Αμάν με τη στάση πληρωμών, πρώτα να προστατέψουμε τις ανάγκες μας!

Η επικαιρότητα καταγράφει τα εξής συμβάντα:

n Απεργία στο ΜΕΤΡΟ (δες και http://antistasigr.blogspot.com/2010/06/blog-post_9622.html όπου υπάρχουν και πολλά άλλα εργατικά νέα).

n Αποχή οι βαθμολογητές των πανελληνίων ενώ η Διαμαντοπούλου δεν τολμά να πάει σε εκπαιδευτική εκδήλωση αφού αδιόριστοι εκπ/κοι κάνουν παρεμβάσεις εναντίον της πολιτικής τους παντού (Αθήνα, Θεσσ/κη, Πάτρα, Κρήτη κ.α.).

n Παρέμβαση στον ΟΑΕΔ Αγ.Παρασκευής από τον ΣΕΦΚ γιατί καθυστερούσε να δώσει το επίδομα ανεργίας. ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ. Στον ΟΑΕΔ περιμένουν +120.000 ανέργους και μέχρι να δίνουν το επίδομα με….εισοδηματικά κριτήρια σκέφτονται!

n Ο ΣΕΦΚ επίσης και άλλοι αλληλέγγυοι δίνουν μάχη στο φροντιστήριο Σύγχρονο, οι κούριερ έχουν ανοιχτά μέτωπα συνεχώς στην Αθήνα, το Βιβλίου-Χάρτου και αυτό έχει μέτωπα, και σε πολλούς εργασιακούς χώρους επικρατεί αναβρασμός.

n Έτσι αγώνες ξεσπάνε παντού, από εργοτάξια του Ε65 στα Τρίκαλα, στο Δρομοκαϊκειο (δες http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1184606 ), στο Ιπποκράτειο, στο Μπανκετ η μάχη συνεχίζεται ενώ έχουμε και άλλα φαινόμενα τώρα πια όπως…

n Τα 300-400 άτομα κατοίκων που πήγαν στην Τούμπα για να δουν την παράσταση «Δεν πληρώνω, Δεν πληρώνω» που κάλεσε η εκεί τοπική πρωτοβουλία –γεγονός πρωτόγνωρο για την Θεσσαλονίκη- μέχρι το άλλο πρωτόγνωρο, υπάρχει εστιατόριο της Θεσσαλονίκης που οι εργαζόμενοι θα το δουλέψουν αυτοί το καλοκαίρι, υπό εργατικό έλεγχο, αφού το αφεντικό αρνείται!

Την ίδια στιγμή, τα καθάρματα θέλουν να περάσουν 2 από τους χειρότερους νόμους που έχουμε δει ποτέ.

Το ασφαλιστικό σχέδιο νόμου είναι κυριολεκτικά σφαγείο (τελικά σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν)

και το προεδρικό διάταγμα για τις απολύσεις-προσλήψεις-κατάργηση της διαιτησίας και έμμεσα των συλλογικών συμβάσεων φέρνει κυριολεκτικά την ζούγκλα (γιατί ζούγκλα θα γίνει η ήδη ξεχαρβαλωμένη αγορά εργασίας μετά από αυτό).

ΟΜΩΣ!

ΟΙ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕ ΕΜΑΣ!

Γι’ αυτό:

Α) Ο Μπαρόζο απειλεί ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ τους προέδρους των ευρωπαϊκών συνδικάτων ότι αν τα μέτρα δεν περάσουν θα έχουμε πάλι «διολίσθηση σε δικτατορικά καθεστώτα» στις χώρες του Νότου (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία) .

Β) Χαιρετίζουν όλοι την απόφαση της Κίνας για ανατίμηση του γουάν. ΔΝΤ, Ομπάμα, Σαρκοζί, όλοι οι αστοί, μέχρι και ο chief Ντομινίκ Στρος-Καν ξέρουν ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να υποτιμηθούν σε τέτοιο βαθμό ώστε να ανταγωνιστούν την Κίνα, επομένως ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΡΗΤΑ λένε στους Κινέζους να ενισχύσουν τα εισοδήματα μέσα στην Κίνα (!) και να επαναπροσανατολιστούν σε επενδύσεις στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥΣ!

Γ) Αυξάνονται και ενισχύονται τα σενάρια ελεγχόμενης αναδιαπραγμάτευσης του χρέους. Αφού πρώτα θα έχουν περάσει, στο «όνομα του χρέους», ό,τι χειρότερο για τις ανάγκες μας, στο τέλος θα μας πουν ότι δεν μπορούν ούτως ή άλλως να το πληρώσουν γιατί είναι τεράστιο και πρέπει να το αναδιαπραγματευτούν!

Οι αστοί, οργανωμένοι πια σε διεθνικό επίπεδο, τα βλέπουν όλα και έχουν συγκεκριμένο σχέδιο ξεπεράσματος της κρίσης.

Ξέρουν καταρχήν ότι το καζάνι στην Ευρώπη, ειδικά στο Νότο, σιγοβράζει, καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί μονό με υποτίμηση των λαών να ξεπεραστεί η κρίση, να δημιουργηθεί μια νέα ισορροπία. Χρειάζεται και «ανατίμηση» (της Κίνας και άλλων αναπτυσσομένων χώρων) για να φτιάξουν μια νέα ισορροπία καπιταλιστικού ανταγωνισμού που δεν θα έχει τόσο μεγάλες ανισομέρειες όπως η προηγούμενη ρύθμιση, η ρύθμιση μιας διεθνοποίησης χωρίς μέτρο που οδήγησε σε βαρύτατες ανισορροπίες π.χ. στον υπέρογκο δανεισμό των επιχειρήσεων δυτικών χώρων για να καλύψουν την ανεπαρκή κερδοφορία τους, στο χρήμα-δάνεια που προσφέρθηκαν στους δυτικούς λαούς για να καταναλώνουν τα προϊόντα που παρήγαγε ο παγκόσμιος Νότος και όχι μόνο κτλ.

Εμείς, από τη μεριά μας όμως, ας δούμε τις ανάγκες μας.

Γιατί στο όνομα του χρέους, του χρέους που μεθαύριο θα αναδιαπραγματευτούν, θέλουν να μας υποτιμήσουν, να μας διαλύσουν. Το θέμα δεν είναι αν θα κάνουμε στάση πληρωμών ή αναδιαπραγμάτευση κτλ. Ούτως ή άλλως δεν το αποφασίζουμε εμείς ποτέ αυτό.

Για 20 με 25% αποπληθωρισμό στους μισθούς έχει μιλήσει ο ΣΤΡΟΣ-ΚΑΝ, με άλλα λόγια, 20 με 25% έκπτωση του βιοτικού μας επιπέδου ποσοτικά (γιατί ποιοτικά δεν συζητάμε τι σημαίνει να είσαι απολυμένος 45 χρόνων με παιδί).

Το θέμα είναι λοιπόν αν θα προστατέψουμε το βιοτικό μας επίπεδο, τις ανάγκες μας.

Αυτή πρέπει να είναι η κατεύθυνση μας: μάχες για να μην ρίξουμε το βιοτικό μας επίπεδο, μάχες για τις ανάγκες μας, σε υγεία, παιδεία, ασφάλιση, πρόνοια, εργασία, περιβάλλον, κοινωνία.

Η παρέμβαση και η οργάνωση μας σε μάχες, σε αγώνες, είναι πολύ πιο σημαντική από 100 εκδηλώσεις από ακαδημαϊκούς που εξηγούν γιατί η στάση πληρωμών και η αναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι εφικτή και καλύτερη λύση.

Γιατί για ποια λύση μιλάμε; Ας πούμε, και να γίνει αναδιαπραγμάτευση, θα σημάνει αυτό ότι ο ΦΠΑ θα μειωθεί στα παλιά επίπεδα; Θα σημάνει ότι θα κατακτήσουμε δικαιώματα που έχουμε χάσει, που χάνουμε καθημερινά; Οι ανάγκες, τα δικαιώματα μας, οι κατακτήσεις μας δεν ανακτώνται μόνο με μια στάση πληρωμών. Το ζήτημα της ανάπτυξης της ταξικής πάλης και οργάνωσης, το ζήτημα της σύνδεσης των μαχών και της διαμόρφωσης «από τα κάτω» μιας χάρτας των αναγκών μας που θα την διεκδικήσουμε, έρχεται –για μια ακόμη φορά- πρώτο. Όσο για το πώς θα γίνει αυτό, σε προηγούμενη δημοσίευση έχει ειπωθεί ότι θα γίνει σιγά-σιγά, ότι πρέπει να στηθεί, όσο δύσκολο και ανα είναι, ένα «κίνημα αγωνιστικών οργανώσεων της τάξης που συγκροτούνται στους εργασιακούς χώρους αλλά και στις γειτονιές (ειδικά τώρα που έχουμε χιλιάδες ανέργους) και που θα «μπει μπροστά», θα βοηθήσει να συγκροτηθεί το κίνημα εκεί που είναι ανοργάνωτο… θα κερδίσει την ηγεμονία μέσα στο εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και ολόκληρη την κοινωνία.»