Η κρίση "καλπάζει" και έχει πυροδοτήσει πλήθος αγώνων (και συχνά εξεγέρσεων),
από την Κίνα ( http://stocks.pathfinder.gr/news/673341.html, http://indy.gr/other-press/kina-apergies-diadilseis-kai-biaies-sygkroyseis-me-tin-astynomia)
και την Αμερική ( http://www.tvxs.gr/v5559 )
ως την Γουαδελούπη ( http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=992858 )
την Ανατολική Ευρώπη και άλλες χώρες
(δες http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=15746884,23637188 )
Στην Ελλάδα η κρίση βιώνεται με το κύμα απολύσεων και ακόμα περισσότερο με την ιδεολογική τρομοκρατία των ΜΜΕ και της εργοδοσίας στη βάση των απολύσεων που λαμβάνουν χώρα: δηλαδή, ενώ πραγματικά έχουν αυξηθεί οι απολύσεις, το ζήτημα διογκώνεται επιδεικτικά (είναι ενδεικτικά τα καθημερινά πρωτοσέλιδα των δύο εφημεριδών της Θεσσαλονίκης "Αγγελιοφόρος" και "Μακεδονία") έτσι ώστε να πειθαρχήσει ο εργαζόμενος κόσμος και να δεχτεί μέτρα όπως η μείωση ημερών εργασίας/αποδοχών, η ελαστικοποίηση της εργασίας, οι εντατικότεροι ρυθμοί κτλ.
Βέβαια, όπως είπε και συνάδελφος στην δουλειά, "δεν φοβόμαστε την κρίση αφού δεν έχουμε και πολλά να χάσουμε". Πράγματι, τα επίσημα ποσοστά ανεργίας που προβλέπονται για το επόμενο διάστημα στην Ελλάδα δεν διαφέρουν σημαντικά από τα προηγούμενα χρόνια του '90 και του 2000 ενώ οι μισθοί είναι καθηλωμένοι εδώ και 20 σχεδόν χρόνια.
Αλλά ήδη πολύς κόσμος νιώθει τον φόβο της απόλυσης πιο έντονα και αυτό έχει επίδραση: ανησυχεί, συναινεί, συμβιβάζεται.
Σε αυτή τη συγκυρία, είναι λοιπόν σημαντικό να φωτίσουμε τις στιγμές αγώνα ενάντια στις απολύσεις: στιγμές σημερινές, όπως οι καταλήψεις δύο εργοστασίων στην Αθήνα αυτή την στιγμή (δες π.χ. για την περίπτωση της Φάρου στο http://katalipsiesiea.blogspot.com/2009/02/blog-post_1334.html)
αλλά και στιγμές παλιότερες (κατεβάστε από την παρακάτω ιστοσελίδα την μπροσούρα που αναφέρεται στο κίνημα καταλήψεων εργοστασίων στην Θεσσαλονίκη στις αρχές της δεκαετίας του '80 ---http://www.mediafire.com/?uzknqyvmzji ).
από την Κίνα ( http://stocks.pathfinder.gr/news/673341.html, http://indy.gr/other-press/kina-apergies-diadilseis-kai-biaies-sygkroyseis-me-tin-astynomia)
και την Αμερική ( http://www.tvxs.gr/v5559 )
ως την Γουαδελούπη ( http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=992858 )
την Ανατολική Ευρώπη και άλλες χώρες
(δες http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=15746884,23637188 )
Στην Ελλάδα η κρίση βιώνεται με το κύμα απολύσεων και ακόμα περισσότερο με την ιδεολογική τρομοκρατία των ΜΜΕ και της εργοδοσίας στη βάση των απολύσεων που λαμβάνουν χώρα: δηλαδή, ενώ πραγματικά έχουν αυξηθεί οι απολύσεις, το ζήτημα διογκώνεται επιδεικτικά (είναι ενδεικτικά τα καθημερινά πρωτοσέλιδα των δύο εφημεριδών της Θεσσαλονίκης "Αγγελιοφόρος" και "Μακεδονία") έτσι ώστε να πειθαρχήσει ο εργαζόμενος κόσμος και να δεχτεί μέτρα όπως η μείωση ημερών εργασίας/αποδοχών, η ελαστικοποίηση της εργασίας, οι εντατικότεροι ρυθμοί κτλ.
Βέβαια, όπως είπε και συνάδελφος στην δουλειά, "δεν φοβόμαστε την κρίση αφού δεν έχουμε και πολλά να χάσουμε". Πράγματι, τα επίσημα ποσοστά ανεργίας που προβλέπονται για το επόμενο διάστημα στην Ελλάδα δεν διαφέρουν σημαντικά από τα προηγούμενα χρόνια του '90 και του 2000 ενώ οι μισθοί είναι καθηλωμένοι εδώ και 20 σχεδόν χρόνια.
Αλλά ήδη πολύς κόσμος νιώθει τον φόβο της απόλυσης πιο έντονα και αυτό έχει επίδραση: ανησυχεί, συναινεί, συμβιβάζεται.
Σε αυτή τη συγκυρία, είναι λοιπόν σημαντικό να φωτίσουμε τις στιγμές αγώνα ενάντια στις απολύσεις: στιγμές σημερινές, όπως οι καταλήψεις δύο εργοστασίων στην Αθήνα αυτή την στιγμή (δες π.χ. για την περίπτωση της Φάρου στο http://katalipsiesiea.blogspot.com/2009/02/blog-post_1334.html)
αλλά και στιγμές παλιότερες (κατεβάστε από την παρακάτω ιστοσελίδα την μπροσούρα που αναφέρεται στο κίνημα καταλήψεων εργοστασίων στην Θεσσαλονίκη στις αρχές της δεκαετίας του '80 ---http://www.mediafire.com/?uzknqyvmzji ).
Τέλος: στο ιστολόγιο που έχει φτιαχτεί για την κρίση, δημοσιεύτηκε ένα πολύ καλό θεωρητικό κείμενο του γερμανικού περιοδικού Wildcat που αξίζει να το δείτε καθότι, όπως επισημαίνουν και οι Wildcat, το θέμα δεν είναι μόνο οι αγώνες -αυτοί όπως λένε έχουν ήδη ξεκινήσει- αλλά και τι προοπτικές φέρνουν μέσα τους οι εκάστοτες αγώνες ( http://crisisreloaded.blogspot.com/2009/02/wildcat.html ).
Και αυτό έχει μεγάλη βαρύτητα αν σκεφτούμε τον (δυστυχώς) συντηρητικό/εθνικιστικό αγώνα των ντόπιων εργατών ενάντια στους μετανάστες εργάτες που έχει ξεσπάσει αυτή τη στιγμή στην Βρετανία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου