Η Κατασκευαστική Εργοδοσία στην Τροχιά των
Παράνομων και Καταχρηστικών Απολύσεων
Η τεχνική εταιρία 4ης Τάξης της Θεσσαλονίκης «Ι. ΠΑΠΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΤΕ», από κοινού με την θυγατρική της «ΛΙΑΧΤΙΔΑ ΑΤΕΒΕ» (3ης Τάξης), και η ΑΔΡΑΝΗ ΥΛΙΚΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, παραβιάζοντας κατάφωρα τις προστατευτικές διατάξεις της συνδικαλιστικής νομοθεσίας (Νόμος 1264 / 1982), εξήγγειλε την καταγγελία της σύμβασης εργασίας, την απόλυση του Ανέστη Ταρπάγκου, μισθωτού τεχνικού της επιχείρησης επί μια πενταετία 2005 – 10 (τοπογράφου, επιμετρητή, κατασκευαστή). Η ίδια εργοληπτική εταιρία είχε επιχειρήσει να προχωρήσει στην απόλυσή του πριν μια τριετία, με αφορμή το γεγονός ότι είχε θέσει συνδικαλιστικά την διεκδίκηση του 8ωρου-5μερου-40ωρου (έναντι του εφαρμοζόμενου 10ωρου-6μερου-60ωρου) και της αύξησης των εργατικών αποδοχών, ωστόσο όμως αυτή η ενέργεια είχε αποτραπεί λόγω της συνδικαλιστικής προστασίας του εργαζομένου (ήταν τότε μέλος της Διοίκησης του Πανελλαδικού Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών). Στη σημερινή συγκυρία η εργοδοσία της επιχείρησης προχωρεί στην απόλυση επικαλούμενη την «οικονομική κρίση» και την «κάμψη των υδραυλικών έργων», αστικών αναπλάσεων κλπ. που αναλαμβάνει, τη στιγμή που η αιτία εντοπίζεται στην έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα του εργαζόμενου σ΄όλη την προηγούμενη περίοδο, ενώ από την άλλη πλευρά ο όμιλος εταιριών του Ι. Παπαηλιόπουλου εμφανίζει μια σχετική καπιταλιστική ανάπτυξη και δεν θίγεται καίρια από τις όποιες συνέπειες της σύγχρονης καπιταλιστικής κρίσης.
Συγκεκριμένα ο όμιλος εταιριών του Ι. Παπαηλιόπουλου βρίσκεται σε τροχιά οικονομικής ισχύος και ταυτόχρονα καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η εργοληπτική επιχείρηση «Ι. ΠΑΠΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΤΕ», από κοινού με την θυγατρική της «ΛΙΑΧΤΙΔΑ ΑΤΕΒΕ», εκτελεί στις τρέχουσες συνθήκες ένα σημαντικό σύνολο υδραυλικών και άλλων έργων, των οποίων ο συνολικός προϋπολογισμός ανέρχεται σε πάνω από 15 εκατομύρια ευρώ, τεχνικό αντικείμενο σημαντικό για εταιρίες 3ης και 4ης Τάξης. Έτσι εκτελεί τεχνικά έργα, μεταξύ των οποίων ενδεικτικά :
Κατασκευή δικτύου ομβρίων και ασφαλτοστρώσεων Ν. Μηχανιώνας Θεσσαλονίκης προϋπολογισμού 1,5 εκατομυρίου ευρώ.
Κλίνες υποδοχής αφυδατωμένης ασβεστοποιημένης ιλύος για την επεξεργασία λυμάτων Θεσσαλονίκης (ΕΕΛΘ) προϋπολογισμού 1.1 εκατομυρίου ευρώ.
Καθαρισμός εγκαταστάσεων των αντλιοστασίων αποχέτευσης Θεσσαλονίκης, προϋπολογισμού 1 εκατομυρίου ευρώ.
Αναβάθμιση δικτύου ύδρευσης Δήμου Σπάτων Αττικής, προϋπολογισμού 2.8 εκατομυρίων ευρώ.
Επείγοντα έργα ύδρευσης Β΄ Φάσης του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, προϋπολογισμού 1 εκατομυρίου ευρώ.
Κατασκευή χαλύβδινου αγωγού ύδρευσης μήκους 4,2 χλμ. στον Δήμο Μίκρας προϋπολογισμού 1.1 εκατομυρίου ευρώ.
Κατασκευή υδραυλικών δικτύων συνοικισμών πόλεων Ιωαννίνων, Ηγουμενίτσας και Πρέβεζας προϋπολογισμού άνω των 10 εκατομυρίων ευρώ.
Παράλληλα η «Ι. ΠΑΠΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΤΕ», σε σύμπραξη με την γαλλική Degremont , θυγατρική της μεγάλης πολυεθνικής του νερού Suez, έχει κατορθώσει και ανέλαβε την ιδιωτική διαχείριση της λειτουργίας τόσο του Διυλιστηρίου Νερού όσο και του Βιολογικού Καθαρισμού Θεσσαλονίκης από την ΕΥΑΘ, ήδη από την προηγούμενη περίοδο της γνωστής Διοίκησης Σκόδρα, που είχε προκαλέσει τις εντονότατες αντιδράσεις των σωματείων ύδρευσης και αποχέτευσης της ΕΥΑΘ.
Τέλος η τεχνική αυτή εταιρία έχει εγκαταστήσει και λειτουργεί υπερσύγχρονο μεγάλο σπαστήρα και επιχείρηση «ΑΔΡΑΝΗ ΥΛΙΚΑ ΑΕ» στην ΒΙΠΕ της Σίνδου Θεσσαλονίκης, για την ανακύκλωση αδρανών υλικών, και προετοιμάζει αντίστοιχη βιομηχανική εγκατάσταση στο Λεκανοπέδιο Αττικής.
Όλα αυτά καταδεικνύουν την πλήρη καπιταλιστική θέση του ομίλου εταιριών του Ι. Παπαηλιόπουλου στην Θεσσαλονίκη και στην Αττική, και σε καμία περίπτωση δεν καταμαρτυρούν την οποιαδήποτε καθοδική πορεία του. Ωστόσο χρησιμοποιώντας προσχηματικά την «οικονομική κρίση» προχώρησε στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου σ’ ένα σύνολο μέτρων απαξίωσης της εργασίας του τεχνικού και εργατικού προσωπικού της επιχείρησης : Μειώσεις μισθών στους μισθωτούς τεχνικούς κατά 30%. – Απολύσεις συνεργείων υδραυλικών, οδηγών, χειριστών και εντατικοποίηση της απασχόλησης των υπολοίπων 60 εργαζομένων που απομένουν. – Συστηματικές καθυστερήσεις πληρωμών για το σύνολο των εργαζομένων των εταιριών του ομίλου και χρησιμοποίηση της μισθοδοσίας τους για την κάλυψη εγγυητικών επιστολών των έργων που έχει αναλάβει (δηλαδή για την χρηματοδότηση των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων) κ.ά.
Απέναντι σ’ αυτά τα μέτρα απαξίωσης της μισθωτής εργασίας, ο συγκεκριμένος μισθωτός τεχνικός, ως συνδικαλιστικό στέλεχος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας, στην ίδρυση του οποίου πρωτοστάτησε με άλλους μισθωτούς τεχνικούς την τελευταία χρονιά (όντας μέλος της Προσωρινής του Διοίκησης), ανέπτυξε όλο το τελευταίο διάστημα μια συστηματική παρέμβαση στην επιχείρηση που περιλάμβανε : Διαμοιρασμό των προκηρύξεων του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών στα εργοτάξια. – Προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας για τις καθυστερήσεις των πληρωμών και τις περικοπές των αποδοχών. - Αποστολή εξωδίκων στην εταιρία γι’ αυτά τα κρίσιμα για τους εργαζόμενους ζητήματα – Κινητοποίηση των εργαζομένων στις πανελλαδικές απεργίες ενάντια στο Μνημόνιο και τους νόμους εφαρμογής του κλπ. Παράλληλα ολόκληρη την προηγούμενη διετία συμμετείχε στο όλο κίνημα για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ καθώς και της ιδιωτικοποιημένης διαχείρισης του Διυλιστηρίου Νερού και του Βιολογικού Καθαρισμού της Θεσσαλονίκης (που τελικά ανέλαβε η «Ι. ΠΑΠΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΤΕ» σε σύμπραξη με τις γαλλικές εταιρίες εναλλασσόμενη με την ΕΛΛΑΚΤΩΡ και την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΤΕ), σε συνεργασία με τα σωματεία ύδρευσης και αποχέτευσης της ΕΥΑΘ, πραγματοποιώντας και σχετικές δημοσιεύσεις. Τέλος, μέσα στο καλοκαίρι πρωτοστάτησε, από κοινού με το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας και εκπροσώπους των ταξικών δυνάμεων της Διοίκησης του ΕΚΘ, στην οργάνωση κινητοποίησης των εργαζομένων της εταιρίας για τις πληρωμές των μισθών, που η εργοδοσία της καθυστερεί επί ένα συνέχεια τρίμηνο.
Ακριβώς προκειμένου να θέσει τέρμα σ’ αυτή τη συνδικαλιστική δραστηριότητα η εργοδοσία της τεχνικής επιχείρησης εξήγγειλε την απόλυση κατά τρόπο παράνομο και καταχρηστικό, εφόσον : Από τη μια πλευρά, ο εργαζόμενος είχε την συνδικαλιστική προστασία από απόλυση που προβλέπει ο συνδικαλιστικός νόμος 1264 / 1982. – Από την άλλη πλευρά, πραγματοποίησε την τεχνική του εργασία επί μια πενταετία σ’ ένα μεγάλο φάσμα έργων (ύδρευσης, αναπλάσεων, αποχέτευσης κλπ.) με συνέπεια και επάρκεια. – Τέλος, ο όμιλος εταιριών του Ι. Παπαηλιόπουλου δεν αντιμετωπίζει έλλειψη τεχνικού αντικειμένου, αλλά απεναντίας παρουσιάζει σημαντική ανάπτυξη και επέκταση. Μάλιστα η εργοδοσία προχώρησε αυτές τις ημέρες στην εκχώρηση των τοπογραφικών εργασιών των έργων που εκτελεί σε ιδιωτικά τεχνικά γραφεία (Θ. Πουλτουχίδη και Ζήση Νάστου) προκειμένου να εμφανιστεί ο μισθωτός τεχνικός χωρίς παραγωγικό αντικείμενο.
Και βέβαια δεν πρόκειται για την πρώτη, αλλά για την πολλοστή φορά, που ο αυταρχισμός και η καταστολή της κατασκευαστικής εργοδοσίας, εκδηλώνεται κατ’ αυτό τον καταχρηστικό τρόπο, απέναντι στον συγκεκριμένη τεχνική συνδικαλιστική δραστηριότητα. Μόνον κατά την τελευταία δεκαετία εκδηλώθηκε κατ’ επανάληψιν, αποσκοπώντας στην συντριβή της συνδικαλιστικής δράσης στο εσωτερικό των τεχνικών εταιριών και εργοταξίων των μεγάλων έργων.
Στην περίπτωση της ΒΙΟΤΕΡ (Βιομηχανικά Τεχνικά Έργα) στα 1999 – 2001 (κατασκευή της Εγνατίας Οδού στο τμήμα του Λαγκαδά), όπου είχε αναληφθεί η πρωτοβουλία για την ίδρυση επιχειρησιακού σωματείου από 50 εργαζόμενους, η επιχείρηση κατόρθωσε με την απειλή της απόλυσης να «πάρει πίσω» τις 40 ιδρυτικές υπογραφές και να ματαιώσει την δικαστική αναγνώριση του σωματείου. Έτσι έθεσε τότε τον Ανέστη Ταρπάγκο, που είχε κινηθεί για την ίδρυση της συνδικαλιστικής οργάνωσης, επί ένα εξάμηνο στο «ψυγείο» και στη συνέχεια τον απέλυσε.
Κατόπιν, στα 2001-02, στα εργοτάξια κατασκευής της Εγνατίας Οδού στην Καστανιά, κατά την διάνοιξη των σηράγγων, και στην ΤΕΓΚ (Τεχνική Εταιρία Γενικών Κατασκευών), το συγκεκριμένο συνδικαλιστικό στέλεχος, ανέδειξε το μείζον ζήτημα της παράνομης υποχρεωτικής εφαρμογής του 10ωρου-6μερου-60ωρου, με σχετικές ερωτήσεις στη Βουλή (δια μέσου του ΚΚΕ και ΣΥΝ), και δημοσιεύματα στον αριστερό τύπο. Και σ’ αυτή την περίπτωση η εργοδοσία προχώρησε στην απόλυση, παρόλη την κινητοποίηση των ταξικών εργατικών δυνάμεων από την Κοζάνη και την Βέροια.
Αντίστοιχη καταγράφηκε η περίπτωση στην τεχνική εταιρία ΞΑΝΘΑΚΗΣ ΑΤΕ (κατασκευή σιδηροδρομικών έργων) στα 2004, όπως και στην ΠΑΠΑΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΤΕ στα 2006. Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις αντεργατικών διώξεων της τεχνικής εργοδοσίας, και στις αντίστοιχες δικαστικές κρίσεις των υποθέσεων, οι απολύσεις κρίθηκαν καταχρηστικές και παράνομες (αντίστοιχες αποφάσεις Πρωτοδικείου και Εφετείου Θεσσαλονίκης και Αθήνας). Και παράλληλα σ’ αυτά τα πλαίσια εκδηλώθηκαν ενεργές δράσεις υποστήριξης των ταξικών και ριζοσπαστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, ενώ απεναντίας οι πλειοψηφίες του συναινετικού συνδικαλισμού στα ΕΚ Θεσσαλονίκης και Κοζάνης επέδειξαν μια πλήρη αδράνεια, είτε προκηρύσσοντας απεργίες που δεν πραγματοποίησαν (στην περίπτωση της ΤΕΓΚ στην Καστανιά), είτε ακόμη και υποστηρίζοντας τις πρακτικές της εργοδοσίας για την εφαρμογή του 10ωρου-6μερου-60ωρου (στην περίπτωση της ΒΙΟΤΕΡ στον Λαγκαδά).
Η αποτροπή αυτής της παράνομης και καταχρηστικής απόλυσης είναι πλέον ζήτημα στοιχειώδους τιμής για το ταξικό εργατικό κίνημα, για τις δυνάμεις του ελληνικού αριστερού κινήματος, για τις ριζοσπαστικές διανοητικές δυνάμεις. Φτάνει πια. Δεν πάει άλλο.
Θεσσαλονίκη – Αύγουστος 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου