Εντυπώσεις από τη ΔΕΘ...

Πήγα στις πορείες στην ΔΕΘ το Σάββατο, αν και δεν είχα πολύ όρεξη.
Όπως είπε και ένας φίλος που βρήκα εκεί, οι πορείες στη ΔΕΘ θυμίζουν "λιτανεία", κάτι που πρέπει να γίνει. Βέβαια, πρόσθεσα, αν δεν γίνονταν, πάλι θα μας κακοφαινόταν.
Είναι σίγουρο πάντως ότι τέτοιες πορείες διαμαρτυρίας λειτουργούν περισσότερο για τη θεαματική επιβεβαίωση του κάθε κόμματος και κομματιδίου και οργάνωσης και "χώρου" κτλ...παρά για την ενίσχυση της ταξικής πάλης.

Πήγα λοιπόν και παρατήρησα τα εξής.

Στην Καμάρα, όπου καλούσαν τα πρωτοβάθμια σωματεία, υπήρχε αρκετός κόσμος αλλά απειροελάχιστος από τα σωματεία. Δηλαδή υπήρχε το ΜΕΡΑ, το ΚΚΕμ-λ, η ΕΣΕ, οι σκόρπιοι αναρχικοί, οι οικολόγοι, η ΑΚ, κάτοικοι από περιοχές που πλήττονται περιβαλλοντικά,
ΑΛΛΑ ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ.
Η Καμάρα είχε κατακλυστεί από νεολαία ουσιαστικά
(δες και http://antistasigr.blogspot.com/2008/09/blog-post.html )
Όχι ότι αυτό είναι κακό, αλλά σίγουρα δείχνει ότι "ο πόλος των πρωτοβάθμιων σωματείων" δεν έχει απήχηση, τουλάχιστον σε θεαματικού τύπου πορείες όπως η ΔΕΘ. Στην ουσία δεν συσπείρωσαν εργαζόμενο κόσμο των σωματείων. Σε αυτό έπαιξε ρόλο ο τόπος: τα πρωτοβάθμια, που είναι πιο ενεργά, είναι όλα σχεδόν στην αθήνα. Αλλά και η λογική: τα πρωτοβάθμια φαίνεται να καλούν και να καλούνται σαν "κερασάκι στην τούρτα" σε τέτοιες πορείες, ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ: "Να, υπάρχουμε, είμαστε η ανεξάρτητη πτέρυγα του εργατικού κινήματος, αυτοί που πάνε κόντρα όχι μόνο στην εργοδοσία αλλά και στην υποταγμένη, γραφειοκρατική ΓΣΕΕ, δείτε". Νομίζω ότι πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι-απ' όσους ήταν στην Καμάρα- δεν γουστάρουν τη ΓΣΕΕ. Αλλά για να χτιστεί μια τέτοια πτέρυγα, θέλει -όχι μόνο δουλειά πολύ- αλλά και άλλου είδους δουλειά. Μακριά από το θέαμα της κάθε ΔΕΘ...


Έφυγα από την Καμάρα και κατευθύνθηκα προς το Αγ.Βενιζέλου, στη ΓΣΕΕ, να δω τι γίνεται εκεί.

Λοιπόν εκεί υπήρχε ένα πλήθος κομμάτων και των νεολαίων τους (που έπαιξαν και ξύλο μεταξύ τους για το ποιός θα μπει μπροστά, μόλις ξεκίνησε η πορεία) και πολλοί εργαζόμενοι, σωματεία.

Ποιοί εργαζόμενοι όμως; Συντριπτικά του δημοσίου τομέα. Υπήρχε ένα μεγάλο μπλοκ από εποχιακούς πυροσβέστες (με ένα συνταρακτικό πανό που είχε τα πρόσωπα των συναδέλφων τους που έπεσαν στη δουλειά), υπήρχε μπλοκ των μόνιμων πυροσβεστών (που στα αιτήματα τους, σε φυλλάδιο που πήρα, δεν έλεγαν τίποτα για τους συμβασιούχους συνάδελφους (!) ), είχε λιμενόμπατσους, είχε μπάτσους, είχε από τον ΟΣΕ, από τον ΟΤΕ, μεγάλο μπλοκ από την Ολυμπιακή (με τις εθνικές σημαίες φάτσα κάρτα), είχε από διάφορα εργατικά κέντρα της επαρχίας, είχε... κόσμο του δημοσίου, και μάλιστα θα έλεγα τα συντηρητικά κομμάτια του δημοσίου, αυτά που θέλουν να διασώσουν το "εθνικό κεφάλαιο" (π.χ. δάσκαλοι και καθηγητές ήταν απειροελάχιστοι).

Από τον ιδιωτικό τομέα είδα στην ουσία ελάχιστες παρουσίες: από την κλωστουφαντουργία, τα εμφιαλωμένα ποτά και τα ελληνικά πετρέλαια (υπάρχει σε όλα αυτά κόσμος που κινείται). Τους ανθρώπους από τη ΒΙΑΜΥΛ και τη SIEMENS (εργοστάσια που στη Θεσσαλονίκη κλείνουν) δεν τους είδα. Είδα όμως κάτι ήρωες από τη WIND. Kαι τελικά με αυτούς πορεύτηκα, με τους ήρωες που κατέβηκαν από μια επιχείρηση του ιδιωτικού τομέα.

Και σκεφτόμουν ξανά το μέγα κενό στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, το μέγα κενό στις ηλικίες 30-40 (έβλεπες ή νεολαία από τα 30 και κάτω ή κόσμο από 40-45 και πάνω), το μέγα κενό των πρωτοβάθμιων σωματείων, σκεφτόμουν πως τελικά πορεύτηκα στην πορεία της ΓΣΕΕ χωρίς να το θέλω, χωρίς να την θέλω, για να ενισχύσω τα παιδιά από τη WIND, γιατί δεν είχα πουθενά αλλού, καλύτερα, να πάω...

Και σιγοτραγουδούσα: "για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ...."

Υ.Σ.1.
Στο ΠΑΜΕ δεν πήγα να δω τι γίνεται. Βέβαια πάλι δόθηκε ρεσιτάλ σταλινισμού αφού όταν έφτασε το "μπλοκ της ενέργειας" στην έκθεση (πρώτο), το ΠΑΜΕ του έφραξε τον δρόμο (παίζοντας το ρόλο τελικά της αστυνομίας). Έπεσαν και μερικές ξυλιές μεταξύ των ΚΝΑΤ και ορισμένων οικολόγων και αναρχικών που ήταν στο "μπλοκ της ενέργειας".

Υ.Σ.2 Βρήκα και έναν συναγωνιστή από τον ΟΤΕ από την αθήνα. Και είπε ορθά ο άνθρωπος: τις πορείες στη ΔΕΘ περισσότερο τις στηρίζουν άνθρωποι από άλλες πόλεις παρά οι ίδιοι οι Θεσσαλονικείς. Πικρή αλήθεια...