Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Εγώ, η ΔΕΘ, οι εκλογές, το κίνημα ή «ένα βήμα μπροστά, δύο βήματα πίσω…»

Δεν είμαι σε καλή ψυχολογική κατάσταση. Αυτόν τον καιρό ψάχνω για δουλειά. Τώρα γράφω για να εκτονωθώ, αφού μόλις γύρισα από μια δουλειά που μου προσέφεραν ένα 4ωρο με 4 ευρώ την ώρα, ανασφάλιστος. Και δεν ήταν πιτσαρία…

Έχω συναντήσει πολλές τέτοιες άθλιες δουλειές στο ψάξιμο μου. Κάποιοι έγραφαν στην αγγελία ότι δίνουν 700 ευρώ. Πας και μαθαίνεις ότι είναι για καθημερινό 10ωρο και Σάββατα 6 ώρες. Έχουν αποθρασυνθεί τελείως. Η λίστα όσων τηλεφώνησαν για αυτή τη δουλειά ήταν μεγάλη, την είδα, ήμουν ο 25ος…Υπάρχουν δουλειές, αλλά υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη ζήτηση για δουλειά, τα λεφτά δεν φτάνουν, πολλοί έχουν απολυθεί. Οι συνθήκες είναι άθλιες. Υπάρχουν δουλειές άλλα όλες σχεδόν κωλοδουλειές. Το 5μερο-8ωρο έχει γίνει όνειρο. Και μόλις κάποιος το «βρει», μόλις βρεθεί σε κάτι «καλύτερο» (ένα σταθερό 8ωρο, μια αμοιβή νόμιμη, ένσημα) «κάθεται» εκεί και δεν κάνει ΚΙΧ…θεωρείται μάλιστα ότι «βολεύτηκε»…και ο ίδιος το πιστεύει…γιατί ξέρει…έξω υπάρχει η ΚΟΛΑΣΗ…

Αυτή είναι η υλική βάση της κουβέντας. Η ΚΟΛΑΣΗ. Έξω υπάρχει η κόλαση.
Με αυτή τη βάση μόνο μπορούμε να δούμε τι έγινε στη ΔΕΘ, τι προωθεί η αστική εξουσία με τις εκλογές, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ «αυτοκτονεί» κτλ.



ΔΕΘ

Στη ΔΕΘ γίναμε πάλι παρατηρητές της ανωριμότητας. Τρεις νοματαίοι να μην μπορούν να συνεννοηθούν για να κάνουν μια πορεία κοινή από την Καμάρα. Μικροπολιτικές, ηγεμονισμοί, μαλακίες. ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΣΜΟΣ. Όταν έχεις την κόλαση απέναντι σου δεν υπάρχουν υπεκφυγές. Ή δεν έχεις την κόλαση απέναντι σου, ή δεν βιώνεις πραγματικά την προλεταριακή συνθήκη, τη γύμνια, την υποτίμηση, ή αν την έχεις, ΕΝΩΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΕΙΣ. Ενότητα και αγώνας, «πόσοι είμαστε, ας μετρηθούμε». Όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι εργατικές συλλογικότητες που κρατούν αγωνιστική στάση, που συνεργάστηκαν το προηγούμενο καιρό, που δεν χωρούν σε ΓΣΕΕ-ΠΑΜΕ, έπρεπε να ήταν εκεί, ενωμένοι-δυνατοί. Γιατί έξω είναι η κόλαση, και δεν φτάνουν μόνο τα παχιά λόγια, τα αντικαπιταλιστικά προγράμματα, η αυτονομία ή η ανεξαρτησία από ΓΣΕΕ-ΠΑΜΕ. Πρέπει να είσαι και δυνατός. Ενωμένος-δυνατός. Όπως ήμασταν το πρωί της Πέμπτης, έξω από τη Wind, στο Ωραιόκαστρο, που ο αλήτης δεν τόλμησε να πατήσει τον Στέφανο, γιατί μας είδε στην πόρτα, γιατί ήμασταν ενωμένοι, πολλοί. Ήμασταν δυνατοί.



EΚΛΟΓΕΣ

Ξέπλυμα. Ασφαλιστικό, Δεκέμβρης, μικρο-αντιστάσεις αυξημένες τα δύο τελευταία χρόνια, κρίση και «πρέπει να κάνετε νέες θυσίες», μετανάστες στο δρόμο. Ξέπλυμα. Η αστική εξουσία το είδε. Πρέπει να τα ξεπλύνω όλα, όλα, και άντε πάλι από την αρχή. Αμέτρητοι ΠΑΣΟΚοι ήταν στη ΔΕΘ, ξέρουν καλά, έρχονται. Και αν δεν τα καταφέρουν με την πρώτη, θα έρθουν μετά, με συνεργασίες ή χωρίς. Όπως και να ΄χει, ΞΕΠΛΥΜΑ. Θα δικαιωθούν και κάποιοι, ίσως στα λιμάνια, ίσως στην ΕΥΑΘ, όσοι πάντως έχουν μια καλύτερη διαπραγματευτική θέση. Η κόλαση όμως θα παραμείνει.


Και οι άλλοι; Οι δικοί μας; Το ΚΚΕ βράχος, κοιμισμένος, θα τσιμπήσει και κάτι και θα συνεχίσει τις μαλακίες του, η περίπτωση με την απεργία στην Wind ήταν πεντακάθαρη, δεν μπορεί, φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό…


Στο ΣΥΡΙΖΑ, οι μικροαστοί αρχηγίσκοι τύπου Αλαβάνου θα εξακολουθήσουν να παίζουν παραγοντιλίκια. Που; Σε ποιο γήπεδο; Στη φαντασία τους, στην αμμουδιά τους, με τα κουβαδάκια, μαζί με άλλους μικροαστούς. Σίγουρα όχι στην κόλαση. Εκεί είναι οι μισθωτοί. Εκεί είναι ο ιδιωτικός τομέας, δεν είναι στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μισθωτοί θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ, όχι γιατί είναι ΠΑΣΟΚ αλλά γιατί δεν βρήκαν και κάτι καλύτερο να κάνουν. Να οργανωθούν; Είναι στην κόλαση. Ναι, και με δική τους ευθύνη, αλλά είναι στην κόλαση. Και εκεί δεν υπάρχει "το κίνημα".


ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

Το κίνημα, ο πρωτοπόρος κόσμος που τα τελευταία χρόνια έχει δώσει άλλη κοινωνική πνοή, δεν μπορεί να συγκροτηθεί γερά, κάνει ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω, αντί να προσπαθεί να ανοίγεται και να βοηθά τη συγκρότηση σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο, ενωτικά, δυνατά, δυναμικά, παρακολουθεί τα γεγονότα νωχελικά και αμήχανα, με υποκειμενισμούς-βαρίδια, υποκειμενισμούς του παρελθόντος και όχι του μέλλοντος. Δεν καταλαβαίνει ότι η φωτιά μπορεί να το κάψει, η φωτιά της κόλασης, ότι η υποτίμηση και η πειθάρχηση θα αγγίξει τα πάντα πια. Κάθεται και κάνει κουτσομπολιά, στο indymedia, χαζεύει...…

Βουτιά στην κόλαση!! Πριν μας σφάξουνε με εθνικούς πολέμους, πριν εμπεδώσουμε ότι θα ζούμε χειρότερα de facto, πριν τσιμπήσουμε στο ότι φταίνε οι άλλοι, οι διπλανοί, οι μετανάστες, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι 8ωροι κτλ. πρέπει να βουτήξουμε στην κόλαση, να σταθούμε, να συγκροτηθούμε, ενωτικά, δυνατά, να προχωρήσουμε…

Να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, γερό…

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αν η υλική βάση της κουβέντας είναι η κόλαση τότε για τις κωμικοτραγικές καταστάσεις όπως στη ΔΕΘ να υποθέσουμε ότι τότε αυτή τη κόλαση δεν την βιώνουν πολλοί;
Η μικροαστική σύνθεση του αγωνιστών μάλλον υπερισχύει και δίνει και τις κατευθυντήριες γραμμές

Ανώνυμος είπε...

στο κίνημα πολλοί είναι φοιτητές, πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι...λίγοι είναι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που τραβάνε το κουπί που περιγράφεται...ούτε η ΓΣΕΕ είχε σωματεία, κόσμο από τον ιδιωτικό τομέα...το ΠΑΜΕ συσπειρώνει κάποιον κόσμο, αλλά η γραμμή πέφτει από τα επαγγελματικά, καβατζωμένα στελέχη και από τους μικρο-εργοδότες/ιδιοκτήτες, τους λεγόμενους ΕΒΕ...στον ιδιωτικό τομέα έχουν γαμηθεί τα πράγματα...που είναι τα εργοστάσια, η οικοδομή, το εμπόριο; μόνο η νεολαία αντιδρά κάπως, οι πρεκάριοι κτλ....

Ανώνυμος είπε...

στον κόσμο του "χώρου" είμαστε όλοι ξένοι