Ζήτημα έχει προκύψει στην Χαλκιδική μετά την απόφαση του διοικητή του νοσοκομείου Πολυγύρου να μην παίρνουν ρεπό μετά την εφημερία οι αγροτικοί ιατροί (λες και αυτοί/ες δεν είναι ιατροί)!
Η απόφαση αποτελεί ένα χτύπημα "κάτω από τη μέση", αφού σκοπό έχει να αμφισβητηθεί μια από τις πιο σημαντικές πρόσφατες κατακτήσεις όλων των ιατρών του ΕΣΥ, το να παίρνουν ρεπό μετά την εφημερία.
Ακολουθεί ενημερωτικό κείμενο από τη συλλογικότητα της Θεσσαλονίκης,
"Εργαζόμενοι και εργαζόμενες στη βιομηχανία της υγείας".
Ο ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ(;)
(ή αλλιώς κάτω τα χέρια από το ρεπό)
Το φετινό καλοκαίρι, παρά τις επανειλημμένες βροχές εδώ στη Θεσσαλονίκη,
είναι ένα από τα πιο θερμά των τελευταίων χρόνων, όσον αφορά στη γνωστή
τακτική του κράτους, να παίρνει το καλοκαίρι όλα τα μέτρα που δε θα διανοούταν να
θίξει καν όλη την υπόλοιπη χρονιά.
Οι διώξεις των Μεταναστών είναι σίγουρα το μεγαλύτερο πλήγμα στην κοινωνία
μας, η οποία όχι μόνο αλλάζει σύνθεση, αλλά και στιγματίζεται βαθιά από την
έλλειψη απάντησης σε αυτές τις διώξεις. Η συμμετοχή πολλών από τους Μετανάστες
στην εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν σίγουρα η σημαντικότερη παράμετρος σε αυτήν
την απόφαση των διωκτικών μηχανισμών. Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται οι διώξεις και
επιθέσεις σε όλους τους κατειλημμένους χώρους, αλλά και στον κρατούμενο για την
εξέγερση του Δεκέμβρη Θοδωρή Ηλιόπουλο, ο οποίος βρίσκεται σε Απεργία Πείνας
από 10 Ιουλίου.
Θα έλεγε κανείς ότι μεθοδικά (κράτος και παρακράτος) περίμεναν να
καταλαγιάσει το κύμα της εξέγερσης και να έρθει το καλοκαίρι για να αναλάβουν
δουλειά, ώστε να ανακτήσουν ένα κομμάτι από το τραυματισμένο τους κύρος, αλλά
και να αμυνθούν από αντίστοιχες καταστάσεις στο μέλλον.
Στο ίδιο πλαίσιο βέβαια κινούνται, εκτός από τους διωκτικούς μηχανισμούς, και οι
οικονομικοί μηχανισμοί του κράτους. Δε θα σταθούμε στους νέους φόρους που
μπαίνουν και στα επιδόματα που κόβονται, αν και αφορούν εξίσου όλους τους
εργαζόμενους, αλλά σε αυτά που αφορούν ειδικότερα τις κατακτήσεις του αγώνα
που δόθηκε από τους Υγειονομικούς (με πρώτους τους Γιατρούς του ΕΣΥ) την
χρονιά που μας πέρασε.
Οι εξαγγελίες για νέα φορολόγηση των εφημεριών, η κατάργηση του επιδόματος
διατροφής, η μείωση των ημερών κανονικής άδειας, δείχνουν ότι επισταμένα οι
άρχοντές μας προσπαθούν να πάρουν από τη μία τσέπη αυτά που με αγώνες
καταφέραμε να βάλουμε στην άλλη. Το καλλιεργούμενο κλίμα γύρω από τη γρίπη
εξάλλου, προλειαίνει το έδαφος για ακόμα πιο ισχυρά πλήγματα στους όρους
εργασίας μας.
Ο κύριος λόγος όμως που γράφουμε αυτό το κείμενο είναι μία ειδικά, από αυτές
τις ύπουλες ενέργειες. Μία προσπάθεια που, επειδή στοχεύει σε έναν από τους
αδύναμους κρίκους, χρειάζεται την προσοχή μας. Μιλάμε για την προσπάθεια να μην
παίρνουν ρεπό μετά από εφημερία οι Αγροτικοί Γιατροί! Ο Διοικητής του
Νοσοκομείου Πολυγύρου Χαλκιδικής, με μια διαταγή που στηρίζεται σε γνωμοδότηση
του Υπουργείου Υγείας η οποία λέει ότι οι αγροτικοί δεν είναι Γιατροί ΕΣΥ αλλά
Δημόσιοι Υπάλληλοι, οπότε δεν ισχύει ο νόμος για αυτούς, προσπαθεί να στερήσει το
ρεπό μετά από εφημερία από τους Αγροτικούς Γιατρούς λες και δεν ισχύουν τα
Προεδρικά Διατάγματα 88/1999 και 76/2005 για όλους τους εργαζόμενους.
Όλα αυτά στις αρχές Αυγούστου, όταν οι πελώριες ελλείψεις σε γιατρούς έχουν
αρχίσει να οδηγούν στα όρια της κατάρρευσης όλες τις δομές του ΕΣΥ στην
Χαλκιδική η οποία βέβαια είναι γνωστό ότι πολλαπλασιάζει τον πληθυσμό της αυτές
τις εποχές. Οι καλοκαιρινές άδειες των γιατρών φαίνεται ότι αποκαλύπτουν τις
ελλείψεις. Ο ιδιωτικός τομέας στην περιοχή, αν και αναπτύσεται αντίστοιχα με τον
τουρισμό τους καλοκαιρινούς μήνες, στοχεύει όπως είναι αναμενόμενο στην
αρπαχτή, και έτσι επενδύει μόνο σε όσες ανάγκες είναι έντονα προσοδοφόρες, με
αποτέλεσμα να μην καλύπτονται ούτε από εκεί τα διάφορα… λιγότερο «αποδοτικά»
κενά και οι ελλείψεις.
Και τότε βέβαια στο στόχο μπαίνει ο αδύναμος κρίκος. Οι Αγροτικοί Γιατροί, ένας
θεσμός στη δύση του, που είναι γνωστό σε όλους ότι είναι ως επί το πλείστον νέοι
εργαζόμενοι, τόσο στον κλάδο όσο και στο χώρο δουλειάς τους, χωρίς να είναι
δικτυωμένοι σε κοινωνικούς ή εργασιακούς χώρους, αδύναμοι να δώσουν κάποιον
αγώνα με συνέχεια λόγω της προσωρινότητάς τους, μπήκαν στο στόχαστρο του
Διοικητή για να βγάλουν το Φίδι από την τρύπα, για μία ακόμη φορά. Αντί να
προσλάβει νέους Γιατρούς (και όχι Επικουρικούς βέβαια οι οποίοι αποτελούν έναν
ακόμη ευαίσθητο κρίκο με τον οποίο προσπαθούν να γεμίσουν όλα τα Νοσοκομεία
και Κ.Υγ.) ο Διοικητής επιλέγει να αυξήσει τις ώρες εργασίας των Αγροτικών. Η
στάση βέβαια αυτή δεν είναι πρωτόγνωρη καθώς την ίδια ακριβώς στάση, απέναντι
σε έναν άλλο αδύναμο κρίκο, τους ειδικευόμενους, προσπαθούν να επιβάλλουν σε
όλη την επικράτεια, όλοι αυτοί που χρησιμοποιούν το ΕΣΥ για την πάρτη τους.
Εκβιασμοί, απειλές, ίσως και κάποιο καρότο, είναι η τακτική σε πολλές κλινικές (οι
χειρουργικές έχουν την χειρότερη φήμη) καθώς και σε πολλά Κέντρα Υγείας. Στο
Κέντρο Υγείας Μαδύτου (όπου Διευθυντής είναι ο γνωστός μεγαλοπαράγοντας της
Γενικής Ιατρικής Πρόδρομος – Μποδοσάκης Μερκούρης) οι ειδικευόμενοι παίρνουν
ρεπό μόνο όταν (και μόνο όσα) ο μεγαλοδύναμος θελήσει. Πρόκειται για ακόμα έναν
τουριστικό προορισμό που, και πάλι αντί για διορισμούς, επιλέγει το ξεζούμισμα των
ήδη εργαζομένων, κυρίως των πιο αδύναμων, καθώς και την ελαστικοποίηση των
εργασιακών σχέσεων.
Δε μας βγαίνει βέβαια από το μυαλό ότι στα βάθος αυτής της ενέργειας υπάρχει
και μια προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης του ρεπό συνολικά!
Στην Χαλκιδική ευτυχώς τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα για τον Διοικητή, και
ο κρίκος δεν ήταν τόσο αδύναμος όσο φαινόταν. Την πρώτη του αντίστοιχη
προσπάθεια την Άνοιξη, του την απάντησαν ακαριαία, αυτός όμως ανέκαμψε πολύ
πιο δυνατός και σκληρός. Οι Αγροτικοί προσπαθούν να οργανώσουν τη νέα τους
απάντηση και αναζητούν συμμάχους σε αυτόν τους τον αγώνα. Όσον αφορά τα
συνδικαλιστικά όργανα να πούμε ότι, στο σωματείο των Αγροτικών, Πρόεδρος μέχρι
πρόσφατα (αν δεν είναι και τώρα θα είναι κάποιος δικός του) ήταν ο Πρόδρομος-
Μποδοσάκης Μερκούρης (Ναι αυτός!). Όσον αφορά σε ΕΝΙΧ, ΕΝΙΘ και ΟΕΝΓΕ
αναμένουμε τη στάση που θα κρατήσουν.
Είμαστε σε μια διαδικασία συντονισμού με τους Αγροτικούς της Χαλκιδικής,
πιστεύουμε όμως ότι είναι ένας αγώνας που αφορά και τους Αγροτικούς άλλων
περιοχών που θα πρέπει να παλέψουν για να πάρουν το αυτονόητο. Ο αγώνας αυτός
αφορά βέβαια και όλους τους υπόλοιπους που βλέπουν με τον κατακερματισμό και
το διαίρει και βασίλευε να προσπαθείται να παρθεί πίσω ό,τι κατακτήθηκε με
συλλογικούς αγώνες. Αφορά όλους εμάς που δεν σκοπεύουμε να περιμένουμε τον
κάθε Διοικητή να χτυπήσει τη δικιά μας πόρτα για να αντιδράσουμε στην επαναφορά
των εξοντωτικών ωραρίων. Ετοιμάζουμε κάποιες κινήσεις αλλά περιμένουμε νέα και
εκτιμήσεις ώστε να δούμε πώς μπορεί αυτή η ιστορία να απαντηθεί.
Εργαζόμενοι και εργαζόμενες
στη Βιομηχανία της Υγείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου