδόματος Η/Υ: Η συλλογική σύμβαση στην οποία ανήκουμε δικαιώνει όλους τους υπαλλήλους γραφείου που το αντικείμενο εργασίας τους προϋποθέτει τη χρήση Η/Υ για το επίδομα ηλεκτρονικού υπολογιστή (με ποσοστό 15%), το οποίο και πρέπει να καταβάλλεται υποχρεωτικά από τον εργοδότη (άρθρο Ε.Α.4 της κωδικοποίησης της κλαδικής σύμβασης). Ιδιαίτερα στην περίπτωση μας, από την αρχή της βάρδιας έως την λήξη της εργαζόμαστε με άκρως ακατάλληλα καθίσματα μπροστά από οθόνες οπτικής απεικόνισης. Η απασχόλησή μας αφορά την αδιάκοπη διασταύρωση, καταχώρηση και επεξεργασία λεπτομερέστατων προσωπικών δεδομένων πολιτών και νομικών προσώπων τα οποία περιλαμβάνουν τα φυσικά τους στοιχεία, αυτά της ακίνητης περιουσίας τους, καθώς και των τραπεζικών τους αποδείξεων πληρωμής. Συνεπώς το αντικείμενο εργασίας μας, δεν έχει τον Η/Υ απλά ως βοήθημα, αλλά ως το μοναδικό εργαλείο διεκπεραίωσης της, καθώς η δουλειά μας είναι ουσιαστικά η ψηφιακή μηχανογράφηση, το σημαντικότερο και ουσιαστικότερο δηλαδή στάδιο στη διαδικασία του έργου της κτηματογράφησης και βάση για όλα τα επόμενα.

β) Υποχρεωτική μετατροπή από 5ήμερη πρωινή εργασία σε 6ήμερη με εναλλασσόμενο ωράριο με βάρδιες: Από τις αρχές Σεπτέμβρη με απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ, τα κτηματολογικά γραφεία διεύρυναν τα ωράρια λειτουργίας τους μέχρι τις 8 το βράδυ (9 για το προσωπικό), ενώ λειτουργούν πλέον και τα Σάββατα. Για να γίνει εφικτή η διεύρυνση, το προσωπικό, υποχρεώθηκε στη δημιουργία εναλλασσόμενων βαρδιών ανά εβδομάδα. Τη μια εβδομάδα η μία βάρδια προσέρχεται στην εργασία της τις πρωινές ώρες απασχολούμενη 8 ώρες επί 5 ημέρες, όπως δηλαδή συνήθιζε, ενώ η δεύτερη προσέρχεται μεσημέρι. Η δεύτερη βάρδια δουλεύει συνολικά 32 ώρες τις καθημερινές και τις υπόλοιπες 8 το Σάββατο. Αυτό για το προσωπικό μεταφράζεται σε εβδομαδιαίο ακανόνιστο εναλλασσόμενο ωράριο, το οποίο περιλαμβάνει 2 εβδομάδες πενθήμερης πρωινής και 2 εβδομάδες εξαήμερης απογευματινής (πρωινής μόνο το Σάββατο) εργασίας ανά μήνα, χωρίς στην τελευταία περίπτωση να χορηγείται άλλη μέρα αναπαύσεως μέσα στην εβδομάδα όπως θα όφειλε. Από πλευράς εργοδοσίας δεν υπάρχει καμία απολύτως κίνηση για προσαύξηση μισθού που να αφορά τη σαββατιάτικη εργασία, ενώ με τον τρόπο αυτό διαφεύγει και την πληρωμή υπερεργασίας και υπερωρίας οι οποίες, θα επιβάρυναν οικονομικά την εργοδότρια κοινοπραξία, και θα δημιουργούσαν τον κίνδυνο μη προσέλευσης προσωπικού καθότι θα αδυνατούσε τυπικά να υποχρεώσει για κάτι τέτοιο. Επιπλέον, η συντριπτική πλειονότητα, των εργαζομένων που είχε προσληφθεί νωρίτερα από αυτή την ημερομηνία, είχε ενημερωθεί και διαμορφώσει το καθημερινό πρόγραμμά της για πενθήμερη πρωινή εργασία και όχι, για την πολύ δυσμενέστερη, εναλλασσόμενη ελαστική (τύπου 13.00-21.00), που συμπεριλαμβάνει και Σάββατα. Αξίζει να σημειωθεί πως πολλοί εργαζόμενοι στον τομέα μας είναι φοιτητές, παρακολουθούν μαθήματα ξένης γλώσσας, ενώ άλλοι διαθέτουν οικογένειες, παιδιά ή δεύτερη απογευματινή εργασία. Η απροσδόκητη αυτή βλαπτική μεταβολή (η συλλογική μας σύμβαση κατοχυρώνει την πενθήμερη εργασία με το άρθρο 1.11) επηρεάζει αρνητικά τη καθημερινότητα όλων και οδηγεί είτε σε καταναγκαστική παραίτηση, εξαιτίας αδυναμίας ανταπόκρισης στο ωράριο, ή ως επί το πλείστον στον αναγκαστικό συμβιβασμό λόγω βιοποριστικής ανάγκης. Είναι φανερό πως η εργοδοσία με αυτό τον τρόπο παρανόμως εξοικονομεί χρήματα σε βάρος των υπαλλήλων της, εμπίπτοντας στην αρχή του αδικαιολόγητου πλουτισμού (Άρθρο 904 του Α.Κ.), η οποία συνίσταται στην ωφέλεια που απεκόμισε ο εργοδότης εκ της μη απασχολήσεως άλλου εργαζόμενου κατά την ημέρα αυτή (Α.Π. 1164/95, Α.Π. 353/95, Α.Π.1017/95, Εφ.Αθηνών 5801/96, Εφ.Πειραιά 132/96, Α.Π.804/2003).

γ) Εργασία και τις Κυριακές: Με αιτιολογία την λήξη της προθεσμίας υποβολής δηλώσεων, το ΥΠΕΧΩΔΕ και η ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε. προχώρησαν στη λειτουργία των κτηματολογικών γραφείων 7 μέρες την εβδομάδα για τις δύο τελευταίες εβδομάδες του μήνα Οκτωβρίου. Η απόφαση αυτή ελήφθη αλαζονικά χωρίς να ληφθεί στο παραμικρό υπόψη το ζήτημα των εργαζομένων, για τους οποίους δεν έγινε καμία απολύτως μέριμνα ώστε να διασφαλιστούν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Είναι χαρακτηριστικό πως μετά και την παρέλαση της πρώτης Κυριακής που τα γραφεία μείνανε ανοιχτά, δεν έχει γίνει ουδεμία γνωστοποίηση στους υπαλλήλους για την αποζημίωση τους. Οι δε απαντήσεις όλο αυτό το διάστημα από τους ανωτέρους ήταν νεφελώδεις και συγκεχυμένες. Αξίζει να τονιστεί πως παρανόμως δεν έχει ανακοινωθεί η χορήγηση ρεπό εντός της αμέσως επόμενης εβδομάδας όπως είναι υποχρεωτικό, πράγμα που σημαίνει πως πολλοί υπάλληλοι θα εξαναγκαστούν να δουλέψουν 12 μέρες συνεχόμενες, σε συνθήκες πλήρους φόρτου, χωρίς καμία ενδιάμεση ημέρα ανάπαυσης και χωρίς καμία διασφάλιση των δεδουλευμένων τους. Να σημειώσουμε πως με βάση τις διατάξεις ΒΔ 748/1966, ΝΔ 3755/1957 (άρθρο 2), ΒΔ 750/1971, ΑΝ 380/1968, Ν 74/1975 (άρθρο 7), Ν 2639/1998 (άρθρο 15), Ν 1892/1990 (άρθρα 40 και 42), ΠΔ 88/1999, Ν 435/1976 (άρθρα 2 και 3), Ν 1157/1981 (ΠΝΠ 29.12.1980) και τις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις 8900/1946 και 25825/1951 των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας που ορίζουν το καθεστώς απασχόλησης της Κυριακής προκύπτει ότι: Όταν ένας εργαζόμενος απασχοληθεί κατά την ημέρα της Κυριακής, περισσότερες από 5 ώρες, δικαιούται αναπληρωματική εβδομαδιαία ανάπαυση διάρκειας 24 ωρών (ρεπό), σε άλλη εργάσιμη ημέρα, της αμέσως επόμενης εβδομάδας. Στις επιχειρήσεις που κανονικά αργούν τις Κυριακές και λειτουργούν εκτάκτως κατά αυτήν την ημέρα, οι υπάλληλοι δικαιούνται τόσο την προσαύξηση του 75% επί του 1/25 του νόμιμου μισθού τους, όσο και το 1/25 του καταβαλλόμενου μισθού τους

δ) Καταβολή Υπερωριών: Ζητάμε την άμεση πληρωμή όλων των χρωστούμενων υπερωριών που αρκετοί συνάδελφοί μας δεν έχουν ακόμα λάβει για την εργασία που προσέφεραν. Να ενισχυθεί το λογιστήριο και να υπάρξει διαφάνεια στην πληρωμή των υπερωριών με τη χορήγηση σε όποιον το ζητήσει, αναλυτικού παρουσιολόγιου για τον κάθε μήνα, ώστε να μπορούν να διασταυρωθούν τα δεδουλευμένα του.

Εξαιτίας των παραπάνω νόμιμων διεκδικήσεων μας (μέσω Συλλόγων, Σωματείων κλπ) όσον αφορά στο επίδομα Η/Υ αλλά και των αποζημιώσεων που οφείλει η κοινοπραξία για την πλήρη καταστρατήγηση της πενθήμερης εργασίας των υπαλλήλων, το προηγούμενο διάστημα κάποιοι συνάδελφοι μας βρέθηκαν αντιμέτωποι με το τιμωρητικό και εκδικητικό πρόσωπο της εργοδοσίας. Με μια κίνηση επίδειξης δύναμης, υπάλληλοι οι οποίοι αρνήθηκαν να συμμορφωθούν στο νέο ωράριο (παρότι υπήρχε η συναίνεση των συναδέλφων και δεν παρακωλυόταν σε καμία περίπτωση η διεκπεραίωση του έργου), δεχτήκανε αρχικά, φραστικές απειλές από προϊστάμενο και στη συνέχεια δυσμενείς μεταβολές στο είδος της εργασίας τους (από χειριστές υπολογιστών σε διανομείς εντύπων ή αριθμών σειράς προτεραιότητας στο κοινό), ακόμα και μετάθεση σε άλλο γραφείο των Αθηνών με τις προαναφερθέντες δυσμενέστερες συνθήκες εργασίας. Επιπλέον πιο πρόσφατα συνάδελφοι δέχτηκαν πιέσεις και απειλές επειδή ακριβώς τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους στις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας και να απαιτήσουν τα νόμιμα και αυτονόητα δικαιώματα τους. Είναι φανερό πως τέτοιες ενέργειες δεν έχουν σαν στόχο συγκεκριμένα άτομα, αλλά εφαρμόζονται για την τον παραδειγματισμό για τον εκφοβισμό όλων.

Για τους λόγους αυτούς,

Α Π Α Ι Τ Ο Υ Μ Ε :

· Την άμεση, πλήρη, και με αναδρομική ισχύ από την ημέρα πρόσληψης, καταβολή του νόμιμου επιδόματος Η/Υ (15%) που δικαιούνται όλοι οι υπάλληλοι που εμπίπτουν στα πλαίσια των προϋποθέσεών αυτού.

· Την πληρωμή της σαββατιάτικης εργασίας ως νόμιμης αποζημίωσης για το σπάσιμο του πενθημέρου και κατάργησης της ημέρας αναπαύσεως των υπαλλήλων.

· Την πλήρη αποζημίωση των υπαλλήλων που απασχολήθηκαν παράνομα χωρίς εγγυήσεις κατά την ημέρα υποχρεωτικής αργίας της Κυριακής.

· Την άμεση παύση της τρομοκράτησης και ηθική εξόντωσης των υπαλλήλων που αντιστάθηκαν στις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας. Η τελευταία να σεβαστεί επιτέλους την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και να μην συνεχίσει άλλο την αλαζονική και ανάλγητη στάση της.


Καλούμε όλους τους συναδέλφους υπάλληλους γραφείου, τοπογράφους/μηχανικούς και νομικούς που εργάζονται στην κοινοπραξία να συσπειρωθούν ώστε να διεκδικήσουμε συλλογικά την άμεση εκπλήρωση των νόμιμων και δίκαιων αιτημάτων μας και να αντισταθούμε σε αυτούς που προκλητικά μας εμπαίζουν. Ζητάμε επίσης την κατανόηση και αλληλεγγύη των πολιτών, καθώς τα εργασιακά μας ζητήματα εντάσσονται μέσα στην ευρύτερη επίθεση που δέχονται τα κεκτημένα όλων μας μέσα στο γενικότερο δυσμενές κλίμα της εποχής..


Υπάλληλοι γραφείου (Data-Entry / BackOffice)
που εργάζονται στα κτηματογραφικά γραφεία Αττικής

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Συνεχίζεται και ανοίγει ο αγώνας στην MANCO

Ο αγώνας στην MANCO συνεχίζεται με μια σειρά αισιόδοξων γεγονότων:
α) σε παρέμβαση που έγινε στο χώρο δουλειάς, φάνηκε ότι και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τον εργοδότη και συσπειρώνονται γύρω από τους αγωνιζόμενους
β) σε ανάλογα γραφεία με την MANCO, στα κτηματογραφικά γραφεία Αττικής, οι υπάλληλοι γραφείου (Data-Entry / BackOffice) αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα (έλλειψη επιδομάτων, εργοδοτική τρομοκρατία κτλ.) και βρίσκονται σε αναβρασμό καθότι και εκεί υπάρχουν απολύσεις και "παραιτήσεις" εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι και από τις δύο εταιρείες βρίσκονται σε επαφή για να αγωνιστούν για τους κοινούς τους σκοπούς!

Παρακάτω ακολουθεί το τελευταίο κείμενο που βγήκε από τους αγωνιζόμενους της MANCO.
Θυμίζουμε ότι το αφεντικό της MANCO έχει κάνει την πρωτοφανή κίνηση να μηνύσει τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους με βάση αυτά που κατήγγειλαν στην Επιθεώρηση Εργασίας, κάτι που στην ουσία καταργεί τον ίδιο το ρόλο της Επιθεώρησης και αντικαθιστά την κρίση της από αυτήν του δικαστηρίου!


ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΜΗΝΥΣΕΙΣ
ΣΤΗ MANCO ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ


Με μια πρωτοφανή κίνηση αυθαιρεσίας και επίδειξης του πιο κραυγαλέου
αυταρχισμού το αφεντικό της εταιρίας MANCO, μετά από μια σειρά
παράνομων απολύσεων και εξωθήσεων σε παραίτηση αρκετών
συναδέλφων μας, έφτασε μέχρι του σημείου να υποβάλλει «μήνυση για
συκοφαντική δυσφήμηση» σε δυο εργαζομένους του απλώς επειδή
κατήγγειλαν στην Επιθεώρηση Εργασίας τη μη καταβολή δεδουλευμένων
και υπερωριών προηγούμενων μηνών! Δε φτάνει μόνο που η εταιρία του πληρώνει με το κομμάτι, δε δίνει επιδόματα, δεν κολλά όλα τα ένσημα και έχει αναγάγει την καταστρατήγηση των διατάξεων του εργατικού δικαίου σε αληθινή επιστήμη (ωράρια εργασίας που συνεχώς αλλάζουν, αυθαίρετη αλλαγή ακόμα και των όρων σύμβασης!) τώρα με την προκλητικότατη κίνηση αυτή μηνύει εργαζομένους απλώς επειδή ζητούν τα αυτονόητα: να τους επιστραφούν τα κλεμμένα. Στη μήνυση μάλιστα που
τους κοινοποιήθηκε το αφεντικό είχε το θράσος να κατηγορήσει ψευδώς τους συναδέλφους μας πως έχουν δήθεν λάβει λεφτά τα οποία ποτέ δεν εισέπραξαν από την εταιρία!!!

Η άγρια τρομοκρατία του αφεντικού όμως, όσο και να θέλει δεν έχει καταφέρει να φοβίσει τους συναδέλφους μας. Την Τετάρτη 19/11 το πρωί, έπειτα από συνεννόηση με την Ένωση Εργαζομένων και αλληλέγγυους εργαζόμενους από άλλους εργασιακούς κλάδους, πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση έξω από την εταιρία στα Πευκάκια, η οποία έπιασε εξ’ απίνης το αφεντικό και, μετά από τις συνήθεις του απειλές πως θα «καλέσει την αστυνομία»…, το ανάγκασε να υποχωρήσει, προσωρινά, ώστε να
μοιραστούν προκηρύξεις και να γνωστοποίηθούν τα δικαιώματά μας. Η κινητοποίηση αυτή, που στόχο είχε να σπάσει στην πράξη τον επιβαλλόμενο από την εταιρία κώδικα σιωπής στο χώρο εργασίας, ανέδειξε πως το κλίμα μεταξύ των εργαζομένων κάθε άλλο παρά ήρεμο είναι και πως υπάρχει διάθεση και από άλλους συναδέλφους να μην αφήσουν να περάσει η εξοργιστική συμπεριφορά του αφεντικού. Γιατί μηνύοντας τους συναδέλφους μας ουσιαστικά είναι σα να μηνύει όλους εμάς που δε σκύβουμε το κεφάλι απέναντι στην καθημερινή τρομοκρατία και τον πόλεμο που δεχόμαστε στους όρους και τις συνθήκες εργασίας μας.


Απαιτούμε:

Να σταματήσουν η τρομοκρατία και οι απειλές στο χώρο εργασίας

Να καταβληθούν τα νόμιμα ένσημα προηγούμενων μηνών εργασίας

Να καταβληθούν τα νόμιμα επιδόματα που δικαιούμαστε ως καταχωρητές
(επιδόματα αδείας, γάμου, πολυτέκνων, επίδομα ανθυγιεινής εργασίας για τη χρήση Η/Υ)

Να αποσυρθούν άμεσα οι μηνύσεις ενάντια των συναδέλφων μας


Πρωτοβουλία Εργαζομένων στην εταιρία MANCΟ

Για επικοινωνία
Ergazomenoimanco@gmail.com

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Απολύσεις και στην WIND

Μετά το χτύπημα σε VODAFONE και ALTEC, είναι η σειρά των εργαζομένων της WIND να αναμετρηθούν με το ζήτημα των απολύσεων. Παρακάτω αναδημοσιεύουμε ένα διαφωτιστικό δελτίο τύπου από το σωματείο της WIND. Ένα πράγμα είναι πάντως γεγονός: ότι στον κομβικό και συνεχώς αναπτυσσόμενο κλάδο των τηλεπικοινωνιών έχουν ζεσταθεί τα πράγματα, και με τα σφοδρά χτυπήματα της εργοδοσίας, και με την ανασύνθεση και κινητοποίηση κομματιών των εργαζομένων.

Η μάχη συνεχίζεται...




ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ WIND THΣ ΠΑΤΡΑΣ

Στην Πάτρα που τους τελευταίους μήνες έκλεισε η ELBISCO, το εργοστάσιο του «Βοσινάκη» απολύοντας αρκετούς εργαζόμενους και της πιθανές απολύσεις στην INTRACOM, στην Vodafone, έρχονται να προστεθούν και οι απολύσεις της WIND.

Η διοίκηση της εταιρίας αποφάσισε να πουλήσει το ιδιόκτητο τοπικό κατάστημα μετά από 13 χρόνια λειτουργίας και να στείλει στην ανεργία τους εργαζόμενους που απασχολεί.
Αγνοώντας δε επιδεικτικά την ύπαρξη σωματείου, ενήργησε πρωτοβουλιακά και την προηγούμενη εβδομάδα συναντήθηκε ατομικά μαζί τους ενημερώνοντάς τους για την απόφαση αυτή και βάζοντάς τους να υπογράψουν το σχετικό πρακτικό ενημέρωσης, Θέλοντας να δείξει και την «ευαισθησία της» παρουσίασε στους εργαζόμενους δύο «εναλλακτικές λύσεις»:
-- Να συνεχίσουν να εργάζονται ως υπάλληλοι της WIND στην Αθήνα.
-- Να απολυθούν παίρνοντας τις προβλεπόμενες αποζημιώσεις.
Στην πραγματικότητα, η διοίκηση σπρώχνει τα πράγματα στην παραίτηση ή απόλυση των συναδέλφων. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι είναι πρακτικά αδύνατο ξαφνικά να μεταφερθεί κάποιος σε μια άλλη πόλη, ειδικά αν έχει οικογενειακές και άλλες υποχρεώσεις.

Ούτε είναι λύση η μετατροπή των συναδέλφων σε υπαλλήλους του franchise ιδιοκτήτη. Έτσι θα χάσουν πολλά δικαιώματα σε μισθούς, επιδόματα κλπ. Δεν θα καλύπτονται πλέον από την επιχειρησιακή συλλογική σύμβασή μας. Θα βρεθούν έξω από έναν μεγάλο οργανισμό, στον οποίο οι περισσότεροι έχουν πολλά χρόνια προϋπηρεσίας. Ακόμα κι αν κάποιος μεταφέρει προσωρινά τα δικαιώματά του στο νέο εργοδότη, αυτός σύντομα θα τον αντικαταστήσει με κάποιον νέο, «φθηνότερο», με λιγότερα δικαιώματα.

Η διάθεση της εταιρίας να προχωρήσει σε διαρθρωτικές αλλαγές στην διεύθυνση πωλήσεων είναι εμφανή. Πριν λίγες ημέρες έκανε κάτι αντίστοιχο με το μοναδικό ιδιόκτητο στην Λάρισα, το οποίο μετά από 11 χρόνια λειτουργίας πουλήθηκε σε franchisee. Οι 12 εργαζόμενοι απολύθηκαν αφού δεν γινόταν να αποδεκτούν την πρόταση της εταιρίας για εργασία σε καταστήματα της Θεσσαλονίκης. Επίσης έχουν μετατραπεί σε franchise πολλά ιδιόκτητα καταστήματα της Αθήνας με συνέπεια να έχουμε φαινόμενα δανεισμού εργαζομένων, συχνής μετάθεσής τους σε άλλο ιδιόκτητο σε άλλη περιοχή. Την ίδια στιγμή, πολλές συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν ανανεώνονται και ακόμα περισσότεροι συνάδελφοι χάνουν έτσι τη δουλειά τους. Η ειρωνεία είναι ότι η εταιρία το προηγούμενο μήνα οργάνωσε εκδήλωση ημέρα καριέρας διαφημίζοντας τις προοπτικές απασχόλησης και επαγγελματικής σταδιοδρομίας!.

Οι αλλαγές αυτές δείχνουν προσπάθεια συρρίκνωσης της εταιρίας και απειλή να χαθούν ακόμα περισσότερες θέσεις εργασίας. Κάθε χαμένη θέση εργασίας είναι πλήγμα για όλους. Αυξάνει την ανασφάλεια και σπρώχνει προς τα κάτω όλα τα δικαιώματά μας (μισθοί, ωράρια, συλλογικές συμβάσεις, σταθερότητα της εργασίας κλπ.).

Τα ιδιόκτητα καταστήματα μπορούν και πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν. Είναι μια σταθερή βάση για την μελλοντική πορεία της εταιρίας, που σήμερα ουσιαστικά ξηλώνεται με τις επιλογές της διοίκησης. Είναι άλλωστε αποδεδειγμένο ότι αυτά προσφέρουν την καλύτερη ποιότητα εξυπηρέτησης στους πελάτες. Όχι τυχαία, αλλά γιατί βασίζονται σε εργαζόμενους με εμπειρία, εκπαίδευση, σταθερές εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα.

Καταγγέλουμε την προσπάθεια της διοίκησης να κουκουλώσει το θέμα των καταστημάτων με υπεκφυγές. Την μία μέρα λένε στο Σωματείο «δεν ξέρουμε αν το franchise θα ολοκληρωθεί» - και την άλλη το HR περιοδεύει σε καταστήματα παρουσιάζοντας τετελεσμένα στους συναδέλφους! Ντροπή τους!
Καλούμε τους συναδέλφους στο κατάστημα της Πάτρας και σε όλα τα ιδιόκτητα να μην δεχτούν τις ψευτο-«λύσεις» της διοίκησης της WIND, που επιδιώκει να απαλλαγεί απ’ αυτούς με τον πιο ανώδυνο τρόπο. Να απαιτήσουν να μην δοθεί το κατάστημα της Πάτρας και κανένα ιδιόκτητο.

Όλοι μαζί ενωμένοι πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια σ’ αυτή την εξάπλωση των απολύσεων και της ανεργίας. Να απαιτήσουμε σταθερή, αξιοπρεπή δουλειά για όλους. Με αποφασιστικές κινητοποιήσεις να επιβάλλουμε αυτή την ανάγκη μας ενάντια στα σχέδια της διοίκησης. Καμία απόλυση να μην περνάει «στο ντούκου», αλλά να είναι μια μάχη του Σωματείου και όλων των συναδέλφων για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δουλειά.

ü Να σταματήσουν οι απολύσεις.
ü Να σταματήσει η μετατροπή ιδιόκτητων καταστημάτων σε franchise.
ü Να μετατραπούν άμεσα όλες οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου.


ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Το σωματείο με απόφαση Δ.Σ θα προχωρήσει σε παράσταση διαμαρτυρίας την Παρασκευή 5/12/2008 στις 11:00 έξω από το ιδιόκτητο κατάστημα της Πάτρας, Αγ.Ανδρέα & Κολοκοτρώνη.

Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στην WIND




Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

Ενοικίαση Εργαζομένων στην Θεσσαλονίκη και παντού

Σχεδόν καθημερινά συναντάμε κόσμο που "νοικιάστηκε" ως εργαζόμενος/η στο παρελθόν ή "νοικιάζεται" στο παρόν. Τελευταίο χτύπημα, σε επίπεδο Θεσσαλονίκης, ήταν η κίνηση της εταιρίας κούριερ, Interattica, η οποία έδιωξε όλους τους οδηγούς της ζητώντας να έρθουν να δουλέψουν ξανά μόνο μέσω της γνωστής εταιρίας ενοικίασης εργαζομένων Adecco!

Καθότι το ζήτημα της ενοικίασης των εργαζομένων θα το βρίσκουμε από εδώ και πέρα συνέχεια μπροστά μας (πρόσφατα πέρασε νέος νόμος υπέρ των εταιριών ενοικίασης), δημοσιεύουμε μια ανάλυση σχετική με το θέμα.
Δημοσιεύτηκε στην "Στάση" (http://stasiepisfaleias.wordpress.com/),
έντυπο δρόμου που κυκλοφορεί στη Θεσσαλονίκη.



ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ENOIKΙΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Ψάχνετε για δουλειά,
ψάχνουμε για ανθρώπινους πόρους*1



«Ενοικιάζεται εργαζόμενος σε τιμή ευκαιρίας. Χαμηλές απολαβές, μηδαμινά δικαιώματα, ελάχιστες δεσμεύσεις». Θα μπορούσε να είναι πραγματική αγγελία ευρέσεως εργασίας, αν έπεφταν τα προσχήματα, που συσκοτίζουν τις νέες εργασιακές σχέσεις.
Σαραπέντε πέντε χιλιάδες άτομα εργάζονται σήμερα υπό καθεστώς ενοικίασης σε μεγάλες ιδιωτικές και κρατικές επιχειρήσεις. Η επινοικίαση εργαζόμένων αυξάνεται ιλιγγιωδώς καθώς μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι παρακάμπτοντας τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας προχωρούν σε ιδρύσεις θυγατρικών εταιρειών ενοικίασης εργαζομένων με τις οποίες στρατολογούν ανέργους και τους ενοικιάζουν στους εαυτούς τους επιτυγχάνοντας ευελιξία και χαμηλό εργασιακό κόστος.
Από 1500 άτομα το 2004, οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι σήμερα έχουν υπερδεκαπλασιαστεί και ξεπερνούν τους 45.000. Αναμένεται το 2010 να φτάσουν τους 80.000 και μέσα σε λιγότερο από μια πενταετία θα χουν ξεπεράσει το 10% του συνολικού εργατικού δυναμικού. Ο μέσος όρος της απασχόλησής τους είναι μέχρι έναν μήνα, η πλειοψηφία είναι γυναίκες, νέοι και μετανάστες και ο μέσος όρος ηλικίας είναι στα 30 χρόνια. Το ενδιαφέρον δεν είναι τόσο η ποσοτική αύξησή τους τα τελευταία χρόνια, όσο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που αναδύονται σε αυτή τη νέα μορφή επισφαλούς εργασίας.


Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης
ή ο παράδεισος του εργοδότη


Μετά από πολυετείς πιέσεις και στο όνομα της «ευελιξίας», με το νόμο 2956/2001 νομιμοποιήθηκε στην Ελλάδα η ενοικίαση εργαζομένων, μέσω της θέσπισης των «Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης». Υπό αυτόν τον κόσμιο τίτλο λειτουργούν πάνω από 40 δουλεμπορικές, κερδοσκοπικές επιχειρήσεις ενοικίασης εργαζομένων. Πρόκειται για εταιρίες που λειτουργούν με την μέθοδο του μαστροπού καθώς προσλαμβάνουν με μισθούς πείνας ανέργους και τους ενοικιάζουν σε τρίτους. Οι εταιρίες ενοικίασης αμείβουν τους εργαζόμενους αναλόγως των συμφωνιών που κάνουν με τους πραγματικούς εργοδότες, και πληρώνονται παρακρατώντας ένα ποσοστό του μισθού του εργαζόμενου για τη δική τους «μεσιτεία». Το νόμιμο κέρδος τους φτάνει μέχρι 18% του μισθού του εργαζόμενου αλλά στη πραγματικότητα υπάρχουν περιπτώσεις που ο μισθός του εργαζόμενου στραγγαλίζεται και κόβεται στη μέση ώστε όσα παίρνει αυτός αλλά τόσα να καρπώνεται η εταιρία υπεκμίσθωσης. Το σύγχρονο δουλεμπόριο ενοικίασης εργαζομένων από εργοδότη σε εργοδότη εξωραΐζεται με τον τίτλο «διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού» και υπόκειται στο εμπορικό και όχι στο εργατικό δίκαιο έχοντας ως πρότυπο το δανεισμό αθλητών*2!
Το κράτος ήταν ο πρώτος διδάξας καθώς τον χορό των ενοικιάσεων άνοιξε η Εθνική Τράπεζα, η οποία προσέλαβε το 2001 δανεικούς υπαλλήλους, χωρίς να έχει οποιαδήποτε δέσμευση απέναντί τους, καθώς η σύμβαση του οργανισμού ήταν με την εταιρία ενοικίασης. Σήμερα από τις μεγάλες κρατικές εταιρείες (Ολυμπιακή, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ, κ.α.) ως πολλές ιδιωτικές τράπεζες, σουπερμάρκετ, αλυσίδες φαστ φουντ, βενζινάδικα, πολυκαταστήματα, εργοστάσια, υπηρεσίες καθαριότητας και ασφάλειας, η μέθοδος της ενοικίασης καλά κρατεί. Στις εταιρείες ενοικίασης, ο εργαζόμενος υποχρεώνεται να εργαστεί σε όποιο πόστο τον στείλουν, όσες ώρες του ζητήσουν, με μισθό μικρό και με αμφίβολα bonus ή πριμ παραγωγικότητας, καθώς δεν συμμετέχει στην πολιτική της εταιρείας που τον μισθώνει αλλά της εταιρείας που τον νοικιάζει*3. Η δουλεμπορική μέθοδος της μεσιτείας υπάρχει φυσικά από την αρχαιότητα αλλά θεσμοθετήθηκε στην Ευρώπη αρχικά στις φιλελεύθερες Ελβετία – Ολλανδία – Δανία μετά το τέλος του β’ παγκόσμιου πόλεμου και πλέον αφορά πάνω από το 10% των εργαζομένων στην Ε.Ε..


Υπηρέτες δυο αφεντάδων
Τι σημαίνει ενοικίαση εργαζομένων;

Συγκριτικά με τις υπόλοιπες μορφές εργασίας, η απασχόληση διαμέσου των Εταιριών Προσωρινής Απασχόλησης είναι η πλέον ευέλικτη και επισφαλής. Για πρώτη φορά θεσμοθετείται η άρση της αρχής «της μη διάκρισης έναντι των εργαζόμενων».
Ένας εργαζόμενος που προσλαμβάνεται σε μια επιχείρηση ή στο δημόσιο αμείβεται με βάση την κλαδική συλλογική σύμβαση, ασφαλίζεται στο αντίστοιχο κλαδικό ταμείο και από τη μακρόχρονη απασχόλησή του προκύπτουν δώρα και επιδόματα. Επίσης έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να εγγραφεί σε σωματείο.
Ένας ενοικιαζόμενος εργαζόμενος στην ίδια επιχείρηση πληρώνεται, στην καλύτερη περίπτωση, με το κατώτερο μεροκάματο ανειδίκευτου εργάτη, δεν ασφαλίζεται στο κλαδικό ταμείο, δεν δικαιούται κανένα επίδομα ή δώρο, δεν μπορεί να γραφτεί σε σωματείο. Τα εργατικά σωματεία παραμένουν άβατο για τους νοικιασμένους εργαζόμενους και με αυτόν τον τρόπο χωρίς συνδικαλιστική κάλυψη, τα αφεντικά εκβιάζουν τους ενοικιαζόμενους να δεχτούν παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους και μέσω του φόβου και της απειλής της ανεργίας, στοχεύουν να τους μετατρέπουν σε απεργοσπαστικό μηχανισμό απέναντι σε κάθε προσπάθεια εργατικής κινητοποίησης.
Η νοικιασμένη εργασία είναι λοιπόν ένα από τα αγαθά της ευελιξίας της αγοράς που λύνει τα χέρια των επιχειρήσεων για πιο φτηνούς εργαζόμενους, για απαλλαγή των εταιρειών από τις ασφαλιστικές εισφορές στα ταμεία, για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, με λίγα λόγια για περισσότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων και περισσότερα κέρδη για τους εργοδότες. Το σημαντικότερο όφελος των αφεντικών είναι ότι παρακάμπτεται το δίκαιο της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας, και αποδυναμώνεται η συλλογική εκπροσώπηση και διαπραγμάτευση τόσο για το προσωπικό της επιχείρησης, όσο κυρίως για τους εργαζόμενους διαμέσου των εταιριών ενοικίασης. Όπως τονίζει στο website της δουλεμπορική εταιρία ενοικίασης «η χρήση εργαζόμενων διαμέσου Εταιριών Προσωρινής Απασχόλησης αντί της πρόσληψης νέου προσωπικού είναι επικερδής, καθώς αποφεύγεται το κόστος προσλήψεων και απολύσεων».
Στο νόμο 2956/2001 προβλέπεται η δυνατότητα οι Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης να προσλαμβάνουν εργαζόμενους μόνο με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Η ενοικίαση εργαζομένων μπορεί να διαρκέσει μόνο 18 μήνες από τη στιγμή που ο ενοικιαζόμενος ξεκινά να εργάζεται στον πραγματικό εργοδότη και μετά γίνεται πρόσληψη αορίστου χρόνου. Ωστόσο προκειμένου να αποφύγουν δυσάρεστες δικαστικές εκπλήξεις, τα αφεντικά απολύουν τους εργαζομένους το πολύ στους 17 μήνες, προτού κλείσουν 18μηνο, και τους επαναπροσλαμβάνουν έπειτα από τρεις-τέσσερις μήνες ώστε να μην κατοχυρώνουν δικαιώματα. Επίσης παρατηρείται το φαινόμενο να προσλαμβάνεται άλλος εργαζόμενος διαμέσου εταιρίας ενοικίασης για να καλύψει την ίδια θέση ή παραμένει ο ίδιος εργαζόμενος στην ίδια θέση αλλά μέσω διαφορετικής εταιρίας ενοικίασης κάθε φορά.
Ο δανεισμός εργαζομένων λοιπόν, αποτελεί ένα ακόμα μέσο για να ξεπεραστούν τα εμπόδια που θέτει η εργατική νομοθεσία και η από τα κάτω δράση των εργατών. Ανατρέπονται οι συλλογικές συμβάσεις, αφού ο κάθε μισθωτός εντάσσεται σε διαφορετικό εργασιακό πλαίσιο. Με τη μέθοδο της ενοικίασης, χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν δικαιώματα και απαρτίζουν ένα πολύ φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Το σλόγκαν άλλωστε των εταιρειών ενοικίασης προς τις επιχειρήσεις - πελάτες, είναι δηλωτικό: «Συνεργαζόμαστε μαζί σας με στόχο την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της αποτελεσματικότητάς σας, τοποθετώντας το καταλληλότερο ανθρώπινο δυναμικό με τον πιο οικονομικό για εσάς τρόπο».


Έξοδος από τη νοικιασμένη ζωή

Είναι φανερό λοιπόν ότι οι Εταιρίες Ενοικίασης Εργαζόμενων μετατρέπονται σταδιακά σε καθοριστικό ρυθμιστή των μελλοντικών μορφών εργασίας, οι ίδιες αυτοαποκαλούνται αλαζονικά ως «οι παγκόσμιες ηγετικές δυνάμεις στο χώρο της εργασίας»*4. Δεν πρόκειται απλώς για ιδιωτικούς ΟΑΕΔ, αλλά μιλάμε για τις σύγχρονες βαριές βιομηχανίες οι οποίες έχουν υπό τον έλεγχό τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους*5.
Αφού έχει επιτευχθεί η αποκαθήλωση μεγάλου μέρους των κατακτήσεων της εργατικής τάξης των προηγούμενων δεκαετιών βρισκόμαστε στο σημείο να κατοχυρώνονται και να νομιμοποιούνται πλέον τα σύγχρονα εργασιακά σκλαβοπάζαρα. Οι δουλέμποροι λοιπόν των εταιριών ενοικίασης ελέγχουν τις οδοντοστοιχίες των υποψήφιων εργατών υποβάλλοντάς τους σε ψυχοτεχνικά τεστ, ερωτηματολόγια προσωπικότητας και συνεντεύξεις με ειδικούς ψυχολόγους εγκαθιδρύοντας τις σύγχρονες μορφές πειθαρχίας και εκμετάλλευσης. Πατεντάρουν και δημιουργούν τις σύγχρονες τράπεζες ανθρώπινου δυναμικού. Η ποιοτική διαφορά με τα τυπικά αφεντικά είναι ότι οι δουλέμποροι των εταιρειών «εξεύρεσης εργατών» απογυμνώνουν τους εργάτες από κάθε υλική υπόσταση και κωδικοποιούν τις γνώσεις, την επινοητικότητα, τις γλωσσικές και κοινωνικές δεξιότητες, τα στοιχεία της προσωπικότητας μετατρέποντάς τα σε αποστειρωμένα πακέτα χρόνου. Θέλουν να μας πείσουν ότι οι εργάτες είναι απλά ανταλλάξιμα πακέτα χρόνου, χωρίς δικαιώματα ανά πάσα στιγμή διαθέσιμοι στην προσταγή της εργασίας. Έπειτα έρχονται οι επιχειρήσεις οι οποίες νοικιάζουν, αγοράζουν ή δανείζονται αυτά τα πακέτα χρόνου από τις εταιρίες ενοικίασης χωρίς καμία ευθύνη για την ασφάλιση, την υγεία και τη συνταξιοδότηση των εργαζομένων.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικά που αποκτά η επισφαλειοποίηση της εργασίας μέσα από την ενοικίαση είναι ότι τα αποεδαφικοποιημένα απρόσωπα αφεντικά των εταιριών ενοικίασης απονοηματοδοτούν την εργατική δύναμη, ληστεύουν τον χρόνο των εργατών και τους αντιμετωπίζουν σαν εμπόρευμα με την μορφή του αυτοαπασχολούμενου, του εξωτερικού συνεργάτη, του freelancer.
Το όραμα του αυτοδημιούργητου μικροεπιχειρηματία – μικροαφεντικού που «θα βρει την άκρη» και «θα πιάσει την καλή» της δεκαετίας του ‘80 και του ‘90, μετατρέπεται 20 χρόνια μετά στο κοινωνικό εφιάλτη του αυτοαπασχολούμενου σκλάβου που παρακαλεί τους νταβατζήδες των εταιριών ενοικίασης για μια έστω και κακοπληρωμένη προσωρινή θεσούλα εργασίας.
Μια νέα λοιπόν διαδικασία μαζικής προλεταριοποίησης πραγματοποιείται καθώς οι νοικιαζόμενοι εργάτες φοβισμένοι, κακοπληρωμένοι με ισχυρά αισθήματα υπαρξιακής αδυναμίας, χωρίς νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, με πλήρη απαγόρευση συλλογής διαπραγμάτευσης βιώνουν τον αποκλεισμό κάθε πολιτικής δράσης.
Εμείς χωρίς να νοσταλγούμε την σταθερή εργασία του κράτους πρόνοιας, αλλά επιδιώκοντας να αρθρωθεί πολιτικά η βιωμένη εμπειρία της επισφάλειας δε μας μένει παρά να προτείνουμε, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στις αδερφές και αδερφούς ενοικιαζόμενους, μαζικές επιθέσεις στα δουλεμπορικά γραφεία ενοικίασης εργαζόμενων. Και γιατί όχι, να επαναφέρουμε με αυτοοργανωμένους συλλογικούς τρόπους την αποχή, την απαλλοτρίωση, το σαμποτάζ, την άρνηση της εργασίας, τα από τα κάτω ταμεία αλληλεγγύης των εργαζομένων και άλλους ωραίους δρόμους εξόδου από το καπιταλιστικό σύστημα κυριαρχίας.


Σημειώσεις

1. www.adeho.gr επισκεφτείτε το website της ADEHO, μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες προώθησης ανθρώπινου δυναμικού, αποτελεί την σίγουρη απάντηση στο άγχος σας για επαγγελματική αποκατάσταση. (Μεταστροφή του γνωστού κολοσσού επινοικίασης εργαζομένων adecco)

2. Η ενοικίαση εργαζόμενων ξεκίνησε τη δεκαετία του ‘90 στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Όλοι έχουμε ακούσει ότι ο τάδε παίχτης δόθηκε δανεικός από τη μια ΠΑΕ ή ΚΑΕ σε μια άλλη, ή δόθηκε ως αντάλλαγμα και η ομάδα στην οποία παραχωρήθηκε με την σειρά της τον δάνεισε σε κάποια άλλη κτλ. Ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων εκθειάζει το εργασιακό μοντέλο που υπάρχει στον χώρο του αθλητισμού και ζητάει επιτακτικά την κατάργηση των συμβάσεων και την εδραίωση των ελεύθερων ατομικών διαπραγματεύσεων κατά τα πρότυπα των αθλητών.

3. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ΗΕLΕΧΡRΟ (θυγατρική επιχείρηση ενοικίασης εργαζομένων της κρατικής ΗΕLΕΧΡΟ) η οποία είχε εκτεθεί πέρυσι, όταν βγήκαν στη δημοσιότητα τιμολόγιο που κοστολογούσε με διαφορετικές τιμές τα «εμφανίσιμα» ή «ιδιαίτερα εμφανίσιμα» promo girls που παρείχε.

4. Οι εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων αυτοαποκαλούνται αλαζονικά ως «οι παγκόσμιες ηγετικές δυνάμεις στο χώρο της εργασίας». Πραγματοποιούν ημερίδες και έρευνες του τύπου «ανθρώπινο δυναμικό χωρίς σύνορα», «έλλειψη ταλέντων 2008» με τις οποίες αποκαλύπτουν ότι 47% των εργοδοτών στην Ελλάδα δυσκολεύεται να καλύψει τις θέσεις εργασίας άρα έχει ανάγκη τους δουλέμπορος - μεσάζοντες και το 87% των ελλήνων διατίθεται να αλλάξει πόλη η χώρα για να βρει δουλειά. Αυτοπαρουσιάζονται μάλιστα ως ανθρωποκεντρικές εταιρίες που λειτουργούν με βάση την πολιτική των ίσων ευκαιριών αντιμετωπίζοντας το κάθε άτομο με βάση τις δυνατότητές του, ανεξάρτητα από το φύλο την εθνικότητα, και το σεξουαλικό του προσανατολισμό. Τέλος οι πιο ευαίσθητες από αυτές αποθαρρύνουν τους υποψήφιους εργαζόμενους να βρουν δουλειά σε επιχειρήσεις που βλάπτουν το περιβάλλον ή την κοινωνία !

5. περίπου 15 εκ. εργαζόμενοι την Ε.Ε. βρίσκονται υπό καθεστώς ενοικίασης. Οι σημαντικότερες εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων στην Ε.Ε. και στην Ελλάδα είναι οι παρακάτω:
- Adecco Ελβετικός όμιλος διαθέτει 6.600 γραφεία σε 70 χώρες, ενοικιάζει 750.000 εργαζόμενους σε 350.000 εταιρίες και πραγματοποιεί 20,4 δις ευρώ ετήσιο κύκλος εργασιών (στην Ελλάδα ενοικιάζει πάνω από 10.000 εργαζόμενους)
- Manpower από τις ΗΠΑ διαθέτει 4.500 γραφεία σε 80 χώρες, ενοικιάζει 500.000 εργαζόμενους σε 300.000 εταιρίες (στην Ελλάδα ενοικιάζει πάνω από 10.000 εργαζόμενους σε 2.000 εργοδότες)
- Select Θυγατρική στην Ελλάδα του ολλανδικού και δανέζικου ομίλου Randstad – Vedior που διαθέτει 5.300 γραφεία σε 50 χώρες, ενοικιάζοντας εργαζόμενους σε 35.000 επιχειρήσεις και πραγματοποιώντας 17,3 δις ευρώ ετήσιο κύκλος εργασιών (στην Ελλάδα ενοικιάζει πάνω από 1000 εργαζόμενους)
- ISS ιδρύθηκε στη Δανία το 1901 και διαθέτει γραφεία σε 44 χώρες και ενοικιάζει 440.000 εργαζόμενους (στην Ελλάδα ενοικιάζει 900 εργαζόμενους)
- άλλες εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων: ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ Α.Ε., BOYDEN Global Search, ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Α.Ε., DRM STYLIANOY SA, ΕΞΕΛΙΞΗ ΕΠΕ, EXCEED CONSULTING, EX-SALES CONSULTANCY, JOB CENTRES HELLAS SA, JOBQUEST AE, KPMG, κ.α.


Βιβλιογραφία

1. Γ. Κουζής: Εργασιακές σχέσεις και ευρωπαϊκή ενοποίηση – Ευελιξία και απορρύθμιση ή αναβάθμιση της εργασίας; Μελέτες – 14, Αθήνα 2001.

2.http://noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com/ το blog των νοικιαζόμενων εργαζομένων στην Αθήνα

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Αναβλήθηκε η δίκη του Σ.Μάλαμα - απολύθηκε ο προϊστάμενος



Μετά την πίεση της χθεσινής απόλυσης του από την WIND, και της σημαντικής παρουσίας κόσμου που στήριξε τον Σ.Μάλαμα, ο (πρωην πια) προϊστάμενος της WIND ζήτησε την αναβολή της δίκης "λόγω κωλύματος" του δικηγόρου του.


Αλλού φυσικά ήταν το κόλλημα!


Όχι μόνο στο ότι απολύθηκε, αλλά και στο ότι πολλοί αλληλέγγυοι εργαζόμενοι είχαν πάρει θέση μπροστά στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης από νωρίς το πρωί. Με πανό, ντουντούκα, κείμενα έδιναν το στίγμα τους σε όλους τους παρευρισκόμενους και ανάγκασαν να υπάρχει παρουσία της αστυνομίας. Ο παλμός τους δεν έμεινε μόνο έξω από τα δικαστήρια, αλλά μεταφέρθηκε και στην αίθουσα της δίκης.


Η δίκη δεν άρχισε στις 9 αλλά στις 11 (λόγω στάσης εργασίας των διοικητικών υπαλλήλων των δικαστηρίων). Ο πρώην προϊστάμενος της WIND ήταν εμφανώς επηρεασμένος από το όλο κλίμα και ζήτησε αναβολή. Μαζί του ήταν οι δύο ψευδομάρτυρες του. Η δίκη τελικά θα γίνει στις 16 Γενάρη. Σίγουρα το αίτημα για αναβολή της δίκης φανέρωσε μια αδυναμία από την πλευρά της εργοδοσίας να διαχειριστεί την κατάσταση, αλλά τίποτα δεν τέλειωσε. Οι άνθρωποι από την Επιτροπή Συμπαράστασης δεσμεύτηκαν ότι θα συνεχίσουν τη μάχη μέχρι να σταματήσει η δίωξη.


ΟΤΑΝ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ!


ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ Η ΜΗΝΥΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ Σ.ΜΑΛΑΜΑ!


ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ!

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Συνεχίζεται ο αγώνας στον Πατάκη

Ακολουθεί ενημερωτικό κείμενο από το Σύλλογο Βιβλίου-Χάρτου Αττικής.



Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, εργαζόμενοι στον Πατάκη και στον κλάδο του βιβλίου!
Τα γεγονότα είναι γνωστά, όμως η αδιαλλαξία του κύριου Πατάκη μας κάνει να επανερχόμαστε.
Την Παρασκευή 31/10/2008 η εργοδοσία του βιβλιοπωλείου Πατάκη απέλυσε με προκλητικό τρόπο ένα συνάδελφο που εργαζόταν εκεί τα τελευταία 4 χρόνια. Τη Δευτέρα 3/11/2008 ήρθε να προστεθεί και μια δεύτερη απόλυση συναδέλφισσας που εργαζόταν στο βιβλιοπωλείο αντίστοιχο διάστημα. Σε καμιά από τις δύο περιπτώσεις η επιχείρηση δεν ξεκαθάρισε –όπως οφείλει νομικά και ηθικά-τους λόγους των απολύσεων. Αντίθετα, με τη σιωπηλή συναίνεση -αν όχι τη συμμετοχή- της διεύθυνσης του καταστήματος, οι διάφορες αιτιάσεις πήραν στο τέλος τη μορφή λασπολογίας με σκοπό να σπιλώσουν τη δουλειά και την αξιοπρέπεια των δύο εργαζομένων. Μετά από 4 χρόνια που οι συνάδελφοι δούλευαν στον «ΠΑΤΑΚΗ», η εργοδοσία ανακάλυψε, ότι δεν είναι ικανοί (!!!)
Οι δύο συνάδελφοι από την πρώτη στιγμή απευθύνθηκαν στο Σύλλογο, του οποίου είναι μέλη, για να υπερασπίσουν το αυτονόητο (για όλους άραγε;) δικαίωμα στη δουλειά.
Τώρα βρισκόμαστε στην 3η εβδομάδα κινητοποιήσεων για να ανακληθούν οι απολύσεις αυτές, και θα συνεχίσουμε για όσο χρειαστεί. Παράλληλα διακινείται κείμενο όπου συγκεντρώνονται υπογραφές από βιβλιοϋπαλλήλους, εργαζόμενους σε άλλους κλάδους, συγγραφείς, εκπαιδευτικούς, αναγνώστες... ενημερώνοντας το αναγνωστικό κοινό και τους εργαζομένους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία συμπαραστέκονται στον αγώνα μας και υπογράφουν το κείμενο διαμαρτυρίας.
Σήμερα εγώ, αύριο εσύ, μεθαύριο όλοι στο στόχαστρο των εργοδοτών.
Η απάντηση πρέπει να είναι ενιαία και αποφασιστική.
Ο αγώνας για να ανακληθούν οι απολύσεις, είναι υπόθεση κάθε συναδέλφου, είναι υπόθεση όλου του κλάδου. Σήμερα είναι δύο συνάδελφοι στο βιβλιοπωλείο Πατάκη, αύριο μπορεί να είναι ο καθένας μας.
Γνωρίζουμε καλά πως ο χώρος του βιβλίου αποφέρει τεράστια κέρδη στους εκδότες και τους βιβλιοπώλες, όχι όμως και σε όλους εμάς που εργαζόμαστε στην παραγωγή και τη διακίνησή του. Όπως και αλλού, έτσι και σʼ αυτόν το χώρο, υπάρχουν υπερωρίες, απασχολήσιμοι, stage, ελαστικά ωράρια, εντατικοποιημένη εργασία, παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, αυθαιρεσίες κ.ά. Για όλα αυτά, ήρθε μια μεγάλη κατάκτηση στον κλάδο, η κλαδική σύμβαση εργασίας, να προασπίσει στοιχειωδώς καταρχήν τα εργασιακά μας δικαιώματα, αλλά και να συσπειρώσει εμάς τους εργαζόμενους που είμαστε εκτεθειμένοι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Μπορεί να μην έχουμε καταφέρει το άπαν, αλλά αυτό είναι στο χέρι όλων μας. Ας θυμόμαστε όμως όλοι, ότι σήμερα πληρωνόμαστε με βάση την συλλογική σύμβαση που κατέκτησε ο σύλλογος. Ότι στην έρημο του εργασιακού μεσαίωνα, ο κλάδος μας μέσω της συλλογικής σύμβασης έχει κερδίσει και οικονομικά και θεσμικά αιτήματα. Ότι η στάση μας, η μαχητική υπεράσπιση κάθε συναδέλφου, οι διεκδικήσεις μας, ενοχλούν αλλά και φοβίζουν τους εργοδότες μας. Γι΄ αυτό, από την πρώτη στιγμή βρήκαμε απέναντί μας τους εργοδότες. Και πρώτο απʼ όλους τον κύριο Πατάκη, ο οποίος με την εργοδοτική «Ένωση Εκδοτών Βιβλίου Ελλάδος», έχοντας ως πρόσχημα το άρθρο για το εκπτωτικό βιβλιάριο, έκανε δικαστική προσφυγή, με προφανή στόχο να βγάλουν άκυρη την κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας που είχε υπογράψει ο σύλλογος.


«Επαναστατική γυμναστική» ή υποχρέωση και δικαίωμα του κλάδου
και των εργαζόμενων οι κινητοποιήσεις;


Ο Σύλλογος, εξαντλώντας κάθε περιθώριο συνεννόησης (με επανειλημμένα τηλέφωνα και προσπάθειες συνάντησης με τη διοίκηση της εταιρείας που απορρίφθηκαν όλες κατηγορηματικά από τον κ. Πατάκη), ξεκίνησε σειρά διαμαρτυριών έξω από το βιβλιοπωλείο της Ακαδημίας. Ο σύλλογός μας έχει μεγάλη εμπειρία και έχει δώσει πολλές φορές τη μάχη ενάντια σε απολύσεις συναδέλφων. Η συγκεκριμένη μορφή του αγώνα είναι η πιο αποτελεσματική. Έχει φέρει τη νίκη για μια σειρά από συναδέλφους και γι΄ αυτό επιλέγουμε αυτή την πρακτική. Έτσι επαναπροσλήφθηκαν φέτος οι απολυμένοι στην Πρωτοπορία, έτσι ανακλήθηκαν παλιότερα οι απολύσεις στο Σαββάλα, έτσι αγωνιστήκαμε για πολλά χρόνια. Βρίσκει την συγκινητική και πολύτιμη συμπαράσταση από την μεγάλη πλειοψηφία των πελατών που δεν μπαίνουν στο μαγαζί και υπογράφουν το κείμενο συμπαράστασης στον αγώνα μας. Βρίσκει την αλληλεγγύη και συμπαράσταση από δεκάδες εργατικά σωματεία, συλλογικότητες και εργαζόμενους από πολλούς κλάδους.
Προφανώς ο κ. Πατάκης θα προτιμούσε ένα υποταγμένο σωματείο που θα εξαντλούσε τη διαμαρτυρία του σε ένα τηλέφωνο ή μια επιστολή διαμαρτυρίας, και θα έβγαζε «την υποχρέωση» λέγοντας ότι «τι να κάνουμε, έτσι είναι η κατάσταση, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο». Οι εργαζόμενοι του Πατάκη και του κλάδου μας όμως δεν πιστεύουμε ότι θα ήθελαν έναν τέτοιο σύλλογο! Πολλά χρόνια τώρα, υπερασπίζουμε το δικαίωμα ΚΑΘΕ συναδέλφου ανεξαιρέτως όπως έχουμε υποχρέωση. Απέναντι σε ΚΑΘΕ εργοδότη του κλάδου, όπως και να λέγεται, όσο μεγάλος ή μικρός κι αν είναι. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε χωρίς καμία υποχώρηση ή εξαίρεση!


«Μαστίγιο» και καρότο: Η γνωστή πρακτική των εργοδοτών για να μας διασπάσουν
και να «δικαιολογήσουν» την αυθαιρεσία τους.


Οι κινητοποιήσεις μας έκαναν τον κύριο Πατάκη να σπεύσει να στείλει στους εργαζόμενους του Πατάκη τρισέλιδη επιστολή και να διοργανώσει συγκέντρωση κάποιων επιλεγμένων υπαλλήλων για να δικαιολογήσει τις αυθαιρεσίες και να απαντήσει στην κατάσταση που ο ίδιος δημιούργησε. Με την επιστολή αυτή προσπαθεί να πείσει για το δίκιο της εταιρείας και το αναγκαίο των δύο απολύσεων. Αφήνει έμμεσες απειλές για νέες απολύσεις, τονίζοντας συνέχεια ότι το βιβλιοπωλείο της Ακαδημίας δεν πάει καλά. Εξαπολύει απαράδεκτες απειλές κατά της συνδικαλιστικής δράσης και ειρωνεύεται εργαζόμενους και σωματείο. Προσπαθεί να διασπάσει τους εργαζόμενους καλώντας τους να «σώσουν» μαζί με την εργοδοσία την επιχείρηση!
«Οι ενέργειες του Συλλόγου είναι στα όρια της νομιμότητας»!!! Έτσι μας λέει ο κ. Πατάκης. Είναι ακραίο γι΄ αυτόν οι συνάδελφοι και το κλαδικό σωματείο τους να προασπίζουν το δικαίωμα των απολυμένων στη δουλειά, είναι απαράδεκτο να περιορίζονται τα κέρδη του. Όμως στη δική του στάση δεν βλέπει τίποτα ακραίο ούτε απαράδεκτο. Είναι όμως αυτός που έκλεισε προκλητικά το τηλέφωνο σε εκλεγμένο μέλος του Συλλόγου, αρνήθηκε κατηγορηματικά να δεχτεί αντιπροσωπεία του, καθώς και αντιπροσωπεία εκπαιδευτικών που στηρίζουν τον αγώνα μας, στέλνοντας στην είσοδο των κεντρικών γραφείων τον υπεύθυνο πωλήσεων. Μπορεί ο κ. Πατάκης να αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς απλώς σαν πελάτες, οι ίδιοι όμως δηλώνουν πως έχουν λόγο για το αν οι εργασιακές συνθήκες στο χώρο του βιβλίου είναι αξιοπρεπείς ή όχι και θα είναι συμπαραστάτες στον αγώνα μας.
Επιτίθεται ενάντια στο Σύλλογό μας, χαρακτηρίζοντας τις διαμαρτυρίες μας «επαναστατική γυμναστική». Επιτίθεται σε εργαζόμενους- μέλη του Συλλόγου μέσα στον «ΠΑΤΑΚΗ». Προσπαθεί να βγάλει ψεύτη τον απολυμένο συνάδελφο αρνούμενος να παραδεχτεί την «επίδειξη ισχύος» και τους συγκαλυμμένους εκβιασμούς που εξαπέλυσε κατά την κατ΄ ιδίαν συνάντησή τους: «Είστε καμιάς ιδιαίτερης αξίας εσείς εκεί της Ακαδημίας; Έχουν φύγει τόσοι και κανένας δεν έχει δημιουργήσει πρόβλημα. Είσαι ο πρώτος». Έτσι αντιμετώπισε ο κύριος Πατάκης την αντίδραση του απολυμένου συναδέλφου. Και ας ισχυρίζεται στην επιστολή του ότι μια τέτοια αντιμετώπιση «δεν συνάδει ούτε με τη συμπεριφορά του, ούτε με το εργασιακό πνεύμα της εταιρείας».
Το «εργασιακό πνεύμα» της εταιρείας Πατάκης, όπως καλά ξέρουν οι εργαζόμενοι στην εταιρεία, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο σύλλογός μας, είναι το κλίμα τρομοκρατίας, τα ελαστικά ωράρια, οι προσβολές που επικρατούν τόσο στα γραφεία όσο και στις αποθήκες και τους χώρους πώλησης. Είναι το «εργασιακό πνεύμα» που επικρατεί σε όλους σχεδόν τους εργοδότες του κλάδου και γενικότερα. Γι΄ αυτό είναι μια υπόθεση που αφορά όλους τους εργαζομένους στην εταιρεία αλλά και όλου του κλάδου, αφού τέτοια φαινόμενα τείνουν να γίνουν καθημερινότητα στους χώρους δουλειάς, με άμεσο αποδέκτη τους εργαζόμενους τους οποίους και προσπαθούν να διασπάσουν.
Χώρια στα κέρδη, μαζί στις ζημιές; Να πάρουμε όλοι θέση: τα συμφέροντά μας ΔΕΝ είναι κοινά με αυτά των εργοδοτών μας! Παλεύουμε για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας!
Στο meeting που κάλεσε ο κ. Πατάκης την προηγούμενη εβδομάδα, με τη συμμετοχή μόλις 50 εργαζόμενων, -και από το βιβλιοπωλείο μόλις 5 - όταν η εταιρεία έχει συνολικά 140 εργαζομένους- ο μονόλογος του εργοδότη αναλώθηκε σε επιθέσεις ενάντια στις κινητοποιήσεις και το σύλλογό μας και κυρίως σε αναφορές για ζημιές και προβλήματα της εταιρείας. Αποκορύφωμα η έμμεση απειλή για ενδεχόμενο κλείσιμο του καταστήματος της Ακαδημίας. «Και εγώ από φτωχός ξεκίνησα», είπε ο κύριος Πατάκης στο meeting. Αν ήταν σκηνή από ασπρόμαυρη ελληνική ταινία, μπορεί και να κλαίγαμε από συγκίνηση.
Όλοι γνωρίζουν ότι ο Πατάκης είναι μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές επιχειρήσεις της χώρας, μια κερδοφόρα επιχείρηση.
Ο μονόλογός του έκλεισε ζητώντας από τους εργαζόμενους να πάρουν θέση. Τι θέση θα μπορούσαν να πάρουν; Να λύσουν τα ενδεχόμενα οικονομικά προβλήματα της εταιρείας Πατάκη και να λειτουργήσουν για άλλη μια φορά ως «διορθωτές» της διαχείρισης της εταιρείας; Να συνυπογράψουν τις κατηγορίες και τις προσβολές για την προσωπικότητα και τη δουλειά των δύο συναδέλφων; Η απάντηση είναι προφανής. Να φοβηθούν και να κλειστούν ο καθένας στο μικρόκοσμο των ψιθύρων και των υπονοούμενων. Οι εργαζόμενοι όμως έχουν φωνή, έχουν δικαιώματα, τα οποία είναι πέρα και πάνω από φτηνές διασπαστικές τακτικές και η φωνή αυτή γίνεται δυνατή όταν ξέρει ο κάθε εργαζόμενος ότι δεν είναι μόνος του.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
Αυτή είναι η απάντηση. Έτσι μπορούμε να νικήσουμε, μπορούμε να αναγκάσουμε την εργοδοσία να πάρει πίσω τις απολύσεις. Στο πλευρό μας είναι δεκάδες σωματεία και σύλλογοι εκπαιδευτικών, εκατοντάδες εργαζόμενοι που συμπαραστέκονται ενεργητικά στον αγώνα μας.
Ο αγώνας είναι μονόδρομος, όταν βάλλεται το δικαίωμα στη δουλειά και η αξιοπρέπειά μας.
Και ο αγώνας αυτός είναι δίκαιος.
Ζητάμε την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων στο βιβλιοπωλείο Πατάκη.
ΤΩΡΑ, όλος ο κλάδος σε δυναμική κινητοποίηση για να μπει φραγμός στο αίσχος των απολύσεων.

· Πέμπτη 27/11/2008, 8.30 μ.μ. έκτακτη γενική συνέλευση του Συλλόγου για αποφάσεις δυναμικής δράσης

· Κάθε Τρίτη στις 5.00 και κάθε Σάββατο στις 11.00 συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το βιβλιοπωλείο Πατάκη (Ακαδημίας 65)


ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΛΟΝΤΟΥ 6, ΕΞΑΡΧΕΙΑ
τηλ.: 210–3820537, e-mail: sylyp_vivliou@yahoo.gr

Tο μέιλ που μπορείτε να στέλενετε διαμαρτυρία είναι: gengra@patakis.gr
(ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΑΤΑΚΗ)

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Σημαντικές κινήσεις σε αγώνες που διεξάγονται

Μια σειρά κινήσεων αλληλεγγύης και στήριξης εργαζομένων που διώκονται έλαβε χώρα την εβδομάδα που μας πέρασε. Συγκεκριμένα:

Στην Θεσσαλονίκη έγιναν παρεμβάσεις για το ζήτημα της δίωξης του Σ.Μάλαμα, μέλος του Δ.Σ. του σωματείου της WIND. Την Πέμπτη 40 άτομα από την Επιτροπή Συμπαράστασης με πανό, ντουντούκα και προκηρύξεις επισκέφτηκαν τα κεντρικά ιδιόκτητα καταστήματα της WIND σε Εγνατία και Βαρδάρη, μοίρασαν κείμενα και συζήτησαν με τους εργαζόμενους και ενημέρωσαν τον γύρω κόσμο. Το ίδιο και το Σάββατο 22/11 με παρέμβαση στα καταστήματα της Τσιμισκή και της Μητροπόλεως. Επίσης την Παρασκευή το πρωί έγινε παρέμβαση στα κεντρικά της WIND στο Ωραιόκαστρο. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη πρωινή βάρδια είχε γύρω στους 15 εργαζόμενους από τους 50 συνολικά.

Επίσης κυκλοφόρησαν και δύο πολύ καλά αφισάκια στην πόλη. Ένα υπογεγραμμένο από το Σωματείο και άλλα πρωτοβάθμια σωματεία και αλληλέγγυους φορείς και εργαζομένους, και ένα με πρωτοβουλία της συλλογικότητας garsonlekiastika, πολύ ευφάνταστο.

Οι παρεμβάσεις θα συνεχιστούν σε αυτό το μέτωπο με αποκορύφωμα την συγκέντρωση στα δικαστήρια την Τετάρτη 26/11 στις 8.30, μέρα που δικάζεται ο συνάδελφος.

Παρεμβάσεις όμως στήριξης και αλληλεγγύης έγιναν και στην Αθήνα. Την Τετάρτη που μας πέρασε έγινε παρέμβαση στην MANCO συστήματα πληροφορικής (δες και προηγούμενο άρθρο στο rizospastes.blogspot.com/2008/11/manco.html )

Κόσμος από την ομοσπονδία ιδιωτικών υπαλλήλων μαζί με τους θιγόμενους εργαζομένους μπήκαν στα κεντρικά γραφεία, συνομίλησαν και μοίρασαν κείμενα στους εργαζόμενους που δούλευαν, αντιπαρατέθηκαν με τον εργοδότη, και έστειλαν ένα σαφές μήνυμα ότι δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Να σημειώσουμε ότι ο συγκεκριμένος εργοδότης, δεν έχει μόνο απολύσει δύο εργαζομένους, δεν χρωστάει μόνο χρήματα στους απολυμένους και σε πολλούς άλλους εργαζομένους, αλλά προχώρησε και στο εξής απίστευτο: μήνυσε τους 2 απολυμένους με βάση όσα κατάγγειλαν στην Επιθεώρηση Εργασίας! Αν η μήνυση αυτή σταθεί και περάσει, αμφισβητεί τον ίδιο το ρόλο του σώματος της Επιθεώρησης Εργασίας (και ολόκληρου του υφιστάμενου Εργατικού Δικαίου), αφού η καταγγελία στην Επιθεώρηση δεν θεωρείται πια κάτι που απαιτεί διερεύνηση από την επιθεωρήτρια ή τον επιθεωρητή αλλά ως ψευδομαρτυρία του εργαζόμενου. Ποιος ο ρόλος λοιπόν της Επιθεώρησης, αν τίθεται ζήτημα ότι το δικαστήριο πρέπει να διερευνήσει τα λεγόμενα του εργαζόμενου; Η Επιθεώρηση Εργασίας αντικαθίσταται βασικά από το δικαστήριο.

Πάντως η αυθαιρεσία του συγκεκριμένου εργοδότη φαίνεται ότι συναντά πολλές αντιστάσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την παρέμβαση της Τετάρτης και άλλοι εργαζόμενοι εκδηλώνουν τώρα διάθεση να καταγγείλουν αυθαιρεσίες και να αντισταθούν, συσπειρωμένοι με όσους ήδη έχουν ξεκινήσει να αγωνίζονται.

Παρέμβαση όμως έγινε και χθες Σάββατο στον Πατάκη στην Αθήνα από το σωματείο Βιβλίου-Χάρτου για να ανακληθούν απολύσεις. Όλες αυτές οι κινήσεις είναι πολύ σημαντικές: δεν είναι μόνο δείγμα αλληλεγγύης, αλλά αποτελούν σημαντικό μέσο πίεσης ενάντια στις διώξεις της εργοδοσίας. Είναι κινήσεις που πρέπει να στελεχώνονται από το όσο δυνατόν περισσότερο κόσμο που «κόπτεται» πραγματικά για την ενίσχυση της ταξικής πάλης.

Ακολουθεί η προκήρυξη που μοιράστηκε στα καταστήματα της WIND.




Πίσω από τα χαμόγελα και τη φιλική εξυπηρέτηση...
κρύβεται η δίωξη των εργαζομένων!

Η WIND είναι γνωστή σε όλους μας, μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες κινητής (και όχι μόνο) τηλεφωνίας. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι τα χίλια μύρια κύματα από τα οποία έχουν περάσει οι εργαζόμενοι της που αγωνίζονται…Συγκεκριμένα:

 Το καλοκαίρι του 2005, μετά από ένα κύμα απολύσεων, ιδρύεται για πρώτη φορά επιχειρησιακό σωματείο στην εταιρεία.

 Το φθινόπωρο του 2006 ξεκινά αγώνας για να υπογραφτεί η πρώτη συλλογική σύμβαση στην WIND. Αυτό επιτυγχάνεται το καλοκαίρι του 2007 με μεγάλα οφέλη για τους εργαζόμενους. Κατά τη διαπραγμάτευση της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης, η διοίκηση της WIND άσκησε αγωγή προσπαθώντας να κηρύξει παράνομη τη διοίκηση του Σωματείου, σε μια πρωτοφανή προσπάθεια ανάμιξης στην εσωτερική
λειτουργία της συλλογικότητας των εργαζομένων.

 Οι πιέσεις προς το σωματείο και τους εργαζομένους συνεχίζονται. Χαρακτηριστικό είναι ότι πρώην στέλεχος της εταιρίας έχει ασκήσει αγωγή ενάντια στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου για προκήρυξη όπου καταγγελλόταν η αυθαίρετη συμπεριφορά του ενάντια σε συνάδελφο-μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου.

 Τον Απρίλιο του 2008 ξεκινά η διαδικασία υπογραφής νέας επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης. Αυτή τη φορά η εταιρεία είναι πιο καλά προετοιμασμένη. Κωλυσιεργεί τις διαδικασίες και με διάφορα προσχήματα απολύει εργαζομένους, ακόμα και με πολυετή υπηρεσία (όπως τον Ιούλη απέλυσε τεχνικό που αγωνιζόταν και για τον οποίο ξεσηκώθηκαν αυθόρμητα οι συνάδελφοι του).

 Ένα από τα πιο πρόσφατα κρούσματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας ήταν πως είχαν αφαιρεθεί από κατάστημα της WIND στη Θεσσαλονίκη, οι καρέκλες για την ανάπαυση των εργαζομένων, που έπρεπε έτσι να ξεροσταλιάζουν όρθιοι σε όλο το ωράριο τους!! Όταν το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου στη Θεσσαλονίκη, Στέφανος Μάλαμας, εντόπισε και ανέδειξε το γεγονός, δέχτηκε μήνυση από τον υπεύθυνο προϊστάμενο!!


Ο Στέφανος Μάλαμας δικάζεται στις 26 Νοέμβρη.

Μαζί του δικάζονται στην ουσία όλοι οι εργαζόμενοι. Γιατί η δίωξη του είναι μια ακόμα πράξη ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης, όχι μόνο του Σωματείου της WIND, αλλά και κάθε εργαζόμενου που αγωνίζεται.

ΖΗΤΑΜΕ: Να αποσυρθεί τώρα η μήνυση
Να σταματήσει η εργοδοτική
τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς

Συγκέντρωση στα δικαστήρια, Τετάρτη 26 Νοέμβρη στις 8.30


Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων ΤΙΜ (WIND)-Επιτροπή Συμπαράστασης στον αγώνα των εργαζομένων της WIND

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Δάσκαλοι από την Ελλάδα για το κίνημα στην Ιταλία

Ακολουθεί μια ανάλυση της κατάστασης στην Ιταλία, όσον αφορά το εκπαιδευτικό μέτωπο, γραμμένη από δασκάλους και δασκάλες των Αθηνών. Το κείμενο μοιράστηκε σε Γενικές Συνελεύσεις Συλλόγων Δασκάλων της Αθήνας.


«ΑΝ ΜΑΣ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ,

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ
ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ»


«Δε θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας!», με αυτό το σύνθημα ξεκινήσαμε πριν από μερικές βδομάδες τις κινητοποιήσεις μας στο Πανεπιστήμιο La Sapienza στη Ρώμη. Το σύνθημά μας έγινε διάσημο, πέρασε από στόμα σε στόμα, από πόλη σε πόλη. Από τους φοιτητές μέχρι τους προσωρινούς εργάτες, από τους εργαζόμενους μέχρι τους ερευνητές κανένας δε θέλει να πληρώσει για την κρίση, κανένας δε θέλει να εθνικοποιηθούν οι ζημίες των τραπεζών, τη στιγμή που χρόνια τώρα ο πλούτος αναδιανέμεται ανάμεσα σε λίγους.

Οι καταληψίες της La Sapienza, 22-10-08


Μια συνηθισμένη κουβέντα μέσα στον κλάδο μας εδώ και δεκαετίες ήταν το «πότε θα φτάσει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα στο υψηλό επίπεδο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών», ώσπου τα νέα που άρχισαν να έρχονται από τον «ευρωπαϊκό παράδεισο» δημιούργησαν σιγά-σιγά μια νέα συζήτηση: «πότε και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα θα ακολουθήσει την κατρακύλα των ευρωπαϊκών».

Στην Ιταλία των πάλαι ποτέ «υψηλών στάνταρντς» πάντως οι απανωτές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων κατάφεραν να οδηγήσουν την ουσιαστική εκπαιδευτική εμπειρία στον πραγματικό της χώρο: στον αγώνα που διεξάγεται στο δρόμο.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Τζελμίνι (από το όνομα της υπουργού Παιδείας της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι) μας υπενθύμισε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο ότι μπροστά στις άμεσες οικονομικές επιταγές του κέρδους καμιά σοσιαλδημοκρατική «κατάκτηση» και καμιά «παιδαγωγική καινοτομία» δεν είναι αιώνια. Δεν πρόκειται για μια μεταρρύθμιση που διέπεται από κάποια παιδαγωγική αντίληψη, φυσικά, αλλά από το οικονομικό κριτήριο του «εξορθολογισμού των δαπανών του δημοσίου», όπως λένε οι ίδιοι οι εμπνευστές της. Το σχέδιο προβλέπει περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση ύψους 7,8 δισ. ευρώ στα επόμενα 4 χρόνια. Οι μεγαλύτερες περικοπές αφορούν τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά, δηλ. τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για τις οποίες κάποτε η Ιταλία καταλάμβανε μία από τις πρώτες θέσεις στον κόσμο σε επίπεδο δαπανών. Οι περικοπές πρακτικά σημαίνουν ότι 87.000 θέσεις εργασίας θα καταργηθούν στα δημόσια σχολεία, λόγω της μείωσης του εβδομαδιαίου σχολικού ωραρίου από 40 σε 24 ώρες και λόγω της επιστροφής στο καθεστώς του ενός δασκάλου ανά τάξη (στο πεντατάξιο ιταλικό δημοτικό σχολείο δίδασκαν 3 δάσκαλοι ανά 2 τάξεις ή 4 δάσκαλοι ανά 3 τάξεις, ενώ παράλληλα δούλευε και μεγάλος αριθμός βοηθητικού προσωπικού). Παράλληλα, εισάγονται νέοι πειθαρχικοί μηχανισμοί όπως οι ξεχωριστές τάξεις για παιδιά μεταναστών, η επανεμφάνιση της σχολικής ποδιάς και ο συνυπολογισμός της διαγωγής των μαθητών στον προβιβασμό τους στην επόμενη τάξη.
Όσον αφορά δε τα δημόσια Πανεπιστήμια, ο νέος νόμος προβλέπει τη μετατροπή τους σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Στην πράξη, αυτό σημαίνει την είσοδο των ιδιωτών όχι μόνο με την ιδιότητα του χρηματοδότη αλλά και του άμεσου διαχειριστή του Πανεπιστημίου· την κατάργηση της δημόσιας χρηματοδότησης της έρευνας· την κατάργηση της «οροφής» στα δίδακτρα των Πανεπιστημίων· το πάγωμα των προσλήψεων του διδακτικού προσωπικού και την υπαγωγή του διοικητικού και τεχνικού προσωπικού τους σε εργασιακές σχέσεις ιδιωτικού τομέα.

Ο νόμος, ο οποίος εισήχθη αρχικά ως προεδρικό διάταγμα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, ξεσήκωσε με την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς θύελλα αντιδράσεων. Στην πρωτοπορεία των κινητοποιήσεων βρίσκεται αδιαμφισβήτητα το κίνημα στα Πανεπιστήμια. Από τις αρχές Οκτώβρη και μετά οι ερευνητές, το προσωρινό προσωπικό και οι καθηγητές αρχίζουν να συμμετέχουν στις συνελεύσεις των φοιτητών και να ενώνονται με τις φοιτητικές συλλογικότητες. Οι πανεπιστημιακοί χώροι καταλαμβάνονται, η διεξαγωγή των μαθημάτων εμποδίζεται, ανοιχτά αντιμαθήματα οργανώνονται στις πλατείες των πόλεων, αποκλείονται δρόμοι και σιδηροδρομικοί σταθμοί, το κίνημα απλώνεται σε όλο το χώρο της πόλης.

Στις 17 Οκτωβρίου τα συνδικάτα βάσης (CUB, COBAS και SdL) καλούν σε γενική απεργία όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Συμμετέχουν γύρω στα 2 εκατομμύρια εργαζομένων ενώ 500.000 άνθρωποι διαδηλώνουν στη Ρώμη. Τη νύχτα της 24ης Οκτωβρίου 1.000 φοιτητές εισβάλουν στο φεστιβάλ κιν/φου της Ρώμης με το σύνθημα «Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί». Τα τρία ισχυρότερα συνδικάτα της χώρας, η CGIL, η CISL και η UIL βρίσκονται πλέον στην ουρά των αγώνων. Εάν μπορούσαν θα είχαν κλείσει το ζήτημα από την αρχή, αλλά η γενική πίεση καθώς και η επιτυχημένη αν και μειοψηφική απεργία των συνδικάτων βάσης στις 17/10 τα ανάγκασε να προχωρήσουν μία ημέρα μετά (!) την ψήφιση του νέου νόμου στη Γερουσία σε απεργία στο χώρο της εκπαίδευσης (σχολεία και Πανεπιστήμια), στις 30/10. Οι τρεις αυτές συνομοσπονδίες δεν έχουν ενιαία στάση απέναντι στα επιμέρους άρθρα του νόμου. Π.χ. η CISL και η UIL είναι υπέρ της μετατροπής των Πανεπιστημίων σε ιδιωτικά ιδρύματα, κατά τον ίδιο τρόπο που ευνοούν τις τοπικές διαπραγματεύσεις με τα αφεντικά και αποδυναμώνουν το θεσμό των κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Τα συνδικάτα βάσης που ζητούν την κατάργηση του νόμου αυξάνουν τη δύναμή τους εκφράζοντας τη δυσαρέσκεια των εργαζόμενων που δεν είναι ικανοποιημένοι από τη στάση των τριών συνομοσπονδιών.

Λόγω πάντως της συγκαταβατικής στάσης των τριών ισχυρότερων συνδικάτων οι μορφές αυθόρμητης διαμαρτυρίας στα σχολεία (π.χ. κοινές επιτροπές εκπαιδευτικών και γονιών, καταλήψεις δημοτικών σχολείων) δεν έχουν εξαπλωθεί και σε καμιά περίπτωση δεν έχουν αποκτήσει τη ριζοσπαστικότητα των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι οι μόνιμοι δάσκαλοι και καθηγητές δεν αισθάνονται ακόμα ότι απειλούνται, αν και είναι βέβαιο ότι σήμερα η συναίνεση των εκπαιδευτικών στα σχέδια της κυβέρνησης είναι εξαιρετικά χαμηλή.

Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει εκτεταμένη καμπάνια από τα ΜΜΕ ενάντια στους «λουφαδόρους» δασκάλους και δημόσιους υπαλλήλους, η υπόλοιπη εργατική τάξη είναι σιωπηρά αλληλέγγυα στον αγώνα των δασκάλων, των μαθητών και των φοιτητών. Πιθανόν οι μισθωτοί που έχουν παιδιά στο σχολείο να αισθάνονται αλληλέγγυοι επειδή ανησυχούν με την κατάργηση του ολοήμερου που τους δημιουργεί οικογενειακή αναστάτωση (πού θα πάνε τα παιδιά το απόγευμα;). Ούτε φυσικά μπορούν να κατανοήσουν την παιδαγωγική σημασία της επιστροφής στον ένα δάσκαλο ανά τάξη. Σήμερα, πολλοί συνειδητοποιούν ότι η ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης, δηλ. ένα κομμάτι του κοινωνικού μισθού τους, υποβαθμίζεται.

Πράγματι, αυτή είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση της δεξιάς αισθάνεται να χάνει τη «λαϊκή» υποστήριξη. Είχε κατασκευάσει τη «λαϊκή» συναίνεση με όπλο τη συνεχή καμπάνια πάνω στο ζήτημα της ασφάλειας. Αυτή η καμπάνια εντάθηκε μετά την είσοδο της Ρουμανίας στην ΕΕ και τη μετακίνηση ενός εκατομμυρίου Ρουμάνων στην Ιταλία. Η συναίνεση αυτή δεν είναι εφήμερη· η θεσμική αριστερά όταν ήταν στην κυβέρνηση είχε ποντάρει επίσης στο πεδίο της ασφάλειας για να εξασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη. Επομένως, ο πολιτικός λόγος της δεξιάς είναι ισχυρός επειδή έχει πολλούς συμμάχους.

Για να καταλάβουμε λοιπόν το λόγο για τον οποίο το κίνημα στην Ιταλία είναι αδύναμο στους δασκάλους πρέπει να επισημάνουμε ορισμένα πράγματα που διαμόρφωσαν έναν αρνητικό συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στους εργαζόμενους από τη μια μεριά και το κράτος και το κεφάλαιο από την άλλη.

· Οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις στα μέσα της δεκαετίας του ’90 είχαν προωθήσει την αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος και το είχαν βαφτίσει «σχολική αυτονομία». Αυτό σήμαινε ότι μεγάλο μέρος της υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης είχε μεταφερθεί στο δημοτικό/νομαρχιακό επίπεδο και οι προσλήψεις των αναπληρωτών και των ωρομισθίων (που αποτελούν περίπου το 25% της εκπαιδευτικής εργατικής δύναμης) γινόταν απευθείας από τις σχολικές επιτροπές. Άρα, ήδη οι κεντροαριστεροί είχαν προλειάνει το έδαφος για τις σημερινές μεταρρυθμίσεις του Μπερλουσκόνι.

· Τόσο το ΙΚΚ όσο και το ΙΣΚ (τα πάλαι ποτέ κόμματα της αριστεράς) είχαν δουλέψει συστηματικά ήδη από τη δεκαετία του ’70 ώστε να διασπαστούν οι αγώνες των εργαζόμενων και να εδραιωθούν οι δύο μορφές εργατικής δύναμης, οι μόνιμοι και οι προσωρινοί.

· Από την εποχή των «μολυβένιων χρόνων» παίζει το ζήτημα της ασφάλειας στην Ιταλία και της συσπείρωσης του κόσμου κάτω από τις «προστατευτικές» φτερούγες του κράτους. Ο Μπερλουσκόνι είναι απλώς το πιο πρόσφατο δημιούργημα αυτής της πολιτικής. Παλιά, ο αποδιοπομπαίος τράγος ήταν οι «ακροαριστεροί τρομοκράτες», σήμερα είναι οι «ξένοι», δηλ. οι μετανάστες εργάτες. Στη δαιμονοποίηση των τελευταίων έχει συμβάλει και η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους που έχει καταφέρει να στρέψει το ένα κομμάτι της εργατικής τάξης ενάντια στο άλλο.

Παρά τις δυσκολίες, ο αγώνας συνεχίζεται. Στις 7 Νοέμβρη οι φοιτητές –παρά το γεγονός ότι 3 μέρες πριν η κυβέρνηση ανέστειλε τις μεταρρυθμίσεις όσον αφορά το Πανεπιστήμιο σε μια προσπάθεια να διασπάσει το κίνημα– μπλόκαραν πάλι το κέντρο της πόλης και τους σταθμούς των τρένων στο Μιλάνο, την Πάρμα, την Πίζα και αλλού. Η επόμενη εθνική κινητοποίηση έχει οριστεί για τις 14 Νοέμβρη.

Είναι σαφές ότι αυτά που συμβαίνουν στην Ιταλία μας αφορούν άμεσα αφού κι εδώ εφαρμόζεται μια συνολική στρατηγική περιορισμού της αναδιανεμητικής λειτουργίας των δημόσιων δαπανών. Η κρίση αποτελεί το πρόσχημα για την αφαίρεση ενός μεγάλου τμήματος του «κοινωνικού κεφαλαίου» από την εργατική τάξη και τη μεταφορά του απευθείας στους κεφαλαιοκράτες. Τα 28 δισ. ευρώ προς τις τράπεζες θα αφαιρεθούν από τις τσέπες των μισθωτών καθώς και από την κοινωνική πρόνοια, τη δημόσια υγεία και την εκπαίδευση.
Όπως και στην Ιταλία, έτσι και στην Ελλάδα τα συνδικάτα παίζουν τον ίδιο ακριβώς ρόλο: σιγοντάρουν τη νέα επίθεση του κεφαλαίου. Παρόλο το θόρυβο, η απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (21/10) δεν είχε επιτυχία. Μήπως φταίνε πάλι οι εργαζόμενοι που «δεν τραβάνε»; Μπορεί. Αυτοί πάντως που σίγουρα δεν τραβάνε είναι οι ηγεσίες των συνδικάτων και του θεσμικού συνδικαλισμού, πράγμα που δεν μας προξενεί καμία εντύπωση αφού η επιβίωσή τους εξαρτάται από τη διατήρηση της ηγεμονίας κράτους και κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή απορρίπτεται από τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας η εισήγηση της ΟΛΜΕ για απεργία διαρκείας. Αλήθεια, ποιος πίστευε άραγε στην ειλικρίνεια αυτής της πρότασης; Μάλλον ούτε οι ίδιοι οι εισηγητές της. Τα γεγονότα του άμεσου παρελθόντος επιβεβαιώνουν ότι αυτές οι προτάσεις των Δ.Σ. ΟΛΜΕ-ΔΟΕ είναι προσχηματικές. Πέρσι, αυτοί που από το Νοέμβρη μέχρι το Γενάρη πρότειναν στις συνελεύσεις και το Δ.Σ. της ΔΟΕ απεργία διαρκείας ενόψει του ασφαλιστικού, βρέθηκαν το Φλεβάρη να υπονομεύουν την ίδια τους την πρόταση στα σχολεία και τις έκτακτες συνελεύσεις.


Αυτά που συμβαίνουν στην Ιταλία μας δείχνουν τι μας περιμένει. Πρέπει να μελετήσουμε με προσοχή τις μεταρρυθμίσεις στις άλλες χώρες της ΕΕ και την υπονομευτική δράση των συνδικάτων σ’ αυτές και να προετοιμαστούμε με οργάνωση από τα κάτω και την κατάλληλη στιγμή για τις μάχες του μέλλοντος χωρίς να επιτρέψουμε στους συνδικαλιστές να καίνε το χαρτί της απεργίας διαρκείας με φανφαρόνικες και σχεδιασμένες να μην πραγματοποιηθούν διακηρύξεις.

11/11/2008

Δάσκαλοι και δασκάλες από τους συλλόγους
Α' Αθήνας
Κερατσινίου-Περάματος
Ν. Σμύρνης
Περιστερίου

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Απολύσεις και αγώνας στην MANCO στην Αθήνα


Το παρακάτω κείμενο μας στάλθηκε από εργαζόμενους της "MANCO συστήματα πληροφορικής"
στην Αθήνα.



ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΣΤΗ
MANCO ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

Η «MANCO Συστήματα Πληροφορικής Α.Ε.» είναι μια εταιρία που το κύριο αντικείμενο εργασιών της αφορά τη μηχανογράφηση εντύπων του δημοσίου. Οποιουδήποτε είδους δημόσιο έγγραφο (όπως τα Ε9, τις Α.Π.Δ του ΙΚΑ, τις δηλώσεις του κτηματολογίου, κτλ) που ρυθμίζουν τη σχέση Κράτους-πολιτών, πρέπει να καταχωρηθεί στον υπολογιστή προκειμένου να είναι προσβάσιμο ηλεκτρονικά περνά από την εταιρία αυτή προτού παραδοθεί σε ηλεκτρονική πλέον μορφή πίσω στο Κράτος. Η επεξεργασία και η διαχείριση των δημόσιων εγγράφων αποτελεί μια από τις πιο κερδοφόρες μπίζνες που, τα τελευταία χρόνια, το Κράτος έχει αναθέσει μέσω υπεργολαβιών σε επιχειρήσεις σαν αυτή. Και αποτελεί από τις πιο κερδοφόρες αφενός γιατί βασίζεται σε χαμηλού κόστους επισφαλείς εργαζομένους και αφετέρου γιατί είναι οργανωμένη σύμφωνα με τις αρχές των ευέλικτων μονάδων παραγωγής (αποκεντρωμένη παραγωγή, οριζόντια ιεραρχία, χρήση νέων τεχνολογιών) και όλα αυτά μέσα από τη συνεχή εναλλαγή χώρων, αντικειμένων και, προφανώς, έμψυχου δυναμικού δηλαδή, όλων εμάς, το πραγματικό κεφάλαιο της εταιρίας, οι οποίοι με εντατική εργασία, ελαστικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά ακόμα και τα Σαββατοκύριακα, βγάζουμε τα μάτια μας μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή προκειμένου τα έντυπα αυτά να μηχανογραφηθούν και να είναι έτοιμα να παραδοθούν στην ώρα τους.
Το επάγγελμά μας, αυτό του καταχωρητή (του Data Entry Operator, όπως το λένε) αποτελεί ένα από τα πιο εντατικοποιημένα επαγγέλματα στο οποίο απασχολούνται συνήθως φοιτητές, πτυχιούχοι άνεργοι, μητέρες που προσπαθούν να συμπληρώσουν το ελλειμματικό οικογενειακό εισόδημα, μακροχρόνια άνεργοι και νέοι πριν την εξεύρεση μιας «πραγματικής» εργασίας. Η εταιρεία MANCO απασχολεί έναν πολύ μεγάλο αριθμό εργαζομένων τον οποίο και «αυξομειώνει» ανάλογα με τις ανάγκες της… πράγμα που σημαίνει πως εξωθεί σε παραίτηση όταν δεν το χρειάζεται πια… Με δυο λόγια, πρόκειται για ένα σύγχρονο εργοστάσιο του τριτογενή τομέα, το βασίλειο της «άυλης εργασίας» με τα «άυλα» δικαιώματα, το βασίλειο της αυθαιρεσίας και της παρανομίας…

Το βασικό κόλπο στο οποίο βασίζεται η λειτουργία εταιριών σαν αυτή, που αποτελεί και κοινή πρακτική μεταξύ μερικών εταιριών μηχανογράφησης, έχει να κάνει τόσο με τις συμβάσεις όσο και με τους όρους εργασίας. Με δυο λόγια, η εταιρία μας έχει υποχρεώσει να υπογράψουμε άλλη σύμβαση από την εργασία που πραγματικά εκτελούμε, ενώ μας πληρώνει με άλλο τρόπο από αυτόν που προβλέπει η σύμβαση που η ίδια μας έχει υποχρεώσει να υπογράψουμε... Έτσι, αντί να πληρωνόμαστε με βάση την εθνική συλλογική σύμβαση, στην οποία η ίδια αυθαίρετα έχει αποφασίσει πως υπαγόμαστε, πληρωνόμαστε με το κομμάτι, με βάση πόσες καταχωρήσεις ή πληκτρολογήσεις καταφέρνουμε να κάνουμε το μήνα, πράγμα που προφανώς σημαίνει πως δεν υπάρχει ούτε κάποιος σταθερός και εξασφαλισμένος μισθός, ούτε, και κυρίως, δικαιούμαστε κανενός είδους επίδομα (όπως επιδόματα αδείας, γάμου, επίδομα για τις πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη, επίδομα πτυχίου, κτλ…) για την εργασία χειριζόμενοι τον υπολογιστή. Το αντίθετο. Πρόκειται για ένα σύστημα που, μέσω της αμοιβής κατ’ αποκοπήν, βασίζεται κατεξοχήν στη συνεχή αύξηση της παραγωγικότητας και άρα στο διαρκώς μεγαλύτερο ξεζούμισμά μας. Γιατί αν δεν είσαι αρκετά παραγωγικός, αν δεν μπορείς να πληκτρολογείς με τους πλέον φρενήρεις ρυθμούς να είσαι βέβαιος πως στο τέλος του μήνα δε θα καταφέρεις να πιάσεις ούτε καν αυτό που τυπικά σου έχουν τάξει, το βασικό μισθό δηλαδή. Και όλα αυτά με 8ωρη ή και υπερωριακή, πολλές φορές, εργασία, με περιορισμό των διαλειμμάτων στο ελάχιστο και ρυθμούς αδιάλειπτα εντατικούς.
Μέσω των Η/Υ, των ηλεκτρονικών ρουφιάνων που άγρυπνα μας κατασκοπεύουν, και που ανά πάσα στιγμή μπορούν να ελέγχουν πόσο χρόνο κάνουμε διάλλειμα, τι ώρα πιάνουμε δουλειά, πόσο εντατικά και με τι ρυθμό δουλεύουμε, πόσο αποδοτικοί ή πόσα λάθη κάνουμε. Γιατί ό,τι καταγράφεται δεν ελέγχεται απλώς, αλλά, και κυρίως, συγκρίνεται ώστε ο καθένας να βλέπει το συνάδελφό του ανταγωνιστικά, ώστε ο παραγωγικότερος να είναι τελικά αυτός με τη λιγότερο συναδελφική συμπεριφορά, αυτός που κοιτά μόνο την πάρτη του… Γιατί αν δεν ασχολείσαι παρά μόνο με την πάρτη σου τότε «χάνεις χρόνο» και όποιος «χάνει χρόνο» δεν κάνει για τη δουλειά αυτή… Δεν είναι όμως μόνο οι ηλεκτρονικοί ρουφιάνοι, αλλά και οι «ελεγκτές», η αμέσως ανώτερη βαθμίδα εργαζομένων που μεταβιβάζουν τις εντολές από τη διεύθυνση σε εμάς, που είναι πάντα εκεί για να μας επιτηρούν και να μας κάνουν παρατηρήσεις… Παρατηρήσεις για λάθη που προκαλούνται από την ταχύτητα καταχώρησης ή την κούραση από τις πολλές ώρες στην οθόνη, παρατηρήσεις για τα διαλείμματα ή για το αν μιλάμε μεταξύ μας.

Στο μεταξύ, μαζικές προσλήψεις στο προφορικό και χωρίς την αναγγελία ούτε των όρων ούτε και των προβλεπομένων της σύμβασης όταν οι προθεσμίες για παράδοση των εντύπων πιέζουν ασφυκτικά, δυσμενείς μεταθέσεις, επίθεση στο εισόδημα και εξώθηση σε παραίτηση σε περιόδους κάμψης και αναδουλειάς... Γιατί πάντα υπάρχει τρόπος να αυξηθούν τα κέρδη (τους), γιατί πάντα υπάρχει τρόπος να (μας) μειώσουν το εισόδημά… Πώς; Με το να ρίχνουν την τιμή (!) για την κάθε καταχώρηση όταν δεν υπάρχει ανταγωνισμός, με το να μειώνουν τις ώρες εργασίας κατά το δοκούν (8ωροι που τους αναγκάζουν ή να γίνουν 4ωροι ή να παραιτηθούν), με το να μας μεταθέτουν χωρίς να μας ρωτούν, από υποκατάστημα σε υποκατάστημα, και μάλιστα σε περίοδο μικρότερη του ενός περίπου μηνός, με το να αλλάζουν το πραγματικό αντικείμενο της καταχώρησης (π.χ. από Ε9 σε Α.Π.Δ., κτλ), πράγμα που σημαίνει νέα εκπαίδευση για την εκμάθηση άλλου προγράμματος καταχώρησης, με το να αλλάζουν χώρο εργασίας για τους πιο παραγωγικούς και γρήγορους καταχωρητές από εμάς ώστε ο μισθός να εξομοιώνεται προς τα κάτω. Και όσο για τα ένσημα; Λιγότερα από τα κανονικά ακόμα και για συνεχείς μήνες δουλειάς!

Αρκετοί συνάδελφοί μας από τη στιγμή που κατέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας, άλλοι ατομικά και άλλοι ομαδικά, καταγγέλλοντας το ωράριο εργασίας, τη μη καταβολή δεδουλευμένων και υπερωριών δέχτηκαν όλων των ειδών τις απειλές και τους εκβιασμούς από τη διοίκηση της εταιρίας. Άλλοι, αφού πρώτα απομονώθηκαν από εμάς τους υπόλοιπους, απολύθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς ούτε να τους εξηγήσουν τους ακριβείς λόγους και χωρίς ούτε καν να τους καταβάλλουν τη νόμιμη αποζημίωση (!!!), ενώ άλλους η εταιρία προσπάθησε γρήγορα-γρήγορα να τους φιμώσει προτείνοντάς τους «συμβιβασμό» τον οποίο ούτε η ίδια τήρησε… Άλλοι πάλι, δέχτηκαν απροκάλυπτες απειλές από το ίδιο το αφεντικό πως θα τους «κάνει μήνυση» (sic), ενώ η παράνομη και προκλητικότατη συμπεριφορά του έφτασε μέχρι του σημείου να απομονώσει συναδέλφους μας σε ειδική αίθουσα με κάμερες, απαγορεύοντάς τους να κάνουν διάλειμμα μαζί μας!!!




Απέναντι στην άγρια τρομοκρατία της εργοδοσίας εργαζόμενοι και εργαζόμενες στην εταιρία MANCO ζητάμε:

την άμεση ανάκληση των παράνομων και εκδικητικών απολύσεων

να σταματήσουν οι διώξεις, οι απειλές, ο ψυχολογικός πόλεμος σε όσους έχουν καταγγείλει την αυθαιρεσία της εργοδοσίας

την καταβολή των μη κατατεβεβλημένων ενσήμων προηγούμενων μηνών εργασίας

την καταβολή των νόμιμων επιδομάτων που δικαιούμαστε ως καταχωρητές (επιδόματα αδείας, γάμου, πολυτέκνων, επίδομα ανθυγιεινής εργασίας για τη χρήση Η/Υ)



ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ/ΕΣ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΟΥΣ ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ,
ΔΕ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ


Εργαζόμενοι, εργαζόμενες στην εταιρία MANCO